Επωνύμως…

Καθώς σιγά-σιγά προσπαθούμε να ορθοποδήσουμε από τα πλήγματα της πανδημίας και να επανέλθουμε σε κάποια μορφή ημι-κανονικότητας, αποδεχόμενοι ως δεδομένο ότι η ζωή μας συνεχίζεται και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον κορωνοϊό, το μεγαλύτερο ίσως ζητούμενο δεν είναι άλλο από την ανάκαμψη – τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εξ ου και η μετά πολλών ωδινών «γέννηση» του Ταμείου Ανάκαμψης, με τη βαριά «προίκα» των 700+ δισεκατομμυρίων ευρώ, χάρη στη στήριξη των οποίων οι χώρες – μέλη της ΕΕ ελπίζουν να ξεπεράσουν τον κάβο και να επανέλθουν σταδιακά σε πιο «ήσυχα νερά» και σε καθεστώς ανάπτυξης.

Ο παράγοντας με την πιο καταλυτική δράση σ’ αυτό το ταξίδι της επιστροφής είναι -χωρίς καμία αμφιβολία- η τεχνολογία, που μας έχει βοηθήσει πολλαπλά με τις δυνατότητές της σε πλήθος τομείς, από την υγεία και την επιχειρηματικότητα ως τις μεταφορές και την (βλέπε 4.0) βιομηχανία. Για να δουλέψουν όλα αυτά οργανωμένα και σωστά, όμως, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εξασφάλιση της αναγκαίας επικοινωνίας – η συνδεσιμότητα είναι εκ των ων ουκ άνευ, πλέον, στη μετά πανδημία εποχή και από τη δική της ποιότητα εξαρτόμαστε πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Το βλέπουμε στην καθημερινότητά μας, το δείχνουν και οι αριθμοί: η διακίνηση δεδομένων αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο, όμως εξ ίσου σημαντικό ρόλο παίζει και η αξιοπιστία των δικτύων, κάτι αναμενόμενο αφού -εκτός από την ενημέρωση και την ψυχαγωγία- στο οικιακό «μενού» ήρθε να προστεθεί τόσο ο εργασιακός φόρτος, όσο συχνά και οι εκπαιδευτικές ανάγκες της οικογένειας.

Ο χώρος των τηλεπικοινωνιών υπογραμμίζει σε όλους τους τόνους, μέσω των συλλογικών του οργάνων, την (αληθινή, μέχρι στιγμής) δέσμευσή του και την ετοιμότητα να στηρίξει τις ανάγκες των χρηστών σε συνεργασία με τις εθνικές και ευρωπαϊκές αρχές, αλλά και την κοινωνία των πολιτών. Κι όπως όλα δείχνουν -κι όπως τα περιγράφει σχετική ανάλυση εκ μέρους του GSMA- η «ραχοκοκαλιά» αυτής της προσπάθειας είναι τα σύγχρονα δίκτυα οπτικών ινών (εξ ου και η καθαρεύουσα του τίτλου) στα οποία επενδύουν σθεναρά οι πάροχο,ι στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες. Βέβαια, οι ίδιοι καλούνται παράλληλα να επενδύσουν σημαντικότατα ποσά τα επόμενα χρόνια στα νέα δίκτυα 5G, παρότι αντιμετωπίζουν ασφυκτική πίεση κι από τα «θηρία» της Πληροφορικής, που ζήλεψαν τη δόξα τους και εισβάλουν στις «ΑΟΖ» τους, με πακέτα και προσφορές.

Δύσκολοι καιροί, αλλά -σύμφωνα με την ίδια μελέτη- οι εθνικές κυβερνήσεις αναγνωρίζουν την προσπάθεια που καταβάλουν οι τηλεπικοινωνιακές και παρέχουν κίνητρα για βελτίωση της ποιότητας, αύξηση των ταχυτήτων, εξάπλωση των ευρυζωνικών δικτύων, ακόμα και σε όχι τόσο εμπορικά βιώσιμες περιοχές, όπως είναι οι αγροτικές και απομακρυσμένες περιφέρειες. Μάλιστα, προβλέπονται -για τη βελτίωση της οικονομικής απόδοσης κάποιων δικτύων- και δυνατότητες υβριδικής πρόσβασης, με συνδυασμούς οπτικής ίνας και κινητής τηλεφωνίας, κατά περίπτωση. Τέτοιοι συνδυασμοί είναι, άλλωστε, συνηθισμένοι, αφοί με οπτική ίνα συνδέονται μεταξύ τους και οι σταθμοί βάσης της κινητής…

Ο ρόλος των οπτικών ινών είναι, λοιπόν, καθοριστικός για την εξασφάλιση της διασυνδεσιμότητας και πολύ περισσότερο τώρα, στην εποχή της πανδημίας. Φυσικά, οι εξελίξεις στον κλάδο είναι ραγδαίες και κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, όσον αφορά στις νέες ανάγκες που θα προκύψουν και τις λύσεις που θα απαιτηθούν εκ μέρους των παρόχων, ώστε να μετριασθεί ο αρνητικός αντίκτυπος των νεοεισερχομένων με άγριες διαθέσεις στον χώρο.

Ο χρόνος θα δείξει αν οι σημερινοί θα τα καταφέρουν και με τι απώλειες από την πλευρά τους – οι «πόλεμοι τιμών» είναι κάτι συνηθισμένο πια, με σαφώς κερδισμένο τον πελάτη-χρήστη, που επωφελείται από τα μειωμένα τιμολόγια. Η δυνατότητα προσαρμογής στις νέες συνθήκες και σκέψης out of the box μπορεί να κρίνει το μέλλον τους. Η κρίση μπορεί να μετατραπεί από τη μια στιγμή στην άλλη σε ευκαιρία για κάθε επιχείρηση, όμως ο ρόλος της οπτικής ίνας στη λειτουργία των δικτύων και την ίδια την ανάκαμψη, δύσκολα θα βρει αντικαταστάτη στην παρούσα χρονική συγκυρία.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ηλεκτρονικό εμπόριο έχει εισέλθει πλέον για τα καλά στην καθημερινότητα των Ελλήνων καταναλωτών και όλο και περισσότερες επιχειρήσεις βλέπουν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην έχουν και το Διαδίκτυο στα κανάλια πωλήσεων που χρησιμοποιούν.

Όμως, για πολλές μικρές επιχειρήσεις η δημιουργία του δικού τους eshop δεν είναι κάτι που επιθυμούν. Είτε λόγω κόστους, το οποίο τους φαντάζει υψηλό, είτε επειδή δεν θέλουν να εμπλακούν με διάφορα τεχνικά ζητήματα, ή ακόμη και με τις πληρωμές. Στην ίδια κατηγορία συναντάμε και ελεύθερους επαγγελματίες που παράγουν, για παράδειγμα, χειροποίητα προϊόντα ή πολύ εξειδικευμένα αντικείμενα, οι οποίοι επίσης θέλουν να αποφύγουν -ή δεν έχουν το χρόνο- να εμπλακούν στη διαδικασία δημιουργίας ενός συμβατικού eshop.

Για τέτοιου είδους επιχειρήσεις ή ελεύθερους επαγγελματίες, λύσεις υπάρχουν και, μάλιστα, είναι ουκ ολίγες θα έλεγε κανείς. Με το κόστος απόκτησης online εμπορικής παρουσίας να είναι μάλιστα σχετικά μικρό.

Ας ξεκινήσουμε από τις εγχώριες επιλογές. Το Public έχει δημιουργήσει εδώ και αρκετό καιρό το δικό του marketplace και έχει βγει πολύ επιθετικά τους τελευταίους μήνες με αποτέλεσμα στα μέσα Ιουλίου να είχε ξεπεράσει τις 600 επιχειρήσεις που συνεργάζονται μαζί του. Και ο στόχος για 2.500 καταστήματα μέχρι το τέλος του έτους, μοιάζει κάτι παραπάνω από εφικτός.

Αντίστοιχα δυναμική πορεία, αν και διατηρώντας πολύ πιο χαμηλό προφίλ, έχει και η ανάλογη υπηρεσία του Skroutz. Σύμφωνα με πρόσφατο post στο LinkedIn του διευθύνοντος συμβούλου του Skroutz, Γιώργου Χατζηγεωργίου, το Skroutz Mechants που δίνει τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις χωρίς ηλεκτρονικό κατάστημα να πουλάνε ηλεκτρονικά, έχει φθάσει σε 10 μήνες τις 1.696 επιχειρήσεις. Από αυτές, οι 1.052 έχουν τουλάχιστον μία πώληση, ενώ οι υπόλοιπες 830 είναι ενεργές σε μηνιαία βάση.

Πάμε τώρα στις επιλογές από το εξωτερικό. Το eBay έχει δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην ελληνική αγορά, με ειδικά σεμινάρια για τις εγχώριες επιχειρήσεις αλλά και προχωρώντας σε συνεργασία με το Enteprise Greece. Το eBay έχει, φυσικά, το πλεονέκτημα της διεθνούς παρουσίας, όταν το Public και το Skroutz απευθύνονται σε Έλληνες καταναλωτές ή σε όσους μιλούν ελληνικά.

Επιπλέον, μία άλλη επιλογή είναι το Facebook που έχει προχωρήσει πρόσφατα στο Facebook Shops, ενώ ο αμερικανικός κολοσσός ξεκίνησε να δίνει και τη δυνατότητα για δημιουργία καταστημάτων μέσω του Instagram.

Αν η online παρουσία σας είναι στο Facebook, υπάρχει και η επιλογή που δίνει η Cosmote, που «παίρνει» το περιεχόμενο από τη σελίδα σας και δημιουργεί σε πολύ μικρό χρόνο ένα ηλεκτρονικό κατάστημα!

Γενικότερα, λύσεις και επιλογές υπάρχουν αλλά το ερώτημα είναι ποια είναι η πιο σωστή. Όλα εξαρτώνται από το τι θέλει κάθε επιχείρηση. Αν την ενδιαφέρει το εξωτερικό ή μόνο η ελληνική αγορά, αν το κοινό της είναι πολύ εστιασμένο στα social media και πως θέλει να δέχεται πληρωμές. Όπως, φυσικά, και ποιες είναι οι προμήθειες που είναι διατεθειμένη να δίνει στο κάθε marketplace, ή την κάθε πλατφόρμα.

Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται λίγο ψάξιμο, αλλά από την άλλη πλευρά, εν έτει 2020 δεν είναι δυνατό μία επιχείρηση να μην έχει το δικό της ηλεκτρονικό κατάστημα, εφόσον ασχολείται με τη λιανική πώληση προϊόντων ή/και υπηρεσιών.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Καλώς σας βρήκαμε, μετά τις διακοπές, και μη παρεξηγείτε τον τίτλο μας! Δεν πήραν φωτιά τα μπατζάκια μας, ούτε έχουμε πυρκαγιά στη γειτονιά μας κι ας δείχνει ένα «αξιοπρεπές», πλην ασυνήθιστο για την εποχή, 35άρι το θερμόμετρο, την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές… Το πρόβλημα είναι για την ώρα θεωρητικό, έστω κι αν απειλεί να γίνει πρακτικό και επώδυνο, αν δεν λάβουμε εγκαίρως τα μέτρα μας…

Ας τα πιάσουμε, λοιπόν, από την αρχή: με δεδομένο ότι έχουμε ήδη μπει σε μια περίοδο παράξενης ημι-κανονικότητας, όπου επανέρχονται (γιατί, ίσως, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά) οι δραστηριότητες της καθημερινότητάς μας, ένα από τα πιο «φλέγοντα» (να άλλη μια χρησιμότητα του πυροσβεστήρα, που λέγαμε παραπάνω) ζητήματα, είναι η προσαρμογή όλων μας στον νέο τρόπο εργασίας, ακολουθώντας τις επιβεβλημένες λόγω πανδημίας προδιαγραφές.

Κι από ποια βάση, παρακαλώ; Πολύ σπίτι – λίγο γραφείο – κάποιες συναντήσεις live με μάσκα και αντισηπτικά – περισσότερο Zoom / Skype / Webex ή όποια άλλη εφαρμογή τηλεδιάσκεψης προτιμάει ο καθένας. Α, και πολύ άγχος – βάλτε το κι αυτό στο λογαριασμό, γιατί τα αποτελέσματα των πρώτων (αμερικάνικων μεν, αλλά καλομελέτα κι έρχεται…) ερευνών είναι δεόντως ανησυχητικά! Έδειξαν, για παράδειγμα, ότι στα τέλη Ιουλίου το 75% των ερωτηθέντων βίωνε καταστάσεις burn-out, με το 40% να τις αποδίδει στο στρες λόγω της πανδημίας.

Η μεγάλη πλειοψηφία τους (76%) εργαζόταν τότε remotely και είχε ομολογήσει ότι δεν μπορούσε να συμβιβάσει εύκολα τις απαιτήσεις της δουλειάς, με εκείνες του σπιτιού, αλλά και της φροντίδας των παιδιών, με τις όποιες εκπαιδευτικές δραστηριότητες τους αναλογούσαν. Οι «θολές» διαχωριστικές γραμμές μεταξύ σπιτιού και δουλειάς, είναι ένα από τα πάγια συμπεράσματα όλων των σχετικών ερευνών, που έχουμε δει, τους τελευταίους μήνες… Και, για να επανέλθουμε στην προηγούμενη έρευνα, την πανδημία ως στρεσογόνο παράγοντα ακολουθούσαν τα οικονομικά (μέγα θέμα, για εκατομμύρια αμερικανικές οικογένειες, καθότι τα κρατικά επιδόματα δεν αφορούσαν τους πάντες), οι πολιτικές εξελίξεις (χρονιά εκλογών, γαρ), θέματα υγείας στην οικογένεια κλπ.

Η «θεραπεία» που προτείνουν για το πρόωρο burn-out -και, σε κάποιο βαθμό, θα μπορούσε να καλύπτει επίσης την ελληνική πραγματικότητα- οι Αμερικανοί ειδικοί, είναι ο καθορισμός ορίων μεταξύ σπιτιού – εργασίας (ακόμα και φυσικών, ένας συγκεκριμένος χώρος, όπου είναι εφικτό, ή χρονικών – τέλος τα τηλεφωνήματα και τα mail για εργασιακά θέματα, έπειτα από κάποια ώρα), η ενίσχυση των προσωπικών δραστηριοτήτων, η υιοθέτηση πιο χαλαρού ωραρίου, ακόμα και η αναζήτηση βοήθειας σε θέματα πνευματικής υγείας, αν τα πράγματα δείχνουν να επιδεινώνονται. Κι απ’ ό,τι διαβάζουμε, αυτό δεν είναι καθόλου σπάνιο… Αλλιώς, δεν θα έφτανε η Google στο σημείο να δίνει οδηγίες διαβίωσης στους εργαζομένους της που, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εργάζονται όλοι πλέον από το σπίτι για λόγους ασφαλείας και θα συνεχίσουν να το κάνουν  -όπως ανακοίνωσε ο CEO της εταιρίας, Σουντάρ Πιτσάι- τουλάχιστον ως τον Ιούλιο του 2021…

Οι σημαντικότερες από αυτές, είναι η σταθερή και ενεργή συμμετοχή στις τηλεδιασκέψεις (καθώς είναι ο μόνος τρόπος να μείνουν κοινωνικά «δεμένες» οι ομάδες εργασίας), με κάμερα και φανερό ενδιαφέρον, χωρίς ανοικτά κινητά ή άλλα διασπαστικά της προσοχής «εργαλεία», αλλά και η κατά το δυνατόν τήρηση των εσωτερικών προδιαγραφών της εταιρίας…

Επίσης, συνιστάται η χρήση του πιο αποτελεσματικού κατά περίπτωση μέσου (mail – μήνυμα – video call) για μια ποιοτική επικοινωνία, ενώ εκτεταμένες είναι και οι συστάσεις προς τους υπαλλήλους της εταιρίας να προσέχουν την υγεία τους, με την ιδιαίτερη παραίνεση να σταματούν κάθε μια ώρα τη δουλειά και να σηκώνονται, για λίγο, από το γραφείο. Ο φόβος του burn-out μάλλον είναι και εδώ ισχυρός…

Ακόμα κι αν υποπτεύονται, πάντως, ότι οδεύουν προς «κάψιμο», οι Αμερικανοί εργαζόμενοι (όπως αποκαλύπτει η έρευνα, στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως) μάλλον δεν ξέρουν τι να κάνουν με το πρόβλημά τους. Μόλις το 21% των ερωτηθέντων απάντησε ότι μπόρεσε να έχει μια ανοικτή και εποικοδομητική συζήτηση γι’ αυτό το θέμα με το τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού, στις επιχειρήσεις όπου εργάζονται, όμως το 56% αποκάλυψε ότι στη δική τους περίπτωση «το HR Department δεν ενθαρρύνει τέτοιου είδους συζητήσεις»…

Ο πυροσβεστήρας που λέγαμε στην αρχή και στον τίτλο μάλλον πρέπει να είναι σε ατομική συσκευασία και για αυστηρά προσωπική χρήση…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών σηματοδοτεί στο δικό μου το μυαλό, τουλάχιστον, την έναρξη μίας νέας σεζόν. Για όσους έχουν παιδιά, ξεκινά με την έναρξη της σχολικής περιόδου αν και φέτος δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα είναι αυτή. Το back to school είναι από τις καλύτερες περιόδους για τα καταστήματα λιανικής αν και η φετινή χρονιά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερη!

Ήταν πολύ ενδιαφέρον ότι πήγα απόγευμα σε υποκατάστημα μεγάλης αλυσίδας που πωλεί και σχολικά είδη και τελείωσα μέσα σε χρόνο – ρεκόρ. Οι πελάτες ήταν πολύ λιγότεροι από κάθε άλλη χρονιά και στο ταμείο δεν υπήρχε καμία απολύτως ουρά. Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι φέτος πολλοί γονείς προτίμησαν να κάνουν τις αγορές τους online. Και αυτό αποτελεί ένα σαφές δείγμα μίας νέας πραγματικότητας που διαμορφώνεται λόγω των μέτρων αντιμετώπισης του κορωνοϊού.

Είναι προφανές ότι το e-commerce "ήρθε για να μείνει" και στην Ελλάδα. Και καθώς φαίνεται ότι θα χρειαστούμε αρκετούς μήνες ακόμη προτού επιστρέψει η πλήρης κανονικότητα, αυτό σημαίνει ότι θα δούμε όλο και περισσότερο τους καταναλωτές να προτιμούν τις online αγορές. Το δοκίμασαν άλλωστε την περίοδο της καραντίνας και γενικότερα έμειναν ικανοποιημένοι με εξαίρεση, φυσικά, το κομμάτι της παράδοσης, το οποίο, πάντως, έχει βελτιωθεί σημαντικά το τελευταίο δίμηνο. Αν και αυτό ήταν λογικό, καθώς έπεσε ο αριθμός των παραγγελιών.

Όμως, η πραγματική πρόκληση είναι τώρα. Είναι οι επόμενοι μήνες που το e-commerce θα αρχίσει να ανεβαίνει και πλέον δε θα υπάρχει η δικαιολογία ότι δεν υπήρχε χρόνος για προετοιμασία. Οι καταναλωτές περιμένουν σημαντική βελτίωση στους χρόνους παράδοσης και στην εξυπηρέτησή τους από κάθε είδους ηλεκτρονικά καταστήματα. Οι "παίκτες" που θα ανταποκριθούν στις προσδοκίες, αναμένεται να είναι και αυτοί που θα κερδίσουν μεσοπρόθεσμα.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου εύκολο. Αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι, καθώς τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας θα αρχίσουν να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας. Όμως, για όσους δραστηριοποιούνται στο ηλεκτρονικό εμπόριο, είναι και μία ευκαιρία προκειμένου να κάνουν το επόμενο βήμα και να εδραιωθούν στη συγκεκριμένη αγορά, η οποία είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει την αυξητική πορεία της.

Και το επόμενο μεγάλο στοίχημα θα είναι -χωρίς καμία αμφιβολία- η περίοδος του Black Friday. Όπου αναμένεται να γίνει κυριολεκτικά… χαμός.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το έχουμε πει και το έχουμε γράψει ήδη πολλές φορές από αυτό εδώ το «μετερίζι»: η πανδημία έφερε τα πάνω-κάτω σε μύριους όσους τομείς της καθημερινότητάς μας, στη δουλειά μας και στη ζωή μας την ίδια, άλλοτε επιταχύνοντας πράγματα και καταστάσεις κι άλλοτε «σβήνοντας από το χάρτη» με πραγματικά συνοπτικές διαδικασίες συνήθειες και μεθόδους που κρατούσαν χρόνια…

Είναι βέβαιο πλέον, πως το μέλλον μας (παρότι εν πολλοίς άγνωστο και δύσκολο να προβλεφθεί στις λεπτομέρειές του, καθότι όλα εξελίσσονται δυναμικά και κυρίως γρήγορα) θα είναι σίγουρα ψηφιακό – άντε, στην αρχή και σαν μεταβατικό στάδιο, να είναι phygital (physical + digital) συνδυάζοντας τις δυο καταστάσεις, το γνώριμο και το καινούριο, σε μια «συσκευασία». Ίσως κι αυτό, όμως, να μην κρατήσει πολύ – θα εξαρτηθεί από τις αντιδράσεις και το επίπεδο προσαρμοστικότητας όλων μας…

Αν πιστέψουμε δε, τα αποτελέσματα μιας παγκόσμιας έρευνας της γνωστής και μη εξαιρεταίας Capgemini, με τίτλο «The art of customer-centric artificial intelligence», αυτό το μέλλον -ας όψεται η πανδημία, αλλά και η καταλυτική ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης- θα είναι επίσης ανέπαφο! Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τις απαντήσεις που έδωσαν περισσότεροι από 5000 ερωτηθέντες, σε 12 χώρες, αλλά κι από τις συζητήσεις με πάνω από 1000 c-level στελέχη σε οκτώ σημαντικές (αν και η εταιρία δεν μας λέει ποιες) βιομηχανίες. Δεν δυσκολευόμαστε να την πιστέψουμε, πάντως, βλέποντας την ολοένα μεγαλύτερη διείσδυση των ψηφιακών βοηθών, των chatbots, αλλά και των εφαρμογών αναγνώρισης προσώπου σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας, ειδικά τους τελευταίους μήνες, που ο COVID-19 έχει τρομάξει κόσμο και κοσμάκη.

Αυτή η αίσθηση αποτυπώνεται και στους αριθμούς: Το 54% των ερωτηθέντων (έναντι μόλις 18%, πριν από δυο χρόνια) αξιοποιούν ήδη τέτοια «έξυπνα» συστήματα, ενώ σ’  ό,τι αφορά στις ανέπαφες πλην λειτουργικότατες διεπαφές, τα αποτελέσματα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά, καθώς το 77% απάντησε ότι ήδη τις χρησιμοποιεί, προκειμένου να αποφύγει τη «χειροπιαστή» διάδραση με άλλα άτομα ή αντικείμενα. Μάλιστα, ποσοστό 62% δηλώνει ότι θα συνεχίσει να το κάνει, ακόμα κι όταν περάσει η απειλή του κορωνοϊού. Άρα, (επανασ)-ταση επικρατούσα, δημιουργεί όχι μόνο δίκαιο, αλλά και καθεστώς…

Αυτή η εξέλιξη δεν επηρεάζει μονάχα έναν τομέα, αλλά δείχνει να επεκτείνεται σε πολλούς: από τη χρήση ρομποτικών συστημάτων σε μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους, στο πλαίσιο καίριων (το πόσο πολύ, αποδείχθηκε επαρκώς, τους προηγούμενους μήνες) αλυσίδων τροφοδοσίας, την ύπαρξη (όχι σ’ εμάς ακόμα, αλλά στις ΗΠΑ ξεκίνησε ήδη) υπερσύγχρονων χώρων προσομοίωσης οδήγησης των νέων μοντέλων με ΑΙ και VR/AR στις εκθέσεις αυτοκινήτων, ως και την αξιοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης (με διαχείριση μεγάλου όγκου δεδομένων και Μηχανική Μάθηση) στο χώρο της υγείας. Άλλωστε, αυτό ήδη συμβαίνει και στη χώρα μας, καθώς από την 1^η Ιουλίου προσφέρει τις υπηρεσίες του σ’ όλες τις πύλες εισόδου στην Ελλάδα, ο αλγόριθμος EVA, που κατηγοριοποιεί -ανάλογα με τα στοιχεία που έχουν ανώνυμα δώσει- όλους τους εισερχόμενους, ως προς την πιθανότητα να είναι φορείς του ιού, παραπέμποντας τους στατιστικά πλέον επικίνδυνους για έλεγχο, αλλά και ιχνηλατώντας τις κινήσεις τους, με στόχο την αποφυγή εξάπλωσης της πανδημίας.

Η ίδια έρευνα μας δίνει αρκετά ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως πχ. ότι οι πολίτες αξιοποιούν ολοένα και περισσότερο τέτοιες διεπαφές με ενσωματωμένη αξιοποίηση ΤΝ, στην επικοινωνία τους με τις κυβερνητικές ή τοπικές αρχές (τα παραδείγματα που αναφέρονται αφορούν στις ΗΠΑ και τη Γαλλία, όμως αυτό συμβαίνει ως ένα βαθμό και στην Ελλάδα), αλλά και τους οργανισμούς ή τις μεγάλες επιχειρήσεις (όπου, προτιμώ να μη σχολιάσω τι ακριβώς γίνεται στη χώρα μας, με τα συχνά προβληματικά αντίστοιχα συστήματα, τα οποία δεν καταλαβαίνουν -κυριολεκτικά- τι τους λες και στο τέλος διακόπτουν τη συνομιλία…) Η έρευνα έδειξε, επίσης, ότι περισσότεροι από τους μισούς (53%) οργανισμούς καταφεύγουν σε τέτοιες λύσεις, αξιοποιώντας την ΤΝ για διεπαφές σε φυσικούς χώρους (πχ. καταστήματα, τράπεζες, υποστήριξη πελατών κλπ.), ενώ από πλευράς ηλικιών, οι μεταξύ 31 και 40 προτιμούν σχεδόν αποκλειστικά τέτοια συστήματα – γενικά και ανεξαρτήτως ηλικίας, τα προτιμά πλέον το 41% των πολιτών, από 25% προ διετίας.

Κι επειδή το σημαντικότερο θέμα σε τέτοιες «σχέσεις» είναι η αποκατάσταση κλίματος εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δυο πλευρές, έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως το 67% των ερωτηθέντων δήλωσαν ικανοποιημένοι με όσα τους λένε να κάνουν οι «μηχανές» (προτάσεις, οδηγίες, συστάσεις, διευκρινήσεις). Μάλλον σε καλό δρόμο βρισκόμαστε…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας το ηλεκτρονικό εμπόριο ήταν ένας από τους μεγάλους «νικητές». Και ο κλάδος των online super markets ήταν σίγουρα αυτός που δεν περίμενε κανείς τέτοιου είδους έκρηξη. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, όμως, είναι πως τα online super markets ήρθαν για να μείνουν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Convert Group, η αύξηση των online πωλήσεων των ελληνικών super markets ήταν της τάξεως του 150% στο α’ εξάμηνο του 2020. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πωλήσεις του α’ εξαμήνου ήταν μεγαλύτερες από το σύνολο του 2019 (56,3 εκατ. ευρώ έναντι 46,6 εκατ. ευρώ). Επί των συνολικών πωλήσεων των super markets, το online κομμάτι είναι εξαιρετικά μικρό αλλά η άνοδος υπάρχει. Όπως και η τάση προς τα εκεί.

Ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο από την έρευνα να είναι ότι τον Ιούνιο του 2020 είχαμε αύξηση στις πωλήσεις κατά 170% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2019, ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης που είναι εξαπλάσιος από αυτόν που εντοπίζουμε στις αρχές του έτους (29% τον Ιανουάριο του 2020). Αυτό δείχνει ότι η τάση, όχι μόνο υπάρχει, αλλά ενισχύθηκε σημαντικά λόγω του κορωνοϊού. Και ο λόγος είναι μάλλον απλός: οι καταναλωτές κατάλαβαν ότι είναι εύκολο να παραγγείλεις online τα ψώνια σου από το super market. Ενδεχομένως να είναι και πιο οικονομικό, δεδομένου ότι αγοράζεις μόνο αυτά που θες και δεν παρασύρεσαι από τις προσφορές και τις όμορφες συσκευασίες.

Η εμπειρία που είχαν οι καταναλωτές ήταν σχετικά καλή. Σίγουρα υπήρχαν καθυστερήσεις, αλλά τώρα που εξομαλύνεται η κατάσταση και τα super markets αρχίζουν να επενδύουν περισσότερο στο online κομμάτι τους, τα πράγματα βελτιώνονται. Ως γνωστόν, η εμπειρία είναι κλειδί της επιτυχίας στο ecommerce.

Το μέλλον δείχνει ιδιαίτερα ευοίωνο για τις online πωλήσεις όσον αφορά στα super markets. Είτε μιλάμε για αποκλειστικά online super markets είτε για αλυσίδες που προσφέρουν και αυτή τη δυνατότητα. Βέβαια, ακόμη υπάρχει πολύς δρόμος. Ακόμη, τα νούμερα είναι μικρά, αλλά στο προσεχές μέλλον θα μεγαλώσουν πολύ. Αν οι αλυσίδες καταφέρουν να ανταποκριθούν, τότε, θα δούμε μία νέα αγορά να διαμορφώνεται…

Μοιραστείτε το άρθρο.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η σοφή λαϊκή παροιμία λέει «Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη»… Αν τον Γιάννη τον πούμε «Μάρκο» και το θεριό «κοινό», η παροιμία ταιριάζει μια χαρά και στα όσα συμβαίνουν εσχάτως στο χώρο των κοινωνικών δικτύων, με αιχμή του δόρατος προφανώς το Facebook, του «Μάρκου» Ζούκερμπεργκ, που -θέλοντας και μη- έχει μπλέξει σε μια πολύ μεγάλη ιστορία, η οποία δείχνει να τον ζορίζει περισσότερο απ’ ό,τι νόμιζε και κανείς δεν ξέρει πού θα τον βγάλει… Κι αυτή δεν είναι άλλη από τις καταγγελίες εις βάρος του FB, αλλά και του επίσης δικού του Instagram για υφέρποντα ρατσισμό στον μυελό των οστών τους – μ’ άλλα λόγια, στους ίδιους τους αλγορίθμους που κυβερνούν και ρυθμίζουν τα πάντα, στα κοινωνικά δίκτυα.

Σύμφωνα με τους καταγγέλοντες, στις λειτουργίες της μηχανικής μάθησης βάσει των οποίων «εκπαιδεύονται» σε σταθερή και αδιάλειπτη βάση οι αλγόριθμοι, δεν έχουν προβλεφθεί αντίμετρα και αντισταθμιστικά, ώστε να «προφυλάσσονται» από τις κάθε λογής διακρίσεις έναντι των λευκών χρηστών,  οι μαύροι, οι ισπανόφωνοι και αρκετές άλλες μειονότητες. Όπως έγραψε, πρόσφατα, και το καλά πληροφορημένο Bloomberg, ερευνητές και ακτιβιστές έχουν καταγράψει τα τελευταία χρόνια προβλήματα πόλωσης, ρατσισμού και διακρίσεων στα κοινωνικά δίκτυα, με πρώτο βεβαίως το Facebook που αξιοποιεί κατά κόρον Τεχνητή Νοημοσύνη και Μηχανική Μάθηση για να διαχειριστεί τα περίπου 2,5 δισεκατομμύρια καθημερινούς χρήστες της πλατφόρμας και να τους σερβίρει ανάλογες διαφημίσεις – προφανώς, γίνονται επιλογές και δεν φτάνουν όλες σε όλους…

Η συνήθης πρακτική του Μάρκου και των συνεργατών του ως τώρα, ήταν είτε να αδιαφορούν είτε να ψελλίζουν κάποιες παράξενες δικαιολογίες, προβάλλοντας υπέρμετρα τις εντυπωσιακές επιδόσεις του Facebook. Όμως, αυτή η τακτική μάλλον δεν αποδίδει πια -ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία του George Floyd από αστυνομικούς στη Μινεάπολη της Μινεσότα, στις 25 Μαΐου, που σάρωσε με ταραχές και διαμαρτυρίες όλες τις μεγάλες αμερικανικές πόλεις και προκάλεσε τη δημιουργία του άτυπου πλην ισχυρού κινήματος “I can’t breathe”. Οι αντιδράσεις και το μποϊκοτάζ του FB αυτή τη φορά ήταν εντονότερα, προκαλώντας με τη σειρά τους (το σύνηθες domino effect) την αντίδραση κάποιων από τους μεγαλύτερους διαφημιζόμενους στην αμερικανική αγορά (και μιλάμε για κολοσσούς, όπως οι Coca-Cola, Disney, McDonald’s και Starbucks) που ανέστειλαν μέχρι νεωτέρας τις διαφημίσεις τους, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, από πλευράς εσόδων σε μια δύσκολη (λόγω πανδημίας) χρονική συγκυρία για το δίκτυο.

Εδώ, λοιπόν, μπαίνει ο φόβος του «Μάρκου» για το «θεριό», που λέγαμε στην αρχή, καθώς ο ιδρυτής του Facebook έκανε (άραγε, λίγο; πολύ; θα δείξει) πίσω και ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες τη δημιουργία εσωτερικών ομάδων ελέγχου (equity & inclusion teams, τα αποκάλεσε) στα δυο υπό την ιδιοκτησία του κοινωνικά δίκτυα, οι οποίες θα μελετήσουν και θα προσπαθήσουν να δώσουν λύση σ’ αυτό το μείζον πρόβλημα. Κατ’ αρχάς θετική κίνηση – ακόμα και η παραδοχή ότι υπάρχει πρόβλημα είναι ένα πρώτο βήμα, όμως πόσο θα πάρει αυτό και σε ποιο βαθμό θα τα καταφέρουν, μένει να απαντηθεί.

Το θέμα, όπως λένε οι ειδήμονες, βρίσκεται στα δεδομένα που επεξεργάζονται τα συστήματα μηχανικής μάθησης, καθώς ισχύει μετ’ επιτάσεως πως «ό,τι δεδομένα δώσεις, τέτοια αποτελέσματα θα πάρεις» (εξ ου και η κλασική ρήση των developers, garbage in – garbage out, όσον αφορά στην πάντα κρίσιμη ποιότητα των δεδομένων… «αν δώσεις στη ‘μηχανή’ σκουπίδια, σκουπίδια θα πάρεις στο τέλος). Τα καλύτερα δεδομένα να δίνουν οι μειονότητες, μειονότητες θα παραμένουν, αριθμητικά τουλάχιστον. Χρειάζεται, λοιπόν, ένας συντελεστής βαρύτητας (;) για να προσφέρει την αναγκαία αντιστάθμιση και να αποκαθιστά τις ισορροπίες.

Ποιος θα είναι αυτός, όμως, και ποιος θα τον ορίσει; Trial and error ή «κολοκυθιά»; Οι ρατσιστικές και οι κάθε λογής εξτρεμιστικές ομάδες θα συνεχίσουν να ποστάρουν ή θα απαγορευτούν; Κι η έρμη ελευθερία του λόγου, που θα πάει να κρυφτεί, μετά; Πολλά τα προβλήματα που περιμένουν τη λύση τους… Άσε που εμένα κάτι μου λέει πως ο «Μάρκος» απλώς θέλει μ’ αυτή την καινούρια τακτική να κερδίσει πάλι χρόνο… Δεν καταφέραμε ακόμα να λύσουμε το πρόβλημα, είναι δύσκολο, αλλά θα το ξαναδούμε! Κι αύριο μέρα είναι…

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο κορωνοϊός μπορεί να συνεχίζει να μας απασχολεί αλλά είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο ότι θα δούμε νέα «καραντίνα» και κλείσιμο όλων των καταστημάτων. Αν και τα μέτρα περιορισμού του αριθμού των πελατών σε ένα κατάστημα θα συνεχιστούν για αρκετούς μήνες, κάτι που σημαίνει ότι η στροφή προς τις online αγορές θα συνεχιστεί. Και αυτό με τη σειρά του, σημαίνει ότι ο αριθμός των παραγγελιών που θα κληθούν να διεκπεραιώνουν οι εταιρείες μεταφορών θα παραμείνει σε σχετικά υψηλά επίπεδα.

Το αποκαλούμενο "last mile", λοιπόν, είναι το ζήτημα που απασχολεί όλους τους μεγάλους "παίκτες" του λιανεμπορίου. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τρεις "μεγάλοι" στην αγορά των ηλεκτρικών – ηλεκτρονικών ειδών (Κωτσόβολος, Public – Media Markt και Πλαίσιο) αναζητούν τρόπους προκειμένου να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητά τους και δίνουν έμφαση στον τομέα της διεκπεραίωσης των παραγγελιών. Οι επενδύσεις σε υποδομές logistics είναι μεγάλες και συνεχίζονται, το ίδιο και αυτές στην αυτοματοποίηση των αποθηκών αλλά και στη χρήση εξειδικευμένων εφαρμογών για καλύτερη διαχείριση.

Επίσης, άπαντες προσπαθούν να διαφοροποιηθούν στο κομμάτι της παράδοσης των παραγγελιών. Και είναι αξιοσημείωτο ότι δουλεύουν προς την κατεύθυνση της δημιουργίας δικών τους υποδομών. Κωτσόβολος και Πλαίσιο έχουν ήδη, ενώ οι ιθύνοντες της PMM δηλώνουν έτοιμοι να αλλάξουν τα δεδομένα σε αυτό το κομμάτι.

Γενικότερα, η συζήτηση έχει "ανάψει" επί του θέματος. Κάποιες αλυσίδες υποστηρίζουν ότι οι υπάρχουσες εταιρείες ταχυμεταφορών δεν μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση που υπάρχει και θα αυξάνεται διαρκώς. Κάποιες άλλες προχωρούν σε ανανέωση του στόλου οχημάτων τους και πάνε σε πιο μικρά βαν ή αυτοκίνητα για να διεκπεραιώνουν παραγγελίες. Είδαμε σούπερ μάρκετ να συνεργάζονται με online delivery και γενικότερα άπαντες αναζητούν αυτό το "κάτι" που θα τους δώσει τη δυνατότητα αφενός να εξυπηρετήσουν καλύτερα τους πελάτες τους και αφετέρου να διαφοροποιηθούν σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Γιατί όλα δείχνουν ότι δεν είναι πολύ μακριά η ημέρα που πολλοί καταναλωτές θα επιλέγουν και με βάση το πότε θα τους παραδοθεί μία παραγγελία.

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όταν ο οικοδεσπότης σας ήταν μικρός, διάβαζε πότε - πότε το δημοφιλές εκείνη την εποχή (μιλάμε για βαθιά ‘60ς) περιοδικό «Μάσκα», με μεταφρασμένες αστυνομικές περιπέτειες και έντονη δράση. Πού να φανταζόταν ότι τόσα χρόνια μετά, χάρη σ’ ένα απροσδόκητο γύρισμα της μοίρας, θα γινόμασταν όλοι (και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά διεθνώς) «μασκοφόροι»… Μην κοιτάτε που πολλοί απαξιούν να το κάνουν – στα ΜΜΜ ή σε κλειστούς χώρους, όπου υπάρχουν ταυτόχρονα πολλοί άνθρωποι πχ. σε καταστήματα σε ώρες αιχμής, είναι σωστό και φρόνιμο να φοράμε την μάσκα μας, διότι ο φόβος φυλάει τα έρμα, που λέγαν κι οι παλιοί, έστω κι αν κάποιοι παριστάνουν τους ατρόμητους…

Είτε έτσι είτε αλλιώς, η μάσκα ξαναμπήκε στη ζωή μας, όπως μπαίνουν και τόσες άλλες συσκευές και συνήθειες, χάρη στις έκτακτες συνθήκες που η πανδημία έχει φέρει στην καθημερινότητά μας, επιβάλλοντας αλλαγές που δεν είναι καθόλου λίγες… Διάβαζα τις προάλλες ένα σχόλιο στο Bloomberg, που όχι μόνο επιβεβαίωνε την αρχική μου εντύπωση, αλλά υπερθεμάτιζε κιόλας, λέγοντας πως όποιες επιχειρήσεις (γι’ αυτές μιλούσε κυρίως, αλλά φαντάζομαι ότι έχει εφαρμογή και σ’ άλλους χώρους) δεν ακολουθήσουν το ρεύμα και κάνουν «του κεφαλιού τους», καθυστερώντας έστω και για λίγους μήνες να εκσυγχρονιστούν, δεν έχουν πολλές ελπίδες να επιβιώσουν από αυτή την κρίση. Έδινε, μάλιστα, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την επιτακτική ανάγκη για τα κάθε λογής -φαγεία, να υιοθετήσουν όσο γίνεται πιο σύγχρονα συστήματα παραγγελιοληψίας, τώρα που η μακροημέρευσή τους εξαρτάται από την ταχύτητα και την ακρίβεια με την οποία ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των πελατών τους, οι οποίοι έχουν εξ ανάγκης στραφεί σε λύσεις take-away…

Από την άλλη, για να επιστρέψουμε στις μάσκες και τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνουμε με τη βοήθεια τους, όποια κι αν είναι η μορφή τους, είμαι σίγουρος ότι κι εσείς θα έχετε παρατηρήσει το βαθμό συμμόρφωσης στα περισσότερα εστιατόρια ή στα ταξί που -διεθνώς, αλλά μάλλον όχι εδώ, ακόμα- ανάγκασε τους developers σε εξειδικευμένες εφαρμογές Τεχνητής Νοημοσύνης με αναγνώριση προσώπου, να τις τροποποιούν ώστε να επιτελούν το σκοπό τους ακόμα κι αν ο χρήστης φοράει μάσκα!

Το (αμερικάνικο, βεβαίως) σχόλιο έκανε κι άλλες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις, όπως πχ. ότι η πανδημία ξανάφερε στο προσκήνιο τα μεγάλα, βαριά πλην αξιόπιστα desktop συστήματα, τώρα που -όπως όλα δείχνουν- θα δουλεύουμε περισσότερο από το σπίτι και πολλά εξαρτώνται από τις δυνατότητες του home office μας… Κάνει δε, την προφητεία πως όσο το πρόβλημα παραμένει, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες να δούμε συντομότερα εφαρμογές εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας (AR/VR) να καθιερώνονται ως καθημερινά εργαλεία στη δουλειά μας.  

Φυσικά, ο αντίλογος παραμένει πάντα ισχυρός: αν όλα αυτά τελειώσουν με το καλό, όταν βρεθούν εμβόλια και θεραπείες, θα ξαναγυρίσουμε σ’ εκείνα που ξέραμε! Χμμμ… ίσως και όχι. Μπορεί να έχουμε δει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, μπορεί να έχουμε «γλυκαθεί» και να μη θέλουμε αυτό το «πισωγύρισμα». Ένα καλό παράδειγμα που δίνει το ίδιο σχόλιο, σχετικά με τις αλλαγές που έρχονται για να μείνουν, είναι αυτό της γνωστής αλυσίδας Starbucks, που (αφού, αρχικά, έκλεισε όλα τα καταστήματά της στις περισσότερες χώρες) δείχνει να αλλάζει μοντέλο: στρέφεται περισσότερο στο ηλεκτρονικό εμπόριο και στα καταστήματα μόνο για αγορές (αυτή είναι η λύση που επέλεξε στην Κίνα) καταργώντας σταδιακά τα καθίσματα. Μάλιστα, η ηγεσία της εταιρίας ουσιαστικά επιβεβαίωσε αυτή τη νέα τάση, αποδίδοντάς την στην αλλαγή των προτιμήσεων και συνηθειών του κοινού…

Επισημαίνεται, πάντως, και μια πιο επικίνδυνη υφέρπουσα τάση, αυτή της συγκέντρωσης -με το επιχείρημα της προστασίας της δημόσιας υγείας- ολοένα περισσότερων προσωπικών δεδομένων από τους μεγάλους, τους ισχυρούς και τις κρατικές υπηρεσίες, η οποία -σε συνδυασμό με την κατ’ ανάγκη προσκόλλησή μας σε συσκευές και δίκτυα- δεν προμηνύει ευχάριστες εξελίξεις, τα επόμενα χρόνια, τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνίας, σχέσεων και διαφάνειας. Ειδικά το τελευταίο – είτε φοράμε είτε δεν φοράμε μάσκα…

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού επιτάχυναν την αύξηση της δημοτικότητας του ηλεκτρονικού εμπορίου. Αυτό είναι κάτι που έχει γραφτεί ουκ ολίγες φορές. Ένα, όμως, ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι πρακτικά επιταχύνθηκαν τα σχέδια που είχαν ουκ ολίγες εταιρείες σχετικά με τα ψηφιακά κανάλια πωλήσεων.

Αυτό υποστηρίζουν οι άνθρωποι του σχήματος Pubic – Media Markt (ή ΡΜΜ όπως θα είναι σύντομα η εταιρική επωνυμία) που δείχνουν να έχουν ιδιαίτερα φιλόδοξα σχέδια για το marketplace που δημιούργησε το Public πριν από 2 χρόνια. Ο κορωνοϊός επιτάχυνε τα πλάνα υπό την έννοια ότι πολύ γρήγορα τα περίπου 250 καταστήματα που ήταν στο marketplace πήγαν στα 500 και ο στόχος είναι να φθάσουν στα 2.500 μέσα στο 2020!

Γενικώς, υπάρχει μία αρκετά έντονη άποψη στο εξωτερικό ότι το μέλλον του λιανικού εμπορίου δεν είναι μόνο online, αλλά θα επικεντρωθεί στα marketplaces. Αν κρίνει κανείς από την επιτυχία του Amazon και την ηγετική θέση που έχει, τότε αυτή η άποψη έχει αρκετή βάση.

Στην Ελλάδα τα marketplaces αποτελούν μία σχετικά καινούρια έννοια. Το Public λειτουργεί ένα marketplace, το Skroutz με την υπηρεσία «Έξυπνη Αγορά» κινείται προς την ίδια κατεύθυνση, και ενδεχομένως εκεί να σταματάμε, τουλάχιστον όσον αφορά τα μεγάλα projects.

Η εκτίμηση είναι πως οι καταναλωτές προτιμούν να πηγαίνουν σε ένα «πολυκατάστημα» ή ένα εμπορικό κέντρο που θα βρουν τα πάντα μαζεμένα και η ίδια λογική ισχύει και στα marketplaces. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα μεμονωμένα ηλεκτρονικά καταστήματα δε θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά ενδεχομένως οι εταιρείες θα πρέπει να έχουν δύο κανάλια: το δικό τους eshop και να είναι παρών σε τουλάχιστον ένα marketplace.

Βέβαια, ένα επιτυχημένο marketplace δεν είναι κάτι εξαιρετικά απλό. Χρειάζεται να έχει καλό brand που να εμπνέει εμπιστοσύνη, εργαλεία που να κάνουν σωστή και έξυπνη τιμολόγηση και το κυριότερο, να υπάρχει όσο το δυνατόν καλύτερο supply chain. Φυσικά, κλειδί είναι και το last mile, αλλά έχω την αίσθηση ότι το πραγματικό κλειδί για την επιτυχία είναι το σύστημα διανομής και η προηγμένη και καινοτόμα οργάνωση της αποθήκης.

Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα σε ένα marketplace είναι πως ένας πελάτης μπορεί να κάνει μία παραγγελία από πολλά διαφορετικά καταστήματα και οι αποστολές να γίνονται από το κάθε κατάστημα ξεχωριστά. Εδώ το ζητούμενο είναι πως θα διαχειριστείς το κόστος, γιατί αν αυτό ξεφύγει, τότε μπορεί να έχεις σημαντικό πρόβλημα. Και εδώ χρειάζονται καινοτόμες και πολύ διαφορετικές -σε σχέση με τις συνηθισμένες- προσεγγίσεις.

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]