Επωνύμως…

Ήταν να μη «γλυκαθεί», φαίνεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή… Ενθουσιασμένη και ενθαρρυμένη από τη διεθνή πλέον (κι όχι μόνο ευρωπαϊκή, όπως ξεκίνησε) επιτυχία του GDPR, του κανονισμού προστασίας προσωπικών δεδομένων, που η ισχύς του έχει ξεπεράσει πλέον τα σύνορα της ηπείρου μας, «ξαναχτύπησε» πριν από λίγες ημέρες με νέα πρόταση ρύθμισης, αυτή τη φορά της Τεχνητής Νοημοσύνης και των εφαρμογών της, που αναπτύσσονται με ταχύτατο ρυθμό και -σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- περιλαμβάνονται πλέον σε πλείστα όσα προϊόντα και υπηρεσίες που αξιοποιούμε στην καθημερινότητά μας.

Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο που χάραξε για την επικράτηση του GDPR και με προφανή στόχο να κάνει την Ευρώπη παγκόσμιο κόμβο για την αξιόπιστη εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ), η Επιτροπή παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες -και σε συνέχεια της Λευκής Βίβλου, που είχε ανακοινώσει πέρυσι- δυο πονήματα πάνω σ’ αυτό το θέμα: ένα σχέδιο νομικού πλαισίου για την ΤΝ σε συνδυασμό με το αντίστοιχο Σχέδιο Εφαρμογής εκ μέρους των κρατών – μελών, που (σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση των Βρυξελλών) «θα εγγυάται την ασφάλεια και τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών και των επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα θα ενισχύει την υιοθέτηση της Τεχνητής Νοημοσύνης, των επενδύσεων και της καινοτομίας σε όλο το εύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Τα δυο τους συνοδεύονται από νέα οδηγία, σχετικά με τις ολοένα και πιο «έξυπνες» συσκευές, που μπαίνουν στη ζωή και την εργασία μας, η οποία βάζει κανόνες για θέματα ασφαλείας και ενισχύει το κλίμα εμπιστοσύνης.

Ποιο είναι το ζητούμενο σε όλα αυτά; Το αποκαλύπτει η αντιπρόεδρος της Επιτροπής για την Ψηφιακή Εποχή, Μαργκρέτε Βεστάγκερ: «Σε θέματα ΤΝ, η εμπιστοσύνη είναι κάτι αναγκαίο και όχι απλώς κάτι που καλό θα ήταν να υπήρχε… Μ’ αυτούς τους κανονισμούς, λοιπόν, η Ευρώπη μπαίνει στην πρωτοπορία για την ανάπτυξη νέων κανόνων που θα διασφαλίζουν ότι μπορούμε να εμπιστευόμαστε την ΤΝ. Διατυπώνουμε τις προδιαγραφές και στρώνουμε το δρόμο για τεχνολογία με ηθική, σ’ όλο τον κόσμο, ώστε να διαφυλάξουμε την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης στο μέλλον». Για να συμπληρώσει ο Επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά, Τιερί Μπρετόν, ότι «η ΤΝ είναι το μέσο, δεν είναι ο στόχος… Οι προτάσεις μας σκοπεύουν στην ενίσχυση της θέσης της Ευρώπης ως κόμβου αριστείας και σε θέματα ΤΝ, σ’ όλη τη διαδρομή από το εργαστήριο ως την αγορά, στην επιβεβαίωση ότι σεβόμαστε τις αξίες και τους κανόνες μας, αλλά και στον έλεγχο της δυναμικής της ΤΝ, ώστε να αξιοποιηθεί από τη βιομηχανία μας».

Η πρόταση της Επιτροπής για τον έλεγχο των λύσεων ΤΝ ακολουθεί «κινδυνο-κεντρική» προσέγγιση, κατατάσσοντας συστήματα και εφαρμογές σε τέσσερις κατηγορίες, ανάλογα με το βαθμό επικινδυνότητάς τους: μη αποδεκτού κινδύνου (όταν απειλούν ασφάλεια, ζωές και δικαιώματα των πολιτών – όλα απαγορεύονται εκ προοιμίου), υψηλού κινδύνου (χρήσεις σε κρίσιμες υποδομές, εκπαίδευση, ασφάλεια, εργασία, δημόσιες υπηρεσίες, αστυνόμευση και βιομετρικά, μεταναστευτικό, δικαιοσύνη και δημοκρατία – ισχυρός έλεγχος και συμμόρφωση με αυστηρούς κανόνες), περιορισμένου κινδύνου (ελεύθερα, αρκεί να γνωρίζει ο χρήστης ότι πχ. μιλάει με μια μηχανή, στην περίπτωση των chatbot) και ελάχιστου κινδύνου (εδώ ανήκουν τα περισσότερα συστήματα στην αγορά, σήμερα).

Η συντονισμένη δράση των κρατών – μελών θα χρηματοδοτηθεί από πλήθος ευρωπαϊκών προγραμμάτων, όπως τα Digital Europe και Horizon Europe, το Ταμείο Ανάκαμψης (έχουμε ξαναγράψει ότι το 20% πάει σε ψηφιακά έργα), αλλά και το Ταμείο Συνοχής, ώστε να μην μπορεί να μη μείνει κανείς πίσω, όταν φτάσει η ώρα για εθνικές δράσεις…

Σοβαρά μέτρα, σε πρώτη ανάγνωση, που προσπαθούν να καθησυχάσουν το κοινό αίσθημα των πολιτών οι οποίοι ως τώρα παρακολουθούσαν διαμαρτυρόμενοι μεν, αλλά χωρίς ουσιαστική δυνατότητα παρέμβασης σε μεθόδους και αλγορίθμους, τις διαμάχες σε ένα πεδίο που θύμιζε το παλιό, καλό «ξέφραγο αμπέλι» του παρελθόντος.

Μένει να δούμε αν θα υιοθετηθούν στο σύνολό τους ή με κάποιους συμβιβασμούς, αλλά κυρίως πότε θα εγκριθούν και θα ισχύσουν στην πράξη. Αξίζει να σημειώσουμε, πάντως, πως οι Αμερικανοί (που, επίσης, δείχνουν να ενοχλούνται από την ασυδοσία), ενδέχεται μας ξεπεράσουν σε αυστηρότητα, λίγο πριν μπούμε στην τελική ευθεία: διέρρευσε στον Τύπο προσχέδιο του Federal Trade Commission, σύμφωνα με το οποίο θα διώκονται ποινικά όσοι αποδειχθεί ότι «πειράζουν» αλγορίθμους Τεχνητής Νοημοσύνης, χειραγωγώντας σκόπιμα τα αποτελέσματά τους. Αν ισχύει, μάλλον κάποιοι ήδη δυσκολεύονται να κοιμηθούν τα βράδια…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που λειτουργούν ως «ανάχωμα» σε πολλούς καταναλωτές προκειμένου να αγοράσουν ρούχα και παπούτσια από online καταστήματα, είναι πως δεν μπορούν να δοκιμάσουν τα προϊόντα που επιλέγουν. Δεν είναι βέβαιοι/ες αν τους/τις κάνει το ρούχο που επέλεξαν, ή αν το μέγεθος των παπουτσιών που τους αρέσει είναι το σωστό, πολύ περισσότερο αν τους ταιριάζει η φόρμα.

Βέβαια, λόγω της πανδημίας, οι πωλήσεις των online καταστημάτων ένδυσης/υπόδησης «εκτοξεύτηκαν» αλλά και πάλι η ανησυχία υπάρχει, ιδίως επειδή πολλοί φοβούνται και τη διαδικασία επιστροφής σε περίπτωση που κάτι δεν τους/τις αρέσει ή δεν τους/τις κάνει.

Τα καταστήματα λιανικής, είτε αποκλειστικά online, είτε όσα έχουν πολλαπλά κανάλια, έχουν βρει διάφορους τρόπους να αντιμετωπίσουν το ζήτημα. Άλλα έχουν επιλέξει να κάνουν όσο το δυνατόν πιο εύκολη τη διαδικασία επιστροφής. Άλλα έχουν ειδικούς οδηγούς για τα μεγέθη των brands (σ.σ. σε πολλές περιπτώσεις το ακριβές μέγεθος σε ένα «νούμερο» διαφέρει από εταιρεία σε εταιρεία) προκειμένου ο/η καταναλωτής να γνωρίζει ακριβώς τι αγοράζει. Βέβαια, αυτό προϋποθέτει ο/η καταναλωτής να κάνει τις σχετικές μετρήσεις.

Μία άλλη προσέγγιση που έχουν ξεκινήσει όσα φυσικά καταστήματα έχουν και online παρουσία, δεδομένου και του click inside και του click away, είναι να δίνουν τη δυνατότητα για ραντεβού στους ενδιαφερόμενους πελάτες τους προκειμένου να έχουν έναν άνθρωπο που θα τους βοηθήσει να κάνουν τις κατάλληλες στυλιστικές επιλογές. Το είδαμε αυτό από την Dur στην Ελλάδα πρόσφατα και είναι μία ενδιαφέρουσα πρακτική. Άλλωστε, υπάρχουν εδώ και καιρό επιχειρήσεις, όπως το Mezoura, που πας μία φορά, σε μετράνε, σου δημιουργούν ένα προφίλ και μετά κάνεις τις επόμενες αγορές σου με αυτό το προφίλ.

Επίσης, βλέπουμε και λύσεις όπως είναι το Stylistaas, ένα ολλανδικό startup με έντονο το ελληνικό στοιχείο, το οποίο υλοποιεί ένα μοντέλο stylist as a service.

Γενικώς, αυτό που προκύπτει είναι ότι υπάρχουν ωραίες ιδέες και προσεγγίσεις. Αλλά νομίζω ότι το επόμενο στάδιο θα είναι ένα μοντέλο όπου ο/η κάθε καταναλωτής θα δημιουργεί ένα προφίλ μετρήσεων και προτιμήσεων, το οποίο θα μπορεί να χρησιμοποιεί όχι μόνο σε ένα online κατάστημα αλλά σε πολλαπλά. Ένα είδος στυλιστικού προφίλ που θα μπορεί να το «παραχωρεί» σε ένα online κατάστημα και να του εμφανίζονται απευθείας οι επιλογές εκείνες που ταιριάζουν στον σωματότυπο του/της ή στις στυλιστικές προτιμήσεις του/της. Προφίλ που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για loyalty εφαρμογές, ή ακόμη και σε ένα φυσικό κατάστημα.

Βέβαια, έχω την εντύπωση ότι τα brands και οι αλυσίδες δε θα ήθελαν κάτι τέτοιο, αφού τα δεδομένα αυτά μπορούν να είναι εξαιρετικά χρήσιμα για λόγους μάρκετινγκ αλλά και καλύτερων προβλέψεων όσον αφορά τις προμήθειες υλικών, ή αναφορικά με τις εκτιμήσεις για τις επόμενες τάσεις. Όμως, είναι προφανές ότι και οι καταναλωτές δύσκολα θα δεχόντουσαν να έχουν πάνω από 1-2 προφίλ αποθηκευμένα κάπου στο Internet. Και το κυριότερο, θα ήθελαν να μπορούν να τα αλλάζουν διαρκώς. Σκεφτείτε κάποιον/α που έχει χάσει 10-20 κιλά πόσο διαφορετικές θα είναι οι μετρήσεις του, αλλά και πόσες αλλαγές θα έχουν υπάρξει στις στυλιστικές προτιμήσεις του.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα προσφιλή θέματα αυτής της στήλης, είναι οι τάσεις και οι εξελίξεις στον χώρο του ψηφιακού μετασχηματισμού, που η πανδημία όχι μόνο απέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο πόσο πολύ τον έχουμε ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα μας υποχρέωσε να πατήσουμε γκάζι στις υλοποιήσεις. Γράφουμε και ξαναγράφουμε, λοιπόν, για τα μοντέλα, τις λύσεις, τους τρόπους, τις εφαρμογές και τις προσεγγίσεις, προσπαθώντας να μείνουμε μέσα στα πράγματα – όσο μπορεί ένας δημοσιογράφος να μείνει, βεβαίως, καθώς οι αλλαγές είναι ραγδαίες.

Μάλιστα, κάμποσες από αυτές συχνά «ανεβαίνουν πίστα» και από απλού ή μεσαίου βεληνεκούς βελτιώσεις αναβαθμίζονται σε ανατροπές! Εδώ τα πράγματα αρχίζουν πλέον να σοβαρεύουν, καθώς κάτι τέτοιο σημαίνει τις περισσότερες φορές και αλλαγή παραδείγματος, μεταβολή των κανόνων του παιχνιδιού που, αν δεν τους μάθεις γρήγορα και δεν τους εφαρμόσεις ακόμα γρηγορότερα στην πράξη, η εμφάνιση της ταμπέλας Game is Over είναι απλώς θέμα χρόνου για τους υστερούντες.

Αναπόσπαστο δομικό στοιχείο του ψηφιακού μετασχηματισμού είναι η μετάβαση εφαρμογών και δεδομένων (ιδανικά, στο σύνολό τους) στο υπολογιστικό νέφος, στο cloud, για ένα πλήθος λόγων, με κυριότερο τον πολύ καλύτερο έλεγχο από την πλευρά του κτήτορα και χρήστη τους, με πολύ πιο οικονομικό και σίγουρα πολύ ασφαλέστερο τρόπο. Βέβαια, αυτή η μετάβαση δεν είναι κάτι εύκολο, καθώς στην εξίσωση μπαίνουν πολλοί παράγοντες: από τα αιτήματα του καθενός μέσα στην επιχείρηση ως τις εδραιωμένες από χρόνια αντιλήψεις κι από τα προβλήματα των υποδομών ως το κανονιστικό πλαίσιο (βλέπε, GDPR) το οποίο πρέπει να σεβόμαστε και να εφαρμόζουμε επί τη απειλή ροπάλου! Η λύση μιας τόσο πολύπλοκης εξίσωσης απαιτεί -εκτός, βεβαίως, από χρόνο και χρήμα- συμβιβασμούς, αλλαγή νοοτροπίας και συχνά γρήγορες αποφάσεις, σε αχαρτογράφητα (για πολλούς) νερά. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, πάντως, προχωράμε κι ο δείκτης των πιστών του νέφους ανεβαίνει!

Κι όπως συμβαίνει συνήθως, όσο πιο βαθιά «σκάβεις» μια υπόθεση, τόσο περισσότερα προβλήματα εμφανίζονται που γυρεύουν τη λύση τους. Γιατί, μπορεί πλέον να βρίσκουμε στην αγορά υβριδικές λύσεις (για ταυτόχρονη πλην βέλτιστη αξιοποίηση πολλών διαφορετικών νεφών, ώστε να μην αποκλείεται ο συνδυασμός υποδομών) και λύσεις «με τον μήνα» (ώστε η μετάβαση να γίνεται σταδιακά, χωρίς μεγάλο αρχικό κόστος, και με «συνδρομή» που ποικίλλει ανάλογα με το «μενού» το οποίο επιλέγει η επιχείρηση ή ο οργανισμός), όμως η αποκέντρωση των δεδομένων κρύβει κι άλλους «σκελετούς στο ντουλάπι», όπως διαβάζουμε συχνά-πυκνά στον διεθνή (μάλλον εξειδικευμένο, για να είμαστε ειλικρινείς) Τύπο…

Αρκετοί είναι εκείνοι, για παράδειγμα, που διαμαρτύρονται επειδή η Google και το Facebook κρατούν για τον εαυτό τους τη μερίδα του λέοντος από τα (εταιρικά διαφημιστικά) δεδομένα που διακινούνται μέσω αυτών και προτιμούν οι εταιρίες να τα «ενοικιάζουν», για να προχωρήσουν στην ανάλυσή τους για εμπορικούς σκοπούς, αντί να είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες και χρήστες τους. Κι ακόμα δεν έχουμε εικόνα για το τι θα γίνει στο εγγύς μέλλον, όταν θα αλλάξει ο τρόπος αξιοποίησης των cookies από τρίτα μέρη, όπως έχει ήδη εξαγγείλει η Google – σημειώστε ότι αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού θα έχουμε και από πλευράς Apple, με την κατάργηση από τον Ιούνιο του IDFA (Identifier for Advertisers), της δικής της τεχνολογίας ιχνηλάτησης των χρηστών, που θεωρείται βέβαιο ότι θα έχει επιπτώσεις κυρίως σε marketeers και δημιουργούς βιντεοπαιχνιδιών.

Θέμα υπάρχει, επίσης, με τη μεταφορά των δεδομένων ανά τον κόσμο, λόγω διαφορετικού κανονιστικού πλαισίου – παρότι, η χάρη του GDPR έχει περάσει τα σύνορα της Ευρώπης, καθώς όλο και περισσότερες χώρες το αποδέχονται εξ ανάγκης, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης προσαρμόζοντας ανάλογα τη δική τους νομοθεσία, προβλήματα και τριβές εξακολουθούν να υπάρχουν, αφού η προσαρμογή δεν είναι απόλυτη και οι νομικοί άλλο που δεν θέλουν για να «ξιφουλκήσουν»...

Κι αν αυτό θεωρείται «χοντρό» πρόβλημα που απαιτεί ανάλογο χειρισμό, υπάρχουν κι άλλα που απαιτούν πολύ «λεπτότερες» αντιδράσεις, όπως αυτό που διέρρευσε πρόσφατα ως τάση: στον κλάδο λιανικής, στις ΗΠΑ, αρκετές επιχειρήσεις λέγεται ότι αρνούνται να φιλοξενηθούν δεδομένα τους στους servers του AWS, προτιμώντας τους αντίστοιχους της Microsoft ή της Google, καθώς θεωρούν την Amazon κύριο ανταγωνιστή τους και φοβούνται (αβάσιμα, προφανώς) την όποια διάδραση μαζί της… 

Κι είμαστε ακόμα στην αρχή (ή σχεδόν, τέλος πάντων)!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το θέμα της εμπειρίας του πελάτη είναι από αυτά που η στήλη έχει ασχοληθεί εκτενώς. Είναι κρίσιμης σημασίας θέμα και από αυτά που πρέπει να δίνει μεγάλη προσοχή οποιαδήποτε επιχείρηση ασχολείται με το ηλεκτρονικό εμπόριο. Όμως, πολλές φορές δεν είναι απαραίτητα στο δικό σου χέρι να προσφέρεις την καλύτερη δυνατή εμπειρία. Και εξωγενείς παράγοντες να είναι ικανοί να δημιουργήσουν άσχημες εντυπώσεις στους υποψήφιους πελάτες σου.

Θα δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα. Επισκέπτομαι μεγάλη πλατφόρμα για ασφάλειες προκειμένου να ασφαλίσω ένα όχημα. Η επιλογή της ασφάλειας που θέλω γίνεται μέσα σε ελάχιστο χρόνο και σε πολύ καλή τιμή θα έλεγα και με ασφαλιστική εταιρεία που είναι από αυτές που προτιμώ. Η εμπειρία μέχρι εκείνη τη στιγμή είναι εξαιρετική. Όμως, όταν πάω να πληρώσω με την πιστωτική κάρτα συγκεκριμένης τράπεζας, τότε είναι που αρχίζουν τα προβλήματα. Πολύ απλά, γιατί η συγκεκριμένη τράπεζα δεν έχει την καλύτερη δυνατή συνεργασία με την εταιρεία που έχει υλοποιήσει το σύστημα πληρωμών, η πλατφόρμα που επέλεξα να χρησιμοποιήσω.

Το τμήμα εξυπηρέτησης της πλατφόρμας είναι εξαιρετικό και προσπαθεί να μου δώσει λύση στο πρόβλημα, το οποίο, φυσικά, δεν είχα μόνο εγώ. Για να μην πολυλογώ, χρειαστήκαμε δύο μέρες για να το λύσουμε, αρκετά τηλέφωνα και γκρίνια και πάλι δεν καταφέραμε να κάνω τη συναλλαγή -τουλάχιστον μέσω του online συστήματος- με δυνατότητα πληρωμής δόσεων που το προτιμούσα και υπήρχε ως επιλογή.

Το πρόβλημα δεν ήταν της πλατφόρμας που επέλεξα αλλά η "διαμάχη" μεταξύ της τράπεζας και του παρόχου του συστήματος πληρωμών. Όμως, τελικώς, αυτός που "την πληρώνει" είναι η πλατφόρμα, γιατί με αυτήν συνδιαλέγεται ο πελάτης. Και ο εκνευρισμός που του δημιουργείται είναι τελικώς προς την πλατφόρμα και όχι προς την τράπεζά του, ή το σύστημα πληρωμών.

Αυτοί οι εξωγενείς παράγοντες είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, ή μία πλατφόρμα. Στη δική μου περίπτωση, το τμήμα εξυπηρέτησης το χειρίστηκε εξαιρετικά, θα έλεγα, γιατί με κάλεσαν τουλάχιστον 3 φορές προκειμένου να βρούμε μία λύση. Συν ότι καταλάβαινα και πώς δουλεύει το σύστημα και ποιος ήταν ο παράγοντας εκείνος που δημιουργούσε το πρόβλημα. Αλλά σε κάθε περίπτωση, θέλει εξαιρετικούς χειρισμούς από την πλευρά τής πλατφόρμας ή του e-shop. Και γενικότερα, θέλει ιδιαίτερη προσοχή τελικώς όταν επιλέγεις τους συνεργάτες που χρησιμοποιείς, προκειμένου να είσαι σίγουρος/η ότι δεν θα υπάρχουν τέτοιου είδους προβλήματα. Ή τουλάχιστον να τα γνωρίζεις εξαρχής, προκειμένου να μπορείς να τα αντιμετωπίσεις.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο οικοδεσπότης τούτης της στήλης δεν είναι δα και στην πρώτη νεότητά του… Μετράει κάμποσες δεκαετίες ζωής, με τέσσερις και πλέον από αυτές να είναι αφιερωμένες στη δημοσιογραφία, καθότι μάλλον γεννήθηκε φιλοπερίεργος. Θυμάται, λοιπόν, περίεργα πράγματα, απ’ όσα έχει δει και ακούσει τόσα χρόνια, τα οποία εμφανίζονται ως «φλασιές» με αφορμή κάποια σύγχρονα γεγονότα και καταστάσεις – τι σου είναι αυτές οι συνάψεις…

Μια τέτοια, λοιπόν, του ήρθε πρόσφατα, μόλις διάβασε τα συμπεράσματα και τις προβλέψεις της πρόσφατης έκθεσης της γνωστής εταιρείας ερευνών IDC, σχετικά με την αλματώδη ανάπτυξη και τις σημαντικότατες επενδύσεις που γίνονται στον χώρο της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ, στη διεθνή ορολογία) σε άμεση συνάρτηση με τις ανάγκες και συνέπειες της συνεχιζόμενης πανδημίας.

ΟΚ, λογικό ακούγεται να έχουμε επενδύσεις σε τεχνολογία – η «φλασιά» ποια είναι; σχεδόν σας ακούω να ρωτάτε – οφείλω εξήγηση, λοιπόν. Πολλά-πολλά χρόνια πριν, όταν δεν είχε φτάσει ακόμα η εποχή του Internet (ζούσαμε και τότε!) και της απόλυτης ενημέρωσης μέσω αυτού για τα πάντα σε χρόνο dt, ο πρόγονος του σημερινού ευρύτατου ψηφιακού στοιχηματισμού, ήταν μονάχα το (χάρτινο δελτίο) ΠΡΟ-ΠΟ. Κύριο αντικείμενο είχε την πρόβλεψη του αποτελέσματος στους ποδοσφαιρικούς αγώνες του Σαββατοκύριακου και στόχο να «πιάσεις το 13άρι» (τόσους αγώνες περιλάμβανε), που έδινε τα περισσότερα χρήματα, σε σχέση με τις 12 ή τις 11 επιτυχίες – αν έπιανες λιγότερες, απλώς έκλαιγες τα λεφτά σου. Η ενημέρωση για τα αποτελέσματα και τη «νικήτρια στήλη» (τη σειρά, δηλαδή, με τα 13 σύμβολα – 1 / 2 / Χ, για τη νίκη του γηπεδούχου, την ήττα του και την ισοπαλία) γινόταν αρχικά ραδιοφωνικά - αργότερα, και τηλεφωνικά.

Ε, ακριβώς η φωνή της εκφωνήτριας μου ήρθε στο νου, διαβάζοντας τα συμπεράσματα της έκθεσης που ουσιαστικά ανακοινώνει τον νικητή αυτής της μεγάλης μάχης στην οποία παίζονται ζωές, με καταλύτη την τεχνολογία. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, η Τεχνητή Νοημοσύνη, το ΑΙ που λέγαμε, σήμερα «στέκεται καλύτερα στο γήπεδο» απέναντι στον ιό – φαίνεται πως η ανθρωπότητα «ψώνισε  από το πάνω ράφι», επένδυσε σημαντικά ποσά και έστησε καλή ομάδα για την αντιμετώπισή του. Μια ομάδα που μπόρεσε να παρουσιάσει μέσα σε ελάχιστους μήνες, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, αντί για χρόνια όπως γινόταν ως τώρα, αποτελεσματικά εμβόλια σε ποσότητες ικανές για να κερδίσει το παιχνίδι. Η υγεία, λοιπόν, είναι ο πρώτος αγώνας στον οποίο – όπως όλα δείχνουν, καθώς το παιχνίδι συνεχίζεται- η ανθρωπότητα μπορεί να αναφωνήσει με τη δέουσα ανακούφιση «κερδάμε»!

Βέβαια, «είναι πολλά τα λεφτά», που έχουν ήδη επενδυθεί σε ΑΙ και θα είναι ολοένα περισσότερα στο μέλλον. Η IDC αποφαίνεται στην τακτική εξαμηνιαία έκθεσή της ότι μονάχα στην Ευρώπη και μονάχα για φέτος, θα επενδυθούν περισσότερα από $12 δισ. και ο ρυθμός αύξησης θα είναι διψήφιος τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια. Φυσικά, η αύξηση δεν οφείλεται, ούτε καλύπτει μόνο την υγεία. Περιλαμβάνει, επίσης, επενδύσεις για ΑΙ στους χώρους του αυτοματισμού, του ψηφιακού μετασχηματισμού και της μεγιστοποίησης της εμπειρίας του πελάτη, τρία πεδία όπου η πανδημία άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού και πλέον επιβάλλει νέο τρόπο σκέψης, με νέα μοντέλα εργασίας.

Οι ερευνητές της IDC τονίζουν στα συμπεράσματά τους ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει φέρει τα πάνω – κάτω στη λιανική, στις μεταφορές και στις κάθε λογής μορφές παροχής υπηρεσιών, τομείς όπου η προσωποποίηση παίζει καίριο ρόλο στον βαθμό ικανοποίησης του πελάτη. Αυτή η τάση αναμένεται να ενταθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια, καθώς μπαίνουμε στην εποχή της «νέας κανονικότητας», όπου η λιανική θα είναι υβριδική με phygital καταστήματα, η επικοινωνία με τους πελάτες θα γίνεται σε μεγάλο βαθμό μέσω ψηφιακών βοηθών και bots, οι μεταφορές θα αξιοποιούν -εκτός από την Τεχνητή Νοημοσύνη- ευρύτατα τη Μηχανική Μάθηση και την Ανάλυση Δεδομένων, με κοινό παρονομαστή όλων την ιδιαίτερα αυξημένη φροντίδα εκ μέρους κατασκευαστών και παρόχων στα θέματα ασφαλείας.   

Είθε, λοιπόν, το τελικό αποτέλεσμα να μείνει στο «1», έστω κι αν χρειαστεί να ξοδέψουμε κάτι παραπάνω σε ΑΙ – για το καλό μας θα είναι…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κάθε χώρα έχει τις ιδιαιτερότητές της. Και στην Ελλάδα, όσον αφορά στην αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου, μία από τις βασικές ιδιαιτερότητες είναι η δυνατότητα πληρωμής με αντικαταβολή.

Δεν γνωρίζω αν είναι ελληνική πατέντα, αλλά μέχρι πριν από μερικά χρόνια η αντικαταβολή ήταν ο βασικός τρόπος πληρωμής στις online αγορές. Προσωπικά, δεν έχω πληρώσει ποτέ με αντικαταβολή (προτιμώ τις κάρτες) αλλά απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχουν ακόμη αρκετοί.

Ο αριθμός πρέπει να μειώνεται, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι το 2020 ο αριθμός των συναλλαγών με κάρτες στο ηλεκτρονικό εμπόριο αυξήθηκε κατά 70%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Cardlink. Βέβαια, μπορεί να πει κανείς ότι η αύξηση αυτή προήλθε επειδή απλά αυξήθηκαν οι online αγορές, αλλά η αίσθηση που έχω είναι πως πολλοί ήταν εκείνοι που προτιμούν να πληρώνουν πλέον με κάρτα αντί με αντικαταβολή.

Γενικότερα, τα μετρητά, ιδίως την περίοδο της καραντίνας, είναι κάτι που αποφεύγουν πολλοί να χρησιμοποιήσουν. Και αυτό προκύπτει από την εντυπωσιακή αύξηση που υπάρχει γενικότερα στη χρήση των καρτών για χαμηλής αξίας αγορές, ήτοι κάτω από 2 ευρώ. Ακόμη και για online αγορές μέχρι 10 ευρώ, η κάρτα έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται όλο και πιο πολύ. Τόσο, που πλέον αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν πραγματικά έχει νόημα για ένα ηλεκτρονικό κατάστημα να συνεχίσει να έχει την αντικαταβολή ως δυνατότητα πληρωμής.

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι σαφής. Η αντικαταβολή έχει ένα επιπλέον κόστος, τόσο για τον πελάτη όσο και για το ηλεκτρονικό κατάστημα. Επίσης, δημιουργεί ένα επιπλέον επίπεδο συναλλαγής του καταστήματος με τον courier. Γενικώς, είναι πολλά τα ζητήματα που υπάρχουν. Επιπρόσθετα, με την αντικαταβολή ο πελάτης μπορεί να ακυρώσει την παραγγελία όταν αυτή φθάσει στην πόρτα του σπιτιού του. Πολύ απλά, δε θα την παραλάβει. Γεγονός που δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα με την επιστροφή και επιπλέον κόστος, τόσο για τον courier όσο και για το ηλεκτρονικό κατάστημα.

Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν ακόμη καταναλωτές που δεν θέλουν να χρησιμοποιούν κάρτες στις online αγορές τους. Ακόμη και στην εποχή του Strong Customer Authentication, οι φόβοι υπάρχουν. Και υπάρχει κόσμος που θέλει να πληρώνει με μετρητά. Οπότε η κατάργηση της αντικαταβολής είναι κάτι που θέλει τόλμη από ένα ηλεκτρονικό κατάστημα.

Βέβαια, υπάρχει και η άλλη λύση. Πολύ απλά, η πληρωμή με μετρητά να προσφέρεται ως επιλογή μόνο αν ο καταναλωτής πάει από το κατάστημα για να παραλάβει την παραγγελία του, ή από ένα pickup point του courier. Το τελευταίο είναι κάτι που θα μας απασχολήσει, πιστεύω, αρκετά στο προσεχές μέλλον. Εκεί θα μπορούσε να λειτουργήσει το συγκεκριμένο μοντέλο πληρωμής με μετρητά. Αλλά, όσον αφορά στην αντικαταβολή, μάλλον σταδιακά θα πρέπει να οδηγηθούμε προς την κατάργησή της.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Είπαμε πολλές φορές ότι βιώνουμε μια εποχή μεγάλων ανατροπών – το ξαναλέμε άλλη μια, για να το εμπεδώσουμε: οι μεγάλες ανατροπές είναι πιά μέρος της καθημερινότητάς μας, άρα κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προσαρμοστούμε στα κελεύσματα των καιρών, σ’ όλους του τομείς, του εμπορίου -προφανώς- μη εξαιρουμένου.

Κι αν από ιδία πείρα γνωρίζουμε ως καταναλωτές και ως άνθρωποι τι -περίπου, έστω- συμβαίνει στον χώρο του B2C, καλό είναι επίσης να γνωρίζουμε τι συμβαίνει και στο προηγούμενο στάδιο, στον χώρο του Β2Β, ώστε να έχουμε μια καλύτερη και γενικότερη εικόνα, που θα μας βοηθήσει να παίρνουμε σωστότερες αποφάσεις, όταν και αν χρειαστεί.

Βοηθός και σύμβουλος στη διαμόρφωση αυτής της εικόνας, η πρόσφατη (τον Ιαν. 2021, η δημοσιοποίησή της) έρευνα της McKinsey που συμπεραίνει δείχνοντας με αριθμούς και γραφήματα ότι οι αγοραστές στον χώρο του Β2Β ανάμεσα στις τρεις επιλογές (δια-ζώσης επαφή, απομακρυσμένη και ηλεκτρονικό εμπόριο) προτιμούν… και τις τρεις! Μ’ άλλα λόγια, τα θέλουν όλα, εδώ και τώρα, οπότε η προσέγγιση του omnichannel (για την οποία πολλές αναλύσεις και προβλέψεις έχουν γίνει) δεν αναφέρεται πλέον στο μέλλον, αλλά στο παρόν.… Κατά την καλή εταιρία ερευνών, η πολυκαναλική προσέγγιση αποτελεί πλέον τον κανόνα, καθώς οι αγοραστές θέλουν και να κάνουν τις προσωπικές επιλογές τους και να αγοράζουν απομακρυσμένα (πχ. μέσω τηλεφώνου), αλλά και να έχουν στη διάθεσή τους ένα πλήρες σε περιεχόμενο και λειτουργικότητα ηλεκτρονικό κατάστημα, προκειμένου να ολοκληρώνουν τις αγορές τους όποια ώρα και με όποιο τρόπο θέλουν εκείνοι…

Κατά μια έννοια, δηλαδή, συμπεριφέρονται περίπου όπως και οι τελικοί καταναλωτές, που επίσης προτιμούν την πολυκαναλική προσέγγιση, αν και με διαφορετική σειρά, μερικές φορές: συνήθως, ψάχνουν στο ηλεκτρονικό κατάστημα (αφού έχουν συγκρίνει πρώτα τιμές στο Skroutz ή στο Best Price) και μετά πηγαίνουν από το φυσικό κατάστημα (ειδικά αν πρόκειται για ρούχα ή παπούτσια), για την τελική δοκιμή και την αγορά… Τον παλιό καλό προ πανδημίας καιρό, όταν μπορούσαμε και περιδιαβαίναμε στα καταστήματα, αυτό συχνά γινόταν αντεστραμμένα: βλέπαμε κάτι που μας «γυάλιζε» και ανοίγαμε αμέσως το κινητό, μήπως το βρούμε αλλού φτηνότερα – μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που, έπεφτε και (ψιλο-εκβιαστική) διαπραγμάτευση για την τιμή (μα, αφού ο Χ το δίνει τόσο, εσύ γιατί ζητάς περισσότερα;), με την κατάληξη να είναι τις περισσότερες φορές υπέρ του πελάτη, για να μην πάει αλλού…

Μάλιστα, η διαρκής αύξηση των ποσοστών του eCommerce στο B2C που παρατηρήθηκε από τα μέσα του περασμένου χρόνου και μετά (όταν το κοινό είχε αρχίσει να ξεπερνάει το πρώτο «κάζο» με τις παραγγελίες που γίνονταν, αλλά δεν έρχονταν), είχε αντίστοιχο αντίκτυπο και στον χώρο του Β2Β. Από τον Αύγουστο και μετά, όπως δείχνει η διεθνής έρευνα, τα δυο τρίτα των αγοραστών προτιμούν πλέον (ας είναι καλά τα lockdown και τα απαγορευτικά μέτρα, που ισχύουν για όλους, επαγγελματίες και μη) αγορές εξ αποστάσεως ή μέσω ηλεκτρονικών καταστημάτων…

Από τις αναλύσεις των ερευνητών, όμως, βγήκαν κι άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία: όπως πχ. το ότι οκτώ στους δέκα αγοραστές (83%, για την ακρίβεια, έναντι 54% στο ξεκίνημα της πανδημίας) θεωρούν πλέον την πολυκαναλική προσέγγιση ως καλύτερη λύση για τις επαγγελματικές αγορές τους σε σύγκριση με τους παραδοσιακούς τρόπους του παρελθόντος, με πιο ενθουσιώδεις τους αγοραστές σε Κίνα, Κορέα και Ισπανία. Που δείχνουν, επίσης, ότι δεν φοβούνται να προχωρήσουν σε εξ αποστάσεως παραγγελία, ακόμα κι αν αυτή κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα, πχ. στο μισό εκατομμύριο δολάρια, ενώ σχεδόν ένας στους δυο (47%) είναι επίσης έτοιμοι να επενδύσουν σημαντικά ποσά σε υποδομές και εργαλεία, για να εξασφαλίσουν τα οφέλη της πολυκαναλικής προσέγγισης…

Αξίζει να σημειωθεί ότι, για να υποστηριχθεί αυτή η προσέγγιση, αλλάζει σταδιακά και το μοντέλο της πώλησης, με δυο στους τρεις θιασώτες του Β2Β να στρέφονται σε υβριδικές δράσεις, όπου οι πωλητές μιλούν, διαδρούν και διαπραγματεύονται με τους πελάτες τους πολύ περισσότερο μέσω βίντεο, τηλεφώνου και εφαρμογών κι ολοένα λιγότερο μέσω των «παραδοσιακών» επισκέψεων ο ένας στο γραφείο του άλλου. Το 85% των συμμετεχόντων στην έρευνα θεωρούν ότι, μέσα στην επόμενη τριετία, το υβριδικό μοντέλο πωλήσεων θα δεσπόζει στην αγορά.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ηλεκτρονικό εμπόριο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και κάνουμε πλέον ουκ ολίγες online συναλλαγές. Και ένα βασικό κομμάτι είναι η ασφάλεια των συναλλαγών. Με την Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει επιδιώξει να προσφέρει αρκετές δικλείδες ασφαλείας όσον αφορά στο συγκεκριμένο θέμα. Όπως είναι η επιβολή του αποκαλούμενου Strong Customer Authentication (SCA), για το οποίο πολλή συζήτηση γίνεται τις τελευταίες εβδομάδες στην εγχώρια αγορά του e-commerce.

Αν τις τελευταίες εβδομάδες έχετε μπερδευτεί που άλλες φορές για την έγκριση της συναλλαγής με κάρτα, η τράπεζα σας στέλνει SMS ή μήνυμα στο Viber με ένα τετραψήφιο PIΝ και άλλες σας ζητά να κάνετε πιστοποίηση από το app της, μην παραξενεύεστε. Γιατί πολύ απλά ο λόγος δεν είναι άλλος από το πως οι εταιρείες έχουν υλοποιήσει -ή δεν έχουν υλοποιήσει- το SCA.

Το SCA το έχει επιβάλλει η ΕΕ από την 1^η Ιανουαρίου και ο στόχος είναι να γίνουν πιο ασφαλείς οι συναλλαγές. Όμως, πρακτικά θέλει αρκετή δουλειά για να υλοποιηθεί σωστά, τόσο από την πλευρά της επιχείρησης όσο και από εκείνη των τραπεζών. Και αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις με πολύ σημαντικούς τζίρους στα online κανάλια τους δεν κάθισαν να ασχοληθούν ιδιαίτερα. Και ουσιαστικά έχουμε πάει σε ένα μοντέλο σιωπηρής παράτασης.

Βέβαια, ανάλογα παραδείγματα είχαμε και στην Ευρώπη με αποτέλεσμα σε κάποιες χώρες να έχει βγει η εκεί ρυθμιστική αρχή και να δώσει παράταση. Στην Ελλάδα, η Τράπεζα της Ελλάδος δεν έχει προβεί σε κάποια τέτοια κίνηση.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως έχουν αρχίσει να υπάρχουν πλέον παράπονα από αρκετές επιχειρήσεις που έσπευσαν να συμμορφωθούν με το SCA αλλά βλέπουν τον ανταγωνισμό τους να μην έχει πιεστεί ιδιαίτερα. Και μπορεί να πει κανείς ότι δεν «τρέχει» και τίποτα. Όμως, οι υπάρχουσες μετρήσεις δείχνουν ότι περίπου το 14% των καταναλωτών εγκαταλείπει μία συναλλαγή όταν του ζητηθεί να ανοίξει το app του. Και γενικώς προτιμούν να μην χρειάζεται να δώσουν την επιπλέον έγκριση. Ιδίως όταν υπάρχουν και περιπτώσεις που θα σου ζητηθεί, ενώ περνάς τα στοιχεία της κάρτας σου, να συνδεθείς στο e-banking σου. Εκεί που πολλοί νομίζουν πως η επιχείρηση από την οποία αγοράζουν προσπαθεί να τους υποκλέψει κωδικούς και εγκαταλείπουν τη συναλλαγή. Περίπτωση που το πρόβλημα συχνά αφορά στην υλοποίηση της τράπεζας.

Οπότε, οι επιχειρήσεις που δεν έχουν υλοποιήσει SCA έχουν ένα προβάδισμα σε σχέση με όσους έχουν σπεύσει να συμμορφωθούν! Και αυτό το γεγονός έχει δημιουργήσει αρκετή γκρίνια και παράπονα μεταξύ των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Μία αγορά που έχει φθάσει πλέον στα 15 δισ. ευρώ ετησίως και αυξάνεται διαρκώς.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μάρτη με Μάρτη, κλείσαμε ήδη 12 μήνες, ζώντας, με την πανδημία και πάμε για 13… Κι όπως όλοι αναγνωρίζουν, η ζωή μας δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια! Θες σοφότεροι, θες φοβισμένοι, θες προνοητικοί, θες προσεκτικοί, θες οτιδήποτε, στις παλιές ιδέες και συμπεριφορές είναι πολύ δύσκολο να γυρίσουμε, πια.

Η πανδημία μας έμαθε -με το ζόρι, βεβαίως, αν και το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό- να αντιμετωπίζουμε με διαφορετικό τρόπο τις προκλήσεις, τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο (στο προσωπικό υπάρχουν θέματα, ανάλογα με την προσωπικότητα και τις αντοχές καθενός, που περιπλέκουν την κατάσταση…) όπου έχουν εφαρμογή κάποιοι γενικότεροι κανόνες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που υπάρχουν ακριβώς για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ο υπογράφων δεν έχει κρύψει (αντίθετα, έχει εκφράσει δημόσια, από αυτήν εδώ τη στήλη) την επιδοκιμασία του για κάποιες δημοσιεύματα που «πηγάζουν» από την Google, αναφέρονται σε θέματα σχετικά με το marketing και βασίζονται στην τεράστια εμπειρία της από τις απανταχού της Γης αγορές. Ένα από τα πιο πρόσφατα, προσπαθεί να απαντήσει  στο «φλέγον» ερώτημα για τους περισσότερους από εμάς, που συνοψίζεται σε τέσσερις λέξεις: «Και τώρα, τι γίνεται;» Μ’ άλλα λόγια, είτε φέτος, είτε την ερχόμενη άνοιξη (αυτή είναι η πρόβλεψη του Μπιλ Γκέιτς), είτε χάρη στο εμβόλιο, είτε χάρη σε μια θεραπεία από τις πολλές που σήμερα δοκιμάζονται, η πανδημία σιγά-σιγά θα ατονήσει, όσο κι αν οι οδυνηρές συνέπειές της δεν πρόκειται να σβήσουν εύκολα από τη μνήμη και τις καρδιές μας.

Μετά, τι κάνουμε; Ιδίως όταν τέτοιου είδους «μετά», δεν τα σκέφτεσαι τη μια ημέρα και την άλλη τα εφαρμόζεις – χρειάζεται να υπολογίσεις νέες παραμέτρους, να χαράξεις καινούρια στρατηγική και να ξεκινήσεις μήνες πριν την υλοποίηση, πάντα με το μάτι ανοικτό και το χέρι στο «πηδάλιο», για να προλάβεις τις κακοτοπιές και να μην «ξενερίσεις», σαν το γιγαντιαίο container – ship, που κόλλησε πρόσφατα στο Σουέζ, προκαλώντας μύριους πονοκεφάλους… Θέλει προσοχή, λοιπόν, σε επιλογές και γνώση. Κι εδώ έρχεται να «δέσει» το δημοσίευμα της Google, σχετικά με τον χώρο του ηλεκτρονικού, στην πλειοψηφία του (υπό τις παρούσες συνθήκες) εμπορίου, που κάνει λόγο για τέσσερις δεσπόζουσες τάσεις, τόσο στις Β2Β, όσο και στις B2C συναλλαγές, οι οποίες ήρθαν για να μείνουν.

Η πρώτη από αυτές εστιάζει στις απαιτήσεις των υποψήφιων αγοραστών που, βεβαίως, τώρα χωρίς τη δυνατότητα να κάνουμε πραγματικά ταξίδια, θέλουν το άλλο «ταξίδι», το καταναλωτικό, να είναι όσο γίνεται καλύτερο. Έτσι, οι έμποροι πρέπει να ετοιμάζονται για ακόμα πιο προσωποποιημένες προτάσεις, για απλή και εύκολη διαδικασία πληρωμής, για phygital καταστάσεις (στην περίπτωση που ο πελάτης διαλέγει μεν online, αλλά θέλει να παραλάβει από το κατάστημα που τον βολεύει (και στον χρόνο που τον βολεύει) προκειμένου να γλυτώσει τις (συνεχιζόμενες, στο last mile) καθυστερήσεις, αλλά και τα μεταφορικά. Ακόμα και για ψηφιακά καλούδια, όπως η επαυξημένη πραγματικότητα (ΑR) που δοκιμάζουν κάποια eShop πχ. για δυνατότητα εικονικής «πρόβας» φορέματος ή σακακιού. Η τεχνολογία υπάρχει και είναι διαθέσιμη, επομένως… sky is the limit!

Για τη δεύτερη τάση, θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε την παλιά, σοφή ρήση… think global, act local. Με δεδομένο τον περιορισμό των μετακινήσεων, αλλά και την επίδραση στο θυμικό μας των εκκλήσεων τύπου «Στηρίξτε τα τοπικά καταστήματα», η αγοραστική κίνηση δείχνει να μεταφέρεται από τα μεγάλα εμπορικά κέντρα στα μικρότερα τοπικά, με ταυτόχρονη συσπείρωση των κατοίκων κάθε περιοχής – κάτι που μπορεί σταδιακά να εξελιχθεί σε κίνημα πραγματικής αποκέντρωσης.

Η τρίτη έχει να κάνει με τις προσωπικές αξίες του καθενός, που αποκτούν πλέον ακόμα περισσότερο κυρίαρχο λόγο στις αγοραστικές επιλογές του, σε συνδυασμό πάντα με τις οικονομικές του δυνατότητες. Η αλλαγή νοοτροπίας, μετά τα όσα περάσαμε στην πανδημία, είναι βέβαιο ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο στο μέλλον, αφού θα αλλάξει -όπως πολλοί πιστεύουν- τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο.

Τέλος, η τέταρτη τάση είναι άμεση συνάρτηση της τρίτης: η αλλαγή παραδείγματος εκ μέρους των καταναλωτών, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει την αντίδραση της «αντίπερα όχθης» και θα ενεργοποιήσει την ενσυναίσθηση της αγοράς, που αργά ή γρήγορα θα προσαρμοστεί στο τι ζητούν και πώς σκέφτονται οι πελάτες τους, αν θέλουν βεβαίως να τους διατηρήσουν.

Εδώ είμαστε να δούμε αν όλα αυτά επαληθευτούν…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Είναι μάλλον λίγο δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε αλλά αυτές τις ημέρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη στιγμή που ξεκίνησε η εφαρμογή των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας της COVID-19. Σε ορισμένους μπορεί να φαίνεται σαν χθες που μπορούσαμε να κάνουμε αγορές απ’ οπουδήποτε, σε άλλους μπορεί να μοιάζει… αιώνας. Το μόνο βέβαιο είναι πως οι αλλαγές των τελευταίων 12 μηνών όσον αφορά στις καταναλωτικές συνήθειες είναι εντυπωσιακές.

Το ηλεκτρονικό εμπόριο «εκτοξεύτηκε» με τα ποσοστά της αύξησης να είναι τριψήφια και γενικώς η ανάπτυξη να είναι εντυπωσιακή. Σημειωτέον, βέβαια, πως υψηλός ρυθμός ανάπτυξης -σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο- υπήρχε και το πρώτο δίμηνο του 2020 καθώς έφθανε στο αρκετά καλό ποσοστό του 25%, σύμφωνα με τις υπάρχουσες εκτιμήσεις. Βέβαια, το υπόλοιπο του 2020 τα νούμερα ήταν πολύ μεγαλύτερα.

Το 2021 είναι προφανές ότι έχει ξεκινήσει επίσης με υψηλά ποσοστά, σε σχέση πάντα με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2020. Το ερώτημα, όμως, είναι τί θα γίνει από εδώ και πέρα. Πόσο εφικτό είναι στο διάστημα Μαρτίου – Δεκεμβρίου 2021 να δούμε να υπάρχει θετικό πρόσημο, με δεδομένο ότι -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- τα φυσικά καταστήματα θα ανοίξουν και επιπλέον η σύγκριση θα γίνεται με εβδομάδες ή μήνες που τα πάντα ήταν κλειστά;

Όλες οι υπάρχουσες έρευνες δείχνουν ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο ήρθε για να μείνει. Και σε αρκετές κατηγορίες προϊόντων οι καταναλωτές -ακόμη και στην Ελλάδα- θα συνεχίσουν να προτιμούν τις online αγορές. Ιδίως όσο θα βελτιώνεται το κομμάτι των ταχυμεταφορών και θα περιορίζονται τα προβλήματα με τις παραδόσεις. Θα υπάρξουν, όμως, και περιπτώσεις όπου -τουλάχιστον- φέτος και το 2022 οι καταναλωτές θα προτιμήσουν να πάνε να ψωνίσουν από ένα φυσικό κατάστημα. Ενδεχομένως να είναι και ένα είδος ψυχολογικής αντίδρασης σε όλο αυτό το διάστημα της «κλεισούρας». Είναι πολύ πιθανό να πεις ότι θα πάω να αγοράσω ρούχα σε ένα κατάστημα για «να θυμηθώ και τα παλιά» παρά να το αγοράσεις online. Ακόμη και αν το έχεις κάνει τους τελευταίους 12 μήνες και έχεις μείνει ιδιαίτερα ευχαριστημένος.

Γενικότερα, το 2021 θα είναι μία ιδιόμορφη χρονιά. Και θα πρέπει να αποφύγουμε ενδεχομένως τις συγκρίσεις μήνα προς μήνα. Ίσως θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε το σύνολο της χρονιάς προκειμένου να βγάλουμε καλύτερα και πιο ποιοτικά συμπεράσματα. Και ενδεχομένως να είναι ακόμη καλύτερα να περιμένουμε μέχρι και το 2022 προκειμένου να δούμε πως πραγματικά διαμορφώνονται οι τάσεις. Ελπίζοντας, φυσικά, ότι αυτό το τεράστιο θέμα που έχει δημιουργήσει η πανδημία της COVID-19 θα έχει σταματήσει να μας απασχολεί. Και θα έχουμε επιστρέψει στην κανονικότητα. Μία κανονικότητα που θα είναι, σε κάθε περίπτωση, πολύ διαφορετική από αυτό που είχαμε συνηθίσει μέχρι τις αρχές Μαρτίου του 2020.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]