Και να πεις ότι δεν το ξέραμε… Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της πανδημίας, από τις πρώτες εβδομάδες της εποχής του «σοκ και δέους», ήταν φως-φανάρι πως δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα μ’ αυτόν τον δαίμονα, τον COVID-19, καθώς -πέρα από τη δική του επικινδυνότητα- έρχεται ζευγαράκι με την ύφεση… Εκεί που λέγαμε «δόξα τω Θεώ», με το ’20 να προχωράει για λίγους μήνες καλά, το γυρίσαμε με μιας στο αρνητικό πρόσημο και στο «βόηθα, Παναγιά»!
Όλα ήρθαν τα πάνω-κάτω στη ζωή και τα επαγγελματικά, πάνε καλιά τους οι στρατηγικές, τα πλάνα και τα σχέδια, το θέμα ήταν να γλυτώσουμε – και δεν είναι ακόμα σίγουρο ότι τα καταφέραμε… Μια μικρή ανάσα πήραμε -ημίχρονο είναι, ρε παιδιά, φωνάζουν οι επιστήμονες, μην χαλαρώνετε- κι αρχίσαμε μεμιάς όλα τα ανα--- πάμε για ανασυγκρότηση, για αναδιάταξη δυνάμεων, για αναδρομικά μέτρα, για ανάκαμψη… για… για…
Όλα είναι ακόμα ρευστά, όλα κινούνται σε ένα κλίμα αβεβαιότητας κι εκεί που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει (όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά πανευρωπαϊκά και παγκόσμια), έρχεται μια έρευνα και σου λέει «μη σκιάζεστε, η ευρωπαϊκή αγορά θα τα πάει καλά, θα σημειώσει σχετικά γρήγορη ανάκαμψη από την ύφεση στην οποία πέρασε λόγω της πανδημίας…» Μακάρι, αλλά η απορία παραμένει - πού και πώς;…
Διαβάζοντας παρακάτω, βέβαια, βλέπεις πως αυτή τη θετική αύρα τη βγάζουν οι ίδιοι οι επικεφαλής -και μάλιστα σε ποσοστό 66%- των επιχειρήσεων (οι μεγαλύτερες της αγοράς, σε 15 χώρες και σε όλους τους βασικούς κλάδους, με έσοδα άνω των 500 εκ. $ ετησίως) που ρωτήθηκαν από την Accenture, για τις προβλέψεις τους σχετικά με την επόμενη ημέρα. Από τους κοντά 500 που συμμετείχαν, το 29% αναμένουν αρκετά γρήγορη ανάκαμψη στην Ευρώπη (σχήματος V), ενώ 37% αναμένουν μια πιο αργή, αλλά σταθερή ανάκαμψη (σχήματος U), μέσα στους επόμενους 12 μήνες.
Κι όπως θα περίμενε κανείς, ο κλάδος που εμφανίζεται περισσότερο αισιόδοξος (ας όψονται οι προσδοκίες για θεραπείες και εμβόλια) είναι εκείνος της Φαρμακευτικής / Βιοτεχνολογίας και Βιοεπιστημών, με Τηλεπικοινωνίες / ΜΜΕ και Ψυχαγωγία να ακολουθούν, αφήνοντας τρίτο τον κλάδο των Ασφαλειών και τελευταίους την αυτοκινητοβιομηχανία, τα ταξίδια και τις μεταφορές. Από πλευράς χωρών, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη ότι εκείνες που οι ερωτώμενοι θεωρούν ότι θα τα καταφέρουν πρώτες, είναι οι οικονομίες της Γερμανίας, των σκανδιναβικών χωρών και της Βρετανίας (really?), με Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία να ακολουθούν.
Η ίδια αισιοδοξία εκφράζεται και για την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης: 39% πιστεύουν ότι οι ευρωπαϊκές εταιρείες θα είναι πιο ανταγωνιστικές έναντι των αμερικανικών, συγκριτικά με την κατάσταση προ κρίσης, κι ακόμη περισσότεροι (43%) έναντι των κινεζικών. Κι αν το πρώτο ακούγεται λογικό, το δεύτερο μάλλον ηχεί παράξενα…
Στην Accenture, πάντως, αυτή η αισιοδοξία για την οικονομική ανάκαμψη φαίνεται καλή κι ο πρόεδρός τους για την Ευρώπη θεωρεί ότι προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να καλύψουν το χάσμα με Αμερικανούς και Ασιάτες. Όμως… «αν θα τα καταφέρουν, θα εξαρτηθεί από το πόσο εύστοχα θα μεταφράσουν την αισιοδοξία τους σε τολμηρές κινήσεις και πρωτοβουλίες. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι οι Ευρωπαίοι επικεφαλής επιχειρήσεων παραμένουν υπερβολικά εξαρτημένοι από την κυβερνητική στήριξη, διατηρούν αμυντική στάση και υποεπενδύουν στην καινοτομία, την ώρα που ο παγκόσμιος ανταγωνισμός συνεχίζεται»… Και ο νοών νοείτω!
Η καλή εταιρία προτείνει, μάλιστα, και κάποια μέτρα που θα έπρεπε να πάρουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις για να κλείσει κάπως η «ψαλίδα». Ανάμεσά τους η αύξηση του ρυθμού και του εύρους του ψηφιακού μετασχηματισμού (που κάποιες ξεκίνησαν και δεν ολοκλήρωσαν, ενώ άλλες δεν πρόλαβαν καν να αρχίσουν), η δημιουργία νέων εμπειριών για ολοένα πιο υπεύθυνους καταναλωτές (πχ. οι αγοραστικές συνήθειες και συμπεριφορές πιθανόν να επηρεάζονται στο εξής ολοένα και περισσότερο από κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια) και η αξιοποίηση της τεχνολογίας για την επανεφεύρεση του βιομηχανικού τομέα (που περιλαμβάνει ενδεχομένως επιστροφή της παραγωγής στα «πάτρια» εδάφη, αντί της εξάρτησης από τις μακρινές ασιατικές χώρες, με παράλληλη αξιοποίηση προηγμένων ψηφιακών τεχνολογιών).
Μ’ άλλα λόγια, τα παθήματα καλό είναι να γίνουν μαθήματα, για να πιάσει τόπο η αισιοδοξία. Κι ας μην τη συμμερίζομαι εγώ, στον ίδιο βαθμό με τους προ-απαντήσαντες…
Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
