Επωνύμως…

Περίοδος Black Friday, αποφάσισα να ασχοληθώ και εγώ με το συγκεκριμένο θέμα. Αν και η προσωπική άποψη μου είναι πως θα ήθελα να δω την original Black Friday.

Για όσους δεν το ξέρουν, η Black Friday είναι μία ημέρα... Την επομένη της Ημέρας των Ευχαριστιών που γιορτάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου. Η Black Friday, στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν, διαρκούσε μία ημέρα. Και αφορούσε αποκλειστικά τα φυσικά καταστήματα. Για τα online καταστήματα υπάρχει η Cyber Monday, που είναι η προσεχής Δευτέρα.

Στην original Black Friday δεν κάνεις κράτηση online τρεις ημέρες πιο πριν. Ούτε ξεκινούν οι εκπτώσεις μία εβδομάδα νωρίτερα και σταματούν μία εβδομάδα αργότερα. Αλλιώς, θα μπορούσε να τη λένε και αυτή μία περίοδο εκπτώσεων και να τελείωνε το παραμύθι.

Όμως, η «μαγεία» της Black Friday είναι ακριβώς ότι διαρκεί μία ημέρα. Πρέπει να πας να στηθείς στην ουρά, να δεις αν θα προλάβεις να πάρεις αυτό που ψάχνεις, να έρθεις σε επαφή με τον κόσμο γύρω σου που έχει την ίδια αγωνία. Συν το ότι οι προσφορές είναι πραγματικές προσφορές. Ήτοι εκπτώσεις της τάξεως του 70%. Για να κλαίει με μαύρο δάκρυ ο καταστηματάρχης, ο οποίος από την άλλη πλευρά βρίσκει μία ευκαιρία να αδειάσει την αποθήκη του από προϊόντα που δεν έχουν μεγάλη ζήτηση, επειδή είναι ακριβά.

Αυτή είναι άλλωστε και η έννοια του Black Friday. Να «ξεστοκάρεις» πριν ξεκινήσει η χριστουγεννιάτικη περίοδος, όπου οι αγορές φθάνουν στο ζενίθ τους κάθε χρονιά.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που συμβαίνει με τη Black Friday αποτελεί μία σαφή ένδειξη των αλλαγών στην καταναλωτική συνήθεια και των Ελλήνων, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι το Διαδίκτυο είναι το βασικό μέσο ενημέρωσης για τις προσφορές που θα «τρέξουν» -ή καλύτερα «τρέχουν» ήδη- τα εγχώρια καταστήματα.

Και υπάρχουν ορισμένες καλές προσφορές, αν και σε γενικές γραμμές δεν μπορούμε να μιλάμε για ξεπούλημα. Αλλά σε κάθε περίπτωση, αν ήθελα να «γιορτάσω» το Black Friday, θα ήθελα να πάω και να στηθώ στην ουρά και να το «απολαύσω», αντί να κάνω τις παραγγελίες μου από την πολυθρόνα του σπιτιού μου.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Λίγες μέρες μείνανε μονάχα ως την έναρξη της εορταστικής αγοραστικής περιόδου και το σκηνικό στήνεται πυρετωδώς: τι μαύρες Παρασκευές έχουμε μπροστά μας, τι cyber weeks, τι κόκκινα Χριστούγεννα, τι πράσινες Πρωτοχρονιές, όλα τα χρώματα παίζουν – βάλε, κόσμε! Η χαρά της αγοράς είναι αυτή που μένει και μετράει - αν και κάποιοι επιμένουν πως έχει αρχίσει να ξεθωριάζει κι αυτή, πέφτοντας θύμα του χρόνιου καταναλωτισμού…

Ίσως γιατί και οι ίδιες οι αγορές χρόνο με το χρόνο αλλάζουν… Τις τελευταίες ημέρες ακούσαμε πολλά σε συνέδρια και παρουσιάσεις σχετικά μ’ αυτό το θέμα, που ενισχύουν την αρχική εντύπωση: δεδομένα – ψώνια, σημειώσατε 1! Τα πάντα γύρω μας, όσα κάνουμε αλλά κι όσα δεν κάνουμε, αναλύονται πολλές φορές και σε πολλαπλά επίπεδα. Κάθε χτύπημα πλήκτρου, κάθε κλικ, κάθε πέρασμα της κάρτας στο POS, κάθε ανάγνωση QRCode, δίνουν με την κατάλληλη ανάλυση «αρμοδίως» πλήθος πληροφορίες για την καταναλωτική μας συμπεριφορά και τις αγοραστικές μας συνήθειες. Πάνω στις οποίες, βεβαίως, θα βασιστούν αποφάσεις, θα γίνουν εφαρμογές και θα υλοποιηθούν στρατηγικές εκ μέρους της αγοράς, που -αυτός είναι, άλλωστε, ο ρόλος της στο παιχνίδι- προσπαθεί αενάως να δελεάσει τους καταναλωτές, πείθοντάς τους να αγοράσουν νέα προϊόντα και υπηρεσίες.

Ο τρόπος των αγορών, που επίσης παίζει σημαντικό ρόλο, έχει μεταβληθεί κι αυτός, καθώς οι νέες δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία αλλάζουν τις συνήθειές μας! Το ηλεκτρονικό εμπόριο κερδίζει συνεχώς έδαφος κι αυτό που επικρατεί ακόμα και στη χώρα μας, είναι ο ανάμικτος τρόπος αγορών: βλέπεις κάτι σε ένα κατάστημα, το δοκιμάζεις (ειδικά αν είναι ρούχο ή παπούτσι) και μετά αγοράζεις online, αξιοποιώντας ενδεχομένως και κάποιες μικρές εκπτώσεις που μερικές φορές υπάρχουν. Συχνά, όμως, γίνεται και το ανάποδο: κάνεις την έρευνά σου online (πχ. όταν θέλεις να αγοράσεις κάτι μεγάλο, όπως ένα αυτοκίνητο) και μετά περνάς από την έκθεση για μια τελευταία ματιά (και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, για το απαραίτητο test drive) πριν από την αγορά.

Βεβαίως, εντυπωσιακό στοιχείο σε όλα αυτά είναι η αλματώδης άνοδος της χρήσης του κινητού τηλεφώνου –‘mobile first’ επιμένουν οι ειδήμονες και οι ερευνητές, με δεδομένο ότι η πρόσβαση στο Internet γίνεται πλέον κατά ποσοστό 80% από smartphones, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Focus Bari- εξ ου και η ανάγκη διαφορετικής προσέγγισης των καταναλωτών εκ μέρους της αγοράς. Για παράδειγμα, οι ιστοσελίδες που βλέπει ο χρήστης πρέπει να ευνοούν με τη φιλικότητά τους (κι αυτό δεν είναι το μόνο – μεγαλύτερο ή μικρότερο ρόλο παίζουν πολλοί ακόμα παράγοντες) την προσέλκυση πελατών, όχι να την εμποδίζουν… Κι όπως είναι ευνόητο, οι νέοι (master της τεχνολογίας, έτσι κι αλλιώς) αγοράζουν πολύ περισσότερο από τους μεγαλύτερους σε ηλικία (για την ακρίβεια, τρεισήμισι φορές περισσότερο, όπως αποκαλύπτουν οι έρευνες) μέσω των νέων καναλιών, όσο το επιτρέπει βεβαίως το budget τους.

Όμως, η αγοραστική συμπεριφορά των νέων, που ανήκουν στη λεγόμενη Generation Z, έχει και άλλα, ποιοτικά κριτήρια που τη διαφοροποιούν από το παρελθόν: οι επιλογές τους επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τους φίλους τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από το YouTube, από τους influencers (αν και όχι τόσο πολύ, πια…), από τις έξυπνες τεχνολογικές υλοποιήσεις, τα νέα μέσα με τα οποία εκφράζεται μια διαφήμιση. Το εμπόρευμα δεν τραβάει πια τον υποψήφιο αγοραστή (pull), αλλά φτάνει σ’ αυτόν μέσω του κινητού του (push), όπου κι αν βρίσκεται.

Μάλιστα, στις Ηνωμένες Πολιτείες (απ’ όπου ξεκινούν οι περισσότερες νέες τάσεις σε θέματα τεχνολογίας) οι πανταχού παρόντες ψηφιακοί βοηθοί (ένα στα δυο αμερικάνικα σπίτια διαθέτει τουλάχιστον έναν digital assistant!) βοηθούν και στις αγορές: ‘Alexa, βρες μου πού πουλάνε κόκκινες κάλτσες με άσπρα ελαφάκια’ – μέσα σε δευτερόλεπτα, τις βρίσκει. Εντυπωσιακό μεν, ελαφρώς ανησυχητικό δε, αν σκεφτούμε την επιρροή που μπορεί να ασκούν ιδιαίτερα στα νεότερους οι βοηθοί, με τους οποίους μεγαλώνουν μαζί και σχεδόν τους θεωρούν μέλη της οικογένειας…

Όποιος κι αν είναι ο τρόπος πώλησης, πάντως, αυτό που δείχνει να μετράει όλο και περισσότερο και στο οποίο δίνει μεγάλη σημασία πλέον η αγορά, είναι η εμπειρία του πελάτη, το «ταξίδι», καθώς -αν το τελικό πρόσημο είναι θετικό- θα τον κρατήσει κοντά στο brand και θα τον ξαναφέρει πίσω, για νέες αγορές.

Καλά ψώνια, λοιπόν!  

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου χαρακτηριστικά της Ελλάδας είναι πως αυτή η χώρα δεν σταματά να σε εκπλήσσει. Γιατί, δεν μπορείς να μην αισθανθείς έκπληξη, όταν ακούς ότι εν έτει 2019, σε μία χώρα με έξαρση του τουριστικού ρεύματος τα τελευταία 6-7 χρόνια, υπάρχει ξενοδοχείο -5 αστέρων παρακαλώ- σε μεγάλο τουριστικό προορισμό της χώρας που δεν έχει δική του ιστοσελίδα. Ή για την ακρίβεια, η ιστοσελίδα του σε παρέπεμπε στο site μεγάλου tour operator που έκλεισε πρόσφατα.

Το θέμα δεν είναι μόνο ότι το συγκεκριμένο ξενοδοχείο είχε εμπιστευτεί πλήρως το μέλλον του με έναν tour operator. Αυτό το λέει κάποιος και επιχειρηματικό ρίσκο, ή «βόλεμα», σε πολλές περιπτώσεις. Το ζήτημα είναι πως υπάρχει ξενοδόχος -και δυστυχώς δεν είναι ο μόνος- που δεν έχει καταλάβει πόσο έχει αλλάξει ο κλάδος που δραστηριοποιείται. Ο τουρισμός είναι από τους κλάδους όπου ο μετασχηματισμός είναι τεράστιος, πολύ απλά γιατί οι ψηφιακές τεχνολογίες έδωσαν τη δυνατότητα επιλογών στους καταναλωτές. Πλέον, είναι πολύ εύκολο να κλείσεις εισιτήρια και διαμονή μέσω Internet, ενώ και όταν πας στον προορισμό σου, το smartphone μπορεί να σε βοηθήσει να κινηθείς καλύτερα από το να είχες έναν μέτριο ξεναγό - αν και ο καλός ξεναγός θα σου δώσει το κάτι παραπάνω που δεν μπορεί ακόμη να δώσει η τεχνολογία αν και η τεχνητή νοημοσύνη θα αλλάξει και εδώ την κατάσταση.

Είναι πραγματικά απίστευτο ότι κάποιος που κινείται στο χώρο του τουρισμού δεν μπορεί να καταλάβει τη σημασία της διαδικτυακής παρουσίας. Πρακτικά, είμαστε back to basics, κάτι που ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις. Πολύ απλά, εν έτει 2019 δεν νοείται επιχείρηση να μην έχει τη δική της παρουσία στο Διαδίκτυο. Τουλάχιστον αυτό. Πόσο μεγάλη ή μικρή θα είναι η παρουσία, είναι μία άλλη συζήτηση, που έχει σχέση με τη στρατηγική της και κατά πόσον θα αξιοποιεί τα ψηφιακά μέσα. Προσοχή: το θέμα δεν είναι αν θα αξιοποιεί τα ψηφιακά μέσα αλλά σε τι βαθμό θα το κάνει.

Δεν νοείται να μην έχεις ψηφιακή στρατηγική όταν το Διαδίκτυο εξελίσσεται σε βασικό κανάλι πωλήσεων και εξυπηρέτησης. Δεν νοείται να μην έχεις παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτά είναι πλέον τα basics, αν και πολλοί θα πουν ότι ήταν τα basics πριν από μία 5ετία. Σήμερα, τα basics περιλαμβάνουν πολύ περισσότερα από μία ιστοσελίδα και ένα Facebook page και επεκτείνονται στο χώρο του digital marketing και των online καναλιών πώλησης και εξυπηρέτησης. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους όλες οι εταιρείες.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στη σημερινή εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, του υπολογιστικού νέφους (για το Cloud μιλάω, μην σας τρομάζει η επίσημη ονομασία του), των εκθετικών εν γένει τεχνολογιών που τόσο πολύ έχουν αλλάξει με τη ραγδαία ανάπτυξή τους τη ζωή μας και των εφαρμογών τους στη δουλειά και στο σπίτι, λίγοι ήταν αυτοί –κακά τα ψέματα- που θυμήθηκαν ότι στις 29 Οκτωβρίου έκλεισαν 50 χρόνια από τη «γέννηση» του Internet! Προφανώς, υπήρξαν κάποια δημοσιεύματα στις εφημερίδες, κάμποσες σύντομες αναφορές στα «διάφορα» των τηλεοπτικών δελτίων ανήμερα των γενεθλίων, αλλά… αυτό ήταν όλο!

Τι άλλο θα ήθελα, σας ακούω να ρωτάτε, σαν να θεωρείτε δεδομένη την ύπαρξη (που είναι, βεβαίως) και τον ρόλο (που αμφιβάλλω αν μπορεί κανείς να τον περιγράψει με σαφήνεια και ρεαλισμό) του Διαδικτύου όλα αυτά τα χρόνια και πολύ περισσότερο σήμερα… Κάτι παραπάνω, βρε αδελφέ!

Πενήντα χρόνια, είναι αυτά… Δυόμιση γενιές, αφού baby-boomers ήταν ουσιαστικά αυτοί που το έστησαν και πέτυχαν στις 29 Οκτωβρίου του 1969, την παρθενική μεταφορά «πακέτων» του πρώτου σήματος από το Λος Άντζελες (ακριβέστερα, το campus του UCLA) στο Πάλο Άλτο (συγκεκριμένα, στο κτήριο του Stanford Research Institute), κάτι περισσότερο από 500 χλμ. μακριά. Το σήμα ήταν όλο κι όλο μια λέξη “LOGIN” και μάλιστα στάλθηκε σε δόσεις, καθώς μετά το L και το O και ενώ μεταδιδόταν το G, το σύστημα κρασάρησε, με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα γράμματα να φτάσουν αρκετές ώρες αργότερα. Αποστολέας και παραλήπτης ήταν οι νεαροί προγραμματιστές Charlie Kline και Bill Duvall, ενώ τα καλώδια πάνω στα οποίο ταξίδεψαν τα «πακέτα» ανήκαν, βεβαίως, στο πρωτόλειο δίκτυο που είχε χρηματοδοτήσει η αμερικανική κυβέρνηση (εποχή Ψυχρού Πολέμου, γαρ), με την ονομασία Arpanet, τον πρόδρομο του Internet. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…

Όμως, επειδή εμάς μας αρέσουν οι ιστορίες και ιδιαίτερα οι καλές, θεωρούμε πρέπον να θυμίσουμε το ρόλο που έπαιξαν στη συνέχεια (φτάσαμε στο 1983, πια) καταρχήν οι Vint Cerf και Bob Kahn, δημιουργώντας το πρωτόκολλο επικοινωνίας TCP/IP (ο οικοδεσπότης αυτής της στήλης είχε την τεράστια τιμή να μιλήσει στον πρώτο, στο πλαίσιο μιας σύντομης συνέντευξης, όταν εκείνος είχε επισκεφτεί την Αθήνα, στα μέσα της δεκαετίας του ’90). Επίσης, ο Jon Postel που οργάνωσε περίπου την ίδια εποχή το σύστημα με τις διευθύνσεις IP, το οποίο ακόμα χρησιμοποιούμε, ο Al Gore που ως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ βάσισε στο πυκνό δίκτυο των εθνικών οδών μεταξύ των Πολιτειών τους Information Highways εκδημοκρατίζοντας το Internet και, βέβαια, ο σερ Tim Berners-Lee, που έβαλε την Ευρώπη, από το CERN, όπου εργαζόταν τότε, στο... χορό! Δημιούργησε (με κάποια μικρή, πλην καθοριστική ελληνική «πινελιά», όμως αυτό είναι «άλλου άρθρου ευαγγέλιο») τον Παγκόσμιο Ιστό (World Wide Web) το 1989, δρώντας καταλυτικά στην εξάπλωση του Internet, με την απλή και χρηστική μορφή που γνωρίζουμε σήμερα.

Πέρασαν τα χρόνια, λοιπόν… Πενήντα κεράκια και το Internet συνεχίζει ακάθεκτο να αναπτύσσεται και να εξαπλώνεται, ιδιαίτερα μετά την επέλαση των smartphones, που μέσα σε μόλις 12 χρόνια (το 2007 έκανε την εμφάνισή του το iPhone, o καθοριστικός καταλύτης της μεταμόρφωσης των κινητών τηλεφώνων στους «ελβετικούς σουγιάδες» που έχουμε όλοι σήμερα) έχουν κατακυριεύσει τη ζωή μας! Μακάρι να εξαπλωθεί ακόμα περισσότερο, να χαρούν ει δυνατόν όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη μας τις άπειρες δυνατότητες που προσφέρει σε τόσους και τόσους τομείς, αλλά αυτό που θέλουμε και χρειαζόμαστε, είναι απλώς ένα μεγαλύτερο Internet;

Οι ειδήμονες και οι φιλοσοφούντες περί των επιπτώσεών του στη ζωή μας, θεωρούν ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα καλύτερο Διαδίκτυο, με ασφαλέστερη και σταθερότερη υποδομή, αλλά επίσης καλύτερο κι από πλευράς περιεχομένου, με περισσότερα ανοίγματα στην κοινωνία των πολιτών, στη (σωστή) ενημέρωση, στην καλύτερη επικοινωνία, στην ψυχαγωγία και τη γνώση – κάποια ρυθμιστικά «όπλα» υπάρχουν, όπως το Internet Society και το Internet Governance Forum, αποφάσεις λείπουν.

Ναι, ξέρω… δεν είναι «δικό του» το φταίξιμο για το περιεχόμενο, είναι του Παγκόσμιου Ιστού, αλλά μήπως νομίζετε πως κι ο σερ Τιμ, ο άνθρωπος που τον δημιούργησε πριν από 30 χρόνια, είναι ικανοποιημένος από τη σημερινή εικόνα του; Πολλοί εκείνοι που ψάχνονται προς διάφορες κατευθύνσεις, αλλά το γεγονός παραμένει: τα κεράκια ήταν πενήντα και πλέον είναι σβηστά…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι έρευνες που κάνουν μεγάλες και γνωστές εταιρείες δεν «πέφτουν» μέσα κατά το κοινώς λεγόμενον. Τις περισσότερες φορές, όμως, έχουν κάτι να πουν ενδιαφέρον. Αυτό συμβαίνει και με μία πρόσφατη έρευνα της Ipsos για λογαριασμό του PayPal, η οποία έδειξε ότι οι καταναλωτές σε παγκόσμιο επίπεδο αρχίζουν να χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο το smartphone τους για να κάνουν αγορές.

Αυτή η εξέλιξη δεν πρέπει να προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Πολύ απλά, γιατί πλέον χρησιμοποιούμε το smartphone μας για τα πάντα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι πλέον στα αεροδρόμια είναι όλο και πιο σπάνιο το φαινόμενο να δεις ανοικτά laptops σε σχέση με το παρελθόν. Ακόμη και για επαγγελματική χρήση, το smartphone είναι η προτιμητέα υπολογιστική συσκευή. Άρα, γιατί να είναι μην είναι και για τις αγορές μας.

Σύμφωνα με την έρευνα, μάλιστα, υπάρχουν χώρες όπως η Ιταλία όπου σε ποσοστό πάνω από 80% οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι έχουν κάνει κάποια αγορά από το smartphone τους. Για την Ελλάδα, δεν υπάρχουν στοιχεία αλλά η αίσθηση που έχω είναι πως το mobile e-commerce κερδίζει έδαφος.

Ένας από τους βασικούς λόγους, είναι και η ευκολία στην αγορά. Όπου και αν βρίσκεσαι, μπορείς να κάνεις την αγορά σου. Και υπάρχουν αρκετά συστήματα πληρωμών που βοηθούν στην ακόμη μεγαλύτερη ευχρηστία. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν και πολλά καταστήματα, τα οποία δείχνουν να μην έχουν κατανοήσει ότι πρέπει να ακολουθήσουν μία mobile first στρατηγική.

Από τη στήλη αυτή, έχω αναφερθεί στην ανάγκη για ιστοσελίδες που να είναι mobile responsive, ήτοι να προσαρμόζονται στην οθόνη της συσκευής από την οποία δέχονται μία επίσκεψη. Είναι εκ των ουκ άνευ να μπορεί κάποιος να δει την ιστοσελίδα σου, ή το κατάστημά σου, από το smartphone του και η εμπειρία να είναι η καλύτερη δυνατή.

Το ίδιο ισχύει και για το κομμάτι των αγορών. Από τη στιγμή που επισκέπτεται το κατάστημα σου και βλέπει κάτι που τον ενδιαφέρει γιατί να μην μπορεί να κάνει και την αγορά άμεσα. Και να μην χρειάζεται να περιμένει να βρει προσωπικό υπολογιστή. Με το ενδεχόμενο μέχρι να βρει τον υπολογιστή να έχει αλλάξει γνώμη να είναι αρκετά ισχυρό.

Σε γενικές γραμμές, αποτελεί σημαντικό λάθος να μην έχεις ένα site που να μπορεί να το επισκεφτεί κάποιος εύκολο από οπουδήποτε και αν είναι. Και είναι ακόμη πιο λάθος, να μην του δίνεις τη δυνατότητα να κάνει και μία αγορά αν το επιθυμεί. Είναι χαμένα έσοδα, χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αν και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση δεν αφορά ακριβώς στο κοινό του WWNews, που άλλα είναι τα κύρια ενδιαφέροντά του, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το επηρεάζει, αφού όλοι το ίδιο -ένα ο καθένας- κράτος έχουμε πάνω από το κεφάλι μας κι από τις δικές του αποφάσεις, λειτουργίες και δράσεις, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό κι οι δικές μας. Βέβαια, από κράτος σε κράτος οι διαφορές είναι μεγάλες…

Και δε λέω να πάμε να συγκριθούμε πότε με το ένα και πότε με το άλλο, γιατί ίσως τα αποτελέσματα να μην είναι και τόσο ευχάριστα, όπως συχνά δείχνουν οι στατιστικές. Όμως, από την άλλη, καλό είναι να ξέρουμε τι γίνεται «σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη», ώστε να γνωρίζουμε αφενός προς τα πού πρέπει να πάμε, αφετέρου πόσο απέχουμε από τον (ιδεατό) στόχο.

Ο λόγος πίσω απ’ αυτό τον πρόλογο, είναι ότι έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου μια έρευνα της γνωστής και μη εξαιρεταίας Gartner, με τίτλο Technology Trends in Government 2019-2020, όπου καταγράφονται οι στόχοι των κυβερνήσεων και οι ανάγκες των επιχειρήσεων, αλλά και οι τάσεις που διαμορφώνονται ως προς τους τομείς στους οποίους γίνονται (ή πρέπει να γίνουν) επενδύσεις, προκειμένου να γίνει η ζωή όλων απλούστερη, ευκολότερη, καλύτερη. Οι αναλυτές της εταιρίας τονίζουν ότι πρόκειται για παγκόσμια έρευνα, αν και είναι φανερό πως ο δικός τους «μέσος όρος» αναφέρεται κυρίως στα συμβαίνοντα στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι 10 τάσεις στις οποίες καταλήγουν ουσιαστικά απευθύνονται στους CIOs των πολιτειακών κυβερνήσεων και κυβερνητικών υπηρεσιών. Καλό και χρήσιμο είναι, όμως, να τους δούμε κι εμείς, «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν».

Πρώτο στη λίστα τους, το θέμα του Adaptive Security (για λόγους πιστότητας στην ουσία της έρευνας, θα διατηρήσω την αγγλική ορολογία, για τους αναφερόμενους τομείς), δηλαδή η συνεχής επαγρύπνηση, προσαρμογή και αναπροσαρμογή των μέτρων αντίδρασης απέναντι σε κυβερνοαπειλές, με στόχο την πρόληψη και όχι τη θεραπεία του προβλήματος. Μετά, συνήθως είναι αργά… Δεύτερο και εξίσου σημαντικό, όσο προχωρεί η ψηφιοποίηση των πάντων, το θέμα της ψηφιακής ταυτοποίησης των πολιτών (Citizen Digital Identity), στο οποίο πρέπει να συνδυαστούν αφενός η ανάγκη για τον υψηλότερο δυνατό βαθμό ασφαλείας, αφετέρου η προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών – ειδικά στον καιρό του GDPR…

Η πολυκαναλική επικοινωνία (multichannel citizen engagement) μεταξύ της Πολιτείας και των πολιτών, είναι μια ακόμα σημαντική τάση, που υπακούει στα κελεύσματα της εποχής: τα κανάλια επικοινωνίας έχουν αλλάξει κι από το ταχυδρομείο περνάμε (ακόμα και στα καθ’ ημάς) στο e-mail και το SMS, στο κινητό τηλέφωνο. Τα ίδια κελεύσματα επιβάλλουν και την προσέγγιση Agile by Design, ώστε οι όποιες λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα να προσαρμόζονται αμέσως σε οποιαδήποτε αλλαγή των «παραμέτρων». Η πέμπτη τάση που καταγράφεται από την Gartner έχει να κάνει με το Digital Product Management, που αφορά στην ανάπτυξη, τον έλεγχο και τη βελτιστοποίηση των προϊόντων τα οποία απευθύνονται στην επιχειρηματική κοινότητα, ενώ η έκτη είναι το Anything-as-a-Service, περιλαμβάνοντας από την ενοικίαση συγκεκριμένων υπηρεσιών με την ώρα ή τη μέρα (αναλόγως των συνθηκών) ως τις πάγιες συνδρομητικές υπηρεσίες για ολόκληρες πλατφόρμες – συχνά εξαιρετική εναλλακτική λύση για τον εκσυγχρονισμό διαφόρων καταστάσεων…

Και αφού στην καθημερινότητά μας ζούμε στην κοινωνία του διαμοιρασμού, γιατί αυτό να μην επεκταθεί και στις κυβερνητικές υπηρεσίες; Η έβδομη τάση είναι το Shared services 2.0 που καλύπτει μια ευρεία γκάμα συνήθως υψηλής αξίας υπηρεσιών, από την ασφάλεια ως τα analytics, που δεν θα συνέφερε να πληρώνει κάθε φορέας μόνος του, για μικρή αλλά απαραίτητη χρήση. Η όγδοη, με τίτλο Digitally empowered workforce, έχει να κάνει με τις αναβαθμισμένες χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία δυνατότητες των κυβερνητικών υπαλλήλων (που έτσι κι αλλιώς, τις απολαμβάνουν ως απλοί πολίτες) και η ένατη με την ευρύτερη χρήση των analytics, των οποίων η χρησιμότητα στις κάθε λογής κυβερνητικές υπηρεσίες και οργανισμούς έχει αποδειχθεί μεν, αλλά υστερεί σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, με στόχο πάντα την υποστήριξη στη λήψη (σωστότερων) αποφάσεων.

Δέκατη και τελευταία τάση, είναι το Augmented Intelligence – σημαντική εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης στην πράξη, που ενισχύει τις γνώσεις και τις δεξιότητες των δημοσίων υπαλλήλων με υποστηρικτικό υλικό από ειδικές εκτεταμένες βιβλιοθήκες. Πόσο μακριά είμαστε απ’ όλα αυτά; σ’ άλλα περισσότερο, σ’ άλλα λιγότερο, όμως, δεν βλάπτει να ξέρουμε τι γίνεται αλλού, καθώς στον σημερινό κόσμο τα σύνορα είναι για να πέφτουν…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Είμαστε σε μία εποχή που η λέξη "digital" έχει αποκτήσει πολύ περισσότερη σημασία από την απλή χρήση και αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών. Στην ψηφιακή εποχή, πρέπει και η νοοτροπία σου να είναι digital, ιδίως στον επαγγελματικό χώρο που κινείσαι. Και υπάρχουν διάφορα επίπεδα «ψηφιοποίησης». Με πιο ενδιαφέρον, αυτό στο οποίο ανήκει ένα πολύ μεγάλο μέρος επιχειρηματιών και στελεχών που δε γνωρίζουν αρκετά καλά τις ψηφιακές τεχνολογίες, αλλά τουλάχιστον ξέρουν ότι δεν γνωρίζουν. Και προσπαθούν και να μάθουν, αλλά και να βρουν τις κατάλληλες εταιρείες, προκειμένου να τους βοηθήσουν ώστε να κάνουν την επιχείρησή τους, τους εργαζόμενούς τους αλλά και τους ίδιους, περισσότερο digital.

Οι εταιρείες στις οποίες στρέφονται για βοήθεια, είναι κυρίως όσες αποκαλούμε "digital agencies". Οι περισσότερες είναι στο χώρο του digital marketing, αλλά σταδιακά βλέπουμε όλο και περισσότερα εταιρείες που υποστηρίζουν ότι μπορούν να βοηθήσουν στον τομέα του digital transformation. Και αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλες αυτές επιχειρήσεις, είναι πως πρέπει να αποκτήσουν έναν περισσότερο εκπαιδευτικό και συμβουλευτικό ρόλο. Το επισημαίνω, γιατί παρατηρώ πολλές επιχειρήσεις που θεωρούν εκ προοιμίου ότι ο πελάτης δε γνωρίζει και δε θέλει να μάθει και αποφεύγουν να κάνουν οποιοδήποτε προσπάθεια να λειτουργήσουν ως πραγματικός σύμβουλος και συνεργάτης, ενώ τελικά, απλά επιδιώκουν να πάρουν τα χρήματα -χρεώνοντας και υπερβολικά- και να την… κάνουν.

Δεν θα υποστηρίξω ότι όλοι οι πελάτες είναι οι ίδιοι και δεν υπάρχουν διάφορα επίπεδα και εδώ. Όπως υπάρχουν κακές digital εταιρείες, υπάρχουν και κακοί πελάτες. Και συνήθως, δεν είναι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν, αλλά είναι εκείνοι που νομίζουν ότι καταλαβαίνουν. Συνήθως, γιατί ο προηγούμενος συνεργάτης τους ήταν και ο ίδιος ημιμαθής.

Το ζήτημα της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών από την πλευρά των digital agencies, είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα που χρήζει προσοχής. Σε άλλους κλάδους, η οικονομική ύφεση βοήθησε ώστε οι «κακοί» επαγγελματίες να περιοριστούν σημαντικά. Στη digital αγορά, όμως, είχαμε μάλλον το ακριβώς αντίθετο φαινόμενο, πολύ απλά γιατί είναι ένας κλάδος που παρέμεινε σε ανοδική πορεία -έστω και οριακά- κατά τη διάρκεια τα κρίσης. Και τώρα, θα παρουσιάσει σημαντικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δεδομένου ότι το digital δεν είναι απλώς ζητούμενο για μία επιχείρηση, είναι απαραίτητο συστατικό. Και ο ρόλος του συνεργάτη είναι τόσο σημαντικός, ώστε η επιλογή να είμαι μία απόφαση που δεν πρέπει να είναι επ’ ουδενί λόγο λανθασμένη. Γιατί διαφορετικά, δεν είναι και τόσο βέβαιη η επιβίωση της επιχείρησης.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τον τελευταίο καιρό όλο και πληθαίνουν οι ειδήσεις για κακόβουλες επιθέσεις εις βάρος ανύποπτων (;) χρηστών συνδεδεμένων συσκευών, με δυσάρεστα έως και επικίνδυνα αποτελέσματα. Κι αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο, αφενός γιατί οι κακόβουλοι (της τεχνολογίας βοηθούσης, που προσφέρει πλέον τρομερή υπολογιστική ισχύ και άπειρες δυνατότητες αντί «πινακίου φακής») έχουν πλέον ξεσαλώσει (κι όχι πάντα για λόγους οικονομικού συμφέροντος), αφετέρου γιατί οι κατασκευαστές που κινούνται στον χώρο του Internet των Αντικειμένων (λέγε με, ΙοΤ) δεν είχαν ως πρόσφατα στις βασικές προτεραιότητές τους τη θωράκιση των συσκευών τους, από πλευράς ασφαλείας. Τραγικό σφάλμα, βέβαια, καθώς αυτές οι αφύλακτες συσκευές συνδέονται συνήθως στο τοπικό ασύρματο δίκτυο μιας επιχείρησης ή μιας κατοικίας, προσφέροντας στους κακόβουλους «πεδίο δόξης λαμπρό» για πρόσβαση σε οτιδήποτε άλλο είναι επίσης συνδεδεμένο εκεί…

Μάλιστα, όσο αυξάνουν και πληθαίνουν οι εφαρμογές του ΙοΤ στην καθημερινότητά μας, τόσο ο κίνδυνος θα γίνεται μεγαλύτερος κι ας έχουν αρχίσει οι κατασκευαστές να τρέχουν και να μη φτάνουν, προκειμένου να βουλώσουν τις «κερκόπορτες», αφού τα παθήματα έχουν αρχίσει πλέον να γίνονται μαθήματα… Για την ώρα, οι κακόβουλοι είναι μπροστά, συμβάλλοντας με τις «διαολιές» τους στην προβληματική (λόγω φόβου και έλλειψης εμπιστοσύνης, βεβαίως) ανάπτυξη ολόκληρων τομέων, όπως φάνηκε καθαρά και στο διήμερο συνέδριο για την Κυβερνοασφάλεια στον χώρο του ΙοΤ και της Τεχνητής Νοημοσύνης, που συνδιοργάνωσαν πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα ο εδρεύων εδώ ENISA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασφαλείας Δικτύων & Πληροφοριών) και η Europol (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνεργασίας στην Επιβολή του Νόμου).

Όπου οι ειδήμονες περί το κυβερνο-έγκλημα, τόνισαν ότι το νέο οικοσύστημα που αναπτύσσεται γύρω από αυτούς τους δυο παράγοντες και αναμένεται να γιγαντωθεί ακόμα περισσότερο, όταν στις σημερινές δυνατότητες του cloud έλθουν σύντομα να προστεθούν οι πολύ μεγαλύτερες του 5G, θα αντιμετωπίσει τεράστιες προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας. Τα πρώτα «δείγματα γραφής» δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας, καθώς οι επιθέσεις από hackers καλύπτουν μια τεράστια γκάμα, από τους βηματοδότες των ηλικιωμένων ως τα «έξυπνα» παιδικά παιχνίδια κι από τους αλγόριθμους που ρυθμίζουν τα φώτα της τροχαίας, ως τα συστήματα υπολογιστικής όρασης και ταυτοποίησης χρηστών με βάση τα βιομετρικά τους χαρακτηριστικά.

Ιδιαίτερη μνεία έγινε για την ανάγκη εμπέδωσης κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών-καταναλωτών και των φορέων που αξιοποιούν εφαρμογές Τεχνητής Νοημοσύνης. Προς αυτή την κατεύθυνση θα βοηθούσε, όπως ειπώθηκε από υπεύθυνα χείλη, η δημιουργία μιας ειδικής πλατφόρμας συνεργασίας μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ σε θέματα κυβερνοασφάλειας, ειδικά στο χώρο του ΑΙ, η οποία θα συμβάλει καταλυτικά στον αναγκαίο διάλογο και τις απαιτούμενες συνέργειες. Επισημάνθηκε, μάλιστα, η ιδιαίτερη σημασία (εκτός από την κατά το δυνατόν ελεύθερη διακίνηση των δεδομένων, από την οποία προφανώς εξαιρούνται όσα έχουν «ευαίσθητο» περιεχόμενο) που έχει η ποιότητά τους, κυρίως σε εφαρμογές μηχανικής μάθησης, όπου εύκολα μπορούν να παραχθούν αλλοιωμένα αποτελέσματα από το σύστημα, αν του δοθούν λανθασμένα (πχ. ρατσιστικά ή αρνητικά επηρεασμένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) κριτήρια…

Πάντως, οι άνθρωποι του ENISA ανακοίνωσαν ότι ήδη ετοιμάζουν κανονισμούς, με τους οποίους θα πρέπει να συμμορφώνονται εφεξής όσοι αναπτύσσουν λογισμικό για ΙοΤ, ενώ η Europol ετοιμάζεται με τη σειρά της να συμβάλει με την τεχνογνωσία και τις δυνατότητες που έχει ώστε να εντοπιστούν και να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη οι κυβερνοεγκληματίες που στοχεύουν συνδεδεμένες στο Διαδίκτυο συσκευές. Μάλιστα, μακροσκελής μνεία έγινε για την ιδιαίτερη ανάγκη διασφάλισης σε κάποιες κάθετες και μάλλον επικίνδυνες (αν κάτι πάει στραβά) αγορές, όπως είναι τα αυτόνομα αυτοκίνητα και οι βιομηχανικοί αυτοματισμοί, ειδικά με χρήση ρομποτικών διατάξεων, στο πλαίσιο του Industry 4.0.

Και μη νομίσετε ότι αυτό είναι κάτι που θα αργήσουμε πολύ να το αντιμετωπίσουμε! Πρόσφατη έρευνα της εταιρίας κυβερνοασφάλειας IntSights αναφέρει συγκεκριμένους τρόπους επέμβασης και εξειδικευμένα ηλεκτρονικά καταστήματα (στο dark web, φυσικά), όπου οι απανταχού της Γης hackers μπορούν να επιμορφωθούν και να αγοράσουν τα υλικά που χρειάζονται για να πάρουν σήμερα κιόλας τον έλεγχο του αυτοκινήτου μας, αποκτώντας πρόσβαση στον υπολογιστή που ελέγχει όλες τις βασικές λειτουργίες του. Και μη νομίσετε ότι αυτές οι λύσεις κοστίζουν μια περιουσία: οι απλές ξεκινούν από τα $32... Κυβερνο-φύλακες είστε εδώ;           

Τριήμερα όπως αυτό της 28^ης Οκτωβρίου είναι ευκαιρίες -σε περίπτωση που δεν μετακινηθείς εκτός της πόλης που διαμένεις- προκειμένου να δεις φίλους και γνωστούς και να εμπλακείς σε πολύωρες συζητήσεις για διάφορα θέματα. Σε μία τέτοια συζήτηση, το θέμα μας ήταν το περιεχόμενο και η σημασία του που έχει αποκτήσει για κάθε είδους επιχείρηση που έχει παρουσία στο Web.

Περιεχόμενο δεν σημαίνει να έχεις ένα κείμενο για την εταιρεία και μερικά στοιχεία για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες σου. Στην προκειμένη περίπτωση, αναφέρομαι σε περιεχόμενο που θα σπεύσει να διαβάσει και να αξιοποιήσει ο επισκέπτης της ιστοσελίδας και ο πελάτης της επιχείρησης. Θα μπορούσε να είναι κείμενα με συμβουλές ή ειδήσεις σχετικές με το αντικείμενο δραστηριοποίησης της επιχείρησης. Ή video με περιεχόμενο σχετικό με τα προϊόντα και τις λύσεις της εταιρείας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και στην Ελλάδα πολλές επιχειρήσεις σπεύδουν να δημιουργήσουν το δικό τους περιεχόμενο, είτε είναι κείμενο είτε είναι video. Και ο λόγος, όπως λέγαμε και στη συζήτηση που αναφέρθηκε στην αρχή της στήλης, είναι το αποκαλούμενο "customer engagement".

Οι επιχειρήσεις και ειδικά τα brands, αναζητούν τρόπους προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο κοινό τους και στους πελάτες τους. Σε μία εποχή που η πιστότητα των πελατών (customer loyalty) είναι το κλειδί της επιτυχίας, η διατήρηση μίας καλής σχέσης με τους πελάτες είναι κρίσιμης σημασίας.

Αυτός είναι και ο λόγος που πολλά brands και επιχειρήσεις έχουν στραφεί στα social media και χρησιμοποιούν influencers, προκειμένου όχι μόνο να περάσουν νέα μηνύματα και να λανσάρουν καινούρια προϊόντα, αλλά και επειδή θέλουν να διατηρήσουν όσο πιο ζωντανή τη σχέση τους με τους πελάτες τους. Σημειωτέο, δε, πως αυτή η προσπάθεια δε γίνεται μόνο από επιχειρήσεις και brands που κινούνται στο χώρο της λιανικής πώλησης, αλλά και από σχήματα που δραστηριοποιούνται στο χώρο του Β2Β. Και οι λόγοι είναι ακριβώς οι ίδιοι.

Πολλές επιχειρήσεις θεωρούν ότι αρκεί να χρησιμοποιούν influencers για να πετύχουν αυτό το customer engagement. Όμως, η πραγματικότητα είναι πως οι πελάτες αρχίζουν πλέον να ζητούν πολύ περισσότερα. Ζητούν περιεχόμενο που να έχει κάποια σημασία, το οποίο να αξίζει να διαβάσουν ή να δουν. Το κόστος για τη δημιουργία αυτού του περιεχομένου δεν είναι πάντα μικρό, αλλά πλέον στο σύγχρονο μάρκετινγκ -και ειδικά το ψηφιακό μάρκετινγκ- είναι μία παράμετρος που δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Απλά, θα πρέπει αυτό το περιεχόμενο να είναι και ποιοτικό. Καθώς σε διαφορετική περίπτωση, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έχει θέσει ως στόχο μία επιχείρηση.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κάποια πράγματα τα γνωρίζεις, άλλα τα «μυρίζεσαι», άλλα είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν μπορεί να είναι αλλιώς… Όμως, πότε-πότε χρειάζεσαι κάποια νούμερα, κάποιες στατιστικές, κάποιες έρευνες για να έρθουν όλα «στα ίσια τους». Να, όπως συμβαίνει με την ευρύτατα διαδεδομένη άποψη πως τεχνολογία και επιχειρηματικότητα πάνε χέρι-χέρι και πως η όσμωσή τους γεννά πρόοδο και ανάπτυξη. Το καταλαβαίνουμε, το κατανοούμε, λέμε «μα, ναι, φυσικά…», αλλά άμα έχουμε και πέντε-δέκα «φρέσκα» νούμερα (κι όχι πολυκαιρισμένες μελέτες άλλων εποχών, που έχουν χάσει πια τη σημασία τους) να το αποδεικνύουν, τόσο το καλύτερο για όλους μας.

Πολύ περισσότερο όταν -σε αντιδιαστολή με εκείνες τις πολυκαιρισμένες- πρόσφατες μελέτες όπως, για παράδειγμα, αυτή του έγκυρου Economist Intelligence Unit, που έφτασε πρόσφατα στα χέρια μας, με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Tailored with Technology”, επιβεβαιώνουν με το παραπάνω αυτό που όλοι φανταζόμαστε, δείχνοντας επιπλέον ότι ο σύνδεσμος των δυο όχι μόνο παραμένει ακλόνητος, αλλά στεριώνει ακόμα περισσότερο: τα εννιά στα δέκα ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων που ρωτήθηκαν στο πλαίσιο πολυεθνικής έρευνας, συνολικά πάνω από 750 άτομα, από οκτώ σημαντικές οικονομίες τεσσάρων ηπείρων – Αυστραλία, Κίνα, Νέα Ζηλανδία, Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Ινδία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες- σχεδιάζουν ακόμα μεγαλύτερες επενδύσεις σε νέες και αναδυόμενες τεχνολογίες, ώστε ο σύνδεσμος να γίνει ισχυρότερος.

Κι αν θέλετε να μάθετε ποιες είναι αυτές, η έρευνα (την οποία χρηματοδότησε η ΑΝΖ Bank) ανέδειξε ως ‘μπροστάρηδες’ μεταξύ πολλών άλλων, τα ρομποτικά συστήματα, τα Software-Defined-Networks και τη Μηχανική Μάθηση. Και γιατί τα συγκεκριμένα; Γιατί -σύμφωνα με την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών των C-level στελεχών- με τη βοήθειά τους ελπίζουν να βελτιώσουν την αποδοτικότητα των επιχειρήσεών τους, να βγουν με καλύτερους όρους στις διεθνείς αγορές και να μειώσουν το κόστος τους, με στόχο τη μεγιστοποίηση του ανταγωνιστικού τους πλεονεκτήματος.

Οι τρεις βασικές τάσεις, που ξεχώρισε το EIU στα συμπεράσματά του, είναι οι εξής:

• Εννιά στις δέκα εταιρίες που συμμετείχαν στην έρευνα σκοπεύουν (όπως ήδη είπαμε) να αυξήσουν τον βαθμό υιοθέτησης νέων τεχνολογιών.
• Η βελτίωση στο χώρο των data analytics, ως ζητούμενο της πρώτης επιλογής, είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα στο οποίο προσβλέπει σχεδόν ένας στους δυο ερωτηθέντες - ποσοστό 44%, για την ακρίβεια.
• ΟΙ προκλήσεις είναι προφανώς πολλές για τις μεγάλες επιχειρήσεις, όμως, οι σοβαρότεροι «πονοκέφαλοι» για τα ανώτερα στελέχη τους έχουν να κάνουν με θέματα ασφαλείας και προστασίας του προσωπικού απορρήτου (ποσοστό 51%), αλλά και με θέματα δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού που έχουν στη διάθεσή τους (43%).

Όμως, δεν είναι μόνο ο Economist που καταλήγει σ΄ αυτά τα συμπεράσματα – ανάλογα είναι κι εκείνα που έδωσε άλλη έρευνα, εκ μέρους της γνωστής εταιρίας συμβούλων Accenture, αυτή τη φορά, που προχωρεί ένα βήμα παραπέρα, τονίζοντας ότι η επιλογή της κατάλληλης επένδυσης στο χώρο της τεχνολογίας, μπορεί ακόμα και να διπλασιάσει τον ρυθμό ανάπτυξης, σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές που «δεν ποντάρισαν στο σωστό άλογο»… Οι αναλυτές της εταιρίας τονίζουν ότι δεν αρκεί να ψιλο-αναβαθμίσεις τα τωρινά συστήματά σου και ενδεχομένως να προσθέσεις ολίγη από analytics και Τεχνητή Νοημοσύνη, για να πεις ότι ξεκίνησες «μια νέα και σημαντική πρωτοβουλία», που θα φέρει τα δέοντα αποτελέσματα.

Όπως λένε στα σχόλια που συνοδεύουν την έρευνά τους, προκειμένου μια επένδυση εταιρίας ή οργανισμού σε τεχνολογικά καλούδια να πιάσει τόπο, αυτή θα πρέπει να εστιάσει στα “Future Systems”, όπως τα αποκαλεί… Θα πρέπει να ξανασκεφτούν τη δομή και την αρχιτεκτονική των υφιστάμενων και των μελλοντικών συστημάτων, ενσωματώνοντας και αξιοποιώντας τις πιο πρόσφατες δυνατότητες (με πρώτες τις υποδομές στο cloud και την Τεχνητή Νοημοσύνη, βεβαίως), που θα τους ανοίξουν νέους δρόμους όχι μόνο στην ψηφιακή, αλλά και στη μετα-ψηφιακή εποχή.

Οι ερευνητές της Accenture αποδέχονται ότι γίνονται πλέον σημαντικές επενδύσεις από επιχειρήσεις και οργανισμούς, όμως τονίζουν ιδιαίτερα πως αυτές που αποδίδουν καλύτερα και περισσότερο, είναι «όσες εστιάζουν σε καινοτομικές λύσεις, βάσει συγκεκριμένης στρατηγικής που δομήθηκε με καθαρή ματιά, για να εξυπηρετήσει μακροπρόθεσμους στόχους».

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]