Επωνύμως…

Οι παροιμίες θεωρούνται «το απόσταγμα της λαϊκής σοφίας», καθώς επιβεβαιώνονται ξανά και ξανά στο πέρασμα του χρόνου, πριν κερδίσουν τη θέση τους στην καθημερινότητά μας -βέβαια, δεν ξέρω για πόσο ακόμα και πόσες από αυτές θα επιζήσουν, τελικά, όντας μάλλον αναλογικές σε μια ολοένα και πιο ψηφιακή εποχή… Μια από αυτές, πάντως, που λέει πως «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» μου ήλθε στον νου, διαβάζοντας τις προάλλες ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον παρότι μακροσκελέστατο άρθρο (από τους Francis Fukuyama, Barak Richman και Ashish Goel, με πρώτη δημοσίευση στο Foreign Affairs) με τον προβοκατόρικο, βεβαίως (αλλά, ‘όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά’ – να μια ακόμα σοφή παροιμία) τίτλο «Πώς να γλυτώσουμε τη Δημοκρατία από την Τεχνολογία». Πώς το είπατε, παρακαλώ, αυτό;

Όσο κι αν ακούγεται αντιφατικό ως προς την ευρύτατα διαδεδομένη άποψη πως «το Internet (ΣΣ. το «παιδί» της τεχνολογίας, δηλαδή) είναι η τελευταία Δημοκρατία», καθώς ο καθένας μπορεί μέσω αυτού να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του και να περάσει τα μηνύματά του (αρκεί να μην ξεπερνούν κάποια όρια), οι τρεις καλοί αρθρογράφοι έχουν τα δίκια τους, όπως φαίνεται κι από τα επιχειρήματα που αναπτύσσουν, στη συνέχεια. Στόχος τους είναι, βεβαίως, οι μεγάλες πλατφόρμες: οι Google, Amazon, Facebook και Apple (συλλογικά γνωστές ως GAFA – ο «λύκος», που αναφέρεται στον τίτλο) στις οποίες οι τρεις προσθέτουν και το Twitter. Όσο για την ‘αναμπουμπούλα’, αυτή δεν είναι άλλη από την πανδημία την οποία συνεχίζουμε να βιώνουμε κατά κύματα σχεδόν σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Η βασική τους διαπίστωση είναι πως οι συγκεκριμένες εταιρείες, έτσι κι αλλιώς παντοδύναμες από πριν με σχεδόν μονοπωλιακό έλεγχο η κάθε μια στον τομέα της, απέκτησαν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στις μέρες μας, καθώς η ανάγκη προσαρμογής στις λόγω COVID ανάγκες μας υποχρέωσε να μεταφέρουμε πλήθος δραστηριοτήτων μας online, με συνέπεια να αυξηθεί υπερβολικά η εξάρτησή μας από αυτές. Τα αρχικά «καμπανάκια», λοιπόν, έχουν γίνει «καμπαναριά» ολόκληρα, καθώς αυτοί οι τέσσερις (άντε πέντε, ή έξι, αν υπολογίσουμε και τη Microsoft στους «τυρανόσαυρους») πέρα από την τεράστια οικονομική επιφάνειά τους, αποκτούν πλέον και ισχυρό έλεγχο στην (πολιτική και μη) επικοινωνία μεταξύ μας. Κι αυτό, κατά τους τρεις συγγραφείς, αποτελεί μείζονα κίνδυνο για τη σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας!

Σίγουρα, δεν είναι οι μόνοι που το επισημαίνουν, καθώς τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάζονται οι θεσμικές παρεμβάσεις στις δραστηριότητες των GAFA, με την μεν Ευρώπη να παραπέμπει στα Δικαστήρια κάποιες από αυτές για φορολογικά, αλλά και δεοντολογικά ζητήματα, τις δε ΗΠΑ να προσπαθούν να ελέγξουν τις μονοπωλιακές τακτικές τους και μάλιστα σε μια σπάνια ομοφωνία Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων.

Οι προτάσεις ως προς το μέλλον τους ποικίλουν, με επικρατέστερες αφενός τη διάσπαση του Facebook και της Google (όπως είχε γίνει σε παλιότερες δεκαετίες στις ΗΠΑ, με την υποχρεωτική διάσπαση των «θηρίων» στα πετρέλαια και τις τηλεπικοινωνίες), αφετέρου την άσκηση μεγαλύτερου ελέγχου στη διαχείριση των δικών μας δεδομένων (που, βεβαίως, τα παραδίδουμε με τη θέλησή μας και υπογράφουμε, μάλιστα, γι’ αυτό συχνά χωρίς να διαβάζουμε τις δεσμεύσεις μας, στα «ψιλά γράμματα») εκ μέρους των GAFA.

Το τι κάνουν μ’ αυτά τα δεδομένα, είναι και φανερό και σκοτεινό. Από τη μια, μπορούν να πάρουν πλήθος πληροφορίες για εμάς και τις συνήθειές μας τις οποίες επεξεργάζονται με τη βοήθεια ειδικών και ιδιαίτερα εξελιγμένων αλγορίθμων, ώστε να βοηθήσουν με το αζημίωτο τους δικούς τους πελάτες και όλοι μαζί να μας προσεγγίσουν με εντελώς προσωποποιημένες, άρα και ελκυστικές, προτάσεις. Από την άλλη, έχοντας τόσα δεδομένα στη διάθεσή τους, μπορούν να μπουν πρώτοι σε νέους χώρους και παράλληλα να κρατήσουν μακριά από εμάς τον όποιο φιλόδοξο ανταγωνιστή τους, ακόμα και σε καθαρά τοπικό επίπεδο.

Όμως, το πιο επικίνδυνο -που οι τρεις αρθρογράφοι επισημαίνουν ιδιαίτερα- είναι το μονοπώλιο της πληροφορίας που οι GAFA σήμερα διαθέτουν, λειτουργώντας ως gatekeepers της ενασχόλησής μας με το Internet. Καθόλου τυχαία, μέσω αυτού ξεκίνησαν επαναστάσεις (χαρακτηριστικά δείγματα, η αραβική άνοιξη και οι ξεσηκωμοί των πολιτών στο Χονγκ Κονγκ), αλλά ταυτόχρονα διαμορφώθηκαν πολωμένες απόψεις, επηρεάστηκαν εκλογές (πέρα από την παράνομη δράση της Cambridge Analytica) και ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει ακόμα.

Υπάρχει λύση; Η πρότασή τους ακούει στο όνομα middleware και είναι η ανάθεση σε έμπιστες τρίτες οντότητες του ρόλου του θεματοφύλακα των δεδομένων μας, πάνω από τις πλατφόρμες, με ελεύθερη πρόσβαση και δικαίωμα διαχείρισης των δεδομένων του για κάθε χρήστη. Στη θεωρία καλό ακούγεται, αλλά ποιος και πότε θα το κάνει πράξη;  

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η περίοδος της Black Friday 2020 μας… τελείωσε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να μας απασχολεί για αρκετές εβδομάδες. Τουλάχιστον, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία παράδοσης των παραγγελιών, η οποία αναμένεται να καθυστερήσει πολύ!

Στοιχεία για αύξηση της κίνησης δεν είχαμε την ώρα που έγραφα τη στήλη, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα είναι εντυπωσιακά υψηλά. Το ερώτημα είναι αν οι online πωλήσεις κάλυψαν και τις απώλειες από τις offline πωλήσεις, αλλά μάλλον είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να απαντήσει κανείς τη δεδομένη στιγμή.

Αυτό που έδειξε η φετινή Black Friday σε μία χρονιά όπου το ηλεκτρονικό εμπόριο «εκτοξεύτηκε» στην Ελλάδα, είναι ότι πολλές μεγάλες εταιρείες του χώρου του λιανεμπορίου δεν είχαν διόλου προετοιμαστεί τα τελευταία χρόνια για τις αλλαγές που φέρνει το digital. Ο περίφημος ψηφιακός μετασχηματισμός δεν είναι απλά να φτιάξω ένα e-shop ή να αναβαθμίσω το ERP μου. Σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας, αξιοποίηση των εργαλείων που υπάρχουν διαθέσιμα -και απλά τα ανακαλύψαμε στο πρώτο lockdown- προκειμένου να είναι μία επιχείρηση περισσότερο ευέλικτη.

Το επισημαίνω αυτό, με αφορμή το γεγονός ότι μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες λιανεμπορίου στην Ελλάδα έχει εδώ και αρκετές ημέρες αναρτήσει στο site της ότι δε δέχεται άλλες online παραγγελίες, γιατί δεν μπορεί να τις εξυπηρετήσει. Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει τεράστια ταμειακά διαθέσιμα και δηλώνει ότι επενδύει στον ψηφιακό μετασχηματισμό, αλλά αυτό που... εννοούσε ήταν ότι έφτιαξε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα. Αυτό και τίποτα άλλο...

Αλλά ηλεκτρονικό εμπόριο σημαίνει και αλλαγές στην εφοδιαστική αλυσίδα, νέα μοντέλα λειτουργίας, όπως και διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της αγοράς. Και μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι από τις πετυχημένες εταιρείες στο χώρο της, αλλά έχουν καταλάβει πόσο γρήγορα αλλάζουν τα δεδομένα λόγω των ψηφιακών τεχνολογιών και πόσο γρήγορα μπορεί να βρεθούν πολύ πίσω σε σχέση με κάποιον ανταγωνιστή -νέο ή παλιό- που θα είναι περισσότερο ευέλικτος και θα καλύψει τις απαιτήσεις των καταναλωτών;

Άλλη εταιρεία βγήκε και δήλωσε ότι παραγγελίες που έγιναν την περασμένη εβδομάδα θα τις παραδώσει μετά από 30 ημέρες! Σεβαστό και απολύτως σωστό ότι προειδοποιείς τους καταναλωτές σου, αλλά δεν ήξερες από το πρώτο lockdown ότι θα υπάρξει και δεύτερο; Όλοι το περίμεναν, άρα και εσύ θα έπρεπε να είχες προετοιμαστεί κατάλληλα, κοιτώντας νέες συνεργασίες, ή εξετάζοντας καινούρια επιχειρηματικά μοντέλα. Είχες αρκετούς μήνες στη διάθεση σου για να το κάνεις και έπρεπε να το κάνεις.

Στην ψηφιακή εποχή, μία επιχείρηση πρέπει να είναι ευέλικτη και να παίρνει γρήγορα αποφάσεις. Και να τις υλοποιεί ακόμη πιο γρήγορα. Και εκεί έχουν σημασία τα δεδομένα και τα εργαλεία αξιοποίησης τους. Αυτός είναι ο ψηφιακός μετασχηματισμός.

Και ένα τελευταίο παράδειγμα των αλλαγών που έχουν υπάρξει και πως ο ανταγωνισμός δεν είναι μόνο τοπικός. Ένα πορτοφόλι που θέλω να αγοράσω -από αυτά που ακολουθούν τη νέα τάση των εξαιρετικά μικρών πορτοφολιών- το βρίσκω στην Ελλάδα σε δύο καταστήματα με 45 ευρώ συν τα έξοδα αποστολής, που είναι 2-3 ευρώ. Μάλιστα, το ένα από τα δύο καταστήματα μοιάζει να είναι η επίσημη «αντιπροσωπεία» στην Ελλάδα, με την εταιρεία που το κατασκευάζει και έχει έδρα στη Γερμανία. Προφανώς, γνωρίζω ότι στην καλύτερη περίπτωση, λόγω του όγκου παραγγελιών που υπάρχει και του «χαμού» που γίνεται με δεδομένη και την εμπειρία που έχω από τις εταιρείες ταχυμεταφορών, ότι θα απαιτηθεί μία εβδομάδα για να το πάρω στα χέρια μου.

Στο online κατάστημα του κατασκευαστή, όπου η ποικιλία των διαθέσιμων μοντέλων είναι πολύ μεγαλύτερη, το ίδιο προϊόν είναι στα 39 ευρώ. Τα μεταφορικά είναι δωρεάν και θα γίνει μέσω μίας από τις πιο γνωστές διεθνείς εταιρείες ταχυμεταφορών που όταν δηλώνει 3-5 εργάσιμες ημέρες, είναι πολύ σπάνιο να μη σου έρθει σε αυτό το χρονικό διάστημα. Ακόμη και με Black Friday. Οπότε και θα μου έρθει περίπου την ίδια ημέρα και μου κοστίζει περίπου 20% φθηνότερα. Από που νομίζετε ότι το παρήγγειλα;

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Καθώς μπαίνουμε πια στο τελευταίο «31άρι» για να ολοκληρωθεί αυτός ο χρόνος («που να πάει και να μη γυρίσει!», όπως φωνάζει καιρό τώρα, ο φίλος μου ο Μήτσος, στολίζοντάς τον με κάμποσα «γαλλικά», καθότι «ανθηρόστομος» - δικό του το επίθετο) και να περάσουμε στον επόμενο, για να δούμε κι εκείνου τα χαΐρια, είπα να δώσω μια μικρή νότα αισιοδοξίας στη στήλη, έτσι «για να γελάσει λίγο τ’ αχείλι μας», που λέει κι ο ποιητής.

Και τι καλύτερο από μια ματιά στο ψηφιακό μέλλον μας, που δείχνει να εγγυάται η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς τα αποφάσισαν ήδη οι ηγέτες των χωρών – μελών της, εγκρίνοντας έναν μοναδικό συνδυασμό προτάσεων και μέτρων που από τη μια ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα της «γηραιάς ηπείρου» στο αέναο αγώνα για εμπορική / οικονομική / πολιτική κυριαρχία στον κόσμο κι από την άλλη διασφαλίζουν τις αξίες και τα θεμελιώδη δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται με γοργό ρυθμό.

Βεβαίως, η πανδημία συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί και να μας αναγκάζει να παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα όλες τις εξελίξεις για την εμφάνιση των σχετικών με την COVID-19 εμβολίων στην αγορά, λαχταρώντας για την επικείμενη «λύτρωσή» μας, αλλά προκειμένου να διατηρηθεί και κυρίως να στεριώσει το «παράπλευρο κέρδος» του leapfrogging στις ψηφιακές επιδόσεις μας, οι Βρυξέλλες δεν αρκεί να έχουν απλώς όραμα – παράλληλα, πρέπει να εξασφαλίσουν και την υλοποίησή του.

Κατά τους επαΐοντες, η ψηφιοποίηση  των πάντων είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να εξελιχθούν νέες μορφές ανάπτυξης και να ενισχυθεί η ανθεκτικότητα της Ευρώπης κι αυτό ακριβώς αποφασίστηκε στις αρχές Οκτωβρίου, στην έκτακτη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου οι ηγέτες των «27» έδωσαν προθεσμία έξι μηνών - ως τον Μάρτιο του 2021- στην Επιτροπή, για να παρουσιάσει τη στρατηγική της σ’ αυτό το θέμα, κατά την επόμενη δεκαετία.

Μάλιστα, για να δείξουν ότι εννοούν τα λόγια να γίνουν πράξη, στην ίδια συνάντηση αποφάσισαν να διατεθεί το 20% του Ταμείου Ανάκαμψης για τη χρηματοδότηση της μετάβασης στη νέα εποχή, με κύριο αποδέκτη τις υποδομές, αλλά και τις ΜικροΜεσαίες Επιχειρήσεις, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής οικονομίας. Εξειδικεύοντας ακόμα περισσότερο, τα χρήματα αυτά (που, για την Ελλάδα, αντιστοιχούν σε πάνω από 6 δις €) θα κατευθυνθούν στην ανάπτυξη τεχνολογιών επόμενη γενιάς (υπερυπολογιστές, κβαντικοί υπολογιστές, εφαρμογές blockchain και ανθρωποκεντρικής Τεχνητής Νοημοσύνης), σε πρόσθετη χωρητικότητα στις ψηφιακές αλυσίδες αξίας, σε υποδομές νέων δικτύων με μεγάλες δυνατότητες και διασφάλιση δεδομένων, νέες λύσεις προστασίας από κυβερνοαπειλές, προηγμένες ψηφιακές εφαρμογές για την επίτευξη των φιλόδοξων περιβαλλοντικών στόχων της Ευρώπης, όπως και σε αναβάθμιση των ψηφιακών δυνατοτήτων των εκπαιδευτικών συστημάτων στις χώρες – μέλη, που υστερούν.

Τι αποτέλεσμα θα έχουν όλα αυτά και σε ποιο βαθμό το όραμα θα γίνει «θάμα», κανείς δεν ξέρει ακόμα… Είναι, όμως, γεγονός αναμφισβήτητο και ως τώρα έχει αποδειχθεί πολλές φορές πως η ψηφιοποίηση μπορεί να δώσει λύσεις σε πολλές προκλήσεις. Άλλωστε, όλοι ζήσαμε στο πετσί μας, τους μήνες της πανδημίας, τις τεράστιες ανατροπές στον τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε. Μέσα σε λίγες εβδομάδες καταφέραμε όσα δεν κάναμε επί μήνες και χρόνια. Κι αν βγουν αληθινά (γιατί όχι, άλλωστε;) όσα άκουσα πριν από λίγες ημέρες από το στόμα του διάσημου Αμερικανού διανοητή, εφευρέτη, συγγραφέα και κυρίως μελλοντολόγου, Ray Kurtzweil, που μίλησε ως keynote speaker σε διεθνές συνέδριο της SAS, στο ψηφιακό μας μέλλον (που είναι, προφανώς, κι αυτό εκθετικό, σαν τις τεχνολογίες που το «υπηρετούν») η Τεχνητή Νοημοσύνη θα αναδειχθεί όχι σε εχθρό, αλλά σε σύμμαχο των ανθρώπων, σε επέκταση του μυαλού τους -με την ίδια λογική που οι μηχανές είναι επέκταση των μυών μας, όπως σημείωσε.

Σ’ αυτό το μέλλον που δεν είναι καθόλου μακριά (το 5G με τις φοβερές δυνατότητές του, μπαίνει ήδη ως «εμπροσθοφυλακή» στη ζωή μας, σε λίγους μήνες) η Ευρώπη πρέπει και μπορεί να βρίσκεται αν όχι στην πρωτοπορία τουλάχιστον κάπου κοντά. Αρκεί να προχωρήσουμε όλοι μαζί στον ψηφιακό μετασχηματισμό μας, για να ξεπεράσουμε με τη βοήθειά του την κρίση, αξιοποιώντας τις πολλές ευκαιρίες που πλέον παρουσιάζονται, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς να ξεχνάμε ούτε το περιβάλλον αλλά ούτε και την ανθρωποκεντρική διάσταση της τεχνολογίας.      

Γένοιτο…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αν το δοκιμάσεις, δύσκολα θα το σταματήσεις. Αυτό θα μπορούσε να είναι το μότο για μία καμπάνια ηλεκτρονικού εμπορίου, αν και είναι μάλλον απίθανο να τολμήσει κανείς μία τέτοια καμπάνια, δεδομένων των διάφορων συνειρμών που μπορεί να δημιουργήσει το συγκεκριμένο σύνθημα...

Όμως, αυτή είναι και η πραγματικότητα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που απέφευγαν να κάνουν online αγορές γιατί είχαν αρκετές ανησυχίες. Φοβόντουσαν ότι κάποιο πρόβλημα θα εμφανιζόταν με την πληρωμή, φοβόντουσαν ότι θα τους "κοροϊδέψουν" στο κατάστημα, φοβόντουσαν ότι κάτι θα πάει στραβά με την παραγγελία και την αποστολή. Η πραγματικότητα είναι βέβαια αρκετά διαφορετική. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διάφορα προβλήματα, οι online αγορές έχουν πολλά πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα, μπορείς να κάνεις τις αγορές σου όποτε το θες από την άνεση του καναπέ ή του γραφείου σου. Ή ακόμη και από το δρόμο. Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθείς στην κίνηση για τα ψώνια σου, θα έρθουν στο σπίτι σου. Μπορείς να βρεις πιο εύκολα την καλύτερη δυνατή τιμή. Τα πλεονεκτήματα είναι ουκ ολίγα και σε πολλές κατηγορίες προϊόντων.

Όταν όμως δοκιμάσεις να κάνεις online αγορές και πειστείς ότι δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας, τότε καταλήγουν να γίνονται συνήθεια. Και αυτή την άποψη θεωρώ ότι την επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα η Convert Group σχετικά με την αύξηση των πωλήσεων των online σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα. Πωλήσεις που «εκτοξεύτηκαν» μεν κατά τη διάρκεια της πρώτης "καραντίνας" αλλά οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης διατηρήθηκαν και τους επόμενους μήνες.

Το σούπερ μάρκετ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα από τα τελευταία «προπύργια» όσον αφορά την κυριαρχία των φυσικών καταστημάτων. Και γενικότερα τα στελέχη των αλυσίδων σούπερ μάρκετ δεν έδειχναν -μέχρι πρότινος τουλάχιστον- να πιστεύουν στη δυναμική του Internet ως ένα σημαντικό κανάλι πωλήσεων. Όσοι προσέφεραν την online δυνατότητα, το θεωρούσαν περισσότερο ως κάτι "nice to have" παρά ως σημαντικό κανάλι πώλησης. Η ατάκα ήταν πως οι Έλληνες καταναλωτές προτιμούν να πηγαίνουν στο φυσικό κατάστημα ενός σούπερ μάρκετ, γιατί περνώντας από τους διαδρόμους θυμούνται και τι άλλο χρειάζονται.

Η άποψη αυτή έχει κάποια βάση, αλλά πλέον οι καταναλωτές, πέραν των ευκολιών ή της ανάγκης που προσφέρει το online shopping, θέλουν και να μη χάνουν χρόνο. Πέραν του θέματος της υγείας, οι online αγορές από το σούπερ μάρκετ προσφέρουν μεγάλη ευκολία. Δεν χρειάζεται να πάρεις το αυτοκίνητο σου και να πας μέχρι το κατάστημα, να προσπαθείς να βρεις να παρκάρεις, ενώ αν έχεις και παιδιά η ταλαιπωρία είναι ακόμη μεγαλύτερη. Τώρα, μπαίνεις στο διαδίκτυο, συμπληρώνεις τη λίστα με τα ψώνια και ορίζεις την ώρα που θες να σου τα φέρουν. Πληρώνεις και με την κάρτα σου και όλα είναι ωραία και καλά.

Η ευκολία είναι πολύ σημαντική υπόθεση και όταν συνηθίσεις, δύσκολα επιστρέφεις στις παλιές συνήθειες. Και αν και τα σούπερ μάρκετ ακολουθήσουν τον online δρόμο, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο έχει έρθει για να μείνει.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έτσι είναι, φίλοι και φίλες του «Επωνύμως»! Αν έχεις στερηθεί κάτι (που εμείς έχουμε στερηθεί κιόλας πολλά, σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς, όλους αυτούς τους μήνες) και σου δώσουν το ελεύθερο να κάνεις κάτι, ο κίνδυνος να ξεφύγεις είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός! Πώς μου ήρθε αυτό και πού το βασίζω, θα με ρωτήσετε και με το δίκιο σας, αν δεν πάει κιόλας το μυαλό σας στο «κακό», τις ακατανόητες συμπεριφορές που πληρώνουμε τώρα όλοι, με την οδυνηρή έξαρση της πανδημίας… Όμως, όχι - δεν εννοώ αυτό κι ας ισχύει! Η αναφορά μου έχει ως αφορμή ένα ρεπορτάζ που διάβασα τις προάλλες στο γνωστό και μη εξαιρετέο Information Week, το οποίο μου έφερε αμέσως στο μυαλό τον τίτλο, αλλά και όσα διαβάζετε τώρα…

Το άρθρο αξιοποιεί στοιχεία από πρόσφατη έρευνα της Gartner και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμοί ανά τον κόσμο (με πρώτη, φυσικά, την αμερικανική αγορά) ετοιμάζονται για μεγάλες επενδύσεις σε τεχνολογία, από τους πρώτους κιόλας μήνες του 2021, όχι μόνο για να καλύψουν το χαμένο έδαφος των μηνών της πανδημίας, αλλά και για να επιστρέψουν στην ανάπτυξη με ακόμα ταχύτερο ρυθμό, υπακούοντας στα κελεύσματα των καιρών. Τα οποία, βεβαίως, έχουν επηρεαστεί σφόδρα από τις αυξημένες ανάγκες λόγω της αλλαγής του μοντέλου εργασίας, αλλά και των ανατροπών σε συγκεκριμένους τομείς. Η έρευνα το λέει καθαρά, τονίζοντας ότι «η πανδημία έχει φέρει το μέλλον πολύ κοντύτερα μας και οι επενδύσεις στο cloud, στην ανάπτυξη των σχετικών εφαρμογών, όπως και σε υπηρεσίες Software-as-a-Service που τις υπολογίζαμε για το 2024, θα γίνουν πλέον μέσα στο 2021 και το 2022».

Ειδικά αυτό το τελευταίο θα πρέπει να το προσέξουμε, καθώς επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την απομάκρυνση από τους ιδιόκτητους server και τη στροφή προς το cloud και την αγορά υπηρεσιών. Η Gartner επισημαίνει πως, από το «βαρομετρικό υψηλό» του 2018 και μετά, οι πωλήσεις server βαίνουν μειούμενες – για φέτος, η πρόβλεψή της κινείται μεταξύ -6% και -7%, με την τάση να είναι καθαρά καθοδική. Αντίθετα, οι CIOs φαίνεται πως βάζουν τα ρέστα τους -σε μια προσπάθεια να ρίξουν το κόστος και να αξιοποιήσουν τα στελέχη των επιχειρήσεων σε πιο απαιτητικές εργασίες- στους αυτοματισμούς. Έτσι, πολύ σημαντικές επενδύσεις αναμένονται τα επόμενα χρόνια σε RPA (Robotic Process Automation) με όλα τα συναφή εργαλεία (φέτος, οι πωλήσεις αναμένεται να σημειώσουν αύξηση 15% πάνω από τα 1,4 δις $ του 2019), καθώς θα περάσουμε σταδιακά από το automation στο hyperautomation.

Η αλλαγή της χρονιάς θα φέρει και τις απαραίτητες (παρότι δεν έχουμε ακόμα αφήσει πίσω μας την πανδημία, αλλά προφανώς έχουμε καλύτερη διάθεση, χάρη στις θετικές εξελίξεις στο «μέτωπο» των εμβολίων…) διορθώσεις στην αγορά του ICT. H Gartner αξιολογεί ότι οι επενδύσεις σε data centers, που φέτος προβλέπονται μειωμένες κατά 3,1%, το 2021 θα αυξηθούν κατά 5,2%, ενώ ανάλογες θα είναι οι επιδόσεις και σε άλλους τομείς: οι επενδύσεις σε επιχειρηματικό λογισμικό που φέτος μειώνονται κατά 3,6%, θα αυξηθούν κατά 7,2% το 2021, οι υπηρεσίες πληροφορικής από -4,6% θα πάνε στο +4,1%, ενώ οι υπηρεσίες στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, που φέτος χάνουν 2,9%, τον ερχόμενο χρόνο σχεδόν θα ισοφαρίσουν με αύξηση κατά 2,8%. Πολύ πιο μέτρια προβλέπεται η ανάκαμψη στο χώρο των συσκευών, όπου τη φετινή πτώση κατά 13,4% δεν θα μπορέσει να αναπληρώσει η μικρή αύξηση, κατά 2,9%, που αναμένεται για το 2021. Κι όπως θα ανέμενε κανείς, από πλευράς υπηρεσιών, μακράν μπροστά βρίσκονται οι cloud-based υπηρεσίες τηλεδιάσκεψης, με δεύτερο το desktop-as-a-Service.

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ένα σχόλιο των ερευνητών της Garttner σύμφωνα με το οποίο οι CIOs είναι μεν έτοιμοι να «το σανιδώσουν», όσον αφορά στις δαπάνες, αλλά προσεκτικά - σε συγκεκριμένους μονάχα τομείς, που θα λύσουν τα τωρινά τους προβλήματα και, βεβαίως, θα συνεισφέρουν στον ψηφιακό μετασχηματισμό, του οποίου η υλοποίηση σε λογικά χρονικά πλαίσια παραμένει το «ιερό δισκοπότηρο», για κάθε οργανισμό και επιχείρηση…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Οι χαμηλότερες τιμές είναι, σύμφωνα με μία αρκετά εδραιωμένη αντίληψη, ο βασικός λόγος που οι Έλληνες καταναλωτές προτιμούν τις αγορές μέσω Διαδικτύου. Κάτι που σαφώς και ισχύει μεν, αλλά αυτό που δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό είναι πως οι Έλληνες καταναλωτές έχουν αρχίσει πλέον να γίνονται πολύ πιο προσεκτικοί και δεν αναζητούν μόνο τις χαμηλότερες τιμές, αλλά μία καλή εμπειρία, βασικό κομμάτι της οποίας είναι και άλλα πράγματα. Όπως, για παράδειγμα, να μην προσπαθεί κάποιο ηλεκτρονικό κατάστημα να μην προσπαθεί να τους «κοροϊδέψει».

Διάβαζα μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα που έκανε η Κραταιόν Συμβουλευτική και ανέφερε πως 8 στους 10 καταναλωτές δήλωσαν ότι έχουν αφήσει ένα καλάθι χωρίς να προβούν σε αγορά. Και οι βασικοί λόγοι δυσαρέσκειας ήταν τα έξτρα κόστη που προκύπτουν μέχρι το τέλος της συναλλαγής (59%) και η υποχρεωτική δημιουργία λογαριασμού (27%). Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι οι καταναλωτές αισθάνθηκαν ότι το e-shop που επέλεξαν προσπάθησε να τους «κοροϊδέψει» όσον αφορά στο κόστος.

Η προσωπική εμπειρία μου είναι πως πολλές φορές βλέπω μεταφορικά κόστη που είναι κυριολεκτικά πολύ υψηλά. Ενδέχεται να φθάνουν ακόμη και στο 20% ή στο 30% της αξίας ενός προϊόντος που θέλω να αποκτήσω. Καταλαβαίνω πως για ένα μικρό ηλεκτρονικό κατάστημα είναι πρόβλημα να πετύχουν καλές τιμές όσον αφορά στα μεταφορικά, αλλά να πληρώνεις 5 ευρώ επιπλέον για να αγοράσεις ένα προϊόν που κοστίζει 15 ευρώ, είναι μάλλον υπερβολικό. Ή τουλάχιστον αισθάνεσαι ως καταναλωτής ότι είναι υπερβολικό.

Στην ίδια έρευνα, αναφέρει ότι οι παράγοντες που οδηγούν σε μεγαλύτερη ικανοποίηση όπως τους περιέγραψαν οι ίδιοι οι καταναλωτές, είναι τα δωρεάν μεταφορικά κι οι επιστροφές (92%), η ασφάλεια στις συναλλαγές (91%), η εύκολη διαδικασία πληρωμής (88%) και η παράδοση την επόμενη ημέρα (88%). Υπάρχουν και άλλοι λόγοι, αλλά θα επιμείνω λίγο σε αυτούς.

Οι Έλληνες καταναλωτές δείχνουν ότι θέλουν να βλέπουν απευθείας το συνολικό κόστος. Καταλαβαίνουν ότι για μία παραγγελία κάτω των 25 ευρώ είναι πιθανό να υπάρχει έξτρα κόστος για τη μεταφορά, αλλά όταν βλέπουν ότι δωρεάν μεταφορικά είναι μόνο για παραγγελίες άνω των 50 ευρώ αισθάνονται λίγο «περίεργα» θα έλεγα.

Βέβαια, δεν είναι εύκολο να προσφέρεις δωρεάν μεταφορικά σε όλες τις παραγγελίες. Ιδίως αν είσαι ένα μικρό ηλεκτρονικό κατάστημα. Αλλά εκεί είναι ένας τομέας που μπορεί να διαφοροποιηθεί ένα e-shop. Λύσεις υπάρχουν. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να ομαδοποιεί τις παραγγελίες που αποστέλλονται σε μία περιοχή. Ή να κάνει το ίδιο τις μεταφορές, αν η παραγγελία πρέπει να παραδοθεί μέσα στην ίδια πόλη. Χρειάζεται, βέβαια, λίγο καλύτερη οργάνωση αλλά είναι εφικτό.

Όπως, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και συνεργασίες. Είμαι βέβαιος ότι αν όλα τα ηλεκτρονικά καταστήματα που εδρεύουν σε μία πόλη στην ελληνική περιφέρεια «συνεργαστούν» θα μπορούσαν να πάρουν πολύ καλύτερες τιμές από μία μεταφορική εταιρεία. Πρακτικά, δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο. Και ανοικτά μυαλά, προκειμένου να λειτουργήσουν νέα μοντέλα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η ζωή μας θα είναι διαφορετική, μετά την πανδημία – τελεία και παύλα! Το έχουμε πει και το έχουμε γράψει τόσες και τόσες φορές, το έχουμε πιά αφομοιώσει και έχουμε αποδεχθεί ψυχικά, σε μεγάλο βαθμό, τις συνέπειες που εμφανίζονται μια-μια, στο πλαίσιο της νέας κανονικότητας. Παρόλα αυτά, δεν παύουν να με ξαφνιάζουν (και μιλάω, τώρα, επί προσωπικού – ελπίζω εσείς να το έχετε ξεπεράσει) ειδήσεις σαν κι αυτή που δημοσίευσε τις προάλλες το Information Week, σύμφωνα με την οποία ένα από τα «καυτά» (όχι το πιο «καυτό», πάντως, τις δυο πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν, όπως θα το περιμένατε, τα συστήματα τηλεδιάσκεψης και τα collaboration tools, τα εργαλεία συνεργασίας) θέματα στην εποχή της πανδημίας, είναι η χρήση των chatbots. Τα οποία, συν τοις άλλοις, αναδεικνύονται σε πεδίο δόξης λαμπρό όσον αφορά στην εφαρμογή αυτοματισμών και λύσεων Τεχνητής Νοημοσύνης.

Σύμφωνα με την είδηση, οι πωλήσεις τους σημειώνουν σημαντική άνοδο κι αυτό -ως ένα βαθμό- είναι κατανοητό: αφενός οι περιορισμοί στην κίνηση έχουν στρέψει καταναλωτές και χρήστες στις online υπηρεσίες, αφετέρου (για τον ίδιο λόγο, αλλά όχι μόνο, καθώς οι αυτοματισμοί είναι από τα βασικά στοιχεία του καθυστερημένου, αλλά αναγκαίου πλέον ψηφιακού μετασχηματισμού επιχειρήσεων και οργανισμών) οι νέες συνθήκες επιβάλλουν αναδιάταξη πόρων και ειδικά του ανθρώπινου δυναμικού, σε πιο δημιουργικές εργασίες, αφήνοντας τις απλούστερες και μάλλον τυποποιημένες (όπως μπορεί να είναι η ανακατεύθυνση κάποιας εισερχόμενης κλήσης στο τηλεφωνικό κέντρο) στις μηχανές.

Κι αυτό είναι μόνο η αρχή, καθώς οι δυνατότητες των chatbots πάνε πολύ μακρύτερα. Μπορούν, για παράδειγμα, να κάνουν διάλογο με τον καλούντα, αφενός για να καταλάβουν τι τον απασχολεί ώστε να τον κατευθύνουν στον κατάλληλο αποδέκτη, αφετέρου για να δώσουν τη σωστή απάντηση σε ένα απλό ερώτημά του (πχ. τι ώρα κλείνει το service στο εστιατόριό σας, τι ώρα ξεκινάει η προβολή μιας ταινίας στον κινηματογράφο ή τι πιστοποιητικά και διαδικασίες χρειάζονται για τη διεκπεραίωση μιας συγκεκριμένης υπόθεσης), απαλλάσσοντας τους εργαζομένους από σημαντικό πρόσθετο φόρτο.

Τους τελευταίους μήνες, για παράδειγμα, ένα καλό παράδειγμα εφαρμογής ήταν η χρήση (και στην Ελλάδα) chatbot που πληροφορούν κάθε ενδιαφερόμενο για τις βασικές προφυλάξεις που πρέπει να παίρνει κανείς, τα κύρια συμπτώματα του COVID-19, αλλά και τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσει σε κάποια υγειονομική υπηρεσία, στην περίπτωση που χρειαστεί να γίνει έλεγχος.

Βέβαια, η πανδημία μπορεί να έδρασε ως επιταχυντής -όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις τεχνολογικών εφαρμογών, όπου εργασίες μηνών και χρόνων ολοκληρώθηκαν μέσα σε λίγες εβδομάδες- και στην περίπτωση των chatbots, όμως, ο συγκεκριμένος χώρος σημείωνε ήδη σημαντική ανάπτυξη για δυο λόγους: ο ένας είναι η μείωση του κόστους, με τη χρήση των αυτοματισμών, που αναφέραμε παραπάνω, και ο άλλος (και ίσως κυριότερος, όσον αφορά στο κοινωνικό σκέλος και τις προεκτάσεις του στο μέλλον) είναι η απαίτηση των χρηστών / καταναλωτών για 24/7 και υψηλής ποιότητας εξυπηρέτηση.

Με δεδομένο τον πελατοκεντρικό προσανατολισμό των περισσότερων επιχειρήσεων (και τους οργανισμούς να ακολουθούν στον ίδιο δρόμο), όπου η μεγιστοποίηση της θετικής εμπειρίας του πελάτη αναγνωρίζεται ως βασικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, τα chatbots καλούνται να παίξουν κομβικό ρόλο στην επίτευξη αυτού του στόχου.

Κι είναι βέβαιο πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει τόσο με τα «απλά μοντέλα», που διαθέτουν περιορισμένες δυνατότητες και συγκεκριμένη χωρητικότητα περιεχομένου, αλλά με τα διαρκώς εξελισσόμενα chatbot, που μπορούν να ανοίξουν κουβέντα με τον χρήστη, εξ ου και η ονομασία conversational chatbot, με την οποία είναι διεθνώς γνωστά. Αυτά είναι περισσότερο πολύπλοκα στη δημιουργία τους και δυσκολότερα στον προγραμματισμό τους, καθώς βασίζουν τη λειτουργία τους στις δυνατότητες της Μηχανικής Μάθησης. Μπορούν, δηλαδή, να συγκεντρώσουν δεδομένα από τις ερωτήσεις χρηστών / καταναλωτών και να εκπαιδευτούν να απαντούν όχι σε έναν τυποποιημένο, αλλά σ’ έναν ευρύτερο κύκλο ερωτήσεων, συνδυάζοντας πολλά επί μέρους στοιχεία, στο πλαίσιο ενός σχεδόν κανονικού διαλόγου σε φυσική γλώσσα, όπου βεβαίως σημαντικό ρόλο παίζουν οι τεχνολογίες text-to-speech και speech-to-text, καθώς το κείμενο παραμένει ο κοινός παρονομαστής για τη  κατανόηση κάθε αιτήματος και την επιλογή της σωστής απάντησης.

Για την ώρα, ο συγκεκριμένος τομέας θεωρείται μάλλον avant-garde, αλλά η ανάπτυξή του είναι ραγδαία, όπως αποδεικνύει και η ολοένα μεγαλύτερη συχνότητα με την οποία καθημερινά συναντάμε τέτοια συστήματα. Δεν είναι ακόμα ο κανόνας, αλλά κάτι μας λέει πως πολύ σύντομα θα γίνουν…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

H πρώτη σκέψη για το τι θα γράψω στο σημείωμα αυτής της εβδομάδας, ήταν να ασχοληθώ με το νέο lockdown και την επερχόμενη Black Friday. Αλλά νομίζω ότι τα κάλυψα αρκετά σε πρόσφατα σημειώματα. Και πρακτικά, το lockdown δεν δημιουργεί κάποια νέα ανάγκη. Οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου, ούτως ή άλλως, οφείλουν να βελτιώσουν τη μεθοδολογία τους όσον αφορά στις παραδόσεις των παραγγελιών, όπως επίσης οφείλουν να έχουν προετοιμαστεί καλύτερα για την αύξηση του όγκου των παραγγελιών, που είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει. Αν τα παθήματα του lockdown της άνοιξης δεν έχουν γίνει μαθήματα, τότε έχουμε… πρόβλημα.

Όμως, ένα άλλο στοιχείο που χρειάζεται προσοχή στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου είναι αυτό των πληρωμών. Πολλοί που ξεκινούν τη δραστηριοποίησή τους στις online πωλήσεις δε σκέφτονται ότι χρειάζονται και έναν τρόπο για να πληρώνονται! Και πολλές φορές, βρίσκονται προ εκπλήξεων.

Το αναφέρω με αφορμή την προ ολίγων ημερών ανακοίνωση για την είσοδο του Skroutz στο μετοχικό κεφάλαιο της EveryPay. Κίνηση που, κατά την προσωπική άποψή μου, δείχνει δύο πράγματα: ότι το Skroutz έχει αποφασίσει να γίνει περισσότερο «επιθετικό» και ότι η σημασία του συστήματος πληρωμών στο marketplace είναι αρκετά μεγάλη.

Σταδιακά, εκτιμώ ότι όλο και περισσότεροι βλέπουν πως οδηγούμαστε σε μία «μάχη» των marketplaces. Skroutz και Public είναι οι δύο μεγαλύτεροι «παίκτες» αυτή τη στιγμή και έχουμε να δούμε αρκετές κινήσεις και από τους δύο. Καθώς θα προσπαθούν και οι δύο να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό εμπόρων, θεωρώ ότι θα δούμε και μία προσπάθεια να πείσουν τους υποψηφίους να προτιμήσουν τον έναν ή τον άλλο - αν και θεωρώ ότι το πιο σωστό για έναν έμπορο είναι η παρουσία και στα δύο. Και σε αυτή την προσπάθεια το σύστημα πληρωμών θα έχει τη δική του σημασία. Γιατί μην ξεχνάμε, ότι ο κάθε έμπορος ενδιαφέρεται κυρίως για το τι μπαίνει στον τραπεζικό λογαριασμό του.

Υπό αυτό το σκεπτικό, η κίνηση του Skroutz έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι δύσκολο να πω ότι θα είναι καθοριστικής σημασίας για τη «μάχη», αλλά μερικές φορές κάθε λεπτομέρεια μετράει. Και οι πληρωμές κάθε άλλο παρά λεπτομέρεια είναι στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, ως συνέπεια της πανδημίας, χωρίς κανείς να ξέρει ή να μπορεί να προβλέψει προς τα πού θα «γυρίσει το παιχνίδι», είναι βεβαίως το στοίχημα του εργατικού δυναμικού την εποχή της «νέας κανονικότητας». Γιατί, ναι μεν όλοι ξέρουμε και κυρίως έχουμε αποδεχτεί ότι η εξ αποστάσεως εργασία θα είναι ο κανόνας για πολλούς ακόμα μήνες, αλλά μετά -όταν αυτός ο εφιάλτης τελειώσει και ο εγκλεισμός μείνει μια κακή ανάμνηση- πόσοι και ποιοι θα επιστρέψουν στην «παλιά κανονικότητα», στον «παλιό» και «παραδοσιακό» τρόπο εργασίας; Πολλοί; Λίγοι; Οι περισσότεροι; Ή, μήπως, κανένας, γιατί θα έχουμε συνηθίσει πιά το καινούριο «κοσκινάκι» μας, ή θα έχουμε καταλάβει πως η ζωή προχωράει κι ότι υπάρχουν άλλοι, εναλλακτικοί και πρόσφοροι δρόμοι, πέρα από εκείνους που ξέραμε και ακολουθούσαμε τότε, προ πανδημίας;

Θα μου πείτε, χρειάζεται να το ξέρουμε από τώρα αυτό; Βλέποντας και κάνοντας! Χμμμμ, δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, καθώς το σημερινό εργατικό δυναμικό είναι εκείνο που θα αναλάβει να υλοποιήσει -τουλάχιστον, στην πρώτη φάση του και μέχρι να παραδώσει τη σκυτάλη στη νεότερη και (όπως όλοι ελπίζουν) περισσότερο ψηφιακά μορφωμένη νέα γενιά- τον από καιρό επιβεβλημένο πλέον ψηφιακό μετασχηματισμό των επιχειρήσεων και των οργανισμών, ο οποίος θεωρείται το «ιερό δισκοπότηρο» της ανάπτυξης για την επόμενη ημέρα.

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς οι επιχειρησιακές ανάγκες (πχ. πόσοι θα μείνουν on-site και πόσοι remote – μην κοιτάτε που στις τεχνολογικές εταιρίες το πρόβλημα είναι σχεδόν λυμένο, καθώς έχουν τόσο τη γνώση, όσο και τον αναγκαίο εξοπλισμό, επομένως θα μείνουν μονάχα οι φύλακες, άντε και κάποιος από το service και το λογιστήριο…) θα καθορίσουν τη σύνθεση του «πληρώματος» στην αρχή, που μπορεί να αλλάξει στη συνέχεια…

Όποιες κι αν είναι οι αναλογίες, όμως, είναι φανερό ότι χρειάζεται πλέον αλλαγή κουλτούρας κι αυτό οι ειδήμονες θεωρούν πως αποτελεί μια από τις μεγάλες προκλήσεις στην εποχή της «νέας κανονικότητας», με απώτερο πάντα στόχο τη διατήρηση και ενίσχυση της παραγωγικότητας. Αυτό, άλλωστε, ήταν και το κύριο συμπέρασμα πρόσφατης έρευνας των Oxford Economics, Society of Human Resources και SAP σε δέκα χώρες, με επόμενη (και αναμενόμενη) προτεραιότητα την αναβάθμιση παλαιότερων και την προσθήκη νέων δεξιοτήτων.

Η έρευνα, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «The Future of Work Arrives Early», που παραπέμπει ευθέως στις βίαιες ανατροπές λόγω του COVID-19, αναγνωρίζει επίσης ως άλλες προτεραιότητες την εξασφάλιση των κατάλληλων εργαλείων για την εξ αποστάσεως συν-εργασία των πολλών και την ομαλότερη επιστροφή (των λίγων, πιθανώς) στην πρότερη κατάσταση, ενώ μια τάση που αρχίζει να διαφαίνεται από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων, είναι ότι οι επιχειρήσεις μάλλον τείνουν να «εξ-αγοράσουν» έτοιμες λύσεις και ανθρώπους, αντί να πετύχουν τον ίδιο στόχο μέσω έρευνας και αναβάθμισης των δεξιοτήτων των υφιστάμενων εργαζομένων. Η βασική διαφορά, βεβαίως, έγκειται στον σημαντικό χρόνο που απαιτείται για το δεύτερο, σε σχέση με τον συγκριτικά λιγότερο για το πρώτο…

Αξίζει να επισημανθεί, πάντως, το εύρημα της έρευνας ότι η δυνατότητα εξ αποστάσεως εργασίας μπορεί να λειτουργήσει ως μαγνήτης για την προσέλκυση ταλέντων τα οποία δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι μια εργασία σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, ενώ κρίσιμης σημασίας είναι και η διαπίστωση πως οι διοικούντες επιχειρήσεις πρέπει να δώσουν βάρος σε θέματα ενίσχυσης της κοινωνικής δικαιοσύνης, μείωσης των οικονομικών ανισοτήτων και διασφάλισης της υγείας και ευζωίας των εργαζομένων τους, καθώς αυτό μακροπρόθεσμα θα ευνοήσει τη δική τους ανάπτυξη και -εν δυνάμει- κερδοφορία.

Και, για να μην ξεχνάμε πως ακόμα έχουμε δρόμο όσον αφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης, οι ερευνητές τονίζουν στα συμπεράσματά τους ότι οι διοικούντες «πρέπει να ανταποκριθούν στην παγκόσμια κρίση, εστιάζοντας σε τοπικό επίπεδο». Από το στόμα τους και στο αυτί των τελευταίων…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το θέμα του αποκαλούμενου last mile στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου είναι από τα αγαπημένα αυτής της στήλης. Κυρίως επειδή αποδεικνύεται ότι είναι ένας από τους βασικούς λόγους που οι καταναλωτές στρέφονται προς τις online αγορές προϊόντων, ή προτιμούν να τις αποφεύγουν.

Το lockdown του Μαρτίου – Απριλίου ανέδειξε αρκετά ζητήματα όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο διεκπεραιώνονται οι παραγγελίες. Τόσο σε επίπεδο «κόμβων» των εταιρειών ταχυμεταφορών, όσο και αναφορικά με το θέμα της παράδοσης των παραγγελιών. Και, όπως ανέφερα σε προηγούμενο σημείωμα, η φετινή Black Friday έχει ιδιαίτερη σημασία προκειμένου να φανεί αν οι εμπλεκόμενοι «παίκτες» -είτε πρόκειται για τις εταιρείες ταχυμεταφορών είτε για τις μεγάλες αλυσίδες με δικά τους συστήματα διανομής- έχουν βελτιώσει τις υποδομές τους.

Όμως, είναι και μία ευκαιρία να δούμε αν υπάρχουν και φρέσκιες ιδέες στον τομέα της παράδοσης των παραγγελιών. Ένα ζήτημα που υπήρξε στο πρώτο lockdown (σ.σ. μπορεί να αποκλείσει κανείς ότι θα πάμε και για δεύτερο;) είναι ότι υπήρχε ζήτηση για παράδοση παραγγελιών, αλλά δεν υπήρχε προσφορά. Και επιπλέον, πολλές εταιρείες (είτε ταχυμεταφορών είτε μεγάλες αλυσίδες) έδειχναν να χρειάζονται περισσότερους ανθρώπους για παράδοση παραγγελιών για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, αλλά όχι για μόνιμα.

Το θέμα μου προέκυψε σε μία πρόσφατη συζήτηση, όπου το θέμα μας ήταν η ανάγκη για καινοτόμα μοντέλα στο χώρο του delivery. Κάποιες προσπάθειες υπάρχουν που επικεντρώνονται στην αυτοματοποίηση των διαδικασιών πρόσληψης προσωρινών εργαζομένων, που θα αναλάβουν να βοηθήσουν στη διεκπεραίωση των παραγγελιών και η σκέψη δείχνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πρακτική. Και ενδεχομένως να αποτελεί μία καλή λύση.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν και άλλες ιδέες για το θέμα. Αν μπορέσουμε να δούμε κάποια καινούρια, καινοτόμα μοντέλα, που να μπορέσουν να βελτιώσουν την εμπειρία του καταναλωτή και ουσιαστικά να δώσουν ώθηση στο ηλεκτρονικό εμπόριο.

Κρατείστε κιόλας ότι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, αλλά υπάρχει σε πολλές χώρες του πλανήτη. Να μία καλή ευκαιρία για disrupt που μπορεί να φέρει πραγματική προστιθέμενη αξία. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα startups που εξελίσσονται σε unicorns.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]