Επωνύμως…

Η σοφή λαϊκή παροιμία λέει «Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη»… Αν τον Γιάννη τον πούμε «Μάρκο» και το θεριό «κοινό», η παροιμία ταιριάζει μια χαρά και στα όσα συμβαίνουν εσχάτως στο χώρο των κοινωνικών δικτύων, με αιχμή του δόρατος προφανώς το Facebook, του «Μάρκου» Ζούκερμπεργκ, που -θέλοντας και μη- έχει μπλέξει σε μια πολύ μεγάλη ιστορία, η οποία δείχνει να τον ζορίζει περισσότερο απ’ ό,τι νόμιζε και κανείς δεν ξέρει πού θα τον βγάλει… Κι αυτή δεν είναι άλλη από τις καταγγελίες εις βάρος του FB, αλλά και του επίσης δικού του Instagram για υφέρποντα ρατσισμό στον μυελό των οστών τους – μ’ άλλα λόγια, στους ίδιους τους αλγορίθμους που κυβερνούν και ρυθμίζουν τα πάντα, στα κοινωνικά δίκτυα.

Σύμφωνα με τους καταγγέλοντες, στις λειτουργίες της μηχανικής μάθησης βάσει των οποίων «εκπαιδεύονται» σε σταθερή και αδιάλειπτη βάση οι αλγόριθμοι, δεν έχουν προβλεφθεί αντίμετρα και αντισταθμιστικά, ώστε να «προφυλάσσονται» από τις κάθε λογής διακρίσεις έναντι των λευκών χρηστών,  οι μαύροι, οι ισπανόφωνοι και αρκετές άλλες μειονότητες. Όπως έγραψε, πρόσφατα, και το καλά πληροφορημένο Bloomberg, ερευνητές και ακτιβιστές έχουν καταγράψει τα τελευταία χρόνια προβλήματα πόλωσης, ρατσισμού και διακρίσεων στα κοινωνικά δίκτυα, με πρώτο βεβαίως το Facebook που αξιοποιεί κατά κόρον Τεχνητή Νοημοσύνη και Μηχανική Μάθηση για να διαχειριστεί τα περίπου 2,5 δισεκατομμύρια καθημερινούς χρήστες της πλατφόρμας και να τους σερβίρει ανάλογες διαφημίσεις – προφανώς, γίνονται επιλογές και δεν φτάνουν όλες σε όλους…

Η συνήθης πρακτική του Μάρκου και των συνεργατών του ως τώρα, ήταν είτε να αδιαφορούν είτε να ψελλίζουν κάποιες παράξενες δικαιολογίες, προβάλλοντας υπέρμετρα τις εντυπωσιακές επιδόσεις του Facebook. Όμως, αυτή η τακτική μάλλον δεν αποδίδει πια -ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία του George Floyd από αστυνομικούς στη Μινεάπολη της Μινεσότα, στις 25 Μαΐου, που σάρωσε με ταραχές και διαμαρτυρίες όλες τις μεγάλες αμερικανικές πόλεις και προκάλεσε τη δημιουργία του άτυπου πλην ισχυρού κινήματος “I can’t breathe”. Οι αντιδράσεις και το μποϊκοτάζ του FB αυτή τη φορά ήταν εντονότερα, προκαλώντας με τη σειρά τους (το σύνηθες domino effect) την αντίδραση κάποιων από τους μεγαλύτερους διαφημιζόμενους στην αμερικανική αγορά (και μιλάμε για κολοσσούς, όπως οι Coca-Cola, Disney, McDonald’s και Starbucks) που ανέστειλαν μέχρι νεωτέρας τις διαφημίσεις τους, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, από πλευράς εσόδων σε μια δύσκολη (λόγω πανδημίας) χρονική συγκυρία για το δίκτυο.

Εδώ, λοιπόν, μπαίνει ο φόβος του «Μάρκου» για το «θεριό», που λέγαμε στην αρχή, καθώς ο ιδρυτής του Facebook έκανε (άραγε, λίγο; πολύ; θα δείξει) πίσω και ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες τη δημιουργία εσωτερικών ομάδων ελέγχου (equity & inclusion teams, τα αποκάλεσε) στα δυο υπό την ιδιοκτησία του κοινωνικά δίκτυα, οι οποίες θα μελετήσουν και θα προσπαθήσουν να δώσουν λύση σ’ αυτό το μείζον πρόβλημα. Κατ’ αρχάς θετική κίνηση – ακόμα και η παραδοχή ότι υπάρχει πρόβλημα είναι ένα πρώτο βήμα, όμως πόσο θα πάρει αυτό και σε ποιο βαθμό θα τα καταφέρουν, μένει να απαντηθεί.

Το θέμα, όπως λένε οι ειδήμονες, βρίσκεται στα δεδομένα που επεξεργάζονται τα συστήματα μηχανικής μάθησης, καθώς ισχύει μετ’ επιτάσεως πως «ό,τι δεδομένα δώσεις, τέτοια αποτελέσματα θα πάρεις» (εξ ου και η κλασική ρήση των developers, garbage in – garbage out, όσον αφορά στην πάντα κρίσιμη ποιότητα των δεδομένων… «αν δώσεις στη ‘μηχανή’ σκουπίδια, σκουπίδια θα πάρεις στο τέλος). Τα καλύτερα δεδομένα να δίνουν οι μειονότητες, μειονότητες θα παραμένουν, αριθμητικά τουλάχιστον. Χρειάζεται, λοιπόν, ένας συντελεστής βαρύτητας (;) για να προσφέρει την αναγκαία αντιστάθμιση και να αποκαθιστά τις ισορροπίες.

Ποιος θα είναι αυτός, όμως, και ποιος θα τον ορίσει; Trial and error ή «κολοκυθιά»; Οι ρατσιστικές και οι κάθε λογής εξτρεμιστικές ομάδες θα συνεχίσουν να ποστάρουν ή θα απαγορευτούν; Κι η έρμη ελευθερία του λόγου, που θα πάει να κρυφτεί, μετά; Πολλά τα προβλήματα που περιμένουν τη λύση τους… Άσε που εμένα κάτι μου λέει πως ο «Μάρκος» απλώς θέλει μ’ αυτή την καινούρια τακτική να κερδίσει πάλι χρόνο… Δεν καταφέραμε ακόμα να λύσουμε το πρόβλημα, είναι δύσκολο, αλλά θα το ξαναδούμε! Κι αύριο μέρα είναι…

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο κορωνοϊός μπορεί να συνεχίζει να μας απασχολεί αλλά είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο ότι θα δούμε νέα «καραντίνα» και κλείσιμο όλων των καταστημάτων. Αν και τα μέτρα περιορισμού του αριθμού των πελατών σε ένα κατάστημα θα συνεχιστούν για αρκετούς μήνες, κάτι που σημαίνει ότι η στροφή προς τις online αγορές θα συνεχιστεί. Και αυτό με τη σειρά του, σημαίνει ότι ο αριθμός των παραγγελιών που θα κληθούν να διεκπεραιώνουν οι εταιρείες μεταφορών θα παραμείνει σε σχετικά υψηλά επίπεδα.

Το αποκαλούμενο "last mile", λοιπόν, είναι το ζήτημα που απασχολεί όλους τους μεγάλους "παίκτες" του λιανεμπορίου. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τρεις "μεγάλοι" στην αγορά των ηλεκτρικών – ηλεκτρονικών ειδών (Κωτσόβολος, Public – Media Markt και Πλαίσιο) αναζητούν τρόπους προκειμένου να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητά τους και δίνουν έμφαση στον τομέα της διεκπεραίωσης των παραγγελιών. Οι επενδύσεις σε υποδομές logistics είναι μεγάλες και συνεχίζονται, το ίδιο και αυτές στην αυτοματοποίηση των αποθηκών αλλά και στη χρήση εξειδικευμένων εφαρμογών για καλύτερη διαχείριση.

Επίσης, άπαντες προσπαθούν να διαφοροποιηθούν στο κομμάτι της παράδοσης των παραγγελιών. Και είναι αξιοσημείωτο ότι δουλεύουν προς την κατεύθυνση της δημιουργίας δικών τους υποδομών. Κωτσόβολος και Πλαίσιο έχουν ήδη, ενώ οι ιθύνοντες της PMM δηλώνουν έτοιμοι να αλλάξουν τα δεδομένα σε αυτό το κομμάτι.

Γενικότερα, η συζήτηση έχει "ανάψει" επί του θέματος. Κάποιες αλυσίδες υποστηρίζουν ότι οι υπάρχουσες εταιρείες ταχυμεταφορών δεν μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση που υπάρχει και θα αυξάνεται διαρκώς. Κάποιες άλλες προχωρούν σε ανανέωση του στόλου οχημάτων τους και πάνε σε πιο μικρά βαν ή αυτοκίνητα για να διεκπεραιώνουν παραγγελίες. Είδαμε σούπερ μάρκετ να συνεργάζονται με online delivery και γενικότερα άπαντες αναζητούν αυτό το "κάτι" που θα τους δώσει τη δυνατότητα αφενός να εξυπηρετήσουν καλύτερα τους πελάτες τους και αφετέρου να διαφοροποιηθούν σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Γιατί όλα δείχνουν ότι δεν είναι πολύ μακριά η ημέρα που πολλοί καταναλωτές θα επιλέγουν και με βάση το πότε θα τους παραδοθεί μία παραγγελία.

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όταν ο οικοδεσπότης σας ήταν μικρός, διάβαζε πότε - πότε το δημοφιλές εκείνη την εποχή (μιλάμε για βαθιά ‘60ς) περιοδικό «Μάσκα», με μεταφρασμένες αστυνομικές περιπέτειες και έντονη δράση. Πού να φανταζόταν ότι τόσα χρόνια μετά, χάρη σ’ ένα απροσδόκητο γύρισμα της μοίρας, θα γινόμασταν όλοι (και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά διεθνώς) «μασκοφόροι»… Μην κοιτάτε που πολλοί απαξιούν να το κάνουν – στα ΜΜΜ ή σε κλειστούς χώρους, όπου υπάρχουν ταυτόχρονα πολλοί άνθρωποι πχ. σε καταστήματα σε ώρες αιχμής, είναι σωστό και φρόνιμο να φοράμε την μάσκα μας, διότι ο φόβος φυλάει τα έρμα, που λέγαν κι οι παλιοί, έστω κι αν κάποιοι παριστάνουν τους ατρόμητους…

Είτε έτσι είτε αλλιώς, η μάσκα ξαναμπήκε στη ζωή μας, όπως μπαίνουν και τόσες άλλες συσκευές και συνήθειες, χάρη στις έκτακτες συνθήκες που η πανδημία έχει φέρει στην καθημερινότητά μας, επιβάλλοντας αλλαγές που δεν είναι καθόλου λίγες… Διάβαζα τις προάλλες ένα σχόλιο στο Bloomberg, που όχι μόνο επιβεβαίωνε την αρχική μου εντύπωση, αλλά υπερθεμάτιζε κιόλας, λέγοντας πως όποιες επιχειρήσεις (γι’ αυτές μιλούσε κυρίως, αλλά φαντάζομαι ότι έχει εφαρμογή και σ’ άλλους χώρους) δεν ακολουθήσουν το ρεύμα και κάνουν «του κεφαλιού τους», καθυστερώντας έστω και για λίγους μήνες να εκσυγχρονιστούν, δεν έχουν πολλές ελπίδες να επιβιώσουν από αυτή την κρίση. Έδινε, μάλιστα, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την επιτακτική ανάγκη για τα κάθε λογής -φαγεία, να υιοθετήσουν όσο γίνεται πιο σύγχρονα συστήματα παραγγελιοληψίας, τώρα που η μακροημέρευσή τους εξαρτάται από την ταχύτητα και την ακρίβεια με την οποία ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των πελατών τους, οι οποίοι έχουν εξ ανάγκης στραφεί σε λύσεις take-away…

Από την άλλη, για να επιστρέψουμε στις μάσκες και τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνουμε με τη βοήθεια τους, όποια κι αν είναι η μορφή τους, είμαι σίγουρος ότι κι εσείς θα έχετε παρατηρήσει το βαθμό συμμόρφωσης στα περισσότερα εστιατόρια ή στα ταξί που -διεθνώς, αλλά μάλλον όχι εδώ, ακόμα- ανάγκασε τους developers σε εξειδικευμένες εφαρμογές Τεχνητής Νοημοσύνης με αναγνώριση προσώπου, να τις τροποποιούν ώστε να επιτελούν το σκοπό τους ακόμα κι αν ο χρήστης φοράει μάσκα!

Το (αμερικάνικο, βεβαίως) σχόλιο έκανε κι άλλες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις, όπως πχ. ότι η πανδημία ξανάφερε στο προσκήνιο τα μεγάλα, βαριά πλην αξιόπιστα desktop συστήματα, τώρα που -όπως όλα δείχνουν- θα δουλεύουμε περισσότερο από το σπίτι και πολλά εξαρτώνται από τις δυνατότητες του home office μας… Κάνει δε, την προφητεία πως όσο το πρόβλημα παραμένει, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες να δούμε συντομότερα εφαρμογές εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας (AR/VR) να καθιερώνονται ως καθημερινά εργαλεία στη δουλειά μας.  

Φυσικά, ο αντίλογος παραμένει πάντα ισχυρός: αν όλα αυτά τελειώσουν με το καλό, όταν βρεθούν εμβόλια και θεραπείες, θα ξαναγυρίσουμε σ’ εκείνα που ξέραμε! Χμμμ… ίσως και όχι. Μπορεί να έχουμε δει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, μπορεί να έχουμε «γλυκαθεί» και να μη θέλουμε αυτό το «πισωγύρισμα». Ένα καλό παράδειγμα που δίνει το ίδιο σχόλιο, σχετικά με τις αλλαγές που έρχονται για να μείνουν, είναι αυτό της γνωστής αλυσίδας Starbucks, που (αφού, αρχικά, έκλεισε όλα τα καταστήματά της στις περισσότερες χώρες) δείχνει να αλλάζει μοντέλο: στρέφεται περισσότερο στο ηλεκτρονικό εμπόριο και στα καταστήματα μόνο για αγορές (αυτή είναι η λύση που επέλεξε στην Κίνα) καταργώντας σταδιακά τα καθίσματα. Μάλιστα, η ηγεσία της εταιρίας ουσιαστικά επιβεβαίωσε αυτή τη νέα τάση, αποδίδοντάς την στην αλλαγή των προτιμήσεων και συνηθειών του κοινού…

Επισημαίνεται, πάντως, και μια πιο επικίνδυνη υφέρπουσα τάση, αυτή της συγκέντρωσης -με το επιχείρημα της προστασίας της δημόσιας υγείας- ολοένα περισσότερων προσωπικών δεδομένων από τους μεγάλους, τους ισχυρούς και τις κρατικές υπηρεσίες, η οποία -σε συνδυασμό με την κατ’ ανάγκη προσκόλλησή μας σε συσκευές και δίκτυα- δεν προμηνύει ευχάριστες εξελίξεις, τα επόμενα χρόνια, τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνίας, σχέσεων και διαφάνειας. Ειδικά το τελευταίο – είτε φοράμε είτε δεν φοράμε μάσκα…

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού επιτάχυναν την αύξηση της δημοτικότητας του ηλεκτρονικού εμπορίου. Αυτό είναι κάτι που έχει γραφτεί ουκ ολίγες φορές. Ένα, όμως, ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι πρακτικά επιταχύνθηκαν τα σχέδια που είχαν ουκ ολίγες εταιρείες σχετικά με τα ψηφιακά κανάλια πωλήσεων.

Αυτό υποστηρίζουν οι άνθρωποι του σχήματος Pubic – Media Markt (ή ΡΜΜ όπως θα είναι σύντομα η εταιρική επωνυμία) που δείχνουν να έχουν ιδιαίτερα φιλόδοξα σχέδια για το marketplace που δημιούργησε το Public πριν από 2 χρόνια. Ο κορωνοϊός επιτάχυνε τα πλάνα υπό την έννοια ότι πολύ γρήγορα τα περίπου 250 καταστήματα που ήταν στο marketplace πήγαν στα 500 και ο στόχος είναι να φθάσουν στα 2.500 μέσα στο 2020!

Γενικώς, υπάρχει μία αρκετά έντονη άποψη στο εξωτερικό ότι το μέλλον του λιανικού εμπορίου δεν είναι μόνο online, αλλά θα επικεντρωθεί στα marketplaces. Αν κρίνει κανείς από την επιτυχία του Amazon και την ηγετική θέση που έχει, τότε αυτή η άποψη έχει αρκετή βάση.

Στην Ελλάδα τα marketplaces αποτελούν μία σχετικά καινούρια έννοια. Το Public λειτουργεί ένα marketplace, το Skroutz με την υπηρεσία «Έξυπνη Αγορά» κινείται προς την ίδια κατεύθυνση, και ενδεχομένως εκεί να σταματάμε, τουλάχιστον όσον αφορά τα μεγάλα projects.

Η εκτίμηση είναι πως οι καταναλωτές προτιμούν να πηγαίνουν σε ένα «πολυκατάστημα» ή ένα εμπορικό κέντρο που θα βρουν τα πάντα μαζεμένα και η ίδια λογική ισχύει και στα marketplaces. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα μεμονωμένα ηλεκτρονικά καταστήματα δε θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά ενδεχομένως οι εταιρείες θα πρέπει να έχουν δύο κανάλια: το δικό τους eshop και να είναι παρών σε τουλάχιστον ένα marketplace.

Βέβαια, ένα επιτυχημένο marketplace δεν είναι κάτι εξαιρετικά απλό. Χρειάζεται να έχει καλό brand που να εμπνέει εμπιστοσύνη, εργαλεία που να κάνουν σωστή και έξυπνη τιμολόγηση και το κυριότερο, να υπάρχει όσο το δυνατόν καλύτερο supply chain. Φυσικά, κλειδί είναι και το last mile, αλλά έχω την αίσθηση ότι το πραγματικό κλειδί για την επιτυχία είναι το σύστημα διανομής και η προηγμένη και καινοτόμα οργάνωση της αποθήκης.

Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα σε ένα marketplace είναι πως ένας πελάτης μπορεί να κάνει μία παραγγελία από πολλά διαφορετικά καταστήματα και οι αποστολές να γίνονται από το κάθε κατάστημα ξεχωριστά. Εδώ το ζητούμενο είναι πως θα διαχειριστείς το κόστος, γιατί αν αυτό ξεφύγει, τότε μπορεί να έχεις σημαντικό πρόβλημα. Και εδώ χρειάζονται καινοτόμες και πολύ διαφορετικές -σε σχέση με τις συνηθισμένες- προσεγγίσεις.

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Και να πεις ότι δεν το ξέραμε… Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της πανδημίας, από τις πρώτες εβδομάδες της εποχής του «σοκ και δέους», ήταν φως-φανάρι πως δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα μ’ αυτόν τον δαίμονα, τον COVID-19, καθώς -πέρα από τη δική του επικινδυνότητα- έρχεται ζευγαράκι με την ύφεση… Εκεί που λέγαμε «δόξα τω Θεώ», με το ’20 να προχωράει για λίγους μήνες καλά, το γυρίσαμε με μιας στο αρνητικό πρόσημο και στο «βόηθα, Παναγιά»!

Όλα ήρθαν τα πάνω-κάτω στη ζωή και τα επαγγελματικά, πάνε καλιά τους οι στρατηγικές, τα πλάνα και τα σχέδια, το θέμα ήταν να γλυτώσουμε – και δεν είναι ακόμα σίγουρο ότι τα καταφέραμε… Μια μικρή ανάσα πήραμε -ημίχρονο είναι, ρε παιδιά, φωνάζουν οι επιστήμονες, μην χαλαρώνετε- κι αρχίσαμε μεμιάς όλα τα ανα--- πάμε για ανασυγκρότηση, για αναδιάταξη δυνάμεων, για αναδρομικά μέτρα, για ανάκαμψη… για… για…

Όλα είναι ακόμα ρευστά, όλα κινούνται σε ένα κλίμα αβεβαιότητας κι εκεί που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει (όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά πανευρωπαϊκά και παγκόσμια), έρχεται μια έρευνα και σου λέει «μη σκιάζεστε, η ευρωπαϊκή αγορά θα τα πάει καλά, θα σημειώσει σχετικά γρήγορη ανάκαμψη από την ύφεση στην οποία πέρασε λόγω της πανδημίας…»  Μακάρι, αλλά η απορία παραμένει - πού και πώς;…

Διαβάζοντας παρακάτω, βέβαια, βλέπεις πως αυτή τη θετική αύρα τη βγάζουν οι ίδιοι οι επικεφαλής -και μάλιστα σε ποσοστό 66%- των επιχειρήσεων (οι μεγαλύτερες της αγοράς, σε 15 χώρες και σε όλους τους βασικούς κλάδους, με έσοδα άνω των 500 εκ. $ ετησίως) που ρωτήθηκαν από την Accenture, για τις προβλέψεις τους σχετικά με την επόμενη ημέρα. Από τους κοντά 500 που συμμετείχαν, το 29% αναμένουν αρκετά γρήγορη ανάκαμψη στην Ευρώπη (σχήματος V), ενώ 37% αναμένουν μια πιο αργή, αλλά σταθερή ανάκαμψη (σχήματος U), μέσα στους επόμενους 12 μήνες.

Κι όπως θα περίμενε κανείς, ο κλάδος που εμφανίζεται περισσότερο αισιόδοξος (ας όψονται οι προσδοκίες για θεραπείες και εμβόλια) είναι εκείνος της Φαρμακευτικής / Βιοτεχνολογίας και Βιοεπιστημών, με Τηλεπικοινωνίες / ΜΜΕ και Ψυχαγωγία να ακολουθούν, αφήνοντας τρίτο τον κλάδο των Ασφαλειών και τελευταίους την αυτοκινητοβιομηχανία, τα ταξίδια και τις μεταφορές. Από πλευράς χωρών, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη ότι εκείνες που οι ερωτώμενοι θεωρούν ότι θα τα καταφέρουν πρώτες, είναι οι οικονομίες της Γερμανίας, των σκανδιναβικών χωρών και της Βρετανίας (really?), με Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία να ακολουθούν.

Η ίδια αισιοδοξία εκφράζεται και για την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης: 39% πιστεύουν ότι οι ευρωπαϊκές εταιρείες θα είναι πιο ανταγωνιστικές έναντι των αμερικανικών, συγκριτικά με την κατάσταση προ κρίσης, κι ακόμη περισσότεροι (43%) έναντι των κινεζικών. Κι αν το πρώτο ακούγεται λογικό, το δεύτερο μάλλον ηχεί παράξενα…

Στην Accenture, πάντως, αυτή η αισιοδοξία για την οικονομική ανάκαμψη φαίνεται καλή κι ο πρόεδρός τους για την Ευρώπη θεωρεί ότι προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να καλύψουν το χάσμα με Αμερικανούς και Ασιάτες. Όμως… «αν θα τα καταφέρουν, θα εξαρτηθεί από το πόσο εύστοχα θα μεταφράσουν την αισιοδοξία τους σε τολμηρές κινήσεις και πρωτοβουλίες. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι οι Ευρωπαίοι επικεφαλής επιχειρήσεων παραμένουν υπερβολικά εξαρτημένοι από την κυβερνητική στήριξη, διατηρούν αμυντική στάση και υποεπενδύουν στην καινοτομία, την ώρα που ο παγκόσμιος ανταγωνισμός συνεχίζεται»… Και ο νοών νοείτω!

Η καλή εταιρία προτείνει, μάλιστα, και κάποια μέτρα που θα έπρεπε να πάρουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις για να κλείσει κάπως η «ψαλίδα». Ανάμεσά τους η αύξηση του ρυθμού και του εύρους του ψηφιακού μετασχηματισμού (που κάποιες ξεκίνησαν και δεν ολοκλήρωσαν, ενώ άλλες δεν πρόλαβαν καν να αρχίσουν), η δημιουργία νέων εμπειριών για ολοένα πιο υπεύθυνους καταναλωτές (πχ. οι αγοραστικές συνήθειες και συμπεριφορές πιθανόν να επηρεάζονται στο εξής ολοένα και περισσότερο από κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια) και η αξιοποίηση της τεχνολογίας για την επανεφεύρεση του βιομηχανικού τομέα (που περιλαμβάνει ενδεχομένως επιστροφή της παραγωγής στα «πάτρια» εδάφη, αντί της εξάρτησης από τις μακρινές ασιατικές χώρες, με παράλληλη αξιοποίηση προηγμένων ψηφιακών τεχνολογιών).

Μ’ άλλα λόγια, τα παθήματα καλό είναι να γίνουν μαθήματα, για να πιάσει τόπο η αισιοδοξία. Κι ας μην τη συμμερίζομαι εγώ, στον ίδιο βαθμό με τους προ-απαντήσαντες…

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα αγαπημένα θέματα των τελευταίων 2-3 ετών είναι οι προθέσεις της Amazon αναφορικά με την ελληνική αγορά. Από φήμες σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα έχουμε ακούσει πολλές σε σημείο που δεν ξέρει κανείς τι να πιστέψει.

Το μόνο βέβαιο, σύμφωνα με όλες τις υπάρχουσες ενδείξεις, είναι ότι η Amazon μέσα στο 2020 θα αποκτήσει παρουσία στην Ελλάδα. Αλλά δεν αναφέρομαι στην πλατφόρμα ηλεκτρονικού εμπορίου αλλά στην πιο κερδοφόρα θυγατρική του αμερικανικού κολοσσού, την Amazon Web Services. Η AWS είναι η εταιρεία που διαχειρίζεται τις cloud υποδομές και υπηρεσίες που προσφέρει η Amazon και είναι ένας από τους μεγαλύτερους «παίκτες».

Η AWS έχει ήδη δημιουργήσει την ελληνική θυγατρική της, έχει πρόσφατα αυξήσει το μετοχικό κεφάλαιο της στα 3 εκατ. ευρώ και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι σύντομα θα ξεκινήσει και η στελέχωση της. Αρχικά, γίνεται λόγος για 30 άτομα με προοπτική αύξησης, ενώ η επίσημη έναρξη ακούγεται πως θα γίνει το φθινόπωρο.

Η κίνηση αυτή έχει τη δική της σημασία για την ελληνική αγορά του digital. Η AWS έχει πελάτες στην Ελλάδα, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται διαρκώς αλλά είναι προφανές ότι δημιουργία τοπικού γραφείου αλλάζει τη δυναμική. Και γενικώς δημιουργεί νέα δεδομένα στην εγχώρια αγορά των cloud υπηρεσιών, η οποία είναι σε φάση ταχείας ανάπτυξης. Μία ανάπτυξη που πήρε ώθηση και από την «καραντίνα» καθώς πολλές ελληνικές επιχειρήσεις συνειδητοποίησαν ότι στα μοντέλα εργασίας εξ αποστάσεως, οι cloud υποδομές έχουν αρκετά και σημαντικά πλεονεκτήματα.

Η εμφάνιση της AWS  εκτιμάται πως θα ενισχύσει τον ανταγωνισμό δεδομένου ότι πρακτικά η Microsoft με το Azure «έπαιζε» σε πολλές περιπτώσεις μόνη της, ιδίως στο χώρο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Και ένα ερώτημα είναι αν υπάρχει περίπτωση να δούμε μεγαλύτερη ενεργοποίηση και από την πλευρά της Google στον ίδιο τομέα όσον αφορά την Ελλάδα. Αυτό θα ήταν επίσης μία αρκετά ενδιαφέρουσα εξέλιξη.

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ‘χουμε πει και το ‘χουμε μολογήσει κι όποιος δεν το κατάλαβε, κακό του κεφαλιού του: οι μεγαλύτεροι από εμάς (σαν τον υπογράφοντα) ως τώρα αλλάζαμε αφεντικά, κάνοντας λίγο ως πολύ την ίδια δουλειά: μηχανικός, γιατρός, δικηγόρος, τεχνίτης, δημοσιογράφος, μουσικός ή ό,τι άλλο. Τα παιδιά μας, θα αλλάζουν επαγγέλματα. Κι αν πιστέψουμε κάποιες παλιότερες προφητείες, όχι ένα ή δύο. Στη διάρκεια του βίου τους, θα αλλάξουν επτά με οκτώ διαφορετικά επαγγέλματα. Στα οποία, βεβαίως, πρέπει να εκπαιδευτούν και να αποκτήσουν την ανάλογη τεχνογνωσία, ώστε και καλά τη δουλειά τους να κάνουν και αρκετά χρόνια να τους κρατήσει - να «φτουρήσει», που έλεγε κι η σοφή γιαγιά μου – εξ ου η ανάγκη για τη «δια βίου μάθηση», στην οποία έχουμε και παλιότερα αναφερθεί.

Γιατί αυτή η «πτητικότητα»; θα ρωτήσετε με το δίκιο σας. Γιατί όλα αλλάζουν γύρω μας με ταχύτατους ρυθμούς και οι αναδυόμενες τεχνολογίες (που συνεχίζουν να αναδύονται, παρουσιάζοντάς μας συνεχώς καινούριες, πιο πολύπλοκες όψεις και εφαρμογές τους) παίζουν και θα εξακολουθήσουν να παίζουν το ρόλο του καταλύτη σ’ αυτή τη ραγδαία εξελισσόμενη κατάσταση. Η οποία μεταβάλλεται τόσο γρήγορα, ώστε να μην έχει πια πολύ νόημα η «κλασική» ερώτηση που κάναμε παλιότερα στα παιδάκια, «τι θέλεις να γίνεις, άμα μεγαλώσεις;» Ακόμα κι αν έχει κάπου κλίση, ακόμα κι αν έχει αποφασίσει τι θα γίνει (εκτός από ποδοσφαιριστής ή τραγουδίστρια, ας όψεται η τηλεόραση) δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το επάγγελμα θα είναι εκεί, να τον ή την περιμένει, σε κάμποσα χρόνια, όσο ταλέντο και θέληση αν έχει…

Βεβαίως, η 3^η Βιομηχανική Επανάσταση στο κλείσιμό της και η 4^η στην αυγή της, δεν είναι άμοιρες ευθυνών… Η Τεχνητή Νοημοσύνη με όλα τα συμπαρομαρτούντα (κι ας μείνουμε για την ώρα στα σπουδαιότερα, τη Μηχανική Μάθηση, τα ρομποτικά συστήματα, τους αυτοματισμούς, τα analytics των μεγάλων δεδομένων) αλλάζει ό,τι ακουμπάει και ακουμπάει σχεδόν τα πάντα. Ολόκληροι κλάδοι «μαραίνονται» σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους εργαζομένους τους, που πρέπει είτε να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα και να μάθουν τα «νέα κόλπα» στον ίδιο χώρο, είτε να αλλάξουν και να γίνουν κάτι άλλο - αν τους παίρνει και ηλικιακά, βέβαια, γιατί ο «ρατσισμός της ηλικίας» εξακολουθεί να είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές, για όλους τους -ήντα και κάτι… Όμως, τι άλλο να γίνουν;

Έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου ένα άρθρο -ούτε καν φετινό, περσινό ήταν- που περιέγραφε μερικά από τα «επαγγέλματα του μέλλοντος». Του έριξα μια ματιά, με τράβηξαν και οι τίτλοι – στην αρχή γέλασα, μετά το σκέφτηκα, πιο μετά ανησύχησα: το άρθρο ανέφερε κάμποσες δεκάδες τέτοια επαγγέλματα και τα περισσότερα από αυτά ένα γούρλωμα των ματιών, μαζί μ’ ένα ειρωνικό χαμόγελο, όσο να ‘ναι το προκαλούσαν… Εκεί που το χαμόγελο «πάγωσε» όμως, ήταν με τα αποτελέσματα μιας σχετικής έρευνας που «μοίραζε» τα σημερινά επαγγέλματα ως προς την επικινδυνότητά τους σε σχέση με τη επίδραση των αυτοματισμών: πχ. αν οι μηχανές μπορούν σήμερα να κάνουν το 70% ή και περισσότερο όσων μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, το επάγγελμά του θεωρείται υψηλού κινδύνου, από 30% ως 70% μεσαίου και κάτω από 30% χαμηλού κινδύνου. Η περσινή εκτίμηση, στις ΗΠΑ, έδινε 25% των επαγγελμάτων να είναι στην επικίνδυνη, 35% στην μεσαία και 40% στη χαμηλή ζώνη κινδύνου.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον, βεβαίως, είχε η παράθεση των νέων επαγγελμάτων στα οποία θα κληθούν να θητεύσουν τα παιδιά μας. Αναφέρω μερικά, για να εκπλαγείτε κι εσείς: Data detective (αυτό έχει ήδη ξεκινήσει), Ethical Sourcing Officer (σύμβουλος εφαρμογής κανόνων ηθικής), Master of Edge Computing (ε, ναι…), Fitness Commitment Counselor (δείτε το σαν τη μετεξέλιξη του personal trainer), AI-Assisted Healthcare Technician (ομοίως του νοσηλευτή), Cyber City Analyst (γιατί και οι «έξυπνες» πόλεις θέλουν τον αναλυτή τους), Man – machine teaming manager (κι οι καλές συνέργειες θέλουν τον «προξενητή» τους), Digital Tailor (ο σύγχρονος ράφτης είναι ψηφιακός – πολύ περισσότερο μετά την πανδημία), Virtual Store Sherpa (ο μελλοντικός πωλητής – αν δεν αντικατασταθεί κι αυτός από ένα ρομπότ, ή έστω humanoid), Personal Memory Curator (δημιουργός εικονικών σκηνών από το παρελθόν μας…) και… Head of Machine Personality Design (γιατί και οι μηχανές μπορούν -και ίσως πρέπει- να έχουν την προσωπικότητά τους)…

Το καλό που σας θέλω, ετοιμαστείτε! Γιατί, όπως έλεγε κι εκείνο το παλιό, γνωστό σύνθημα… The future is now!

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Υπάρχει η άποψη που λέει ότι ουδέν κακό αμιγές καλού. Αν θεωρείτε ότι η αύξηση της χρήσης των καρτών και γενικότερα των ψηφιακών πληρωμών είναι κάτι καλό, τότε τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού είχαν και μία θετική επίπτωση όσον αφορά στο συγκεκριμένο τομέα. Και μπορεί πολλοί να θεωρήσουν ότι λόγοι προστασίας τα υγείας να ήταν η βασική αιτία αλλά και πάλι είναι μία συνήθεια που είναι αρκετά καλή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε στο 7^ο Digital Banking Forum που διοργάνωσε η Ethos Events, ο Αντίγονος Παπαδόπουλος, εμπορικός διευθυντής της Cardlink, το 2019 έκλεισε -για το σύνολο της αγοράς- με την αξία των συναλλαγών με τη χρήση καρτών να φθάνει στα 36 δισ. ευρώ (+14% σε σχέση με το 2018), τον αριθμό των συναλλαγών να είναι στα επίπεδα του 1 δισ. (+23%), ενώ ο αριθμός των τερματικών εκτιμάται ότι έφθασε στις 730 χιλιάδες (+30 χιλιάδες). Οι κάρτες ελληνικών τραπεζών αντιπροσωπεύουν το 90% του αριθμού των συναλλαγών (91% το 2018) και το 79% (77% το 2018) της αξίας των συναλλαγών.

Όμως, το ενδιαφέρον είναι πως το 2020, ειδικά μετά τη λήψη των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας, παρατηρήθηκε μία ενίσχυση της χρήσης των ψηφιακών πληρωμών. Σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο, στο δίκτυο της Cardlink (σ.σ. διαθέτει το μεγαλύτερο δίκτυο τερματικών με περίπου 260 χιλιάδες POS) το ποσοστό των ανέπαφων συναλλαγών έφθασε τον Ιούνιο στο 87% από 78% τον Φεβρουάριο και 71% στο τέλος του 2019. Επίσης, έχει αυξηθεί ο αριθμός των συναλλαγών μικρής αξίας.

Συγκεκριμένα, στο δίκτυο της Cardlink, το οποίο θεωρείται αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα, οι συναλλαγές έως 10 ευρώ έφθασαν να είναι το 41% τον Ιούνιο από 37% τον Φεβρουάριο και 32% στο τέλος του 2019, ενώ εκείνες έως 5 ευρώ έφθασαν στο 23% από 20% και 16% αντίστοιχα. Εντυπωσιακό στοιχείο είναι το ότι το 8% των συνολικών συναλλαγών με κάρτα τον Ιούνιο ήταν αξίας έως 2 ευρώ από 6% τον Φεβρουάριο και 5% τον περασμένο Δεκέμβριο!

Η αυξημένη χρήση των καρτών για μικρότερης αξίας συναλλαγές φαίνεται και στο μέσο όρο αξίας των συναλλαγών που έχει πέσει στα 26 ευρώ από 28 ευρώ τον Φεβρουάριο και 33 ευρώ τον περασμένο Δεκέμβριο. Οι Έλληνες προτιμούν τις χρεωστικές κάρτες καθώς το μερίδιο τους έχει φθάσει πλέον στο 80% από 77% τον Φεβρουάριο και 75% στο τέλος του 2019.

Αντίστοιχες τάσεις υπάρχουν και στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Σύμφωνα με την Cardlink και όσον αφορά τα ηλεκτρονικά καταστήματα που χρησιμοποιούν τις δικές της υπηρεσίες, τον Ιούνιο η μέση αξία των συναλλαγών με κάρτα για online αγορές ήταν στα 58 ευρώ από 60 ευρώ τον Φεβρουάριο και 70 ευρώ στο τέλος του 2019. Αξιοσημείωτο είναι ακόμη πως το 22% των online αγορών ήταν αξίας κάτω των 10 ευρώ από 20% τον Φεβρουάριο και 18% στο τέλος του 2019.

Μοιραστείτε το άρθρο στα Social Media

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έρχεται… θα έλθει… ετοιμαστείτε… έφτασε… είναι εδώ! Αυτό φταίει για τον κορωνοϊό, ακούστε που σας λέω… Λες κουταμάρες, αυτό θα μας σώσει! Και η κουβέντα καλά κρατεί… «Πέτρα του σκανδάλου», τι άλλο, το 5G, που το φθινόπωρο θα «συναντήσει» το φάσμα του στην Ελλάδα και κάποια στιγμή μέσα στο 2021 (την άνοιξη; το καλοκαίρι; Κύριος οίδε) θα κάνει την εμπορική εμφάνισή του στη χώρα μας.

Μέχρι τότε, όμως, πρέπει να τρέξει ακόμα πολύ νερό στο αυλάκι, για να «ξεπλύνει» τα υπαρκτά προβλήματα (τεχνικά και μη), τις αντιστάσεις από τους θεωρητικά και πρακτικά αντιδρώντες, αλλά και τη «γνήσια» παραπληροφόρηση στο πλαίσιο της οποίας του αποδίδουν σχεδόν τις επτά πληγές του Φαραώ, από την αύξηση της υπογεννητικότητας και την ενόχληση των αποδημητικών πτηνών ως τους μακροπρόθεσμα σημαντικούς κινδύνους για την υγεία μας, αλλά και το περιβάλλον – εξ ου οι εμπρησμοί κεραιών και εγκαταστάσεων, αλλά και κάποιες επιθέσεις εναντίον προσωπικού τηλεπικοινωνιακών παρόχων – ευτυχώς, όχι ακόμα στα μέρη μας…

Βεβαίως, οι «λογικές» φωνές δεν παύουν να επισημαίνουν πως -ειδικά μετά τα όσα τραβήξαμε, τραβάμε και θα τραβήξουμε στο εγγύς μέλλον, λόγω της πανδημίας- το 5G θα μπορούσε κάλλιστα να παίξει (τουλάχιστον, έτσι λένε οι επαΐοντες) το ρόλο του επιταχυντή και του enabler (σε άπταιστα ελληνικά) που τόσο έχουμε ανάγκη, ώστε να σταθεί το σύστημα και πάλι στα πόδια του, στο δρόμο προς την ανάκαμψη, έπειτα από την περίοδο της ύφεσης που ήδη ξεκίνησε και σίγουρα θα μας ταλαιπωρήσει τα επόμενα δυο-τρία χρόνια…

Τονίζουν, μάλιστα, πως αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ευρώπη (κοιτίδα, ας μην ξεχνάμε, και πρωτοπόρος στην κινητή τηλεφωνία, κατά την πρώτη και δεύτερη περίοδό της), που με λίγη προσπάθεια θα μπορούσε να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και να διεκδικήσει πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα και πολλά υποσχόμενη εποχή των κινητών τηλεπικοινωνιών, με οικονομικές, κοινωνικές και γεωστρατηγικές προεκτάσεις.

Αυτά, σε γενικές γραμμές, ήταν και τα βασικά συμπεράσματα της δικτυακής συζήτησης που οργάνωσε πρόσφατα ο GSM Association (διοργανωτής του MWC και όχι μόνο) σε συνεργασία με τον ΕΤΝΟ (την ευρωπαϊκή οργάνωση των τηλεπικοινωνιακών παρόχων), με τη συμμετοχή εκπροσώπων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο και με αφορμή -προφανώς- τις θεωρίες συνωμοσίας που πυκνώνουν λόγω άγνοιας και προκατάληψης, σχετικά με το 5G και τις όποιες επιπτώσεις του, με κορυφαία το ότι συνδέεται (πώς, άραγε;) ακόμα και με την εμφάνιση και εξάπλωση του COVID-19.

Από τις πολλές εισηγήσεις, αξίζει να αναφερθεί εκείνη της γενικής διευθύντριας του ΕΤΝΟ, Lise Fuhr, η οποία υποστήριξε πως το 5G θα μπορούσε να προσδώσει στην κοινωνία και την οικονομία της «γηραιάς ηπείρου» ένα καινοτόμο χαρακτήρα ανάλογο του Silicon Valley, χάρη στην αξιοποίηση της «έξυπνης συνδεσιμότητας» για όλους - μ’ άλλα λόγια, να συμβάλει στον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στο Internet, που παραμένει το μεγάλο ζητούμενο ιδιαίτερα στη μετά-COVID εποχή της «κοινωνικής απόστασης», όπου η τηλε-εργασία και οι τηλε-υπηρεσίες μάλλον εξελίσσονται σε μέρος της καθημερινότητας όλων μας…

Άλλες, πιο πρακτικές, φωνές ζήτησαν ενημέρωση σε βάθος των τοπικών αρχών, στο βαθμό που μπορούν να επηρεάσουν τους συμπολίτες τους, σχετικά με την ανυπαρξία κινδύνων, ώστε να έχουν έτοιμες απαντήσεις απέναντι στα λεγόμενα των αντιδρώντων, παράλληλα με την πρόσφατη  δημιουργία του (χρήσιμου!) Digital Media Observatory εκ μέρους της Επιτροπής, που θα επισημαίνει τις απόπειρες παραπληροφόρησης. Η δικτυακή συζήτηση ολοκληρώθηκε με ένα ακόμα πάνελ, αυτή τη φορά γιατρών και μηχανικών, οι οποίοι παρέθεσαν στοιχεία και αποτελέσματα ερευνών σχετικά με τον (πρακτικά αμελητέο, όπως τόνισαν) βαθμό επικινδυνότητας από τη χρήση των σημερινών 4G κινητών τηλεφώνων, που θα διατηρηθεί και στο 5G, σημειώνοντας πάντως ότι οι μετρήσεις συνεχίζονται.

Γιατί, καλό είναι να είμαστε ειλικρινείς -τουλάχιστον, μεταξύ μας: κανείς δεν ξέρει στην πραγματικότητα ποιοι είναι μακροπρόθεσμα, στα 20 και 30 χρόνια, οι κίνδυνοι από τη χρήση (κι ας μη μιλήσουμε για την κατάχρηση, μερικές φορές) των κινητών τηλεφώνων, γιατί απλούστατα δεν έχουν περάσει τόσα χρόνια, ώστε να έχουμε καταγεγραμμένα στοιχεία… Άλλωστε, οι μεγάλοι κατασκευαστές είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και δεν καταστρατηγούν τα όρια ακτινοβολίας που θέτουν οι υπηρεσίες ελέγχου. Κι αν, καμιά φορά, ξεφύγει κάποια μικρότερη κατασκευάστρια (όπως συνέβη πρόσφατα, με μια συσκευή της LEAGOO), τότε η επέμβαση και η ανάκληση είναι άμεση και πανευρωπαϊκή. Δικαίως, λοιπόν, ανακράζουμε: 5G μ’ ακούς;

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ηλεκτρονικό εμπόριο «εκτοξεύτηκε» κατά τη διάρκεια των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού. Το Πλαίσιο μιλά για δεκαπλασιασμό των παραγγελιών, ο Κωτσόβολος κάνει λόγο για μία διαρκή Black Friday όσον αφορά τον όγκο των παραγγελιών. Γενικότερα, έγινε ένας… χαμός στα online καταστήματα. Όπως έγινε… χαμός και στις εταιρείες ταχυμεταφορών, οι οποίες, σε πολλές περιπτώσεις, δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν.

Το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν δεν είναι παράλογο. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την άνοδο που υπήρξε. Ούτε ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο θα έκανε τόσο γρήγορα βήματα προς τα εμπρός, όσον αφορά στην αύξηση των online παραγγελιών. Γιατί η αύξηση συνεχίζει να υφίσταται. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως υπήρξαν παραπάνω του αποδεκτού περιπτώσεις, όπου δεν υπήρξε μία μικρή καθυστέρηση στην παράδοση, αλλά μία εμπειρία που ήταν απίστευτα κακή για τον πελάτη.

Πολλά έχουν γραφτεί για το θέμα, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι θεωρούμε ότι το πρόβλημα ήταν στο «last mile». Δηλαδή, όταν έφθανε το δέμα στο τοπικό υποκατάστημα προκειμένου να δοθεί στον courier προς παράδοση στον πελάτη. Και μπορεί να υπήρξαν αρκετά παρατράγουδα με τα… σημειώματα, όμως, τελικά αρχίζει να φαίνεται ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν ήταν στο last mile. Το πραγματικό πρόβλημα ήταν στα κεντρικά hubs διανομής των μεγάλων εταιρειών ταχυμεταφορών. Εκεί «κολλούσε» η παραγγελία και όχι στο υποκατάστημα.

Έχω δει υποκαταστήματα εταιρείας ταχυμεταφορών το πρωί με τα δέματα να έχουν καταλάβει το μισό πεζοδρόμιο, σε σημείο που αναρωτιόσουν τι θα κάνουν οι άνθρωποι. Και έχω δει το ίδιο υποκατάστημα το βράδυ να έχει διώξει όλα τα δέματα.

Παρακολουθώντας την πορεία των παραγγελιών που είχαν κάνει εγώ, είχα δει ότι η παραγγελία μου έφθανε μεν γρήγορα από το e-shop στο hub, αλλά εκεί μπορεί να έμενε για αρκετές ημέρες. Από τη στιγμή που έφθανε στο υποκατάστημα, ήξερα ότι την επόμενη ημέρα στη χειρότερη περίπτωση θα την είχα στα χέρια μου.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, σε πολλά hubs η κατάσταση ήταν δραματική. Σε σημείο που αλυσίδες που ζητούσαν να πάρουν πίσω τις παραγγελίες που είχε αναλάβει να διεκπεραιώσει η Χ εταιρεία ταχυμεταφορών, λάμβαναν την απάντηση ότι δεν ξέρουν που είναι.

Γενικώς, η κατάσταση αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολη και εκεί είναι που πρέπει να δοθούν λύσεις. Εκεί είναι που πρέπει να δημιουργηθούν υποδομές τέτοιες που να είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε μία νέα μεγάλη αύξηση των παραγγελιών. Και ενδεχομένως η επόμενη Black Friday να είναι και η επόμενη μεγάλη πρόκληση. Μία πρόκληση που αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]