Επωνύμως…

Απώλειες – ξε-απώλειες, δυσκολίες – ξε-δυσκολίες, η ζωή συνεχίζει να τραβά την ανηφόρα, που άλλοτε γίνεται πιο απότομη, άλλοτε πιο βατή, ίσα για να κάνουμε συγκρίσεις και να λέμε ότι τα καταφέρνουμε δυσκολότερα ή ευκολότερα, απ’ ό,τι πέρυσι ή πρόπερσι. Γιατί, προφανώς, οι προκλήσεις ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν, μαζί φυσικά με τις ευκαιρίες, που συνήθως είναι η άλλη όψη του νομίσματος, είτε αυτό το αντιλαμβανόμαστε στην ώρα του, είτε εκ των υστέρων, όταν βλέπουμε πλέον τα πράγματα από την απόσταση και το φίλτρο του χρόνου…

Προφανώς, σε τούτη τη χρονική στιγμή, η μεγάλη πρόκληση για τους παροικούντες τον χώρο της τεχνολογίας και τους κύριους εκφραστές της σε οργανισμούς και επιχειρήσεις (βλέπε, CIOs – CTOs), είναι να ξεπεράσουν τα προβλήματα και τα εμπόδια που έχει προκαλέσει η πανδημία και είτε να στρώσουν το δρόμο για τον αναγκαίο ψηφιακό μετασχηματισμό τους, αν δεν ξεκίνησαν ακόμα, είτε να κάνουν ορθοπεταλιά, αν άργησαν και πάνε να ανέβουν τις ανηφόρες που λέγαμε προηγουμένως, ώσπου να φτάσουν με μια βαθιά ανάσα ανακούφισης στο ίσιωμα. Εργαλεία ενισχυτικά της προσπάθειάς τους αυτής, ευτυχώς υπάρχουν: η Τεχνητή Νοημοσύνη, το 5G και το ΙοΤ θεωρούνται από τους ίδιους τους μηχανικούς (τη βασική επαγγελματική οργάνωσή τους, την ΙΕΕΕ, συγκεκριμένα) οι κύριες τεχνολογίες που θα συμβάλουν στην εξεύρεση λύσεων, φέτος και τα επόμενα χρόνια.

Αυτό δείχνει, τουλάχιστον, η σχετική παγκόσμια έρευνα που έκαναν πρόσφατα, όπου αυτά τα τρία «εργαλεία» έλαβαν ποσοστά 32%, 20% και 14% αντίστοιχα, όσον αφορά στη σπουδαιότητα και τη χρησιμότητά τους. Όσο για τους τομείς στους οποίους η τεχνολογία συνολικά θα παίξει μεγαλύτερο ρόλο φέτος, σύμφωνα με τις απόψεις των ερωτηθέντων μηχανικών, αυτοί είναι η βιομηχανία (19%), η υγεία (18%), οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες (15%) και η παιδεία (13%). Ειδικά για την υγεία και την παιδεία, η σπουδαιότητα είναι αυτονόητη, δοθέντος του προβλήματος της πανδημίας, που έχει αλλάξει στόχους, χρόνους και προτεραιότητες.

Στην πρώτη, η βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας αποδείχθηκε καθοριστική (ας μην ξεχνάμε ότι οι χρονοβόρες και κοστοβόρες διαδικασίες των κλινικών δοκιμών συμπτύχθηκαν εξ ανάγκης θεαματικά, με τη χρήση προηγμένων προσομοιώσεων σε πανίσχυρα υπολογιστικά συστήματα) για τη δημιουργία ευρείας γκάμας εμβολίων και τη δρομολογημένη λύτρωση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων από το φόβο της θανατηφόρου ασθένειας. Όσο για τη δεύτερη, την παιδεία, η τεχνολογία ήρθε να δώσει μια (καλή ή κακή, ανάλογα με την πλευρά που το βλέπει κανείς) λύση στο οξύτατο πρόβλημα της συνέχισης των μαθημάτων και της μη-διάλυσης των πάντων, λόγω της απαγόρευσης προσέλευσης και παραμονής μαθητών και σπουδαστών στον κλειστό (και επικίνδυνο) χώρο μιας τάξης.

Βεβαίως, καθώς το επιβάλλουν οι έκτακτες περιστάσεις, τα πάντα πλέον γίνονται με τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος: οι υπεύθυνοι Πληροφορικής & Τεχνολογίας έχουν σηκώσει τα μανίκια κι έχουν πατήσει γκάζι. Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες απάντησαν ότι στη διάρκεια του περασμένου χρόνου επιτάχυναν τα σχέδιά τους για μετάβαση στο cloud (55%), για υιοθέτηση του 5G (52%) και υλοποίηση εφαρμογών Τεχνητής Νοημοσύνης και Μηχανικής Μάθησης (51%). Η έρευνα του ΙΕΕΕ έδειξε επιτάχυνση, επίσης, στην υιοθέτηση εφαρμογών ΙοΤ (42%), εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας (35%) και βεβαίως, τηλεδιασκέψεων (35%), καθώς χωρίς αυτές η καθημερινότητα ειδικά στον χώρο των επιχειρήσεων, θα είχε υπονομευτεί εκ των έσω…

Στα μέχρι στιγμής «κέρδη» (όσο μπορούμε να κάνουμε μια πρώτη αποτίμηση, αφού η πανδημία συνεχίζεται), θα πρέπει να αναφέρουμε τη γενικευμένη παραδοχή των CIOs-CTOs (και μάλιστα σε ποσοστό 92%) ότι οι επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται είναι πλέον πολύ καλύτερα προετοιμασμένες για να αντιμετωπίσουν κάτι απρόοπτο σε ευρεία γκάμα απειλών, που ξεκινάει από την κυβερνοεπίθεση (τομέας στον οποίο οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί και αυξημένοι) και φτάνει ως τη μεγάλη φυσική καταστροφή, κάτι που σίγουρα δεν θα μπορούσαν να πουν πριν από έναν χρόνο!

Τί μένει, λοιπόν, να γίνει παγκοσμίως, αλλά πολύ περισσότερο στην έμπλεη επαναστατικής διάθεσης Ελλάδα, λόγω του εορτασμού, φέτος, των 200 χρόνων από το ηρωικό ’21, αλλά και της ανάγκης μας να προφτάσουμε εκείνους (και είναι πολλοί…) που προηγούνται; Μα, να δώσουν οι «καπετάνιοι» οργανισμών και επιχειρήσεων (βλέπε, CEO και General Managers, στις μέρες μας) το σύνθημα της ολομέτωπης επίθεσης (αν δεν το έχουν ήδη κάνει) ανακράζοντας, όπως οι πρόγονοί μας, τότε: «Φωτιά στα τόπια!». Να βάλλει το πυροβολικό, δηλαδή…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα ρητό πολλών πετυχημένων στελεχών επιχειρήσεων είναι πως «η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες». Πρακτικά, αυτό που υποστηρίζουν, είναι πως σε μία κρίση, μία επιχείρηση θα πρέπει να σκέφτεται πιο δημιουργικά, γιατί πάντα υπάρχουν ευκαιρίες, αρκεί να είσαι προετοιμασμένος και αποφασισμένος να κάνεις τις αλλαγές που απαιτούνται. Η λέξη «αλλαγές» είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς σε πολλές περιπτώσεις βλέπουμε επιχειρήσεις που είδαν τις ευκαιρίες μέσα σε μία κρίση, αλλά δεν τόλμησαν τις αλλαγές εκείνες που θα τους επέτρεπαν να τις αδράξουν και να συνεχίσουν να αναπτύσσονται.

Η κρίση της πανδημίας COVID-19 είναι μία τέτοια περίπτωση. Προφανώς και είναι μία κρίση που προκαλεί οικονομική ύφεση σε πολλούς κλάδους, αλλά έχει και ευκαιρίες που κυρίως σχετίζονται με την αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών.

Για παράδειγμα, είναι πλέον προφανές ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο δεν είναι απλά ένα συμπληρωματικό κανάλι πωλήσεων, αλλά ένα από τα πλέον βασικά. Οι καταναλωτές έδειξαν ότι ακόμη και όταν δεν υπήρχε το lockdown το προτίμησαν αρκετά, οπότε ακόμη και στην post-COVID-19 εποχή, οι online πωλήσεις είναι κάτι που θα δούμε να «παίζει» δυνατά. Ακόμη και το click away, ή πιο σωστά «παραλαβή από το κατάστημα» θα είναι μία μέθοδος αγοράς με αρκετή δημοτικότητα, ιδίως εάν οι εταιρείες ταχυμεταφορών δεν αλλάξουν τα μοντέλα τους και οι καθυστερήσεις στις παραδόσεις συνεχιστούν.

Οι πληρωμές με κάρτες, σταδιακά θα φθάσουν σε ένα σημείο που θα αντιπροσωπεύουν τη συντριπτική πλειοψηφία των συναλλαγών, από τη στιγμή που οι καταναλωτές τις έχουν πλέον συνηθίσει και ενδεχομένως και να τις προτιμούν, καθώς δεν θα θέλουν να πηγαίνουν στο ΑΤΜ και να σηκώνουν χρήματα. Ούτε θέλει κανείς να κουβαλά μερικές εκατοντάδες ευρώ πάνω του. Αντίστοιχα και οι επιχειρήσεις βλέπουν ότι υπάρχουν οφέλη και τις προτιμούν.

Επιπλέον, πολλές επιχειρήσεις είδαν μέσα στην κρίση τη σημασία του CRM και των σχετικών εφαρμογών, πόσο μπορεί να βοηθήσει το digital marketing και τι σημαίνει αξιοποίηση των δεδομένων που έχουμε αποθηκεύσει.

Γενικώς, είναι μία κρίση που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το λιανεμπόριο. Και αλλάζει τόσο την καταναλωτική συμπεριφορά, όσο και τον τρόπο με τον οποίο πωλούν προϊόντα οι επιχειρήσεις. Και το 2021 θα είναι μία χρονιά κατά την οποία θα αλλάξουν πολύ περισσότερα πράγματα, όπως όλα δείχνουν.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ε, λοιπόν, δεν ξεκίνησε καθόλου καλά αυτή η χρονιά! Γιατί μήπως τέλειωσε καλά η προηγούμενη; θα με ρωτήσετε με το δίκιο σας. Όχι, προφανώς δεν τελείωσε καλά, με όλα τα δεινά που μας επεφύλαξε το κακιασμένο και δίσεκτο 2020 -παρότι δεν είμαι προληπτικός, το επίθετο το δικαίωσε και με το παραπάνω, τα πάντα όλα έγιναν στη διάρκειά του…

Όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα, όμως, και οι μύριες αφορμές για θέματα που προέκυψαν από την πανδημία, δεν αποτελούν σοβαρή δικαιολογία για να καταστρατηγούμε την παράδοση που, βεβαίως, θέλει το κλείσιμο του παλιού και την αρχή του νέου χρόνου να συνδυάζονται με απολογισμούς και προβλέψεις γι’ αυτά που περάσαμε κι αυτά που θα ‘ρθουν.

Τα περασμένα, για να είμαι ειλικρινής, ούτε που θέλω να τα θυμάμαι - με το σοκ και δέος εις τη νιοστή που έφεραν στη ζωή μας, να πάνε και να μη γυρίσουν! Το μόνο θετικό που κρατάω, είναι η εξ ανάγκης ραγδαία διείσδυση της ψηφιακής τεχνολογίας στην καθημερινότητά μας: για να μπορέσουμε να «γυρίσουμε» τη ζωή μας από offline σε online σε χρόνο dt, τα πολλά χρόνια και μήνες που κατά παράδοση χρειάζονταν για την υλοποίηση των αναγκαίων project, «συρρικνώθηκαν» σε εβδομάδες και μέρες, προκειμένου να συνεχιστεί η ζωή μας. Προφανώς στο περιβάλλον μιας νέας κανονικότητας, η οποία (παρά την κρατούσα απαγόρευση για κάλαντα) ήδη «μας τα είπε» και αναμένουμε να μας πει πολύ περισσότερα, τους επόμενους μήνες…

Όμως, όλα δείχνουν ότι θα είναι μια διαφορετική ζωή αυτή που θα ζήσουμε φέτος και τα επόμενα χρόνια, όσο ο ψηφιακός μετασχηματισμός των επιχειρήσεων, των οργανισμών και του δημόσιου τομέα παίρνει με γοργό ρυθμό σάρκα και οστά, καθώς όλοι έχουν κατανοήσει και αποδεχθεί πως αυτός αποτελεί την αναγκαία και ικανή συνθήκη για να κρατηθούν εν ζωή και να διατηρήσουν την αποδοτική λειτουργία τους, εξ ου και οι σημαντικές επενδύσεις που ήδη γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση. Η υλοποίησή του είναι μονόδρομος, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό στην πράξη κι όσο μεγάλες κι αν είναι οι ανατροπές που φέρνει, στα όσα ξέραμε και ακολουθούσαμε ως τώρα.

Κάποιες από αυτές περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο σε πρόσφατη έρευνα της γνωστής και μη εξαιρεταίας Gartner (να τες κι οι προβλέψεις, για να  τηρήσουμε την παράδοση) οι αναλυτές της, που βέβαια δεν περιορίζονται μονάχα στο 2021, αλλά επεκτείνονται και στα επόμενα χρόνια, σε συνδυασμό με την πρόοδο του ψηφιακού μετασχηματισμού που -για να είμαστε ειλικρινείς- δεν τελειώνει ποτέ, συνεχίζεται με ανανεώσεις και αναβαθμίσεις ώστε το λειτουργικό αποτέλεσμα για την επιχείρηση ή τον οργανισμό να είναι πάντα το καλύτερο δυνατό.

Από τις προβλέψεις τους, κάποιες μάλλον είναι αυτονόητες, αλλά κάποιες άλλες ίσως φανούν παράδοξες, όπως πχ. εκείνη που λέει ότι ως το 2025 η δουλειά θα γίνεται σε μεγάλο βαθμό από το σπίτι, με συνέπεια να βασιλεύουν οι τηλεδιασκέψεις, οι ανταλλαγές μηνυμάτων και η χρήση ψηφιακών βοηθών, ενώ σε μεγάλο ποσοστό θα καταγράφονται και θα αναλύονται οι συζητήσεις των εργαζομένων (με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, από πλευράς ιδιωτικότητας), προκειμένου να εξάγονται συμπεράσματα για επιχειρηματικές ευκαιρίες, αλλά και πιθανούς κινδύνους… Ως τον ίδιο χρονικό ορίζοντα, κατά τους αναλυτές, θα έχουμε πλήρη επικράτηση των εφαρμογών Τεχνητής Νοημοσύνης, Μηχανικής Όρασης και Αναγνώρισης Φωνής, που θα ανοίξουν νέους καινοτομικούς δρόμους, ενώ θεωρούν ότι οι συνεχώς αναβαθμιζόμενοι στην ιεραρχία CIOs θα έχουν (αλλά και θα δίνουν) λόγο για τα αποτελέσματα των ψηφιακών επιλογών τους, δρώντας στην πράξη ως COO.

ΟΙ άνθρωποι της Gartner πιστεύουν, επίσης, πως ως το 2024 το 30% των ψηφιακών πλέον επιχειρήσεων θα δοκιμάσουν την αποθήκευση των δεδομένων τους σε DNA (!), ενώ ένα χρόνο αργότερα ακόμα περισσότερες (40%) από εκείνες τις επιχειρήσεις που εξαρτούν τη λειτουργία τους από τις εμπειρίες που αποκομίζουν οι πελάτες τους, θα τους προσφέρουν ό,τι επιθυμούν, αλλά σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας. Την ίδια εποχή, θα βιώσουμε τα καλά που θα φέρει το hyper-automation, ενώ το περιεχόμενο που θα «ανεβάζουμε» στα κοινωνικά δίκτυα ίσως περνάει από ακόμα μεγαλύτερο φιλτράρισμα, βάσει συγκεκριμένων κανόνων. Τέλος, ήδη από το 2023, οι μεγάλες επιχειρήσεις προβλέπεται να προχωρήσουν στην αναδιαμόρφωση των κενών (λόγω αλλαγής του μοντέλου εργασίας) χώρων τους, σε παιδικούς σταθμούς ή και αίθουσες διδασκαλίας, για των παιδιά των εργαζομένων με φυσική παρουσία στο γραφείο! That’s a good point, Gartner…

ΥΓ. Μια καλύτερη χρονιά να έχουμε όλοι μας, πρόβλεψη και ευχή…           

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πόσο γρήγορα μπορεί να σου έρθει μία παραγγελία εν μέσω lockdown, εφόσον δε διαθέτει η αλυσίδα από την οποία παραγγέλνεις το δικό της στόλο οχημάτων; Η απάντηση από τους περισσότερους θα ήταν 4-5 ημέρες - καθώς υπάρχουν και οι περιπτώσεις που ακούς για καθυστέρηση 2-3 εβδομάδων. Όμως, η σωστή απάντηση είναι 2 μέρες. Τουλάχιστον, αυτό λέει η προσωπική πείρα μου, καθώς παρήγγειλα τα χριστουγεννιάτικα δώρα για τις ανηψιές μου πριν από 10 ημέρες (προσευχόμενος ότι θα φθάσουν πριν τα Χριστούγεννα) και το πακέτο ήταν στο σπίτι μου μετά από 2 ημέρες! Ο λόγος για αυτή την «ταχύτητα» ήταν πολύ απλά ότι η αλυσίδα από την οποία έκανα την παραγγελία, προτίμησε να μου το στείλει με... ταξί.

Ενδεχομένως, μετά το click away (σ.σ. θα συμφωνήσω με τον Γ. Μπαμπινιώτη ότι ο όρος δεν είναι και ό,τι καλύτερο) ίσως θα πρέπει να λανσάρουμε και τον όρο... taxi away. Αδόκιμος μεν, αλλά κάπως πρέπει να χαρακτηρίσουμε αυτό το νέο τρόπο διεκπεραίωσης των παραγγελιών από ηλεκτρονικά καταστήματα.

Ταξί να μεταφέρουν παραγγελίες είδαμε και στο πρώτο lockdown, κυρίως όταν πολλές αλυσίδες συνειδητοποίησαν ότι υπάρχουν παραγγελίες χαμένες στις κεντρικές αποθήκες των εταιρειών ταχυμεταφορών. Και προκειμένου να μη χάσουν τους πελάτες τους, στράφηκαν στα ταξί. Πολλοί οδηγοί ταξί βρήκαν έτσι μία καλή πηγή εσόδων σε μία περίοδο δύσκολη για το επάγγελμά τους.

Κατά πόσον είναι νόμιμη η μεταφορά δεμάτων με ταξί είναι μία πολύ μεγάλη συζήτηση. Πριν από χρόνια, το τότε επονομαζόμενο Taxibeat είχε λανσάρει μία σχετική υπηρεσία, για την οποία υπήρξε τόσο μεγάλη αντίδραση, ώστε την «κατήργησε» σχετικά γρήγορα. Το νομικό πλαίσιο είναι αρκετά «γκρίζο» θα έλεγε κανείς και αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει.

Καθώς το ηλεκτρονικό εμπόριο αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, η ανάγκη για εναλλακτικές μεθόδους διεκπεραίωσης των παραγγελιών αυξάνεται. Δεν είναι τυχαίο, ότι μεγάλη εταιρεία στον τομέα του delivery εστίασης αναζητεί 1.500 διανομείς! Το νούμερο δεν είναι μικρό και η συγκεκριμένη εταιρεία (κάνοντας την πρώτη κίνησή της ήδη από το πρώτο lockdown) δείχνει να θέλει να επεκταθεί πέραν της διανομής παραγγελιών καφέ και φαγητού, με τα σούπερ μάρκετ να είναι η πρώτη κατηγορία.

Αλλά γενικότερα, η ανάγκη για εναλλακτικά μοντέλα διεκπεραίωσης παραγγελιών, τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα, δείχνει απαραίτητη. Έχει νόημα να μένεις στη Νέα Ιωνία Αττικής, να κάνεις παραγγελία από ένα κατάστημα με έδρα το Χαλάνδρι και για να σου έρθει η παραγγελία με courier να πρέπει να πάει στου Ρέντη, μετά στο τοπικό κατάστημα του ταχυδιανομένα στο Γαλάτσι και μετά να φθάνει στο σπίτι σου; Μήπως είναι πιο πρακτικό, να μου το φέρουν στο σπίτι μου την επόμενη μέρα; Και παράλληλα να φέρνουν στην περιοχή και ακόμα 2-3 παραγγελίες που έχουν γίνει;

Ένα μικρό κατάστημα είναι προφανές πως δεν μπορεί να το κάνει αυτό, καθώς δεν είναι βέβαιο ότι θα έχει 3-4 παραγγελίες στην περιοχή της ¨Χ¨ Νέας Ιωνίας. Αλλά ένας ταχυμεταφορές θα έχει τόσες από διαφορετικά καταστήματα του Χαλανδρίου. Οπότε, είναι ένα μοντέλο που ενδεχομένως να μπορούσε να λειτουργήσει.

Φυσικά, δεν είναι και τόσο απλό. Πέραν του ότι απαιτείται η χρήση ειδικών εφαρμογών που θα ομαδοποιούν τις παραγγελίες, τόσο με βάση τον τόπο αποστολής, όσο και αυτόν της παραλαβής, χρειάζεται ενδεχομένως να γίνουν και αλλαγές στο νομικό πλαίσιο. Και το τελευταίο, ίσως να είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι. Αλλά, καλό θα ήταν να γίνουν κάποιες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ίσως να μην έκανε -μέσα στην παραζάλη της πανδημίας και των μύριων συνεπειών της- τον θόρυβο που της έπρεπε, αλλά η ανακοίνωση πριν από λίγες ημέρες της «ετυμηγορίας» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις ψηφιακές πλατφόρμες, που τόσο σημαντικό ρόλο παίζουν πια στη ζωή μας, είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει δεόντως τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, καθώς οι προτάσεις της θα «κατέβουν» πλέον στις χώρες-μέλη, προκειμένου  να συζητηθούν σε εθνικό επίπεδο, ενώ θα περάσουν και από το Ευρωκοινοβούλιο, για να πάρουν κι από εκεί την απαραίτητη «βούλα».

Ο λόγος που θα μας απασχολήσουν δεόντως η Digital Services Act και η Digital Markets Act, είναι ότι με το περιεχόμενό τους… «σπάνε αυγά», για να το πούμε πιο λαϊκά! Καθώς, όπως είναι αναμενόμενο, το τοπίο στις ψηφιακές υπηρεσίες έχει αλλάξει σφόδρα 20 χρόνια μετά την τότε υιοθέτηση της οδηγίας για το eCommerce, οι νέες Πράξεις έρχονται να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και να ορίσουν το νέο πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα πρέπει πλέον (όταν επικυρωθούν οι προτάσεις της Επιτροπής, τους επόμενους μήνες) να κινούνται οι ψηφιακές πλατφόρμες. Που, βεβαίως, (όπως παραδέχεται και η ίδια η Κομισιόν, στην επίσημη ανακοίνωσή της) «έχουν δημιουργήσει σημαντικά οφέλη για τους καταναλωτές, έχουν ενισχύσει την καινοτομία, έχουν διευκολύνει τις διασυνοριακές εμπορικές συναλλαγές εντός και εκτός της ΕΕ κι έχουν προσφέρει νέες ευκαιρίες σε πλήθος ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και εμπορικών οίκων».

Όμως, από την άλλη πλευρά, γίνονται καθημερινά το «όχημα» για τη διασπορά παράνομου περιεχομένου και την πώληση παράνομων προϊόντων ή υπηρεσιών online, ενώ οι μεγαλύτερες από αυτές έχουν εξελιχθεί σε «κράτος εν κράτει» όσον αφορά στη διακίνηση πληροφοριών και εμπορευμάτων, επιδεικνύοντας συστημική συμπεριφορά και απειλώντας ως ένα βαθμό τα δικαιώματα των χρηστών, τη ροή της πληροφόρησης και τη συμμετοχή του κοινού.

Όλα αυτά προσπαθεί να «θεραπεύσει» η Digital Services Act, επιβάλλοντας νέους κανόνες στις ψηφιακές υπηρεσίες οι οποίες συνδέουν τους τελικούς χρήστες με αγαθά, υπηρεσίες ή περιεχόμενο, βάσει των οποίων το παράνομο υλικό θα απομακρύνεται τάχιστα, ενώ παράλληλα θα προστατεύονται και τα θεμελιώδη δικαιώματα των χρηστών. Τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις όλων των πλευρών αναθεωρούνται και εκσυγχρονίζονται, ενώ περιλαμβάνονται πλέον ειδικές προβλέψεις για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας και της ορθής εφαρμογής του νόμου. Όλα αυτά επιτηρούνται ως προς τη σωστή εφαρμογή τους από εθνικές επιτροπές Digital Services Coordinators, ενώ για τις πολύ μεγάλες πλατφόρμες (GAFA, τις είπαμε;) τον εποπτικό ρόλο έχει κρατήσει η ίδια η Επιτροπή που, τον τελευταίο καιρό, προφανώς απαυδισμένη από υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις χωρίς αντίκρισμα, έχει βγάλει το «μπλοκάκι» και μοιράζει εδώ κι εκεί πρόστιμα δεκάδων εκατομμυρίων…

Αφορμές, πάντως, υπάρχουν κι από άλλες συμπεριφορές τους, για τις οποίες τον λόγο και την ευθύνη έχει η Digital Markets Act – η Πράξη με στόχο την αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων της μεροληπτικής (και όχι μόνο) συμπεριφοράς από κάποιες ψηφιακές πλατφόρμες, οι οποίες παίζουν το ρόλο του ψηφιακού gatekeeper στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά.

Με απλά λόγια, τα γνωστά μεγάλα ονόματα εκμεταλλεύονται τη θέση ισχύος τους για να εμποδίσουν την πρόσβαση άλλων επιχειρήσεων στο ευρύ κοινό, προβάλλοντας και προωθώντας σχεδόν αποκλειστικά τα δικά τους προϊόντα / υπηρεσίες ή εκείνα των δικών τους πελατών / εταίρων. Έτσι επιβάλλουν τους κανόνες του παιχνιδιού που τους ευνοούν -στο γήπεδό τους παίζουν, έτσι κι αλλιώς- με αποτέλεσμα να ευνοείται μονάχα το δικό τους ολιγοπωλιακό οικοσύστημα εις βάρος όλων των άλλων. Τα παράπονα από τον ανταγωνισμό είναι πολλά, βαστάνε χρόνια και πολλά από τα πρόστιμα στα οποία αναφερθήκαμε έχουν «πέσει» μ’ αυτήν ακριβώς την αφορμή.

Η νέα Πράξη βάζει φραγμούς και όρια σε τέτοιες πρακτικές από την πλευρά των gatekeepers (χωρίς να κατονομάζει συγκεκριμένες εταιρίες, κάνει σαφείς αναφορές σε μηχανές αναζήτησης, κοινωνικά δίκτυα ή ενδιάμεσες online υπηρεσίες – και ο νοών νοείτω) ενώ περιλαμβάνει διατάξεις για την επιτήρηση, τον έλεγχο και την επιβολή ποινών όπου και όποτε χρειαστεί, δίνοντας παράλληλα και τη δυνατότητα για αναβάθμισή τους, αν ξεπεραστούν τεχνολογικά, κάτι που μάλλον θεωρείται βέβαιο, με την ταχύτητα που όλα εξελίσσονται σήμερα.

ΥΓ. «Καλά Χριστούγεννα» σας εύχομαι – με υγεία και ασφάλεια, πάνω απ’ όλα!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η νέα «έννοια» που μάθαμε τις τελευταίες ημέρες είναι το click away. Δηλαδή, η δυνατότητα που δίνεται στους καταναλωτές να παραγγείλουν online, τηλεφωνικά, ή μέσω SMS και να πάνε να παραλάβουν την παραγγελία τους από το κατάστημα με τον έμπορο να έχει, όμως, δημιουργήσει την αντίστοιχη υποδομή, που σημαίνει ότι θα το παραλάβουν στην είσοδο του καταστήματος.

Καταρχάς, να αναφέρω ότι έχω πολλούς φίλους που θεωρούν ως λάθος τη συγκεκριμένη «έννοια» και αναφέρουν ότι την είπε ένας υπουργός και απλά μας κόλλησε. Ίσως να έχουν δίκιο. Επιπλέον, δεν είναι απόλυτα ακριβής, υπό την έννοια ότι δεν συμπεριλαμβάνει και το κομμάτι των τηλεφωνικών παραγγελιών, αλλά αυτό ας το παραβλέψουμε. Ακόμη, υπάρχει πολλή γκρίνια από αρκετούς εμπόρους, που υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Ενδεχομένως και αυτοί να έχουν δίκιο, δεδομένου του λίγου χρόνου που είχαν στη διάθεση τους.

Όμως, από την άλλη πλευρά, αυτό το click away θα μπορούσε να αναφέρει κανείς ότι μας δίνει μία πρώτη γεύση από την μετα-COVID εποχή του λιανεμπορίου. Πολύ απλά, γιατί ακόμη και αν επιστρέψουμε σε πλήρη κανονικότητα (τέλος 2021 – αρχές 2022), πολλές από τις συνήθειες των καταναλωτών θα έχουν αλλάξει.

Η έννοια του phygital έχει κάνει την εμφάνισή της εδώ και αρκετά χρόνια. Και βλέπαμε στην προ COVID-19 εποχή όλο και περισσότερους καταναλωτές να επιλέγουν online και να αγοράζουν offline. Αυτό απλά θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο, ιδίως από τη στιγμή που τα online καταστήματα θα εμπλουτίσουν το περιεχόμενό τους και τα προϊόντα τους. Αν μπορείς να δεις (σκεφτείτε λίγο τι μπορεί κανείς να κάνει με την εικονική πραγματικότητα) από όλες τις πλευρές ένα προϊόν, είναι ανάγκη να πας και στο κατάστημα για να το δεις; Και αν δεν το έχει το συγκεκριμένο υποκατάστημα της αλυσίδας που είναι κοντά σου, τι κάνεις; Γενικώς, η καταναλωτική εμπειρία αλλάζει και η ευκολία μετράει ολο και περισσότερο.

Μία τάση που υπήρχε, ήταν ούτως ή άλλως τα καταστήματα να λειτουργούν και ως pick up stores. Ο καταναλωτής δεν είναι διατεθειμένος να περιμένει για μέρες για ένα προϊόν που παρήγγειλα την Κυριακή το απόγευμα. Αλλά είναι διατεθειμένος να πάει σε μία απόσταση 2-3 χλμ για να το έχει την άλλη μέρα, ή και την ίδια μέρα. Αρκεί να μη χρειάζεται να περιμένει τον courier, ο οποίος «καθυστερεί» ή έρχεται σε εντελώς «άβολες» στιγμές και ώρες.

Εδώ είναι που υπεισέρχονται ενδεχομένως και νέα μοντέλα όσον αφορά στη διεκπεραίωση των παραγγελιών. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή αν παραγγείλω κάτι από μία αλυσίδα (τουλάχιστον στη συντριπτική πλειοψηφία των αλυσίδων), η αποστολή θα διεκπεραιωθεί από τις κεντρικές αποθήκες και θα χρησιμοποιηθεί -τις περισσότερες φορές- κάποια εταιρεία ταχυμεταφορών, που θα το πάρει στις δικές της αποθήκες και γενικότερα μέσω του δικού της δικτύου. Γιατί να μην μου το στείλει απευθείας η αλυσίδα από το πιο κοντινό -σε μένα- σημείο πώλησής της; Χρησιμοποιώντας ενδεχομένως και κάποιο δίκτυο ταχυμεταφορέων, όπως αυτό που έχει το efood ή η Wolt ή η Send X;

Βέβαια, χρειάζεται πολύ καλή προετοιμασία και υποδομές για όλο αυτό το νέο concept. Αλλά δε νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Απλά χρειάζεται αποφασιστικότητα και φρέσκα μυαλά.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όσο πλησιάζουμε στο «γύρισμα» του χρόνου, τόσο περισσότερο πυκνώνουν οι ανασκοπήσεις και κυρίως οι προβλέψεις για το τι θα μας φέρει το ’21, πέρα από τις προ-προγραμματισμένες εορτές και πανηγύρεις για τα 200 χρόνια «εκείνου», του άλλου ’21. Για τις ανασκοπήσεις, τι να πεις και τι να μολογήσεις… Μας πρόκοψε το 2020 (δίσεκτο, γαρ, κι ας κοροϊδεύουν πολλοί -κι εγώ, ανάμεσά τους- τις προλήψεις)… Καλύτερα να μην πούμε τίποτα! Να πάνε και να μη γυρίσουν όλοι αυτοί οι μήνες της οδύνης και είθε να μπορέσουμε να «γιάνουμε» γρήγορα, αξιοποιώντας τα εμβόλια (που μας φτάνουν πλέον) και τις θεραπείες (που αναμένονται), επουλώνοντας τις «πληγές» που άνοιξε η πανδημία στην κοινωνία και την οικονομία. Όμως, όπως και να έχει, η ζωή συνεχίζεται και οι προβλέψεις για τον επόμενο χρόνο είναι πιστές στο ραντεβού τους…

Από τις πολλές και ποικίλες εκδοχές, είπα αυτή τη φορά να παραθέσω και να σχολιάσω κάποιες που διάβασα πρόσφατα στην ιστοσελίδα του Figaro Digital, αφενός γιατί εστιάζουν σε ένα από τα αγαπημένα και πολλά υποσχόμενα σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς του εγκλεισμού θέματα της στήλης, το ηλεκτρονικό εμπόριο, αφετέρου γιατί θεωρώ ότι ο πρακτικός χαρακτήρας τους είναι ιδιαίτερα χρήσιμος σε τέτοιους καιρούς.

Πέντε κρίσιμες τάσεις βλέπει για τον επόμενο χρόνο στον συγκεκριμένο τομέα και το σχετικό μ’ αυτόν marketing το Figaro Digital και ο συγγραφέας του άρθρου, Μάικ Ωστιν, προβλέποντας ότι θα παίξουν ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση των κανόνων του παιχνιδιού, το οποίο εμπεριέχει προκλήσεις (τις βλέπουμε και στα καθ’ ημάς, τους τελευταίους μήνες, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά) αλλά βεβαίως και πολλές ευκαιρίες. Που, πρέπει να τις αδράξουνε (μια φορά συμβαίνουν αυτά – άντε το πολύ άλλη μια in a lifetime), με στόχο να ζήσουνε αυτοί (οι πελάτες) καλά κι εκείνοι (οι e-καταστηματάρχες) καλύτερα…

Η πρώτη τάση, στην οποία γίνεται αναφορά, είναι η αποκαλούμενη D-2-C (Direct-to-Consumer) που δεν είναι άλλη από την κατευθείαν online πώληση αγαθών στον καταναλωτή εκ μέρους του παραγωγού, χωρίς να μεσολαβεί δηλαδή, το «στρώμα» της λιανικής. Για παραγωγούς που έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν, το κέρδος δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά επεκτείνεται και σε άλλους χώρους: ισχυροποιείται η πιστότητα (Loyalty), ο καταναλωτής συχνά γίνεται συνδρομητής με αποτέλεσμα την απευθείας αξιοποίηση των δεδομένων του, αλλά και την αλληλεπίδραση μαζί του.

Σχετικά συναφής με την προηγούμενη είναι και η επόμενη τάση που εστιάζει στο «ιερό δισκοπότηρο» της εποχής (γενικά και όχι μόνο στο eCommerce), τη μεγιστοποίηση της εμπειρίας του πελάτη. Στην περίπτωσή μας, αυτό περνάει από την ολοένα μεγαλύτερη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ), σε διάφορα στάδια της συναλλαγής, με στόχο την όσο γίνεται ασφαλέστερη εκτίμηση για τις συνήθειες και τις ανάγκες του, ώστε οι προτάσεις του e-shop να είναι απόλυτα στοχευμένες – στην πράξη, αυτό μεταφράζεται, βεβαίως, σε αυξημένες πωλήσεις από ευχαριστημένους, άρα πιστότερους πελάτες. Οι προβλέψεις για επενδύσεις σε τεχνολογίες ΑΙ από τη λιανική τα επόμενα δυο χρόνια μιλούν για τουλάχιστον 7,3 δις $, παγκοσμίως.

Η τρίτη τάση έχει να κάνει με την κατά γενική παραδοχή μείωση των εσόδων μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού (διεθνώς και όχι μόνο στην Ελλάδα των αναστολών και της συν-εργασίας), κάτι που σημαίνει πως η υστέρηση σε πόρους μοιραία θα μεταφραστεί σε υστέρηση εσόδων σε πολλούς τομείς. Οι καταναλωτές αναζητούν χαμηλότερες τιμές και ευκαιρίες, άρα τα e-shops πρέπει αφενός να φροντίσουν τις προσφορές και την τιμολογιακή πολιτική τους, αφετέρου να κρατήσουν τον πελάτη κοντά, με κατάλληλες προωθητικές ενέργειες.

Κι αν αναρωτιέστε πώς θα γίνει αυτό, η απάντηση κρύβεται στην τέταρτη τάση, που σχετίζεται με τον χρόνο αντίδρασης. Με δεδομένες τις συνεχείς ανατροπές, ανάλογα με τη «συμπεριφορά» της πανδημίας που αλλάζει κυριολεκτικά από μέρα σε μέρα, το marketing του ηλεκτρονικού καταστήματος πρέπει να προσαρμόζεται εις δυνατόν χθες, ώστε να μπορέσει να κρατήσει στο ίδιο επίπεδο τη θετική εμπειρία του πελάτη. Μάλιστα, ο αρθρογράφος προτείνει ομαδοποίηση των πελατών – στόχων ανάλογα με συγκεκριμένα ενδιαφέροντά τους.

Τελευταία τάση, είναι η χρήση Μηχανικής Μάθησης («παιδιού», επίσης, του ΑΙ) για τη βελτίωση της απόδοσης (λέγε με ROI) που μέσω των κατάλληλων αλγορίθμων μπορεί να «πιάσει» ακόμα και μικρές διαφορές στις συμπεριφορές του κοινού, ώστε η ανα-προσαρμογή και η ανα-δίπλωση εκ μέρους της επιχείρησης να είναι άμεση και αποτελεσματική.

Έχουμε πολλά και καλά να δούμε, το 2021. Από το 2020, πάντως, λίγες μείνανε ακόμα – ευτυχώς!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Είναι πολύ πιθανό να έχετε ακούσει ή διαβάσει την «τα δεδομένα είναι το νέο… πετρέλαιο». Στα αγγλικά, "Data is the new oil", βγάζει μάλλον καλύτερο νόημα, υπό την έννοια ότι δείχνει ότι η σημασία των δεδομένων στη σύγχρονη ψηφιακή οικονομία, είναι αντίστοιχη με εκείνη που είχε το πετρέλαιο κατά τον 20^ο αιώνα.

Οι ψηφιακές τεχνολογίες έχουν βοηθήσει όχι μόνο στην παραγωγή ενός τεράστιου όγκου δεδομένων, αλλά (και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό) και στη συγκέντρωση και αποθήκευσή τους. Πολύ απλά, δε φτάνει να τα παράγεις, θα πρέπει και να τα συγκεντρώνεις. Όμως, έχει αρχίσει πλέον να γίνεται προφανές, ότι δε θα φτάνει απλά να έχεις δεδομένα, θα πρέπει και να τα αξιοποιείς. Και ήταν χαρακτηριστική η δήλωση που έκαναν στελέχη της SAS, εκ των κορυφαίων εταιρειών παγκοσμίως στο χώρο της ανάλυσης και αξιοποίησης δεδομένων, στο πρόσφατο Beyond Tomorrow ότι «δεδομένα που δεν αξιοποιούνται, είναι ουσιαστικά άχρηστα».

Πρόκειται για μία άποψη που ισχύει σε πολύ μεγάλο -αν όχι απόλυτο- βαθμό. Αν δε χρησιμοποιήσεις τα δεδομένα που έχεις, είτε από τις δικές σου δραστηριότητες είτε από τις συνδιαλλαγές σου με τους πελάτες και τους προμηθευτές σου, τότε γιατί να τα συγκεντρώνεις; Το ζητούμενο είναι να αναλύεις τα δεδομένα, να θέτεις ερωτήματα και να προσπαθείς να βρεις απαντήσεις που θα βοηθήσουν την επιχείρησή σου να γίνει περισσότερο παραγωγική.

Για παράδειγμα, ένα ηλεκτρονικό κατάστημα μπορεί να δει ποιες είναι οι κατηγορίες προϊόντων έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση και πότε, ώστε να κάνει καλύτερες προβλέψεις όσον αφορά στο τί αποθέματα θα πρέπει να έχει στην αποθήκη. Αυτό μπορεί να δώσει τη δυνατότητα για μείωση του χρόνου παράδοσης, άρα καλύτερη εμπειρία του πελάτη, που είναι και το ζητούμενο.

Επίσης, μπορείς να βλέπεις από ποιες περιοχές υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση, να τις ομαδοποιείς και να κάνεις καλύτερη «στόχευση» ή να επιδιώκεις διαφορετικές συμφωνίες με εταιρείες ταχυμεταφορών. Ή να δεις ότι οι παραγγελίες σου κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι σε απόσταση τέτοια που να μπορείς να τις εξυπηρετήσεις με καλύτερο τρόπο.

Γενικώς, το να αξιοποιείς τα δεδομένα σου είναι κάτι που μπορεί να προσφέρει σημαντικά οφέλη. Και πλέον, υπάρχουν και τα εργαλεία που σου επιτρέπουν να παίρνεις τις σωστές απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει μία επιχείρηση. Γενικότερα, τα δεδομένα μπορούν όντως να σε βοηθήσουν να οργανωθείς καλύτερα, να λειτουργείς με βελτιωμένο τρόπο και το κυριότερο να είσαι περισσότερο παραγωγικός. Αρκεί να ασχοληθείς λίγο μαζί τους.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Οι παροιμίες θεωρούνται «το απόσταγμα της λαϊκής σοφίας», καθώς επιβεβαιώνονται ξανά και ξανά στο πέρασμα του χρόνου, πριν κερδίσουν τη θέση τους στην καθημερινότητά μας -βέβαια, δεν ξέρω για πόσο ακόμα και πόσες από αυτές θα επιζήσουν, τελικά, όντας μάλλον αναλογικές σε μια ολοένα και πιο ψηφιακή εποχή… Μια από αυτές, πάντως, που λέει πως «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» μου ήλθε στον νου, διαβάζοντας τις προάλλες ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον παρότι μακροσκελέστατο άρθρο (από τους Francis Fukuyama, Barak Richman και Ashish Goel, με πρώτη δημοσίευση στο Foreign Affairs) με τον προβοκατόρικο, βεβαίως (αλλά, ‘όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά’ – να μια ακόμα σοφή παροιμία) τίτλο «Πώς να γλυτώσουμε τη Δημοκρατία από την Τεχνολογία». Πώς το είπατε, παρακαλώ, αυτό;

Όσο κι αν ακούγεται αντιφατικό ως προς την ευρύτατα διαδεδομένη άποψη πως «το Internet (ΣΣ. το «παιδί» της τεχνολογίας, δηλαδή) είναι η τελευταία Δημοκρατία», καθώς ο καθένας μπορεί μέσω αυτού να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του και να περάσει τα μηνύματά του (αρκεί να μην ξεπερνούν κάποια όρια), οι τρεις καλοί αρθρογράφοι έχουν τα δίκια τους, όπως φαίνεται κι από τα επιχειρήματα που αναπτύσσουν, στη συνέχεια. Στόχος τους είναι, βεβαίως, οι μεγάλες πλατφόρμες: οι Google, Amazon, Facebook και Apple (συλλογικά γνωστές ως GAFA – ο «λύκος», που αναφέρεται στον τίτλο) στις οποίες οι τρεις προσθέτουν και το Twitter. Όσο για την ‘αναμπουμπούλα’, αυτή δεν είναι άλλη από την πανδημία την οποία συνεχίζουμε να βιώνουμε κατά κύματα σχεδόν σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Η βασική τους διαπίστωση είναι πως οι συγκεκριμένες εταιρείες, έτσι κι αλλιώς παντοδύναμες από πριν με σχεδόν μονοπωλιακό έλεγχο η κάθε μια στον τομέα της, απέκτησαν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στις μέρες μας, καθώς η ανάγκη προσαρμογής στις λόγω COVID ανάγκες μας υποχρέωσε να μεταφέρουμε πλήθος δραστηριοτήτων μας online, με συνέπεια να αυξηθεί υπερβολικά η εξάρτησή μας από αυτές. Τα αρχικά «καμπανάκια», λοιπόν, έχουν γίνει «καμπαναριά» ολόκληρα, καθώς αυτοί οι τέσσερις (άντε πέντε, ή έξι, αν υπολογίσουμε και τη Microsoft στους «τυρανόσαυρους») πέρα από την τεράστια οικονομική επιφάνειά τους, αποκτούν πλέον και ισχυρό έλεγχο στην (πολιτική και μη) επικοινωνία μεταξύ μας. Κι αυτό, κατά τους τρεις συγγραφείς, αποτελεί μείζονα κίνδυνο για τη σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας!

Σίγουρα, δεν είναι οι μόνοι που το επισημαίνουν, καθώς τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάζονται οι θεσμικές παρεμβάσεις στις δραστηριότητες των GAFA, με την μεν Ευρώπη να παραπέμπει στα Δικαστήρια κάποιες από αυτές για φορολογικά, αλλά και δεοντολογικά ζητήματα, τις δε ΗΠΑ να προσπαθούν να ελέγξουν τις μονοπωλιακές τακτικές τους και μάλιστα σε μια σπάνια ομοφωνία Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων.

Οι προτάσεις ως προς το μέλλον τους ποικίλουν, με επικρατέστερες αφενός τη διάσπαση του Facebook και της Google (όπως είχε γίνει σε παλιότερες δεκαετίες στις ΗΠΑ, με την υποχρεωτική διάσπαση των «θηρίων» στα πετρέλαια και τις τηλεπικοινωνίες), αφετέρου την άσκηση μεγαλύτερου ελέγχου στη διαχείριση των δικών μας δεδομένων (που, βεβαίως, τα παραδίδουμε με τη θέλησή μας και υπογράφουμε, μάλιστα, γι’ αυτό συχνά χωρίς να διαβάζουμε τις δεσμεύσεις μας, στα «ψιλά γράμματα») εκ μέρους των GAFA.

Το τι κάνουν μ’ αυτά τα δεδομένα, είναι και φανερό και σκοτεινό. Από τη μια, μπορούν να πάρουν πλήθος πληροφορίες για εμάς και τις συνήθειές μας τις οποίες επεξεργάζονται με τη βοήθεια ειδικών και ιδιαίτερα εξελιγμένων αλγορίθμων, ώστε να βοηθήσουν με το αζημίωτο τους δικούς τους πελάτες και όλοι μαζί να μας προσεγγίσουν με εντελώς προσωποποιημένες, άρα και ελκυστικές, προτάσεις. Από την άλλη, έχοντας τόσα δεδομένα στη διάθεσή τους, μπορούν να μπουν πρώτοι σε νέους χώρους και παράλληλα να κρατήσουν μακριά από εμάς τον όποιο φιλόδοξο ανταγωνιστή τους, ακόμα και σε καθαρά τοπικό επίπεδο.

Όμως, το πιο επικίνδυνο -που οι τρεις αρθρογράφοι επισημαίνουν ιδιαίτερα- είναι το μονοπώλιο της πληροφορίας που οι GAFA σήμερα διαθέτουν, λειτουργώντας ως gatekeepers της ενασχόλησής μας με το Internet. Καθόλου τυχαία, μέσω αυτού ξεκίνησαν επαναστάσεις (χαρακτηριστικά δείγματα, η αραβική άνοιξη και οι ξεσηκωμοί των πολιτών στο Χονγκ Κονγκ), αλλά ταυτόχρονα διαμορφώθηκαν πολωμένες απόψεις, επηρεάστηκαν εκλογές (πέρα από την παράνομη δράση της Cambridge Analytica) και ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει ακόμα.

Υπάρχει λύση; Η πρότασή τους ακούει στο όνομα middleware και είναι η ανάθεση σε έμπιστες τρίτες οντότητες του ρόλου του θεματοφύλακα των δεδομένων μας, πάνω από τις πλατφόρμες, με ελεύθερη πρόσβαση και δικαίωμα διαχείρισης των δεδομένων του για κάθε χρήστη. Στη θεωρία καλό ακούγεται, αλλά ποιος και πότε θα το κάνει πράξη;  

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η περίοδος της Black Friday 2020 μας… τελείωσε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να μας απασχολεί για αρκετές εβδομάδες. Τουλάχιστον, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία παράδοσης των παραγγελιών, η οποία αναμένεται να καθυστερήσει πολύ!

Στοιχεία για αύξηση της κίνησης δεν είχαμε την ώρα που έγραφα τη στήλη, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα είναι εντυπωσιακά υψηλά. Το ερώτημα είναι αν οι online πωλήσεις κάλυψαν και τις απώλειες από τις offline πωλήσεις, αλλά μάλλον είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να απαντήσει κανείς τη δεδομένη στιγμή.

Αυτό που έδειξε η φετινή Black Friday σε μία χρονιά όπου το ηλεκτρονικό εμπόριο «εκτοξεύτηκε» στην Ελλάδα, είναι ότι πολλές μεγάλες εταιρείες του χώρου του λιανεμπορίου δεν είχαν διόλου προετοιμαστεί τα τελευταία χρόνια για τις αλλαγές που φέρνει το digital. Ο περίφημος ψηφιακός μετασχηματισμός δεν είναι απλά να φτιάξω ένα e-shop ή να αναβαθμίσω το ERP μου. Σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας, αξιοποίηση των εργαλείων που υπάρχουν διαθέσιμα -και απλά τα ανακαλύψαμε στο πρώτο lockdown- προκειμένου να είναι μία επιχείρηση περισσότερο ευέλικτη.

Το επισημαίνω αυτό, με αφορμή το γεγονός ότι μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες λιανεμπορίου στην Ελλάδα έχει εδώ και αρκετές ημέρες αναρτήσει στο site της ότι δε δέχεται άλλες online παραγγελίες, γιατί δεν μπορεί να τις εξυπηρετήσει. Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει τεράστια ταμειακά διαθέσιμα και δηλώνει ότι επενδύει στον ψηφιακό μετασχηματισμό, αλλά αυτό που... εννοούσε ήταν ότι έφτιαξε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα. Αυτό και τίποτα άλλο...

Αλλά ηλεκτρονικό εμπόριο σημαίνει και αλλαγές στην εφοδιαστική αλυσίδα, νέα μοντέλα λειτουργίας, όπως και διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της αγοράς. Και μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι από τις πετυχημένες εταιρείες στο χώρο της, αλλά έχουν καταλάβει πόσο γρήγορα αλλάζουν τα δεδομένα λόγω των ψηφιακών τεχνολογιών και πόσο γρήγορα μπορεί να βρεθούν πολύ πίσω σε σχέση με κάποιον ανταγωνιστή -νέο ή παλιό- που θα είναι περισσότερο ευέλικτος και θα καλύψει τις απαιτήσεις των καταναλωτών;

Άλλη εταιρεία βγήκε και δήλωσε ότι παραγγελίες που έγιναν την περασμένη εβδομάδα θα τις παραδώσει μετά από 30 ημέρες! Σεβαστό και απολύτως σωστό ότι προειδοποιείς τους καταναλωτές σου, αλλά δεν ήξερες από το πρώτο lockdown ότι θα υπάρξει και δεύτερο; Όλοι το περίμεναν, άρα και εσύ θα έπρεπε να είχες προετοιμαστεί κατάλληλα, κοιτώντας νέες συνεργασίες, ή εξετάζοντας καινούρια επιχειρηματικά μοντέλα. Είχες αρκετούς μήνες στη διάθεση σου για να το κάνεις και έπρεπε να το κάνεις.

Στην ψηφιακή εποχή, μία επιχείρηση πρέπει να είναι ευέλικτη και να παίρνει γρήγορα αποφάσεις. Και να τις υλοποιεί ακόμη πιο γρήγορα. Και εκεί έχουν σημασία τα δεδομένα και τα εργαλεία αξιοποίησης τους. Αυτός είναι ο ψηφιακός μετασχηματισμός.

Και ένα τελευταίο παράδειγμα των αλλαγών που έχουν υπάρξει και πως ο ανταγωνισμός δεν είναι μόνο τοπικός. Ένα πορτοφόλι που θέλω να αγοράσω -από αυτά που ακολουθούν τη νέα τάση των εξαιρετικά μικρών πορτοφολιών- το βρίσκω στην Ελλάδα σε δύο καταστήματα με 45 ευρώ συν τα έξοδα αποστολής, που είναι 2-3 ευρώ. Μάλιστα, το ένα από τα δύο καταστήματα μοιάζει να είναι η επίσημη «αντιπροσωπεία» στην Ελλάδα, με την εταιρεία που το κατασκευάζει και έχει έδρα στη Γερμανία. Προφανώς, γνωρίζω ότι στην καλύτερη περίπτωση, λόγω του όγκου παραγγελιών που υπάρχει και του «χαμού» που γίνεται με δεδομένη και την εμπειρία που έχω από τις εταιρείες ταχυμεταφορών, ότι θα απαιτηθεί μία εβδομάδα για να το πάρω στα χέρια μου.

Στο online κατάστημα του κατασκευαστή, όπου η ποικιλία των διαθέσιμων μοντέλων είναι πολύ μεγαλύτερη, το ίδιο προϊόν είναι στα 39 ευρώ. Τα μεταφορικά είναι δωρεάν και θα γίνει μέσω μίας από τις πιο γνωστές διεθνείς εταιρείες ταχυμεταφορών που όταν δηλώνει 3-5 εργάσιμες ημέρες, είναι πολύ σπάνιο να μη σου έρθει σε αυτό το χρονικό διάστημα. Ακόμη και με Black Friday. Οπότε και θα μου έρθει περίπου την ίδια ημέρα και μου κοστίζει περίπου 20% φθηνότερα. Από που νομίζετε ότι το παρήγγειλα;

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]