Όχι, αγαπητοί αναγνώστες! Ο οικοδεσπότης αυτής της στήλης δεν τρελάθηκε (όχι ακόμα, τουλάχιστον) ώστε να συνδυάζει πράγματα φαινομενικά ασυνδίαστα: τα χρόνια που περνάνε και την ολοένα μεγαλύτερη απομάκρυνση από τα «νιάτα» με τα ρομπότ, τους βοηθούς και αντικαταστάτες μας σ’ ό,τι είναι βρώμικο, επικίνδυνο ή βαρετό, όπως μου είχε πει ένας σοφός επιστήμονας κάποτε («τα 3D να θυμάσαι – dirty, dangerous and dull», είχε τονίσει εμφατικά).
Τον ξαναθυμήθηκα πριν από λίγες ημέρες, όταν -σε συνέχεια ενός πάνελ που συντόνισα, όπου έγιναν αρκετές αναφορές στα ρομποτικά συστήματα τα οποία εντείνουν ολοένα και περισσότερο την παρουσία τους στην καθημερινότητα της βιομηχανίας- διάβασα λίγη ώρα αργότερα τα αποτελέσματα μιας αμερικάνικης έρευνας που συνδέει τα δημογραφικά δεδομένα χωρών και περιοχών με τη διείσδυση των αυτοματισμών σ’ αυτές: όπου ο πληθυσμός γερνάει, μπαίνουν ταχύτερα στη δούλεψή μας τα ρομπότ.
Προϊόν ενδελεχούς έρευνας, το σχετικό paper με τίτλο «Demographics and Automation» που παρουσιάστηκε επισήμως στα μέσα Σεπτεμβρίου, από δυο ερευνητές στη Βοστώνη, τον οικονομολόγο στο ΜΙΤ, Νταρόν Ατσέμογλου, και τον αναπληρωτή καθηγητή Οικονομικών στο τοπικό πανεπιστήμιο, Πασκουάλ Ρεστρέπο, δημοσιεύτηκε στο «Review of Economic Studies» και προκάλεσε κάμποσες συζητήσεις, κυρίως για την πρωτοτυπία του και τα αποτελέσματά του.
Οι δυο ερευνητές απέδειξαν, ψάχνοντας στοιχεία σε 60 χώρες και συγκρίνοντας τις ηλικιακές ενότητες 21-55 και άνω των 65 στο εργατικό δυναμικό, ότι εκεί όπου η δεύτερη υπερτερεί της πρώτης -μ’ άλλα λόγια, εκεί όπου το εργατικό δυναμικό γερνάει- το κενό έρχονται να καλύψουν οι αυτοματισμοί και οι ρομποτικοί μηχανισμοί.
Κι αν σας ενδιαφέρει να μάθετε πού οι αριθμοί υποστηρίζουν καλύτερα από αλλού, αυτή την τάση, θυμηθείτε πρώτα πως μιλάμε για χώρες με βιομηχανική παραγωγή, όπου κυρίως χρειάζονται χέρια κι αν λείπουν αυτά, μηχανές… Έτσι, δεν ηχεί παράξενα στο αυτί ότι η χώρα με την ταχύτερη γήρανση του πληθυσμού και συνάμα την ταχύτερη είσοδο των ρομποτικών διατάξεων στην παραγωγή, είναι η Νότια Κορέα. Από πλευράς Ευρώπης, την πρωτοκαθεδρία έχει (όπως θα περίμενε κανείς) η Γερμανία, όπου το εργατικό δυναμικό επίσης γερνάει γρήγορα, με αποτέλεσμα σ’ αυτό το γεγονός να οφείλεται (πάντα κατά τους δυο ερευνητές) τουλάχιστον το 80% της διαφοράς τους με την αξιοποίηση αντίστοιχων αυτοματισμών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σχολιάζοντας αυτά τα ευρήματα, ο Ατσέμογλου υπογράμμισε ότι είναι σαφές πως στις προηγμένες χώρες οι επενδύσεις σε ακριβούς αυτοματισμούς γίνονται περισσότερο λόγω των ελλείψεων σε ανθρώπινο δυναμικό παρά επειδή οι βιομηχανίες θέλουν να περάσουν στην «επόμενη πίστα» από πλευράς εξοπλισμού. Επεσήμανε, όμως, πως ψάχνοντας σε ακόμα περισσότερες χώρες, ανακάλυψαν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε εκείνες με χαμηλότερο επίπεδο τεχνολογίας, οι οποίες περνάνε σε απλούστερους αυτοματισμούς, καθώς δεν μπορούν να φτάσουν ακόμα στα εξελιγμένα ρομποτικά συστήματα… Εστιάζοντας στην αμερικανική πραγματικότητα, οι δυο ερευνητές προσδιόρισαν στη δεκαετία του ’90 την απαρχή της σχέσης μεταξύ γήρανσης και εισαγωγής αυτοματισμών, εποχή κατά την οποία έκαναν την εμφάνισή τους εταιρίες εξειδικευμένες στην ενσωμάτωση τέτοιων συστημάτων στην παραγωγή.
Αποκάλυψαν δε, ότι επόμενος στόχος τους (στον οποίο θα έχουν τη στήριξη μεγάλων ονομάτων της αγοράς, όπως οι Google και η Microsoft, αλλά και θεσμικοί, όπως οι National Science Foundation, Sloan Foundation, Smith Richardson Foundation και Toulouse Network on Information Technology) είναι να προσδιορίσουν με συγκεκριμένα στατιστικά και ποιοτικά στοιχεία τη σχέση Τεχνητής Νοημοσύνης και εργατικού δυναμικού.
ΥΓ. Ψάχνοντας για περισσότερες πηγές, στο πλαίσιο αυτού του άρθρου, ανακάλυψα πως στο ίδιο περιοδικό είχε δημοσιευτεί παλιότερα, μια «εικονοκλαστική» (και πολυσυζητημένη, απ’ ό,τι θυμάμαι) άποψη περί φορολόγησης των ρομπότ τα οποία αναπτύσσονται στους βιομηχανικούς χώρους, ώστε από τον «κορβανά» που θα συγκεντρώνεται, να αποζημιώνονται ως ένα βαθμό οι εργαζόμενοι των οποίων παίρνουν τη δουλειά (και μάλλον την κάνουν καλύτερα)… Απ’ ό,τι γνωρίζω η συγκεκριμένη άποψη (την οποία είχε στηρίξει και ο Μπιλ Γκέιτς, πριν από 4-5 χρόνια) κατεπνίγη εν τη γενέσει της, με το επιχείρημα ότι κατ’ αυτό τον τρόπο βάλλεται η καινοτομία…
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
