Επωνύμως…

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι έρευνες που κάνουν μεγάλες και γνωστές εταιρείες δεν «πέφτουν» μέσα κατά το κοινώς λεγόμενον. Τις περισσότερες φορές, όμως, έχουν κάτι να πουν ενδιαφέρον. Αυτό συμβαίνει και με μία πρόσφατη έρευνα της Ipsos για λογαριασμό του PayPal, η οποία έδειξε ότι οι καταναλωτές σε παγκόσμιο επίπεδο αρχίζουν να χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο το smartphone τους για να κάνουν αγορές.

Αυτή η εξέλιξη δεν πρέπει να προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Πολύ απλά, γιατί πλέον χρησιμοποιούμε το smartphone μας για τα πάντα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι πλέον στα αεροδρόμια είναι όλο και πιο σπάνιο το φαινόμενο να δεις ανοικτά laptops σε σχέση με το παρελθόν. Ακόμη και για επαγγελματική χρήση, το smartphone είναι η προτιμητέα υπολογιστική συσκευή. Άρα, γιατί να είναι μην είναι και για τις αγορές μας.

Σύμφωνα με την έρευνα, μάλιστα, υπάρχουν χώρες όπως η Ιταλία όπου σε ποσοστό πάνω από 80% οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι έχουν κάνει κάποια αγορά από το smartphone τους. Για την Ελλάδα, δεν υπάρχουν στοιχεία αλλά η αίσθηση που έχω είναι πως το mobile e-commerce κερδίζει έδαφος.

Ένας από τους βασικούς λόγους, είναι και η ευκολία στην αγορά. Όπου και αν βρίσκεσαι, μπορείς να κάνεις την αγορά σου. Και υπάρχουν αρκετά συστήματα πληρωμών που βοηθούν στην ακόμη μεγαλύτερη ευχρηστία. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν και πολλά καταστήματα, τα οποία δείχνουν να μην έχουν κατανοήσει ότι πρέπει να ακολουθήσουν μία mobile first στρατηγική.

Από τη στήλη αυτή, έχω αναφερθεί στην ανάγκη για ιστοσελίδες που να είναι mobile responsive, ήτοι να προσαρμόζονται στην οθόνη της συσκευής από την οποία δέχονται μία επίσκεψη. Είναι εκ των ουκ άνευ να μπορεί κάποιος να δει την ιστοσελίδα σου, ή το κατάστημά σου, από το smartphone του και η εμπειρία να είναι η καλύτερη δυνατή.

Το ίδιο ισχύει και για το κομμάτι των αγορών. Από τη στιγμή που επισκέπτεται το κατάστημα σου και βλέπει κάτι που τον ενδιαφέρει γιατί να μην μπορεί να κάνει και την αγορά άμεσα. Και να μην χρειάζεται να περιμένει να βρει προσωπικό υπολογιστή. Με το ενδεχόμενο μέχρι να βρει τον υπολογιστή να έχει αλλάξει γνώμη να είναι αρκετά ισχυρό.

Σε γενικές γραμμές, αποτελεί σημαντικό λάθος να μην έχεις ένα site που να μπορεί να το επισκεφτεί κάποιος εύκολο από οπουδήποτε και αν είναι. Και είναι ακόμη πιο λάθος, να μην του δίνεις τη δυνατότητα να κάνει και μία αγορά αν το επιθυμεί. Είναι χαμένα έσοδα, χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αν και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση δεν αφορά ακριβώς στο κοινό του WWNews, που άλλα είναι τα κύρια ενδιαφέροντά του, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το επηρεάζει, αφού όλοι το ίδιο -ένα ο καθένας- κράτος έχουμε πάνω από το κεφάλι μας κι από τις δικές του αποφάσεις, λειτουργίες και δράσεις, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό κι οι δικές μας. Βέβαια, από κράτος σε κράτος οι διαφορές είναι μεγάλες…

Και δε λέω να πάμε να συγκριθούμε πότε με το ένα και πότε με το άλλο, γιατί ίσως τα αποτελέσματα να μην είναι και τόσο ευχάριστα, όπως συχνά δείχνουν οι στατιστικές. Όμως, από την άλλη, καλό είναι να ξέρουμε τι γίνεται «σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη», ώστε να γνωρίζουμε αφενός προς τα πού πρέπει να πάμε, αφετέρου πόσο απέχουμε από τον (ιδεατό) στόχο.

Ο λόγος πίσω απ’ αυτό τον πρόλογο, είναι ότι έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου μια έρευνα της γνωστής και μη εξαιρεταίας Gartner, με τίτλο Technology Trends in Government 2019-2020, όπου καταγράφονται οι στόχοι των κυβερνήσεων και οι ανάγκες των επιχειρήσεων, αλλά και οι τάσεις που διαμορφώνονται ως προς τους τομείς στους οποίους γίνονται (ή πρέπει να γίνουν) επενδύσεις, προκειμένου να γίνει η ζωή όλων απλούστερη, ευκολότερη, καλύτερη. Οι αναλυτές της εταιρίας τονίζουν ότι πρόκειται για παγκόσμια έρευνα, αν και είναι φανερό πως ο δικός τους «μέσος όρος» αναφέρεται κυρίως στα συμβαίνοντα στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι 10 τάσεις στις οποίες καταλήγουν ουσιαστικά απευθύνονται στους CIOs των πολιτειακών κυβερνήσεων και κυβερνητικών υπηρεσιών. Καλό και χρήσιμο είναι, όμως, να τους δούμε κι εμείς, «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν».

Πρώτο στη λίστα τους, το θέμα του Adaptive Security (για λόγους πιστότητας στην ουσία της έρευνας, θα διατηρήσω την αγγλική ορολογία, για τους αναφερόμενους τομείς), δηλαδή η συνεχής επαγρύπνηση, προσαρμογή και αναπροσαρμογή των μέτρων αντίδρασης απέναντι σε κυβερνοαπειλές, με στόχο την πρόληψη και όχι τη θεραπεία του προβλήματος. Μετά, συνήθως είναι αργά… Δεύτερο και εξίσου σημαντικό, όσο προχωρεί η ψηφιοποίηση των πάντων, το θέμα της ψηφιακής ταυτοποίησης των πολιτών (Citizen Digital Identity), στο οποίο πρέπει να συνδυαστούν αφενός η ανάγκη για τον υψηλότερο δυνατό βαθμό ασφαλείας, αφετέρου η προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών – ειδικά στον καιρό του GDPR…

Η πολυκαναλική επικοινωνία (multichannel citizen engagement) μεταξύ της Πολιτείας και των πολιτών, είναι μια ακόμα σημαντική τάση, που υπακούει στα κελεύσματα της εποχής: τα κανάλια επικοινωνίας έχουν αλλάξει κι από το ταχυδρομείο περνάμε (ακόμα και στα καθ’ ημάς) στο e-mail και το SMS, στο κινητό τηλέφωνο. Τα ίδια κελεύσματα επιβάλλουν και την προσέγγιση Agile by Design, ώστε οι όποιες λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα να προσαρμόζονται αμέσως σε οποιαδήποτε αλλαγή των «παραμέτρων». Η πέμπτη τάση που καταγράφεται από την Gartner έχει να κάνει με το Digital Product Management, που αφορά στην ανάπτυξη, τον έλεγχο και τη βελτιστοποίηση των προϊόντων τα οποία απευθύνονται στην επιχειρηματική κοινότητα, ενώ η έκτη είναι το Anything-as-a-Service, περιλαμβάνοντας από την ενοικίαση συγκεκριμένων υπηρεσιών με την ώρα ή τη μέρα (αναλόγως των συνθηκών) ως τις πάγιες συνδρομητικές υπηρεσίες για ολόκληρες πλατφόρμες – συχνά εξαιρετική εναλλακτική λύση για τον εκσυγχρονισμό διαφόρων καταστάσεων…

Και αφού στην καθημερινότητά μας ζούμε στην κοινωνία του διαμοιρασμού, γιατί αυτό να μην επεκταθεί και στις κυβερνητικές υπηρεσίες; Η έβδομη τάση είναι το Shared services 2.0 που καλύπτει μια ευρεία γκάμα συνήθως υψηλής αξίας υπηρεσιών, από την ασφάλεια ως τα analytics, που δεν θα συνέφερε να πληρώνει κάθε φορέας μόνος του, για μικρή αλλά απαραίτητη χρήση. Η όγδοη, με τίτλο Digitally empowered workforce, έχει να κάνει με τις αναβαθμισμένες χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία δυνατότητες των κυβερνητικών υπαλλήλων (που έτσι κι αλλιώς, τις απολαμβάνουν ως απλοί πολίτες) και η ένατη με την ευρύτερη χρήση των analytics, των οποίων η χρησιμότητα στις κάθε λογής κυβερνητικές υπηρεσίες και οργανισμούς έχει αποδειχθεί μεν, αλλά υστερεί σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, με στόχο πάντα την υποστήριξη στη λήψη (σωστότερων) αποφάσεων.

Δέκατη και τελευταία τάση, είναι το Augmented Intelligence – σημαντική εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης στην πράξη, που ενισχύει τις γνώσεις και τις δεξιότητες των δημοσίων υπαλλήλων με υποστηρικτικό υλικό από ειδικές εκτεταμένες βιβλιοθήκες. Πόσο μακριά είμαστε απ’ όλα αυτά; σ’ άλλα περισσότερο, σ’ άλλα λιγότερο, όμως, δεν βλάπτει να ξέρουμε τι γίνεται αλλού, καθώς στον σημερινό κόσμο τα σύνορα είναι για να πέφτουν…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Είμαστε σε μία εποχή που η λέξη "digital" έχει αποκτήσει πολύ περισσότερη σημασία από την απλή χρήση και αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών. Στην ψηφιακή εποχή, πρέπει και η νοοτροπία σου να είναι digital, ιδίως στον επαγγελματικό χώρο που κινείσαι. Και υπάρχουν διάφορα επίπεδα «ψηφιοποίησης». Με πιο ενδιαφέρον, αυτό στο οποίο ανήκει ένα πολύ μεγάλο μέρος επιχειρηματιών και στελεχών που δε γνωρίζουν αρκετά καλά τις ψηφιακές τεχνολογίες, αλλά τουλάχιστον ξέρουν ότι δεν γνωρίζουν. Και προσπαθούν και να μάθουν, αλλά και να βρουν τις κατάλληλες εταιρείες, προκειμένου να τους βοηθήσουν ώστε να κάνουν την επιχείρησή τους, τους εργαζόμενούς τους αλλά και τους ίδιους, περισσότερο digital.

Οι εταιρείες στις οποίες στρέφονται για βοήθεια, είναι κυρίως όσες αποκαλούμε "digital agencies". Οι περισσότερες είναι στο χώρο του digital marketing, αλλά σταδιακά βλέπουμε όλο και περισσότερα εταιρείες που υποστηρίζουν ότι μπορούν να βοηθήσουν στον τομέα του digital transformation. Και αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλες αυτές επιχειρήσεις, είναι πως πρέπει να αποκτήσουν έναν περισσότερο εκπαιδευτικό και συμβουλευτικό ρόλο. Το επισημαίνω, γιατί παρατηρώ πολλές επιχειρήσεις που θεωρούν εκ προοιμίου ότι ο πελάτης δε γνωρίζει και δε θέλει να μάθει και αποφεύγουν να κάνουν οποιοδήποτε προσπάθεια να λειτουργήσουν ως πραγματικός σύμβουλος και συνεργάτης, ενώ τελικά, απλά επιδιώκουν να πάρουν τα χρήματα -χρεώνοντας και υπερβολικά- και να την… κάνουν.

Δεν θα υποστηρίξω ότι όλοι οι πελάτες είναι οι ίδιοι και δεν υπάρχουν διάφορα επίπεδα και εδώ. Όπως υπάρχουν κακές digital εταιρείες, υπάρχουν και κακοί πελάτες. Και συνήθως, δεν είναι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν, αλλά είναι εκείνοι που νομίζουν ότι καταλαβαίνουν. Συνήθως, γιατί ο προηγούμενος συνεργάτης τους ήταν και ο ίδιος ημιμαθής.

Το ζήτημα της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών από την πλευρά των digital agencies, είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα που χρήζει προσοχής. Σε άλλους κλάδους, η οικονομική ύφεση βοήθησε ώστε οι «κακοί» επαγγελματίες να περιοριστούν σημαντικά. Στη digital αγορά, όμως, είχαμε μάλλον το ακριβώς αντίθετο φαινόμενο, πολύ απλά γιατί είναι ένας κλάδος που παρέμεινε σε ανοδική πορεία -έστω και οριακά- κατά τη διάρκεια τα κρίσης. Και τώρα, θα παρουσιάσει σημαντικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δεδομένου ότι το digital δεν είναι απλώς ζητούμενο για μία επιχείρηση, είναι απαραίτητο συστατικό. Και ο ρόλος του συνεργάτη είναι τόσο σημαντικός, ώστε η επιλογή να είμαι μία απόφαση που δεν πρέπει να είναι επ’ ουδενί λόγο λανθασμένη. Γιατί διαφορετικά, δεν είναι και τόσο βέβαιη η επιβίωση της επιχείρησης.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τον τελευταίο καιρό όλο και πληθαίνουν οι ειδήσεις για κακόβουλες επιθέσεις εις βάρος ανύποπτων (;) χρηστών συνδεδεμένων συσκευών, με δυσάρεστα έως και επικίνδυνα αποτελέσματα. Κι αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο, αφενός γιατί οι κακόβουλοι (της τεχνολογίας βοηθούσης, που προσφέρει πλέον τρομερή υπολογιστική ισχύ και άπειρες δυνατότητες αντί «πινακίου φακής») έχουν πλέον ξεσαλώσει (κι όχι πάντα για λόγους οικονομικού συμφέροντος), αφετέρου γιατί οι κατασκευαστές που κινούνται στον χώρο του Internet των Αντικειμένων (λέγε με, ΙοΤ) δεν είχαν ως πρόσφατα στις βασικές προτεραιότητές τους τη θωράκιση των συσκευών τους, από πλευράς ασφαλείας. Τραγικό σφάλμα, βέβαια, καθώς αυτές οι αφύλακτες συσκευές συνδέονται συνήθως στο τοπικό ασύρματο δίκτυο μιας επιχείρησης ή μιας κατοικίας, προσφέροντας στους κακόβουλους «πεδίο δόξης λαμπρό» για πρόσβαση σε οτιδήποτε άλλο είναι επίσης συνδεδεμένο εκεί…

Μάλιστα, όσο αυξάνουν και πληθαίνουν οι εφαρμογές του ΙοΤ στην καθημερινότητά μας, τόσο ο κίνδυνος θα γίνεται μεγαλύτερος κι ας έχουν αρχίσει οι κατασκευαστές να τρέχουν και να μη φτάνουν, προκειμένου να βουλώσουν τις «κερκόπορτες», αφού τα παθήματα έχουν αρχίσει πλέον να γίνονται μαθήματα… Για την ώρα, οι κακόβουλοι είναι μπροστά, συμβάλλοντας με τις «διαολιές» τους στην προβληματική (λόγω φόβου και έλλειψης εμπιστοσύνης, βεβαίως) ανάπτυξη ολόκληρων τομέων, όπως φάνηκε καθαρά και στο διήμερο συνέδριο για την Κυβερνοασφάλεια στον χώρο του ΙοΤ και της Τεχνητής Νοημοσύνης, που συνδιοργάνωσαν πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα ο εδρεύων εδώ ENISA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασφαλείας Δικτύων & Πληροφοριών) και η Europol (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνεργασίας στην Επιβολή του Νόμου).

Όπου οι ειδήμονες περί το κυβερνο-έγκλημα, τόνισαν ότι το νέο οικοσύστημα που αναπτύσσεται γύρω από αυτούς τους δυο παράγοντες και αναμένεται να γιγαντωθεί ακόμα περισσότερο, όταν στις σημερινές δυνατότητες του cloud έλθουν σύντομα να προστεθούν οι πολύ μεγαλύτερες του 5G, θα αντιμετωπίσει τεράστιες προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας. Τα πρώτα «δείγματα γραφής» δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας, καθώς οι επιθέσεις από hackers καλύπτουν μια τεράστια γκάμα, από τους βηματοδότες των ηλικιωμένων ως τα «έξυπνα» παιδικά παιχνίδια κι από τους αλγόριθμους που ρυθμίζουν τα φώτα της τροχαίας, ως τα συστήματα υπολογιστικής όρασης και ταυτοποίησης χρηστών με βάση τα βιομετρικά τους χαρακτηριστικά.

Ιδιαίτερη μνεία έγινε για την ανάγκη εμπέδωσης κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών-καταναλωτών και των φορέων που αξιοποιούν εφαρμογές Τεχνητής Νοημοσύνης. Προς αυτή την κατεύθυνση θα βοηθούσε, όπως ειπώθηκε από υπεύθυνα χείλη, η δημιουργία μιας ειδικής πλατφόρμας συνεργασίας μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ σε θέματα κυβερνοασφάλειας, ειδικά στο χώρο του ΑΙ, η οποία θα συμβάλει καταλυτικά στον αναγκαίο διάλογο και τις απαιτούμενες συνέργειες. Επισημάνθηκε, μάλιστα, η ιδιαίτερη σημασία (εκτός από την κατά το δυνατόν ελεύθερη διακίνηση των δεδομένων, από την οποία προφανώς εξαιρούνται όσα έχουν «ευαίσθητο» περιεχόμενο) που έχει η ποιότητά τους, κυρίως σε εφαρμογές μηχανικής μάθησης, όπου εύκολα μπορούν να παραχθούν αλλοιωμένα αποτελέσματα από το σύστημα, αν του δοθούν λανθασμένα (πχ. ρατσιστικά ή αρνητικά επηρεασμένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) κριτήρια…

Πάντως, οι άνθρωποι του ENISA ανακοίνωσαν ότι ήδη ετοιμάζουν κανονισμούς, με τους οποίους θα πρέπει να συμμορφώνονται εφεξής όσοι αναπτύσσουν λογισμικό για ΙοΤ, ενώ η Europol ετοιμάζεται με τη σειρά της να συμβάλει με την τεχνογνωσία και τις δυνατότητες που έχει ώστε να εντοπιστούν και να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη οι κυβερνοεγκληματίες που στοχεύουν συνδεδεμένες στο Διαδίκτυο συσκευές. Μάλιστα, μακροσκελής μνεία έγινε για την ιδιαίτερη ανάγκη διασφάλισης σε κάποιες κάθετες και μάλλον επικίνδυνες (αν κάτι πάει στραβά) αγορές, όπως είναι τα αυτόνομα αυτοκίνητα και οι βιομηχανικοί αυτοματισμοί, ειδικά με χρήση ρομποτικών διατάξεων, στο πλαίσιο του Industry 4.0.

Και μη νομίσετε ότι αυτό είναι κάτι που θα αργήσουμε πολύ να το αντιμετωπίσουμε! Πρόσφατη έρευνα της εταιρίας κυβερνοασφάλειας IntSights αναφέρει συγκεκριμένους τρόπους επέμβασης και εξειδικευμένα ηλεκτρονικά καταστήματα (στο dark web, φυσικά), όπου οι απανταχού της Γης hackers μπορούν να επιμορφωθούν και να αγοράσουν τα υλικά που χρειάζονται για να πάρουν σήμερα κιόλας τον έλεγχο του αυτοκινήτου μας, αποκτώντας πρόσβαση στον υπολογιστή που ελέγχει όλες τις βασικές λειτουργίες του. Και μη νομίσετε ότι αυτές οι λύσεις κοστίζουν μια περιουσία: οι απλές ξεκινούν από τα $32... Κυβερνο-φύλακες είστε εδώ;           

Τριήμερα όπως αυτό της 28^ης Οκτωβρίου είναι ευκαιρίες -σε περίπτωση που δεν μετακινηθείς εκτός της πόλης που διαμένεις- προκειμένου να δεις φίλους και γνωστούς και να εμπλακείς σε πολύωρες συζητήσεις για διάφορα θέματα. Σε μία τέτοια συζήτηση, το θέμα μας ήταν το περιεχόμενο και η σημασία του που έχει αποκτήσει για κάθε είδους επιχείρηση που έχει παρουσία στο Web.

Περιεχόμενο δεν σημαίνει να έχεις ένα κείμενο για την εταιρεία και μερικά στοιχεία για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες σου. Στην προκειμένη περίπτωση, αναφέρομαι σε περιεχόμενο που θα σπεύσει να διαβάσει και να αξιοποιήσει ο επισκέπτης της ιστοσελίδας και ο πελάτης της επιχείρησης. Θα μπορούσε να είναι κείμενα με συμβουλές ή ειδήσεις σχετικές με το αντικείμενο δραστηριοποίησης της επιχείρησης. Ή video με περιεχόμενο σχετικό με τα προϊόντα και τις λύσεις της εταιρείας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και στην Ελλάδα πολλές επιχειρήσεις σπεύδουν να δημιουργήσουν το δικό τους περιεχόμενο, είτε είναι κείμενο είτε είναι video. Και ο λόγος, όπως λέγαμε και στη συζήτηση που αναφέρθηκε στην αρχή της στήλης, είναι το αποκαλούμενο "customer engagement".

Οι επιχειρήσεις και ειδικά τα brands, αναζητούν τρόπους προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο κοινό τους και στους πελάτες τους. Σε μία εποχή που η πιστότητα των πελατών (customer loyalty) είναι το κλειδί της επιτυχίας, η διατήρηση μίας καλής σχέσης με τους πελάτες είναι κρίσιμης σημασίας.

Αυτός είναι και ο λόγος που πολλά brands και επιχειρήσεις έχουν στραφεί στα social media και χρησιμοποιούν influencers, προκειμένου όχι μόνο να περάσουν νέα μηνύματα και να λανσάρουν καινούρια προϊόντα, αλλά και επειδή θέλουν να διατηρήσουν όσο πιο ζωντανή τη σχέση τους με τους πελάτες τους. Σημειωτέο, δε, πως αυτή η προσπάθεια δε γίνεται μόνο από επιχειρήσεις και brands που κινούνται στο χώρο της λιανικής πώλησης, αλλά και από σχήματα που δραστηριοποιούνται στο χώρο του Β2Β. Και οι λόγοι είναι ακριβώς οι ίδιοι.

Πολλές επιχειρήσεις θεωρούν ότι αρκεί να χρησιμοποιούν influencers για να πετύχουν αυτό το customer engagement. Όμως, η πραγματικότητα είναι πως οι πελάτες αρχίζουν πλέον να ζητούν πολύ περισσότερα. Ζητούν περιεχόμενο που να έχει κάποια σημασία, το οποίο να αξίζει να διαβάσουν ή να δουν. Το κόστος για τη δημιουργία αυτού του περιεχομένου δεν είναι πάντα μικρό, αλλά πλέον στο σύγχρονο μάρκετινγκ -και ειδικά το ψηφιακό μάρκετινγκ- είναι μία παράμετρος που δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Απλά, θα πρέπει αυτό το περιεχόμενο να είναι και ποιοτικό. Καθώς σε διαφορετική περίπτωση, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έχει θέσει ως στόχο μία επιχείρηση.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κάποια πράγματα τα γνωρίζεις, άλλα τα «μυρίζεσαι», άλλα είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν μπορεί να είναι αλλιώς… Όμως, πότε-πότε χρειάζεσαι κάποια νούμερα, κάποιες στατιστικές, κάποιες έρευνες για να έρθουν όλα «στα ίσια τους». Να, όπως συμβαίνει με την ευρύτατα διαδεδομένη άποψη πως τεχνολογία και επιχειρηματικότητα πάνε χέρι-χέρι και πως η όσμωσή τους γεννά πρόοδο και ανάπτυξη. Το καταλαβαίνουμε, το κατανοούμε, λέμε «μα, ναι, φυσικά…», αλλά άμα έχουμε και πέντε-δέκα «φρέσκα» νούμερα (κι όχι πολυκαιρισμένες μελέτες άλλων εποχών, που έχουν χάσει πια τη σημασία τους) να το αποδεικνύουν, τόσο το καλύτερο για όλους μας.

Πολύ περισσότερο όταν -σε αντιδιαστολή με εκείνες τις πολυκαιρισμένες- πρόσφατες μελέτες όπως, για παράδειγμα, αυτή του έγκυρου Economist Intelligence Unit, που έφτασε πρόσφατα στα χέρια μας, με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Tailored with Technology”, επιβεβαιώνουν με το παραπάνω αυτό που όλοι φανταζόμαστε, δείχνοντας επιπλέον ότι ο σύνδεσμος των δυο όχι μόνο παραμένει ακλόνητος, αλλά στεριώνει ακόμα περισσότερο: τα εννιά στα δέκα ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων που ρωτήθηκαν στο πλαίσιο πολυεθνικής έρευνας, συνολικά πάνω από 750 άτομα, από οκτώ σημαντικές οικονομίες τεσσάρων ηπείρων – Αυστραλία, Κίνα, Νέα Ζηλανδία, Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Ινδία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες- σχεδιάζουν ακόμα μεγαλύτερες επενδύσεις σε νέες και αναδυόμενες τεχνολογίες, ώστε ο σύνδεσμος να γίνει ισχυρότερος.

Κι αν θέλετε να μάθετε ποιες είναι αυτές, η έρευνα (την οποία χρηματοδότησε η ΑΝΖ Bank) ανέδειξε ως ‘μπροστάρηδες’ μεταξύ πολλών άλλων, τα ρομποτικά συστήματα, τα Software-Defined-Networks και τη Μηχανική Μάθηση. Και γιατί τα συγκεκριμένα; Γιατί -σύμφωνα με την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών των C-level στελεχών- με τη βοήθειά τους ελπίζουν να βελτιώσουν την αποδοτικότητα των επιχειρήσεών τους, να βγουν με καλύτερους όρους στις διεθνείς αγορές και να μειώσουν το κόστος τους, με στόχο τη μεγιστοποίηση του ανταγωνιστικού τους πλεονεκτήματος.

Οι τρεις βασικές τάσεις, που ξεχώρισε το EIU στα συμπεράσματά του, είναι οι εξής:

• Εννιά στις δέκα εταιρίες που συμμετείχαν στην έρευνα σκοπεύουν (όπως ήδη είπαμε) να αυξήσουν τον βαθμό υιοθέτησης νέων τεχνολογιών.
• Η βελτίωση στο χώρο των data analytics, ως ζητούμενο της πρώτης επιλογής, είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα στο οποίο προσβλέπει σχεδόν ένας στους δυο ερωτηθέντες - ποσοστό 44%, για την ακρίβεια.
• ΟΙ προκλήσεις είναι προφανώς πολλές για τις μεγάλες επιχειρήσεις, όμως, οι σοβαρότεροι «πονοκέφαλοι» για τα ανώτερα στελέχη τους έχουν να κάνουν με θέματα ασφαλείας και προστασίας του προσωπικού απορρήτου (ποσοστό 51%), αλλά και με θέματα δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού που έχουν στη διάθεσή τους (43%).

Όμως, δεν είναι μόνο ο Economist που καταλήγει σ΄ αυτά τα συμπεράσματα – ανάλογα είναι κι εκείνα που έδωσε άλλη έρευνα, εκ μέρους της γνωστής εταιρίας συμβούλων Accenture, αυτή τη φορά, που προχωρεί ένα βήμα παραπέρα, τονίζοντας ότι η επιλογή της κατάλληλης επένδυσης στο χώρο της τεχνολογίας, μπορεί ακόμα και να διπλασιάσει τον ρυθμό ανάπτυξης, σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές που «δεν ποντάρισαν στο σωστό άλογο»… Οι αναλυτές της εταιρίας τονίζουν ότι δεν αρκεί να ψιλο-αναβαθμίσεις τα τωρινά συστήματά σου και ενδεχομένως να προσθέσεις ολίγη από analytics και Τεχνητή Νοημοσύνη, για να πεις ότι ξεκίνησες «μια νέα και σημαντική πρωτοβουλία», που θα φέρει τα δέοντα αποτελέσματα.

Όπως λένε στα σχόλια που συνοδεύουν την έρευνά τους, προκειμένου μια επένδυση εταιρίας ή οργανισμού σε τεχνολογικά καλούδια να πιάσει τόπο, αυτή θα πρέπει να εστιάσει στα “Future Systems”, όπως τα αποκαλεί… Θα πρέπει να ξανασκεφτούν τη δομή και την αρχιτεκτονική των υφιστάμενων και των μελλοντικών συστημάτων, ενσωματώνοντας και αξιοποιώντας τις πιο πρόσφατες δυνατότητες (με πρώτες τις υποδομές στο cloud και την Τεχνητή Νοημοσύνη, βεβαίως), που θα τους ανοίξουν νέους δρόμους όχι μόνο στην ψηφιακή, αλλά και στη μετα-ψηφιακή εποχή.

Οι ερευνητές της Accenture αποδέχονται ότι γίνονται πλέον σημαντικές επενδύσεις από επιχειρήσεις και οργανισμούς, όμως τονίζουν ιδιαίτερα πως αυτές που αποδίδουν καλύτερα και περισσότερο, είναι «όσες εστιάζουν σε καινοτομικές λύσεις, βάσει συγκεκριμένης στρατηγικής που δομήθηκε με καθαρή ματιά, για να εξυπηρετήσει μακροπρόθεσμους στόχους».

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα ερωτηματικά που απασχολούν πολλούς δημιουργούς και κατόχους ιστοσελίδων, ειδικά εμπορικών, είναι κατά πόσον θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν video για την προώθηση προϊόντων ή υπηρεσιών. Ερώτημα που θεωρητικά είναι εύκολο να απαντηθεί με ένα «ναι», από την άλλη πλευρά, όμως, το κόστος παραγωγής ενός video είναι τέτοιο που κάνει πιο δύσκολη την απάντηση.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το video είναι ένας βασικό λόγος, προκειμένου ένας επισκέπτης να παραμείνει σε ένα site. Οι περισσότεροι είναι διατεθειμένοι να παραμείνουν σε μία ιστοσελίδα για να δουν ένα video.

Οι λόγοι είναι αρκετοί: κατ’ αρχήν, γιατί θέλουν να δουν -μέσα από ένα video- ένα προϊόν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Σε μία πρόσφατη έρευνα, The State of Video Marketing 2019, το 79% των ερωτηθέντων απάντησε ότι το video ήταν εκείνο που τους έπεισε να αγοράσουν ένα προϊόν, ενώ το 68% δηλώνει ότι προτιμά να βλέπει ένα video για ένα καινούριο εγχείρημα παρά να διαβάζει κείμενα.

Από την άλλη πλευρά, το κόστος παραγωγής δεν είναι πάντα μικρό. Αλλά σε περίπτωση που το αποφασίσετε, υπάρχουν κάποιοι κανόνες που καλό είναι να ακολουθήσετε.

Ο πρώτος είναι η διάρκεια. Δεν πρέπει να ξεπερνά τα 5 λεπτά. Πάνω από αυτό το χρόνο, το video κουράζει και ο επισκέπτες φεύγει. Αν δεν έχει αποφύγει να το δει, μόλις συνειδητοποιήσει ότι είναι αρκετά μεγάλο θα το προσπεράσει.

Ο δεύτερος είναι η συνάφεια. Το video θα πρέπει να είναι σχετικό με την σελίδα και την ενότητα όπου «ανεβαίνει». Και μάλιστα θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι είναι σχετικό.

Ο τρίτος είναι η απλότητα. Σε ένα video θα πρέπει να στέλνετε το βασικό μήνυμα και δεν θα πρέπει να ξεφεύγετε ή να επεκτείνεστε σε άλλα θέματα, καθώς σε διαφορετική περίπτωση ο επισκέπτης μπορεί να βαρεθεί, ή και να ενοχληθεί.

Ο τέταρτος κανόνας είναι ότι ο μινιμαλισμός. Επειδή το video είναι σημαντικό και έχει πολλά οφέλη, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να γεμίσετε την ιστοσελίδα σας με video clips. Κάποια πράγματα είναι προτιμότερο να είναι γραπτά, ενώ επιπλέον, αναλογιστείτε πως δεν μπορεί ένας επισκέπτης να αφιερώνει ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στη δική σας ιστοσελίδα. Χρειάζεται μία ισορροπία. Και αν την πετύχετε, τότε τα οφέλη θα είναι ιδιαίτερα σημαντικά.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αυτή η παλιά (και σοφή) παροιμία του τίτλου μου ήρθε αμέσως στο νου, μόλις διάβασα ένα σχόλιο στο Bloomberg σχετικά με την «αποκοτιά» (;) των τοπικών αρχών της Καλιφόρνια, που τα βάζουν όλο και πιο συχνά με τα μεγάλα ονόματα κι ακόμα μεγαλύτερα συμφέροντα στο χώρο της υψηλής τεχνολογίας, που -κατά διαβολική σύμπτωση- είναι στην πλειοψηφία τους εγκατεστημένα σ’ αυτή την ηλιόλουστη αμερικανική Πολιτεία. Κατ’ αρχάς, αν πάμε κάμποσα (όχι πολλά) χρόνια πίσω, θα θυμηθούμε πως πάλι από την Καλιφόρνια είχε ξεκινήσει μια άλλη μεγάλη «κόντρα», εκείνη τη φορά ανάμεσα στις τοπικές αρχές και στις μεγάλες αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, με αφορμή τη μείωση των εκπομπών καυσαερίων από τα θηριώδη αυτοκίνητα με τους σπάταλους κινητήρες και τις φοβερές καταναλώσεις.

Σ’ αυτή τη διαμάχη, η Καλιφόρνια είχε βγει νικητής, επιβάλλοντας περιορισμούς με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, κι είχε γίνει το φωτεινό παράδειγμα για πολλές αμερικανικές Πολιτείες που -παρά το σφοδρό lobbying, από το κατεστημένο- ακολούθησαν την ίδια τακτική, για το καλό όλων, προφανώς… Τώρα, το ζητούμενο φαίνεται πως είναι το «συμμάζεμα» των εταιριών υψηλής τεχνολογίας σε κάμποσα επίπεδα, καθώς η συμπεριφορά τους -προφανώς λόγω των συνεπειών της «τρέλας του μεγαλείου» (la folie de grandeur, που λένε οι Γάλλοι)- έχει φτάσει στα όρια της ασυδοσίας, σε μερικούς τομείς. Πάρτε, λοιπόν, δυο – τρεις νόμους, για να δούμε αν θα χαλιναγωγηθούν κυρίως οι μεγάλες επιχειρήσεις, που είναι οι «συνήθεις ύποπτοι»…

Πώς το καταφέρνει αυτό η Καλιφόρνια; Εδώ είναι που έχει εφαρμογή η παροιμία του τίτλου, καθώς η σημασία της είναι πως όποιος έχει δύναμη (το μαχαίρι), μπορεί να κάνει ό,τι θέλει (να φάει πεπόνι). Βέβαια, το ερώτημα είναι ποιος έχει το μεγαλύτερο μαχαίρι. Γιατί «μαχαίρι» έχουν και οι εταιρίες, που επίσης μιλούν από θέση ισχύος - οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής. Μέχρι στιγμής, η Πολιτεία δείχνει να έχει το επάνω χέρι, άρα μπορεί να επανακαθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού, όταν οι εταιρίες τους ξεχνάνε. Όσο για το πεδίο της σύγκρουσης, αυτό έχει να κάνει με δυο πολιτειακούς μεν νόμους, που πιθανότατα -όπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις- θα επεκταθούν και σε άλλες Πολιτείες, αφού πρόκειται για κοινά σε όλες προβλήματα.

Συγκεκριμένα, ο πρώτος νόμος υποχρεώνει τις εταιρίες τύπου Uber, Lyft κ.λπ. να προσλάβουν ως κανονικούς υπαλλήλους τους οδηγούς που σήμερα εργάζονται ως εξωτερικοί συνεργάτες τους, εκδοχή που οι εταιρίες απορρίπτουν μετά βδελυγμίας, για τον πολύ σημαντικό λόγο ότι θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τους ήδη ζημιογόνους ισολογισμούς τους. Κι αν αυτός ο νόμος αφορά μόνο στους οδηγούς, τις εταιρίες και τους πελάτες τους σ’ αυτή την Πολιτεία και όσες την ακολουθήσουν, ο δεύτερος -που θα εισαχθεί προς ψήφιση τον Ιανουάριο- μπορεί να έχει επιπτώσεις ακόμα και σ’ εμάς. Αυτό, διότι έχει να κάνει με τα θέματα του προσωπικού απορρήτου και στρέφεται εναντίον των πρακτικών που ακολουθούν το Facebook, η Google κι άλλα τέτοια μεγαθήρια, αυστηροποιώντας τις εις βάρος τους κυρώσεις, αν οι εταιρίες δεν υπακούσουν άμεσα και καθολικά στο αίτημα κάποιου χρήστη των υπηρεσιών τους, ο οποίος θα ζητήσει τη διαγραφή των προσωπικών στοιχείων του.

Φυσικά, όπως θα περίμενε κανείς, οι εταιρίες δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Οι Lyft και Uber ζήτησαν τη συμπαράσταση των… οδηγών τους (!), ενώ τα μεγαθήρια με τις βαθιές τσέπες έχουν βάλει τα lobbies που διατηρούν στην Ουάσιγκτον να ασκούν πιέσεις προς πάσα κατεύθυνση. Βέβαια, με τον κακό χαμό που γίνεται στην αμερικανική πρωτεύουσα, ελέω Τραμπ, δύσκολα θα ασχοληθεί κάποιος στα σοβαρά με τέτοια θέματα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται…

Το σχόλιο του Bloomberg, πάντως, αφήνει να εννοηθεί πως οι δυο νόμοι τελικά θα περάσουν στην Καλιφόρνια, παρά τις αντιδράσεις, σημειώνοντας πως είναι μια ακόμα ένδειξη ότι οι GAFA (Google-Amazon-Facebook-Apple) δεν είναι αήττητες και, στο τέλος της ημέρας, κι αυτές θα ελεγχθούν.

Φέρτε κι άλλα πεπόνια – μαχαίρια βρήκαμε!

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πριν από μερικούς μήνες, η ανακοίνωση για τη δημιουργία του Libra Foundation, ενός οργανισμού με σκοπό τη δημιουργία ενός διαφορετικού κρυπτονομίσματος με την επωνυμία Libra, το οποίο θα επεδίωκε να αλλάξει τις συναλλαγές στον online κόσμο, είχε γίνει δεκτή με χιλιάδες δημοσιεύματα και αναλύσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Τις τελευταίες ημέρες, όμως, πολλοί αναρωτιούνται αν τελικά θα δούμε το Libra μετά τις αποχωρήσεις από την αρχική ομάδα ορισμένων εκ των βασικών υποστηρικτών.

Το Libra χαρακτηρίστηκε ως το crypto του Facebook, υπό την έννοια ότι το μεγαλύτερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης ήταν ο βασικός υποκινητής της δημιουργίας του. Όμως, αυτό που είχε προκαλέσει τη μεγαλύτερη εντύπωση στην αρχική ανακοίνωση, ήταν ότι στα 28 ιδρυτικά μέλη περιλαμβάνονταν ορισμένα εκ των μεγαλύτερων ονομάτων στο χώρο των πληρωμών, όπως είναι η Visa, η Mastercard, η Stripe, το PayPal, το eBay κ.ά.

Το Facebook επεδίωξε -και ορθώς- να μη δείξει ότι αυτό βρίσκεται πίσω από το Libra, αλλά ότι το συγκεκριμένο crypto αποτελεί μία πιο διευρυμένη προσπάθεια των μεγάλων διαδικτυακών ομίλων στο χώρο των online πληρωμών, να αξιοποιήσουν τα οφέλη της τεχνολογίας blockchain.

Όμως, το εγχείρημα δέχθηκε την περασμένη εβδομάδα -λίγες μόλις ημέρες πριν την εναρκτήρια συνεδρία των μελών του ιδρύματος στις 14 Οκτωβρίου- ένα τεράστιο πλήγμα: PayPal, Visa, Mastercard, eBay, Stripe και Mercado Pago γνωστοποίησαν ότι τελικώς αποφάσισαν να μη συμμετάσχουν -στην παρούσα φάση στο Libra Foundation. Είναι προφανές, ότι το πλήγμα είναι τεράστιο και εκεί είναι που άρχισαν πολλοί να αναρωτιούνται αν τελικώς το Libra θα προχωρήσει.

Η επίσημη δικαιολογία, η οποία έχει βάση, είναι πως το Libra έχει μπροστά του ένα τεράστιο όγκο από ρυθμιστικά εμπόδια που θα πρέπει να ξεπεράσει. Οι ρυθμιστικές αρχές σε ολόκληρο τον κόσμο δε δείχνουν διατεθειμένες να επιτρέψουν έτσι απλά σε ένα crypto να αναλάβει κυρίαρχο ρόλο στις online πληρωμές, η δημοτικότητα των οποίων ενισχύεται διαρκώς. Και από τη στιγμή που δεν έχει αποφασιστεί πλήρως ο τρόπος λειτουργίας του Libra και με δεδομένο ότι οι ρυθμιστικές αρχές δεν είναι ούτε ευέλικτες ούτε γρήγορες, πολλοί άρχισαν να κατανοούν ότι πρόκειται για έναν τρόπο συναλλαγών που θα δούμε μετά από αρκετά χρόνια. Στην ψηφιακή εποχή, μία 5ετία ισοδυναμεί με πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και στο μεταξύ δεν μπορείς να γνωρίζεις τι αλλαγές μπορεί να έχουν υπάρξει.

Ένας δεύτερος λόγος που υπήρξαν τόσες αποχωρήσεις είναι και η υπερβολική προβολή του Facebook στη δημιουργία του Libra. Άπαντες υποστηρίζουν πως το Libra αποτελεί δημιούργημα του Facebook. Η αλήθεια είναι πως το Facebook έχει αποφύγει να το πάρει πάνω του, κατά το κοινώς λεγόμενο, αλλά όλοι πιστεύουν ότι είναι δική του προσπάθεια. Και αυτό ενοχλεί κολοσσούς, όπως αυτοί που αποφάσισαν να αποχωρήσουν. Κολοσσοί που έχουν άλλωστε και δικά τους σχέδια για την αξιοποίηση του blockchain. Και είναι βέβαιο ότι δεν θα ήθελαν να βρεθούν σε μία κατάσταση που θα χρειάζεται να υπερασπιστούν ένα σύστημα online πληρωμών από το οποίο στο τέλος αυτός που θα κέρδιζε τα περισσότερα θα ήταν το Facebook, το οποίο θα κατέληγε να ελέγχει ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι του Διαδικτύου.

Δείτε ακόμα: Zuckerberg: Είμαστε ευαισθητοποιημένοι για τις αλλαγές που φέρνει το Libra

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι διανύουμε μια εποχή κατά την οποία τα κοινωνικά δίκτυα όχι μόνο έχουν μπει (από καιρό, μάλιστα, και με σημαντικές διακυμάνσεις, ανάλογα με την ηλικία και τη μόδα – π.χ. τώρα ανεβαίνει σε δημοφιλία το Instagram και το Twitter, αλλά πέφτει το Facebook, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους) για τα καλά στη ζωή μας, αλλά έχουν επί πλέον αναδειχτεί σε ρυθμιστή των γούστων μας (ως αγαπητές και καθημερινές πηγές πληροφόρησης), άρα και των αγοραστικών προτιμήσεών μας – κάτι που, προφανώς, το πανταχού παρόν marketing δε θα μπορούσε να αφήσει ανεκμετάλλευτο.

Τα κοινωνικά δίκτυα γρήγορα μετατράπηκαν σε πεδίο δόξης λαμπρό, για κάθε λογής προωθητική καμπάνια εκ μέρους επιχειρήσεων, οργανισμών και φορέων, αλλά και πάλι κάτι έλειπε… Στην αρχή, ως «καινούριο κοσκινάκι», τέτοιες ενέργειες και δράσεις είχαν (και, συχνά, ακόμα έχουν) θετικό αποτέλεσμα στη γνωριμία με ένα προϊόν ή μια υπηρεσία και, στη συνέχεια, αντίκτυπο στις πωλήσεις τους. Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, όλα γίνονται συνήθεια, χάνοντας μεγάλο μέρος της δυναμικότητάς τους, εκτός κι αν πρόκειται για κάτι πραγματικά ασυνήθιστο και αξιοπρόσεκτο, που καταφέρνει να συζητηθεί… Κάπως έτσι «γεννήθηκαν» οι influencers: Με δεδομένο ότι πολύ πιο εύκολα θα αποδεχτώ κάτι που μου συστήνει ένας γνωστός μου, ένας φίλος μου ή ένα άτομο που θαυμάζω απ’ ό,τι μου συστήνει (βλέπε, προωθεί) η επιχείρηση ή ο οργανισμός που το διαθέτει, άτομα με μεγάλη προβολή και εκατοντάδες χιλιάδες ακολούθους, έχουν αναλάβει τα τελευταία χρόνια αυτό τον ρόλο, με το αζημίωτο, φυσικά…

Οι mega-influencers, όμως, αρχίζουν να χάνουν κι αυτοί σιγά-σιγά τη λάμψη τους, όσο οι ακόλουθοί τους αντιλαμβάνονται «τι παίζει» και κατανοούν (μερικές φορές, the hard way) πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Οι μαζικές τάσεις μπορεί να είναι καλές και χρήσιμες, αλλά δεν κρατάνε πολύ… Η διάδοχος κατάσταση δεν άργησε να βρεθεί και δεν είναι άλλη από τους micro-influencers. Στον αντίποδα των εκατοντάδων χιλιάδων ακολούθων, αυτοί έχουν να αντιπαρατάξουν συχνά λίγες χιλιάδες «πιστούς», όμως, αυτή η μικρότερη σε μέγεθος κοινότητα πολύ συχνά είναι περισσότερο «δεμένη» σ’ ό,τι αφορά στα μέλη της που, επίσης, μπορεί να μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό πχ. να κατάγονται ή να διαμένουν στην ίδια γεωγραφική περιοχή – για παράδειγμα, οι Κρητικοί ή οι Επτανήσιοι… Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο τοπικός influencer μπορεί να είναι ένα σεβάσμιο ή απλώς αναγνωρισμένο μέλος της κοινότητας – ένας καλλιτέχνης, μουσικός ή τραγουδιστής, εθελοντής, άτομο από τον χώρο του αθλητισμού κλπ. που (συνήθως) παίζει αυτό τον ρόλο χωρίς αξίωση αμοιβής, όπως γίνεται με τους «επαγγελματίες» mega-influencers.

Το (μεγάλο) κέρδος στην περίπτωσή τους είναι ότι το αριθμητικό μειονέκτημα των λιγότερων ακολούθων συχνά αντισταθμίζεται και με το παραπάνω από την αποτελεσματικότητα της δράσης τους. Ο κύκλος των επαφών τους είναι στενότερος και ποιοτικότερος, ενώ κάποιες μπορεί να περνούν ακόμα και «κάτω από το ραντάρ» μιας μεγάλης πχ. σε εθνικό επίπεδο, καμπάνιας η οποία δεν αγγίζει τους πάντες. Οι micro influencers θα μπορούσαν άνετα να ισχυριστούν ότι εστιάζουν απόλυτα (κάτι σαν Auto Focus, για να χρησιμοποιήσουμε τον φωτογραφικό όρο) και επηρεάζουν (με τη θετική έννοια της λέξης) περισσότερο τους έστω και λίγους φίλους τους. Από την άλλη, τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να απαιτήσεις από αυτούς κάτι πιο επαγγελματικό στις αναρτήσεις τους (όπως τη χρήση Google My Business, κάποιες λέξεις - κλειδιά ή μια βελτιστοποίηση - SEO), πέρα από μια απλή ακρίβεια στην πληροφόρηση και συχνή ανανέωση του τοπικού περιεχομένου.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι έμπειροι και σώφρονες marketeers «μοιράζουν» τις καμπάνιες τους σε πολλά επίπεδα, δίνοντας -ανάλογα και με το αντικείμενο, βεβαίως- μαζί με τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποιους mega-influencers και πολλούς μικρότερους ρόλους σε micro-influencers, στοχεύοντας σε συγκεκριμένες κοινότητες, όπου οι προσωπικές σχέσεις μπορεί να δώσουν (έτσι τουλάχιστον λένε οι έρευνες αγοράς, οι οποίες μελετούν τη συμπεριφορά των millennials και της Gen Z) καλύτερα αποτελέσματα. Το ερώτημα είναι πώς προσδιορίζεται αυτό το μίγμα, ώστε να είναι πιο αποδοτικό. Καλά είναι τα νούμερα, αλλά κάποιες φορές μάλλον δεν υπάρχει ασφαλέστερη μέθοδος από το παραδοσιακό trial & error. Ή, για να το αποδώσουμε ελληνιστί, «δια της απλής δοκιμής και του πειραματισμού»…   

Δείτε ακόμα: Σκάει η "φούσκα" των influencers στο Instagram;     

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]