Όσοι είναι τακτικοί αναγνώστες αυτής τη στήλης, θα έχουν καταλάβει πια ότι ένα από τα «χούγια» του οικοδεσπότη σας είναι να διαβάζει ανελλιπώς κάθε πρωί τις ειδήσεις στον εθνικό / διεθνή / ειδικό Τύπο και να σταχυολογεί τις πιο ενδιαφέρουσες, ως τροφή για σκέψη, αλλά και για περαιτέρω χρήση – του έχει μείνει από τα (πολλά!) χρόνια θητείας στο χώρο των εφημερίδων. Απλώς τότε τις διαβάζαμε στο χαρτί (από το «σώμα», όπως το λέγαμε, κι από τα τέλεξ των ειδησεογραφικών πρακτορείων), ενώ τώρα στην οθόνη μας, από το Internet, με ό,τι ευκολία (και εύρος) αυτό συνεπάγεται.
Χθες, λοιπόν, ένα ειδησάριο (από το Bloomberg ήταν, νομίζω) μου «έκανε κλικ» όχι τόσο σε πρώτη ανάγνωση, όσο σε ύστερο συνδυασμό με κάμποσα άλλα news, στη διάρκεια της ίδιας ημέρας. Τι έλεγε αυτό; Ότι σήμερα, στην αμερικανική αγορά εργασίας, ο ένας στους δυο εργαζόμενους δουλεύει από το σπίτι. Έ, για καινούριο μας το λες; είμαι σίγουρος ότι θα ρωτήσετε – άλλωστε, κι εγώ έχω ξαναγράψει από αυτή τη στήλη ότι οι μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρίες τεχνολογίας σκοπεύουν να διατηρήσουν (στο μεγαλύτερο βαθμό που αυτό είναι εφικτό) τους περισσότερους εργαζομένους τους οίκαδε, λόγω της πανδημίας, όχι μόνο τους επόμενους μήνες ως το τέλος της χρονιάς, αλλά και σ’ όλη τη διάρκεια της επόμενης!
Δεν είναι καινούριο, σίγουρα, όμως επιβεβαιώνει την «αλλαγή παραδείγματος» που πολλοί έχουμε προβλέψει, το τέλος μιας εποχής και την απαρχή μιας άλλης, στο πλαίσιο της «νέας κανονικότητας», που η πανδημία απλώς επιτάχυνε – οι σπόροι υπήρχαν, χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας, απλώς τώρα βλάστησαν ταχύτερα, λόγω της υποχρέωσης για άμεση κάλυψη των νέων αναγκών. Κι όπως κάθε καινούρια αρχή, έτσι κι αυτή δημιουργεί προκλήσεις και ευκαιρίες. Μια από τις τελευταίες, αναδεικνύει και σχολιάζει -την ίδια ημέρα- ένα άλλο άρθρο (από το TelecomTV, αυτό): με 120 εκατομμύρια (όπως λέει) νοικοκυριά παγκοσμίως να έχουν γίνει και γραφεία στεγάζοντας, πλέον, τις επαγγελματικές δραστηριότητες των κατοίκων τους, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τους τοπικούς τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, που καλούνται να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες συνδεσιμότητας, για άγνωστο χρονικό διάστημα – ίσως και για πάντα...
Το άρθρο επισημαίνει (και σωστά) πως αυτή η μεγάλη ευκαιρία συνοδεύεται, βεβαίως, από ανάλογες προκλήσεις: η συνδεσιμότητα που αρμόζει στο WFH (Work From Home) πρέπει προφανώς να είναι υψηλής ταχύτητας και ποιότητας, καθώς οι απαιτήσεις είναι τώρα πολύ μεγαλύτερες από εκείνες μιας οικιακής σύνδεσης, πρέπει να διασφαλίζει αδιάλειπτη πρόσβαση, αλλά και να έχει θετικό πρόσημο στην αναβαθμισμένη εμπειρία του χρήστη – το νέο ζητούμενο, στην αγορά- που σημαίνει ότι όλα αυτά πρέπει να συνοδεύονται από το κατάλληλο, εύχρηστο λογισμικό διαχείρισης. Τέτοια «πακέτα» έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους στην αγορά, ως πλατφόρμες που προσφέρονται σαν χρήσιμο συμπλήρωμα στους κάθε λογής παρόχους (των Digital Service Providers συμπεριλαμβανομένων), αν δεν διαθέτουν οι ίδιοι.
Κι όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο ίδιο άρθρο, το πρώτο πράγμα που κοίταξαν να εξασφαλίσουν οι πληγέντες και εγκλεισθέντες από τον Μάρτιο και μετά ήταν… χαρτί τουαλέτας (αν η έρευνα δεν αναφερόταν ξεκάθαρα στην αμερικανική αγορά, θα έλεγα ότι είχε γίνει στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται πως αυτός ο μύχιος φόβος είναι παντού ο ίδιος!) και το δεύτερο, μια όσο γίνεται καλύτερη και πληρέστερη σύνδεση στο Internet…
Φυσικά, αυτό είναι χρήσιμο, αλλά όχι και αρκετό: έρευνα που δημοσιοποίησε πρόσφατα η Microsoft, επισημαίνει πως αναγκαία και ικανή συνθήκη για να δουλέψουν όλα αυτά σωστά, είναι να συνοδεύονται από τη δέουσα ασφάλεια – κυβερνοασφάλεια, για να είμαστε σωστότεροι, με δεδομένο μάλιστα ότι «στην αναμπουμπούλα, ο λύκος (βλέπε, οι κακόβουλοι) χαίρεται!», όπως δείχνει και η κατακόρυφη αύξηση των επιθέσεων, τους τελευταίους μήνες.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός των επιχειρήσεων, στην εποχή της νέας κανονικότητας, πρέπει να αφιερώνει σημαντικά κονδύλια και να προβλέπει συγκεκριμένα πρωτόκολλα για την ασφάλεια των εργαζομένων από το σπίτι. Η έρευνα εστιάζει σε πέντε τομείς όπου πρέπει να προσέξουμε και αυτοί είναι η με πολλαπλούς τρόπους ταυτοποίηση (Multi-factor authentication) του χρήστη, η προστασία της συσκευής του (Endpoint device protection), ο εφοδιασμός του με εργαλεία anti-phishing, η χρήση VPN, αλλά και η εκπαίδευση όλων των χρηστών σε θέματα ασφαλείας.
Αν τα κάνουμε όλα αυτά, θα τα καταφέρουμε; Κανείς δεν ξέρει! Όμως, αν δεν τα κάνουμε, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα αποτύχουμε, με ό,τι τρομερό κόστος μπορεί να έχει κάτι τέτοιο…
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
