Επωνύμως…

Ο οικοδεσπότης αυτής της στήλης έχει ένα (αγαθό, μην παρεξηγηθούμε κιόλας…) βίτσιο: διαβάζει! Όντας από χαρακτήρα φιλοπερίεργος -κάτι που του βγήκε σε καλό, όταν έγινε δημοσιογράφος- διαβάζει ασύστολα πολύ και τα πάντα. Φιλτράρει, καταγράφει, μαζεύει «υλικά» στο αρχείο του και, όσα κρίνει αξιόλογα, τα μοιράζεται μαζί σας κάθε εβδομάδα, για να τα μάθετε (ή να τα προσέξετε καλύτερα) κι εσείς, συνοδεύοντάς τα με δικά του σχόλια, βεβαίως-βεβαίως…

Και, μέρες που είναι («καλή χρονιά» να πούμε σε όλους και όλες, καθώς είναι η πρώτη φορά που επικοινωνούμε φέτος), τι άλλο θα αλιεύαμε από τη διεθνή επικαιρότητα, από προβλέψεις και προφητείες για τα μελλούμενα! Που, ανάλογα με το πώς βλέπεις το ποτήρι, μπορεί να έχουν είτε θετικό πρόσημο, είτε αρνητικό. Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, εμείς είμαστε της θετικής κατεύθυνσης – όλα τα βλέπουμε καλοπροαίρετα, αλλά δεν εθελοτυφλούμε, θέλουμε τα καλά που μπορεί να φέρει μια υπηρεσία ή ένα προϊόν, αλλά δεν κάνουμε τα ‘στραβά μάτια’ μπροστά στο foul (πολύ περισσότερο στο penalty…) ή τους κινδύνους που τυχόν τα συνοδεύουν. Δείτε μας κάτι σαν VAR, ας πούμε – προσπαθούμε να βλέπουμε και να καταγράφουμε την αλήθεια, αλλά αφήνουμε τις ερμηνείες για τους διαιτητές… Πότε-πότε, πάντως, ρίχνουμε και καμιά προειδοποιητική βολή, αν υπάρξει καλή αφορμή!

Μερικές τέτοιες βρήκαμε σ’ ένα πρόσφατο άρθρο (από τα πολλά που διάβασε ο οικοδεσπότης σας τώρα τις γιορτές, που είχε και περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του – το συγκεκριμένο προέρχεται από το Vanity Fair και τον Nick Bilton) ο οποίος ξεκινάει θυμίζοντας πως πριν από 10 χρόνια το iPhone ήταν μόλις δυο χρονών, το FB ελάχιστα μεγαλύτερο, δεν υπήρχαν iPad, ούτε Alexa και Siri, ούτε AirBnB, αλλά ούτε και Uber…

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό: καταστάσεις που σήμερα θεωρούμε «καθεστώς», παρότι νεότατες, ίσως σε λίγα χρόνια να φαντάζουν κι αυτές ξεπερασμένες, καθώς μας έρχονται τα ακόμα πιο προηγμένα smartphones, οι μύριες εφαρμογές της Τεχνητής Νοημοσύνης (κοινώς, ΑΙ) και τα αυτόνομα αυτοκίνητα (τι έρχονται; ήρθαν κιόλας σε κάποια μέρη του πλανήτη – κάτι ξέρει η Tesla περί αυτού), που είναι βεβαίως παράλληλα κι ένας ύμνος στην ηλεκτροκίνηση…

Κι αν αυτό είναι ένα από τα καλά (αρκεί να μάθουμε στους υπολογιστές των αυτόνομων να λαμβάνουν υπόψιν το γεγονός ότι απέναντι βρίσκονται άνθρωποι-οδηγοί, με ό,τι κουσούρια κουβαλάει ο καθένας, εκπαίδευση η οποία έχει ήδη αρχίσει μέσω Machine Learning) της προόδου της τεχνολογίας, ο ρομποτικός πόλεμος που μας έρχεται με βήμα ταχύ, μάλλον στα κακά θα πρέπει να συμπεριληφθεί… Δίπλα στα φονικά «μαχητικά drones» που έχουν ήδη αναλάβει υπηρεσία (χαρακτηριστική η πρόσφατη «εξουδετέρωση» του Ιρανού στρατηγού, Κασέμ Σουλεϊμανί, στα Βαγδάτη), τα προγραμματιζόμενα ρομπότ-μαχητές της Boston Dynamics συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν με τις δυνατότητές τους, δίνοντας μια πρόγευση του επωαζόμενου «πολέμου των πληκτρολογίων». Την ίδια ώρα, η Κίνα μετατρέπεται με τη βοήθεια της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου και λογισμικού ιδίας παραγωγής, σε «οργουελικό» κράτος για τους πολίτες της και όχι μόνο…

Βέβαια, στη συγκεκριμένη χώρα, τα θέματα προστασίας της ιδιωτικότητας μάλλον δεν παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά τουλάχιστον σε πλήθος άλλες χώρες ευτυχώς παίζουν, χάρη στην επιβολή των κατάλληλων ρυθμιστικών πλαισίων (βλέπε GDPR), κάτι που σίγουρα πρέπει να καταγραφεί στις θετικές εξελίξεις, όπως και οι προσπάθειες ελέγχου των όποιων, εκτός λογικής και ηθικού πλαισίου, «παρεκκλίσεων» στη χρήση του ΑΙ…

Φυσικά, δεν αγνοούμε τα τεράστια οφέλη της ανθρωπότητας από την πρόοδο της τεχνολογίας σε τομείς όπως η υγεία και η ευζωία, η βιολογία, οι μεταφορές, η προστασία του περιβάλλοντος (η διατήρηση της αειφορίας, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα, αναμένεται να παίξει σημαντικότατο ρόλο τα επόμενα χρόνια στην καθημερινότητά μας), η τρισδιάστατη εκτύπωση ακόμα και ανθρώπινων οργάνων και τόσοι άλλοι.

Από την άλλη, όλο αυτό το «τσουνάμι» της τεχνολογίας προφανώς και δεν θα είναι «αναίμακτο». Τουλάχιστον στο μεταβατικό στάδιο (μη φανταστείτε ότι μιλάμε για δεκαετίες – όλα γίνονται πλέον σε Fast Forward mode, εξ ου και το πρόβλημα…) θα χαθούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας (με ό,τι σημαίνει αυτό από κοινωνικής και οικονομικής πλευράς), μέχρι να «κάτσει η σκόνη» και να βγει η νέα γενιά επαγγελματιών, που θα καλύψει τις ανάγκες στους νέους τομείς… Οι ανατροπές, στη δεκαετία που μόλις ξεκίνησε, αναμένεται να είναι πολλές και γρήγορες.

Τρέχουμε, λοιπόν, τώρα! Αλλά, προσοχή μη μας πέσει το ποτήρι, που εξακολουθούμε να ισορροπούμε στο δίσκο της ζωής μας και να το βλέπουμε μισογεμάτο…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η δεκαετία του ’10 ήταν μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες και γεμάτες εξελίξεις όσον αφορά την αγορά των ψηφιακών τεχνολογιών. Ακόμη και στην Ελλάδα, όπου το κύριο θέμα της δεκαετίας δεν ήταν άλλο από την οικονομική κρίση, υπήρξαν τομείς της αγοράς ψηφιακών τεχνολογιών που παρουσίασαν θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, όπως είναι, για παράδειγμα, αυτός του ηλεκτρονικού εμπορίου. Πλέον, οι online αγορές δεν αποτελούν κάτι που κάνουν λίγοι αλλά κάτι που κάνουν οι περισσότεροι. Και γενικότερα η έννοια της χρήσης του Διαδικτύου για αγορές υπηρεσιών και προϊόντων είναι αρκετά διευρυμένη και δημοφιλής.

Η τάση αυτή είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί και το 2020. Οι Έλληνες καταναλωτές εκτιμάται πως θα χρησιμοποιήσουν ακόμη περισσότερο το Διαδίκτυο και το ενδιαφέρον είναι πως θα δούμε να αυξάνεται η χρήση από τις μεγαλύτερες ηλικίες, οι οποίες, μέχρι τώρα, έδειχναν αρκετά πιο διστακτικές να ακολουθήσουν τις ψηφιακές εξελίξεις. Πλέον, όμως, αλλάζει και η τάση αυτή θα είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες τα επόμενα χρόνια.

Η έτερη τάση που θα μας απασχολήσει τα επόμενα χρόνια είναι αυτή της προσωποποιημένης εμπειρίας, ένα θέμα που απασχολεί τον κλάδο των online υπηρεσιών και του e-commerce γενικότερα τα τελευταία χρόνια. Απλά, από εδώ και πέρα θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη πίεση για καλύτερη εμπειρία του πελάτη, ως ένα μέσο διαφοροποίησης σε μία αγορά όπου ο ανταγωνισμός γίνεται όλο και πιο έντονος.

Επίσης, αναμένεται να δούμε μέσα στο 2020 να υπάρξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον τομέα των πληρωμών. Δηλαδή, θα δούμε να χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερα συστήματα και μέθοδοι πληρωμών προκειμένου οι καταναλωτές να έχουν περισσότερες επιλογές.

Γενικότερα, το 2020 αναμένεται να είναι μία χρονιά με ενδιαφέρουσες εξελίξεις καθώς ορισμένες τεχνολογίες θα αρχίζουν να ωριμάζουν, οι αλγόριθμοι να βελτιώνονται και οι εταιρείες -νέες και παλιές- να φέρνουν καινούριες λύσεις που θα βοηθήσουν ακόμη περισσότερο στην προσωποποιημένη εξυπηρέτηση και εμπειρία των πελατών, κάτι που αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια το «άγιο δισκοπότηρο» των υπεύθυνων μάρκετινγκ.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

To 2019 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί για την Ελλάδα ως η χρονιά του «ψηφιακού μετασχηματισμού». Και αυτό γιατί ήταν οι δύο λέξεις που ακούσαμε περισσότερο σε οποιοδήποτε επιχειρηματικό συνέδριο και αν πήγαινες ανεξαρτήτως κλάδου. Το ερώτημα απλά είναι κατά πόσον οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν όντως αρχίσει να υλοποιούν δράσεις ψηφιακού μετασχηματισμού. Αν και το πιο σωστό θα ήταν να ξεκινούσαμε από την ερώτηση κατά πόσον έχει γίνει κατανοητό τι σημαίνει ψηφιακός μετασχηματισμός.

Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας που πραγματοποίησε το Found.ation, η πλειονότητα των στελεχών επιχειρήσεων που συμμετείχαν σε αυτήν (90% το 2019, αυξημένο σε σχέση με το 82% του 2018) δήλωσαν πως η εταιρεία τους τρέχει κάποιο project ψηφιακού μετασχηματισμού. Σύμφωνα με τους ίδιους, κατά μέσο όρο αυτά τα projects τρέχουν τα τελευταία 5 χρόνια.

Επίσης, αυξημένο εμφανίζεται και το ποσοστό των εταιρειών που εστιάζουν στην ψηφιακή καινοτομία (54% το 2019, 49% το 2018). Ωστόσο, στην ερώτηση για το ποιο τμήμα είναι υπεύθυνο για τα projects ψηφιακού μετασχηματισμού, οι απαντήσεις είναι αρκετά μοιρασμένες: 36,5% διαθέτουν κάποιο τμήμα με τις λέξεις “Digital” ή “Innovation” στον τίτλο του, ενώ 30,8% δηλώνουν ότι τον ρόλο αυτό διαθέτει ο διευθύνων σύμβουλος, η ανώτερη διοίκηση ή κάποιο τμήμα σχετικό με το business development. Ένα 21% φαίνεται πως αναθέτει αυτό το έργο στα τμήματα IT/Operations.

Αυτή η τελευταία διαπίστωση, είναι εκείνη που δημιουργεί τη μεγαλύτερη ανησυχία. Γιατί πολύ απλά αποτελεί μία ακόμη ένδειξη ότι δεν έχει γίνει κατανοητό από τις ελληνικές επιχειρήσεις ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός δεν είναι… ψηφιακός. Δηλαδή, δεν είναι απλά το να αρχίσεις να χρησιμοποιείς ψηφιακές τεχνολογίες στην καθημερινότητα μίας επιχείρησης. Αλλά να αλλάξεις την νοοτροπία των εργαζομένων, την οργανωτική δομή και γενικότερα τον τρόπο δουλειάς, προκειμένου να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα της ψηφιακής εποχής. Μίας εποχής όπου τα δεδομένα (data) αποτελούν το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο μίας επιχείρησης και οι ψηφιακές τεχνολογίες είναι τα εργαλεία για την αξιοποίηση των data, αλλά και για την ενίσχυση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας.

Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων δεν κατανοεί αυτή τη διαφορά. Όπως δεν έχει γίνει κατανοητό ότι αυτή η ανάγκη για αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών και αλλαγή στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας, είναι απαραίτητη για κάθε είδους και μεγέθους επιχείρηση. Είναι κατανοητό, φυσικά, ότι σε μία περίοδο όπου η Ελλάδα συνέρχεται από την οικονομική κρίση, τίθενται ακόμη θέματα επιβίωσης για πολλές επιχειρήσεις και είναι δύσκολο να μπορούν να σκεφτούν τον ψηφιακό μετασχηματισμό τους.

Από την άλλη πλευρά, η ιστορία έχει δείξει ότι αν δεν είσαι προετοιμασμένος για την αλλαγή που θα έρθει, τότε δύσκολα επιβιώνεις. Και σε σχέση με το παρελθόν, μία σημαντική διαφοροποίηση που υπάρχει, είναι πως ο χρόνος της αλλαγής έχει μειωθεί δραστικά, λόγω των ψηφιακών τεχνολογιών και της αλλαγής νοοτροπίας των ίδιων των καταναλωτών.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Σε λίγες μέρες αλλάζει ο χρόνος και μπαίνουμε στο 2020, το ξέρετε; Ε, και λοιπόν; για νέο το λες τώρα αυτό; σχεδόν σας ακούω να με οικτίρετε. Όλοι ξέρουμε πως αλλάζει ο χρόνος κι ότι ξεκινά μια καινούρια δεκαετία. Εγώ, όμως, το λέω για να σας θυμίσω το έθιμο, τέτοια εποχή, να κοιτάμε τους «καζαμίες», μήπως δούμε κάτι που να μας αρέσει από τα μελλούμενα, ώστε να ευχηθούμε να συμβεί – πού ξέρεις καμιά φορά; Στην Τεχνολογία «καζαμίες», με την πραγματική έννοια του όρου, δεν έχουμε. Από προβλέψεις, όμως, έχουμε άφθονες – να φάνε κι οι κότες, κατά τη λαϊκή ρήση.

Μια από αυτές που μου έκανε εντύπωση, ίσως λόγω του μεγάλου αριθμού προβλέψεων (οι περισσότεροι μαθητευόμενοι μάγοι σταματούν στο πέντε, άντε στο δέκα, ενώ ο συγκεκριμένος φτάνει ως το 20) προέρχεται από τον Βορρά της Ευρώπης, τη νορβηγική Telenor Research, και αιφνιδιάζει με την πρωτοτυπία και την αισιοδοξία της. Όχι επειδή αυτά που λέει δεν στέκουν ή δεν θα γίνουν, αλλά επειδή ο γράφων θεωρεί ότι για τα περισσότερα δεν θα αρκέσει τούτη η χρονιά – θα χρειαστούν περισσότερες αν όχι όλη η δεκαετία, τα ‘20s του 21^ου αιώνα…

Άντε να τα δούμε ένα-ένα, λοιπόν, γιατί είναι και πολλά κι ίσως να μη μας χωρέσουν. Πρώτο και καλύτερο το Internet (όχι των Αντικειμένων, αλλά…) των Σωμάτων – οι αισθητήρες με τους οποίους μετράμε τα ζωτικά μας δεδομένα, θα γίνουν πολύ περισσότεροι και δεν θα περιορίζονται πλέον μονάχα στα smart watches, που φοράμε σήμερα – μιλάμε πλέον για «συνδεδεμένους ανθρώπους»…

Οι «Γάμοι τεχνολογιών» είναι η δεύτερη πρόβλεψη που, με απλά λόγια, σημαίνει ότι καθώς οι διάφορες τεχνολογίες ωριμάζουν, έφτασε πλέον η ώρα να δούμε και συνδυασμούς μεταξύ δυο ή και περισσότερων. Στην ίδια λογική, των ωριμότερων δράσεων, θα δούμε και Αποκεντρωμένα Δίκτυα επικοινωνίας, δηλαδή χωρίς κεντρική δομή – πρόσφατο παράδειγμα, η αποκεντρωμένη δικτύωση των διαδηλωτών στο Χονγκ Κονγκ.

Η «καθαρότητα των δεδομένων» είναι σίγουρα πολύ μεγάλο θέμα και έχει επισημανθεί πολλάκις από τους επαΐοντες, καθώς τα μη-ποιοτικά δεδομένα μπορεί στην πράξη να πράγουν fake news... Το υψηλό «κόστος της εμπιστοσύνης» είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα – έτσι κι αλλιώς, η εδραίωση της εμπιστοσύνης μεταξύ επιχειρήσεων και χρηστών ποτέ δεν ήταν κάτι απλό: η αμφιβολία είναι πανταχού παρούσα, πολύ περισσότερο για «δωρεάν» υπηρεσίες.

Το 2020 θα ζήσουμε, κατά τας γραφάς, την απογείωση του e-SIM, λόγω της κατάργησης της λιλιπούτειας πλέον κάρτας SIM και της αντικατάστασής της από αντίστοιχο λογισμικό, τόσο στα καταναλωτικά αγαθά, όσο και στα συστήματα ΙοΤ. Απογείωση αναμένεται και στους σταθμούς ηλεκτροφόρτισης, με δεδομένο ότι δεν υπάρχει πλέον κατασκευαστής που να μην περιλαμβάνει ένα ή περισσότερα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα στην γκάμα του…

Η τεχνολογία του ύπνου διεκδικεί κι αυτή μερίδιο στην πρωτοπορία, καθώς τα smart watches αντιλαμβάνονται πόσο καλά κοιμόμαστε και προτείνουν λύσεις βελτίωσης. Ο πόλεμος του streaming είναι, επίσης, λογικό και αναμενόμενο να ξεκινήσει κάποια στιγμή, καθώς οι διάφορες πλατφόρμες που διεκδικούν την προσοχή (και τα λεφτά) μας, κατεβαίνουν με  ολοένα καλύτερο περιεχόμενο.

Το ίδιο θα συμβεί και στο χώρο του gaming: η Apple με το Arcade της και η Google με το Stadia έχουν ήδη ξεκινήσει τις αψιμαχίες, αξιοποιώντας κάθε μια διαφορετικούς τρόπους πρόσβασης στους παίκτες, ενώ «παιχνίδι κάνουν» πάντα τα X-box και Playstation… Σ’ έναν άλλο χώρο, η έλλειψη ταλέντων στον χώρο της Τεχνητής Νοημοσύνης όλα δείχνουν πως θα «γεννήσει» την τάση DIY AΙ, δηλαδή τη δημιουργία εφαρμογών Αι σχεδόν αυτοματοποιημένα, από έτοιμα Modules.

Η επόμενη, πάντως, τάση είναι αρκετά αμφιλεγόμενη, χωρίς να υπάρχουν εύκολοι τρόποι να την αποτρέψεις: η πρόοδος της τεχνολογίας θα μας φέρει Deepfakes for the masses, δηλαδή «φτιαχτές εικόνες», με διάφορους τρόπους. Οι αντιδράσεις θα είναι πολλές – ανάμεσά τους και οι προσπάθειες περιορισμού των Big Tech που, αργά ή γρήγορα, πρέπει να δείξουν έμπρακτα ότι τηρούν τους κανόνες. Η τάση για μεγαλύτερο έλεγχο θα «πάρει μπάλα» και πολλές από τις δράσεις στον χώρο της Τεχνητής Νοημοσύνης, με στόχο να επικρατήσει το λεγόμενο ethical AI, ενώ μεγάλη διάδοση θα γνωρίσουν τα Ψηφιακά Δίδυμα, όπου οι τεχνικές προσομοίωσης φτάνουν σε άλλο (χρησιμότατο) επίπεδο.

Τα συστήματα προστασίας απέναντι στις απάτες μέσω κινητών τηλεφώνων θα βρουν απροσδόκητο σύμμαχο στα φίλτρα με δυνατότητα Μηχανικής Μάθησης, κοινωνική ένταση -όπως όλα δείχνουν- θα έχουμε για τα δικαιώματα των εργαζομένων στις διάσημες πλατφόρμες (βλέπε Uber, Lyft, Foodora, AirBnB κλπ), η αυξανόμενη οικολογική ευαισθησία πολλών καταναλωτών (σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες τιμές) ίσως ανακόψει τις πωλήσεις smartphones, ενώ το 2020 -κατά την Telenor Research, πάντα- θα φέρει κοντύτερα τόσο τα ταξίδια στο διάστημα, όσο και τη δημιουργία ευρυζωνικών δικτύων και εκεί. Γιατί, καλά τ’ αστέρια, αλλά χωρίς Internet γίνεται;

Καλές γιορτές και καλή χρονιά, αναγνώστες μου! (Ουφ, χωρέσαν και οι 20 προβλέψεις…)             

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το 5G ή αλλιώς η 5^η γενιά κινητής τηλεφωνίας αρχίζει να είναι μία τεχνολογική εξέλιξη που θα μας απασχολεί όλο και πιο πολύ. Ιδίως όσο θα πλησιάζει η μέρα που θα γίνονται εμπορικά διαθέσιμα τα δίκτυα 5G και στην Ελλάδα.

Όμως, πολλοί αναρωτιούνται τι αλλαγές θα φέρει το 5G σε όσους ασχολούνται με εφαρμογές και υπηρεσίες πάνω από το Web. Το 4G ήταν μία σημαντική αλλαγή, καθώς οι υψηλότερες ταχύτητες που προσέφερε ήταν πρακτικά ο λόγος που τα smartphones έχουν εξελιχθεί σε βασική πληροφοριακή συσκευή μας, με αποτέλεσμα το "mobile first" να είναι ένας από τους σημαντικότερους άξονες οποιασδήποτε web στρατηγικής.

Στο 5G, όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Πολλοί πιστεύουν ότι το 5G δεν είναι τίποτα άλλο από μία τεχνολογία που αυξάνει ακόμη περισσότερο τις ταχύτητες σύνδεσης στο Διαδίκτυο. Είναι και αυτό, αλλά δεν είναι το χαρακτηριστικό που θα κάνει τη διαφορά, αλλά το εξαιρετικά χαμηλό latency και η δυνατότητα για λειτουργία χιλιάδων συσκευών ταυτόχρονα σε ένα δίκτυο.

Πρακτικά, και τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια, οι διαφορές που θα φέρει το 5G θα είναι εξαιρετικά μικρές, πάντα όσον αφορά στις web υπηρεσίες. Και αυτό γιατί καλές οι υψηλότερες ταχύτητες, αλλά δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι είναι επανάσταση αν «κατεβάζεις» μία ταινία από το Netflix σε 1 λεπτό αντί για 4 λεπτά. Παρεπιμπτόντως, το streaming με 4G μία χαρά είναι αυτή τη στιγμή.

Εκεί που θα αρχίσει το 5G να έχει ενδιαφέρον, είναι με εφαρμογές που θα αξιοποιούν τα άλλα χαρακτηριστικά του. Όσον αφορά το web, πολύς λόγος γίνεται ήδη για το cloud gaming που αναμένεται να είναι από τις πρώτες «καλές» εφαρμογές και υπηρεσίες που θα αξιοποιούν το 5G. Από εκεί και πέρα, όμως, χρειάζεται να κάνουμε αρκετή υπομονή για να δούμε ποιες θα είναι οι εφαρμογές εκείνες που θα κάνουν τη διαφορά στο χώρο του web.  Και συνήθως η «αναστάτωση» ή disruption, δημιουργείται από κάποιον κλάδο είναι εντελώς απροσδόκητο και διαφορετικό από ό,τι περιμένουμε.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όλοι μας, λίγο ως πολύ, αγαπάμε τους μύθους – μας αρέσει να ζούμε σ’ έναν κόσμο που τον πλάθουμε κατά το δοκούν, που «βολεύει» την ψυχή μας και κολακεύει τις απόψεις μας. Έτσι είναι τα πράγματα, επειδή έτσι μ’ αρέσει εμένα περισσότερο… Κι ας απέχει αυτό που λέμε παρασάγγας από την αλήθεια – μήπως (εκτός κι αν είναι κάτι εξόφθαλμο) θα κάτσει κανείς να ψάξει τα τι και τα πώς, να βρει στοιχεία και να εντοπίσει γράμματα και γραφές, ώστε να μας διαψεύσει στην πρώτη ευκαιρία; Αποτέλεσμα είναι ο μύθος και η πραγματικότητα συχνά να «μπλέκονται γλυκά» σε τέτοιο σημείο, ώστε να μην ξέρεις πού σταματάει η αλήθεια και πού ξεκινάει το ψέμα – ή ο μύθος, για να το πούμε πιο κομψά…

Τα πεδία εφαρμογής της «μυθοπλασίας» αμέτρητα: από την προσωπική ζωή του καθενός (ξέρεις ποιος είμαι εγώ και τι έκανα στο στρατό, στη δουλειά, στη χούντα, στο Πολυτεχνείο…) και τις σπουδές του (για τα διπλώματα και τα μάστερ δεν χρειάζεται να δώσουμε εδώ συγκεκριμένα παραδείγματα, τα διαβάζουμε σχεδόν καθημερινά στις εφημερίδες, μια ο ένας υπουργός, μια ο άλλος διοικητής…), ως τη θρησκεία (κλασικό πλέον, το παράδειγμα του κρυφού σχολείου κατά την Τουρκοκρατία) και την Ιστορία (που βρίθει «καλών» και «κακών» μύθων). Φυσικά, η Τεχνολογία δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από τον χορό – πολλά τα παραδείγματα, αλλά εξίσου πολλές και οι διαψεύσεις, γιατί εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σύγχρονα και ο ρεαλισμός (δυστυχώς ή ευτυχώς) είναι μέρος του παιχνιδιού. Συχνά-πυκνά, κάποιος «μεγάλος» αναλαμβάνει μετά λόγου γνώσεως να αποκαταστήσει την αλήθεια και να καταρρίψει διάφορους μύθους, όπως κάνει -για παράδειγμα- η Google που, μέσω του Media Lab της, προσπαθεί να ανασκευάσει τα «κακώς κείμενα», επαναφέροντάς μας (και για δικό της καλό, άλλωστε) στον ορθό δρόμο. Αυτό έκανε πρόσφατα, όταν ασχολήθηκε με τρεις περιπτώσεις «κλασικών» μύθων, που αποτελούν μέρος της «λαϊκής τεχνολογικής σοφίας»…

Ο πρώτος μύθος έχει να κάνει με την παραγωγή βίντεο, που όλοι λένε ότι απαιτεί πολύ χρόνο και χρήμα. Κατά την Google, αυτό γινόταν στο παρελθόν, αλλά δεν ισχύει πια σήμερα, όπου -με την πρόοδο της τεχνολογίας και χάρη στο εργαλείο Directors Mix, όλη η δουλειά γίνεται ταχύτερα, ευκολότερα και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Μάλιστα, με ένα μικρό κλάσμα (μόλις λίγες εκατοντάδες δολάρια) του κόστους για το γύρισμα και την επεξεργασία ενός διαφημιστικού βίντεο με τον παραδοσιακό τρόπο, το εργαλείο μπορεί να δώσει δεκάδες παραλλαγές, ώστε να επιλεγεί εκείνη που αρέσει περισσότερο…

Ο δεύτερος αφορά σε ένα γενικότερο θέμα, την εντύπωση πως όσο πιο πολλά δεδομένα έχουμε στα χέρια μας, τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα που θέλουμε να πετύχουμε. Οι άνθρωποι του Media Lab φέρνουν το παράδειγμα ενός site, για το οποίο ξέρουμε πόσοι επισκέπτες είδαν ένα βίντεο και για πόση ώρα, πόσοι άλλαξαν γρήγορα σελίδα, ακόμα και πόσοι το εγκατέλειψαν γρήγορα, για να δουν κάτι άλλο. Το ότι έχουμε όλα αυτά τα στοιχεία στη διάθεσή μας, όμως, δεν σημαίνει κι ότι μας είναι χρήσιμα. Κατά τους ειδήμονες στα των ερευνών, η ποιότητα των στοιχείων είναι αυτό που μετράει κι όχι η ποσότητα – όσα θεωρούν χρήσιμα, είναι τι τράβηξε την προσοχή του χρήστη, πώς συμπεριφέρθηκε και ποιά ήταν τα αποτελέσματα. Έτερον ουδέν…

Όσο για τον τρίτο μύθο, όλοι τον γνωρίζουμε και τον έχουμε ακούσει αμέτρητες φορές στις συζητήσεις «μεταξύ τυρού και αχλαδίου», συνηθέστατα από ανθρώπους άσχετους με την τεχνολογία και τις (πραγματικές) επιπτώσεις της, οι οποίοι απλώς εμπιστεύονται (και, δυστυχώς, υπερασπίζονται) οτιδήποτε κινδυνολογικό ακούνε ή διαβάζουν – μιλάμε, βεβαίως, για την άποψη ότι οι «μηχανές» θα έρθουν και, με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης και της Μηχανικής Μάθησης, θα πάρουν τις δουλειές των ανθρώπων. Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, πολύ περισσότερο μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια, όπως διατείνονται, κι ο φόβος τους δεν έχει κάποια βάση.

Αυτό που -πιθανότατα, καθώς το μέλλον παραμένει αόρατο- θα συμβεί, είναι εμείς οι άνθρωποι να αναθέσουμε στις μηχανές (που, άλλωστε, εμείς δημιουργήσαμε) τις πιο επικίνδυνες, βαρετές, επαναλαμβανόμενες και σχεδόν «μηχανικές» (τυχαία το λένε, νομίζετε;) εργασίες, κρατώντας για εμάς τις πιο δημιουργικές. Τον χρόνο που θα κερδίσουμε μ’ αυτό τον τρόπο, μπορούμε να τον διαθέσουμε για να σκεφτούμε νέες ιδέες και να κάνουμε ανακαλύψεις ή, απλώς, για να ξεκουραστούμε και να ταξιδέψουμε. Καιρός να «ξεπιστέψουμε» στους μύθους, λοιπόν, ακόμα κι αν είναι κλασικοί…            

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στην ψηφιακή εποχή, κάθε επιχείρηση κάθε μεγέθους, καλείται να έχει τη δική της online παρουσία. Και αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο τη δημιουργία μίας ιστοσελίδας με τα βασικά στοιχεία της επιχείρησης, αλλά και σωστή διαμόρφωση των στοιχείων της σε μία σειρά από άλλες online υπηρεσίες, οι οποίες είναι εξαιρετικά δημοφιλείς και διαμορφώνουν -όλες μαζί- το διαδικτυακό προφίλ μίας επιχείρησης.

Πολλές επιχειρήσεις θεωρούν ότι το να έχουν μία ιστοσελίδα είναι αρκετό. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Πλέον, πρέπει να έχεις παρουσία και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τουλάχιστον στα πιο βασικά, όπως είναι το Facebook, το Instagram και το LinkedIn. Και στο βαθμό που μπορεί κάθε επιχείρηση θα πρέπει να τα παρακολουθεί και να τα ανανεώνει.

Όμως, εξίσου σημαντικό είναι να έχει ενημερωμένο και το προφίλ της στο Google, το οποίο -μην το ξεχνάμε αυτό- είναι η πύλη εισόδου στο Διαδίκτυο για τη συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει όλες οι επιχειρήσεις να σπεύσουν να ενημερώσουν το προφίλ τους μέσω του Google My Business. Ο λόγος είναι απλός: σε μία αναζήτηση είναι εξαιρετικά πρακτικό για τους χρήστες/καταναλωτές να βλέπουν απευθείας όλες τις βασικές πληροφορίες για μία επιχείρηση. Από τη διεύθυνση της πάνω στο χάρτη και τα τηλέφωνα επικοινωνίας, μέχρι φωτογραφίες και ωράριο λειτουργίας.

Για τις μεγάλες επιχειρήσεις, όλα αυτά μοιάζουν ενδεχομένως φυσιολογικά, αλλά το ίδιο πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να κάνουν και οι πιο μικρές επιχειρήσεις, ακόμη και ελεύθεροι επαγγελματίες όπως είναι οι γιατροί και οι δικηγόροι. Πλέον, το Διαδίκτυο αποτελεί το μέσο όπου θα σπεύσουν να αναζητήσουν πληροφορίες άπαντες. Η διείσδυση ακόμη και στην Ελλάδα είναι σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, οι χρεώσεις των δεδομένων για πρόσβαση από το smartphone μειώνονται και γενικώς είμαστε έτοιμοι για μία νέα «εκτόξευση» της χρήσης. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει άπαντες να προσαρμοστούν σε αυτά τα νέα δεδομένα. Είτε το θέλουν είτε όχι, η ψηφιακή πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική και όποιος δεν την ακολουθήσει θα μείνει πίσω. Πολύ πίσω.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Καθώς έχουμε μπει πια στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση της χρονιάς, ολοένα πυκνώνουν οι προβλέψεις και οι εικασίες, οι μαντείες και οι προσπάθειες ανάγνωσης των οιωνών, σχετικά με το τι μας περιμένει την επόμενη (που επίκειται, βεβαίως – λίγες ημέρες μας χωρίζουν μονάχα από το 2020), όσον αφορά στις εξελίξεις που οι νέες τεχνολογίες φέρνουν στη ζωή μας με ταχύτατο ρυθμό, καθότι εκθετικές και οι ίδιες στην ανάπτυξή τους – μέσα σε ελάχιστο χρόνο πλέον φτάνουν σε επίπεδα διείσδυσης και υιοθέτησης από το κοινό τα οποία οι προηγούμενες τεχνολογίες χρειάζονταν πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες για να επιτύχουν.

Φυσικά, αυτό ούτε συνηθισμένο είναι, ούτε εύκολο – "χρειάζεται να σπάσεις αυγά για να φτιάξεις ομελέτα", που λέει και η λαϊκή ρήση, κι αυτό ακριβώς εκφράζεται με τις ανατροπές που φέρνει κάθε νέα τεχνολογία σε όσα γνωρίζαμε και κάναμε ως σήμερα, στην καθημερινότητά μας, στη δουλειά και στο σπίτι. Ακριβώς στις ανατροπές που θα μας φέρει το 2020 εστιάζει μια έρευνα της εταιρίας παροχής τεχνολογικών υπηρεσιών ΝΤΤ, που σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας, καθότι δίνει μια συνολική εικόνα του τι μας περιμένει μέσα στη χρονιά, αλλά και στις επόμενες αφού οι τεχνολογίες τις οποίες περιγράφει μάλλον θα είναι μαζί μας για αρκετά χρόνια… Η ΝΤΤ, παρότι αυστραλιανή, συγκέντρωσε στοιχεία από τους πελάτες της ανά τον κόσμο, οπότε η εικόνα είναι παγκόσμια, αν και -προφανώς- με διαφορετικό βαθμό υιοθέτησης από χώρα σε χώρα. Πάμε να δούμε, λοιπόν, ποιες είναι οι πέντε κορυφαίες ανατρεπτικές τεχνολογίες του 2020, όπως τις σχολιάζει ο CTO της ΝΤΤ, Ettienne Reinecke.

Πρώτη και καλύτερη (βλέπε, πιο επιδραστική), το Digital Twinning, το Ψηφιακό Δίδυμο, που είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομά του: το ψηφιακό αποτύπωμα του καθενός μας βάσει των στοιχείων που αφήνουμε πίσω μας ως δεδομένα από τους αισθητήρες που καταγράφουν την παρουσία μας ως το κινητό μας, που κάθε στιγμή δίνει το στίγμα μας. Το μοντέλο που συγκεντρώνει όλα αυτά τα στοιχεία σε πραγματικό χρόνο είναι το ψηφιακό μας δίδυμο και μπορεί να βοηθήσει σε πολλά, από τη μελέτη της αντίδρασης ενός ατόμου σε μια δίαιτα ή θεραπεία, έως τη συμπεριφορά ενός ολόκληρου τμήματος εργοστασίου, αν γίνουν οι Χ ή Υ αλλαγές.

Η δεύτερη ανατρεπτική τεχνολογία είναι πιο περίπλοκη, καθώς έχει να κάνει με την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μέσω της ψηφιακής διάδρασης (building trust through digital interactions), που στην πράξη σημαίνει ότι εμπιστευόμαστε όλο και περισσότερο την «έξυπνη μηχανή» με την οποία συν-εργαζόμαστε, για να πετύχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Ο Reinecke δίνει ως παράδειγμα μιας τέτοιας αγαστής συνεργασίας ανθρώπου και μηχανής τη χρήση της εφαρμογής Tone Analyzer σε call centers, σε συνδυασμό με το Watson της ΙΒΜ, η οποία αναλύει σε πραγματικό χρόνο με τη χρήση ΑΙ και μηχανικής μάθησης τον τόνο της φωνής των καλούντων, ώστε ο agent να προσαρμόσει ανάλογα το ύφος του.

Η τρίτη επελαύνουσα τεχνολογία μας ρίχνει σε ακόμα βαθύτερα νερά: με τίτλο Immersive & responsive ‘phygital’ spaces (περιβάλλοντα που προσφέρουν στον χρήστη εμβύθιση και διάδραση, σε ελεύθερη μετάφραση – το phygital, προφανώς, από το phy-sical+di-gital) μας εισάγει στη διάδραση του ανθρώπου με το περιβάλλον του, μέσω της εικονικής (VR), της επαυξημένης (AR) και γενικά κάθε μορφή μικτής πραγματικότητας. Έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους κάποιες εντυπωσιακές εφαρμογές στους χώρους της εκπαίδευσης, της βιομηχανίας, της υγείας, αλλά και της ψυχαγωγίας, οι οποίες  αλλάζουν εντελώς ό,τι ξέραμε ως τώρα.

Τα έξυπνα κτήρια (Smart Buildings, κάτι πολύ περισσότερο από τα smart homes, που ήδη γνωρίζουμε) είναι για την ΝΤΤ η τέταρτη μεγάλη ανατρεπτική τεχνολογία, που μάλιστα τη συνδυάζει με τον τεράστιο τομέα του ΙοΤ, αλλά και τους ομιλούντες (δείτε τι γράφαμε γι’ αυτούς την προηγούμενη εβδομάδα) ψηφιακούς βοηθούς. Εδώ ξεπερνάμε πλέον τα ‘σενάρια’, καθώς οι χώροι σ’ αυτά τα κτήρια έχουν τη δική τους «ψυχή», βεβαίως βασισμένη σε ΑΙ, και δρουν τόσο αυτόνομα, όσο και συνεργατικά, με στόχο να κάνουν τη ζωή του χρήστη καλύτερη και αποδοτικότερη.

Η πέμπτη τεχνολογία είναι «προϊόν» της αέναης μάχης ανάμεσα σ’ εμάς, τους χρήστες, και τους hackers που προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποσπάσουν κρίσιμα και προσωπικά δεδομένα μας, προφανώς εκ του πονηρού. Έτσι, η δημιουργία Data Wallets (πορτοφόλια δεδομένων), τα οποία είναι απολύτως προσωπικά και δεόντως προστατευμένα, ίσως δώσουν κάποια ανάσα (η λέξη λύση είναι μάλλον βαριά, για την περίσταση) στο πρόβλημα, καθώς θα επιτρέπουν την πρόσβαση σε κάποια από αυτά τα δεδομένα και μόνο έπειτα από εξουσιοδότηση του κατόχου τους.     

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Είναι από τις ερωτήσεις που πάντα έχουν ενδιαφέρον: ποιο είναι το σωστό μέγεθος για μία επιχείρηση; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι μία, καθώς εξαρτάται από μία σειρά από παράγοντες και από αυτούς ο πιο βασικός, ενδεχομένως, να είναι ο εξής: ποιος είναι ο σκοπός της δημιουργίας της συγκεκριμένης επιχείρησης.

Αφορμή για αυτό το σημείωμα, ήταν η συζήτηση που έγινε στο πλαίσιο του Digital Agencies Roundtable που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο πρόσφατο eCommerce & Digital Marketing Expo. Η συζήτηση «άναψε» με αφορμή τη διαπίστωση - βάσει των στοιχείων έρευνας που παρουσιάστηκε από τον Γιάννη Τζώρτζο, Αρχισυντάκτη του Web World News, σχετικά με την κατάσταση της ελληνικής αγοράς των digital agencies - ότι οι περισσότερες εγχώριες επιχειρήσεις είναι μικρές. Τόσο από πλευράς αριθμού εργαζομένων όσο και από πλευράς εσόδων. Και όταν έπεσε στη συζήτηση η πρόταση περί συγχώνευσης μικρών επιχειρήσεων, προκειμένου να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές, η αντίδραση από πολλά στελέχη από μικρές επιχειρήσεις ήταν έντονη.

Η προσωπική μου άποψη, είναι πως η εγχώρια αγορά των digital agencies δεν διαφοροποιείται από την υπόλοιπη ελληνική οικονομία στο συγκεκριμένο θέμα. Αν δει κανείς τους περισσότερους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, θα δει να δραστηριοποιούνται ένας τεράστιος αριθμός μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Επιχειρήσεις που έχουν μέχρι 10 ή 20 άτομα ως εργαζόμενους. Αυτή είναι άλλωστε και η περίφημη «ραχοκοκκαλιά» της ελληνικής οικονομίας.

Μάλιστα, ο τουρισμός, aka η «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδος, ίσως να είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αν προσέξει κανείς, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μεγάλες αλυσίδες ξενοδοχείων και γενικότερα ο κλάδος είναι εξαιρετικά κατακερματισμένος, με αποτέλεσμα να θεωρείται μεγάλη αλυσίδα ένας όμιλος που διαχειρίζεται 15 και 20 ξενοδοχεία, αριθμός που για τα διεθνή δεδομένα αποδίδεται σε μία μικρή αλυσίδα!

Το μικρό μέγεθος έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το πλεονέκτημα, είναι πως το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εξαιρετικής ποιότητας και υπάρχουν εταιρείες μικρού μεγέθους που πραγματικά κάνουν υψηλού επιπέδου δουλειές. Το μειονέκτημα, είναι πως το μικρό μέγεθος δεν βοηθά στην ταχεία ανάπτυξη και στην εξωστρέφεια.

Από την άλλη πλευρά, όμως, το βασικό είναι να ξέρει ο ιδιοκτήτης μίας επιχείρησης τι θέλει. Αν προτιμά να έχει μία μικρή επιχείρηση που βγάζει κάποια καλά κέρδη, αλλά όχι κάτι το φοβερό, τότε μπορεί να παραμείνει «μικρός», γνωρίζοντας βέβαια και τους κινδύνους που υπάρχουν. Αν θέλει, όμως, ανάπτυξη και δραστηριοποίηση εκτός συνόρων, τότε μάλλον θα πρέπει να κοιτάξει συνέργιες και συνεργασίες. Κάτι που επίσης ελλοχεύει κινδύνους και ρίσκα.

Στην ελληνική πραγματικότητα, πάντως, το μεγαλύτερο ρίσκο στις κινήσεις συνεργασίας μεταξύ μικρών επιχειρήσεων δεν είναι άλλο από τη νοοτροπία. Το πρόβλημα, είναι το πως μπορούν να συνεργαστούν δύο επιχειρηματίες κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να κάνουν από κοινού το επόμενο βήμα. Ποιος θα υποχωρήσει και ποιος θα συμβιβαστεί, όταν είναι απαραίτητο, προκειμένου να μπορέσει η κοινή επιχείρηση να πάει μπροστά. Αυτό, στην Ελλάδα είναι κάτι που βλέπουμε πολύ σπάνια και αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής επιχειρηματικής σκηνής.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πριν από όχι και τόσο πολλά χρόνια, ένα χαρακτηριστικό θέαμα ανάμεσα στους τσιρκολάνους που γύριζαν με τα βαγόνια και τις τέντες τους στην ελληνική επαρχία (συγγνώμη, ‘περιφέρεια’ είναι ο πολιτικά ορθός όρος) ήταν η «ομιλούσα κεφαλή» (ως «ασώματο» τη διέσωσε ο ποιητής στο «Καφενείον, Η Ελλάς») – μ’ άλλα λόγια ένα ανθρώπινο κεφάλι που μίλαγε, άκουγε, απαντούσε, παρότι δεν είχε σώμα (που είχε, βέβαια, έστω και μικρό, αλλά ήταν κρυμμένο μέσα σε ένα κουτί από το οποίο εξείχε μόνο αυτό).

Συνεννόηση με το πλήθος, πάντως, υπήρχε και οι διάλογοι ήταν απολαυστικοί – κατά τις λαϊκές μαρτυρίες… Αχ και να τους είχαμε σήμερα όλους αυτούς που εντυπωσιάζονταν με την κεφαλή, να βλέπανε πώς κάτι πολύ μικρότερο (ένας κοντούλης κύλινδρος ή, άλλες φορές, ένα πιο μακρόστενο σε σχήμα «κουτί») μιλάει, ακούει, ‘σκέφτεται’, απαντάει και ανοίγει διάλογο, όχι μονάχα σε μια, αλλά σε πολλές γλώσσες, μαζί! Κι αν η κεφαλή ανοιγόκλεινε το στόμα και τα μάτια της, σ’ αυτό εδώ ανάβουν φωτάκια που αλλάζουν χρώματα, κατά τις διαθέσεις του…

Οι ψηφιακοί βοηθοί, όπως όλα δείχνουν, ήρθαν για να μείνουν – πολύ περισσότερο που οι σεβαστές Gartner και Accenture θεωρούν με πρόσφατες αναλύσεις τους, πως η «Διαλογική Τεχνητή Νοημοσύνη» (ελεύθερη απόδοση του αγγλοσαξονικού Conversational AI), μ’ άλλα λόγια αυτό που αποτελεί τη βάση για τη λειτουργία του Siri εκ μέρους της Apple, της Alexa εκ μέρους της Amazon και του Virtual Assistant εκ μέρους της Google (για να αναφέρουμε τους γνωστότερους και εμπορικά δημοφιλέστερους εκπροσώπους του είδους) θα γίνει μέσα στον επόμενο χρόνο μια από τις κορυφαίες καθημερινές προτεραιότητες, αρχικά των ανωτέρων στελεχών επιχειρήσεων και, λίγο αργότερα, του καθενός μας. Αψευδής μάρτυρας οι αριθμοί: έρευνα της Gartner έδειξε ότι, ως το 2022, το 70% των υπαλλήλων γραφείου θα επικοινωνεί διαδραστικά με τον δικό του «βοηθό», σε καθημερινή βάση… Ενώ, οι ερευνητές της Accenture συμπληρώνουν πως αυτή η «σχέση» εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της αναζήτησης ξεχωριστών προσωπικών εμπειριών από τον καθένα μας, όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και επαγγελματικό, ως μέρος κάποιων επιχειρηματικών μοντέλων…

Κι αυτό δεν είναι κάτι πρωτότυπο: πάρα πολλές επιχειρήσεις (δείτε, για παράδειγμα, στις τηλεπικοινωνιακές, στις ενεργειακές ή στις τράπεζες) χρησιμοποιούν bots (το επαγγελματικό αντίστοιχο των «βοηθών») για την επικοινωνία με τους πελάτες τους, αρχικά σε απλή μορφή. Όμως, όσο μεγαλώνει ο κύκλος και πληθαίνουν οι συνομιλητές τόσο περισσότερο μαθαίνουν οι μηχανές και βελτιώνεται η ποιότητα του διαλόγου – οι μηχανές αποκτούν κι αυτές εμπειρία, άρα αντιδρούν καλύτερα, ό,τι κι αν τις ρωτήσεις – οι ερευνητές λένε πως, σε πολλές περιπτώσεις ήδη ξεπερνούν σε ποιότητα απαντήσεων και φυσικότητα φωνής τους agents των call center! Εξ ου και η εσχάτως αυξημένη ζήτηση για προηγμένα bots από επιχειρήσεις και οργανισμούς πολλών και διαφορετικών τομέων. Κάποιοι από αυτούς δεν θα σας περνούσαν καν από το νου: Οι ερευνητές της Accenture ανακάλυψαν, για παράδειγμα, εφαρμογή χρήσης bots σε διάλογο με υπερήλικες, όπου οι μηχανές αναλαμβάνουν να κρατήσουν ‘ζωντανό’ τον διάλογο με τους απόμαχους της ζωής που έχουν απομείνει χωρίς συγγενείς ή φίλους. Θλιβερό μεν, χρήσιμο δε…

Όχι πως δεν υπάρχουν προβλήματα, βεβαίως… Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι και σ’ αυτή την περίπτωση ένα «εργαλείο», δεν είναι άνθρωπος κι ούτε πρέπει να θεωρηθεί ή να υποκριθεί ότι είναι κάτι τέτοιο. Κι επειδή, ως εργαλείο, χρειάζεται τον κατάλληλο προγραμματισμό, για να αποδώσει στη χρήση που θα του ορίσουμε, «μ’ όποιον δάσκαλο καθίσει, τέτοια γράμματα θα μάθει»: Το αποτέλεσμα της μηχανικής μάθησης μπορεί να έχει ρατσιστικές ή θρησκευτικές αποχρώσεις και η μηχανή μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν είναι ο «σοφός παντογνώστης» - κάνει λάθη (ακόμα και επικίνδυνα για τη ζωή του χρήστη), ίσως ξέρει πολύ λιγότερα απ’ όσα θα χρειαζόταν κανείς. Όταν ανοίγεις νέους δρόμους, δεν είναι υποχρεωτικό πως θα τρέχεις κιόλας… Η απόσταση που διανύθηκε από τη  εποχή της «ασώματης κεφαλής» ως τις μέρες μας είναι ήδη πολύ μεγάλη – απλώς δεν φτάσαμε ακόμα στο τέρμα, από πλευράς ουσίας, περιεχομένου και εφαρμογών, αν τελικά υπάρχει τέρμα…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]