Πόσο γρήγορα μπορεί να σου έρθει μία παραγγελία εν μέσω lockdown, εφόσον δε διαθέτει η αλυσίδα από την οποία παραγγέλνεις το δικό της στόλο οχημάτων; Η απάντηση από τους περισσότερους θα ήταν 4-5 ημέρες - καθώς υπάρχουν και οι περιπτώσεις που ακούς για καθυστέρηση 2-3 εβδομάδων. Όμως, η σωστή απάντηση είναι 2 μέρες. Τουλάχιστον, αυτό λέει η προσωπική πείρα μου, καθώς παρήγγειλα τα χριστουγεννιάτικα δώρα για τις ανηψιές μου πριν από 10 ημέρες (προσευχόμενος ότι θα φθάσουν πριν τα Χριστούγεννα) και το πακέτο ήταν στο σπίτι μου μετά από 2 ημέρες! Ο λόγος για αυτή την «ταχύτητα» ήταν πολύ απλά ότι η αλυσίδα από την οποία έκανα την παραγγελία, προτίμησε να μου το στείλει με... ταξί.
Ενδεχομένως, μετά το click away (σ.σ. θα συμφωνήσω με τον Γ. Μπαμπινιώτη ότι ο όρος δεν είναι και ό,τι καλύτερο) ίσως θα πρέπει να λανσάρουμε και τον όρο... taxi away. Αδόκιμος μεν, αλλά κάπως πρέπει να χαρακτηρίσουμε αυτό το νέο τρόπο διεκπεραίωσης των παραγγελιών από ηλεκτρονικά καταστήματα.
Ταξί να μεταφέρουν παραγγελίες είδαμε και στο πρώτο lockdown, κυρίως όταν πολλές αλυσίδες συνειδητοποίησαν ότι υπάρχουν παραγγελίες χαμένες στις κεντρικές αποθήκες των εταιρειών ταχυμεταφορών. Και προκειμένου να μη χάσουν τους πελάτες τους, στράφηκαν στα ταξί. Πολλοί οδηγοί ταξί βρήκαν έτσι μία καλή πηγή εσόδων σε μία περίοδο δύσκολη για το επάγγελμά τους.
Κατά πόσον είναι νόμιμη η μεταφορά δεμάτων με ταξί είναι μία πολύ μεγάλη συζήτηση. Πριν από χρόνια, το τότε επονομαζόμενο Taxibeat είχε λανσάρει μία σχετική υπηρεσία, για την οποία υπήρξε τόσο μεγάλη αντίδραση, ώστε την «κατήργησε» σχετικά γρήγορα. Το νομικό πλαίσιο είναι αρκετά «γκρίζο» θα έλεγε κανείς και αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει.
Καθώς το ηλεκτρονικό εμπόριο αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, η ανάγκη για εναλλακτικές μεθόδους διεκπεραίωσης των παραγγελιών αυξάνεται. Δεν είναι τυχαίο, ότι μεγάλη εταιρεία στον τομέα του delivery εστίασης αναζητεί 1.500 διανομείς! Το νούμερο δεν είναι μικρό και η συγκεκριμένη εταιρεία (κάνοντας την πρώτη κίνησή της ήδη από το πρώτο lockdown) δείχνει να θέλει να επεκταθεί πέραν της διανομής παραγγελιών καφέ και φαγητού, με τα σούπερ μάρκετ να είναι η πρώτη κατηγορία.
Αλλά γενικότερα, η ανάγκη για εναλλακτικά μοντέλα διεκπεραίωσης παραγγελιών, τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα, δείχνει απαραίτητη. Έχει νόημα να μένεις στη Νέα Ιωνία Αττικής, να κάνεις παραγγελία από ένα κατάστημα με έδρα το Χαλάνδρι και για να σου έρθει η παραγγελία με courier να πρέπει να πάει στου Ρέντη, μετά στο τοπικό κατάστημα του ταχυδιανομένα στο Γαλάτσι και μετά να φθάνει στο σπίτι σου; Μήπως είναι πιο πρακτικό, να μου το φέρουν στο σπίτι μου την επόμενη μέρα; Και παράλληλα να φέρνουν στην περιοχή και ακόμα 2-3 παραγγελίες που έχουν γίνει;
Ένα μικρό κατάστημα είναι προφανές πως δεν μπορεί να το κάνει αυτό, καθώς δεν είναι βέβαιο ότι θα έχει 3-4 παραγγελίες στην περιοχή της ¨Χ¨ Νέας Ιωνίας. Αλλά ένας ταχυμεταφορές θα έχει τόσες από διαφορετικά καταστήματα του Χαλανδρίου. Οπότε, είναι ένα μοντέλο που ενδεχομένως να μπορούσε να λειτουργήσει.
Φυσικά, δεν είναι και τόσο απλό. Πέραν του ότι απαιτείται η χρήση ειδικών εφαρμογών που θα ομαδοποιούν τις παραγγελίες, τόσο με βάση τον τόπο αποστολής, όσο και αυτόν της παραλαβής, χρειάζεται ενδεχομένως να γίνουν και αλλαγές στο νομικό πλαίσιο. Και το τελευταίο, ίσως να είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι. Αλλά, καλό θα ήταν να γίνουν κάποιες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
