Επωνύμως…

Μου φαίνεται πως το μεγάλο (μέσα στην παιδικότητά του, αλλά κι εμείς «μεγάλα παιδιά», δεν είμαστε;) σύνθημα των ημερών δεν το είπαμε από αυτήν εδώ τη στήλη… Όλοι μαζί, λοιπόν, με μια φωνή: «Φτου, ξελευτερία!» Τέλος ο εγκλεισμός κι ο οικοδεσπότης σας εύχεται να μη χρειαστεί να ξανα-επιβληθεί τέτοιο μέτρο, λόγω επιδείνωσης των αποτελεσμάτων και των στατιστικών. Ωραίαααα…

Και τώρα, τι κάνουμε, πέρα από το να βγούμε (συγκρατημένα, πάντα) έξω; Μάλλον είναι καιρός πια -τώρα που ξεπεράσαμε την περίοδο «σοκ και δέος»- να σκεφτούμε, αν δεν το έχουμε ήδη κάνει, την επόμενη μέρα. Δηλαδή, ποιες αλλαγές πορείας και ποιες μικρές ή μεγάλες, ανάλογα με την περίπτωση, διορθώσεις πρέπει να κάνουμε σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, για να χαράξουμε μια καινούρια και βεβαίως προσαρμοσμένη στους νέους κανόνες του παιχνιδιού, πορεία.

Κι αν αφήσουμε στην άκρη (για να μην «πατήσουμε» και τα όρια περί προσωπικού απορρήτου που βάζει το GDPR) το τι θέλει να κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή, σ’  ό,τι αφορά στην αγορά, πρόσφατη έρευνα του ΕΒΕΑ και της ΕΥ δείχνει πως μια στις δυο επιχειρήσεις επανεξετάζει την ψηφιακή στρατηγική της (ή στήνει άρον - άρον μια, αν δεν είχε – υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο). Η ίδια έρευνα δείχνει πως οι ελληνικές επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως κλάδου και τομέα, θα πρέπει να επισπεύσουν τον ψηφιακό μετασχηματισμό τους, να αναπροσαρμόσουν το business plan τους, αλλά και να ανακατανείμουν τα (όποια) διαθέσιμα κεφάλαιά τους.

Κι όπως αναμενόταν, σε ποσοστό 69% ανησυχούν σφόδρα για την πιθανότητα παγκόσμιας ύφεσης, ενώ το 62% φοβάται για τα προβλήματα που σχετίζονται με θέματα ρευστότητας και κεφαλαιακών πόρων. Πολύ χαμηλότερα, στο σεβαστό πάντως 34% του «δείκτη ανησυχίας», βρίσκονται η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων και ο δημοσιονομικός αντίκτυπος της κρίσης.

Τα ευρήματα αυτά -που εκφράζουν, βεβαίως, την ελληνική πραγματικότητα- έρχονται να συμπληρώσουν τη μεγαλύτερη εικόνα που δίνει στο πιο πρόσφατο τεύχος του ο βρετανικός Economist. Κάνοντας ευρύτατη αναφορά στην «οικονομία του 90%», στην οποία αφιερώνει και το εξώφυλλό του, επισημαίνει ότι η «επόμενη ημέρα» δεν θα είναι ίδια -τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί μια θεραπεία ή ένα εμβόλιο για τον κορωνοϊό, κάτι που οι ειδικοί λένε πως δεν θα έλθει τόσο γρήγορα… Ως τότε, οι οικονομικές δυσκολίες θα πλήττουν τους λαούς πολλών χωρών, οι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται με θέματα ρευστότητας, όσο για τους ανέργους, που αυξήθηκαν υπέρμετρα λόγω της πανδημίας, ο έγκυρος Economist κάνει λόγο ακόμα και για «χαμένη δεκαετία»…

Πάντως, με αποδεδειγμένο ήδη από την αρχαιότητα πως… «ουδέν κακόν αμιγές καλού», η πανδημία έφερε μαζί με τα κακά (θανάτους, ταλαιπωρίες, φόβο και ύφεση, για να απαριθμήσουμε μερικά) και κάμποσα καλά. Κάποια μεγάλα συνέδρια του χώρου των ΤΠΕ (που γίνονται δικτυακά, βεβαίως, στο πνεύμα της εποχής), τονίζουν ήδη τις ευκαιρίες που εμφανίζονται σ’ αυτόν, καθώς όλοι κατανοούν πως η ψηφιακή τεχνολογία μπορεί να γίνει το «ασφαλές καταφύγιο» το οποίο θα δώσει λύσεις και θα εξασφαλίσει (έστω και με κάποιες αναγκαίες προσαρμογές, ως απάντηση στις διαρκείς ανατροπές των όσων ξέραμε) τη συνέχεια της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε πλήθος τομείς. Αυτή ήταν, για παράδειγμα, η κεντρική ιδέα από το τετραήμερο virtual συνέδριο που οργάνωσε στα μέσα Απριλίου η IDC για την (πάντα κυρίαρχη) αγορά της Κίνας, με τη συμμετοχή 1.500 συνέδρων από 630 επιχειρήσεις και οργανισμούς.

Εκεί, διατυπώθηκε και η πρόβλεψη πως ως το 2024, το 51% του παγκόσμιου προϋπολογισμού για θέματα ΙΤ και το 70% του αντίστοιχου στην Κίνα (!) θα πάνε σε καινοτόμες λύσεις και ψηφιακό μετασχηματισμό των επιχειρήσεων, καθώς είναι πλέον φανερό, ιδιαίτερα μετά την πανδημία, ότι πρόκειται για μονόδρομο. Κι όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά σ’ αυτό το διαφορετικό (τώρα στην αρχή, γιατί κάτι μας λέει πως, στο εξής, όλα έτσι θα γίνονται) συνέδριο, «οι επιχειρήσεις μπορούν να κερδίσουν περισσότερα, υιοθετώντας ψηφιακά (βλέπε, digital-first) μοντέλα, τα οποία θα τους επιτρέψουν υπερ-υψηλές ταχύτητες, υπερ-υψηλή ανάπτυξη και υπερ-ευρεία συνδεσιμότητα» με τους πελάτες τους. Λέτε; Μάλλον «σιγουράκι» το βλέπω… 

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μήπως τελικά έχουμε «υποτιμήσει» τις προοπτικές της ελληνικής διαδικτυακής αγοράς; Αυτό το ερώτημα μου προέκυψε όταν διάβασα την ανακοίνωση της Skroutz για την είσοδο στο μετοχικό κεφάλαιο της ελληνικής εταιρείας της CVC Partners, ενός εκ των μεγαλύτερων funds παγκοσμίως.

Η αποτίμηση δεν έγινε γνωστή, αλλά οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η CVC πήρε ένα ποσοστό της τάξεως του 45% στο Skroutz με το Southbridge να παραμένει μέτοχος με ένα μικρό ποσοστό. Αυτό που εκτιμάται είναι πως η αποτίμηση πήγε σε αρκετά υψηλά επίπεδα και ο λόγος δεν είναι άλλος από τις προοπτικές που έχει το ηλεκτρονικό εμπόριο και η αγορά του digital γενικώς στην Ελλάδα.

Πρακτικά, οι online αγορές αντιπροσωπεύουν, σύμφωνα με τις υπάρχουσες εκτιμήσεις, περίπου το 7% της συνολικής αγοράς λιανικών πωλήσεων στην Ελλάδα. Στην Ευρώπη το ποσοστό είναι διπλάσιο. Και όσο και αν και στη χώρα μας αρεσκόμαστε -λόγω και των καιρικών συνθηκών- να κάνουμε αγορές σε φυσικά καταστήματα, είναι προφανές ότι το ποσοστό θα αυξηθεί. Ενδεχομένως, η πανδημία του κορωνοϊού και το #menoumespiti να επιταχύνει την ανάπτυξη των online πωλήσεων, καθώς πολλοί καταναλωτές συνειδητοποιούν ότι οι αγορές μέσω Διαδικτύου δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβούνται.

Εκεί φαίνεται να ποντάρει και το CVC που έχει δει ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο παρουσιάζει συνεχή αύξηση τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και την περίοδο της έντονης οικονομικής ύφεσης, η αξία των online αγορών είχε θετικό πρόσημο κάθε χρονιά. Και το Skroutz έχει εξελιχθεί σε βασικό «παίκτη» της ελληνικής αγοράς του ηλεκτρονικού εμπορίου. Για την ακρίβεια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ο σημαντικότερος «παίκτης», ο οποίος προσπαθεί να επεκταθεί και να διευρύνει την παρουσία του με το marketplace που έχει δημιουργήσει, την πλατφόρμα για Β2Β αγορές που αναπτύσσει, αλλά και την είσοδο στο χώρο του food delivery.

Οι ευκαιρίες που δημιουργούνται στην Ελλάδα είναι τέτοιες που παρά το ότι οι επιπτώσεις της πανδημίας θα οδηγήσουν σε ύφεση την οικονομία, το ηλεκτρονικό εμπόριο θα συνεχίσει την ανοδική πορεία του. Ίσως να είναι, μάλιστα, από τους ελάχιστους κλάδους που θα κινηθούν ανοδικά τους επόμενους 18 μήνες, οι οποίοι θα είναι και οι πιο δύσκολοι.

Δύο ερωτήματα προκύπτουν από την κίνηση του CVC. Το πρώτο, είναι αν το Skroutz θα επιδιώξει να κινηθεί εκτός των ελληνικών συνόρων. Το έχει δοκιμάσει στο παρελθόν σε Τουρκία και Βρετανία χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, είναι η αλήθεια. Είναι τώρα πιο ώριμες οι συνθήκες; Υπάρχουν ευκαιρίες; Πολύ πιθανό η απάντηση να είναι θετική, αλλά μένει να δούμε αν και η διοίκηση του Skroutz θεωρεί ότι είναι απαραίτητο να κινηθεί στο εξωτερικό, ή αν θα πρέπει να συνεχίσει να δίνει έμφαση μόνο στην Ελλάδα.

Το δεύτερο ερώτημα σχετίζεται με το αν θα δούμε αντίστοιχες κινήσεις και από άλλους διεθνείς «παίκτες». Είτε εταιρείες που κινούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου, είτε funds που θα επενδύσουν σε ελληνικά εγχειρήματα που σχετίζονται με τη digital αγορά. Πολύς λόγος έχει γίνει για το αν θα δούμε την Amazon στην Ελλάδα, αλλά προς το παρόν ο αμερικανικός κολοσσός δείχνει να επενδύει περισσότερο στην Amazon Web Services, η οποία σταδιακά αποκτά παρουσία στη χώρα μας, παρά σε οτιδήποτε άλλο. Ενδεχομένως, άλλωστε, για τα δεδομένα του Amazon, η ελληνική αγορά να είναι ακόμη αρκετά μικρή παρά την ταχεία ανάπτυξη της. Αλλά και αυτό είναι ερώτημα που θα πρέπει να περιμένουμε μερικούς μήνες για να δούμε πως θα απαντηθεί.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός (και πού να πας, άλλωστε, με σχεδόν τα πάντα όλα κλειστά;) των τελευταίων εβδομάδων μας έχει φέρει όλους κοντύτερα – όχι τον ένα στον άλλον, αφού ακόμα και στα μέλη της ίδιας οικογένειας, οι «στενές επαφές τρίτου τύπου» καλό είναι να αποφεύγονται, όπως μας συμβουλεύουν οι επαΐοντες- κυρίως στις ψηφιακές συσκευές μας. Τα πληκτρολόγια έχουν πάρει φωτιά, οι μητρικές έχουν στενάξει και τα δίκτυα συχνότατα και παρά τις προσπάθειες των παρόχων να ενισχύσουν τις υποδομές τους και να μπαλώσουν τις όποιες αδυναμίες, σέρνονται – λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι καλούνται πλέον να εξυπηρετήσουν πολλαπλάσιο φόρτο, απ’ ό,τι πριν από λίγες μονάχα εβδομάδες…

Γιατί -όλοι το ξέρουμε από ίδια πείρα- ζούμε καθημερινά όχι στου Όθωνα (όπως έλεγε το παλιό, κλασικό τραγούδι), αλλά «στης οθόνης τα χρόνια»! Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από μια ή περισσότερες οθόνες, οι οποίες διαφεντεύουν τη ζωή μας, καθώς ειδικά αυτή την περίοδο είναι ο κρίκος που μας ενώνει με τη δουλειά, την εκπαίδευση, την ενημέρωση, την υγεία, την ψυχαγωγία… με δυο λόγια, μ’ ό,τι γίνεται εκεί, έξω! Αφού η πόρτα μας είναι -εξ ανάγκης, λόγω του ιού και του φόβου που φυλάει τα έρμα- κλεισμένη, τουλάχιστον να μένει ανοικτό ένα «παράθυρο στον κόσμο», για να μην αποξενωθούμε εντελώς από την πραγματικότητα – κάτι που, ως ένα βαθμό, έχει μάλλον συμβεί – φέτος, σχεδόν κυριολεκτικά, «χάσαμε τα’ αυγά και τα Πασχάλια»…

Λογικά, λοιπόν, οι πάροχοι που λέγαμε παραπάνω μαζί με τις υπηρεσίες Πληροφορικής θα έπρεπε να ήταν από τους κερδισμένους της πανδημίας (γιατί, ναι – όσο κι αν ακούγεται βέβηλο, αφού υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες νεκροί, σε κάθε μεγάλοι ανατροπή κάποιοι, συνήθως λίγοι, κερδίζουν – όχι αναγκαστικά χρήμα, αλλά επίσης αναγνώριση ή κύρος που μπορούν να ‘εξαργυρώσουν’ αργότερα –τα παραδείγματα είναι πολλά), αφού -με την εκτόξευση της ζήτησης- πρόκειται για είδη εν ανεπαρκεία, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό από πλευράς εσόδων…

Κι όμως, απ’ ό,τι δείχνει πρόσφατη πρόβλεψη της IDC, τα έσοδά τους φέτος δεν θα σημειώσουν αύξηση, αλλά πτώση κατά 1,1%. Ο λόγος είναι πως μπορεί μεν να αυξήθηκε εκθετικά η ζήτηση, κυρίως από την πλευρά των καταναλωτών, αλλά το σοκ από την πανδημία σε τόσες και τόσες αγορές (όπου, κανονικά, θα γίνονταν επενδύσεις και αναπτυξιακά έργα) σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα για το πόσο θα κρατήσει αυτή η περίεργη κατάσταση, αφού δεν έχει βρεθεί ακόμα ούτε εμβόλιο κατά του ιού, ούτε -πολύ περισσότερο- θεραπεία, έχει πλήξει σημαντικά (και σε μεγαλύτερο βαθμό από την αύξηση των καταναλωτικών αγορών) τις συνολικές πωλήσεις.

Μάλιστα, σύμφωνα με εστιασμένη στον χώρο των τηλεπικοινωνιακών παρόχων έρευνα της Mason Analysis, σ’ αυτούς η μείωση εσόδων θα είναι ακόμα μεγαλύτερη, φτάνοντας το 3,4% από χρόνο σε χρόνο -ποσοστό που αντιστοιχεί σε περίπου 40 δις $- με τις προοπτικές να μην είναι καλές και για τον επόμενο χρόνο, όπου εκτιμάται ότι θα χαθούν άλλα τόσα δις $... Κι εδώ, οι λόγοι της προβλεπόμενης μείωσης είναι η αναμενόμενη μεγάλη αύξηση της ανεργίας, τα λουκέτα που είναι σίγουρο ότι θα μπουν σε πολλές επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται σε πληττόμενους από τη «νέα κανονικότητα» κλάδους, αλλά και η σημαντική μείωση της οικονομικής δραστηριότητας για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Τα ευρήματα αυτά στηρίζει και τρίτη έρευνα -από την ΑΒΙ Research, αυτή τη φορά- που καταπιάνεται συγκεκριμένα με τον χώρο του 5G, η οποία «βλέπει» για φέτος -πάντα με αφορμή τον κορωνοϊό και τις καθυστερήσεις που προκαλεί γενικότερα στην επιχειρηματική δραστηριότητα- μείωση των επενδύσεων στην ανάπτυξη υποδομών και δικτύων νέας τεχνολογίας.

Ως «παράπλευρη απώλεια» αυτής της εξέλιξης, μάλιστα, η ίδια εταιρία ερευνών θεωρεί ότι φέτος θα είναι μια κακή, αν όχι η χειρότερη χρονιά της ευρωπαϊκής αγοράς των smartphone. Κάτι που ακούγεται λογικό – ποιος θα πάει να αγοράσει καινούριο κινητό, όταν δεν ξέρει τι του ξημερώνει, από πλευράς εργασιακής ασφάλειας και (μάλλον αρνητικών) εξελίξεων στην καθημερινότητά του; Κι ας ζούμε «στης οθόνης τα χρόνια» - κρατάμε αυτήν που είχαμε, δεν χρειάζεται να την αλλάξουμε, αν παίζει…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η περίφημη… καραντίνα και το #menoumespiti έφεραν το ηλεκτρονικό εμπόριο στο προσκήνιο της καθημερινότητας των Ελλήνων. Αν έλεγε κανείς στις αρχές τής χρονιάς ότι οι online αγορές και η εμπειρία από αυτές θα ήταν από τα βασικά θέματα συζήτησης των Ελλήνων πολιτών, μάλλον θα τον περνούσαμε άπαντες για… τρελό. Όμως, ο κορωνοϊός άλλαξε τα δεδομένα.

Το ζήτημα είναι πως οι συζητήσεις δεν είναι πάντα για καλό. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν να πουν έναν καλό λόγο για την εμπειρία ως πελάτες που είχαν από ένα ηλεκτρονικό κατάστημα. Και όσοι έχουν να πουν, είναι κυρίως για καταστήματα που επέλεξαν να συνεργαστούν με μία μικρότερη μεταφορική. Και επιπλέον ήταν ειλικρινείς με τους πελάτες τους. Θα φέρω ένα προσωπικό παράδειγμα. Μέσα από ένα από τα ελληνικά marketplace, παραγγέλνω μία καρέκλα γραφείου από ένα κατάστημα στον Ασπρόπυργο. Μικρό κατάστημα, δεν το έχω ξανακούσει. Πριν κάνω την παραγγελία, μου επισημαίνουν ότι η παραγγελία θα έλθει σε 10 ημέρες. Το αποδέχομαι και προχωράω στην παραγγελία. Τελικώς, ήρθε μετά από 4 ημέρες με μία μεταφορική που δεν είχα ξανακούσει στη ζωή μου. Εμπειρία εξαιρετική, όπως είναι προφανές.

Στο ίδιο marketplace, είχα βάλει ταυτόχρονα και παραγγελία για δύο μελάνια εκτυπωτή. Μου αναφέρουν ότι θα τα έχω μέσα στην εβδομάδα. Έχουν περάσει δύο εβδομάδες και η παραγγελία είναι ακόμη «σε φάση εκτεταμένης αναζήτησης». Κάτι που σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι στη μεταφορά τους, αλλά στην έλλειψη που υπάρχει στην αποθήκη. Και το αναφέρω γιατί δε φταίνε πάντα οι courier και οι εταιρείες ταχυμεταφορών, οι οποίες κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν έναν τρομακτικό όγκο αυξημένων πωλήσεων. Χωρίς αυτό, βέβαια, να δικαιολογεί απολύτως τον χαμό που γίνεται. Γενικώς, πάντως, αποδείχθηκε ότι οι μικρότερες μεταφορικές, ήταν και περισσότερο εξυπηρετικές.

Τις τελευταίες ημέρες έχω ακούσει διάφορες ιστορίες, τις οποίες δεν έχω καταφέρει να επιβεβαιώσω για να είμαι και απολύτως ειλικρινής. Αλλά είναι τόσο τραγικές που γίνονται… κωμικές. Για παράδειγμα, άκουσα ότι σε υποκαταστήματα εταιρειών ταχυμεταφορών, οι παραγγελίες δε χωράνε μέσα στην αποθήκη και είναι σε «κλούβες» έξω από αυτό, με αποτέλεσμα να πρέπει να υπάρχει κάποιος συνέχεια στο κατάστημα, για να μην υπάρξουν κλοπές!

Άκουσα επίσης, ότι υπάρχει πρόβλημα εξεύρεσης ανθρώπων να εργαστούν σε delivery, κάτι που μοιάζει αρκετά λογικό, δεδομένου ότι δεν είναι και η πιο ασφαλής εργασία αυτή την περίοδο.

Όπως, επίσης, φαίνεται ότι όσοι πιστεύουν πως τα food deliveries «σπάνε ταμεία» μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουν τις απόψεις. Αύξηση στις παραγγελίες υπάρχει μεν, αλλά δεν είναι και τόσο μεγάλη δε, πολύ απλά γιατί οι Έλληνες αφού μένουν μέσα προτιμούν να μαγειρέψουν. Ή να δοκιμάσουν να μαγειρέψουν.

Η αγαπημένη ιστορία μου πάντως σχετίζεται με τα «κόλπα» κάποιων «εξυπνάκηδων» Ελλήνων καταναλωτών. Το κόλπο που άκουσα ότι γίνεται αξιοποιεί την αντικαταβολή. Τι κάνει λοιπόν ο «εξυπνάκιας» που θέλει να πάρει το προϊόν του αλλά δεν τον νοιάζει αν οι άλλοι δεν το πάρουν. Θέλει, ας πούμε, δύο μελάνια για τον εκτυπωτή του. Κάνει την ίδια παραγγελία σε 5 καταστήματα με αντικαταβολή! Όποια παραγγελία έρθει πρώτη, αυτή πληρώνει και στις υπόλοιπες 4 κάνει άρνηση παράδοσης. Το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία επιβαρύνει το σύστημα, ότι μπορεί να δεσμεύει προϊόντα που να χρειάζεται κάποιος άλλος καταναλωτής, ουδόλως τον απασχολεί. Και απ’ όσο ακούω, το προτείνει και σε άλλους!!! Και γι’ αυτό, όταν σε webinar έπεσε πρόταση για κατάργηση της αντικαταβολής, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων τάχθηκε υπέρ! Σε μία χώρα όπου η αντικαταβολή είναι βασιλιάς, παρά το γεγονός ότι δεν είναι πρακτική ούτε για τον αγοραστή ούτε για τον πωλητή. Από τα περίεργα της Ελλάδας.

Βέβαια, οι περιπτώσεις που αναφέραμε πιο πάνω είναι μάλλον λίγες, αλλά δείχνουν πολλές φορές πως ότι και αν μας συμβεί, μυαλό δεν βάζουν κάποιοι.

Από την άλλη πλευρά, η ζωή συνεχίζεται, η πανδημία κάποια στιγμή θα περάσει και το ερώτημα θα είναι τότε αν τα παθήματα έχουν γίνει μαθήματα. Γιατί πολύ καλά έκανε μεγάλη αλυσίδα λιανικής και έστειλε επιστολές προς όλους τους πελάτες των δύο brands της, απολογούμενη για τα προβλήματα που υπάρχουν. Και αυτή την περίοδο, πολλοί από εμάς μπορεί να είμαστε και λίγο περισσότερο ανεκτικοί. Αλλά όταν έρθει η περίοδος της κανονικότητας, δεν θα είμαστε. Και ίσως αυτή η περίοδος να είναι μία ευκαιρία για να υπάρξει μία νέα προσέγγιση στο last mile των logistics. Για να δούμε αν θα υπάρξει κάτι πραγματικά καινοτόμο που θα αλλάξει το υφιστάμενο status quo.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πάει κι αυτό! Πέρασε και το Πάσχα -βοήθειά μας, άργησε λιγάκι φέτος, τελειώνει ο Απρίλης την άλλη εβδομάδα- και πάμε πλέον ολοταχώς προς τον Μάη και το καλοκαίρι, αγκαλιά με την απομόνωσή μας και τα μέτρα προστασίας εαυτών και αλλήλων, από τον κορωνοϊό και τους κινδύνους του. Κι όπως έχουμε γράψει και ξαναγράψει σε τούτην εδώ τη φιλόξενη στήλη, το μέλλον μας δεν θα είναι μεν άδηλο, αλλά σίγουρα πολύ διαφορετικό…

Σ’ αυτό το μέλλον, όπως όλα δείχνουν, «ο φόβος θα φυλάει τα έρμα» - μ’ άλλα λόγια, ακόμα κι αν πάψουν να ισχύουν μεμιάς όλα τα απαγορευτικά (κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί, βεβαίως), η σημερινή «εσωστρεφής» συμπεριφορά μας δεν πρόκειται να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό, πολύ περισσότερο όταν όλοι φοβούνται για νέο γύρο πανδημίας, το φθινόπωρο. Άρα, συνεχίζουμε -λίγο ως πολύ- να πορευόμαστε όπως σήμερα, παίρνοντας τα «συνήθη» μέτρα προφύλαξης και επιμένοντας στον τρόπο που μάθαμε να δουλεύουμε, τις τελευταίες εβδομάδες – με «ανέπαφες επαφές» - από μακριά και υγιείς! Γίνεται αυτό; Σε κάποιο βαθμό, ναι… Μάλιστα, τώρα που το είδαμε στην πράξη, έχω την αίσθηση ότι μπορούμε να προχωρήσουμε και σε βελτιώσεις, αν οργανωθούμε και δώσουμε λύσεις στα (υπαρκτά, βεβαίως) προβλήματα που διαπιστώσαμε τον τελευταίο καιρό. Πάντα με τη βοήθεια της τεχνολογίας, φυσικά, και ιδιαίτερα της πιο προηγμένης. Στην Τεχνητή Νοημοσύνη προσφεύγουν, άλλωστε, και τα μεγάλα ονόματα (ίσως, εκείνα συχνότερα, καθότι έχουν τα «μέσα» και τις δυνατότητες) για να βελτιώσουν καταστάσεις και να λύσουν προβλήματα.

Η Google, για παράδειγμα, επιστράτευσε Τεχνητή Νοημοσύνη και Μηχανική Μάθηση προκειμένου να λύσει ευφυώς το θέμα της συχνά μέτριας απόδοσης ήχου (λόγω υστέρησης δικτύων και γενικότερα τεχνικών προβλημάτων) στις πανταχού παρούσες πλέον τηλε-συνεδριάσεις και βιντεοκλήσεις. Διότι -θα έχει συμβεί και σ’ εσάς, όπως κι εμένα κάμποσες φορές- είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό την ώρα που μιλάς με τον συνομιλητή σου να χάνεις με μεγαλύτερη ή μικρότερη συχνότητα τμήματα από τις λέξεις και τις προτάσεις του. Αν η συνεννόηση δυσκολεύει πολύ, μπορείς να διακόψεις και να ξαναδοκιμάσεις, αλλά κάποιες φορές αυτό δεν είναι εύκολο ή δυνατό. Έρχεται, λοιπόν, η Google με τη λύση της που λέγεται WaveNetEQ και ήδη δοκιμάζεται στο Duo, την εφαρμογή για βιντεοκλήσεις της εταιρίας, να αποκαταστήσει τη ροή της ομιλίας.

Ο λόγος που υπάρχουν αυτά τα κενά, είναι (όπως εξηγεί σε σχετικό πρόσφατο άρθρο του το Technology Review, το «επίσημο όργανο» του ΜΙΤ) ότι χάνονται για διάφορους λόγους κατά τη μετάδοση μικρότατα «πακέτα» δεδομένων σε μονοψήφιο μεν ποσοστό επί του συνόλου, αλλά ικανό κάποιες φορές να προκαλέσει προβλήματα στην πιστή μεταφορά του λόγου. Στην Google σκέφτηκαν να αναπληρώσουν ό,τι χάνεται με αντίστοιχες παρεμβολές τεχνητών ρεαλιστικών ήχων, οι οποίοι θα αποκαταστήσουν τη συνέχεια του λόγου. Το WaveNetEQ το οποίο δημιούργησε η DeepMind, ο τομέας της εταιρίας που ασχολείται με εφαρμογές Τεχνητής Νοημοσύνης, είναι ένα νευρωνικό δίκτυο μετατροπής κειμένου σε φωνή, που έχει περάσει από ειδική εκπαίδευση: το έχουν τροφοδοτήσει με μια μεγάλη βάση δεδομένων από 100 φωνές, που μιλάνε σε 48 διαφορετικές γλώσσες, ζητώντας του να συμπληρώνει αυτομάτως τα μικρά κενά, ώστε να βγαίνει νόημα.

Το εκπαιδευμένο πλέον δίκτυο, βρίσκεται σε ετοιμότητα στη διάρκεια της βιντεοκλήσης, ακούγοντας τους ομιλητές και (προφανώς, δεν γίνεται διαφορετικά…) καταγράφοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φωνής τους και τον τρόπο ομιλίας τους. Στο πρώτο «ολίσθημα» του δικτύου, που εκδηλώνεται με την απώλεια ενός ή περισσότερων «πακέτων» δεδομένων, το νευρωνικό δίκτυο αναλαμβάνει δράση, προσθέτοντας ό,τι -κατά την κρίση του- και σε σχέση με τα συμφραζόμενα, λείπει.

Δουλεύει το σύστημα; Έτσι δείχνει… Αν πιστέψουμε τα ακουστικά παραδείγματα (τα συνήθη ‘πριν και μετά’) που δημοσιοποίησε η Google, υπάρχει αισθητή βελτίωση στο τελικό αποτέλεσμα. Το WaveNetEQ προσθέτει κάποιες συλλαβές που λείπουν εδώ κι εκεί, αναλύοντας τα συμφραζόμενα και «μιμούμενο» τον ομιλητή, αλλά αν τα κενά είναι περισσότερα, «γονατίζει». Προσθέτει λίγες συλλαβές, αλλά όχι ακόμα λέξεις και φράσεις – βρίσκεται, πάντως, σε καλό δρόμο! Τώρα, αν αυτός ο ‘καλός δρόμος’ μπορεί να αξιοποιηθεί από επιτήδειους και για κάποιας μορφής «παραχάραξη» φωνής, είναι ένα θέμα που σηκώνει μεγάλη συζήτηση και ξεχωριστό σχόλιο… Στης Τεχνητής Νοημοσύνης τον καιρό, πρέπει να μάθουμε να ζούμε τόσο με τα καλά, όσο και με τα (ευτυχώς, λιγότερα) κακά που τη συνοδεύουν…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η πανδημία του κορωνοϊού και κυρίως τα μέτρα αντιμετώπισης του έχουν φέρει στο προσκήνιο, όπως είναι προφανές, τις ψηφιακές τεχνολογίες στο προσκήνιο. Τα ψηφιακά κανάλια επικοινωνίας αλλά και πώλησης είναι πλέον στο επίκεντρο των συζητήσεων όλων και ένα από τα βασικά ερωτήματα που έχουν οι επιχειρήσεις, ιδίως οι πιο μικρές, είναι τι πρέπει να κάνουν σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.

Το μόνο σίγουρο ότι δεν πρέπει να σταματήσουν να κάνουν κάτι. Θα πρέπει να συνεχίσουν να κινούνται και να μένουν ενεργοί, ακόμη και αν η δραστηριότητα τους είναι μεταξύ αυτών που θα τις χαρακτηρίζαμε ως «παγωμένες». Αυτό ήταν άλλωστε και ένα από τα βασικά συμπεράσματα μίας online συζήτησης που διοργάνωσε η Sleed την περασμένη εβδομάδα και είχα αναλάβει την ευθύνη του συντονισμού της. Και αυτό που υποστήριξαν άπαντες όσοι συμμετείχαν, είναι πως δεν πρέπει να μένουμε άπραγοι.

Τι πρέπει να κάνουν, όμως, οι επιχειρήσεις; Το βασικό στοιχείο είναι να δώσουν έμφαση στο περιεχόμενο. Να δημιουργήσουν ή να αναπαράγουν περιεχόμενο που να είναι συναφές με το αντικείμενο της δραστηριότητας τους, το οποίο, όμως, να βοηθά, τρόπον τινά, τους συνεργάτες και τους πελάτες να αντιμετωπίσουν τον κορωνοϊό. Ο καθορισμός αυτού του περιεχομένου δεν είναι κάτι απλό και θέλει σκέψη αλλά είναι κλειδί για να μπορέσει μία επιχείρηση να δημιουργήσει τις βάσεις, ώστε να ξεπεράσει πιο εύκολα την κρίση που υπάρχει τώρα, οι επιπτώσεις της οποίας θα είναι αρκετές και την επόμενη ημέρα, όταν θα επιστρέψουμε στην «κανονικότητα». Όποια και αν είναι αυτή η κανονικότητα.

Για παράδειγμα, ένα ξενοδοχείο είναι προφανές ότι δεν θα πρέπει να δημοσιεύει προσφορές για το καλοκαίρι. Κανείς δεν σκέφτεται τις διακοπές. Όμως, είναι χρήσιμο να δημοσιεύει περιεχόμενο για την περιοχή που είναι, να δίνει πληροφορίες και γενικώς να κρατά μία επαφή με το κοινό του. Η προσπάθεια του Greece From Home που «τρέχει» το υπουργείο Τουρισμού είναι ένα καλό παράδειγμα.

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για άλλους κλάδους. Ένα εστιατόριο μπορεί να δίνει συμβουλές μαγειρικής, ή να κάνει προτάσεις για το τι θα μαγειρέψετε σήμερα. Γενικώς, υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε.

Επίσης, είναι μία ευκαιρία για να δημιουργήσετε κοινότητες. Δηλαδή, να δημιουργήσετε καλύτερες σχέσεις με τους πελάτες σας και να κρατήσετε ζωντανή τη σύνδεση μαζί τους. Γιατί αν τους ξεχάσετε, είναι πολύ πιθανό να σας ξεχάσουν και αυτοί την «επόμενη μέρα». Ιδίως αν αυτή αργήσει περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Σε καιρούς πανδημίας και εγκλεισμών οίκαδε, ανεξάρτητα αν είναι οικειοθελείς ή επιβαλλόμενοι (όπως, καλή ώρα, ο τωρινός), η σύνδεση με το Internet παίρνει διαστάσεις και ρόλο ομφάλιου λώρου με τον κόσμο, εκεί έξω… Είναι ο μόνος κρίκος σύνδεσης με την πραγματικότητα, όπως άλλωστε και ο χρόνος που ρέει (για άλλους βασανιστικά αργά και γι’ άλλους ιλιγγιωδώς) προς την εποχή της νέας κανονικότητας, που όλοι ελπίζουμε ότι θα έλθει σύντομα – όσο κι αν αυτό το «νέα» μπορεί να κρύβει εκπλήξεις, όχι κατ’ ανάγκην ευχάριστες…

Αυτός ο «λώρος», λοιπόν, έχει μέχρι στιγμής επιδείξει αξιοθαύμαστες αντοχές στις κακουχίες, που προκαλεί το loneliness crisis, όπως επιτυχώς περιέγραφε το φαινόμενο το οποίο βιώνουμε, Αμερικανός συνάδελφος, πριν από μερικές ημέρες! Τον τραβάμε από δω, τον τεντώνουμε από εκεί, αλλά η «ζωή των άλλων» (των λίγων, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εμάς – εντός και επί τα αυτά) συνεχίζει να περνάει από μέσα του και να φτάνει ως τα «σίδερα» (τους υπολογιστές, εννοώ) και τις οθόνες μας… Λίγες, ελάχιστες -απ’ ό,τι μαθαίνουμε- οι «απώλειες» σε σήμα, σε ενημέρωση, σε ψυχαγωγία (με πολλά ερωτηματικά, τα δυο τελευταία ως προς την ποιότητα, αλλά αυτά έχουμε, αυτά μολογάμε…) παρότι πολλαπλασιάστηκαν τόσο οι ανάγκες, όσο και οι απαιτήσεις μας.

Κι άθελά μου χαμογελάω, μερικές φορές, όταν σκέφτομαι τι θα γίνει όταν οι σημερινές «ανθεκτικές» υποδομές αναβαθμιστούν ακόμα περισσότερο, σύμφωνα με τις νέες νόρμες σε ταχύτητες και χωρητικότητες – άσε που έρχεται και το 5G, για να «δέσει καλύτερα το γλυκό», από πλευράς συνδεσιμότητας! Εκεί να δεις leap frogging για την Ελλάδα – ε, ρε γλέντια! (χωρίς ίχνος ειρωνείας, παρακαλώ!) Κι αν πιστέψουμε την IDC, που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα μια πρόβλεψή της για τα επόμενα ένα-δυο χρόνια -δηλαδή, στην μετά-Ιόν εποχή- εννιά στις δέκα επιχειρήσεις ανά τον κόσμο θα βασίζουν τη λειτουργία τους σε ένα απίθανο (πλην καλά ελεγχόμενο – όχι ό,τι κι ό,τι) μίγμα υπολογιστικών νεφών και μη, προκειμένου να καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες τους.

Η καλή και έγκυρη εταιρία ερευνών, θεωρεί ότι μπαίνουμε στην εποχή του multi-cloud, όπου οι συνδυασμοί θα περιλαμβάνουν συστήματα on και off premises, με σημαντική συμβολή από δημόσια και ιδιωτικά υπολογιστικά νέφη, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες επιχειρήσεων και οργανισμών για αδιάλειπτη και αποτελεσματική λειτουργία, με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες από πλευράς ασφαλείας, ανάλογα βεβαίως και με το αντικείμενο κάθε χρήστη. Πάντως, δεν είναι όλα ρόδινα – ειδικά σε ορισμένους κλάδους που θα πληγούν περισσότερο από την πανδημία, αλλά και σε κάποιους άλλους που είτε επέμεναν ως σήμερα «παραδοσιακά», είτε δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις ελλείψεις του προσωπικού τους σε σύγχρονες δεξιότητες. Το ποσοστό των πρώτων μπορεί να φτάνει ως και το 30% και των δεύτερων το 39% για τις μεσαιο-μεγάλες επιχειρήσεις, που αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» πολλών τομέων.

Όσο για το ποια προβλέπεται να είναι η ανταπόκριση της επιχειρηματικής κοινότητας, μετά την επώδυνη κρίση της πανδημίας, έχουμε κι εδώ τις πρώτες προβλέψεις, αυτή τη φορά από την πλευρά του βρετανικού Economist που, σε σχετικό σχόλιο της εκδότριάς του, κάνει αναφορά στις τρεις επικρατούσες (τώρα και τους επόμενους μήνες) τάσεις. Ως σημαντικές, λοιπόν, και ενδεικτικές της πορείας που ακολουθούν οι εξελίξεις, αναφέρει την υιοθέτηση νέων τεχνολογιών, που θα συμβάλουν στην πολυπόθητη γρήγορη ανάκαμψη, την αναπόφευκτη υποχώρηση των ασύδοτα γιγαντωμένων και εξαπλωμένων σ’ όλο τον κόσμο αλυσίδων τροφοδοσίας που έχουν ως επίκεντρο την Ασία (ώστε να μην έχουμε «όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι» καταπώς λέει κι ο σοφός λαός) και, τέλος, την ανησυχητική αύξηση των καλά συνδεδεμένων μεταξύ τους ολιγοπωλίων, τα οποία επιμένουν (όπως έκαναν πάντοτε, άλλωστε, απλώς τώρα πια σε υπερθετικό βαθμό) να επιβάλουν τους δικούς τους όρους στις διεθνείς αγορές…

Πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά – κανείς δεν αμφιβάλει πια γι’ αυτό. Αλλά, όπως έγινε τόσες και τόσες φορές, αργά ή γρήγορα θα τον βρούμε τον μπούσουλα που χάσαμε λόγω του ιού και θα συνεχίσουμε την πορεία μας, πηγαίνοντας ίσως και σε καλύτερες θάλασσες, απ’ ό,τι πριν από το δικό του «κακό συναπάντημα»…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στην αρχή της «εποχής» της πανδημίας του κορωνοϊού είχα γράψει ένα σχόλιο που έκανε λόγο για την πρόκληση που έχουν μπροστά τους οι ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Και νομίζω ότι ήρθε η ώρα για να δούμε αν κατάφεραν να ανταποκριθούν στη συγκεκριμένη πρόκληση.

Καταρχάς, οι αρχικές εκτιμήσεις ορισμένων για «εκτόξευση» του ηλεκτρονικού εμπορίου δεν δείχνουν να επιβεβαιώνονται. Ούτε, όμως, και ορισμένες άλλες εκτιμήσεις -μετά την πρώτη εβδομάδα λήψης των μέτρων- που έβλεπαν μείωση των πωλήσεων. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση τελικώς: αύξηση υπήρξε στο ηλεκτρονικό εμπόριο και αυτό ήταν μάλλον λογικό από τη στιγμή που το online ήταν μονόδρομος ως κανάλι πωλήσεων, αλλά κυρίως ως κανάλι αγορών. Αλλά δεν ανέβηκαν όλες οι κατηγορίες.

Η λογική της καραντίνας επικράτησε και οι αγορές αφορούσαν προϊόντα που είναι χρήσιμα όταν μένεις για πολύ στο σπίτι. Έτσι, είδαμε τρελή αύξηση σε παζλ, επιτραπέζια παιχνίδια και βιβλία, στα όργανα γυμναστικής, αλλά και σε πράγματα που έχουν σχέση με το design του σπιτιού. Αύξηση είδαμε στις μικρές ηλεκτρικές συσκευές, λόγω του ότι πολλοί αφού έμειναν μέσα, είπαν να αρχίσουν να μαγειρεύουν. Επίσης, οι πωλήσεις φορητών υπολογιστών αυξήθηκαν, αλλά όχι αυτές των smartphones. Όπως ακόμη «εκτοξεύθηκαν» οι πωλήσεις αναλωσίμων εκτυπωτών.

Γενικώς, έχουμε δει πολλά και διάφορα, ειδικά στα online σούπερ μάρκετ, τα οποία βρέθηκαν εντελώς απροετοίμαστα, με αποτέλεσμα μία παραγγελία να μπορεί να χρειάζεται και ένα μήνα για να έρθει στο σπίτι! Αν είναι έτσι, μάλλον θα προτιμήσεις να πας στο κατάστημα και να ταλαιπωρηθείς, παρά να χρειαστεί να περιμένεις στο σπίτι σου.

Η αίσθηση πάντως του ευρύ κοινού, είναι πως η ελληνική αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στην πρόκληση που έβαλε η πανδημία και το #menoumespiti. Τα δημοσιεύματα μεγάλων εφημερίδων κάνουν λόγο για «βραχυκύκλωμα» του ηλεκτρονικού εμπορίου και αν δει κανείς τα πόσα παράπονα υπάρχουν στα social media, μάλλον θα καταλήξει στο ότι όντως υπάρχει πρόβλημα.

Υπάρχει, όμως, μία σημαντική λεπτομέρεια: η συντριπτική πλειοψηφία των παραπόνων αφορά τις παραδόσεις. Και αυτό δεν είναι ένα θέμα των e-shop, αλλά των εταιρειών ταχυμεταφορών. Αν και τα e-shop είναι αυτά που επιλέγουν τις εταιρείες ταχυμεταφορών με τις οποίες συνεργάζονται.

Άπαντες κατανοούν ότι ο φόρτος εργασίας για τις εταιρείες ταχυμεταφορών έχει αυξηθεί. Όμως, δεν είναι περισσότερο αυξημένος σε σχέση με την περίοδο της Black Friday, οπότε, επίσης, υπήρξαν πολλά ζητήματα και καθυστερήσεις στις παραδόσεις.

Ακόμη, πολλοί καταναλωτές δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί συνεχίζεται αυτή η ιστορία με τα… σημειώματα. Για όσους δεν τους έχει τύχει (σ.σ. μάλλον σπάνια περίπτωση), εκεί που περιμένεις μία παραγγελία, βρίσκεις ένα σημείωμα στην πόρτα ότι σου χτύπησαν από την εταιρεία ταχυμεταφορών, δε σε βρήκαν, οπότε πρέπει να πας από το σημείο παράδοσης. Φυσικά, δεν έχουν χτυπήσει, γιατί αν το είχαν κάνει θα το είχες ακούσει, αφού είσαι διαρκώς στο σπίτι! Αλλά με αυτό τον τρόπο, μειώνεται το κόστος λειτουργίας και είναι πιο εύκολο να προσφέρεις χαμηλότερες τιμές στους πελάτες σου, δηλαδή τα e-shop, στην περίπτωση μας.

Τα ηλεκτρονικά καταστήματα γκρίνιαξαν και είχαν απόλυτο δίκιο, για την αύξηση των χρεώσεων που υπήρξε από 1 Απριλίου από τις εταιρείες ταχυμεταφορών. Και πολύ καλά έκαναν. Συν ότι αυτή η κίνηση επιβάρυνε ακόμη περισσότερο την κακή εικόνα που έχουν οι καταναλωτές για τις ελληνικές εταιρείες ταχυμεταφορών. Ένα ακόμη σημείο που χρήζει προσοχής: η άσχημη εικόνα αφορά τις ελληνικές εταιρείες ταχυμεταφορών, όχι τους διεθνείς «παίκτες».

Όμως, οι διεθνείς εταιρείες είναι πιο ακριβές και τα e-shop δεν τις προτιμούν, γιατί αυξάνεται το συνολικό κόστος όταν εμφανίζεται στο Skroutz, όπου η «μάχη» είναι στο πώς θα εμφανιστείς... 3 λεπτά (προσοχή: όχι 3 ευρώ, αλλά 3 λεπτά) πιο φθηνός από τον ανταγωνιστή σου. Φυσικά, φταίνε και οι Έλληνες καταναλωτές, που κοιτάνε μόνο την τιμή και όχι τη συνολική εμπειρία, αλλά όταν μετά αργήσει η παραγγελία γιατί έρχεται με έναν φθηνό και λιγότερο αξιόπιστο «ταχυμεταφορέα» αρχίζουν τα «καντήλια».

Αλλά φταίνε και τα e-shop που πρέπει να είναι λίγο πιο προσεκτικά στην επιλογή των συνεργατών τους. Και πρέπει να καταλάβουν ότι δε μετρά μόνο το κόστος, αλλά και η συνολική εμπειρία.

Πρακτικά, η κρίση που περνάμε ανέδειξε αρκετά ζητήματα στην αλυσίδα του ηλεκτρονικού εμπορίου. Είναι μία περίοδος που θα βγάλει πολλά συμπεράσματα και θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να προσπαθήσουν να τα αξιοποιήσουν για να κάνουν βελτιώσεις. Γιατί αν δεν τις κάνουν, θα βρεθούν στο προσεχές μέλλον με πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα νομίζουν.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το είπαμε, το ξαναείπαμε, το εμπεδώσαμε - έτσι; «Μένουμε σπίτι» - αυτό το motto θα μας στοιχειώσει φέτος, αφού όλα δείχνουν ότι θα μας συντροφεύει για αρκετούς μήνες ακόμα, όσο κι αν ελπίζουμε ότι θα ξυπνήσουμε ένα πρωί κι αυτή η παράδοξη «κατάσταση πολιορκίας» θα έχει αρθεί, από μόνη της… Τέτοιες εξελίξεις μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν «όνειρα εαρινής νυκτός» σήμερα (για να ταιριάξουν και με την εποχή μας), οπότε ο οικοδεσπότης σας θεωρεί περισσότερο σώφρον να επιδείξει πνεύμα αποδοχής της πραγματικότητας («ωμό ρεαλισμό», θα τον χαρακτήριζαν κάποιοι περισσότερο ακριβολόγοι), περιορίζοντας το σχόλιό του στην… περιορισμένη κατ’ ανάγκην καθημερινότητά μας.

Άλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση δείχνει και η διεθνής αρθρογραφία στο χώρο μας, όπου -εκτός, βεβαίως, από το μέγα θέμα της αντιμετώπισης της πανδημίας και τους τρόπους με τους οποίους η τεχνολογία και η καινοτομία μπορούν να βοηθήσουν σ’ αυτήν- πάμπολλα άρθρα και σχόλια ασχολούνται με τη «νέα κανονικότητα», δηλαδή το νέο πλαίσιο μέσα στο οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε και να εργαστούμε, υπακούοντας και εφαρμόζοντας είτε το θέλουμε, είτε όχι τους νέους κανόνες του παιχνιδιού… Οι οποίοι, βεβαίως, είναι πολύ διαφορετικοί απ’ όσους ξέραμε μέχρι σήμερα και απαιτούν υψηλό βαθμό ευελιξίας, προσαρμοστικότητας και αντοχής στις «κακοτοπιές» που μοιραία βρίσκουμε στο δρόμο μας, καθώς ισχύει στο ακέραιο η σοφή ρήση «κάθε αρχή και δύσκολη»…

Η «μένουμε σπίτι» εργασία θεωρείται πλέον must (σε άπταιστα ελληνικά), επομένως όλα τα λογισμικά που την εξασφαλίζουν (αν και λογισμικό, για μωρά που κλαίνε ή παιδάκια που θέλουν να παίξουν τρία και καλά, με τη μαμά ή τον μπαμπά που παραδόξως βρίσκεται στο σπίτι αντί για τη δουλειά, δεν έχει βρεθεί ακόμα…) έγιναν εν μια νυκτί (κυριολεκτικά) υποχρεωτικές προσθήκες στην εργαλειοθήκη μας. Οι σχετικές εφαρμογές και πλατφόρμες είναι πλέον εκ των ων ου άνευ, αλλά τα προβλήματα περισσεύουν: από τη μια το οικιακό δίκτυο δεν είναι στα επίπεδα που πρέπει για να αντέξει όλο αυτό το φορτίο (πολύ περισσότερο, αν στο σπίτι υπάρχει δεύτερος και τρίτος και τέταρτος υπολογιστής/tablet/smartphone σε full λειτουργία). Aπό την άλλη, το παλιό desktop ή το μικρό notebook δεν φτιάχτηκαν γι’ αυτό το σκοπό (είναι μια χαρά για να δεις τα mail σου, άντε και το FB σου, αλλά συνήθως δεν κάνει για σοβαρή δουλειά). Kι από την παράλλη, η έννοια της κατ’ οίκον εργασίας μάλλον δεν συνάδει με το συχνότατα βασικό επίπεδο κυβερνο-ασφάλειας, που έχουμε όλοι στα σπίτια μας. Έτσι κι αλλιώς, γιατί να κλέψουν τα mail μας ή τα βιντεάκια που βλέπουμε στο YouTube;

Άσε που έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και κάποια κερασάκια στην τούρτα, όπως η πρόσφατη αποκάλυψη σχετικά με το Zoom, ως τώρα μακράν το δημοφιλέστερο λογισμικό videoconference που, όπως αποκαλύφθηκε, μοιραζόταν (χωρίς τη συγκατάθεσή τους, βεβαίως) πληροφορίες για τους χρήστες του με το Facebook κι επίσης, μπέρδευε τους χρήστες σε εταιρικό επίπεδο, χωρίς στοιχειώδη προστασία (μέχρι κι ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μπόρις Τζόνσον, την «πάτησε») – όλοι δικοί μας, είμαστε!

Κάποιοι, μάλιστα, φοβούνται πως αυτό μπορεί να είναι μονάχα η κορυφή του παγόβουνου, καθώς συστήματα που σχεδιάστηκαν με χαμηλότερου επιπέδου προδιαγραφές, καλούνται τώρα να ικανοποιήσουν άλλες, πολύ σοβαρότερες ανάγκες. Όχι πως δεν υπάρχουν καλά στημένα, επιχειρηματικά λογισμικά γι’ αυτό το σκοπό – και υπάρχουν και λειτουργούν ικανοποιητικά- όμως σε πρώτη ζήτηση ήταν λογικό να βρεθούν είτε οι δωρεάν λύσεις, είτε αυτές που θα χρεώνουν λιγότερο, στη συνέχεια (λόγω της πανδημίας, υπάρχουν δωρεάν προσφορές αρκετών «σοβαρών», για τους επόμενους 2-3 μήνες).

Τα απλούστερα συστήματα ήδη ικανοποιούν σε κάποιο βαθμό και τις ανάγκες για live digital events, δικτυακές εκδηλώσεις οι οποίες προσπαθούν να υποκαταστήσουν (όσο αυτό είναι δυνατό, βεβαίως, καθώς λείπουν πολύ η προσωπική επαφή και κυρίως το networking) τα συνέδρια και τις άλλες πολυπληθείς εκδηλώσεις, που ήταν ως πρόσφατα μέρος της καθημερινότητάς μας… Μπορεί (γιατί, ανάγκα και οι Θεοί πείθονται) κάποια στιγμή αυτό να γίνει, αλλά για την ώρα φαίνεται χλωμό, καθώς ούτε η σχετική τεχνολογία έχει ωριμάσει, ούτε όλες οι εκδηλώσεις μπορούν να γυρίσουν σε ψηφιακές με το πάτημα ενός κουμπιού – εκτός από τα live, υπάρχουν επίσης οι εκδοχές του video-on-demand, του webinar κι όποιας άλλης εναλλακτικής λύσης δούμε ότι αρμόζει στην περίσταση. Γιατί, κι εδώ ταιριάζει γάντι το… sky is the limit!

 [social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μπορείς να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Και στην περίπτωση της πανδημίας του κορωνοϊού, οι περισσότεροι το βλέπουν μισοάδειο. Και για να είμαστε ειλικρινείς, άπαντες γνωρίζουμε ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι εξαιρετικά δύσκολοι για όλους τους κλάδους της οικονομίας. Ακόμη και αυτούς που κάποιοι θεώρησαν ότι το #menoumespiti θα είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση των οικονομικών αποτελεσμάτων τους. Αλλά στην εποχή μας, δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάζονται όλοι οι κλάδοι της οικονομίας από ένα γεγονός όπως είναι αυτή η πανδημία του COVID-19.

Από την άλλη πλευρά, μερικές φορές είναι καλό να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο. Πιο πολύ γιατί μία ένεση αισιοδοξίας είναι καλή και για την ψυχολογία μας. Στην τρέχουσα περίπτωση, μία θετική εξέλιξη είναι η επιτάχυνση που είδαμε στο χώρο της αξιοποίησης των ψηφιακών τεχνολογιών. Ένα κομμάτι αυτής της θετικής εξέλιξης είναι πως ξαφνικά οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι ανακάλυψαν τα εργαλεία για τηλεδιασκέψεις και συνεργασία εξ αποστάσεως που είχαν στη διάθεση τους αλλά δεν χρησιμοποιούσαν.

Ένα δεύτερο κομμάτι, έχει να κάνει με το ελληνικό Δημόσιο, το οποίο «υποχρεώθηκε» ουσιαστικά να στραφεί στις ψηφιακές τεχνολογίες. Ξαφνικά, τα υπουργικά συμβούλια γίνονται μέσω τηλεδιάσκεψης, τα δημοτικά συμβούλια σε πολλούς δήμους της χώρας και όχι μόνο στα Τρίκαλα πραγματοποιούνται online, οι προμήθειες γίνονται εξαιρετικά γρήγορα με online διαγωνισμούς. Και φυσικά έχεις και το gov.gr, το οποίο λειτούργησε δύο μήνες νωρίτερα από το προγραμματισμένο.

Πρακτικά, μπορούμε να μιλάμε για μία ψηφιακή επιτάχυνση. Βέβαια, αυτό δεν αποτελεί τόσο έκπληξη, δεδομένου ότι πάντα οι κρίσεις οδηγούσαν σε ταχύτερες τεχνολογικές εξελίξεις. Αν σκεφτεί κανείς τι εφευρέθηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θα καταλάβει τι εννοώ. Ιδίως όταν θα δει ότι στη σχετική λίστα περιλαμβάνονται πράγματα όπως το ραντάρ, αλλά και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής. (Στην ίδια λίστα υπάρχει, βέβαια, και η ατομική βόμβα, αλλά σε έναν πόλεμο δεν είναι πάντα καλές όλες οι εφευρέσεις...).

Πίσω στην Ελλάδα του 2020, όπου οι εξελίξεις στον τομέα των ψηφιακών υπηρεσιών του Δημοσίου είναι ταχύτατες. Το gov.gr είναι μία πολύ σημαντική εξέλιξη και όσο περνούν οι μήνες και οι πολίτες θα το χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο, τόσο περισσότερο θα γίνεται κατανοητό πόσο διευκολύνει την καθημερινότητά μας η συγκεκριμένη πύλη.

Βέβαια, η δημιουργία του gov.gr δεν σημαίνει ότι έχουμε τελειώσει. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας προς ένα κράτος που θα είναι σε μεγάλο βαθμό ψηφιοποιημένο και οι πολίτες θα μπορούν να διεκπεραιώνουν συναλλαγές μέσα σε ελάχιστα λεπτά από το σπίτι τους, μέσω υπολογιστή ή smartphone. Αλλά είμαστε σε καλό δρόμο και οι τελευταίες εξελίξεις έχουν δώσει σημαντική ώθηση λόγω ανάγκης. Ας το εκμεταλλευτούμε.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]