Επωνύμως…

Αν το δοκιμάσεις, δύσκολα θα το σταματήσεις. Αυτό θα μπορούσε να είναι το μότο για μία καμπάνια ηλεκτρονικού εμπορίου, αν και είναι μάλλον απίθανο να τολμήσει κανείς μία τέτοια καμπάνια, δεδομένων των διάφορων συνειρμών που μπορεί να δημιουργήσει το συγκεκριμένο σύνθημα...

Όμως, αυτή είναι και η πραγματικότητα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που απέφευγαν να κάνουν online αγορές γιατί είχαν αρκετές ανησυχίες. Φοβόντουσαν ότι κάποιο πρόβλημα θα εμφανιζόταν με την πληρωμή, φοβόντουσαν ότι θα τους "κοροϊδέψουν" στο κατάστημα, φοβόντουσαν ότι κάτι θα πάει στραβά με την παραγγελία και την αποστολή. Η πραγματικότητα είναι βέβαια αρκετά διαφορετική. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διάφορα προβλήματα, οι online αγορές έχουν πολλά πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα, μπορείς να κάνεις τις αγορές σου όποτε το θες από την άνεση του καναπέ ή του γραφείου σου. Ή ακόμη και από το δρόμο. Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθείς στην κίνηση για τα ψώνια σου, θα έρθουν στο σπίτι σου. Μπορείς να βρεις πιο εύκολα την καλύτερη δυνατή τιμή. Τα πλεονεκτήματα είναι ουκ ολίγα και σε πολλές κατηγορίες προϊόντων.

Όταν όμως δοκιμάσεις να κάνεις online αγορές και πειστείς ότι δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας, τότε καταλήγουν να γίνονται συνήθεια. Και αυτή την άποψη θεωρώ ότι την επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα η Convert Group σχετικά με την αύξηση των πωλήσεων των online σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα. Πωλήσεις που «εκτοξεύτηκαν» μεν κατά τη διάρκεια της πρώτης "καραντίνας" αλλά οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης διατηρήθηκαν και τους επόμενους μήνες.

Το σούπερ μάρκετ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα από τα τελευταία «προπύργια» όσον αφορά την κυριαρχία των φυσικών καταστημάτων. Και γενικότερα τα στελέχη των αλυσίδων σούπερ μάρκετ δεν έδειχναν -μέχρι πρότινος τουλάχιστον- να πιστεύουν στη δυναμική του Internet ως ένα σημαντικό κανάλι πωλήσεων. Όσοι προσέφεραν την online δυνατότητα, το θεωρούσαν περισσότερο ως κάτι "nice to have" παρά ως σημαντικό κανάλι πώλησης. Η ατάκα ήταν πως οι Έλληνες καταναλωτές προτιμούν να πηγαίνουν στο φυσικό κατάστημα ενός σούπερ μάρκετ, γιατί περνώντας από τους διαδρόμους θυμούνται και τι άλλο χρειάζονται.

Η άποψη αυτή έχει κάποια βάση, αλλά πλέον οι καταναλωτές, πέραν των ευκολιών ή της ανάγκης που προσφέρει το online shopping, θέλουν και να μη χάνουν χρόνο. Πέραν του θέματος της υγείας, οι online αγορές από το σούπερ μάρκετ προσφέρουν μεγάλη ευκολία. Δεν χρειάζεται να πάρεις το αυτοκίνητο σου και να πας μέχρι το κατάστημα, να προσπαθείς να βρεις να παρκάρεις, ενώ αν έχεις και παιδιά η ταλαιπωρία είναι ακόμη μεγαλύτερη. Τώρα, μπαίνεις στο διαδίκτυο, συμπληρώνεις τη λίστα με τα ψώνια και ορίζεις την ώρα που θες να σου τα φέρουν. Πληρώνεις και με την κάρτα σου και όλα είναι ωραία και καλά.

Η ευκολία είναι πολύ σημαντική υπόθεση και όταν συνηθίσεις, δύσκολα επιστρέφεις στις παλιές συνήθειες. Και αν και τα σούπερ μάρκετ ακολουθήσουν τον online δρόμο, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο έχει έρθει για να μείνει.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έτσι είναι, φίλοι και φίλες του «Επωνύμως»! Αν έχεις στερηθεί κάτι (που εμείς έχουμε στερηθεί κιόλας πολλά, σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς, όλους αυτούς τους μήνες) και σου δώσουν το ελεύθερο να κάνεις κάτι, ο κίνδυνος να ξεφύγεις είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός! Πώς μου ήρθε αυτό και πού το βασίζω, θα με ρωτήσετε και με το δίκιο σας, αν δεν πάει κιόλας το μυαλό σας στο «κακό», τις ακατανόητες συμπεριφορές που πληρώνουμε τώρα όλοι, με την οδυνηρή έξαρση της πανδημίας… Όμως, όχι - δεν εννοώ αυτό κι ας ισχύει! Η αναφορά μου έχει ως αφορμή ένα ρεπορτάζ που διάβασα τις προάλλες στο γνωστό και μη εξαιρετέο Information Week, το οποίο μου έφερε αμέσως στο μυαλό τον τίτλο, αλλά και όσα διαβάζετε τώρα…

Το άρθρο αξιοποιεί στοιχεία από πρόσφατη έρευνα της Gartner και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμοί ανά τον κόσμο (με πρώτη, φυσικά, την αμερικανική αγορά) ετοιμάζονται για μεγάλες επενδύσεις σε τεχνολογία, από τους πρώτους κιόλας μήνες του 2021, όχι μόνο για να καλύψουν το χαμένο έδαφος των μηνών της πανδημίας, αλλά και για να επιστρέψουν στην ανάπτυξη με ακόμα ταχύτερο ρυθμό, υπακούοντας στα κελεύσματα των καιρών. Τα οποία, βεβαίως, έχουν επηρεαστεί σφόδρα από τις αυξημένες ανάγκες λόγω της αλλαγής του μοντέλου εργασίας, αλλά και των ανατροπών σε συγκεκριμένους τομείς. Η έρευνα το λέει καθαρά, τονίζοντας ότι «η πανδημία έχει φέρει το μέλλον πολύ κοντύτερα μας και οι επενδύσεις στο cloud, στην ανάπτυξη των σχετικών εφαρμογών, όπως και σε υπηρεσίες Software-as-a-Service που τις υπολογίζαμε για το 2024, θα γίνουν πλέον μέσα στο 2021 και το 2022».

Ειδικά αυτό το τελευταίο θα πρέπει να το προσέξουμε, καθώς επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την απομάκρυνση από τους ιδιόκτητους server και τη στροφή προς το cloud και την αγορά υπηρεσιών. Η Gartner επισημαίνει πως, από το «βαρομετρικό υψηλό» του 2018 και μετά, οι πωλήσεις server βαίνουν μειούμενες – για φέτος, η πρόβλεψή της κινείται μεταξύ -6% και -7%, με την τάση να είναι καθαρά καθοδική. Αντίθετα, οι CIOs φαίνεται πως βάζουν τα ρέστα τους -σε μια προσπάθεια να ρίξουν το κόστος και να αξιοποιήσουν τα στελέχη των επιχειρήσεων σε πιο απαιτητικές εργασίες- στους αυτοματισμούς. Έτσι, πολύ σημαντικές επενδύσεις αναμένονται τα επόμενα χρόνια σε RPA (Robotic Process Automation) με όλα τα συναφή εργαλεία (φέτος, οι πωλήσεις αναμένεται να σημειώσουν αύξηση 15% πάνω από τα 1,4 δις $ του 2019), καθώς θα περάσουμε σταδιακά από το automation στο hyperautomation.

Η αλλαγή της χρονιάς θα φέρει και τις απαραίτητες (παρότι δεν έχουμε ακόμα αφήσει πίσω μας την πανδημία, αλλά προφανώς έχουμε καλύτερη διάθεση, χάρη στις θετικές εξελίξεις στο «μέτωπο» των εμβολίων…) διορθώσεις στην αγορά του ICT. H Gartner αξιολογεί ότι οι επενδύσεις σε data centers, που φέτος προβλέπονται μειωμένες κατά 3,1%, το 2021 θα αυξηθούν κατά 5,2%, ενώ ανάλογες θα είναι οι επιδόσεις και σε άλλους τομείς: οι επενδύσεις σε επιχειρηματικό λογισμικό που φέτος μειώνονται κατά 3,6%, θα αυξηθούν κατά 7,2% το 2021, οι υπηρεσίες πληροφορικής από -4,6% θα πάνε στο +4,1%, ενώ οι υπηρεσίες στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, που φέτος χάνουν 2,9%, τον ερχόμενο χρόνο σχεδόν θα ισοφαρίσουν με αύξηση κατά 2,8%. Πολύ πιο μέτρια προβλέπεται η ανάκαμψη στο χώρο των συσκευών, όπου τη φετινή πτώση κατά 13,4% δεν θα μπορέσει να αναπληρώσει η μικρή αύξηση, κατά 2,9%, που αναμένεται για το 2021. Κι όπως θα ανέμενε κανείς, από πλευράς υπηρεσιών, μακράν μπροστά βρίσκονται οι cloud-based υπηρεσίες τηλεδιάσκεψης, με δεύτερο το desktop-as-a-Service.

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ένα σχόλιο των ερευνητών της Garttner σύμφωνα με το οποίο οι CIOs είναι μεν έτοιμοι να «το σανιδώσουν», όσον αφορά στις δαπάνες, αλλά προσεκτικά - σε συγκεκριμένους μονάχα τομείς, που θα λύσουν τα τωρινά τους προβλήματα και, βεβαίως, θα συνεισφέρουν στον ψηφιακό μετασχηματισμό, του οποίου η υλοποίηση σε λογικά χρονικά πλαίσια παραμένει το «ιερό δισκοπότηρο», για κάθε οργανισμό και επιχείρηση…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Οι χαμηλότερες τιμές είναι, σύμφωνα με μία αρκετά εδραιωμένη αντίληψη, ο βασικός λόγος που οι Έλληνες καταναλωτές προτιμούν τις αγορές μέσω Διαδικτύου. Κάτι που σαφώς και ισχύει μεν, αλλά αυτό που δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό είναι πως οι Έλληνες καταναλωτές έχουν αρχίσει πλέον να γίνονται πολύ πιο προσεκτικοί και δεν αναζητούν μόνο τις χαμηλότερες τιμές, αλλά μία καλή εμπειρία, βασικό κομμάτι της οποίας είναι και άλλα πράγματα. Όπως, για παράδειγμα, να μην προσπαθεί κάποιο ηλεκτρονικό κατάστημα να μην προσπαθεί να τους «κοροϊδέψει».

Διάβαζα μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα που έκανε η Κραταιόν Συμβουλευτική και ανέφερε πως 8 στους 10 καταναλωτές δήλωσαν ότι έχουν αφήσει ένα καλάθι χωρίς να προβούν σε αγορά. Και οι βασικοί λόγοι δυσαρέσκειας ήταν τα έξτρα κόστη που προκύπτουν μέχρι το τέλος της συναλλαγής (59%) και η υποχρεωτική δημιουργία λογαριασμού (27%). Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι οι καταναλωτές αισθάνθηκαν ότι το e-shop που επέλεξαν προσπάθησε να τους «κοροϊδέψει» όσον αφορά στο κόστος.

Η προσωπική εμπειρία μου είναι πως πολλές φορές βλέπω μεταφορικά κόστη που είναι κυριολεκτικά πολύ υψηλά. Ενδέχεται να φθάνουν ακόμη και στο 20% ή στο 30% της αξίας ενός προϊόντος που θέλω να αποκτήσω. Καταλαβαίνω πως για ένα μικρό ηλεκτρονικό κατάστημα είναι πρόβλημα να πετύχουν καλές τιμές όσον αφορά στα μεταφορικά, αλλά να πληρώνεις 5 ευρώ επιπλέον για να αγοράσεις ένα προϊόν που κοστίζει 15 ευρώ, είναι μάλλον υπερβολικό. Ή τουλάχιστον αισθάνεσαι ως καταναλωτής ότι είναι υπερβολικό.

Στην ίδια έρευνα, αναφέρει ότι οι παράγοντες που οδηγούν σε μεγαλύτερη ικανοποίηση όπως τους περιέγραψαν οι ίδιοι οι καταναλωτές, είναι τα δωρεάν μεταφορικά κι οι επιστροφές (92%), η ασφάλεια στις συναλλαγές (91%), η εύκολη διαδικασία πληρωμής (88%) και η παράδοση την επόμενη ημέρα (88%). Υπάρχουν και άλλοι λόγοι, αλλά θα επιμείνω λίγο σε αυτούς.

Οι Έλληνες καταναλωτές δείχνουν ότι θέλουν να βλέπουν απευθείας το συνολικό κόστος. Καταλαβαίνουν ότι για μία παραγγελία κάτω των 25 ευρώ είναι πιθανό να υπάρχει έξτρα κόστος για τη μεταφορά, αλλά όταν βλέπουν ότι δωρεάν μεταφορικά είναι μόνο για παραγγελίες άνω των 50 ευρώ αισθάνονται λίγο «περίεργα» θα έλεγα.

Βέβαια, δεν είναι εύκολο να προσφέρεις δωρεάν μεταφορικά σε όλες τις παραγγελίες. Ιδίως αν είσαι ένα μικρό ηλεκτρονικό κατάστημα. Αλλά εκεί είναι ένας τομέας που μπορεί να διαφοροποιηθεί ένα e-shop. Λύσεις υπάρχουν. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να ομαδοποιεί τις παραγγελίες που αποστέλλονται σε μία περιοχή. Ή να κάνει το ίδιο τις μεταφορές, αν η παραγγελία πρέπει να παραδοθεί μέσα στην ίδια πόλη. Χρειάζεται, βέβαια, λίγο καλύτερη οργάνωση αλλά είναι εφικτό.

Όπως, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και συνεργασίες. Είμαι βέβαιος ότι αν όλα τα ηλεκτρονικά καταστήματα που εδρεύουν σε μία πόλη στην ελληνική περιφέρεια «συνεργαστούν» θα μπορούσαν να πάρουν πολύ καλύτερες τιμές από μία μεταφορική εταιρεία. Πρακτικά, δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο. Και ανοικτά μυαλά, προκειμένου να λειτουργήσουν νέα μοντέλα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η ζωή μας θα είναι διαφορετική, μετά την πανδημία – τελεία και παύλα! Το έχουμε πει και το έχουμε γράψει τόσες και τόσες φορές, το έχουμε πιά αφομοιώσει και έχουμε αποδεχθεί ψυχικά, σε μεγάλο βαθμό, τις συνέπειες που εμφανίζονται μια-μια, στο πλαίσιο της νέας κανονικότητας. Παρόλα αυτά, δεν παύουν να με ξαφνιάζουν (και μιλάω, τώρα, επί προσωπικού – ελπίζω εσείς να το έχετε ξεπεράσει) ειδήσεις σαν κι αυτή που δημοσίευσε τις προάλλες το Information Week, σύμφωνα με την οποία ένα από τα «καυτά» (όχι το πιο «καυτό», πάντως, τις δυο πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν, όπως θα το περιμένατε, τα συστήματα τηλεδιάσκεψης και τα collaboration tools, τα εργαλεία συνεργασίας) θέματα στην εποχή της πανδημίας, είναι η χρήση των chatbots. Τα οποία, συν τοις άλλοις, αναδεικνύονται σε πεδίο δόξης λαμπρό όσον αφορά στην εφαρμογή αυτοματισμών και λύσεων Τεχνητής Νοημοσύνης.

Σύμφωνα με την είδηση, οι πωλήσεις τους σημειώνουν σημαντική άνοδο κι αυτό -ως ένα βαθμό- είναι κατανοητό: αφενός οι περιορισμοί στην κίνηση έχουν στρέψει καταναλωτές και χρήστες στις online υπηρεσίες, αφετέρου (για τον ίδιο λόγο, αλλά όχι μόνο, καθώς οι αυτοματισμοί είναι από τα βασικά στοιχεία του καθυστερημένου, αλλά αναγκαίου πλέον ψηφιακού μετασχηματισμού επιχειρήσεων και οργανισμών) οι νέες συνθήκες επιβάλλουν αναδιάταξη πόρων και ειδικά του ανθρώπινου δυναμικού, σε πιο δημιουργικές εργασίες, αφήνοντας τις απλούστερες και μάλλον τυποποιημένες (όπως μπορεί να είναι η ανακατεύθυνση κάποιας εισερχόμενης κλήσης στο τηλεφωνικό κέντρο) στις μηχανές.

Κι αυτό είναι μόνο η αρχή, καθώς οι δυνατότητες των chatbots πάνε πολύ μακρύτερα. Μπορούν, για παράδειγμα, να κάνουν διάλογο με τον καλούντα, αφενός για να καταλάβουν τι τον απασχολεί ώστε να τον κατευθύνουν στον κατάλληλο αποδέκτη, αφετέρου για να δώσουν τη σωστή απάντηση σε ένα απλό ερώτημά του (πχ. τι ώρα κλείνει το service στο εστιατόριό σας, τι ώρα ξεκινάει η προβολή μιας ταινίας στον κινηματογράφο ή τι πιστοποιητικά και διαδικασίες χρειάζονται για τη διεκπεραίωση μιας συγκεκριμένης υπόθεσης), απαλλάσσοντας τους εργαζομένους από σημαντικό πρόσθετο φόρτο.

Τους τελευταίους μήνες, για παράδειγμα, ένα καλό παράδειγμα εφαρμογής ήταν η χρήση (και στην Ελλάδα) chatbot που πληροφορούν κάθε ενδιαφερόμενο για τις βασικές προφυλάξεις που πρέπει να παίρνει κανείς, τα κύρια συμπτώματα του COVID-19, αλλά και τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσει σε κάποια υγειονομική υπηρεσία, στην περίπτωση που χρειαστεί να γίνει έλεγχος.

Βέβαια, η πανδημία μπορεί να έδρασε ως επιταχυντής -όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις τεχνολογικών εφαρμογών, όπου εργασίες μηνών και χρόνων ολοκληρώθηκαν μέσα σε λίγες εβδομάδες- και στην περίπτωση των chatbots, όμως, ο συγκεκριμένος χώρος σημείωνε ήδη σημαντική ανάπτυξη για δυο λόγους: ο ένας είναι η μείωση του κόστους, με τη χρήση των αυτοματισμών, που αναφέραμε παραπάνω, και ο άλλος (και ίσως κυριότερος, όσον αφορά στο κοινωνικό σκέλος και τις προεκτάσεις του στο μέλλον) είναι η απαίτηση των χρηστών / καταναλωτών για 24/7 και υψηλής ποιότητας εξυπηρέτηση.

Με δεδομένο τον πελατοκεντρικό προσανατολισμό των περισσότερων επιχειρήσεων (και τους οργανισμούς να ακολουθούν στον ίδιο δρόμο), όπου η μεγιστοποίηση της θετικής εμπειρίας του πελάτη αναγνωρίζεται ως βασικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, τα chatbots καλούνται να παίξουν κομβικό ρόλο στην επίτευξη αυτού του στόχου.

Κι είναι βέβαιο πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει τόσο με τα «απλά μοντέλα», που διαθέτουν περιορισμένες δυνατότητες και συγκεκριμένη χωρητικότητα περιεχομένου, αλλά με τα διαρκώς εξελισσόμενα chatbot, που μπορούν να ανοίξουν κουβέντα με τον χρήστη, εξ ου και η ονομασία conversational chatbot, με την οποία είναι διεθνώς γνωστά. Αυτά είναι περισσότερο πολύπλοκα στη δημιουργία τους και δυσκολότερα στον προγραμματισμό τους, καθώς βασίζουν τη λειτουργία τους στις δυνατότητες της Μηχανικής Μάθησης. Μπορούν, δηλαδή, να συγκεντρώσουν δεδομένα από τις ερωτήσεις χρηστών / καταναλωτών και να εκπαιδευτούν να απαντούν όχι σε έναν τυποποιημένο, αλλά σ’ έναν ευρύτερο κύκλο ερωτήσεων, συνδυάζοντας πολλά επί μέρους στοιχεία, στο πλαίσιο ενός σχεδόν κανονικού διαλόγου σε φυσική γλώσσα, όπου βεβαίως σημαντικό ρόλο παίζουν οι τεχνολογίες text-to-speech και speech-to-text, καθώς το κείμενο παραμένει ο κοινός παρονομαστής για τη  κατανόηση κάθε αιτήματος και την επιλογή της σωστής απάντησης.

Για την ώρα, ο συγκεκριμένος τομέας θεωρείται μάλλον avant-garde, αλλά η ανάπτυξή του είναι ραγδαία, όπως αποδεικνύει και η ολοένα μεγαλύτερη συχνότητα με την οποία καθημερινά συναντάμε τέτοια συστήματα. Δεν είναι ακόμα ο κανόνας, αλλά κάτι μας λέει πως πολύ σύντομα θα γίνουν…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

H πρώτη σκέψη για το τι θα γράψω στο σημείωμα αυτής της εβδομάδας, ήταν να ασχοληθώ με το νέο lockdown και την επερχόμενη Black Friday. Αλλά νομίζω ότι τα κάλυψα αρκετά σε πρόσφατα σημειώματα. Και πρακτικά, το lockdown δεν δημιουργεί κάποια νέα ανάγκη. Οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου, ούτως ή άλλως, οφείλουν να βελτιώσουν τη μεθοδολογία τους όσον αφορά στις παραδόσεις των παραγγελιών, όπως επίσης οφείλουν να έχουν προετοιμαστεί καλύτερα για την αύξηση του όγκου των παραγγελιών, που είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει. Αν τα παθήματα του lockdown της άνοιξης δεν έχουν γίνει μαθήματα, τότε έχουμε… πρόβλημα.

Όμως, ένα άλλο στοιχείο που χρειάζεται προσοχή στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου είναι αυτό των πληρωμών. Πολλοί που ξεκινούν τη δραστηριοποίησή τους στις online πωλήσεις δε σκέφτονται ότι χρειάζονται και έναν τρόπο για να πληρώνονται! Και πολλές φορές, βρίσκονται προ εκπλήξεων.

Το αναφέρω με αφορμή την προ ολίγων ημερών ανακοίνωση για την είσοδο του Skroutz στο μετοχικό κεφάλαιο της EveryPay. Κίνηση που, κατά την προσωπική άποψή μου, δείχνει δύο πράγματα: ότι το Skroutz έχει αποφασίσει να γίνει περισσότερο «επιθετικό» και ότι η σημασία του συστήματος πληρωμών στο marketplace είναι αρκετά μεγάλη.

Σταδιακά, εκτιμώ ότι όλο και περισσότεροι βλέπουν πως οδηγούμαστε σε μία «μάχη» των marketplaces. Skroutz και Public είναι οι δύο μεγαλύτεροι «παίκτες» αυτή τη στιγμή και έχουμε να δούμε αρκετές κινήσεις και από τους δύο. Καθώς θα προσπαθούν και οι δύο να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό εμπόρων, θεωρώ ότι θα δούμε και μία προσπάθεια να πείσουν τους υποψηφίους να προτιμήσουν τον έναν ή τον άλλο - αν και θεωρώ ότι το πιο σωστό για έναν έμπορο είναι η παρουσία και στα δύο. Και σε αυτή την προσπάθεια το σύστημα πληρωμών θα έχει τη δική του σημασία. Γιατί μην ξεχνάμε, ότι ο κάθε έμπορος ενδιαφέρεται κυρίως για το τι μπαίνει στον τραπεζικό λογαριασμό του.

Υπό αυτό το σκεπτικό, η κίνηση του Skroutz έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι δύσκολο να πω ότι θα είναι καθοριστικής σημασίας για τη «μάχη», αλλά μερικές φορές κάθε λεπτομέρεια μετράει. Και οι πληρωμές κάθε άλλο παρά λεπτομέρεια είναι στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, ως συνέπεια της πανδημίας, χωρίς κανείς να ξέρει ή να μπορεί να προβλέψει προς τα πού θα «γυρίσει το παιχνίδι», είναι βεβαίως το στοίχημα του εργατικού δυναμικού την εποχή της «νέας κανονικότητας». Γιατί, ναι μεν όλοι ξέρουμε και κυρίως έχουμε αποδεχτεί ότι η εξ αποστάσεως εργασία θα είναι ο κανόνας για πολλούς ακόμα μήνες, αλλά μετά -όταν αυτός ο εφιάλτης τελειώσει και ο εγκλεισμός μείνει μια κακή ανάμνηση- πόσοι και ποιοι θα επιστρέψουν στην «παλιά κανονικότητα», στον «παλιό» και «παραδοσιακό» τρόπο εργασίας; Πολλοί; Λίγοι; Οι περισσότεροι; Ή, μήπως, κανένας, γιατί θα έχουμε συνηθίσει πιά το καινούριο «κοσκινάκι» μας, ή θα έχουμε καταλάβει πως η ζωή προχωράει κι ότι υπάρχουν άλλοι, εναλλακτικοί και πρόσφοροι δρόμοι, πέρα από εκείνους που ξέραμε και ακολουθούσαμε τότε, προ πανδημίας;

Θα μου πείτε, χρειάζεται να το ξέρουμε από τώρα αυτό; Βλέποντας και κάνοντας! Χμμμμ, δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, καθώς το σημερινό εργατικό δυναμικό είναι εκείνο που θα αναλάβει να υλοποιήσει -τουλάχιστον, στην πρώτη φάση του και μέχρι να παραδώσει τη σκυτάλη στη νεότερη και (όπως όλοι ελπίζουν) περισσότερο ψηφιακά μορφωμένη νέα γενιά- τον από καιρό επιβεβλημένο πλέον ψηφιακό μετασχηματισμό των επιχειρήσεων και των οργανισμών, ο οποίος θεωρείται το «ιερό δισκοπότηρο» της ανάπτυξης για την επόμενη ημέρα.

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς οι επιχειρησιακές ανάγκες (πχ. πόσοι θα μείνουν on-site και πόσοι remote – μην κοιτάτε που στις τεχνολογικές εταιρίες το πρόβλημα είναι σχεδόν λυμένο, καθώς έχουν τόσο τη γνώση, όσο και τον αναγκαίο εξοπλισμό, επομένως θα μείνουν μονάχα οι φύλακες, άντε και κάποιος από το service και το λογιστήριο…) θα καθορίσουν τη σύνθεση του «πληρώματος» στην αρχή, που μπορεί να αλλάξει στη συνέχεια…

Όποιες κι αν είναι οι αναλογίες, όμως, είναι φανερό ότι χρειάζεται πλέον αλλαγή κουλτούρας κι αυτό οι ειδήμονες θεωρούν πως αποτελεί μια από τις μεγάλες προκλήσεις στην εποχή της «νέας κανονικότητας», με απώτερο πάντα στόχο τη διατήρηση και ενίσχυση της παραγωγικότητας. Αυτό, άλλωστε, ήταν και το κύριο συμπέρασμα πρόσφατης έρευνας των Oxford Economics, Society of Human Resources και SAP σε δέκα χώρες, με επόμενη (και αναμενόμενη) προτεραιότητα την αναβάθμιση παλαιότερων και την προσθήκη νέων δεξιοτήτων.

Η έρευνα, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «The Future of Work Arrives Early», που παραπέμπει ευθέως στις βίαιες ανατροπές λόγω του COVID-19, αναγνωρίζει επίσης ως άλλες προτεραιότητες την εξασφάλιση των κατάλληλων εργαλείων για την εξ αποστάσεως συν-εργασία των πολλών και την ομαλότερη επιστροφή (των λίγων, πιθανώς) στην πρότερη κατάσταση, ενώ μια τάση που αρχίζει να διαφαίνεται από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων, είναι ότι οι επιχειρήσεις μάλλον τείνουν να «εξ-αγοράσουν» έτοιμες λύσεις και ανθρώπους, αντί να πετύχουν τον ίδιο στόχο μέσω έρευνας και αναβάθμισης των δεξιοτήτων των υφιστάμενων εργαζομένων. Η βασική διαφορά, βεβαίως, έγκειται στον σημαντικό χρόνο που απαιτείται για το δεύτερο, σε σχέση με τον συγκριτικά λιγότερο για το πρώτο…

Αξίζει να επισημανθεί, πάντως, το εύρημα της έρευνας ότι η δυνατότητα εξ αποστάσεως εργασίας μπορεί να λειτουργήσει ως μαγνήτης για την προσέλκυση ταλέντων τα οποία δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι μια εργασία σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, ενώ κρίσιμης σημασίας είναι και η διαπίστωση πως οι διοικούντες επιχειρήσεις πρέπει να δώσουν βάρος σε θέματα ενίσχυσης της κοινωνικής δικαιοσύνης, μείωσης των οικονομικών ανισοτήτων και διασφάλισης της υγείας και ευζωίας των εργαζομένων τους, καθώς αυτό μακροπρόθεσμα θα ευνοήσει τη δική τους ανάπτυξη και -εν δυνάμει- κερδοφορία.

Και, για να μην ξεχνάμε πως ακόμα έχουμε δρόμο όσον αφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης, οι ερευνητές τονίζουν στα συμπεράσματά τους ότι οι διοικούντες «πρέπει να ανταποκριθούν στην παγκόσμια κρίση, εστιάζοντας σε τοπικό επίπεδο». Από το στόμα τους και στο αυτί των τελευταίων…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το θέμα του αποκαλούμενου last mile στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου είναι από τα αγαπημένα αυτής της στήλης. Κυρίως επειδή αποδεικνύεται ότι είναι ένας από τους βασικούς λόγους που οι καταναλωτές στρέφονται προς τις online αγορές προϊόντων, ή προτιμούν να τις αποφεύγουν.

Το lockdown του Μαρτίου – Απριλίου ανέδειξε αρκετά ζητήματα όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο διεκπεραιώνονται οι παραγγελίες. Τόσο σε επίπεδο «κόμβων» των εταιρειών ταχυμεταφορών, όσο και αναφορικά με το θέμα της παράδοσης των παραγγελιών. Και, όπως ανέφερα σε προηγούμενο σημείωμα, η φετινή Black Friday έχει ιδιαίτερη σημασία προκειμένου να φανεί αν οι εμπλεκόμενοι «παίκτες» -είτε πρόκειται για τις εταιρείες ταχυμεταφορών είτε για τις μεγάλες αλυσίδες με δικά τους συστήματα διανομής- έχουν βελτιώσει τις υποδομές τους.

Όμως, είναι και μία ευκαιρία να δούμε αν υπάρχουν και φρέσκιες ιδέες στον τομέα της παράδοσης των παραγγελιών. Ένα ζήτημα που υπήρξε στο πρώτο lockdown (σ.σ. μπορεί να αποκλείσει κανείς ότι θα πάμε και για δεύτερο;) είναι ότι υπήρχε ζήτηση για παράδοση παραγγελιών, αλλά δεν υπήρχε προσφορά. Και επιπλέον, πολλές εταιρείες (είτε ταχυμεταφορών είτε μεγάλες αλυσίδες) έδειχναν να χρειάζονται περισσότερους ανθρώπους για παράδοση παραγγελιών για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, αλλά όχι για μόνιμα.

Το θέμα μου προέκυψε σε μία πρόσφατη συζήτηση, όπου το θέμα μας ήταν η ανάγκη για καινοτόμα μοντέλα στο χώρο του delivery. Κάποιες προσπάθειες υπάρχουν που επικεντρώνονται στην αυτοματοποίηση των διαδικασιών πρόσληψης προσωρινών εργαζομένων, που θα αναλάβουν να βοηθήσουν στη διεκπεραίωση των παραγγελιών και η σκέψη δείχνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πρακτική. Και ενδεχομένως να αποτελεί μία καλή λύση.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν και άλλες ιδέες για το θέμα. Αν μπορέσουμε να δούμε κάποια καινούρια, καινοτόμα μοντέλα, που να μπορέσουν να βελτιώσουν την εμπειρία του καταναλωτή και ουσιαστικά να δώσουν ώθηση στο ηλεκτρονικό εμπόριο.

Κρατείστε κιόλας ότι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, αλλά υπάρχει σε πολλές χώρες του πλανήτη. Να μία καλή ευκαιρία για disrupt που μπορεί να φέρει πραγματική προστιθέμενη αξία. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα startups που εξελίσσονται σε unicorns.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τα μέτρα, τα αντίμετρα, οι προφυλάξεις (το «Θεός φυλάξοι» μάλλον δεν αρκεί…) και οι άσπρες-κόκκινες-κίτρινες-μπλε περιοχές στις οποίες οριοθετούμε τη ζωή μας, έχουν αλλάξει το πού, το πώς και το πότε κάνουν πλέον τις αγορές τους οι καταναλωτές. Με σκάρτους δυο μήνες ως τις γιορτές -που φέτος θα είναι προφανώς διαφορετικές, κανείς δεν το αμφισβητεί πια αυτό- οι αμφιβολίες είναι πολύ περισσότερες από τις σιγουριές.

Παρόλες τις αμφιβολίες, όμως, στη διεθνή ειδησεογραφία (όπου, κατά κάποιο τρόπο ειδικεύεται ο συν-οικοδεσπότης αυτής της στήλης) κάνουν την εμφάνισή τους συχνά-πυκνά διαπιστώσεις και προβλέψεις σχετικά με το τι μας περιμένει τους επόμενους μήνες και ποιες ετοιμασίες θα πρέπει να κάνουν στο οικοσύστημα της λιανικής, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν ως ένα βαθμό τις ανάγκες της αγοράς, αλλά και τις δικές τους, που έχουν προφανώς διογκωθεί λόγω των σημαντικών αρνητικών συνεπειών της πανδημίας. Βεβαίως, μπορείτε να μου πείτε πως είναι διαφορετικά όσα θα συμβούν αλλού απ’ όσα θα συμβούν στη χώρα μας, από πλευράς αντιδράσεων και -ως ένα βαθμό- αυτό είναι σωστό. Ομως, μια από τις συνέπειες της πανδημίας είναι ότι έχει μειώσει αισθητά τις διαφορές συμπεριφοράς - άλλοι πάνω, άλλοι κκάτω, όμως, γενικά, στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι…

Στέκομαι ειδικά σ’ ένα δημοσίευμα της Google, που διάβασα τις προάλλες, σύμφωνα με το οποίο η αγοραστική συμπεριφορά (των Αμερικανών καταναλωτών μεν, αλλά θεωρώ ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί σ’ όλο τον δυτικό κόσμο, έστω κι αν η αγοραστική δύναμη διαφέρει) στην περίοδο των εορτών, θα χαρακτηριστεί από πέντε σημαντικές τάσεις που, καλό είναι να λάβουν υπόψιν τους οι εμπλεκόμενοι, για να έχουν μόνο ευχάριστες κι όχι δυσάρεστες εκπλήξεις.

Πρώτη και κυριότερη πρόβλεψη, η γεφύρωση από πλευράς αγορών όλης της περιόδου από την Cyber Monday ως τις γιορτές. Η Google θεωρεί ότι η κορύφωση δεν θα ακολουθηθεί από πλήρη απραξία για κάποιο διάστημα, αλλά οι αυξημένες πωλήσεις θα συνεχιστούν, αρκεί βεβαίως να υπάρχουν τα ανάλογα κίνητρα από πλευράς προσφορών και διαθεσιμότητας εκ μέρους της αγοράς.

Κι όπως είναι αναμενόμενο, θεωρεί ότι οι νεόκοποι αγοραστές (δηλ. αυτοί που μπήκαν λόγω της πανδημίας στο χορό των ηλεκτρονικών αγορών, τους τελευταίους μήνες) θα μείνουν και θα ενισχύσουν με τον οβολό τους την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου, που συνεχίζει να κερδίζει πόντους έναντι της παραδοσιακής λιανικής. Πολύ περισσότερο που -είτε βρίσκονται σε καθεστώς lockdown, είτε όχι- φοβούνται πια να κυκλοφορήσουν σε χώρους όπου ο συγχρωτισμός είναι μοιραίος, όπως στα καταστήματα και τα εμπορικά κέντρα, προτιμώντας να κάνουν τις αγορές τους ασφαλώς, μέσω υπολογιστή ή κινητού.

Βεβαίως, τη συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων για τις αγορές των εορτών φέτος θα τις πάρουν online, κάνοντας και τις απαραίτητες συγκρίσεις τιμών και πλεονεκτημάτων του ενός ή του άλλου προϊόντος, ανεξάρτητα αν στο τέλος περάσουν για λίγα μονάχα λεπτά από το κατάστημα (ελαχιστοποιώντας την παραμονή τους εκεί) για την παραλαβή, άντε και μια τελευταία ματιά στο προϊόν που έχουν κάνει προκράτηση. Στο κατάστημα απλώς επισφραγίζεται η αγορά – η απόφαση είναι ειλημμένη, επομένως η εμφάνιση και η λειτουργικότητα του e-Shop είναι αυτή που κρίνει το αποτέλεσμα…

Κι ίσως να μην είναι το μόνο που μετράει: οι έρευνες αγοράς της Google έδειξαν ότι στην απόφαση του καταναλωτή υπέρ του ενός ή του άλλου προϊόντος σημαντικό ρόλο παίζει η εντύπωσή τους για το brand – μ’ άλλα λόγια, δεν αρκούν μονάχα η ποιότητα και η τιμή, για την αγορά ενός προϊόντος… Όλο και περισσότερο, από την πανδημία και μετά, μετράει επίσης η στάση της εταιρίας σε θέματα αξιών, αλλά και η εντοπιότητά της ως προς τον αγοραστή. Συχνά τείνουμε να υποστηρίξουμε τις «δικές μας» επιχειρήσεις, της γειτονιάς, της πόλης και της χώρας, έναντι κάποιου ξένου, έστω κι αν είναι λιγάκι φτηνότερος – στο πολύ, αλλάζει το ζήτημα… Κάθε προβολή μιας τέτοιας ιδιαιτερότητας, να είστε σίγουροι ότι έχει αντίκρισμα στις πωλήσεις.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως ο καταναλωτής συνήθως είναι ανοικτός σε κάθε καινούρια πρόταση, αρκεί να είναι σοβαρή και ελκυστική στην online παρουσία της, ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του –τις περισσότερες φορές «θέλει τρόπο» πχ. ένα χιουμοριστικό βίντεο, κάποια καλοκαμωμένα σκίτσα, ένα χαρακτηριστικό μουσικό θέμα, δίπλα βεβαίως στην ποιότητα του προϊόντος και την καλή τιμή.     

Καλομελέτα κι έρχονται, λοιπόν, οι γιορτές και μακάρι να είναι πιο ήσυχες και ειρηνικές (αλλά και πιο κερδοφόρες για τους εμπόρους) απ’ όσα είδαμε και ζήσαμε τους τελευταίους μήνες…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα ζήτημα που έχει αρχίσει να απασχολεί εντόνως τον τελευταίο καιρό όσους δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου, αφορά τα κανάλια που θα πρέπει να χρησιμοποιούν αφενός για να πωλούν τα προϊόντα τους και αφετέρου για να τα προωθούν.

Η εμφάνιση marketplaces και στην ελληνική αγορά, όπως είναι το Public Markeplace και το Skroutz Marketplace, είναι ένας λόγος που το ερώτημα αυτό έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο έντονο, ιδίως για τα πιο μικρού μεγέθους ηλεκτρονικά καταστήματα, τα οποία καλούνται να διαθέσουν σημαντικούς πόρους σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού προκειμένου να καλύψουν όλα τα διαθέσιμα κανάλια.

Σε μία συζήτηση που είχα προ ημερών με τον επικεφαλής μίας από τις σημαντικότερες εταιρείες που ασχολούνται με το e-commerce, βοηθώντας επιχειρήσεις να δραστηριοποιηθούν στο ηλεκτρονικό εμπόριο, η απάντηση του ήταν ότι «θα πρέπει να έχουν παρουσία σε όλα τα διαθέσιμα κανάλια». Η λογική της συγκεκριμένης απάντησης είναι πως ένα e-shop πρέπει να βρίσκεται σε όλες τις πλατφόρμες που ενδεχομένως να φέρουν πωλήσεις.

Από την άλλη πλευρά, αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι μία επιχείρηση θα πρέπει να διαθέτει το δικό της ηλεκτρονικό κατάστημα, να δηλώνει παρών στις πλατφόρμες του Skroutz και του Public και αν θέλει να πουλά και στο εξωτερικό, ενδεχομένως να έχει νόημα να έχει τη δική της σελίδα και στο Amazon ή/και στο eBay. Αν προσθέσει κανείς ότι τα social media, ειδικά το Facebook και το Instagram, είναι πλατφόρμες που δύσκολα μπορείς να αγνοήσεις, ιδίως όσον αφορά την προώθηση των προϊόντων σου, αλλά πλέον και την πώληση αυτών, είναι προφανές ότι δεν είναι και τόσο απλό να έχεις παρουσία σε όλα τα διαθέσιμα κανάλια.

Υπάρχουν, όμως, λύσεις; Μία θα μπορούσε να είναι η επιλογή καναλιών. Κάτι που απαιτεί από την επιχείρηση να διαμορφώσει τη στρατηγική της. Δηλαδή, να δει ποια κανάλια της ταιριάζουν περισσότερο, ή καλύτερα, ποια είναι εκείνα που φέρνουν τα περισσότερα έσοδα και να κάνει την επιλογή, έχοντας, όμως, πρώτα υπολογίσει πόσα είναι εκείνα τα κανάλια στα οποία έχει τη δυνατότητα να επενδύσει και να ασχοληθεί. Στη στρατηγική περιλαμβάνεται και το κατά πόσον την ενδιαφέρουν οι πωλήσεις εκτός Ελλάδας, όπερ σημαίνει και άλλες επενδύσεις (π.χ. δίγλωσσο περιεχόμενο) και διαφορετικές πλατφόρμες. Παρεπιμπτόντως, αυτό απαιτεί από την κάθε επιχείρηση πρώτα να δοκιμάσει όλα τα διαθέσιμα κανάλια πριν κάνει τις οριστικές επιλογές της.

Μία άλλη λύση είναι η αυτοματοποίηση των διαδικασιών. Δηλαδή, να βρει τις κατάλληλες εφαρμογές ή συνεργάτες, που θα τη βοηθήσουν ώστε να μπορεί αφενός να «ανεβάζει» ταυτόχρονα και με λιγότερο κόπο τα προϊόντα της σε διαφορετικές πλατφόρμες. Και σε δεύτερο επίπεδο, να μπορεί να παρακολουθεί μέσα από ένα κοινό interface τις πωλήσεις που γίνονται σε όλα τα κανάλια. Κάτι τέτοιο απαιτεί αρκετό ψάξιμο, αλλά ενδεχομένως να είναι και η καλύτερη λύση. Γιατί τελικώς, αυτό που ενδιαφέρει μία επιχείρηση, δεν είναι τίποτα άλλο από το να έχει τις μεγαλύτερες δυνατές πωλήσεις. Και να προέρχονται από μία όσο το δυνατόν πιο ευρεία γκάμα καναλιών.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έλεγα πως, φέτος, με την πανδημία και τα μύρια όσα που μας ταλανίζουν, όλο και κάποια καθυστέρηση θα είχε η εμφάνιση της πάγιας συνήθειας, τα τελευταία χρόνια, να ξεκινούν οι στολισμοί και οι «γιορτινές ατμόσφαιρες» πριν της ώρας τους – μέσα στον Νοέμβρη, δηλαδή… Ε, λοιπόν, φέτος τα «φωτεινά μαντάτα» ήρθαν ακόμα νωρίτερα, πριν καν αγγίξουμε τη «Μαύρη Παρασκευή» του eCommerce!

Πρώτα διάβασα για κάποια καταστήματα του κέντρου που άναψαν από τις 18 Οκτωβρίου τις γιρλάντες τους και την επόμενη ημέρα είδα το πρώτο φωταγωγημένο μπαλκόνι στη γειτονιά μου! Το «κακό» τρίτωσε, όταν στις 20 έφτασε στο inbox μου και το πρώτο προεόρτιο άρθρο για τις τάσεις της επόμενης χρονιάς, ενάμιση μήνα πριν από την εθιμική μαζική εμφάνισή τους, κάπου στις αρχές Δεκεμβρίου. Ευπρόσδεκτες οι ανατροπές, αλλά εδώ βαλθήκανε πια να μας τρελάνουν!

Ποιος κάνει, λοιπόν, ποδαρικό για το νέο έτος; Η γνωστή και μη εξαιρεταία Gartner, που διαλέγει όχι μια και δυο, αλλά εννέα στρατηγικές τάσεις τις οποίες θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους οι επιχειρήσεις σ’ όλον τον κόσμο, αν θέλουν να μείνουν μέσα στο «κάδρο» των εξελίξεων, το 2021 και τα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια. Μπορεί να ακούγεται κομματάκι απειλητικό, αλλά τι δεν είναι πια, στις κατά και μετά (όταν έρθει αυτή η ώρα, με το καλό) την πανδημία μέρες, όπου σχεδόν όλοι νιώθουμε να πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά;

Κατά την Gartner -που το έψαξε πολύ, γι’ αυτό και μπορεί να σας αιφνιδιάσουν όσα θα διαβάσετε στη συνέχεια- τρεις είναι οι έννοιες–κλειδιά στις οποίες εντάσσονται όλες οι νέες τάσεις: η ανθρωποκεντρική διάσταση, η ανεξαρτησία από τον χώρο και τον τόπο και η ανθεκτικότητα στις αλλαγές. Πρώτο-πρώτο, θα βρούμε το Internet of Behaviors (μην το μπερδέψετε με το ΙοΤ, είναι κάτι περισσότερο), δηλ. τον τρόπο με τον οποίο ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας αξιοποιούν την τεχνολογία για να παρακολουθούν τις αλλαγές συμπεριφοράς των πολιτών και να βελτιώνουν, με τις κατάλληλες επεμβάσεις, τις εμπειρίες τους. Από κοντά και το Cybersecurity Mesh, που θα δίνει στους πολίτες πρόσβαση στο βαθμό ασφαλείας κάθε ψηφιακού περιουσιακού τους στοιχείου, όπου κι αν βρίσκεται αυτό. Κατά την Gartner, ως το 2025 αυτό θα ισχύει για τα μισά και πλέον δεδομένα του καθενός μας.

Μια άλλη τάση, είναι οι συνολικές εμπειρίες (ΤΧ), έννοια- «ομπρέλα» που θα αξιοποιεί διάφορες τεχνολογίες και θα καλύπτει τις εμπειρίες μας ως εργαζομένων, καταναλωτών, χρηστών, πολιτών κλπ. Η μεγάλη πρόκληση, κατά την εταιρία ερευνών, είναι να πέσουν τα «σιλό» όπου σήμερα υπάρχουν όλες οι σχετικές πληροφορίες, μ’ άλλα λόγια να υπάρξει καθεστώς διαλειτουργικότητας το οποίο θα επιτρέψει τις αλληλεπιδράσεις. Η τέταρτη τάση με τη μακρόσυρτη ονομασία Intelligent Composable Business έχει να κάνει με την αξιοποίηση των APIs, με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση εφαρμογών και τη διευκόλυνση λήψης αποφάσεων.

Για να περάσουμε στην πέμπτη, που με τον τίτλο Hyperautomation καταλαμβάνει για δεύτερη χρονιά μια από τις κορυφαίες τάσεις στη λίστα της Gartner. Αντικείμενό της η αυξανόμενη με γεωμετρική πρόοδο αυτοματοποίηση των ως τώρα «χειροκίνητων» διαδικασιών σε πλήθος τομείς, στη βιομηχανία, αλλά και τις επιχειρήσεις. Βεβαίως, αυτοματισμοί υπήρχαν πάντοτε, όμως, τώρα μπαίνουμε στην εποχή των υπερ-αυτοματισμών. Που, μάλιστα, ως μη-εξαρτώμενες από τον ανθρώπινο παράγοντα δράσεις, μπορούν να λάβουν χώρα οπουδήποτε, με τη στήριξη της έκτης τάσης, με τίτλο Anywhere Operations. Είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά της, κάτι που αναμφίβολα αποδείχθηκε τους τελευταίους μήνες, όταν η πανδημία άλλαξε τα πάντα στον τρόπο εργασίας μας.

Η έβδομη τάση είναι το AI Engineering κι έχει να κάνει, βεβαίως, με την αξιοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης σ’ όλο τον κύκλο από την ιδέα, την αρχική υλοποίηση και τη δοκιμή ως τη μαζική κατασκευή κάποιου προϊόντος. Σε αγαστή, πάντα, συνεργασία με την όγδοη, το Distributed Cloud, που επιτρέπει την απρόσκοπτη διακίνηση δεδομένων και υπηρεσιών ως τον τελικό χρήστη. Ένατη και τελευταία τάση στη λίστα της Gartner, αυτή με τον τίτλο Privacy-Enhancing Computation, που καλύπτει με το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, τα σημαντικά θέματα προστασίας της ιδιωτικότητας κάθε χρήστη.

Εγώ αυτά είδα κι αυτά έγραψα, ώστε να τα έχουμε υπόψιν μας, γιατί, αργά ή γρήγορα, θα έλθουν κι εδώ – ίσως όχι το ’21, αλλά τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]