Επωνύμως…

Έχει γίνει πολύς λόγος τους τελευταίους μήνες για την επιτάχυνση του ρυθμού ψηφιοποίησης των ελληνικών επιχειρήσεων λόγω των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας του COVID-19. Και όντως έχουν γίνει πολλά βήματα. Όμως, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο για να διανύσουμε, ιδίως όσον αφορά στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων του Διαδικτύου, με το οποίο οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις δείχνουν να μην το βλέπουν και τόσο… σοβαρά.

Για παράδειγμα, μία πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Επιχειρείν (ELTRUN) του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με την Cosmote, έδειξε ότι το 70% των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων διαθέτει web site. Θα πει κανείς ότι το ποσοστό είναι μεγάλο. Αλλά αυτό είναι λίγο σαν το μισογεμάτο ποτήρι. Γιατί πολύ απλά εν έτει 2020, δεν νοείται επιχείρηση, όσο μικρή και αν είναι, να μην διαθέτει τη δική της ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο.

Ακόμη πιο ενδιαφέρον, είναι το στοιχείο πως το 20% όσων επιχειρήσεων έχουν ιστοσελίδα δήλωσε πως την έφτιαξαν μόνοι τους, ενώ ένα επιπλέον 11% απάντησε «κάποιος γνωστός». Είναι προφανές ότι μιλάμε για μία μάλλον ερασιτεχνική προσέγγιση που δείχνει ότι ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη χώρα μας δεν δείχνει και ιδιαίτερη προθυμία να αξιοποιήσουν το Διαδίκτυο.

Εξίσου ενδιαφέρον, είναι πως σε δείγμα 1.500 μικρομεσαίων επιχειρήσεων, το 72% απάντησε πως δεν έχει ηλεκτρονικό κατάστημα. Μόλις το 13% απάντησε πως έχει, ένα 11% ότι σκοπεύει να αποκτήσει και ένα 4% ότι φιλοξενείται σε ιστοσελίδα τρίτου. Φυσικά, δεν έχει νόημα για όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να έχουν ηλεκτρονικό κατάστημα. Αλλά και πάλι, το γεγονός ότι μόλις το 17% (13% με δικό τους και 4% μέσω ιστοσελίδα τρίτου, πιθανότατα κάποιου marketplace) είναι μάλλον χαμηλό.

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο αφορά στη χρήση των social media. To 2020 υπάρχει ένα 27% των επιχειρήσεων που δηλώνουν ότι δεν κάνουν χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενώ υπάρχει και ένα 11% που απάντησε ότι δεν το κάνει αυτή τη στιγμή, αλλά σκοπεύει. Και από αυτές που τα χρησιμοποιούν, το 94% είναι στο Facebook, το 49% στο Instagram και μόλις το 12% στο LinkedIn. Ειδικά, το τελευταίο στοιχείο για το LinkedIn δείχνει πολλά για τη σημασία που δίνουν οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις γενικότερα στην online παρουσία τους.

Γενικότερα, ένα βασικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρειάζονται εκπαίδευση αναφορικά με το πως μπορούν να αξιοποιήσουν τις ψηφιακές τεχνολογίες. Η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε ότι το 50% βρίσκεται στα πρώτα στάδια ψηφιακής ανάπτυξης, ποσοστό που είναι σίγουρα χαμηλό. Χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη προκειμένου οι Έλληνες επιχειρηματίες να καταλάβουν τη σημασία που έχουν πλέον οι ψηφιακές τεχνολογίες. Γιατί πολύ απλά είναι θέμα επιβίωσης για πολλές από αυτές.

Ταυτόχρονα, βέβαια, όλη αυτή η κατάσταση αποτελεί και μία ευκαιρία για πολλές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του digital. Γιατί σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί δυνητικοί πελάτες εκεί έξω, που θα πρέπει να τους πείσουν ότι αξίζει να επενδύσουν στην ψηφιακή παρουσία τους.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τις τελευταίες ημέρες (ας είναι καλά ο κορωνοϊός, που έχει «απελευθερώσει» σε μεγάλο βαθμό και σε παγκόσμιο επίπεδο τις «κλειστές» ως πέρυσι κάθε λογής σημαντικές εκδηλώσεις και συνέδρια, γεφυρώνοντας μέσω των τηλεδιασκέψεων τις απαγορευτικές αποστάσεις) είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια σειρά από πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες, στο πλαίσιο κάποιων «ψαγμένων» διοργανώσεων. Πολλά και διαφορετικά όσα άκουσα, αλλά ανάμεσά τους ένα θέμα ερχόταν ξανά και ξανά στην επικαιρότητα, καθώς το ανέφεραν πολλοί ομιλητές, από τη δική του σκοπιά, φυσικά, ο καθένας.

Αυτό δεν είναι άλλο, από την επιτακτική ανάγκη ρύθμισης και υιοθέτησης κατάλληλου θεσμικού πλαισίου, βασισμένου σε αρχές και ηθικούς κανόνες, σε όλες τις καινούριες τεχνολογίες οι οποίες αποτελούν πλέον τη βάση για τη «νέα κανονικότητα» που έχουμε ήδη αρχίσει να βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. 

Σ’ αυτή την ανάγκη αναφέρθηκαν πολλοί ομιλητές σε μεγάλο ευρωπαϊκό συνέδριο για το blockchain, τη ζήτησαν στο πλαίσιο τοποθέτησης για τις κοινωνικές συνέπειες της χρήσης Τεχνητής Νοημοσύνης στις ΗΠΑ, τη χαρακτήρισαν απαραίτητη ακόμα και αρκετοί συμμετέχοντες σε ελληνικό συνέδριο για την καινοτομία και το σχετικό με αυτήν οικοσύστημα. Δεν με ξάφνιασε τόσο η πολυμέρεια, οφείλω να ομολογήσω, όσο η αυξημένη συχνότητα υποβολής του ίδιου ουσιαστικά αιτήματος, με την κοινή (σε ελεύθερη απόδοση) επίκληση: Ρυθμιστείτε, γιατί χανόμαστε!

Οι παροικούντες στην «τεχνολογική Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν πολύ καλά, από προσωπική εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια, πως οι τεχνολογικές ανακαλύψεις συχνά προηγούνται ένα και δυο «κλικ» από την επίσημη καταγραφή, τη νομοθέτηση και τη θεσμική κάλυψη των εφαρμογών τους, πολύ περισσότερο τώρα, που οι εξελίξεις είναι ολοένα και πιο ραγδαίες… Επομένως, όλα τα παραπάνω δεν αιφνιδιάζουν κανέναν. Μόνο που -με την πανδημία να έχει παίξει με απόλυτη επιτυχία τον ρόλο του επιταχυντή, σ’ ό,τι αφορά στην τεχνολογική πρόοδο, αφού μέσα σε λίγους μήνες υλοποιήθηκαν όσα υπολογίζαμε πως θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να γίνουν- τα θεσμικά κενά διευρύνθηκαν ακόμα περισσότερο, ενώ παράλληλα κάποια άλλα θέματα δείχνουν να παίρνουν… «στραβό δρόμο»!

Η χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης, για παράδειγμα, επεκτείνεται σε ολοένα περισσότερους τομείς μάλλον άναρχα, χωρίς κάποια θεσμοθετημένη συμμόρφωση με τους (άγραφους ακόμα), κανόνες του Ethical AI, με αποτέλεσμα να αρχίσουν τα φάουλ… Ήδη, τα τελευταία χρόνια πυκνώνουν οι διαμαρτυρίες για «ρατσιστική» και κυρίως μη ελεγχόμενη εφαρμογή της από τράπεζες, κυβερνητικές υπηρεσίες, αλλά και αστυνομικές υπηρεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες - γενικά όπου χρησιμοποιείται η ανάλυση δεδομένων για την υποβοήθηση των όποιων αρχών στη λήψη σωστότερων (αλλά, άγνωστο με ποια κριτήρια) αποφάσεων, σε σημαντικά ζητήματα όπως η χορήγηση δανείων, η ικανοποίηση κάποιου αιτήματος, ακόμα και η σύλληψη / καταδίκη κάποιου ατόμου για παραπτώματα.

Επομένως, είναι μάλλον δικαιολογημένες οι εκκλήσεις για ρύθμιση αυτού του χώρου και υιοθέτηση κάποιων αρχών, οι οποίες θα βάλουν τα πράγματα σε τάξη και θα επιτρέψουν να χαρούν οι πολλοί τα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα που κομίζει αυτή η τεχνολογία, αρκεί βεβαίως να χρησιμοποιηθεί σωστά. Αντίθετα, αν τα πράγματα αφεθούν στην τύχη τους, είναι βέβαιο ότι θα έχουμε αρνητικές συνέπειες σε κοινωνικό, οικονομικό και εκπαιδευτικό επίπεδο, όπως και περιθωριοποίηση ατόμων ή ολόκληρων ομάδων, λόγω των ανισοτήτων και του «υφέρποντος» στους αλγορίθμους ρατσισμού, ο οποίος μάλιστα ενθαρρύνεται από συγκεκριμένες πολιτικές ομάδες, όπως πολλαπλά καταγγέλλεται.

Στα αιτήματα της κοινωνίας των πολιτών, που προφανώς έχει ξεσηκωθεί τους τελευταίους μήνες, ιδιαίτερα μετά την τραγική δολοφονία Φλόιντ και την γιγάντωση του κινήματος Black Lives Matter, τονίζεται ότι «η σημερινή ρατσιστική δικαιοσύνη (σ.σ. όπου αξιοποιούνται αλγόριθμοι που κανείς δεν αποκαλύπτει τα κριτήρια στα οποία  κριτήρια βασίστηκε η δημιουργία τους) πρέπει να δώσει τη θέση της στην κοινωνική δικαιοσύνη, η οποία θα δίνει λόγο και εξηγήσεις, ενώ θα είναι διαφανής, έγκυρη και υπεύθυνη».

Ας το δούμε, λοιπόν, αυτό το θέμα εγκαίρως, ώστε να μην απαξιωθεί και διαβληθεί στη συνείδηση του κόσμου μια τεχνολογία που μπορεί να προσφέρει πολλά, αν -επαναλαμβάνουμε- χρησιμοποιηθεί σωστά…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μέχρι πριν μερικά χρόνια, τα marketplaces ήταν μία έννοια με την οποία δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα η ελληνική αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου. Άπαντες γνώριζαν το Amazon, φυσικά, αλλά το marketplace ήταν κάτι που δεν έδειχνε να ενδιαφέρει ιδιαίτερα τα εγχώρια ηλεκτρονικά καταστήματα.

Όμως, αυτό δείχνει πλέον να έχει αλλάξει αν κρίνει κανείς από τις ανακοινώσεις του Skroutz και του Public. Πριν από μερικές ημέρες, ο διευθύνων σύμβουλος του Skroutz, Γιώργος Χατζηγεωργίου έκανε ένα post στο LinkedIn, όπου ανέφερε ότι 10 μήνες μετά το λανσάρισμα της υπηρεσίας (Skroutz Marketplace) που επιτρέπει σε μικρές επιχειρήσεις χωρίς ηλεκτρονικό κατάστημα να πωλούν online, ο αριθμός των πωλητών που εγγράφησαν στην υπηρεσία έφθασε στους 1.696 (εκ των οποίων 1.052 έχουν τουλάχιστον μία πώληση και 830 έχουν μηνιαία δραστηριότητα).

Την περασμένη εβδομάδα, το Public, το οποίο ήταν και το πρώτο που προχώρησε στη δημιουργία marketplace, ανακοίνωσε ότι οι εταιρείες που συμμετέχουν στο marketplace έχουν φθάσει τις 1.100, παρουσιάζοντας εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης αν αναλογιστεί κανείς ότι στις αρχές του 2020 ήταν περίπου στις 250. Και το πλάνο είναι να φθάσουν στις 2.500 μέχρι το τέλος της φετινής χρονιάς.

Ενδεχομένως, κάποιοι να υποστηρίξουν ότι οι δύο εταιρείες έχουν εμπλακεί σε μία «μάχη» εντυπώσεων. Όμως, αυτό που δείχνουν αυτές οι δημοσιοποιήσεις στοιχείων, είναι πως το ενδιαφέρον για τα marketplace έχει πλέον μεγαλώσει πολύ.

Είναι αρκετά πιθανό ότι ο κορωνοϊός να ενίσχυσε σημαντικά την τάση, ιδίως μεταξύ επιχειρήσεων που δεν είχαν online κατάστημα και ήθελαν να αποκτήσουν διαδικτυακή παρουσία. Δεν είναι τυχαίο, ότι και το eBay έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο δημοφιλές ως πλατφόρμα πώλησης για πολλές ελληνικές μικρές επιχειρήσεις, κυρίως εκείνες που έχουν προϊόντα με απήχηση σε διεθνές επίπεδο. Βλέπουμε ακόμη και την Cosmote να έχει δημιουργήσει υπηρεσία που προσφέρει την «αυτόματη» δημιουργία ενός ηλεκτρονικού καταστήματος βασιζόμενη στη Facebook σελίδα μίας επιχείρησης. Γενικότερα, υπάρχει κινητικότητα.

Το marketplace είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή για μία επιχείρηση που θέλει να έχει τη δυνατότητα για online πωλήσεις αλλά δεν έχει τους πόρους προκειμένου να δημιουργήσει το δικό της ηλεκτρονικό κατάστημα. Γιατί δεν είναι μόνο να φτιάξεις ένα site και να αρχίσεις να πουλάς. Ένα σωστό ηλεκτρονικό κατάστημα πρέπει να μπορείς και να το προωθήσεις, πρέπει να αποκτήσεις σύστημα συναλλαγών, γενικώς έχει απαιτήσεις που για μία μικρή επιχείρηση είναι αρκετά μεγάλες και δύσκολα μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές. Οπότε είναι μάλλον λογικό και αναμενόμενο να επιλέγουν τα marketplaces.

Από την άλλη πλευρά, είναι πιο δύσκολο να δημιουργήσεις το δικό σου brand και τη δική σου ταυτότητα. Αλλά αυτό είναι θέμα επιλογών. Γιατί κάλλιστα μπορείς να ξεκινήσεις από ένα marketplace αλλά στη συνέχεια να δημιουργήσεις το δικό σου ηλεκτρονικό κατάστημα. Ή να έχεις παρουσία και σε ένα marketplace και να έχεις και το δικό σου online κατάστημα. Απλά, πρέπει να αποφασίσεις ποια θα είναι η στρατηγική που θες να ακολουθήσεις ως επιχείρηση.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όσοι είναι τακτικοί αναγνώστες αυτής τη στήλης, θα έχουν καταλάβει πια ότι ένα από τα «χούγια» του οικοδεσπότη σας είναι να διαβάζει ανελλιπώς κάθε πρωί τις ειδήσεις στον εθνικό / διεθνή / ειδικό Τύπο και να σταχυολογεί τις πιο ενδιαφέρουσες, ως τροφή για σκέψη, αλλά και για περαιτέρω χρήση – του έχει μείνει από τα (πολλά!) χρόνια θητείας στο χώρο των εφημερίδων. Απλώς τότε τις διαβάζαμε στο χαρτί (από το «σώμα», όπως το λέγαμε, κι από τα τέλεξ των ειδησεογραφικών πρακτορείων), ενώ τώρα στην οθόνη μας, από το Internet, με ό,τι ευκολία (και εύρος) αυτό συνεπάγεται.

Χθες, λοιπόν, ένα ειδησάριο (από το Bloomberg ήταν, νομίζω) μου «έκανε κλικ» όχι τόσο σε πρώτη ανάγνωση, όσο σε ύστερο συνδυασμό με κάμποσα άλλα news, στη διάρκεια της ίδιας ημέρας. Τι έλεγε αυτό; Ότι σήμερα, στην αμερικανική αγορά εργασίας, ο ένας στους δυο εργαζόμενους δουλεύει από το σπίτι. Έ, για καινούριο μας το λες; είμαι σίγουρος ότι θα ρωτήσετε – άλλωστε, κι εγώ έχω ξαναγράψει από αυτή τη στήλη ότι οι μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρίες τεχνολογίας σκοπεύουν να διατηρήσουν (στο μεγαλύτερο βαθμό που αυτό είναι εφικτό) τους περισσότερους εργαζομένους τους οίκαδε, λόγω της πανδημίας, όχι μόνο τους επόμενους μήνες ως το τέλος της χρονιάς, αλλά και σ’ όλη τη διάρκεια της επόμενης!

Δεν είναι καινούριο, σίγουρα, όμως επιβεβαιώνει την «αλλαγή παραδείγματος» που πολλοί έχουμε προβλέψει, το τέλος μιας εποχής και την απαρχή μιας άλλης, στο πλαίσιο της «νέας κανονικότητας», που η πανδημία απλώς επιτάχυνε – οι σπόροι υπήρχαν, χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας, απλώς τώρα βλάστησαν ταχύτερα, λόγω της υποχρέωσης για άμεση κάλυψη των νέων αναγκών. Κι όπως κάθε καινούρια αρχή, έτσι κι αυτή δημιουργεί προκλήσεις και ευκαιρίες. Μια από τις τελευταίες, αναδεικνύει και σχολιάζει -την ίδια ημέρα- ένα άλλο άρθρο (από το TelecomTV, αυτό): με 120 εκατομμύρια (όπως λέει) νοικοκυριά παγκοσμίως να έχουν γίνει και γραφεία στεγάζοντας, πλέον, τις επαγγελματικές δραστηριότητες των κατοίκων τους, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τους τοπικούς τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, που καλούνται να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες συνδεσιμότητας, για άγνωστο χρονικό διάστημα – ίσως και για πάντα...

Το άρθρο επισημαίνει (και σωστά) πως αυτή η μεγάλη ευκαιρία συνοδεύεται, βεβαίως, από ανάλογες προκλήσεις: η συνδεσιμότητα που αρμόζει στο WFH (Work From Home) πρέπει προφανώς να είναι υψηλής ταχύτητας και ποιότητας, καθώς οι απαιτήσεις είναι τώρα πολύ μεγαλύτερες από εκείνες μιας οικιακής σύνδεσης, πρέπει να διασφαλίζει αδιάλειπτη πρόσβαση, αλλά και να έχει θετικό πρόσημο στην αναβαθμισμένη εμπειρία του χρήστη – το νέο ζητούμενο, στην αγορά- που σημαίνει ότι όλα αυτά πρέπει να συνοδεύονται από το κατάλληλο, εύχρηστο λογισμικό διαχείρισης. Τέτοια «πακέτα» έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους στην αγορά, ως πλατφόρμες που προσφέρονται σαν χρήσιμο συμπλήρωμα στους κάθε λογής παρόχους (των Digital Service Providers συμπεριλαμβανομένων), αν δεν διαθέτουν οι ίδιοι.

Κι όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο ίδιο άρθρο, το πρώτο πράγμα που κοίταξαν να εξασφαλίσουν οι πληγέντες και εγκλεισθέντες από τον Μάρτιο και μετά ήταν… χαρτί τουαλέτας (αν η έρευνα δεν αναφερόταν ξεκάθαρα στην αμερικανική αγορά, θα έλεγα ότι είχε γίνει στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται πως αυτός ο μύχιος φόβος είναι παντού ο ίδιος!) και το δεύτερο, μια όσο γίνεται καλύτερη και πληρέστερη σύνδεση στο Internet…

Φυσικά, αυτό είναι χρήσιμο, αλλά όχι και αρκετό: έρευνα που δημοσιοποίησε πρόσφατα η Microsoft, επισημαίνει πως αναγκαία και ικανή συνθήκη για να δουλέψουν όλα αυτά σωστά, είναι να συνοδεύονται από τη δέουσα ασφάλεια – κυβερνοασφάλεια, για να είμαστε σωστότεροι, με δεδομένο μάλιστα ότι «στην αναμπουμπούλα, ο λύκος (βλέπε, οι κακόβουλοι) χαίρεται!», όπως δείχνει και η κατακόρυφη αύξηση των επιθέσεων, τους τελευταίους μήνες.

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός των επιχειρήσεων, στην εποχή της νέας κανονικότητας, πρέπει να αφιερώνει σημαντικά κονδύλια και να προβλέπει συγκεκριμένα πρωτόκολλα για την ασφάλεια των εργαζομένων από το σπίτι. Η έρευνα εστιάζει σε πέντε τομείς όπου πρέπει να προσέξουμε και αυτοί είναι η με πολλαπλούς τρόπους ταυτοποίηση (Multi-factor authentication) του χρήστη, η προστασία της συσκευής του (Endpoint device protection), ο εφοδιασμός του με εργαλεία anti-phishing, η χρήση VPN, αλλά και η εκπαίδευση όλων των χρηστών σε θέματα ασφαλείας.

Αν τα κάνουμε όλα αυτά, θα τα καταφέρουμε; Κανείς δεν ξέρει! Όμως, αν δεν τα κάνουμε, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα αποτύχουμε, με ό,τι τρομερό κόστος μπορεί να έχει κάτι τέτοιο…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στην πρόσφατη ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έκανε μία αναφορά και στις ψηφιακές υπηρεσίες του κράτους. Και ανέφερε ότι θα φθάσουν σύντομα τις 1.000 συνολικά. Παράλληλα, έσπευσε να προσθέσει ότι θα είναι όλες διαθέσιμες από το κινητό μας! Και αυτό είναι μία λεπτομέρεια που αξίζει να της δώσουμε λίγο παραπάνω σημασία.

Τους τελευταίους μήνες έχουμε δει σημαντικές εξελίξεις στον τομέα της ψηφιακής διακυβέρνησης. Και στο αρμόδιο υπουργείο υποστηρίζουν πως είμαστε ακόμη στην αρχή. Το επόμενο βήμα είναι όλες οι διαθέσιμες υπηρεσίες να είναι προσβάσιμες από τους πολίτες οπουδήποτε και αν βρίσκονται. Οπότε, η πρόσβαση από το smartphone είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι τους επόμενους μήνες θα δούμε μία προσπάθεια προκειμένου το gov.gr να γίνεται όσο το δυνατόν πιο φιλικό στα smartphones. Και είναι βέβαιο ότι κάτι τέτοιο θα αλλάξει τα δεδομένα. Όπως θα αλλάξει τα δεδομένα και για όσους ασχολούνται με τον τομέα των digital υπηρεσιών. Πολύ απλά, γιατί η πιο εύκολη πρόσβαση στις ψηφιακές υπηρεσίες του κράτους δημιουργεί πολλές ευκαιρίες και προοπτικές όσον αφορά σε νέες online υπηρεσίες και λύσεις. Απλά, οι εταιρείες θα πρέπει να δουν πώς θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν καλύτερα τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται.

Το smartphone έχει εξελιχθεί στο κέντρο της ψηφιακής καθημερινότητας μας. Και κινήσεις όπως αυτές από την πλευρά του ελληνικού κράτους, αναμένεται να ενισχύσουν περαιτέρω το ρόλο του στην καθημερινότητα των πολιτών. Ενδεχομένως, το βασικό ερώτημα θα πρέπει να είναι μέχρι ποιο βαθμό θα φθάσει η εμπλοκή του smartphone στην καθημερινότητα μας.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Καθώς σιγά-σιγά προσπαθούμε να ορθοποδήσουμε από τα πλήγματα της πανδημίας και να επανέλθουμε σε κάποια μορφή ημι-κανονικότητας, αποδεχόμενοι ως δεδομένο ότι η ζωή μας συνεχίζεται και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον κορωνοϊό, το μεγαλύτερο ίσως ζητούμενο δεν είναι άλλο από την ανάκαμψη – τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εξ ου και η μετά πολλών ωδινών «γέννηση» του Ταμείου Ανάκαμψης, με τη βαριά «προίκα» των 700+ δισεκατομμυρίων ευρώ, χάρη στη στήριξη των οποίων οι χώρες – μέλη της ΕΕ ελπίζουν να ξεπεράσουν τον κάβο και να επανέλθουν σταδιακά σε πιο «ήσυχα νερά» και σε καθεστώς ανάπτυξης.

Ο παράγοντας με την πιο καταλυτική δράση σ’ αυτό το ταξίδι της επιστροφής είναι -χωρίς καμία αμφιβολία- η τεχνολογία, που μας έχει βοηθήσει πολλαπλά με τις δυνατότητές της σε πλήθος τομείς, από την υγεία και την επιχειρηματικότητα ως τις μεταφορές και την (βλέπε 4.0) βιομηχανία. Για να δουλέψουν όλα αυτά οργανωμένα και σωστά, όμως, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εξασφάλιση της αναγκαίας επικοινωνίας – η συνδεσιμότητα είναι εκ των ων ουκ άνευ, πλέον, στη μετά πανδημία εποχή και από τη δική της ποιότητα εξαρτόμαστε πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Το βλέπουμε στην καθημερινότητά μας, το δείχνουν και οι αριθμοί: η διακίνηση δεδομένων αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο, όμως εξ ίσου σημαντικό ρόλο παίζει και η αξιοπιστία των δικτύων, κάτι αναμενόμενο αφού -εκτός από την ενημέρωση και την ψυχαγωγία- στο οικιακό «μενού» ήρθε να προστεθεί τόσο ο εργασιακός φόρτος, όσο συχνά και οι εκπαιδευτικές ανάγκες της οικογένειας.

Ο χώρος των τηλεπικοινωνιών υπογραμμίζει σε όλους τους τόνους, μέσω των συλλογικών του οργάνων, την (αληθινή, μέχρι στιγμής) δέσμευσή του και την ετοιμότητα να στηρίξει τις ανάγκες των χρηστών σε συνεργασία με τις εθνικές και ευρωπαϊκές αρχές, αλλά και την κοινωνία των πολιτών. Κι όπως όλα δείχνουν -κι όπως τα περιγράφει σχετική ανάλυση εκ μέρους του GSMA- η «ραχοκοκαλιά» αυτής της προσπάθειας είναι τα σύγχρονα δίκτυα οπτικών ινών (εξ ου και η καθαρεύουσα του τίτλου) στα οποία επενδύουν σθεναρά οι πάροχο,ι στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες. Βέβαια, οι ίδιοι καλούνται παράλληλα να επενδύσουν σημαντικότατα ποσά τα επόμενα χρόνια στα νέα δίκτυα 5G, παρότι αντιμετωπίζουν ασφυκτική πίεση κι από τα «θηρία» της Πληροφορικής, που ζήλεψαν τη δόξα τους και εισβάλουν στις «ΑΟΖ» τους, με πακέτα και προσφορές.

Δύσκολοι καιροί, αλλά -σύμφωνα με την ίδια μελέτη- οι εθνικές κυβερνήσεις αναγνωρίζουν την προσπάθεια που καταβάλουν οι τηλεπικοινωνιακές και παρέχουν κίνητρα για βελτίωση της ποιότητας, αύξηση των ταχυτήτων, εξάπλωση των ευρυζωνικών δικτύων, ακόμα και σε όχι τόσο εμπορικά βιώσιμες περιοχές, όπως είναι οι αγροτικές και απομακρυσμένες περιφέρειες. Μάλιστα, προβλέπονται -για τη βελτίωση της οικονομικής απόδοσης κάποιων δικτύων- και δυνατότητες υβριδικής πρόσβασης, με συνδυασμούς οπτικής ίνας και κινητής τηλεφωνίας, κατά περίπτωση. Τέτοιοι συνδυασμοί είναι, άλλωστε, συνηθισμένοι, αφοί με οπτική ίνα συνδέονται μεταξύ τους και οι σταθμοί βάσης της κινητής…

Ο ρόλος των οπτικών ινών είναι, λοιπόν, καθοριστικός για την εξασφάλιση της διασυνδεσιμότητας και πολύ περισσότερο τώρα, στην εποχή της πανδημίας. Φυσικά, οι εξελίξεις στον κλάδο είναι ραγδαίες και κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, όσον αφορά στις νέες ανάγκες που θα προκύψουν και τις λύσεις που θα απαιτηθούν εκ μέρους των παρόχων, ώστε να μετριασθεί ο αρνητικός αντίκτυπος των νεοεισερχομένων με άγριες διαθέσεις στον χώρο.

Ο χρόνος θα δείξει αν οι σημερινοί θα τα καταφέρουν και με τι απώλειες από την πλευρά τους – οι «πόλεμοι τιμών» είναι κάτι συνηθισμένο πια, με σαφώς κερδισμένο τον πελάτη-χρήστη, που επωφελείται από τα μειωμένα τιμολόγια. Η δυνατότητα προσαρμογής στις νέες συνθήκες και σκέψης out of the box μπορεί να κρίνει το μέλλον τους. Η κρίση μπορεί να μετατραπεί από τη μια στιγμή στην άλλη σε ευκαιρία για κάθε επιχείρηση, όμως ο ρόλος της οπτικής ίνας στη λειτουργία των δικτύων και την ίδια την ανάκαμψη, δύσκολα θα βρει αντικαταστάτη στην παρούσα χρονική συγκυρία.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ηλεκτρονικό εμπόριο έχει εισέλθει πλέον για τα καλά στην καθημερινότητα των Ελλήνων καταναλωτών και όλο και περισσότερες επιχειρήσεις βλέπουν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην έχουν και το Διαδίκτυο στα κανάλια πωλήσεων που χρησιμοποιούν.

Όμως, για πολλές μικρές επιχειρήσεις η δημιουργία του δικού τους eshop δεν είναι κάτι που επιθυμούν. Είτε λόγω κόστους, το οποίο τους φαντάζει υψηλό, είτε επειδή δεν θέλουν να εμπλακούν με διάφορα τεχνικά ζητήματα, ή ακόμη και με τις πληρωμές. Στην ίδια κατηγορία συναντάμε και ελεύθερους επαγγελματίες που παράγουν, για παράδειγμα, χειροποίητα προϊόντα ή πολύ εξειδικευμένα αντικείμενα, οι οποίοι επίσης θέλουν να αποφύγουν -ή δεν έχουν το χρόνο- να εμπλακούν στη διαδικασία δημιουργίας ενός συμβατικού eshop.

Για τέτοιου είδους επιχειρήσεις ή ελεύθερους επαγγελματίες, λύσεις υπάρχουν και, μάλιστα, είναι ουκ ολίγες θα έλεγε κανείς. Με το κόστος απόκτησης online εμπορικής παρουσίας να είναι μάλιστα σχετικά μικρό.

Ας ξεκινήσουμε από τις εγχώριες επιλογές. Το Public έχει δημιουργήσει εδώ και αρκετό καιρό το δικό του marketplace και έχει βγει πολύ επιθετικά τους τελευταίους μήνες με αποτέλεσμα στα μέσα Ιουλίου να είχε ξεπεράσει τις 600 επιχειρήσεις που συνεργάζονται μαζί του. Και ο στόχος για 2.500 καταστήματα μέχρι το τέλος του έτους, μοιάζει κάτι παραπάνω από εφικτός.

Αντίστοιχα δυναμική πορεία, αν και διατηρώντας πολύ πιο χαμηλό προφίλ, έχει και η ανάλογη υπηρεσία του Skroutz. Σύμφωνα με πρόσφατο post στο LinkedIn του διευθύνοντος συμβούλου του Skroutz, Γιώργου Χατζηγεωργίου, το Skroutz Mechants που δίνει τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις χωρίς ηλεκτρονικό κατάστημα να πουλάνε ηλεκτρονικά, έχει φθάσει σε 10 μήνες τις 1.696 επιχειρήσεις. Από αυτές, οι 1.052 έχουν τουλάχιστον μία πώληση, ενώ οι υπόλοιπες 830 είναι ενεργές σε μηνιαία βάση.

Πάμε τώρα στις επιλογές από το εξωτερικό. Το eBay έχει δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην ελληνική αγορά, με ειδικά σεμινάρια για τις εγχώριες επιχειρήσεις αλλά και προχωρώντας σε συνεργασία με το Enteprise Greece. Το eBay έχει, φυσικά, το πλεονέκτημα της διεθνούς παρουσίας, όταν το Public και το Skroutz απευθύνονται σε Έλληνες καταναλωτές ή σε όσους μιλούν ελληνικά.

Επιπλέον, μία άλλη επιλογή είναι το Facebook που έχει προχωρήσει πρόσφατα στο Facebook Shops, ενώ ο αμερικανικός κολοσσός ξεκίνησε να δίνει και τη δυνατότητα για δημιουργία καταστημάτων μέσω του Instagram.

Αν η online παρουσία σας είναι στο Facebook, υπάρχει και η επιλογή που δίνει η Cosmote, που «παίρνει» το περιεχόμενο από τη σελίδα σας και δημιουργεί σε πολύ μικρό χρόνο ένα ηλεκτρονικό κατάστημα!

Γενικότερα, λύσεις και επιλογές υπάρχουν αλλά το ερώτημα είναι ποια είναι η πιο σωστή. Όλα εξαρτώνται από το τι θέλει κάθε επιχείρηση. Αν την ενδιαφέρει το εξωτερικό ή μόνο η ελληνική αγορά, αν το κοινό της είναι πολύ εστιασμένο στα social media και πως θέλει να δέχεται πληρωμές. Όπως, φυσικά, και ποιες είναι οι προμήθειες που είναι διατεθειμένη να δίνει στο κάθε marketplace, ή την κάθε πλατφόρμα.

Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται λίγο ψάξιμο, αλλά από την άλλη πλευρά, εν έτει 2020 δεν είναι δυνατό μία επιχείρηση να μην έχει το δικό της ηλεκτρονικό κατάστημα, εφόσον ασχολείται με τη λιανική πώληση προϊόντων ή/και υπηρεσιών.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Καλώς σας βρήκαμε, μετά τις διακοπές, και μη παρεξηγείτε τον τίτλο μας! Δεν πήραν φωτιά τα μπατζάκια μας, ούτε έχουμε πυρκαγιά στη γειτονιά μας κι ας δείχνει ένα «αξιοπρεπές», πλην ασυνήθιστο για την εποχή, 35άρι το θερμόμετρο, την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές… Το πρόβλημα είναι για την ώρα θεωρητικό, έστω κι αν απειλεί να γίνει πρακτικό και επώδυνο, αν δεν λάβουμε εγκαίρως τα μέτρα μας…

Ας τα πιάσουμε, λοιπόν, από την αρχή: με δεδομένο ότι έχουμε ήδη μπει σε μια περίοδο παράξενης ημι-κανονικότητας, όπου επανέρχονται (γιατί, ίσως, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά) οι δραστηριότητες της καθημερινότητάς μας, ένα από τα πιο «φλέγοντα» (να άλλη μια χρησιμότητα του πυροσβεστήρα, που λέγαμε παραπάνω) ζητήματα, είναι η προσαρμογή όλων μας στον νέο τρόπο εργασίας, ακολουθώντας τις επιβεβλημένες λόγω πανδημίας προδιαγραφές.

Κι από ποια βάση, παρακαλώ; Πολύ σπίτι – λίγο γραφείο – κάποιες συναντήσεις live με μάσκα και αντισηπτικά – περισσότερο Zoom / Skype / Webex ή όποια άλλη εφαρμογή τηλεδιάσκεψης προτιμάει ο καθένας. Α, και πολύ άγχος – βάλτε το κι αυτό στο λογαριασμό, γιατί τα αποτελέσματα των πρώτων (αμερικάνικων μεν, αλλά καλομελέτα κι έρχεται…) ερευνών είναι δεόντως ανησυχητικά! Έδειξαν, για παράδειγμα, ότι στα τέλη Ιουλίου το 75% των ερωτηθέντων βίωνε καταστάσεις burn-out, με το 40% να τις αποδίδει στο στρες λόγω της πανδημίας.

Η μεγάλη πλειοψηφία τους (76%) εργαζόταν τότε remotely και είχε ομολογήσει ότι δεν μπορούσε να συμβιβάσει εύκολα τις απαιτήσεις της δουλειάς, με εκείνες του σπιτιού, αλλά και της φροντίδας των παιδιών, με τις όποιες εκπαιδευτικές δραστηριότητες τους αναλογούσαν. Οι «θολές» διαχωριστικές γραμμές μεταξύ σπιτιού και δουλειάς, είναι ένα από τα πάγια συμπεράσματα όλων των σχετικών ερευνών, που έχουμε δει, τους τελευταίους μήνες… Και, για να επανέλθουμε στην προηγούμενη έρευνα, την πανδημία ως στρεσογόνο παράγοντα ακολουθούσαν τα οικονομικά (μέγα θέμα, για εκατομμύρια αμερικανικές οικογένειες, καθότι τα κρατικά επιδόματα δεν αφορούσαν τους πάντες), οι πολιτικές εξελίξεις (χρονιά εκλογών, γαρ), θέματα υγείας στην οικογένεια κλπ.

Η «θεραπεία» που προτείνουν για το πρόωρο burn-out -και, σε κάποιο βαθμό, θα μπορούσε να καλύπτει επίσης την ελληνική πραγματικότητα- οι Αμερικανοί ειδικοί, είναι ο καθορισμός ορίων μεταξύ σπιτιού – εργασίας (ακόμα και φυσικών, ένας συγκεκριμένος χώρος, όπου είναι εφικτό, ή χρονικών – τέλος τα τηλεφωνήματα και τα mail για εργασιακά θέματα, έπειτα από κάποια ώρα), η ενίσχυση των προσωπικών δραστηριοτήτων, η υιοθέτηση πιο χαλαρού ωραρίου, ακόμα και η αναζήτηση βοήθειας σε θέματα πνευματικής υγείας, αν τα πράγματα δείχνουν να επιδεινώνονται. Κι απ’ ό,τι διαβάζουμε, αυτό δεν είναι καθόλου σπάνιο… Αλλιώς, δεν θα έφτανε η Google στο σημείο να δίνει οδηγίες διαβίωσης στους εργαζομένους της που, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εργάζονται όλοι πλέον από το σπίτι για λόγους ασφαλείας και θα συνεχίσουν να το κάνουν  -όπως ανακοίνωσε ο CEO της εταιρίας, Σουντάρ Πιτσάι- τουλάχιστον ως τον Ιούλιο του 2021…

Οι σημαντικότερες από αυτές, είναι η σταθερή και ενεργή συμμετοχή στις τηλεδιασκέψεις (καθώς είναι ο μόνος τρόπος να μείνουν κοινωνικά «δεμένες» οι ομάδες εργασίας), με κάμερα και φανερό ενδιαφέρον, χωρίς ανοικτά κινητά ή άλλα διασπαστικά της προσοχής «εργαλεία», αλλά και η κατά το δυνατόν τήρηση των εσωτερικών προδιαγραφών της εταιρίας…

Επίσης, συνιστάται η χρήση του πιο αποτελεσματικού κατά περίπτωση μέσου (mail – μήνυμα – video call) για μια ποιοτική επικοινωνία, ενώ εκτεταμένες είναι και οι συστάσεις προς τους υπαλλήλους της εταιρίας να προσέχουν την υγεία τους, με την ιδιαίτερη παραίνεση να σταματούν κάθε μια ώρα τη δουλειά και να σηκώνονται, για λίγο, από το γραφείο. Ο φόβος του burn-out μάλλον είναι και εδώ ισχυρός…

Ακόμα κι αν υποπτεύονται, πάντως, ότι οδεύουν προς «κάψιμο», οι Αμερικανοί εργαζόμενοι (όπως αποκαλύπτει η έρευνα, στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως) μάλλον δεν ξέρουν τι να κάνουν με το πρόβλημά τους. Μόλις το 21% των ερωτηθέντων απάντησε ότι μπόρεσε να έχει μια ανοικτή και εποικοδομητική συζήτηση γι’ αυτό το θέμα με το τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού, στις επιχειρήσεις όπου εργάζονται, όμως το 56% αποκάλυψε ότι στη δική τους περίπτωση «το HR Department δεν ενθαρρύνει τέτοιου είδους συζητήσεις»…

Ο πυροσβεστήρας που λέγαμε στην αρχή και στον τίτλο μάλλον πρέπει να είναι σε ατομική συσκευασία και για αυστηρά προσωπική χρήση…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών σηματοδοτεί στο δικό μου το μυαλό, τουλάχιστον, την έναρξη μίας νέας σεζόν. Για όσους έχουν παιδιά, ξεκινά με την έναρξη της σχολικής περιόδου αν και φέτος δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα είναι αυτή. Το back to school είναι από τις καλύτερες περιόδους για τα καταστήματα λιανικής αν και η φετινή χρονιά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερη!

Ήταν πολύ ενδιαφέρον ότι πήγα απόγευμα σε υποκατάστημα μεγάλης αλυσίδας που πωλεί και σχολικά είδη και τελείωσα μέσα σε χρόνο – ρεκόρ. Οι πελάτες ήταν πολύ λιγότεροι από κάθε άλλη χρονιά και στο ταμείο δεν υπήρχε καμία απολύτως ουρά. Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι φέτος πολλοί γονείς προτίμησαν να κάνουν τις αγορές τους online. Και αυτό αποτελεί ένα σαφές δείγμα μίας νέας πραγματικότητας που διαμορφώνεται λόγω των μέτρων αντιμετώπισης του κορωνοϊού.

Είναι προφανές ότι το e-commerce "ήρθε για να μείνει" και στην Ελλάδα. Και καθώς φαίνεται ότι θα χρειαστούμε αρκετούς μήνες ακόμη προτού επιστρέψει η πλήρης κανονικότητα, αυτό σημαίνει ότι θα δούμε όλο και περισσότερο τους καταναλωτές να προτιμούν τις online αγορές. Το δοκίμασαν άλλωστε την περίοδο της καραντίνας και γενικότερα έμειναν ικανοποιημένοι με εξαίρεση, φυσικά, το κομμάτι της παράδοσης, το οποίο, πάντως, έχει βελτιωθεί σημαντικά το τελευταίο δίμηνο. Αν και αυτό ήταν λογικό, καθώς έπεσε ο αριθμός των παραγγελιών.

Όμως, η πραγματική πρόκληση είναι τώρα. Είναι οι επόμενοι μήνες που το e-commerce θα αρχίσει να ανεβαίνει και πλέον δε θα υπάρχει η δικαιολογία ότι δεν υπήρχε χρόνος για προετοιμασία. Οι καταναλωτές περιμένουν σημαντική βελτίωση στους χρόνους παράδοσης και στην εξυπηρέτησή τους από κάθε είδους ηλεκτρονικά καταστήματα. Οι "παίκτες" που θα ανταποκριθούν στις προσδοκίες, αναμένεται να είναι και αυτοί που θα κερδίσουν μεσοπρόθεσμα.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου εύκολο. Αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι, καθώς τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας θα αρχίσουν να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας. Όμως, για όσους δραστηριοποιούνται στο ηλεκτρονικό εμπόριο, είναι και μία ευκαιρία προκειμένου να κάνουν το επόμενο βήμα και να εδραιωθούν στη συγκεκριμένη αγορά, η οποία είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει την αυξητική πορεία της.

Και το επόμενο μεγάλο στοίχημα θα είναι -χωρίς καμία αμφιβολία- η περίοδος του Black Friday. Όπου αναμένεται να γίνει κυριολεκτικά… χαμός.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το έχουμε πει και το έχουμε γράψει ήδη πολλές φορές από αυτό εδώ το «μετερίζι»: η πανδημία έφερε τα πάνω-κάτω σε μύριους όσους τομείς της καθημερινότητάς μας, στη δουλειά μας και στη ζωή μας την ίδια, άλλοτε επιταχύνοντας πράγματα και καταστάσεις κι άλλοτε «σβήνοντας από το χάρτη» με πραγματικά συνοπτικές διαδικασίες συνήθειες και μεθόδους που κρατούσαν χρόνια…

Είναι βέβαιο πλέον, πως το μέλλον μας (παρότι εν πολλοίς άγνωστο και δύσκολο να προβλεφθεί στις λεπτομέρειές του, καθότι όλα εξελίσσονται δυναμικά και κυρίως γρήγορα) θα είναι σίγουρα ψηφιακό – άντε, στην αρχή και σαν μεταβατικό στάδιο, να είναι phygital (physical + digital) συνδυάζοντας τις δυο καταστάσεις, το γνώριμο και το καινούριο, σε μια «συσκευασία». Ίσως κι αυτό, όμως, να μην κρατήσει πολύ – θα εξαρτηθεί από τις αντιδράσεις και το επίπεδο προσαρμοστικότητας όλων μας…

Αν πιστέψουμε δε, τα αποτελέσματα μιας παγκόσμιας έρευνας της γνωστής και μη εξαιρεταίας Capgemini, με τίτλο «The art of customer-centric artificial intelligence», αυτό το μέλλον -ας όψεται η πανδημία, αλλά και η καταλυτική ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης- θα είναι επίσης ανέπαφο! Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τις απαντήσεις που έδωσαν περισσότεροι από 5000 ερωτηθέντες, σε 12 χώρες, αλλά κι από τις συζητήσεις με πάνω από 1000 c-level στελέχη σε οκτώ σημαντικές (αν και η εταιρία δεν μας λέει ποιες) βιομηχανίες. Δεν δυσκολευόμαστε να την πιστέψουμε, πάντως, βλέποντας την ολοένα μεγαλύτερη διείσδυση των ψηφιακών βοηθών, των chatbots, αλλά και των εφαρμογών αναγνώρισης προσώπου σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας, ειδικά τους τελευταίους μήνες, που ο COVID-19 έχει τρομάξει κόσμο και κοσμάκη.

Αυτή η αίσθηση αποτυπώνεται και στους αριθμούς: Το 54% των ερωτηθέντων (έναντι μόλις 18%, πριν από δυο χρόνια) αξιοποιούν ήδη τέτοια «έξυπνα» συστήματα, ενώ σ’  ό,τι αφορά στις ανέπαφες πλην λειτουργικότατες διεπαφές, τα αποτελέσματα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά, καθώς το 77% απάντησε ότι ήδη τις χρησιμοποιεί, προκειμένου να αποφύγει τη «χειροπιαστή» διάδραση με άλλα άτομα ή αντικείμενα. Μάλιστα, ποσοστό 62% δηλώνει ότι θα συνεχίσει να το κάνει, ακόμα κι όταν περάσει η απειλή του κορωνοϊού. Άρα, (επανασ)-ταση επικρατούσα, δημιουργεί όχι μόνο δίκαιο, αλλά και καθεστώς…

Αυτή η εξέλιξη δεν επηρεάζει μονάχα έναν τομέα, αλλά δείχνει να επεκτείνεται σε πολλούς: από τη χρήση ρομποτικών συστημάτων σε μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους, στο πλαίσιο καίριων (το πόσο πολύ, αποδείχθηκε επαρκώς, τους προηγούμενους μήνες) αλυσίδων τροφοδοσίας, την ύπαρξη (όχι σ’ εμάς ακόμα, αλλά στις ΗΠΑ ξεκίνησε ήδη) υπερσύγχρονων χώρων προσομοίωσης οδήγησης των νέων μοντέλων με ΑΙ και VR/AR στις εκθέσεις αυτοκινήτων, ως και την αξιοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης (με διαχείριση μεγάλου όγκου δεδομένων και Μηχανική Μάθηση) στο χώρο της υγείας. Άλλωστε, αυτό ήδη συμβαίνει και στη χώρα μας, καθώς από την 1^η Ιουλίου προσφέρει τις υπηρεσίες του σ’ όλες τις πύλες εισόδου στην Ελλάδα, ο αλγόριθμος EVA, που κατηγοριοποιεί -ανάλογα με τα στοιχεία που έχουν ανώνυμα δώσει- όλους τους εισερχόμενους, ως προς την πιθανότητα να είναι φορείς του ιού, παραπέμποντας τους στατιστικά πλέον επικίνδυνους για έλεγχο, αλλά και ιχνηλατώντας τις κινήσεις τους, με στόχο την αποφυγή εξάπλωσης της πανδημίας.

Η ίδια έρευνα μας δίνει αρκετά ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως πχ. ότι οι πολίτες αξιοποιούν ολοένα και περισσότερο τέτοιες διεπαφές με ενσωματωμένη αξιοποίηση ΤΝ, στην επικοινωνία τους με τις κυβερνητικές ή τοπικές αρχές (τα παραδείγματα που αναφέρονται αφορούν στις ΗΠΑ και τη Γαλλία, όμως αυτό συμβαίνει ως ένα βαθμό και στην Ελλάδα), αλλά και τους οργανισμούς ή τις μεγάλες επιχειρήσεις (όπου, προτιμώ να μη σχολιάσω τι ακριβώς γίνεται στη χώρα μας, με τα συχνά προβληματικά αντίστοιχα συστήματα, τα οποία δεν καταλαβαίνουν -κυριολεκτικά- τι τους λες και στο τέλος διακόπτουν τη συνομιλία…) Η έρευνα έδειξε, επίσης, ότι περισσότεροι από τους μισούς (53%) οργανισμούς καταφεύγουν σε τέτοιες λύσεις, αξιοποιώντας την ΤΝ για διεπαφές σε φυσικούς χώρους (πχ. καταστήματα, τράπεζες, υποστήριξη πελατών κλπ.), ενώ από πλευράς ηλικιών, οι μεταξύ 31 και 40 προτιμούν σχεδόν αποκλειστικά τέτοια συστήματα – γενικά και ανεξαρτήτως ηλικίας, τα προτιμά πλέον το 41% των πολιτών, από 25% προ διετίας.

Κι επειδή το σημαντικότερο θέμα σε τέτοιες «σχέσεις» είναι η αποκατάσταση κλίματος εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δυο πλευρές, έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως το 67% των ερωτηθέντων δήλωσαν ικανοποιημένοι με όσα τους λένε να κάνουν οι «μηχανές» (προτάσεις, οδηγίες, συστάσεις, διευκρινήσεις). Μάλλον σε καλό δρόμο βρισκόμαστε…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]