Επωνύμως…

Σε καιρούς πανδημίας και εγκλεισμών οίκαδε, ανεξάρτητα αν είναι οικειοθελείς ή επιβαλλόμενοι (όπως, καλή ώρα, ο τωρινός), η σύνδεση με το Internet παίρνει διαστάσεις και ρόλο ομφάλιου λώρου με τον κόσμο, εκεί έξω… Είναι ο μόνος κρίκος σύνδεσης με την πραγματικότητα, όπως άλλωστε και ο χρόνος που ρέει (για άλλους βασανιστικά αργά και γι’ άλλους ιλιγγιωδώς) προς την εποχή της νέας κανονικότητας, που όλοι ελπίζουμε ότι θα έλθει σύντομα – όσο κι αν αυτό το «νέα» μπορεί να κρύβει εκπλήξεις, όχι κατ’ ανάγκην ευχάριστες…

Αυτός ο «λώρος», λοιπόν, έχει μέχρι στιγμής επιδείξει αξιοθαύμαστες αντοχές στις κακουχίες, που προκαλεί το loneliness crisis, όπως επιτυχώς περιέγραφε το φαινόμενο το οποίο βιώνουμε, Αμερικανός συνάδελφος, πριν από μερικές ημέρες! Τον τραβάμε από δω, τον τεντώνουμε από εκεί, αλλά η «ζωή των άλλων» (των λίγων, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εμάς – εντός και επί τα αυτά) συνεχίζει να περνάει από μέσα του και να φτάνει ως τα «σίδερα» (τους υπολογιστές, εννοώ) και τις οθόνες μας… Λίγες, ελάχιστες -απ’ ό,τι μαθαίνουμε- οι «απώλειες» σε σήμα, σε ενημέρωση, σε ψυχαγωγία (με πολλά ερωτηματικά, τα δυο τελευταία ως προς την ποιότητα, αλλά αυτά έχουμε, αυτά μολογάμε…) παρότι πολλαπλασιάστηκαν τόσο οι ανάγκες, όσο και οι απαιτήσεις μας.

Κι άθελά μου χαμογελάω, μερικές φορές, όταν σκέφτομαι τι θα γίνει όταν οι σημερινές «ανθεκτικές» υποδομές αναβαθμιστούν ακόμα περισσότερο, σύμφωνα με τις νέες νόρμες σε ταχύτητες και χωρητικότητες – άσε που έρχεται και το 5G, για να «δέσει καλύτερα το γλυκό», από πλευράς συνδεσιμότητας! Εκεί να δεις leap frogging για την Ελλάδα – ε, ρε γλέντια! (χωρίς ίχνος ειρωνείας, παρακαλώ!) Κι αν πιστέψουμε την IDC, που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα μια πρόβλεψή της για τα επόμενα ένα-δυο χρόνια -δηλαδή, στην μετά-Ιόν εποχή- εννιά στις δέκα επιχειρήσεις ανά τον κόσμο θα βασίζουν τη λειτουργία τους σε ένα απίθανο (πλην καλά ελεγχόμενο – όχι ό,τι κι ό,τι) μίγμα υπολογιστικών νεφών και μη, προκειμένου να καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες τους.

Η καλή και έγκυρη εταιρία ερευνών, θεωρεί ότι μπαίνουμε στην εποχή του multi-cloud, όπου οι συνδυασμοί θα περιλαμβάνουν συστήματα on και off premises, με σημαντική συμβολή από δημόσια και ιδιωτικά υπολογιστικά νέφη, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες επιχειρήσεων και οργανισμών για αδιάλειπτη και αποτελεσματική λειτουργία, με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες από πλευράς ασφαλείας, ανάλογα βεβαίως και με το αντικείμενο κάθε χρήστη. Πάντως, δεν είναι όλα ρόδινα – ειδικά σε ορισμένους κλάδους που θα πληγούν περισσότερο από την πανδημία, αλλά και σε κάποιους άλλους που είτε επέμεναν ως σήμερα «παραδοσιακά», είτε δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις ελλείψεις του προσωπικού τους σε σύγχρονες δεξιότητες. Το ποσοστό των πρώτων μπορεί να φτάνει ως και το 30% και των δεύτερων το 39% για τις μεσαιο-μεγάλες επιχειρήσεις, που αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» πολλών τομέων.

Όσο για το ποια προβλέπεται να είναι η ανταπόκριση της επιχειρηματικής κοινότητας, μετά την επώδυνη κρίση της πανδημίας, έχουμε κι εδώ τις πρώτες προβλέψεις, αυτή τη φορά από την πλευρά του βρετανικού Economist που, σε σχετικό σχόλιο της εκδότριάς του, κάνει αναφορά στις τρεις επικρατούσες (τώρα και τους επόμενους μήνες) τάσεις. Ως σημαντικές, λοιπόν, και ενδεικτικές της πορείας που ακολουθούν οι εξελίξεις, αναφέρει την υιοθέτηση νέων τεχνολογιών, που θα συμβάλουν στην πολυπόθητη γρήγορη ανάκαμψη, την αναπόφευκτη υποχώρηση των ασύδοτα γιγαντωμένων και εξαπλωμένων σ’ όλο τον κόσμο αλυσίδων τροφοδοσίας που έχουν ως επίκεντρο την Ασία (ώστε να μην έχουμε «όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι» καταπώς λέει κι ο σοφός λαός) και, τέλος, την ανησυχητική αύξηση των καλά συνδεδεμένων μεταξύ τους ολιγοπωλίων, τα οποία επιμένουν (όπως έκαναν πάντοτε, άλλωστε, απλώς τώρα πια σε υπερθετικό βαθμό) να επιβάλουν τους δικούς τους όρους στις διεθνείς αγορές…

Πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά – κανείς δεν αμφιβάλει πια γι’ αυτό. Αλλά, όπως έγινε τόσες και τόσες φορές, αργά ή γρήγορα θα τον βρούμε τον μπούσουλα που χάσαμε λόγω του ιού και θα συνεχίσουμε την πορεία μας, πηγαίνοντας ίσως και σε καλύτερες θάλασσες, απ’ ό,τι πριν από το δικό του «κακό συναπάντημα»…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στην αρχή της «εποχής» της πανδημίας του κορωνοϊού είχα γράψει ένα σχόλιο που έκανε λόγο για την πρόκληση που έχουν μπροστά τους οι ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Και νομίζω ότι ήρθε η ώρα για να δούμε αν κατάφεραν να ανταποκριθούν στη συγκεκριμένη πρόκληση.

Καταρχάς, οι αρχικές εκτιμήσεις ορισμένων για «εκτόξευση» του ηλεκτρονικού εμπορίου δεν δείχνουν να επιβεβαιώνονται. Ούτε, όμως, και ορισμένες άλλες εκτιμήσεις -μετά την πρώτη εβδομάδα λήψης των μέτρων- που έβλεπαν μείωση των πωλήσεων. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση τελικώς: αύξηση υπήρξε στο ηλεκτρονικό εμπόριο και αυτό ήταν μάλλον λογικό από τη στιγμή που το online ήταν μονόδρομος ως κανάλι πωλήσεων, αλλά κυρίως ως κανάλι αγορών. Αλλά δεν ανέβηκαν όλες οι κατηγορίες.

Η λογική της καραντίνας επικράτησε και οι αγορές αφορούσαν προϊόντα που είναι χρήσιμα όταν μένεις για πολύ στο σπίτι. Έτσι, είδαμε τρελή αύξηση σε παζλ, επιτραπέζια παιχνίδια και βιβλία, στα όργανα γυμναστικής, αλλά και σε πράγματα που έχουν σχέση με το design του σπιτιού. Αύξηση είδαμε στις μικρές ηλεκτρικές συσκευές, λόγω του ότι πολλοί αφού έμειναν μέσα, είπαν να αρχίσουν να μαγειρεύουν. Επίσης, οι πωλήσεις φορητών υπολογιστών αυξήθηκαν, αλλά όχι αυτές των smartphones. Όπως ακόμη «εκτοξεύθηκαν» οι πωλήσεις αναλωσίμων εκτυπωτών.

Γενικώς, έχουμε δει πολλά και διάφορα, ειδικά στα online σούπερ μάρκετ, τα οποία βρέθηκαν εντελώς απροετοίμαστα, με αποτέλεσμα μία παραγγελία να μπορεί να χρειάζεται και ένα μήνα για να έρθει στο σπίτι! Αν είναι έτσι, μάλλον θα προτιμήσεις να πας στο κατάστημα και να ταλαιπωρηθείς, παρά να χρειαστεί να περιμένεις στο σπίτι σου.

Η αίσθηση πάντως του ευρύ κοινού, είναι πως η ελληνική αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στην πρόκληση που έβαλε η πανδημία και το #menoumespiti. Τα δημοσιεύματα μεγάλων εφημερίδων κάνουν λόγο για «βραχυκύκλωμα» του ηλεκτρονικού εμπορίου και αν δει κανείς τα πόσα παράπονα υπάρχουν στα social media, μάλλον θα καταλήξει στο ότι όντως υπάρχει πρόβλημα.

Υπάρχει, όμως, μία σημαντική λεπτομέρεια: η συντριπτική πλειοψηφία των παραπόνων αφορά τις παραδόσεις. Και αυτό δεν είναι ένα θέμα των e-shop, αλλά των εταιρειών ταχυμεταφορών. Αν και τα e-shop είναι αυτά που επιλέγουν τις εταιρείες ταχυμεταφορών με τις οποίες συνεργάζονται.

Άπαντες κατανοούν ότι ο φόρτος εργασίας για τις εταιρείες ταχυμεταφορών έχει αυξηθεί. Όμως, δεν είναι περισσότερο αυξημένος σε σχέση με την περίοδο της Black Friday, οπότε, επίσης, υπήρξαν πολλά ζητήματα και καθυστερήσεις στις παραδόσεις.

Ακόμη, πολλοί καταναλωτές δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί συνεχίζεται αυτή η ιστορία με τα… σημειώματα. Για όσους δεν τους έχει τύχει (σ.σ. μάλλον σπάνια περίπτωση), εκεί που περιμένεις μία παραγγελία, βρίσκεις ένα σημείωμα στην πόρτα ότι σου χτύπησαν από την εταιρεία ταχυμεταφορών, δε σε βρήκαν, οπότε πρέπει να πας από το σημείο παράδοσης. Φυσικά, δεν έχουν χτυπήσει, γιατί αν το είχαν κάνει θα το είχες ακούσει, αφού είσαι διαρκώς στο σπίτι! Αλλά με αυτό τον τρόπο, μειώνεται το κόστος λειτουργίας και είναι πιο εύκολο να προσφέρεις χαμηλότερες τιμές στους πελάτες σου, δηλαδή τα e-shop, στην περίπτωση μας.

Τα ηλεκτρονικά καταστήματα γκρίνιαξαν και είχαν απόλυτο δίκιο, για την αύξηση των χρεώσεων που υπήρξε από 1 Απριλίου από τις εταιρείες ταχυμεταφορών. Και πολύ καλά έκαναν. Συν ότι αυτή η κίνηση επιβάρυνε ακόμη περισσότερο την κακή εικόνα που έχουν οι καταναλωτές για τις ελληνικές εταιρείες ταχυμεταφορών. Ένα ακόμη σημείο που χρήζει προσοχής: η άσχημη εικόνα αφορά τις ελληνικές εταιρείες ταχυμεταφορών, όχι τους διεθνείς «παίκτες».

Όμως, οι διεθνείς εταιρείες είναι πιο ακριβές και τα e-shop δεν τις προτιμούν, γιατί αυξάνεται το συνολικό κόστος όταν εμφανίζεται στο Skroutz, όπου η «μάχη» είναι στο πώς θα εμφανιστείς... 3 λεπτά (προσοχή: όχι 3 ευρώ, αλλά 3 λεπτά) πιο φθηνός από τον ανταγωνιστή σου. Φυσικά, φταίνε και οι Έλληνες καταναλωτές, που κοιτάνε μόνο την τιμή και όχι τη συνολική εμπειρία, αλλά όταν μετά αργήσει η παραγγελία γιατί έρχεται με έναν φθηνό και λιγότερο αξιόπιστο «ταχυμεταφορέα» αρχίζουν τα «καντήλια».

Αλλά φταίνε και τα e-shop που πρέπει να είναι λίγο πιο προσεκτικά στην επιλογή των συνεργατών τους. Και πρέπει να καταλάβουν ότι δε μετρά μόνο το κόστος, αλλά και η συνολική εμπειρία.

Πρακτικά, η κρίση που περνάμε ανέδειξε αρκετά ζητήματα στην αλυσίδα του ηλεκτρονικού εμπορίου. Είναι μία περίοδος που θα βγάλει πολλά συμπεράσματα και θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να προσπαθήσουν να τα αξιοποιήσουν για να κάνουν βελτιώσεις. Γιατί αν δεν τις κάνουν, θα βρεθούν στο προσεχές μέλλον με πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα νομίζουν.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το είπαμε, το ξαναείπαμε, το εμπεδώσαμε - έτσι; «Μένουμε σπίτι» - αυτό το motto θα μας στοιχειώσει φέτος, αφού όλα δείχνουν ότι θα μας συντροφεύει για αρκετούς μήνες ακόμα, όσο κι αν ελπίζουμε ότι θα ξυπνήσουμε ένα πρωί κι αυτή η παράδοξη «κατάσταση πολιορκίας» θα έχει αρθεί, από μόνη της… Τέτοιες εξελίξεις μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν «όνειρα εαρινής νυκτός» σήμερα (για να ταιριάξουν και με την εποχή μας), οπότε ο οικοδεσπότης σας θεωρεί περισσότερο σώφρον να επιδείξει πνεύμα αποδοχής της πραγματικότητας («ωμό ρεαλισμό», θα τον χαρακτήριζαν κάποιοι περισσότερο ακριβολόγοι), περιορίζοντας το σχόλιό του στην… περιορισμένη κατ’ ανάγκην καθημερινότητά μας.

Άλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση δείχνει και η διεθνής αρθρογραφία στο χώρο μας, όπου -εκτός, βεβαίως, από το μέγα θέμα της αντιμετώπισης της πανδημίας και τους τρόπους με τους οποίους η τεχνολογία και η καινοτομία μπορούν να βοηθήσουν σ’ αυτήν- πάμπολλα άρθρα και σχόλια ασχολούνται με τη «νέα κανονικότητα», δηλαδή το νέο πλαίσιο μέσα στο οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε και να εργαστούμε, υπακούοντας και εφαρμόζοντας είτε το θέλουμε, είτε όχι τους νέους κανόνες του παιχνιδιού… Οι οποίοι, βεβαίως, είναι πολύ διαφορετικοί απ’ όσους ξέραμε μέχρι σήμερα και απαιτούν υψηλό βαθμό ευελιξίας, προσαρμοστικότητας και αντοχής στις «κακοτοπιές» που μοιραία βρίσκουμε στο δρόμο μας, καθώς ισχύει στο ακέραιο η σοφή ρήση «κάθε αρχή και δύσκολη»…

Η «μένουμε σπίτι» εργασία θεωρείται πλέον must (σε άπταιστα ελληνικά), επομένως όλα τα λογισμικά που την εξασφαλίζουν (αν και λογισμικό, για μωρά που κλαίνε ή παιδάκια που θέλουν να παίξουν τρία και καλά, με τη μαμά ή τον μπαμπά που παραδόξως βρίσκεται στο σπίτι αντί για τη δουλειά, δεν έχει βρεθεί ακόμα…) έγιναν εν μια νυκτί (κυριολεκτικά) υποχρεωτικές προσθήκες στην εργαλειοθήκη μας. Οι σχετικές εφαρμογές και πλατφόρμες είναι πλέον εκ των ων ου άνευ, αλλά τα προβλήματα περισσεύουν: από τη μια το οικιακό δίκτυο δεν είναι στα επίπεδα που πρέπει για να αντέξει όλο αυτό το φορτίο (πολύ περισσότερο, αν στο σπίτι υπάρχει δεύτερος και τρίτος και τέταρτος υπολογιστής/tablet/smartphone σε full λειτουργία). Aπό την άλλη, το παλιό desktop ή το μικρό notebook δεν φτιάχτηκαν γι’ αυτό το σκοπό (είναι μια χαρά για να δεις τα mail σου, άντε και το FB σου, αλλά συνήθως δεν κάνει για σοβαρή δουλειά). Kι από την παράλλη, η έννοια της κατ’ οίκον εργασίας μάλλον δεν συνάδει με το συχνότατα βασικό επίπεδο κυβερνο-ασφάλειας, που έχουμε όλοι στα σπίτια μας. Έτσι κι αλλιώς, γιατί να κλέψουν τα mail μας ή τα βιντεάκια που βλέπουμε στο YouTube;

Άσε που έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και κάποια κερασάκια στην τούρτα, όπως η πρόσφατη αποκάλυψη σχετικά με το Zoom, ως τώρα μακράν το δημοφιλέστερο λογισμικό videoconference που, όπως αποκαλύφθηκε, μοιραζόταν (χωρίς τη συγκατάθεσή τους, βεβαίως) πληροφορίες για τους χρήστες του με το Facebook κι επίσης, μπέρδευε τους χρήστες σε εταιρικό επίπεδο, χωρίς στοιχειώδη προστασία (μέχρι κι ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μπόρις Τζόνσον, την «πάτησε») – όλοι δικοί μας, είμαστε!

Κάποιοι, μάλιστα, φοβούνται πως αυτό μπορεί να είναι μονάχα η κορυφή του παγόβουνου, καθώς συστήματα που σχεδιάστηκαν με χαμηλότερου επιπέδου προδιαγραφές, καλούνται τώρα να ικανοποιήσουν άλλες, πολύ σοβαρότερες ανάγκες. Όχι πως δεν υπάρχουν καλά στημένα, επιχειρηματικά λογισμικά γι’ αυτό το σκοπό – και υπάρχουν και λειτουργούν ικανοποιητικά- όμως σε πρώτη ζήτηση ήταν λογικό να βρεθούν είτε οι δωρεάν λύσεις, είτε αυτές που θα χρεώνουν λιγότερο, στη συνέχεια (λόγω της πανδημίας, υπάρχουν δωρεάν προσφορές αρκετών «σοβαρών», για τους επόμενους 2-3 μήνες).

Τα απλούστερα συστήματα ήδη ικανοποιούν σε κάποιο βαθμό και τις ανάγκες για live digital events, δικτυακές εκδηλώσεις οι οποίες προσπαθούν να υποκαταστήσουν (όσο αυτό είναι δυνατό, βεβαίως, καθώς λείπουν πολύ η προσωπική επαφή και κυρίως το networking) τα συνέδρια και τις άλλες πολυπληθείς εκδηλώσεις, που ήταν ως πρόσφατα μέρος της καθημερινότητάς μας… Μπορεί (γιατί, ανάγκα και οι Θεοί πείθονται) κάποια στιγμή αυτό να γίνει, αλλά για την ώρα φαίνεται χλωμό, καθώς ούτε η σχετική τεχνολογία έχει ωριμάσει, ούτε όλες οι εκδηλώσεις μπορούν να γυρίσουν σε ψηφιακές με το πάτημα ενός κουμπιού – εκτός από τα live, υπάρχουν επίσης οι εκδοχές του video-on-demand, του webinar κι όποιας άλλης εναλλακτικής λύσης δούμε ότι αρμόζει στην περίσταση. Γιατί, κι εδώ ταιριάζει γάντι το… sky is the limit!

 [social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μπορείς να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Και στην περίπτωση της πανδημίας του κορωνοϊού, οι περισσότεροι το βλέπουν μισοάδειο. Και για να είμαστε ειλικρινείς, άπαντες γνωρίζουμε ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι εξαιρετικά δύσκολοι για όλους τους κλάδους της οικονομίας. Ακόμη και αυτούς που κάποιοι θεώρησαν ότι το #menoumespiti θα είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση των οικονομικών αποτελεσμάτων τους. Αλλά στην εποχή μας, δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάζονται όλοι οι κλάδοι της οικονομίας από ένα γεγονός όπως είναι αυτή η πανδημία του COVID-19.

Από την άλλη πλευρά, μερικές φορές είναι καλό να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο. Πιο πολύ γιατί μία ένεση αισιοδοξίας είναι καλή και για την ψυχολογία μας. Στην τρέχουσα περίπτωση, μία θετική εξέλιξη είναι η επιτάχυνση που είδαμε στο χώρο της αξιοποίησης των ψηφιακών τεχνολογιών. Ένα κομμάτι αυτής της θετικής εξέλιξης είναι πως ξαφνικά οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι ανακάλυψαν τα εργαλεία για τηλεδιασκέψεις και συνεργασία εξ αποστάσεως που είχαν στη διάθεση τους αλλά δεν χρησιμοποιούσαν.

Ένα δεύτερο κομμάτι, έχει να κάνει με το ελληνικό Δημόσιο, το οποίο «υποχρεώθηκε» ουσιαστικά να στραφεί στις ψηφιακές τεχνολογίες. Ξαφνικά, τα υπουργικά συμβούλια γίνονται μέσω τηλεδιάσκεψης, τα δημοτικά συμβούλια σε πολλούς δήμους της χώρας και όχι μόνο στα Τρίκαλα πραγματοποιούνται online, οι προμήθειες γίνονται εξαιρετικά γρήγορα με online διαγωνισμούς. Και φυσικά έχεις και το gov.gr, το οποίο λειτούργησε δύο μήνες νωρίτερα από το προγραμματισμένο.

Πρακτικά, μπορούμε να μιλάμε για μία ψηφιακή επιτάχυνση. Βέβαια, αυτό δεν αποτελεί τόσο έκπληξη, δεδομένου ότι πάντα οι κρίσεις οδηγούσαν σε ταχύτερες τεχνολογικές εξελίξεις. Αν σκεφτεί κανείς τι εφευρέθηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θα καταλάβει τι εννοώ. Ιδίως όταν θα δει ότι στη σχετική λίστα περιλαμβάνονται πράγματα όπως το ραντάρ, αλλά και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής. (Στην ίδια λίστα υπάρχει, βέβαια, και η ατομική βόμβα, αλλά σε έναν πόλεμο δεν είναι πάντα καλές όλες οι εφευρέσεις...).

Πίσω στην Ελλάδα του 2020, όπου οι εξελίξεις στον τομέα των ψηφιακών υπηρεσιών του Δημοσίου είναι ταχύτατες. Το gov.gr είναι μία πολύ σημαντική εξέλιξη και όσο περνούν οι μήνες και οι πολίτες θα το χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο, τόσο περισσότερο θα γίνεται κατανοητό πόσο διευκολύνει την καθημερινότητά μας η συγκεκριμένη πύλη.

Βέβαια, η δημιουργία του gov.gr δεν σημαίνει ότι έχουμε τελειώσει. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας προς ένα κράτος που θα είναι σε μεγάλο βαθμό ψηφιοποιημένο και οι πολίτες θα μπορούν να διεκπεραιώνουν συναλλαγές μέσα σε ελάχιστα λεπτά από το σπίτι τους, μέσω υπολογιστή ή smartphone. Αλλά είμαστε σε καλό δρόμο και οι τελευταίες εξελίξεις έχουν δώσει σημαντική ώθηση λόγω ανάγκης. Ας το εκμεταλλευτούμε.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Εσείς τι κάνετε; Στο σπίτι, όλα καλά; Κι εγώ μέσα είμαι, εσώκλειστος – αν μπορώ, ας κάνω κι αλλιώς… Την υγειά μας να έχουμε, πάνω απ’ όλα, αλλά αυτή η υποχρεωτική στέρηση εξόδου είναι κομματάκι ‘επικίνδυνη’, όπως και να το κάνουμε. Γιατί χρόνο έχεις άπλετο, σύνδεση με το Internet (ακόμα) υπάρχει, ε, τι άλλο θα κάνεις παρά να διαβάζεις, να ψάχνεις, να βρίσκεις «τροφή για σκέψη» - ο «ντελιβεράς», στην περίπτωση, δεν είναι άλλος από τον υπολογιστή σου και μάλιστα χωρίς κανένα κίνδυνο σε σύγκριση με τους πραγματικούς, που πασχίζουν οι καημένοι να μας εξυπηρετήσουν, τούτες τις δύσκολες μέρες…

Κι αν δεν κοιτάζεις μηχανικά την οθόνη, ανταλλάσσοντας μηνύματα ή συγκρίνοντας νεανικές/παιδικές φωτογραφίες στο Facebook (η νέα μόδα, αν δεν το αντιληφθήκατε), συχνά-πυκνά «σκάνε» διάφορα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα νέα, απ’ όλο τον κόσμο, που αξίζουν μια σκέψη παραπάνω… Να, όπως αυτό το σχόλιο, από το Bloomberg, που καταπιάνεται με τις συνέπειες της πανδημίας σε επιχειρηματικό επίπεδο. Γιατί, όπως συμβαίνει σε κάθε εποχή μεγάλων ανατροπών (σαν αυτή που διανύουμε τώρα, πολύ περισσότερο αν -όπως αρκετοί επιμένουν- είμαστε ακόμα στην αρχή…) κάποιοι θα βγουν κερδισμένοι από αυτή την κρίση κι άλλοι (φοβάμαι, οι περισσότεροι) χαμένοι ή το πολύ «ίσα βάρκα-ίσα νερά»!

Στους πρώτους, η γκάμα είναι ευρεία, καθώς εκτείνεται από τις εταιρίες που στηρίζουν με τις δράσεις και τις λύσεις τους το εμβληματικό σύνθημα «μένουμε σπίτι», όπως -για παράδειγμα- η πλατφόρμα επικοινωνίας Slack, ως εκείνες που κατασκευάζουν και διαθέτουν στην αγορά όργανα και συσκευές προσωπικής άθλησης, διαδρόμους, λάστιχα, βαράκια κλπ. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις εταιρίες από τον χώρο του eCommerce, ιδιαίτερα τα e-σούπερ-μάρκετ και τα e-φαρμακεία, όπου καθημερινά γίνεται ένας κακός χαμός, με τις παραδόσεις να ορίζονται για αρκετές εβδομάδες μετά (καθώς όλο και περισσότεροι πολίτες φοβούνται να πάνε αυτοπροσώπως στα κανονικά καταστήματα για αγορές, όπου οι τιμές δείχνουν και κάποιες αυξητικές τάσεις – να τα λέμε κι αυτά), με τις γκρίνιες να περισσεύουν…

Στους ευνοημένους κατατάσσονται οι εταιρίες που διαθέτουν συστήματα τηλε-διάσκεψης (Zoom και Webex, ας πούμε), αλλά κι εκείνες που παρέχουν τους «σωλήνες» για τη διακίνηση των δεδομένων, από τα data center στους χρήστες και τούμπαλιν, με τις τηλεπικοινωνιακές κάθε χώρας να παλεύουν με νύχια και με δόντια για να ικανοποιήσουν τις αυξημένες ανάγκες.

Ημέρες δόξας και για τους παρόχους cloud services (MS Azure και Amazon Web Services έχουν, προφανώς, την τιμητική τους, σε διεθνές επίπεδο, πέρα από τους εκάστοτε τοπικούς παρόχους), ενώ οι απόψεις διίστανται για τα «κλασικά» μέσα κοινωνικής δικτύωσης: αλλού διαβάζω ότι έχουν μικρή πτώση κι αλλού (όπως λέει και η προσωπική μου εμπειρία, στην Ελλάδα) ότι γίνεται ένας κακός χαμός – να το παρακολουθήσουμε αυτό, λιγάκι, καθώς Facebook και YouTube έχουν μεν άφθονο περιεχόμενο, αλλά το πόσο αυτό είναι έγκυρο είναι μια μεγάάάλη κουβέντα, που μάλλον δεν είναι της παρούσης…

Από την άλλη, όπως έχουμε ξαναγράψει, τα τεράστια προβλήματα που έπληξαν την «αυτοκράτειρα του φασόν» Κίνα, όπου πρωτο-έδειξε με οδυνηρό τρόπο τα «δόντια» του ο ιός, επηρέασαν αρνητικά πάμπολλες εταιρίες – η Apple, ας πούμε, ανακοίνωσε μόλις πριν από λίγα 24ωρα, ότι η επόμενη έκδοση του iPhone θα καθυστερήσει τουλάχιστον κατά δυο μήνες (άρα, πείτε εσείς, ‘καλό Σεπτέμβρη’, για να είστε μέσα…), ενώ η Intel διαβάζουμε ότι χάνει μεν έδαφος, σ’ ό,τι αφορά στα τσιπ για PC, αλλά αντίθετα κερδίζει, σ’ ό,τι αφορά σ’ εκείνα για servers!

Καθαρά χαμένοι, τέλος, όλοι όσοι έχουν σχέση με μετακίνηση και τουρισμό, αφού μετακινήσεις και ταξίδια… γιόκ! Lyft, Uber, Airbnb, Booking και άλλες εταιρίες του ίδιου κύκλου μάλλον δεν πρέπει να αισθάνονται πολύ καλά (μαζί με όλα τα ξενοδοχεία / καταλύματα και τον ευρύτερο κύκλο HoReCa, βεβαίως), ενώ το ίδιο συμβαίνει και στο χώρο του retail, όπου τα πάντα είναι κλειστά, αλλά και των εκδηλώσεων / εκθέσεων, που εξ ανάγκης γυρίζουν πλέον σε virtual και livestreaming καταστάσεις, χωρίς ανθρώπινη επικοινωνία και το απαραίτητο networking… Τα εμπορικά μηνύματα περνάνε κι έτσι, αλλά μένει να φανεί πόσο αποτελεσματικά θα είναι πλέον, ιδιαίτερα αν -όπως όλα δείχνουν- ζήσουμε εποχές ύφεσης… Πότε μιλούσαμε, τελευταία φορά, για προκλήσεις και ευκαιρίες;

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η πανδημία του κορωνοϊού είναι το μείζον θέμα για ολόκληρο τον πλανήτη και το #menoumespiti είναι η κυρίαρχη τάση στην Ελλάδα. Πολλοί θεώρησαν ότι η εξέλιξη αυτή θα ωφελήσει όλους όσους ασχολούνται με το ηλεκτρονικό εμπόριο, αλλά κατά τις πρώτες ημέρες του #menoumespiti, ωφελημένοι δεν είναι όλοι όσοι ασχολούνται με το ηλεκτρονικό εμπόριο.

Οι υπάρχουσες πληροφορίες αναφέρουν ότι, όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, τα online φαρμακεία και τα online σούπερ μάρκετ καταγράφουν παραγγελίες ρεκόρ. Το πρόβλημα είναι ότι τα σούπερ μάρκετ δεν έχουν τις υποδομές προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη βροχή παραγγελιών που δέχονται μέσω Διαδικτύου. Το αποτέλεσμα είναι αν βάλεις σήμερα μία παραγγελία να χρειαστεί να περιμένεις τουλάχιστον 7 με 10 ημέρες μέχρι να την παραλάβεις. Και στην Ελλάδα τα πράγματα είναι καλύτερα από ορισμένες από τις μεγάλες αγορές του εξωτερικού, όπου μέχρι και να κλείσουν υποχρεώθηκαν κάποια online σούπερ μάρκετ!

Από εκεί και πέρα, οι καταναλωτές δεν κάνουν αγορές. Μπορεί το μόνο κανάλι πώλησης για πολλά προϊόντα να είναι το Διαδίκτυο, αλλά ποιος έχει όρεξη να αγοράσει, για παράδειγμα, ρούχα ή κινητό τηλέφωνο; Οι εταιρείες ταχυμεταφορών αναφέρουν ότι ο όγκος των παραγγελιών δεν έχει αυξηθεί και αυτό είναι μία παράμετρος που έχει τη δική του σημασία.

Φυσικά, έχει αυξηθεί η χρήση των πλατφορμών για παραγγελίες φαγητού και καφέ, ενώ έχουμε αρχίσει να βλέπουμε να λειτουργούν και υπηρεσίες για κατ’ οίκον παράδοση ψιλικών. Και είναι και αυτό κάτι που έχει το δικό του ενδιαφέρον καθώς η κρίση δημιουργεί, τρόπον τινά, ευκαιρίες και αλλαγή συνηθειών.

Βέβαια, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι επόμενες 2-3 εβδομάδες θα δείξουν που θα καθίσει η μπίλια όσον αφορά στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Η λογική λέει ότι θα υπάρξει μία ενίσχυση των πωλήσεων, αλλά θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε ποιες θα είναι οι κατηγορίες εκείνες που θα κερδίσουν από το #menoumespiti και την απαγόρευση κυκλοφορίας. Και θα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον να δούμε όταν, με το καλό, περάσει αυτή η κρίση, αν θα υπάρξουν κατηγορίες όπου οι νέες τάσεις θα διατηρηθούν.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ζούμε δύσκολους καιρούς – όλοι το έχουμε καταλάβει… Έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν εχθρό αόρατο και ύπουλο, που φωλιάζει μέσα στις καθημερινές συνήθειές μας, στον τρόπο που ζούσαμε ως τώρα. Κι ίσως γι’ αυτό να είναι τόσο επικίνδυνος – οι «Κερκόπορτες» πολλές κι άντε να τις κλείσεις. Με προσοχή και εγρήγορση μπορούμε και πρέπει να τα καταφέρουμε – η τεχνολογία αποδεικνύεται ο καλύτερος αρωγός σ’ αυτή την προσπάθεια, συμβάλλοντας στην αλλαγή «παραδείγματος» όσον αφορά στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις ανάγκες μας.

Δείτε, ας πούμε, αυτή την ιστορία στη γειτονική μας Ιταλία, με τις βαλβίδες για αναπνευστήρες οξυγόνου – υλικό απολύτως απαραίτητο για να σωθούν οι ζωές των (πάρα πολλών, εκεί) βαρέως νοσούντων. Η εταιρία παραγωγής τους δήλωσε αδυναμία έγκαιρου εφοδιασμού της αγοράς με περισσότερες βαλβίδες κι ενώ περίπου 250 ασθενείς περίμεναν ουρά για θεραπεία. Δυο startupers πρότειναν να σκανάρουν τη βαλβίδα (αφού αρχικά ζήτησαν τα σχέδια από την εταιρία τα οποία, για ευνόητους λόγους, δεν τους δόθηκαν) ώστε να την εκτυπώσουν γρήγορα και απλά, σε μεγάλους, επαγγελματικούς 3D printers.

Το έκαναν μέσα σε λίγες ώρες, παρά την απαγόρευση, για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους, εκτυπώνοντας 100 τεμάχια με κόστος κάτω του 1 € το καθένα, τα οποία μπήκαν αμέσως σε χρήση. Η εταιρία (που αρχικά γράφτηκε ότι τους απειλεί με μηνύσεις για κλοπή πατέντας, αλλά μάλλον αυτό δεν συμβαίνει, τελικά) δύσκολα θα μπορούσε να αντιδράσει, όταν την ίδια ώρα η υπουργός Καινοτομίας της Ιταλίας βγαίνει με tweet και τους συγχαίρει δημοσίως, που μπόρεσαν να δώσουν λύση σ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα… Βεβαίως, υπάρχει μεγάλο κόστος για Έρευνα & Ανάπτυξη και η εταιρία έχει κάθε δίκιο να προστατεύει την πατέντα της, αλλά πόσο μεγαλύτερο είναι πια από το κόστος τόσων ζωών που χάνονται; Πόσο, άραγε, αποτιμάται μια πατέντα, όταν αντιμετωπίζουμε ζητήματα ζωής ή θανάτου, και λύσεις υπάρχουν;

Τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, πολλά θα αλλάξουν… Νέες καινοτομικές λύσεις θα κάνουν την εμφάνισή τους φαινομενικά από το πουθενά αξιοποιώντας την Τεχνητή Νοημοσύνη και τα Μεγάλα Δεδομένα, το Internet των Αντικειμένων και τα ρομποτικά συστήματα – είδαμε τις τελευταίες ημέρες σε κάποια βίντεο από κινεζικά και ιαπωνικά νοσοκομεία, ρομποτικές νοσοκόμες να συμβάλουν στην περίθαλψη των νοσούντων. Οι ανατροπές είναι τεράστιες, οι προκλήσεις πολλές και οι ευκαιρίες άλλες τόσες! Το θέμα είναι να αδράξει ο καθένας όσες μπορεί και να τις αξιοποιήσει κατάλληλα…

Το eCommerce πρέπει (και μπορεί) να «καβαλήσει το κύμα» της τεράστιας ζήτησης – άλλοι δρόμοι ανοίγουν, οι αλυσίδες τροφοδοσίας μετασχηματίζονται, αναβαθμίζονται, βελτιστοποιούνται! Μέσα σε λίγες ημέρες, η Amazon προσέλαβε 100.000 νέους εργαζόμενους στις ΗΠΑ, ενώ αύξησε κατά 2 $ την ωριαία αμοιβή των νυν εργαζομένων της, για να μπορέσει να ανταποκριθεί άμεσα και με επιτυχία στις νέες συνθήκες. Για εδώ δεν έχω νούμερα, αλλά είναι βέβαιο ότι η ζήτηση έχει εκτιναχθεί, ειδικά στα e-supermarket και στα e-φαρμακεία. Το φανερώνουν οι χρόνοι παράδοσης, για αρκετές ημέρες μετά…

Προφανώς, η αγορά είναι τώρα στη φούρια της προκειμένου να αντιμετωπίσει τις έκτακτες συνθήκες και ανάγκες - οι σημερινοί ξέφρενοι ρυθμοί θα κοπάσουν μόλις «κάτσει η σκόνη» από τις συνέπειες του κορωναϊού, σε λίγες εβδομάδες ή -έστω- σε λίγους μήνες. Όμως, η νέα «κανονικότητα» στην οποία θα επιστρέψουμε -όπως όλα δείχνουν- δεν θα μοιάζει μ’ αυτήν που είχαμε και ξέραμε ως σήμερα, θα έχει μπολιαστεί με τις νέες δυνατότητες που απέδειξαν την αξία τους στην πράξη.

Πολλά από αυτά που κάνουμε τώρα εξ ανάγκης θα μείνουν, γιατί μας αρέσουν, μας βολεύουν, μας εξυπηρετούν καλύτερα… Βλέπε, τηλε-εργασία, όπου σε χρόνο (σχεδόν) dt, ων ουκ έστιν αριθμός επιχειρήσεις «διαμοιράστηκαν» στα σπίτια των εργαζομένων και συνεχίζουν να λειτουργούν – οι mobile workers που με τη βοήθεια της προηγμένης τεχνολογίας αυξάνονταν και πληθαίναν (σκέψου να έρθει και το 5G, τι έχει να γίνει…) απέκτησαν συντρόφους εν πληκτρολογίοις, τους home workers! Τα μοντέλα που ξέραμε αλλάζουν προς το πιο ανθρώπινο, γιατί αλλάζει η πραγματικότητα γύρω μας, the hard way… Σε πολλά προβλήματα θα δούμε ότι υπάρχουν τελικά λύσεις, κάποια άλλα θα πάψουν να μας απασχολούν, κάποια άλλα απλώς θα τα αγνοήσουμε και θα προχωρήσουμε σε νέους δρόμους, παρακάμπτοντάς τα.

Άλλος κόσμος ξημερώνει, άλλοι θα είμαστε κι εμείς στη Μετά-Ιόν εποχή… Αν πάθουμε, άραγε, θα μάθουμε; Κοντός ψαλμός, αλληλούια…

ΥΓ. Και «σεμνά» το Internet, ε; Πρέπει να «φτάσει» για όλους, έως ότου μπορέσουν να προσαρμοστούν οι σημερινές υποδομές στα νέα δεδομένα…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Οι εξελίξεις με την πανδημία του COVID-19, του γνωστού σε όλους μας κορονοϊού, έχουν αλλάξει πολλές από τις καθημερινές συνήθειές μας. Δεν είναι η πρώτη φορά, βέβαια, που συμβαίνει κάτι τέτοιο τα τελευταία χρόνια και ενδεχομένως οι επιπτώσεις που θα έχουν αυτές οι αλλαγές στην ΜΚ (μετά κορονοϊό) εποχή, να είναι περισσότερες από όσες φανταζόμαστε. Όπως άλλωστε συνέβη και με τα capital controls το 2015.

Στην εποχή του κορονοϊού και του #menoumespiti, το Διαδίκτυο παίζει πλέον πολύ μεγάλο ρόλο. Θα είχε ενδιαφέρον να σκεφτούμε πως θα ήταν η καθημερινότητά μας αν είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο πριν από 30 χρόνια, αλλά σε κάθε περίπτωση το Internet με τα υπάρχοντα δεδομένα, χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο. Και το ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως χρησιμοποιείται και διαφορετικά.

Το πιο καλό παράδειγμα έχει να κάνει με τις online παραγγελίες στα σούπερ μάρκετ. Ακόμη και άνθρωποι που κάνουν συχνά online αγορές, το σούπερ μάρκετ το θεωρούν κάτι που θα πάνε. Τουλάχιστον προ κορονοϊού. Τώρα, σκέφτονται ότι είναι προτιμότερο αφού #menoumespiti να παραγγείλουν online. Όμως, εδώ είναι και το πρόβλημα: αν βάλεις τη παραγγελία σήμερα, η παράδοση θα γίνει σε μία εβδομάδα στην καλύτερη περίπτωση. Και αυτό πάει ανάλογα με την περιοχή, καθώς πλέον έχουν αρχίσει να ακούγονται και περιπτώσεις για παραδόσεις τον Απρίλιο!

Αυτό βέβαια είναι αναμενόμενο. Ουδείς είχε προετοιμαστεί πραγματικά -όσον αφορά στις online παραγγελίες- για την τεράστια αύξηση που παρατηρείται στο online εμπόριο. Όμως, από την άλλη, είναι και μία σημαντική πρόκληση. Αν τα ηλεκτρονικά σούπερ μάρκετ και τα ηλεκτρονικά καταστήματα καταφέρουν να πείσουν τους καταναλωτές για την αξιοπιστία τους, τότε αυτό θα είναι ένα μεγάλο «παράσημο» που θα διατηρήσουν και όταν περάσει η παρούσα κρίση.

Σαφώς και δεν είναι εύκολο, γι’ αυτό είναι και πρόκληση. Αλλά όταν ακούς παράδοση σε 2,5 εβδομάδες, τότε γίνεται κατανοητό ότι ο καταναλωτής όσο και αν έχει… κατανόηση, δεν πρόκειται να ξαναχρησιμοποιήσει την υπηρεσία. Θα προτιμήσει -στην περίπτωση των σούπερ μάρκετ- να πάει μία φορά σε διάστημα 14 ημερών και να πάρει προμήθειες για 2 εβδομάδες. Επειδή πρακτικά δεν έχει άλλη επιλογή.

Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο αλλά στα δύσκολα είναι που φαίνεται μία επιχείρηση. Πόσο ευέλικτη είναι πως προσαρμόζεται στα εκάστοτε δεδομένα. Και πως αλλάζει τα μοντέλα λειτουργίας της και την εφοδιαστική αλυσίδα της.

Είναι μία ενδιαφέρουσα πρόκληση και δεν θα πρέπει να την παραβλέψουν όσοι πραγματικά πιστεύουν ότι το online εμπόριο αφορά και τα σούπερ μάρκετ. Και αναφέρομαι ειδικά στα σούπερ μάρκετ γιατί εκεί φαίνεται να υπάρχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Για να δούμε…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όπως συμβαίνει σε κάθε ανατροπή των όσων ξέρουμε, γνωρίζουμε, πράττουμε καθημερινά, έτσι και τώρα -με αφορμή την «επιδρομή» του κορωναϊού- είναι σχεδόν σίγουρο ότι κι αυτή η δοκιμασία θα αφήσει τα σημάδια και τις επιπτώσεις της σε όλους μας, σ’ άλλους περισσότερο και σ’ άλλους λιγότερο. Ειδικά στο χώρο της Τεχνολογίας (αυτά ξέρουμε, αυτά μολογάμε…) δεν χωράει αμφιβολία ότι οι μεγάλες βιομηχανίες δεν πρόκειται να ξαναβάλουν «όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι», για να μην την πάθουν όπως τώρα που -με την Κίνα, τη βασική προμηθεύτριά τους σε προϊόντα και εξαρτήματα, αποκλεισμένη λόγω καραντίνας- βλέπουν τις τροφοδοτικές αλυσίδες των εργοστασίων τους διαλυμένες και τα ράφια στις αποθήκες τους σχεδόν αδειανά…

Τα εργοστάσιά τους (όσα δεν είναι στην ίδια την Κίνα, όπου έχουν κλείσει εντελώς) τις τελευταίες ημέρες ανθυπολειτουργούν, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων – μεγάλα και μικρά καράβια κλυδωνίζονται το ίδιο σ’ αυτή την ιο-φουρτούνα. Κι όταν με το καλό (όπως ευχόμαστε όλοι) κοπάσει σε εύλογο χρόνο η τρικυμία, εκεί να δεις «τραγούδια» που θα ακούσουμε…

Το πάθημα (που ήδη έχει τεράστιο κόστος, χωρίς να μετρήσουμε το ανυπολόγιστο των χαμένων ζωών) πιθανότατα θα έχει γίνει μάθημα και οι αλλαγές στην παραγωγή και στις συναφείς διαδικασίες, όπως πχ. η διανομή, αναμένεται να είναι σαρωτικές: αφενός, η διασπορά των εργολαβιών θα είναι πια εκ των ων ουκ άνευ -δεν θα στρέφονται άπαντες στην Κίνα όπως γινόταν ως τώρα, αλλά θα απευθυνθούν και σε άλλες χώρες (επίσης ασιατικές, καταπώς φαίνεται, λόγω των χαμηλών εργατικών), οι οποίες σίγουρα θα τρέξουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία- αφετέρου, αρκετοί θα προχωρήσουν ακόμα ταχύτερα στην υιοθέτηση πρακτικών Industry 4.0, με τη μετασκευή των υφιστάμενων και τη δημιουργία νέων, εξελιγμένων παραγωγικών μονάδων – βλέπε smart factories.

Σ’ αυτά τα υπερσύγχρονα εργοστάσια, «κτισμένα» με διαφορετική νοοτροπία από τα «παλιά», οι ρομποτικές διατάξεις θα αφθονούν και θα συνεργάζονται στενά με συγκριτικά λιγότερους, αλλά πολύ πιο εξειδικευμένους εργαζομένους, οι οποίοι θα αξιοποιούν όλες τις σύγχρονες δυνατότητες: επαυξημένη και εικονική πραγματικότητα (AR/VR), μηχανική μάθηση κι ό,τι άλλο από το «portfolio» της Τεχνητής Νοημοσύνης βρει γρήγορα το δρόμο προς την παραγωγή.

Όμως, θα υπάρχουν κι άλλες ανατροπές: τα πολύ μεγάλα συνέδρια, τα summits και τα mega-congresses δεν τα βλέπω, επίσης, καλά… Έπειτα από 30 τόσα χρόνια, δεν έγινε φέτος για πρώτη φορά το MWC – η Βαρκελώνη κλαίει και το γράψαμε. Στον GSMA, τους οργανωτές του, επικρατεί σοκ και δέος -σύμφωνα με εσωτερική πληροφόρηση της στήλης- αλλά και αγωνία για την επόμενη μέρα. Όταν οι περιστάσεις σε αναγκάζουν να μην κάνεις πράγματα που για χρόνια θεωρείς απαραίτητα και, παρόλα αυτά, βλέπεις ότι η ζωή συνεχίζεται κανονικά, όσο να ‘ναι, κάποιες εδραιωμένες πεποιθήσεις τρίζουν…

Τα μεσαία συνέδρια πιθανότατα να μη θιγούν τόσο, τα μικρά ακόμα λιγότερο, μαζί με τα σεμινάρια και τα εργαστήρια – θα βοηθήσει και η τεχνολογία, ίσως περάσουμε σε έναν συνδυασμό live παρουσιάσεων, ολογραμμάτων και τηλεπαρακολούθησης. Λύσεις θα βρεθούν, αλλά τα μεγάλα, που απαιτούν προετοιμασίες μηνών και υπερβολικές δαπάνες για μονάχα τρεις ή τέσσερις ημέρες, ίσως πέσουν κι αυτά θύματα του ιού, όπως ήδη γράφουν αρκετά διεθνή ΜΜΜ, σημειώνοντας πως ακόμα κι αν επιζήσουν, θα βγουν σίγουρα «λαβωμένα» από αυτή την αντιπαράθεση.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε και τις αλλαγές που δρομολογούνται στον τρόπο δουλειάς: οι εταιρίες που πουλάνε λύσεις τηλε-εργασίας έχουν κάνει την τύχη τους, τις τελευταίες ημέρες, προσφέροντας μαζικά εφαρμογές τόσο στον δημόσιο, όσο -πολύ περισσότερο- στον ιδιωτικό τομέα. Μεγάλοι οργανισμοί, τράπεζες, επιχειρήσεις εκατοντάδων ατόμων βρίσκουν πλέον στην τηλε-εργασία τη λύση για να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους, ξεπερνώντας τις πρόσφατες απαγορεύσεις με στόχο τον περιορισμό του προβλήματος. Κι αν η δοκιμή αυτή αποδειχθεί επιτυχής, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως έπειτα από κάποιους μήνες που θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, όλα θα είναι όπως πριν. Κανείς δεν θα μπορεί να αγνοήσει τον νέο, εναλλακτικό τρόπο εργασίας που έχει πολλαπλά κοινωνικά και οικονομικά οφέλη, αλλά διστάζαμε ως τώρα να τον εφαρμόσουμε. Μια αρχή φτάνει να γίνει -έστω και εξ ανάγκης- για να αρχίσει να «ξηλώνεται το πουλόβερ» της ακαμψίας…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Είναι μία από τις ιστορίες που κυκλοφορούν στους δημοσιογραφικούς κύκλους και δεν ξέρεις πόσο έχουν βάση, τελικώς. Διευθύνων σύμβουλος και βασικός μέτοχος μεγάλης -πολύ μεγάλης- αλυσίδας στο χώρο του λιανεμπορίου ερωτάται αν η εταιρεία του ασχολείται με τον ψηφιακό μετασχηματισμό της. Η απάντηση είναι εκπληκτική: «Φυσικά, έχουμε δημιουργήσει ηλεκτρονικό κατάστημα».

Σε οποιοδήποτε άλλη χώρα, η απάντηση αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει γέλιο. Στην Ελλάδα, όμως, δεν συμβαίνει αυτό. Γιατί πολλοί επιχειρηματίες και μεγαλοστελέχη δείχνουν να μην έχουν κατανοήσει τι σημαίνει ψηφιακός μετασχηματισμός. Και πόσο γρήγορα έρχονται οι αλλαγές και διαμορφώνουν νέα επιχειρηματικά μοντέλα. Πλέον, είναι εξαιρετικά εύκολο από το ζενίθ να φθάσεις στο ναδίρ, σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα.

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι πως ο ψηφιακός μετασχηματισμός δεν είναι… ψηφιακός. Δηλαδή, δεν μετασχηματίζεσαι αν αρχίζεις να χρησιμοποιείς ψηφιακά εργαλεία στην επιχείρηση σου. Το Excel είναι μία πολύ καλή εφαρμογή, αλλά δεν είναι το εργαλείο εκείνο που θα σου επιτρέψει να κάνεις το επόμενο βήμα και να αξιοποιήσεις τα δεδομένα που έχεις, προκειμένου να βελτιώσεις τα προϊόντα και τις υπηρεσίες, να έχεις καλύτερη εξυπηρέτηση και να μειώσεις το κόστος στην εφοδιαστικής αλυσίδα σου.

Το κλειδί είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Από όλους τους εργαζόμενους είτε βρίσκονται στα υψηλότερα στρώματα της επιχειρηματικής πυραμίδας είτε στα χαμηλότερα. Μία επιχείρηση θα πρέπει να επανεκπαιδεύσει τους ανθρώπους της, να τους δώσει τη δυνατότητα να καταλάβουν τις αλλαγές που υπάρχουν, να προσαρμοστούν σε αυτές και να τις αξιοποιήσουν. Αλλά θα πρέπει και οι εργαζόμενοι να καταλάβουν ότι πρέπει να αλλάξουν. Το "μοντέλο" αυτή τη δουλειά ξέρω να κάνω και δεν πρόκειται να κάνω κάτι άλλο, είναι πλέον ξεπερασμένο. Είτε μας αρέσει είτε όχι.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον, είναι ότι οι εργαζόμενοι ως καταναλωτές προσαρμόζονται πιο γρήγορα στα νέα δεδομένα, χρησιμοποιούν νέα εργαλεία και υπηρεσίες και αλλάζουν συνήθειες. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις εργαζόμενους σε μία τράπεζα να χρησιμοποιούν το smartphone για να καλέσουν ταξί ή για να παραγγείλουν φαγητό, αλλά όταν τους λένε ότι το τραπεζικό κατάστημα θα πρέπει να αλλάξει και να γίνει πιο ψηφιακό, απαντάνε ότι αυτό είναι λάθος και όλα αυτά «θα μας πάρουν τη δουλειά». Γενικώς, η αίσθηση που υπάρχει, είναι πως οι αλλαγές είναι για τους άλλους κλάδους και όχι για το δικό μας...

Το ίδιο συμβαίνει και στο λιανεμπόριο. Το Διαδίκτυο έχει αλλάξει τον τρόπο που αγοράζουμε προϊόντα και υπηρεσίες, όμως πολλές επιχειρήσεις λιανικής δε δείχνουν καμία διάθεση να το καταλάβουν και να κοιτάξουν προς αυτή την κατεύθυνση. Και το κυριότερο, δεν προσπαθούν να βρουν νέα μοντέλα που θα τους βοηθήσουν να είναι περισσότερο ανταγωνιστικές και παραγωγικές. Αντίθετα, υποστηρίζουν ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει και η επιτυχημένη πορεία τους θα συνεχιστεί για πάντα. Αρκεί να αποκτήσουν ένα e-shop, το οποίο, μάλιστα, θεωρούν ότι είναι λιγότερο σημαντικό από ένα οποιοδήποτε κατάστημά τους. Και όχι ένα νέο και διαφορετικό κανάλι πωλήσεων.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]