Μια από τις πιο αποτελεσματικές -άρα κι από τις πιο επικίνδυνες- μορφές κυβερνοεπιθέσεων είναι σίγουρα το λυτρισμικό, δηλ. το «κλείδωμα» μέρους ή του συνόλου των συστημάτων του «στόχου» από μια ομάδα κακόβουλων, η οποία στη συνέχεια απαιτεί την καταβολή λύτρων (κατά προτίμηση σε κρυπτο-χρήμα, ώστε να χαθούν εύκολα τα ίχνη του, στην πορεία του προς τις τσέπες τους), για να δώσουν ένα ψηφιακό «κλειδί» προς την ελευθερία και την επαναφορά των συστημάτων στην κανονικότητα.
Το λυτρισμικό (μ’ αυτή την ονομασία το αναγνωρίζει η δική μας Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος) δεν είναι κάτι καινούριο – όμως, τα τελευταία χρόνια και πολύ περισσότερο φέτος, που η πανδημία έχει ουσιαστικά εξουδετερώσει λόγω της εξ αποστάσεως εργασίας και όχι μόνο, κάθε προσπάθεια οικοδόμησης ‘περιμέτρου ασφαλείας’, όπως γινόταν ανέκαθεν, τα κρούσματα έχουν πυκνώσει σε επικίνδυνο βαθμό.
Πόσο επικίνδυνο; Τόσο ώστε να υποχρεωθεί ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν, να συγκαλέσει την περασμένη εβδομάδα έκτακτη σύνοδο με τη συμμετοχή κοντά 30 χωρών, προκειμένου να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να συντονίσουν τις δράσεις τους απέναντι σ’ αυτόν τον κίνδυνο που, ειδικά οι Αμερικανοί, τον έζησαν και αντιλήφθηκαν πολύ καθαρά τι σημαίνει στην καθημερινότητά τους. Πριν από λίγους μήνες, δυο επιθέσεις με χρήση λυτρισμικού και στόχους τα συστήματα ελέγχου ενός κεντρικού και κρίσιμου για την τροφοδοσία της χώρας αγωγού πετρελαίου και της μεγαλύτερης εταιρίας τροφοδοσίας κρεάτων, είχαν ως αποτέλεσμα ουρές χιλιομέτρων στα πρατήρια και άδεια ψυγεία για τους σοκαρισμένους και ασυνήθιστους σε τέτοιες ελλείψεις, Αμερικανούς. Όμως, μικρότερης έκτασης επιθέσεις έχουν σημειωθεί, επίσης, στη Βρετανία, τη Γερμανία και το Ισραήλ.
Έτσι, διοργανώθηκε από τον Λευκό Οίκο η «μίνι σύνοδος του κυβερνο-ΟΗΕ», στην οποία συμμετείχαν εξ αποστάσεως μεγάλες χώρες, όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, συλλογικά η Ενωμένη Ευρώπη, η Αυστραλία, η Ινδία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, αλλά και μερικές κρίσιμες μικρότερες, όπως η Ουκρανία, η Κένυα και το Μεξικό, με χτυπητή την εξαίρεση της Ρωσίας, που θεωρείται το «κακό παιδί» της ιστορίας. Αν και δεν έχει κατηγορηθεί επισήμως ότι βρίσκεται πίσω από τις πρόσφατες μεγάλες επιθέσεις (οι οποίες στοίχισαν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε bitcoin στις δυο εταιρίες-θύματα της επίθεσης, που αναγκάστηκαν να καταβάλουν λύτρα) πολλοί μέμφονται τη Μόσχα, επειδή δεν έχει λάβει μέτρα εναντίον των Darkside και REvil, των ρωσικής προέλευσης ομάδων hacker που κατά πάσα πιθανότητα τις πραγματοποίησαν. Πάντως, διαμαρτυρίες από τις ΗΠΑ έχουν γίνει «αρμοδίως» και υπάρχει κάποια γραμμή επικοινωνίας μεταξύ των δυο πρωτευουσών.
Όσο για το τι αποφασίστηκε στη σύνοδο, στο κοινό ανακοινωθέν μετά τη λήξη της τονίζεται ότι «η απειλή του λυτρισμικού είναι σύνθετη, έχει παγκόσμιο χαρακτήρα, επομένως απαιτείται μια κοινή απάντηση – οι χώρες που συμμετείχαν στη σύνοδο αναγνωρίζουν την ανάγκη για ανάληψη άμεσης δράσης, κοινές προτεραιότητες και συμπληρωματικές προσπάθειες». Στις δράσεις περιλαμβάνονται «όλα τα διαθέσιμα σε κάθε χώρα εργαλεία για την αντιμετώπιση εκείνων που απειλούν τη δημόσια ασφάλεια και τις κρίσιμες υποδομές», αν και η από κοινού επιβολή του νόμου μάλλον είναι δύσκολη υπόθεση, όταν έχεις αφενός να κάνεις με αντικείμενα που απαιτούν πολύ εξειδικευμένες γνώσεις, αφετέρου πρέπει να ξεπεράσεις το πρόβλημα ότι οι περισσότερες από αυτές τις χώρες βρίσκονται μακριά η μια από την άλλη, ακόμα και σε διαφορετικές ηπείρους.
Μπορεί να γίνει κάτι; Δύσκολα τα πράγματα! Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, δεν γνωρίζει σύνορα και -όπως όλα δείχνουν και πολλοί φοβούνται, με δεδομένο το σημερινό ακαταδίωκτο- η κατάσταση θα επιδεινώνεται όσο περνάει ο καιρός, με πιθανότερο σενάριο οι επιθέσεις να επεκταθούν από τις μεγάλες χώρες (όπου ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας έχουν σήμερα τη δυνατότητα να πληρώσουν λύτρα) στις μεσαίου και μικρότερου βεληνεκούς, με καταστρεπτικά για την κοινωνία και την οικονομία τους αποτελέσματα.
Εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου αρνήθηκε να προχωρήσει σε αποκαλύψει, μετά τη σύνοδο, κάποια από τα μέτρα που πρόκειται να ληφθούν – περιορίστηκε μονάχα να πει ότι αυτά θα κινηθούν γενικώς «στη βελτίωση της ανθεκτικότητας κάθε χώρας σε τέτοιες επιθέσεις, στην αντιμετώπιση της παράνομης οικονομίας και της διαφθοράς, στην ενίσχυση των προσπαθειών επιβολής του νόμου και τη χρήση της διπλωματικής οδού». Κι εκεί είναι που θυμάμαι το ειρωνικό σχόλιο της αείμνηστης γιαγιάς μου, κάθε φορά που θεωρούσε απίθανο ο συνομιλητής της να καταφέρει αυτό που δήλωνε: «ναι, καλά τώρα… φέξε μου και γλίστρησα!»
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
