Επωνύμως…

Τα μέτρα, τα αντίμετρα, οι προφυλάξεις (το «Θεός φυλάξοι» μάλλον δεν αρκεί…) και οι άσπρες-κόκκινες-κίτρινες-μπλε περιοχές στις οποίες οριοθετούμε τη ζωή μας, έχουν αλλάξει το πού, το πώς και το πότε κάνουν πλέον τις αγορές τους οι καταναλωτές. Με σκάρτους δυο μήνες ως τις γιορτές -που φέτος θα είναι προφανώς διαφορετικές, κανείς δεν το αμφισβητεί πια αυτό- οι αμφιβολίες είναι πολύ περισσότερες από τις σιγουριές.

Παρόλες τις αμφιβολίες, όμως, στη διεθνή ειδησεογραφία (όπου, κατά κάποιο τρόπο ειδικεύεται ο συν-οικοδεσπότης αυτής της στήλης) κάνουν την εμφάνισή τους συχνά-πυκνά διαπιστώσεις και προβλέψεις σχετικά με το τι μας περιμένει τους επόμενους μήνες και ποιες ετοιμασίες θα πρέπει να κάνουν στο οικοσύστημα της λιανικής, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν ως ένα βαθμό τις ανάγκες της αγοράς, αλλά και τις δικές τους, που έχουν προφανώς διογκωθεί λόγω των σημαντικών αρνητικών συνεπειών της πανδημίας. Βεβαίως, μπορείτε να μου πείτε πως είναι διαφορετικά όσα θα συμβούν αλλού απ’ όσα θα συμβούν στη χώρα μας, από πλευράς αντιδράσεων και -ως ένα βαθμό- αυτό είναι σωστό. Ομως, μια από τις συνέπειες της πανδημίας είναι ότι έχει μειώσει αισθητά τις διαφορές συμπεριφοράς - άλλοι πάνω, άλλοι κκάτω, όμως, γενικά, στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι…

Στέκομαι ειδικά σ’ ένα δημοσίευμα της Google, που διάβασα τις προάλλες, σύμφωνα με το οποίο η αγοραστική συμπεριφορά (των Αμερικανών καταναλωτών μεν, αλλά θεωρώ ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί σ’ όλο τον δυτικό κόσμο, έστω κι αν η αγοραστική δύναμη διαφέρει) στην περίοδο των εορτών, θα χαρακτηριστεί από πέντε σημαντικές τάσεις που, καλό είναι να λάβουν υπόψιν τους οι εμπλεκόμενοι, για να έχουν μόνο ευχάριστες κι όχι δυσάρεστες εκπλήξεις.

Πρώτη και κυριότερη πρόβλεψη, η γεφύρωση από πλευράς αγορών όλης της περιόδου από την Cyber Monday ως τις γιορτές. Η Google θεωρεί ότι η κορύφωση δεν θα ακολουθηθεί από πλήρη απραξία για κάποιο διάστημα, αλλά οι αυξημένες πωλήσεις θα συνεχιστούν, αρκεί βεβαίως να υπάρχουν τα ανάλογα κίνητρα από πλευράς προσφορών και διαθεσιμότητας εκ μέρους της αγοράς.

Κι όπως είναι αναμενόμενο, θεωρεί ότι οι νεόκοποι αγοραστές (δηλ. αυτοί που μπήκαν λόγω της πανδημίας στο χορό των ηλεκτρονικών αγορών, τους τελευταίους μήνες) θα μείνουν και θα ενισχύσουν με τον οβολό τους την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου, που συνεχίζει να κερδίζει πόντους έναντι της παραδοσιακής λιανικής. Πολύ περισσότερο που -είτε βρίσκονται σε καθεστώς lockdown, είτε όχι- φοβούνται πια να κυκλοφορήσουν σε χώρους όπου ο συγχρωτισμός είναι μοιραίος, όπως στα καταστήματα και τα εμπορικά κέντρα, προτιμώντας να κάνουν τις αγορές τους ασφαλώς, μέσω υπολογιστή ή κινητού.

Βεβαίως, τη συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων για τις αγορές των εορτών φέτος θα τις πάρουν online, κάνοντας και τις απαραίτητες συγκρίσεις τιμών και πλεονεκτημάτων του ενός ή του άλλου προϊόντος, ανεξάρτητα αν στο τέλος περάσουν για λίγα μονάχα λεπτά από το κατάστημα (ελαχιστοποιώντας την παραμονή τους εκεί) για την παραλαβή, άντε και μια τελευταία ματιά στο προϊόν που έχουν κάνει προκράτηση. Στο κατάστημα απλώς επισφραγίζεται η αγορά – η απόφαση είναι ειλημμένη, επομένως η εμφάνιση και η λειτουργικότητα του e-Shop είναι αυτή που κρίνει το αποτέλεσμα…

Κι ίσως να μην είναι το μόνο που μετράει: οι έρευνες αγοράς της Google έδειξαν ότι στην απόφαση του καταναλωτή υπέρ του ενός ή του άλλου προϊόντος σημαντικό ρόλο παίζει η εντύπωσή τους για το brand – μ’ άλλα λόγια, δεν αρκούν μονάχα η ποιότητα και η τιμή, για την αγορά ενός προϊόντος… Όλο και περισσότερο, από την πανδημία και μετά, μετράει επίσης η στάση της εταιρίας σε θέματα αξιών, αλλά και η εντοπιότητά της ως προς τον αγοραστή. Συχνά τείνουμε να υποστηρίξουμε τις «δικές μας» επιχειρήσεις, της γειτονιάς, της πόλης και της χώρας, έναντι κάποιου ξένου, έστω κι αν είναι λιγάκι φτηνότερος – στο πολύ, αλλάζει το ζήτημα… Κάθε προβολή μιας τέτοιας ιδιαιτερότητας, να είστε σίγουροι ότι έχει αντίκρισμα στις πωλήσεις.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως ο καταναλωτής συνήθως είναι ανοικτός σε κάθε καινούρια πρόταση, αρκεί να είναι σοβαρή και ελκυστική στην online παρουσία της, ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του –τις περισσότερες φορές «θέλει τρόπο» πχ. ένα χιουμοριστικό βίντεο, κάποια καλοκαμωμένα σκίτσα, ένα χαρακτηριστικό μουσικό θέμα, δίπλα βεβαίως στην ποιότητα του προϊόντος και την καλή τιμή.     

Καλομελέτα κι έρχονται, λοιπόν, οι γιορτές και μακάρι να είναι πιο ήσυχες και ειρηνικές (αλλά και πιο κερδοφόρες για τους εμπόρους) απ’ όσα είδαμε και ζήσαμε τους τελευταίους μήνες…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα ζήτημα που έχει αρχίσει να απασχολεί εντόνως τον τελευταίο καιρό όσους δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου, αφορά τα κανάλια που θα πρέπει να χρησιμοποιούν αφενός για να πωλούν τα προϊόντα τους και αφετέρου για να τα προωθούν.

Η εμφάνιση marketplaces και στην ελληνική αγορά, όπως είναι το Public Markeplace και το Skroutz Marketplace, είναι ένας λόγος που το ερώτημα αυτό έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο έντονο, ιδίως για τα πιο μικρού μεγέθους ηλεκτρονικά καταστήματα, τα οποία καλούνται να διαθέσουν σημαντικούς πόρους σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού προκειμένου να καλύψουν όλα τα διαθέσιμα κανάλια.

Σε μία συζήτηση που είχα προ ημερών με τον επικεφαλής μίας από τις σημαντικότερες εταιρείες που ασχολούνται με το e-commerce, βοηθώντας επιχειρήσεις να δραστηριοποιηθούν στο ηλεκτρονικό εμπόριο, η απάντηση του ήταν ότι «θα πρέπει να έχουν παρουσία σε όλα τα διαθέσιμα κανάλια». Η λογική της συγκεκριμένης απάντησης είναι πως ένα e-shop πρέπει να βρίσκεται σε όλες τις πλατφόρμες που ενδεχομένως να φέρουν πωλήσεις.

Από την άλλη πλευρά, αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι μία επιχείρηση θα πρέπει να διαθέτει το δικό της ηλεκτρονικό κατάστημα, να δηλώνει παρών στις πλατφόρμες του Skroutz και του Public και αν θέλει να πουλά και στο εξωτερικό, ενδεχομένως να έχει νόημα να έχει τη δική της σελίδα και στο Amazon ή/και στο eBay. Αν προσθέσει κανείς ότι τα social media, ειδικά το Facebook και το Instagram, είναι πλατφόρμες που δύσκολα μπορείς να αγνοήσεις, ιδίως όσον αφορά την προώθηση των προϊόντων σου, αλλά πλέον και την πώληση αυτών, είναι προφανές ότι δεν είναι και τόσο απλό να έχεις παρουσία σε όλα τα διαθέσιμα κανάλια.

Υπάρχουν, όμως, λύσεις; Μία θα μπορούσε να είναι η επιλογή καναλιών. Κάτι που απαιτεί από την επιχείρηση να διαμορφώσει τη στρατηγική της. Δηλαδή, να δει ποια κανάλια της ταιριάζουν περισσότερο, ή καλύτερα, ποια είναι εκείνα που φέρνουν τα περισσότερα έσοδα και να κάνει την επιλογή, έχοντας, όμως, πρώτα υπολογίσει πόσα είναι εκείνα τα κανάλια στα οποία έχει τη δυνατότητα να επενδύσει και να ασχοληθεί. Στη στρατηγική περιλαμβάνεται και το κατά πόσον την ενδιαφέρουν οι πωλήσεις εκτός Ελλάδας, όπερ σημαίνει και άλλες επενδύσεις (π.χ. δίγλωσσο περιεχόμενο) και διαφορετικές πλατφόρμες. Παρεπιμπτόντως, αυτό απαιτεί από την κάθε επιχείρηση πρώτα να δοκιμάσει όλα τα διαθέσιμα κανάλια πριν κάνει τις οριστικές επιλογές της.

Μία άλλη λύση είναι η αυτοματοποίηση των διαδικασιών. Δηλαδή, να βρει τις κατάλληλες εφαρμογές ή συνεργάτες, που θα τη βοηθήσουν ώστε να μπορεί αφενός να «ανεβάζει» ταυτόχρονα και με λιγότερο κόπο τα προϊόντα της σε διαφορετικές πλατφόρμες. Και σε δεύτερο επίπεδο, να μπορεί να παρακολουθεί μέσα από ένα κοινό interface τις πωλήσεις που γίνονται σε όλα τα κανάλια. Κάτι τέτοιο απαιτεί αρκετό ψάξιμο, αλλά ενδεχομένως να είναι και η καλύτερη λύση. Γιατί τελικώς, αυτό που ενδιαφέρει μία επιχείρηση, δεν είναι τίποτα άλλο από το να έχει τις μεγαλύτερες δυνατές πωλήσεις. Και να προέρχονται από μία όσο το δυνατόν πιο ευρεία γκάμα καναλιών.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έλεγα πως, φέτος, με την πανδημία και τα μύρια όσα που μας ταλανίζουν, όλο και κάποια καθυστέρηση θα είχε η εμφάνιση της πάγιας συνήθειας, τα τελευταία χρόνια, να ξεκινούν οι στολισμοί και οι «γιορτινές ατμόσφαιρες» πριν της ώρας τους – μέσα στον Νοέμβρη, δηλαδή… Ε, λοιπόν, φέτος τα «φωτεινά μαντάτα» ήρθαν ακόμα νωρίτερα, πριν καν αγγίξουμε τη «Μαύρη Παρασκευή» του eCommerce!

Πρώτα διάβασα για κάποια καταστήματα του κέντρου που άναψαν από τις 18 Οκτωβρίου τις γιρλάντες τους και την επόμενη ημέρα είδα το πρώτο φωταγωγημένο μπαλκόνι στη γειτονιά μου! Το «κακό» τρίτωσε, όταν στις 20 έφτασε στο inbox μου και το πρώτο προεόρτιο άρθρο για τις τάσεις της επόμενης χρονιάς, ενάμιση μήνα πριν από την εθιμική μαζική εμφάνισή τους, κάπου στις αρχές Δεκεμβρίου. Ευπρόσδεκτες οι ανατροπές, αλλά εδώ βαλθήκανε πια να μας τρελάνουν!

Ποιος κάνει, λοιπόν, ποδαρικό για το νέο έτος; Η γνωστή και μη εξαιρεταία Gartner, που διαλέγει όχι μια και δυο, αλλά εννέα στρατηγικές τάσεις τις οποίες θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους οι επιχειρήσεις σ’ όλον τον κόσμο, αν θέλουν να μείνουν μέσα στο «κάδρο» των εξελίξεων, το 2021 και τα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια. Μπορεί να ακούγεται κομματάκι απειλητικό, αλλά τι δεν είναι πια, στις κατά και μετά (όταν έρθει αυτή η ώρα, με το καλό) την πανδημία μέρες, όπου σχεδόν όλοι νιώθουμε να πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά;

Κατά την Gartner -που το έψαξε πολύ, γι’ αυτό και μπορεί να σας αιφνιδιάσουν όσα θα διαβάσετε στη συνέχεια- τρεις είναι οι έννοιες–κλειδιά στις οποίες εντάσσονται όλες οι νέες τάσεις: η ανθρωποκεντρική διάσταση, η ανεξαρτησία από τον χώρο και τον τόπο και η ανθεκτικότητα στις αλλαγές. Πρώτο-πρώτο, θα βρούμε το Internet of Behaviors (μην το μπερδέψετε με το ΙοΤ, είναι κάτι περισσότερο), δηλ. τον τρόπο με τον οποίο ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας αξιοποιούν την τεχνολογία για να παρακολουθούν τις αλλαγές συμπεριφοράς των πολιτών και να βελτιώνουν, με τις κατάλληλες επεμβάσεις, τις εμπειρίες τους. Από κοντά και το Cybersecurity Mesh, που θα δίνει στους πολίτες πρόσβαση στο βαθμό ασφαλείας κάθε ψηφιακού περιουσιακού τους στοιχείου, όπου κι αν βρίσκεται αυτό. Κατά την Gartner, ως το 2025 αυτό θα ισχύει για τα μισά και πλέον δεδομένα του καθενός μας.

Μια άλλη τάση, είναι οι συνολικές εμπειρίες (ΤΧ), έννοια- «ομπρέλα» που θα αξιοποιεί διάφορες τεχνολογίες και θα καλύπτει τις εμπειρίες μας ως εργαζομένων, καταναλωτών, χρηστών, πολιτών κλπ. Η μεγάλη πρόκληση, κατά την εταιρία ερευνών, είναι να πέσουν τα «σιλό» όπου σήμερα υπάρχουν όλες οι σχετικές πληροφορίες, μ’ άλλα λόγια να υπάρξει καθεστώς διαλειτουργικότητας το οποίο θα επιτρέψει τις αλληλεπιδράσεις. Η τέταρτη τάση με τη μακρόσυρτη ονομασία Intelligent Composable Business έχει να κάνει με την αξιοποίηση των APIs, με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση εφαρμογών και τη διευκόλυνση λήψης αποφάσεων.

Για να περάσουμε στην πέμπτη, που με τον τίτλο Hyperautomation καταλαμβάνει για δεύτερη χρονιά μια από τις κορυφαίες τάσεις στη λίστα της Gartner. Αντικείμενό της η αυξανόμενη με γεωμετρική πρόοδο αυτοματοποίηση των ως τώρα «χειροκίνητων» διαδικασιών σε πλήθος τομείς, στη βιομηχανία, αλλά και τις επιχειρήσεις. Βεβαίως, αυτοματισμοί υπήρχαν πάντοτε, όμως, τώρα μπαίνουμε στην εποχή των υπερ-αυτοματισμών. Που, μάλιστα, ως μη-εξαρτώμενες από τον ανθρώπινο παράγοντα δράσεις, μπορούν να λάβουν χώρα οπουδήποτε, με τη στήριξη της έκτης τάσης, με τίτλο Anywhere Operations. Είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά της, κάτι που αναμφίβολα αποδείχθηκε τους τελευταίους μήνες, όταν η πανδημία άλλαξε τα πάντα στον τρόπο εργασίας μας.

Η έβδομη τάση είναι το AI Engineering κι έχει να κάνει, βεβαίως, με την αξιοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης σ’ όλο τον κύκλο από την ιδέα, την αρχική υλοποίηση και τη δοκιμή ως τη μαζική κατασκευή κάποιου προϊόντος. Σε αγαστή, πάντα, συνεργασία με την όγδοη, το Distributed Cloud, που επιτρέπει την απρόσκοπτη διακίνηση δεδομένων και υπηρεσιών ως τον τελικό χρήστη. Ένατη και τελευταία τάση στη λίστα της Gartner, αυτή με τον τίτλο Privacy-Enhancing Computation, που καλύπτει με το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, τα σημαντικά θέματα προστασίας της ιδιωτικότητας κάθε χρήστη.

Εγώ αυτά είδα κι αυτά έγραψα, ώστε να τα έχουμε υπόψιν μας, γιατί, αργά ή γρήγορα, θα έλθουν κι εδώ – ίσως όχι το ’21, αλλά τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η Black Friday για το 2020 μπορεί να απέχει περίπου 5 εβδομάδες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όσοι δραστηριοποιούνται στο ηλεκτρονικό εμπόριο και γενικότερα στο λιανεμπόριο δεν έχουν ήδη ξεκινήσει να ασχολούνται μαζί της. Ούτε είναι τυχαίο ότι ο GRECA πραγματοποιεί ειδικό σεμινάριο για το συγκεκριμένο θέμα.

Η φετινή «Μαύρη Παρασκευή», όμως, έχει πολλά στοιχεία που τη διαφοροποιούν σε σχέση με το παρελθόν. Καταρχάς επειδή η Black Friday έχει εξελιχθεί σε μία από τις καλύτερες περιόδους για το λιανεμπόριο. Και η φετινή είναι μία ευκαιρία για να μπορέσουν κάποιες επιχειρήσεις να πάρουν μία ανάσα σε μία χρονιά που ήταν πολύ δύσκολη και θα συνεχίσει να είναι δύσκολη για αρκετούς μήνες ακόμη, λόγω της πανδημίας του COVID-19.

Ένα δεύτερο στοιχείο είναι ότι αναμένεται -σε σχέση με το παρελθόν- να υπάρξει σημαντική αύξηση στις online παραγγελίες. Το lockdown είχε ως αποτέλεσμα οι Έλληνες καταναλωτές να στραφούν προς τις online αγορές, να τις «μάθουν» καλύτερα, να σταματήσουν να φοβούνται να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για την προμήθεια αγαθών. Και είναι βέβαιο ότι στη Black Friday -δεδομένης και της κατάστασης με την εξάπλωση της πανδημίας- να προτιμήσουν να κάνουν τις αγορές τους από τον καναπέ του σπιτιού τους παρά να πάνε να στριμωχτούν σε ουρές έξω και μέσα σε καταστήματα.

Εδώ είναι που ξεκινά η πραγματική πρόκληση: πόσο έτοιμο θα είναι το logistics σύστημα να ανταποκριθεί σε αυτή την αυξημένη ζήτηση για παραδόσεις online αγαθών; Το 2019 η κατάσταση «ξέφυγε» τόσο, που πολλές αλυσίδες υποστήριζαν ότι ουσιαστικά κατάφεραν να συνέλθουν στις αρχές Ιανουαρίου. Και όταν ήρθε το lockdown και οι online παραγγελίες «εκτοξεύτηκαν», έκαναν λόγο ότι ήταν «λες και είχαμε Black Friday κάθε ημέρα».

Άρα, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι η φετινή Black Friday θα ξεπεράσει πολλές προσδοκίες όσον αφορά τουλάχιστον το online κομμάτι της. Και εδώ είναι που τίθεται το ερώτημα: πόσο προετοιμασμένες είναι οι υποδομές των λιανεμπόρων, αλλά και εκείνες των ταχυμεταφορέων προκειμένου να ανταποκριθούν σε μία σημαντική αύξηση του όγκου των παραγγελιών που θα πρέπει να παραδοθούν;

Ουσιαστικά, αυτό που θέλουν πολλοί να δουν, είναι αν τα παθήματα από την καραντίνα έγιναν μαθήματα. Η προσεχής Black Friday θα δείξει σε μεγάλο βαθμό αν το ηλεκτρονικό εμπόριο στην Ελλάδα έχει ουσιαστικό μέλλον. Και η καλή εξυπηρέτηση των καταναλωτών θα είναι το σημείο εκείνο που θα κρίνει πολλά.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το είπα, το έγραψα και δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω: η πανδημία έχει ήδη δράσει καταλυτικά στη ζωή και στη δουλειά μας και δεν πρόκειται να επιστρέψουμε σ’ αυτά που ξέραμε και κάναμε. Ποτέ πια… Οι αλλαγές είναι μεγάλες και οι ανατροπές ακόμα μεγαλύτερες – σε κάποιους τομείς, έρχονται κυριολεκτικά τα πάνω-κάτω!

Να, για παράδειγμα, άκουγα τις προάλλες σε ένα διεθνές συνέδριο που παρακολουθούσα (online, φυσικά – ακόμα μια μεγάλη αλλαγή, δεν προλαβαίνουμε να παρακολουθούμε συνέδρια, ώρες καρφωμένοι μπροστά στην οθόνη, με ό,τι καλό και κακό έχει αυτό) έναν σημαντικό ομιλητή να παρατηρεί (πολύ σοφά, όταν το ξανασκέφτηκα) πως, μέσα σ’ όλα, αλλάζει πλέον ο κύκλος της παραγωγής: εκεί που ένα προϊόν σχεδιαζόταν στη Βρετανία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ ή την Ελλάδα και προ-πανδημίας παραγόταν κάπου στην Ασία (με την Κίνα να διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος) λόγω φτηνότερων εργατικών, η τάση είναι πλέον να επιστρέφει η παραγωγή στη χώρα της.

Τα αλλεπάλληλα lock-down και οι κάθε λογής αποκλεισμοί συνόρων, που διέλυσαν τις τροφοδοτικές αλυσίδες απανταχού της Γης και απέδειξαν στην πράξη πόσο εύθραυστη είναι η λογική του just-in-time, ήρθαν να αποκαταστήσουν την τάξη και να προκαλέσουν ένα τρανταχτό paradigm shift, μια αλλαγή επιχειρηματικού μοντέλου. Τι να έκαναν; λόγοι ανωτέρας βίας, θα μου πείτε. Όχι μόνο θα συμφωνήσω, αλλά και θα υπερθεματίσω! Απλώς, κάτι τέτοιες καταστάσεις δείχνουν ακόμα και στους πιο δύσπιστους πως υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, εναλλακτικές λύσεις που κάποτε (βοηθούσης, βεβαίως, και της ραγδαίας ανάπτυξης των κατάλληλων τεχνολογιών) φτάνει η στιγμή να διεκδικήσουν αυτά που τους πρέπουν. Στην περίπτωσή μας, Τεχνητή Νοημοσύνη, Μηχανική Μάθηση, Αυτοματισμοί και Ρομποτική αποδεικνύουν καθημερινά τη δυνατότητά τους να «απαντήσουν» με επιτυχία στα φτηνά εργατικά χέρια (τα οποία, μεταξύ μας, δεν είναι τόσο φτηνά, πια) της Ασίας.

Πάνω σ’ όλα αυτά, ήρθαν να «δέσουν» -μόλις πριν από λίγες ημέρες- τα αποτελέσματα μιας πολύ ενδιαφέρουσας και προφητικής (;) έρευνας της Gartner σχετικά με τις αλλαγές που λόγω της πανδημίας φαίνεται πως δρομολογούνται στον χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Η γνωστή και μη εξαιρεταία εταιρία ερευνών εντοπίζει πέντε τομείς, όπου οι αλλαγές θα είναι σημαντικές, τονίζοντας ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι (και είναι πολλοί!) πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους και να κάνουν τις αναγκαίες προσαρμογές στα επιχειρηματικά μοντέλα τους, διαφορετικά η επιβίωσή τους στο χώρο θα γίνει πολύ δύσκολη, αν δεν έχει και μοιραία κατάληξη. Πάμε να δούμε, λοιπόν, ποιοι είναι αυτοί οι τομείς…

Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι η αγορά του eCommerce «εκτοξεύθηκε» λόγω της πανδημίας, με τους καταναλωτές να στρέφονται μαζικά πλέον στις ψηφιακές αγοράς περιορίζοντας τις «παραδοσιακές» στα απολύτως απαραίτητα κι όταν δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, η Gartner βλέπει σαν πρώτη συνέπεια την ανάλογη «εκτόξευση» των ψηφιακών πληρωμών και ειδικά των ανέπαφων, για τις οποίες προβλέπει πως θα αποτελούν το 80% του συνόλου, ως το 2024. Ανέπαφα θα γίνονται, επίσης, παραδόσεις και παραλαβές, τόσο προς τους καταναλωτές, όσο και σε επίπεδο Β2Β.

Ένας άλλος χώρος όπου βλέπει σημαντικές ανατροπές, είναι αυτός του δειγματισμού και της επιλογής προϊόντων, με την επαυξημένη πραγματικότητα (βλέπε, AR) να αντικαθιστά σταδιακά (και μάλλον γρήγορα, κατά τη Gartner) τα show-room προς όφελος της αυτο- εξυπηρέτησης.

Όπως επισημαίνει η έρευνα, κινεζικές εταιρίες έχουν υιοθετήσει και ήδη χρησιμοποιούν πλατφόρμες “live commerce”, όπου οι επιδείξεις προϊόντων στους πελάτες τους γίνονται με live-streaming των προϊόντων και διαδραστική επικοινωνία (σε μορφή live chat), με προφανή στόχο τη μεγιστοποίηση των αγορών… Μια άλλη τάση που γιγαντώνεται όσο νεότερα σε ηλικία (και περισσότερο tech-savvy, βεβαίως) στελέχη αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης σε τομείς οι οποίοι περιλαμβάνουν αγορές Β2Β, είναι η διάθεσή τους να αξιοποιούν στοιχεία από τον κόσμο του B2C, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τη μορφή της αγοράς.

Τέλος, προβλέπεται πως θα αυξηθούν αισθητά τα online marketplaces, τα οποία είναι πολύ πιθανό το 2023 να δουν αύξηση των εσόδων τους ακόμα και κατά 10%. Μάλιστα, τα στοιχεία της Gartner δείχνουν πως όσες επιχειρήσεις συμμετείχαν σε marketplaces, προ-πανδημίας, επηρεάστηκαν σε μικρότερο βαθμό, από εκείνες που έκαναν πωλήσεις από το δικό τους ηλεκτρονικό κατάστημα…

Είπαμε, αλλάζουμε αλλα-(αν μπορούμε, ας κάνουμε κι αλλιώς)-ζούμε!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η ανακοίνωση την περασμένη εβδομάδα ότι το Skroutz Food «ενσωματώνεται» στο Box, μάλλον αποτέλεσε μία μικρή έκπληξη για όσους δεν παρακολουθούν στενά τη συγκεκριμένη αγορά. Όμως, δεν είναι δυνατόν όλα τα εγχειρήματα να στέφονται με επιτυχία...

Όμως, αυτό που έδειξε αυτή η εξέλιξη είναι ότι στην αγορά των online υπηρεσιών δεν είναι και τόσο εύκολο να υπάρχουν πολλοί «παίκτες». Ιδίως όταν ένα από τα στοιχεία που διαφοροποιούν μία πλατφόρμα online delivery από μία άλλη είναι τα καταστήματα που έχει επάνω. Σκεφτείτε να έχετε ένα κατάστημα εστίασης και να κατανοείτε ότι πρέπει να είστε σε κάποιες πλατφόρμες online delivery. Με πόσες πλατφόρμες μπορείς να συνδεθείς; Δύο, άντε τρεις. Μετά είναι πρόβλημα όσον αφορά τη διαχείριση των παραγγελιών που θα έρχονται.

Πέραν αυτού, όμως, ένα μεγάλο ζήτημα έχει να κάνει με τους καταναλωτές. Πόσες πλατφόρμες είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιούν; Πάλι, η απάντηση είναι μάλλον μάξιμουμ τρεις. Ειδικά από τη στιγμή που η εμπειρία είναι σχετικά σε καλά επίπεδα, δεν έχει λόγο κάποιος να χρησιμοποιήσει κάποια άλλη πλατφόρμα, ιδίως από τη στιγμή που οι πιο μεγάλες έχουν τα ίδια καταστήματα και παρεμφερείς προσφορές. Ειδικά στην παραγγελία φαγητού, οι Έλληνες είμαστε και λίγο της συνήθειας. Δηλαδή, έχουμε κάποιο αγαπημένο κατάστημα για σουβλάκια, κάποιο άλλο για πίτσα και κάποιο τρίτο για κινέζικο ή κάποια διαφορετική κουζίνα. Το ίδιο και με τον καφέ.

Επιπλέον, οι online παραγγελίες είναι συνυφασμένες με το smartphone. Οι περισσότεροι παραγγέλνουμε από το κινητό μας και όχι από τον υπολογιστή μας. Και εκεί τίθεται το ερώτημα, πόσα apps μπορείς να έχεις στο smartphone σου;

Ερώτημα που ανοίγει μία πολύ μεγάλη κουβέντα αναφορικά με τη «μανία» που συνεχίζει να υπάρχει για δημιουργία mobile apps ακόμη και από επιχειρήσεις που δεν χρειάζεται να έχουν. Σίγουρα, το app είναι πρακτικό για υπηρεσίες που έχουν σχέση με πληρωμές αλλά είναι πραγματικά απαραίτητο ένα ηλεκτρονικό κατάστημα να έχει app; Ή ένα ειδησεογραφικό site; Ή μήπως είναι προτιμότερο να έχεις ένα responsive site;

Οι χρήστες δεν είναι και τόσο διατεθειμένοι να «κατεβάζουν» διαρκώς apps. Και δεν θέλουν να γεμίζουν τον αποθηκευτικό χώρο του smartphone τους με apps. Ειδικά από τη στιγμή που μπορείς να κάνεις μία χαρά τη δουλειά σου και με τον browser σου.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κοιτούσα χθες, στο πλαίσιο της διερευνητικής προετοιμασίας ενός σχετικού άρθρου, πρόσφατα αποτελέσματα και σχόλια από φορείς και υπηρεσίες σχετικά με την έξαρση του ηλεκτρονικού εμπορίου στη χώρα μας, ουσιαστικά την «απογείωσή» του μετά την έναρξη της πανδημίας, η οποία -μέσα στα τόσα δεινά και ταλαιπωρίες- μας επεφύλασσε και λίγα καλά, που σωστό είναι να μην τα ξεχνάμε...

Ο ρόλος του επιταχυντή, που παράπλευρα έπαιξε στον χώρο της τεχνολογίας και στον (τεράστιο) βαθμό που αυτή επηρεάζει την καθημερινότητά μας, είναι σίγουρα μια από εκείνες τις εξελίξεις που δικαιώνουν τη ρήση «ουδέν κακόν, αμιγές καλού».

Όμως, επειδή όλα έγιναν πολύ γρήγορα και σχετικά ανοργάνωτα, απλώς και μόνο για να καλυφθούν οι ανάγκες της στιγμής (πού να το ξέραμε πως αυτή η «στιγμή» θα διαρκούσε βδομάδες και μήνες, χωρίς ακόμα να φαίνεται «φως στην άκρη του τούνελ»…) δεν έλειψαν, ούτε λείπουν ακόμα (σε μικρότερο βαθμό, φυσικά) κάποια «παρατράγουδα»!

Οι αριθμοί είναι σαφείς: σύμφωνα με τα αποτελέσματα κοινής έρευνας των ELTRUN και ΙΕΛΚΑ για τις αγοραστικές συνήθειες των Ελλήνων καταναλωτών, που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις αρχές Σεπτεμβρίου, δηλ. έξι ολόκληρους μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, το κοινό του ηλεκτρονικού λιανεμπορίου έχει πλέον σταθεροποιηθεί στο 50% των χρηστών του Διαδικτύου – πλέον, ένας στους δυο, ψωνίζει ηλεκτρονικά!

Καλό σκορ αυτό και σχετικά συγκρίσιμο πλέον με τα συμβαίνοντα στην Εσπερία, αρκεί να μην υπήρχαν τα «παρατράγουδα» που λέγαμε προηγουμένως. Και δεν αναφέρομαι, προφανώς, στις (τρομερές μερικές φορές) καθυστερήσεις και την ανοργανωσιά που επικρατούσαν τις πρώτες ημέρες του αναγκαστικού εγκλεισμού μας – όλα αυτά με τον καιρό εξέλιπαν, καθώς εξομαλύνθηκε η κατάσταση και μπήκε κάποια τάξη στο χάος. Όπου συνεχίζεται, κακό του κεφαλιού τους, ο νόμος της αγοράς και το δίκιο του πελάτη θα παίξουν το ρόλο τους – ελπίζω, τουλάχιστον… Σ’ αυτό που θέλω να σταθώ είναι στις απάτες, οι οποίες έχουν αυξηθεί, ταυτόχρονα με τη δημοφιλία του ηλεκτρονικού εμπορίου. Τη γνωστή ρήση με τον λύκο και την αναμπουμπούλα, προφανώς τη θυμόσαστε, έτσι δεν είναι;

Στις αρχές Οκτωβρίου, άρθρο στην «Καθημερινή» ανέφερε -επικαλούμενο τον Συνήγορο του Πολίτη- πως από την καραντίνα και μετά έχουν εκτοξευτεί οι προβληματικές συναλλαγές, τα παράπονα και οι καταγγελίες των καταναλωτών. Πέρα από τις καθυστερήσεις, που όλους μας ταλαιπώρησαν εκείνες τις ημέρες, σημαντικά αυξήθηκαν οι απάτες, με κυριότερη τη μη-αποστολή προϊόντων, παρότι έχει γίνει η καταβολή του τιμήματος εκ μέρους του (υποψήφιου και πάντα, «καλή τη πίστη» προπληρώνοντος) αγοραστή. Έπειτα από κάποιες σοβαρές περιπτώσεις παρενέβη, βεβαίως, η Γεν. Γραμματεία Εμπορίου &  Προστασίας Καταναλωτή, απειλώντας με αναθεώρηση του νόμου για τις ηλεκτρονικές αγορές και επιβάλλοντας γενναία πρόστιμα σε κάποια e-shop, ενώ καμπανάκι έχει χτυπήσει και στις πλατφόρμες, με τη Skroutz να εφαρμόζει αυστηρά κριτήρια στην επιλογή των συνεργατών της, κόβοντας (κατά την «Κ») για ευνόητους λόγους, τους μισούς απ’ όσους υποβάλουν αίτηση συνεργασίας μαζί της…      

Ο Συνήγορος έχει εκδώσει, μάλιστα, και σχετικό «τυφλοσούρτη», με οδηγίες προς ναυτιλλομένους. Ανάμεσά τους, η χρεία προσεκτικού ελέγχου και αξιολόγησης του ηλεκτρονικού καταστήματος και της ιστοσελίδας του, των μέτρων ασφαλείας συναλλαγών που χρησιμοποιεί (βλέπε, SSL), η αναζήτηση σχολίων και εμπειριών άλλων καταναλωτών για το συγκεκριμένο e-Shop, η επιβεβαίωση ότι διαθέτει σήμα εμπιστοσύνης των ενώσεων eCommerce ή συναφών οργανισμών, και κυρίως η άρνηση συναλλαγής με online κατάστημα που επιμένει στην προ-είσπραξη μέσω κάρτας, χωρίς να διαθέτει εναλλακτικούς τρόπους πληρωμής.

Βέβαια, η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα όπου το ηλεκτρονικό εμπόριο αντιμετωπίζει προβλήματα – αυτά δεν λείπουν και στην αμερικανική αγορά, όπου (να, άλλη μια εφαρμογή του «καλή τη πίστη») αχός βαρύς ακούγεται ενάντια στις εταιρίες του κλάδου με κλασικό παράδειγμα, τη μεγάλη Amazon, οι οποίες δεν θέλουν να έχουν σχέση κι ούτε αναγνωρίζουν τα πιθανά προβλήματα που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν οι καταναλωτές με τα ελαττωματική ή μη προϊόντα που τους «μεταπωλούν», ρίχνοντας το βάρος στους παραγωγούς – προμηθευτές.

Κάτι που άλλοτε καλύπτεται από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο κι άλλοτε όχι, ανάλογα με τους τοπικούς νόμους κάθε Πολιτείας. Αγωγές και εφέσεις έχουν, προφανώς, την τιμητική τους. Αλλά, το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε – όλα, «καλή τη πίστη» γίνονται… Ανάλογα, βέβαια, από ποια πλευρά βρίσκεται και το βλέπει ο καθένας!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η πανδημία του κορωνοϊού και η εντυπωσιακή άνοδος του ηλεκτρονικού εμπορίου έφερε στο προσκήνιο ένα αρκετά ενδιαφέρον ερώτημα: το μέλλον της λιανικής είναι μόνο online;

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα απαντούσαν θετικά σε αυτή την ερώτηση. Όμως, η απάντηση δεν είναι τόσο απλή.

Σίγουρα ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι των πωλήσεων θα γίνεται μέσω Διαδικτύου. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι τα φυσικά καταστήματα θα εξαφανιστούν. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν εταιρείες που θα πωλούν αποκλειστικά μέσω Διαδικτύου, αλλά για τα περισσότερα από τα μεγάλα brands, το μέλλον της λιανικής δείχνει να είναι ο συνδυασμός του online με το offline, ήτοι το αποκαλούμενο "phygital".

H λέξη phygital προκύπτει από τον συνδυασμό των λέξεων physical και digital. Κάποιοι το αποκαλούν omnichannel, εμπλέκοντας και άλλα κανάλια όπως είναι τα social media, αλλά προς το παρόν ας επικεντρωθούμε στον συνδυασμό φυσικού με το ψηφιακό κατάστημα, όπου τα όρια αρχίζουν να συγχέονται, ιδίως για τις πιο νεαρές γενιές. Για τις οποίες, δεν υπάρχει κανένας απολύτως διαχωρισμός.

Αυτό που βλέπουμε ως τάση είναι ότι όλο και περισσότεροι καταναλωτές μπλέξουν τα δύο κανάλια. Βλέπουμε καταναλωτές να κάνουν την έρευνα online αλλά να αγοράζουν offline, περισσότερο για να ελέγξουν αν το προϊόν είναι ακριβώς αυτό που θέλουν. Άλλοι ακολουθούν την αντίστροφη ακριβώς πορεία. Κάνουν την έρευνα offline αλλά κάνουν την αγορά online προκειμένου να έχουν καλύτερες τιμές ή να γλιτώσουν τον κόπο της μεταφοράς των προϊόντων.

Επιπλέον, βλέπουμε το smartphone να παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο. Οι καταναλωτές έχουν το smartphone μέσα στο κατάστημα, δείχνουν στον πωλητή το προϊόν που θέλουν, το ελέγχουν και το αγοράζουν επιτόπου! Ή δεν το αγοράζουν…

Όπως, επίσης, μπαίνουν στο κατάστημα, βρίσκουν αυτό που θέλουν και το παραγγέλνουν άμεσα online. Χρησιμοποιούν, ακόμη, τις μηχανές σύγκρισης τιμών για να πάρουν καλύτερες τιμές και γενικώς το smartphone εξελίσσεται σε έναν ψηφιακό βοηθό για αγορές.

Αυτά είναι στοιχεία που όλες οι εταιρείες λιανικής θα πρέπει να αρχίσουν να λαμβάνουν υπόψη. Και σε αρκετές περιπτώσεις αρχίζουμε να βλέπουμε διαφορετικές πρακτικές. Όπως, για παράδειγμα, η Vodafone που στο νέο κατάστημα της στο The Mall Athens επιδιώκει να εκπαιδεύσει τους πελάτες της και τους επισκέπτες του καταστήματος παρά να τους πουλήσει. Γιατί εκτιμά ότι η πώληση είναι πιο πιθανό να γίνει online. Αλλά εκπαίδευση online είναι πιο δύσκολο να γίνει. Γι’ αυτό και αρχίζουμε να βλέπουμε νέα, διαφορετικά μοντέλα λειτουργίας στη λιανική.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ποιητές, στιχουργοί και συγγραφείς το ‘χουν καημό: «αχ και να μπορούσα να διαβάσω τη σκέψη σου»… Πολλοί και πολλές θα το θέλανε, λίγοι-ελάχιστοι τα καταφέρνουν κι ας είναι δημοφιλές το επιφώνημα στις παρέες ή τα ζευγάρια: «Μα, μέσα στη σκέψη μου είσαι; Αυτό σκεφτόμουν μόλις τώρα κι εγώ». Κάποιοι το λένε τηλεπάθεια, κάποιοι το λένε τύχη, άλλοι πάλι πιστεύουν ότι αρκεί να ξέρεις καλά κάποιον, για να μπορείς να μαντέψεις τι σκέφτεται ανά πάσα στιγμή…

Έλα, όμως, που οσονούπω θα έχουμε και απρόσκλητους «μουσαφίρηδες» με τον ίδιο στόχο, αν πιστέψουμε κάποια πρόσφατα δημοσιεύματα του έγκυρου Technology Review, επίσημου οργάνου του (ακόμα εγκυρότερου) ΜΙΤ της Βοστώνης. Που -ούτε λίγο, ούτε πολύ- υποστηρίζουν πως κάποια μεγάλα ονόματα της υψηλής τεχνολογίας, τα οποία ήδη κατέχουν σημαντικές «μετοχές» και μερίδια στην καθημερινότητά μας, επενδύουν από καιρό χρόνο και χρήμα για να «διαβάσουν» και να αποκωδικοποιήσουν τις σκέψεις μας.

Πρώτο και καλύτερο το Facebook (ναι, το ίδιο που μας ρωτάει καθημερινά αναιδώς και εγγράφως, πάνω-πάνω στις σελίδες μας: «Τι σκέφτεστε;»), το οποίο αποκάλυψε ότι πριν από τρία χρόνια είχε προσπαθήσει να φτιάξει μια κάσκα που όχι μόνο θα «διάβαζε» τη σκέψη μας, αλλά και θα τη μετέτρεπε σε κείμενο, ενώ τώρα χρηματοδοτεί ευρείας κλίμακας πανεπιστημιακές έρευνες στο University of California, στο Σαν Φρανσίσκο, με τη βοήθεια εθελοντών, και στόχο τη δημιουργία «αποκωδικοποιητών ομιλίας» με «πρώτη ύλη» τα σήματα των εγκεφάλων τους. Στην προχωρημένη της φάση, φανταστείτε μια μεγάλη φορετή συσκευή, η οποία θα συλλέγει και με κάποιο τρόπο θα «μεταφράζει» τα εγκεφαλικά μας σήματα (μ’ άλλα λόγια τα δικά μας, προσωπικά και εν πολλοίς απόρρητα δεδομένα – ό,τι περνάει από το μυαλό μας) για περαιτέρω επεξεργασία! Μπρρρρρ…..

Φυσικά, αυτές οι κατηγορίες απορρίπτονται -για την ώρα- μετά βδελυγμίας, παρότι τα πειράματα με «κουβέρτες ηλεκτροδίων» οι οποίες τοποθετούνται στα κεφάλια των εθελοντών, συνεχίζονται και ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους οι πρώτες -σχετικές με αυτά- ανακοινώσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Η επίσημη εκδοχή του Facebook είναι ότι θέλει να δημιουργήσει μια καινούρια πρωτότυπη φορετή συσκευή, η οποία θα αντιλαμβάνεται κατευθείαν από τη σκέψη του, ποιο τραγούδι -για παράδειγμα- θέλει να ακούσει ο χρήστης ενός κινητού και θα δίνει εντολή στη συσκευή να το παίξει – κάτι ανάλογο, δηλαδή, με τις φωνητικές εντολές που δίνουμε σήμερα στους ψηφιακούς προσωπικούς βοηθούς, τύπου Alexa, Siri, κλπ., αλλά χωρίς τη μεσολάβηση της φωνής. Μια άλλη πιθανή εφαρμογή που αναφέρθηκε, είναι ο έλεγχος συστημάτων AR/VR μονάχα με τη σκέψη, για ακόμα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Στόχος του FB είναι να παρουσιάσει ένα λειτουργικό σύστημα, μέσα στους αμέσως επόμενους μήνες, και δεν είναι ο μόνος «μεγάλος» με τέτοιες φιλοδοξίες, αφού μόλις τον περασμένο Ιούλιο ο πολύς Ίλον Μασκ της Tesla, παρουσίασε το Neuralink, τη δική του λύση για «αξιοποίηση» των ανθρώπινων εγκεφαλικών σημάτων, η οποία προϋποθέτει (και κακώς κατηγορούμε τον καημένο τον Μπιλ Γκέιτς – άλλος τα ζητάει, τελικά) την εμφύτευση ενός ειδικού chip-πομπού σε κατάλληλο σημείο, στον εγκέφαλο των εν δυνάμει χρηστών.

Κι εδώ, βεβαίως, αρχίζουν τα πανηγύρια… Γιατί, ποιος μου λέει εμένα (κι ας αποφεύγω τους «ψεκασμένους», όπως ο διάβολος το λιβάνι) πως η «Κερκόπορτα» που ανοίγω στον εγκέφαλό μου, παραχωρώντας στην όποια εταιρία πρόσβαση στις σκέψεις μου, θα χρησιμοποιηθεί μονάχα για να επιλέγω ευκολότερα τραγούδια και ταινίες ή έστω να δακτυλογραφώ ένα κείμενο σαν κι αυτό που διαβάζετε τώρα κι όχι για κάτι άλλο που ούτε γνωρίζω, ούτε θα μπορώ να ελέγξω…

Ένας από τους πυλώνες της ψηφιακής τεχνολογίας, στον οποίο δεν έχουμε καταφέρει ακόμα όσα θα έπρεπε, είναι αυτός της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης ανάμεσα στην αγορά και τους χρήστες. Μήπως θα έπρεπε -λέω, τώρα- να διαβάσουμε καλά και προσεκτικά όλα αυτά τα εντυπωσιακά «διηγήματα», περνώντας τα από διπλό και τριπλό φίλτρο, ως προς την αξιοπιστία τους και τις προοπτικές τους, πριν αρχίσουμε να ενθουσιαζόμαστε με τα νέα επιτεύγματα της επιστήμης; Για να το δούμε αυτό το θεματάκι, τώρα που βρίσκεται εν τη γενέσει του, ώστε η «νέα κανονικότητα» να μη γίνει η δυστοπία που όλοι απευχόμαστε…     

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχει γίνει πολύς λόγος τους τελευταίους μήνες για την επιτάχυνση του ρυθμού ψηφιοποίησης των ελληνικών επιχειρήσεων λόγω των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας του COVID-19. Και όντως έχουν γίνει πολλά βήματα. Όμως, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο για να διανύσουμε, ιδίως όσον αφορά στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων του Διαδικτύου, με το οποίο οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις δείχνουν να μην το βλέπουν και τόσο… σοβαρά.

Για παράδειγμα, μία πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Επιχειρείν (ELTRUN) του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με την Cosmote, έδειξε ότι το 70% των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων διαθέτει web site. Θα πει κανείς ότι το ποσοστό είναι μεγάλο. Αλλά αυτό είναι λίγο σαν το μισογεμάτο ποτήρι. Γιατί πολύ απλά εν έτει 2020, δεν νοείται επιχείρηση, όσο μικρή και αν είναι, να μην διαθέτει τη δική της ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο.

Ακόμη πιο ενδιαφέρον, είναι το στοιχείο πως το 20% όσων επιχειρήσεων έχουν ιστοσελίδα δήλωσε πως την έφτιαξαν μόνοι τους, ενώ ένα επιπλέον 11% απάντησε «κάποιος γνωστός». Είναι προφανές ότι μιλάμε για μία μάλλον ερασιτεχνική προσέγγιση που δείχνει ότι ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη χώρα μας δεν δείχνει και ιδιαίτερη προθυμία να αξιοποιήσουν το Διαδίκτυο.

Εξίσου ενδιαφέρον, είναι πως σε δείγμα 1.500 μικρομεσαίων επιχειρήσεων, το 72% απάντησε πως δεν έχει ηλεκτρονικό κατάστημα. Μόλις το 13% απάντησε πως έχει, ένα 11% ότι σκοπεύει να αποκτήσει και ένα 4% ότι φιλοξενείται σε ιστοσελίδα τρίτου. Φυσικά, δεν έχει νόημα για όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να έχουν ηλεκτρονικό κατάστημα. Αλλά και πάλι, το γεγονός ότι μόλις το 17% (13% με δικό τους και 4% μέσω ιστοσελίδα τρίτου, πιθανότατα κάποιου marketplace) είναι μάλλον χαμηλό.

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο αφορά στη χρήση των social media. To 2020 υπάρχει ένα 27% των επιχειρήσεων που δηλώνουν ότι δεν κάνουν χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενώ υπάρχει και ένα 11% που απάντησε ότι δεν το κάνει αυτή τη στιγμή, αλλά σκοπεύει. Και από αυτές που τα χρησιμοποιούν, το 94% είναι στο Facebook, το 49% στο Instagram και μόλις το 12% στο LinkedIn. Ειδικά, το τελευταίο στοιχείο για το LinkedIn δείχνει πολλά για τη σημασία που δίνουν οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις γενικότερα στην online παρουσία τους.

Γενικότερα, ένα βασικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρειάζονται εκπαίδευση αναφορικά με το πως μπορούν να αξιοποιήσουν τις ψηφιακές τεχνολογίες. Η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε ότι το 50% βρίσκεται στα πρώτα στάδια ψηφιακής ανάπτυξης, ποσοστό που είναι σίγουρα χαμηλό. Χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη προκειμένου οι Έλληνες επιχειρηματίες να καταλάβουν τη σημασία που έχουν πλέον οι ψηφιακές τεχνολογίες. Γιατί πολύ απλά είναι θέμα επιβίωσης για πολλές από αυτές.

Ταυτόχρονα, βέβαια, όλη αυτή η κατάσταση αποτελεί και μία ευκαιρία για πολλές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του digital. Γιατί σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί δυνητικοί πελάτες εκεί έξω, που θα πρέπει να τους πείσουν ότι αξίζει να επενδύσουν στην ψηφιακή παρουσία τους.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]