Επωνύμως…

H πρώτη σκέψη για το τι θα γράψω στο σημείωμα αυτής της εβδομάδας, ήταν να ασχοληθώ με το νέο lockdown και την επερχόμενη Black Friday. Αλλά νομίζω ότι τα κάλυψα αρκετά σε πρόσφατα σημειώματα. Και πρακτικά, το lockdown δεν δημιουργεί κάποια νέα ανάγκη. Οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου, ούτως ή άλλως, οφείλουν να βελτιώσουν τη μεθοδολογία τους όσον αφορά στις παραδόσεις των παραγγελιών, όπως επίσης οφείλουν να έχουν προετοιμαστεί καλύτερα για την αύξηση του όγκου των παραγγελιών, που είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει. Αν τα παθήματα του lockdown της άνοιξης δεν έχουν γίνει μαθήματα, τότε έχουμε… πρόβλημα.

Όμως, ένα άλλο στοιχείο που χρειάζεται προσοχή στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου είναι αυτό των πληρωμών. Πολλοί που ξεκινούν τη δραστηριοποίησή τους στις online πωλήσεις δε σκέφτονται ότι χρειάζονται και έναν τρόπο για να πληρώνονται! Και πολλές φορές, βρίσκονται προ εκπλήξεων.

Το αναφέρω με αφορμή την προ ολίγων ημερών ανακοίνωση για την είσοδο του Skroutz στο μετοχικό κεφάλαιο της EveryPay. Κίνηση που, κατά την προσωπική άποψή μου, δείχνει δύο πράγματα: ότι το Skroutz έχει αποφασίσει να γίνει περισσότερο «επιθετικό» και ότι η σημασία του συστήματος πληρωμών στο marketplace είναι αρκετά μεγάλη.

Σταδιακά, εκτιμώ ότι όλο και περισσότεροι βλέπουν πως οδηγούμαστε σε μία «μάχη» των marketplaces. Skroutz και Public είναι οι δύο μεγαλύτεροι «παίκτες» αυτή τη στιγμή και έχουμε να δούμε αρκετές κινήσεις και από τους δύο. Καθώς θα προσπαθούν και οι δύο να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό εμπόρων, θεωρώ ότι θα δούμε και μία προσπάθεια να πείσουν τους υποψηφίους να προτιμήσουν τον έναν ή τον άλλο - αν και θεωρώ ότι το πιο σωστό για έναν έμπορο είναι η παρουσία και στα δύο. Και σε αυτή την προσπάθεια το σύστημα πληρωμών θα έχει τη δική του σημασία. Γιατί μην ξεχνάμε, ότι ο κάθε έμπορος ενδιαφέρεται κυρίως για το τι μπαίνει στον τραπεζικό λογαριασμό του.

Υπό αυτό το σκεπτικό, η κίνηση του Skroutz έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι δύσκολο να πω ότι θα είναι καθοριστικής σημασίας για τη «μάχη», αλλά μερικές φορές κάθε λεπτομέρεια μετράει. Και οι πληρωμές κάθε άλλο παρά λεπτομέρεια είναι στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, ως συνέπεια της πανδημίας, χωρίς κανείς να ξέρει ή να μπορεί να προβλέψει προς τα πού θα «γυρίσει το παιχνίδι», είναι βεβαίως το στοίχημα του εργατικού δυναμικού την εποχή της «νέας κανονικότητας». Γιατί, ναι μεν όλοι ξέρουμε και κυρίως έχουμε αποδεχτεί ότι η εξ αποστάσεως εργασία θα είναι ο κανόνας για πολλούς ακόμα μήνες, αλλά μετά -όταν αυτός ο εφιάλτης τελειώσει και ο εγκλεισμός μείνει μια κακή ανάμνηση- πόσοι και ποιοι θα επιστρέψουν στην «παλιά κανονικότητα», στον «παλιό» και «παραδοσιακό» τρόπο εργασίας; Πολλοί; Λίγοι; Οι περισσότεροι; Ή, μήπως, κανένας, γιατί θα έχουμε συνηθίσει πιά το καινούριο «κοσκινάκι» μας, ή θα έχουμε καταλάβει πως η ζωή προχωράει κι ότι υπάρχουν άλλοι, εναλλακτικοί και πρόσφοροι δρόμοι, πέρα από εκείνους που ξέραμε και ακολουθούσαμε τότε, προ πανδημίας;

Θα μου πείτε, χρειάζεται να το ξέρουμε από τώρα αυτό; Βλέποντας και κάνοντας! Χμμμμ, δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, καθώς το σημερινό εργατικό δυναμικό είναι εκείνο που θα αναλάβει να υλοποιήσει -τουλάχιστον, στην πρώτη φάση του και μέχρι να παραδώσει τη σκυτάλη στη νεότερη και (όπως όλοι ελπίζουν) περισσότερο ψηφιακά μορφωμένη νέα γενιά- τον από καιρό επιβεβλημένο πλέον ψηφιακό μετασχηματισμό των επιχειρήσεων και των οργανισμών, ο οποίος θεωρείται το «ιερό δισκοπότηρο» της ανάπτυξης για την επόμενη ημέρα.

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς οι επιχειρησιακές ανάγκες (πχ. πόσοι θα μείνουν on-site και πόσοι remote – μην κοιτάτε που στις τεχνολογικές εταιρίες το πρόβλημα είναι σχεδόν λυμένο, καθώς έχουν τόσο τη γνώση, όσο και τον αναγκαίο εξοπλισμό, επομένως θα μείνουν μονάχα οι φύλακες, άντε και κάποιος από το service και το λογιστήριο…) θα καθορίσουν τη σύνθεση του «πληρώματος» στην αρχή, που μπορεί να αλλάξει στη συνέχεια…

Όποιες κι αν είναι οι αναλογίες, όμως, είναι φανερό ότι χρειάζεται πλέον αλλαγή κουλτούρας κι αυτό οι ειδήμονες θεωρούν πως αποτελεί μια από τις μεγάλες προκλήσεις στην εποχή της «νέας κανονικότητας», με απώτερο πάντα στόχο τη διατήρηση και ενίσχυση της παραγωγικότητας. Αυτό, άλλωστε, ήταν και το κύριο συμπέρασμα πρόσφατης έρευνας των Oxford Economics, Society of Human Resources και SAP σε δέκα χώρες, με επόμενη (και αναμενόμενη) προτεραιότητα την αναβάθμιση παλαιότερων και την προσθήκη νέων δεξιοτήτων.

Η έρευνα, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «The Future of Work Arrives Early», που παραπέμπει ευθέως στις βίαιες ανατροπές λόγω του COVID-19, αναγνωρίζει επίσης ως άλλες προτεραιότητες την εξασφάλιση των κατάλληλων εργαλείων για την εξ αποστάσεως συν-εργασία των πολλών και την ομαλότερη επιστροφή (των λίγων, πιθανώς) στην πρότερη κατάσταση, ενώ μια τάση που αρχίζει να διαφαίνεται από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων, είναι ότι οι επιχειρήσεις μάλλον τείνουν να «εξ-αγοράσουν» έτοιμες λύσεις και ανθρώπους, αντί να πετύχουν τον ίδιο στόχο μέσω έρευνας και αναβάθμισης των δεξιοτήτων των υφιστάμενων εργαζομένων. Η βασική διαφορά, βεβαίως, έγκειται στον σημαντικό χρόνο που απαιτείται για το δεύτερο, σε σχέση με τον συγκριτικά λιγότερο για το πρώτο…

Αξίζει να επισημανθεί, πάντως, το εύρημα της έρευνας ότι η δυνατότητα εξ αποστάσεως εργασίας μπορεί να λειτουργήσει ως μαγνήτης για την προσέλκυση ταλέντων τα οποία δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι μια εργασία σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, ενώ κρίσιμης σημασίας είναι και η διαπίστωση πως οι διοικούντες επιχειρήσεις πρέπει να δώσουν βάρος σε θέματα ενίσχυσης της κοινωνικής δικαιοσύνης, μείωσης των οικονομικών ανισοτήτων και διασφάλισης της υγείας και ευζωίας των εργαζομένων τους, καθώς αυτό μακροπρόθεσμα θα ευνοήσει τη δική τους ανάπτυξη και -εν δυνάμει- κερδοφορία.

Και, για να μην ξεχνάμε πως ακόμα έχουμε δρόμο όσον αφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης, οι ερευνητές τονίζουν στα συμπεράσματά τους ότι οι διοικούντες «πρέπει να ανταποκριθούν στην παγκόσμια κρίση, εστιάζοντας σε τοπικό επίπεδο». Από το στόμα τους και στο αυτί των τελευταίων…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το θέμα του αποκαλούμενου last mile στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου είναι από τα αγαπημένα αυτής της στήλης. Κυρίως επειδή αποδεικνύεται ότι είναι ένας από τους βασικούς λόγους που οι καταναλωτές στρέφονται προς τις online αγορές προϊόντων, ή προτιμούν να τις αποφεύγουν.

Το lockdown του Μαρτίου – Απριλίου ανέδειξε αρκετά ζητήματα όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο διεκπεραιώνονται οι παραγγελίες. Τόσο σε επίπεδο «κόμβων» των εταιρειών ταχυμεταφορών, όσο και αναφορικά με το θέμα της παράδοσης των παραγγελιών. Και, όπως ανέφερα σε προηγούμενο σημείωμα, η φετινή Black Friday έχει ιδιαίτερη σημασία προκειμένου να φανεί αν οι εμπλεκόμενοι «παίκτες» -είτε πρόκειται για τις εταιρείες ταχυμεταφορών είτε για τις μεγάλες αλυσίδες με δικά τους συστήματα διανομής- έχουν βελτιώσει τις υποδομές τους.

Όμως, είναι και μία ευκαιρία να δούμε αν υπάρχουν και φρέσκιες ιδέες στον τομέα της παράδοσης των παραγγελιών. Ένα ζήτημα που υπήρξε στο πρώτο lockdown (σ.σ. μπορεί να αποκλείσει κανείς ότι θα πάμε και για δεύτερο;) είναι ότι υπήρχε ζήτηση για παράδοση παραγγελιών, αλλά δεν υπήρχε προσφορά. Και επιπλέον, πολλές εταιρείες (είτε ταχυμεταφορών είτε μεγάλες αλυσίδες) έδειχναν να χρειάζονται περισσότερους ανθρώπους για παράδοση παραγγελιών για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, αλλά όχι για μόνιμα.

Το θέμα μου προέκυψε σε μία πρόσφατη συζήτηση, όπου το θέμα μας ήταν η ανάγκη για καινοτόμα μοντέλα στο χώρο του delivery. Κάποιες προσπάθειες υπάρχουν που επικεντρώνονται στην αυτοματοποίηση των διαδικασιών πρόσληψης προσωρινών εργαζομένων, που θα αναλάβουν να βοηθήσουν στη διεκπεραίωση των παραγγελιών και η σκέψη δείχνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πρακτική. Και ενδεχομένως να αποτελεί μία καλή λύση.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν και άλλες ιδέες για το θέμα. Αν μπορέσουμε να δούμε κάποια καινούρια, καινοτόμα μοντέλα, που να μπορέσουν να βελτιώσουν την εμπειρία του καταναλωτή και ουσιαστικά να δώσουν ώθηση στο ηλεκτρονικό εμπόριο.

Κρατείστε κιόλας ότι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, αλλά υπάρχει σε πολλές χώρες του πλανήτη. Να μία καλή ευκαιρία για disrupt που μπορεί να φέρει πραγματική προστιθέμενη αξία. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα startups που εξελίσσονται σε unicorns.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τα μέτρα, τα αντίμετρα, οι προφυλάξεις (το «Θεός φυλάξοι» μάλλον δεν αρκεί…) και οι άσπρες-κόκκινες-κίτρινες-μπλε περιοχές στις οποίες οριοθετούμε τη ζωή μας, έχουν αλλάξει το πού, το πώς και το πότε κάνουν πλέον τις αγορές τους οι καταναλωτές. Με σκάρτους δυο μήνες ως τις γιορτές -που φέτος θα είναι προφανώς διαφορετικές, κανείς δεν το αμφισβητεί πια αυτό- οι αμφιβολίες είναι πολύ περισσότερες από τις σιγουριές.

Παρόλες τις αμφιβολίες, όμως, στη διεθνή ειδησεογραφία (όπου, κατά κάποιο τρόπο ειδικεύεται ο συν-οικοδεσπότης αυτής της στήλης) κάνουν την εμφάνισή τους συχνά-πυκνά διαπιστώσεις και προβλέψεις σχετικά με το τι μας περιμένει τους επόμενους μήνες και ποιες ετοιμασίες θα πρέπει να κάνουν στο οικοσύστημα της λιανικής, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν ως ένα βαθμό τις ανάγκες της αγοράς, αλλά και τις δικές τους, που έχουν προφανώς διογκωθεί λόγω των σημαντικών αρνητικών συνεπειών της πανδημίας. Βεβαίως, μπορείτε να μου πείτε πως είναι διαφορετικά όσα θα συμβούν αλλού απ’ όσα θα συμβούν στη χώρα μας, από πλευράς αντιδράσεων και -ως ένα βαθμό- αυτό είναι σωστό. Ομως, μια από τις συνέπειες της πανδημίας είναι ότι έχει μειώσει αισθητά τις διαφορές συμπεριφοράς - άλλοι πάνω, άλλοι κκάτω, όμως, γενικά, στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι…

Στέκομαι ειδικά σ’ ένα δημοσίευμα της Google, που διάβασα τις προάλλες, σύμφωνα με το οποίο η αγοραστική συμπεριφορά (των Αμερικανών καταναλωτών μεν, αλλά θεωρώ ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί σ’ όλο τον δυτικό κόσμο, έστω κι αν η αγοραστική δύναμη διαφέρει) στην περίοδο των εορτών, θα χαρακτηριστεί από πέντε σημαντικές τάσεις που, καλό είναι να λάβουν υπόψιν τους οι εμπλεκόμενοι, για να έχουν μόνο ευχάριστες κι όχι δυσάρεστες εκπλήξεις.

Πρώτη και κυριότερη πρόβλεψη, η γεφύρωση από πλευράς αγορών όλης της περιόδου από την Cyber Monday ως τις γιορτές. Η Google θεωρεί ότι η κορύφωση δεν θα ακολουθηθεί από πλήρη απραξία για κάποιο διάστημα, αλλά οι αυξημένες πωλήσεις θα συνεχιστούν, αρκεί βεβαίως να υπάρχουν τα ανάλογα κίνητρα από πλευράς προσφορών και διαθεσιμότητας εκ μέρους της αγοράς.

Κι όπως είναι αναμενόμενο, θεωρεί ότι οι νεόκοποι αγοραστές (δηλ. αυτοί που μπήκαν λόγω της πανδημίας στο χορό των ηλεκτρονικών αγορών, τους τελευταίους μήνες) θα μείνουν και θα ενισχύσουν με τον οβολό τους την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου, που συνεχίζει να κερδίζει πόντους έναντι της παραδοσιακής λιανικής. Πολύ περισσότερο που -είτε βρίσκονται σε καθεστώς lockdown, είτε όχι- φοβούνται πια να κυκλοφορήσουν σε χώρους όπου ο συγχρωτισμός είναι μοιραίος, όπως στα καταστήματα και τα εμπορικά κέντρα, προτιμώντας να κάνουν τις αγορές τους ασφαλώς, μέσω υπολογιστή ή κινητού.

Βεβαίως, τη συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων για τις αγορές των εορτών φέτος θα τις πάρουν online, κάνοντας και τις απαραίτητες συγκρίσεις τιμών και πλεονεκτημάτων του ενός ή του άλλου προϊόντος, ανεξάρτητα αν στο τέλος περάσουν για λίγα μονάχα λεπτά από το κατάστημα (ελαχιστοποιώντας την παραμονή τους εκεί) για την παραλαβή, άντε και μια τελευταία ματιά στο προϊόν που έχουν κάνει προκράτηση. Στο κατάστημα απλώς επισφραγίζεται η αγορά – η απόφαση είναι ειλημμένη, επομένως η εμφάνιση και η λειτουργικότητα του e-Shop είναι αυτή που κρίνει το αποτέλεσμα…

Κι ίσως να μην είναι το μόνο που μετράει: οι έρευνες αγοράς της Google έδειξαν ότι στην απόφαση του καταναλωτή υπέρ του ενός ή του άλλου προϊόντος σημαντικό ρόλο παίζει η εντύπωσή τους για το brand – μ’ άλλα λόγια, δεν αρκούν μονάχα η ποιότητα και η τιμή, για την αγορά ενός προϊόντος… Όλο και περισσότερο, από την πανδημία και μετά, μετράει επίσης η στάση της εταιρίας σε θέματα αξιών, αλλά και η εντοπιότητά της ως προς τον αγοραστή. Συχνά τείνουμε να υποστηρίξουμε τις «δικές μας» επιχειρήσεις, της γειτονιάς, της πόλης και της χώρας, έναντι κάποιου ξένου, έστω κι αν είναι λιγάκι φτηνότερος – στο πολύ, αλλάζει το ζήτημα… Κάθε προβολή μιας τέτοιας ιδιαιτερότητας, να είστε σίγουροι ότι έχει αντίκρισμα στις πωλήσεις.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως ο καταναλωτής συνήθως είναι ανοικτός σε κάθε καινούρια πρόταση, αρκεί να είναι σοβαρή και ελκυστική στην online παρουσία της, ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του –τις περισσότερες φορές «θέλει τρόπο» πχ. ένα χιουμοριστικό βίντεο, κάποια καλοκαμωμένα σκίτσα, ένα χαρακτηριστικό μουσικό θέμα, δίπλα βεβαίως στην ποιότητα του προϊόντος και την καλή τιμή.     

Καλομελέτα κι έρχονται, λοιπόν, οι γιορτές και μακάρι να είναι πιο ήσυχες και ειρηνικές (αλλά και πιο κερδοφόρες για τους εμπόρους) απ’ όσα είδαμε και ζήσαμε τους τελευταίους μήνες…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα ζήτημα που έχει αρχίσει να απασχολεί εντόνως τον τελευταίο καιρό όσους δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου, αφορά τα κανάλια που θα πρέπει να χρησιμοποιούν αφενός για να πωλούν τα προϊόντα τους και αφετέρου για να τα προωθούν.

Η εμφάνιση marketplaces και στην ελληνική αγορά, όπως είναι το Public Markeplace και το Skroutz Marketplace, είναι ένας λόγος που το ερώτημα αυτό έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο έντονο, ιδίως για τα πιο μικρού μεγέθους ηλεκτρονικά καταστήματα, τα οποία καλούνται να διαθέσουν σημαντικούς πόρους σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού προκειμένου να καλύψουν όλα τα διαθέσιμα κανάλια.

Σε μία συζήτηση που είχα προ ημερών με τον επικεφαλής μίας από τις σημαντικότερες εταιρείες που ασχολούνται με το e-commerce, βοηθώντας επιχειρήσεις να δραστηριοποιηθούν στο ηλεκτρονικό εμπόριο, η απάντηση του ήταν ότι «θα πρέπει να έχουν παρουσία σε όλα τα διαθέσιμα κανάλια». Η λογική της συγκεκριμένης απάντησης είναι πως ένα e-shop πρέπει να βρίσκεται σε όλες τις πλατφόρμες που ενδεχομένως να φέρουν πωλήσεις.

Από την άλλη πλευρά, αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι μία επιχείρηση θα πρέπει να διαθέτει το δικό της ηλεκτρονικό κατάστημα, να δηλώνει παρών στις πλατφόρμες του Skroutz και του Public και αν θέλει να πουλά και στο εξωτερικό, ενδεχομένως να έχει νόημα να έχει τη δική της σελίδα και στο Amazon ή/και στο eBay. Αν προσθέσει κανείς ότι τα social media, ειδικά το Facebook και το Instagram, είναι πλατφόρμες που δύσκολα μπορείς να αγνοήσεις, ιδίως όσον αφορά την προώθηση των προϊόντων σου, αλλά πλέον και την πώληση αυτών, είναι προφανές ότι δεν είναι και τόσο απλό να έχεις παρουσία σε όλα τα διαθέσιμα κανάλια.

Υπάρχουν, όμως, λύσεις; Μία θα μπορούσε να είναι η επιλογή καναλιών. Κάτι που απαιτεί από την επιχείρηση να διαμορφώσει τη στρατηγική της. Δηλαδή, να δει ποια κανάλια της ταιριάζουν περισσότερο, ή καλύτερα, ποια είναι εκείνα που φέρνουν τα περισσότερα έσοδα και να κάνει την επιλογή, έχοντας, όμως, πρώτα υπολογίσει πόσα είναι εκείνα τα κανάλια στα οποία έχει τη δυνατότητα να επενδύσει και να ασχοληθεί. Στη στρατηγική περιλαμβάνεται και το κατά πόσον την ενδιαφέρουν οι πωλήσεις εκτός Ελλάδας, όπερ σημαίνει και άλλες επενδύσεις (π.χ. δίγλωσσο περιεχόμενο) και διαφορετικές πλατφόρμες. Παρεπιμπτόντως, αυτό απαιτεί από την κάθε επιχείρηση πρώτα να δοκιμάσει όλα τα διαθέσιμα κανάλια πριν κάνει τις οριστικές επιλογές της.

Μία άλλη λύση είναι η αυτοματοποίηση των διαδικασιών. Δηλαδή, να βρει τις κατάλληλες εφαρμογές ή συνεργάτες, που θα τη βοηθήσουν ώστε να μπορεί αφενός να «ανεβάζει» ταυτόχρονα και με λιγότερο κόπο τα προϊόντα της σε διαφορετικές πλατφόρμες. Και σε δεύτερο επίπεδο, να μπορεί να παρακολουθεί μέσα από ένα κοινό interface τις πωλήσεις που γίνονται σε όλα τα κανάλια. Κάτι τέτοιο απαιτεί αρκετό ψάξιμο, αλλά ενδεχομένως να είναι και η καλύτερη λύση. Γιατί τελικώς, αυτό που ενδιαφέρει μία επιχείρηση, δεν είναι τίποτα άλλο από το να έχει τις μεγαλύτερες δυνατές πωλήσεις. Και να προέρχονται από μία όσο το δυνατόν πιο ευρεία γκάμα καναλιών.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έλεγα πως, φέτος, με την πανδημία και τα μύρια όσα που μας ταλανίζουν, όλο και κάποια καθυστέρηση θα είχε η εμφάνιση της πάγιας συνήθειας, τα τελευταία χρόνια, να ξεκινούν οι στολισμοί και οι «γιορτινές ατμόσφαιρες» πριν της ώρας τους – μέσα στον Νοέμβρη, δηλαδή… Ε, λοιπόν, φέτος τα «φωτεινά μαντάτα» ήρθαν ακόμα νωρίτερα, πριν καν αγγίξουμε τη «Μαύρη Παρασκευή» του eCommerce!

Πρώτα διάβασα για κάποια καταστήματα του κέντρου που άναψαν από τις 18 Οκτωβρίου τις γιρλάντες τους και την επόμενη ημέρα είδα το πρώτο φωταγωγημένο μπαλκόνι στη γειτονιά μου! Το «κακό» τρίτωσε, όταν στις 20 έφτασε στο inbox μου και το πρώτο προεόρτιο άρθρο για τις τάσεις της επόμενης χρονιάς, ενάμιση μήνα πριν από την εθιμική μαζική εμφάνισή τους, κάπου στις αρχές Δεκεμβρίου. Ευπρόσδεκτες οι ανατροπές, αλλά εδώ βαλθήκανε πια να μας τρελάνουν!

Ποιος κάνει, λοιπόν, ποδαρικό για το νέο έτος; Η γνωστή και μη εξαιρεταία Gartner, που διαλέγει όχι μια και δυο, αλλά εννέα στρατηγικές τάσεις τις οποίες θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους οι επιχειρήσεις σ’ όλον τον κόσμο, αν θέλουν να μείνουν μέσα στο «κάδρο» των εξελίξεων, το 2021 και τα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια. Μπορεί να ακούγεται κομματάκι απειλητικό, αλλά τι δεν είναι πια, στις κατά και μετά (όταν έρθει αυτή η ώρα, με το καλό) την πανδημία μέρες, όπου σχεδόν όλοι νιώθουμε να πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά;

Κατά την Gartner -που το έψαξε πολύ, γι’ αυτό και μπορεί να σας αιφνιδιάσουν όσα θα διαβάσετε στη συνέχεια- τρεις είναι οι έννοιες–κλειδιά στις οποίες εντάσσονται όλες οι νέες τάσεις: η ανθρωποκεντρική διάσταση, η ανεξαρτησία από τον χώρο και τον τόπο και η ανθεκτικότητα στις αλλαγές. Πρώτο-πρώτο, θα βρούμε το Internet of Behaviors (μην το μπερδέψετε με το ΙοΤ, είναι κάτι περισσότερο), δηλ. τον τρόπο με τον οποίο ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας αξιοποιούν την τεχνολογία για να παρακολουθούν τις αλλαγές συμπεριφοράς των πολιτών και να βελτιώνουν, με τις κατάλληλες επεμβάσεις, τις εμπειρίες τους. Από κοντά και το Cybersecurity Mesh, που θα δίνει στους πολίτες πρόσβαση στο βαθμό ασφαλείας κάθε ψηφιακού περιουσιακού τους στοιχείου, όπου κι αν βρίσκεται αυτό. Κατά την Gartner, ως το 2025 αυτό θα ισχύει για τα μισά και πλέον δεδομένα του καθενός μας.

Μια άλλη τάση, είναι οι συνολικές εμπειρίες (ΤΧ), έννοια- «ομπρέλα» που θα αξιοποιεί διάφορες τεχνολογίες και θα καλύπτει τις εμπειρίες μας ως εργαζομένων, καταναλωτών, χρηστών, πολιτών κλπ. Η μεγάλη πρόκληση, κατά την εταιρία ερευνών, είναι να πέσουν τα «σιλό» όπου σήμερα υπάρχουν όλες οι σχετικές πληροφορίες, μ’ άλλα λόγια να υπάρξει καθεστώς διαλειτουργικότητας το οποίο θα επιτρέψει τις αλληλεπιδράσεις. Η τέταρτη τάση με τη μακρόσυρτη ονομασία Intelligent Composable Business έχει να κάνει με την αξιοποίηση των APIs, με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση εφαρμογών και τη διευκόλυνση λήψης αποφάσεων.

Για να περάσουμε στην πέμπτη, που με τον τίτλο Hyperautomation καταλαμβάνει για δεύτερη χρονιά μια από τις κορυφαίες τάσεις στη λίστα της Gartner. Αντικείμενό της η αυξανόμενη με γεωμετρική πρόοδο αυτοματοποίηση των ως τώρα «χειροκίνητων» διαδικασιών σε πλήθος τομείς, στη βιομηχανία, αλλά και τις επιχειρήσεις. Βεβαίως, αυτοματισμοί υπήρχαν πάντοτε, όμως, τώρα μπαίνουμε στην εποχή των υπερ-αυτοματισμών. Που, μάλιστα, ως μη-εξαρτώμενες από τον ανθρώπινο παράγοντα δράσεις, μπορούν να λάβουν χώρα οπουδήποτε, με τη στήριξη της έκτης τάσης, με τίτλο Anywhere Operations. Είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά της, κάτι που αναμφίβολα αποδείχθηκε τους τελευταίους μήνες, όταν η πανδημία άλλαξε τα πάντα στον τρόπο εργασίας μας.

Η έβδομη τάση είναι το AI Engineering κι έχει να κάνει, βεβαίως, με την αξιοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης σ’ όλο τον κύκλο από την ιδέα, την αρχική υλοποίηση και τη δοκιμή ως τη μαζική κατασκευή κάποιου προϊόντος. Σε αγαστή, πάντα, συνεργασία με την όγδοη, το Distributed Cloud, που επιτρέπει την απρόσκοπτη διακίνηση δεδομένων και υπηρεσιών ως τον τελικό χρήστη. Ένατη και τελευταία τάση στη λίστα της Gartner, αυτή με τον τίτλο Privacy-Enhancing Computation, που καλύπτει με το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, τα σημαντικά θέματα προστασίας της ιδιωτικότητας κάθε χρήστη.

Εγώ αυτά είδα κι αυτά έγραψα, ώστε να τα έχουμε υπόψιν μας, γιατί, αργά ή γρήγορα, θα έλθουν κι εδώ – ίσως όχι το ’21, αλλά τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η Black Friday για το 2020 μπορεί να απέχει περίπου 5 εβδομάδες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όσοι δραστηριοποιούνται στο ηλεκτρονικό εμπόριο και γενικότερα στο λιανεμπόριο δεν έχουν ήδη ξεκινήσει να ασχολούνται μαζί της. Ούτε είναι τυχαίο ότι ο GRECA πραγματοποιεί ειδικό σεμινάριο για το συγκεκριμένο θέμα.

Η φετινή «Μαύρη Παρασκευή», όμως, έχει πολλά στοιχεία που τη διαφοροποιούν σε σχέση με το παρελθόν. Καταρχάς επειδή η Black Friday έχει εξελιχθεί σε μία από τις καλύτερες περιόδους για το λιανεμπόριο. Και η φετινή είναι μία ευκαιρία για να μπορέσουν κάποιες επιχειρήσεις να πάρουν μία ανάσα σε μία χρονιά που ήταν πολύ δύσκολη και θα συνεχίσει να είναι δύσκολη για αρκετούς μήνες ακόμη, λόγω της πανδημίας του COVID-19.

Ένα δεύτερο στοιχείο είναι ότι αναμένεται -σε σχέση με το παρελθόν- να υπάρξει σημαντική αύξηση στις online παραγγελίες. Το lockdown είχε ως αποτέλεσμα οι Έλληνες καταναλωτές να στραφούν προς τις online αγορές, να τις «μάθουν» καλύτερα, να σταματήσουν να φοβούνται να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για την προμήθεια αγαθών. Και είναι βέβαιο ότι στη Black Friday -δεδομένης και της κατάστασης με την εξάπλωση της πανδημίας- να προτιμήσουν να κάνουν τις αγορές τους από τον καναπέ του σπιτιού τους παρά να πάνε να στριμωχτούν σε ουρές έξω και μέσα σε καταστήματα.

Εδώ είναι που ξεκινά η πραγματική πρόκληση: πόσο έτοιμο θα είναι το logistics σύστημα να ανταποκριθεί σε αυτή την αυξημένη ζήτηση για παραδόσεις online αγαθών; Το 2019 η κατάσταση «ξέφυγε» τόσο, που πολλές αλυσίδες υποστήριζαν ότι ουσιαστικά κατάφεραν να συνέλθουν στις αρχές Ιανουαρίου. Και όταν ήρθε το lockdown και οι online παραγγελίες «εκτοξεύτηκαν», έκαναν λόγο ότι ήταν «λες και είχαμε Black Friday κάθε ημέρα».

Άρα, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι η φετινή Black Friday θα ξεπεράσει πολλές προσδοκίες όσον αφορά τουλάχιστον το online κομμάτι της. Και εδώ είναι που τίθεται το ερώτημα: πόσο προετοιμασμένες είναι οι υποδομές των λιανεμπόρων, αλλά και εκείνες των ταχυμεταφορέων προκειμένου να ανταποκριθούν σε μία σημαντική αύξηση του όγκου των παραγγελιών που θα πρέπει να παραδοθούν;

Ουσιαστικά, αυτό που θέλουν πολλοί να δουν, είναι αν τα παθήματα από την καραντίνα έγιναν μαθήματα. Η προσεχής Black Friday θα δείξει σε μεγάλο βαθμό αν το ηλεκτρονικό εμπόριο στην Ελλάδα έχει ουσιαστικό μέλλον. Και η καλή εξυπηρέτηση των καταναλωτών θα είναι το σημείο εκείνο που θα κρίνει πολλά.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το είπα, το έγραψα και δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω: η πανδημία έχει ήδη δράσει καταλυτικά στη ζωή και στη δουλειά μας και δεν πρόκειται να επιστρέψουμε σ’ αυτά που ξέραμε και κάναμε. Ποτέ πια… Οι αλλαγές είναι μεγάλες και οι ανατροπές ακόμα μεγαλύτερες – σε κάποιους τομείς, έρχονται κυριολεκτικά τα πάνω-κάτω!

Να, για παράδειγμα, άκουγα τις προάλλες σε ένα διεθνές συνέδριο που παρακολουθούσα (online, φυσικά – ακόμα μια μεγάλη αλλαγή, δεν προλαβαίνουμε να παρακολουθούμε συνέδρια, ώρες καρφωμένοι μπροστά στην οθόνη, με ό,τι καλό και κακό έχει αυτό) έναν σημαντικό ομιλητή να παρατηρεί (πολύ σοφά, όταν το ξανασκέφτηκα) πως, μέσα σ’ όλα, αλλάζει πλέον ο κύκλος της παραγωγής: εκεί που ένα προϊόν σχεδιαζόταν στη Βρετανία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ ή την Ελλάδα και προ-πανδημίας παραγόταν κάπου στην Ασία (με την Κίνα να διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος) λόγω φτηνότερων εργατικών, η τάση είναι πλέον να επιστρέφει η παραγωγή στη χώρα της.

Τα αλλεπάλληλα lock-down και οι κάθε λογής αποκλεισμοί συνόρων, που διέλυσαν τις τροφοδοτικές αλυσίδες απανταχού της Γης και απέδειξαν στην πράξη πόσο εύθραυστη είναι η λογική του just-in-time, ήρθαν να αποκαταστήσουν την τάξη και να προκαλέσουν ένα τρανταχτό paradigm shift, μια αλλαγή επιχειρηματικού μοντέλου. Τι να έκαναν; λόγοι ανωτέρας βίας, θα μου πείτε. Όχι μόνο θα συμφωνήσω, αλλά και θα υπερθεματίσω! Απλώς, κάτι τέτοιες καταστάσεις δείχνουν ακόμα και στους πιο δύσπιστους πως υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, εναλλακτικές λύσεις που κάποτε (βοηθούσης, βεβαίως, και της ραγδαίας ανάπτυξης των κατάλληλων τεχνολογιών) φτάνει η στιγμή να διεκδικήσουν αυτά που τους πρέπουν. Στην περίπτωσή μας, Τεχνητή Νοημοσύνη, Μηχανική Μάθηση, Αυτοματισμοί και Ρομποτική αποδεικνύουν καθημερινά τη δυνατότητά τους να «απαντήσουν» με επιτυχία στα φτηνά εργατικά χέρια (τα οποία, μεταξύ μας, δεν είναι τόσο φτηνά, πια) της Ασίας.

Πάνω σ’ όλα αυτά, ήρθαν να «δέσουν» -μόλις πριν από λίγες ημέρες- τα αποτελέσματα μιας πολύ ενδιαφέρουσας και προφητικής (;) έρευνας της Gartner σχετικά με τις αλλαγές που λόγω της πανδημίας φαίνεται πως δρομολογούνται στον χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Η γνωστή και μη εξαιρεταία εταιρία ερευνών εντοπίζει πέντε τομείς, όπου οι αλλαγές θα είναι σημαντικές, τονίζοντας ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι (και είναι πολλοί!) πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους και να κάνουν τις αναγκαίες προσαρμογές στα επιχειρηματικά μοντέλα τους, διαφορετικά η επιβίωσή τους στο χώρο θα γίνει πολύ δύσκολη, αν δεν έχει και μοιραία κατάληξη. Πάμε να δούμε, λοιπόν, ποιοι είναι αυτοί οι τομείς…

Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι η αγορά του eCommerce «εκτοξεύθηκε» λόγω της πανδημίας, με τους καταναλωτές να στρέφονται μαζικά πλέον στις ψηφιακές αγοράς περιορίζοντας τις «παραδοσιακές» στα απολύτως απαραίτητα κι όταν δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, η Gartner βλέπει σαν πρώτη συνέπεια την ανάλογη «εκτόξευση» των ψηφιακών πληρωμών και ειδικά των ανέπαφων, για τις οποίες προβλέπει πως θα αποτελούν το 80% του συνόλου, ως το 2024. Ανέπαφα θα γίνονται, επίσης, παραδόσεις και παραλαβές, τόσο προς τους καταναλωτές, όσο και σε επίπεδο Β2Β.

Ένας άλλος χώρος όπου βλέπει σημαντικές ανατροπές, είναι αυτός του δειγματισμού και της επιλογής προϊόντων, με την επαυξημένη πραγματικότητα (βλέπε, AR) να αντικαθιστά σταδιακά (και μάλλον γρήγορα, κατά τη Gartner) τα show-room προς όφελος της αυτο- εξυπηρέτησης.

Όπως επισημαίνει η έρευνα, κινεζικές εταιρίες έχουν υιοθετήσει και ήδη χρησιμοποιούν πλατφόρμες “live commerce”, όπου οι επιδείξεις προϊόντων στους πελάτες τους γίνονται με live-streaming των προϊόντων και διαδραστική επικοινωνία (σε μορφή live chat), με προφανή στόχο τη μεγιστοποίηση των αγορών… Μια άλλη τάση που γιγαντώνεται όσο νεότερα σε ηλικία (και περισσότερο tech-savvy, βεβαίως) στελέχη αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης σε τομείς οι οποίοι περιλαμβάνουν αγορές Β2Β, είναι η διάθεσή τους να αξιοποιούν στοιχεία από τον κόσμο του B2C, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τη μορφή της αγοράς.

Τέλος, προβλέπεται πως θα αυξηθούν αισθητά τα online marketplaces, τα οποία είναι πολύ πιθανό το 2023 να δουν αύξηση των εσόδων τους ακόμα και κατά 10%. Μάλιστα, τα στοιχεία της Gartner δείχνουν πως όσες επιχειρήσεις συμμετείχαν σε marketplaces, προ-πανδημίας, επηρεάστηκαν σε μικρότερο βαθμό, από εκείνες που έκαναν πωλήσεις από το δικό τους ηλεκτρονικό κατάστημα…

Είπαμε, αλλάζουμε αλλα-(αν μπορούμε, ας κάνουμε κι αλλιώς)-ζούμε!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η ανακοίνωση την περασμένη εβδομάδα ότι το Skroutz Food «ενσωματώνεται» στο Box, μάλλον αποτέλεσε μία μικρή έκπληξη για όσους δεν παρακολουθούν στενά τη συγκεκριμένη αγορά. Όμως, δεν είναι δυνατόν όλα τα εγχειρήματα να στέφονται με επιτυχία...

Όμως, αυτό που έδειξε αυτή η εξέλιξη είναι ότι στην αγορά των online υπηρεσιών δεν είναι και τόσο εύκολο να υπάρχουν πολλοί «παίκτες». Ιδίως όταν ένα από τα στοιχεία που διαφοροποιούν μία πλατφόρμα online delivery από μία άλλη είναι τα καταστήματα που έχει επάνω. Σκεφτείτε να έχετε ένα κατάστημα εστίασης και να κατανοείτε ότι πρέπει να είστε σε κάποιες πλατφόρμες online delivery. Με πόσες πλατφόρμες μπορείς να συνδεθείς; Δύο, άντε τρεις. Μετά είναι πρόβλημα όσον αφορά τη διαχείριση των παραγγελιών που θα έρχονται.

Πέραν αυτού, όμως, ένα μεγάλο ζήτημα έχει να κάνει με τους καταναλωτές. Πόσες πλατφόρμες είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιούν; Πάλι, η απάντηση είναι μάλλον μάξιμουμ τρεις. Ειδικά από τη στιγμή που η εμπειρία είναι σχετικά σε καλά επίπεδα, δεν έχει λόγο κάποιος να χρησιμοποιήσει κάποια άλλη πλατφόρμα, ιδίως από τη στιγμή που οι πιο μεγάλες έχουν τα ίδια καταστήματα και παρεμφερείς προσφορές. Ειδικά στην παραγγελία φαγητού, οι Έλληνες είμαστε και λίγο της συνήθειας. Δηλαδή, έχουμε κάποιο αγαπημένο κατάστημα για σουβλάκια, κάποιο άλλο για πίτσα και κάποιο τρίτο για κινέζικο ή κάποια διαφορετική κουζίνα. Το ίδιο και με τον καφέ.

Επιπλέον, οι online παραγγελίες είναι συνυφασμένες με το smartphone. Οι περισσότεροι παραγγέλνουμε από το κινητό μας και όχι από τον υπολογιστή μας. Και εκεί τίθεται το ερώτημα, πόσα apps μπορείς να έχεις στο smartphone σου;

Ερώτημα που ανοίγει μία πολύ μεγάλη κουβέντα αναφορικά με τη «μανία» που συνεχίζει να υπάρχει για δημιουργία mobile apps ακόμη και από επιχειρήσεις που δεν χρειάζεται να έχουν. Σίγουρα, το app είναι πρακτικό για υπηρεσίες που έχουν σχέση με πληρωμές αλλά είναι πραγματικά απαραίτητο ένα ηλεκτρονικό κατάστημα να έχει app; Ή ένα ειδησεογραφικό site; Ή μήπως είναι προτιμότερο να έχεις ένα responsive site;

Οι χρήστες δεν είναι και τόσο διατεθειμένοι να «κατεβάζουν» διαρκώς apps. Και δεν θέλουν να γεμίζουν τον αποθηκευτικό χώρο του smartphone τους με apps. Ειδικά από τη στιγμή που μπορείς να κάνεις μία χαρά τη δουλειά σου και με τον browser σου.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κοιτούσα χθες, στο πλαίσιο της διερευνητικής προετοιμασίας ενός σχετικού άρθρου, πρόσφατα αποτελέσματα και σχόλια από φορείς και υπηρεσίες σχετικά με την έξαρση του ηλεκτρονικού εμπορίου στη χώρα μας, ουσιαστικά την «απογείωσή» του μετά την έναρξη της πανδημίας, η οποία -μέσα στα τόσα δεινά και ταλαιπωρίες- μας επεφύλασσε και λίγα καλά, που σωστό είναι να μην τα ξεχνάμε...

Ο ρόλος του επιταχυντή, που παράπλευρα έπαιξε στον χώρο της τεχνολογίας και στον (τεράστιο) βαθμό που αυτή επηρεάζει την καθημερινότητά μας, είναι σίγουρα μια από εκείνες τις εξελίξεις που δικαιώνουν τη ρήση «ουδέν κακόν, αμιγές καλού».

Όμως, επειδή όλα έγιναν πολύ γρήγορα και σχετικά ανοργάνωτα, απλώς και μόνο για να καλυφθούν οι ανάγκες της στιγμής (πού να το ξέραμε πως αυτή η «στιγμή» θα διαρκούσε βδομάδες και μήνες, χωρίς ακόμα να φαίνεται «φως στην άκρη του τούνελ»…) δεν έλειψαν, ούτε λείπουν ακόμα (σε μικρότερο βαθμό, φυσικά) κάποια «παρατράγουδα»!

Οι αριθμοί είναι σαφείς: σύμφωνα με τα αποτελέσματα κοινής έρευνας των ELTRUN και ΙΕΛΚΑ για τις αγοραστικές συνήθειες των Ελλήνων καταναλωτών, που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις αρχές Σεπτεμβρίου, δηλ. έξι ολόκληρους μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, το κοινό του ηλεκτρονικού λιανεμπορίου έχει πλέον σταθεροποιηθεί στο 50% των χρηστών του Διαδικτύου – πλέον, ένας στους δυο, ψωνίζει ηλεκτρονικά!

Καλό σκορ αυτό και σχετικά συγκρίσιμο πλέον με τα συμβαίνοντα στην Εσπερία, αρκεί να μην υπήρχαν τα «παρατράγουδα» που λέγαμε προηγουμένως. Και δεν αναφέρομαι, προφανώς, στις (τρομερές μερικές φορές) καθυστερήσεις και την ανοργανωσιά που επικρατούσαν τις πρώτες ημέρες του αναγκαστικού εγκλεισμού μας – όλα αυτά με τον καιρό εξέλιπαν, καθώς εξομαλύνθηκε η κατάσταση και μπήκε κάποια τάξη στο χάος. Όπου συνεχίζεται, κακό του κεφαλιού τους, ο νόμος της αγοράς και το δίκιο του πελάτη θα παίξουν το ρόλο τους – ελπίζω, τουλάχιστον… Σ’ αυτό που θέλω να σταθώ είναι στις απάτες, οι οποίες έχουν αυξηθεί, ταυτόχρονα με τη δημοφιλία του ηλεκτρονικού εμπορίου. Τη γνωστή ρήση με τον λύκο και την αναμπουμπούλα, προφανώς τη θυμόσαστε, έτσι δεν είναι;

Στις αρχές Οκτωβρίου, άρθρο στην «Καθημερινή» ανέφερε -επικαλούμενο τον Συνήγορο του Πολίτη- πως από την καραντίνα και μετά έχουν εκτοξευτεί οι προβληματικές συναλλαγές, τα παράπονα και οι καταγγελίες των καταναλωτών. Πέρα από τις καθυστερήσεις, που όλους μας ταλαιπώρησαν εκείνες τις ημέρες, σημαντικά αυξήθηκαν οι απάτες, με κυριότερη τη μη-αποστολή προϊόντων, παρότι έχει γίνει η καταβολή του τιμήματος εκ μέρους του (υποψήφιου και πάντα, «καλή τη πίστη» προπληρώνοντος) αγοραστή. Έπειτα από κάποιες σοβαρές περιπτώσεις παρενέβη, βεβαίως, η Γεν. Γραμματεία Εμπορίου &  Προστασίας Καταναλωτή, απειλώντας με αναθεώρηση του νόμου για τις ηλεκτρονικές αγορές και επιβάλλοντας γενναία πρόστιμα σε κάποια e-shop, ενώ καμπανάκι έχει χτυπήσει και στις πλατφόρμες, με τη Skroutz να εφαρμόζει αυστηρά κριτήρια στην επιλογή των συνεργατών της, κόβοντας (κατά την «Κ») για ευνόητους λόγους, τους μισούς απ’ όσους υποβάλουν αίτηση συνεργασίας μαζί της…      

Ο Συνήγορος έχει εκδώσει, μάλιστα, και σχετικό «τυφλοσούρτη», με οδηγίες προς ναυτιλλομένους. Ανάμεσά τους, η χρεία προσεκτικού ελέγχου και αξιολόγησης του ηλεκτρονικού καταστήματος και της ιστοσελίδας του, των μέτρων ασφαλείας συναλλαγών που χρησιμοποιεί (βλέπε, SSL), η αναζήτηση σχολίων και εμπειριών άλλων καταναλωτών για το συγκεκριμένο e-Shop, η επιβεβαίωση ότι διαθέτει σήμα εμπιστοσύνης των ενώσεων eCommerce ή συναφών οργανισμών, και κυρίως η άρνηση συναλλαγής με online κατάστημα που επιμένει στην προ-είσπραξη μέσω κάρτας, χωρίς να διαθέτει εναλλακτικούς τρόπους πληρωμής.

Βέβαια, η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα όπου το ηλεκτρονικό εμπόριο αντιμετωπίζει προβλήματα – αυτά δεν λείπουν και στην αμερικανική αγορά, όπου (να, άλλη μια εφαρμογή του «καλή τη πίστη») αχός βαρύς ακούγεται ενάντια στις εταιρίες του κλάδου με κλασικό παράδειγμα, τη μεγάλη Amazon, οι οποίες δεν θέλουν να έχουν σχέση κι ούτε αναγνωρίζουν τα πιθανά προβλήματα που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν οι καταναλωτές με τα ελαττωματική ή μη προϊόντα που τους «μεταπωλούν», ρίχνοντας το βάρος στους παραγωγούς – προμηθευτές.

Κάτι που άλλοτε καλύπτεται από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο κι άλλοτε όχι, ανάλογα με τους τοπικούς νόμους κάθε Πολιτείας. Αγωγές και εφέσεις έχουν, προφανώς, την τιμητική τους. Αλλά, το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε – όλα, «καλή τη πίστη» γίνονται… Ανάλογα, βέβαια, από ποια πλευρά βρίσκεται και το βλέπει ο καθένας!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]