Επωνύμως…

Πριν προλάβει καλά-καλά να «στεγνώσει το μελάνι» (που λέει ο λόγος, βεβαίως, καθότι χαρτί και μελάνι έχουν ξεπεραστεί πλέον στην online εποχή μας, όμως η έκφραση παραείναι καλή για να την ξεχάσουμε…) στα όσα γράφαμε σχετικά με τις ανατροπές που φέρνει το 5G (και, σχετικά σύντομα, το 6G) στην αγορά των τηλεπικοινωνιών και ειδικότερα στις σχέσεις μεταξύ παρόχων και χρηστών, ήρθαν οι πρώτες επίσημες ανακοινώσεις να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές: η Vodafone Γερμανίας δημοσιοποίησε τη συμφωνία της με τη Lufthansa με στόχο τη δημιουργία ενός ιδιωτικού και ανεξάρτητου τηλεπικοινωνιακού δικτύου 5G για λογαριασμό της γερμανικής αεροπορικής εταιρίας.

Η Vodafone αξιοποίησε φάσμα στην ιδιοκτησία της Lufthansa, λειτουργώντας απλώς ως service & technology partner, με στόχο -σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση- «να διευκολύνουμε τη βιομηχανία μας να κερδίσει μια διεθνώς κορυφαία θέση στο μέλλον», καθώς… «όσοι εστιάζουν σήμερα στις νέες τεχνολογίες, θα βρίσκονται αύριο στην πρωτοπορία».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σημασία έχουν, εκτός από τη σχέση των δυο μερών, τόσο η χωροθεσία του νέου ιδιωτικού δικτύου, όσο και ο σκοπός για τον οποίο στήνεται – στην ανακοίνωση περιγράφονται και τα δυο. Ως προς το πρώτο, το νέο 5G δίκτυο έχει ως αποστολή να καλύψει με την τελευταία λέξη της τηλεπικοινωνιακής τεχνολογίας ένα γιγαντιαίο (και το εννοούμε – η έκτασή του φτάνει τα 8,5 στρέμματα!) υπόστεγο, στην τεχνική βάση της εταιρίας, στο αεροδρόμιο του Αμβούργου, το οποίο μπορεί να δεχτεί στο εσωτερικό του ως και τέσσερα μεγάλα αεροσκάφη.

Και, σαν αυτό να μην ήταν από μόνο του αρκετό, οι τεράστιες δυνατότητες του 5G (κυρίως από πλευράς ταχύτητας και απόκρισης – πάνω από 1 Gbps και κάτω από 10 milliseconds, αντίστοιχα) ήδη αξιοποιούνται στην πράξη καθώς η τρίμηνη πιλοτική φάση ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία, από τους μηχανικούς της Lufthansa που, με τη βοήθεια συσκευών επαυξημένης πραγματικότητας (AR), έχουν πλέον στη διάθεσή τους τρισδιάστατες would-be εικόνες από το εσωτερικό των αεροσκαφών, στα οποία εργάζονται. Με τη βοήθειά τους και τη χρήση «συνεργατικών βιντεο-λειτουργιών» μπορούν να ελέγχουν ανά πάσα στιγμή τη σωστή θέση κάθε εξαρτήματος και να συντονίζονται σε πραγματικό χρόνο με τους σχεδιαστές και τα τοπικά εργαστήρια κατασκευής τους, ώστε να διασφαλιστεί το αρτιότερο δυνατό αποτέλεσμα… 

Πέρα από το πρωτοποριακό της 5G εφαρμογής, η ίδια ανακοίνωση δίνει και άλλες χρήσιμες πληροφορίες, κάνοντας λόγο για τη δυνατότητα της Vodafone να ρυθμίζει -καθότι πρόκειται για ιδιωτικό και μάλιστα ειδικού σκοπού δίκτυο- μικρομετρικά τις βασικές παραμέτρους λειτουργίας του, όπως πχ. την ταχύτητα (uplink – downlink) ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες, συμπληρώνοντας πως αυτή η επιτυχία θα ανοίξει το δρόμο για επέκταση των ιδιωτικών δικτύων της Lufthansa και σε άλλες μονάδες της, με κυριότερη πρόκληση τη διαρκή συντήρηση του τεράστιου στόλου των αεροσκαφών της, που πλέον ξεπερνούν τα 300.

Όπως λέγαμε και πριν από μερικές εβδομάδες, από αυτή τη στήλη, οι ανατροπές που φέρνει το 5G είναι όχι μόνο σημαντικές, αλλά και απρόβλεπτες, με τους παρόχους να αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις από την πλευρά εν δυνάμει αντιπάλων τους, που σήμερα τυγχάνουν απλώς μέλη του ίδιου ευρύτερου οικοσυστήματος, αλλά και τους ίδιους να βρίσκονται μπροστά σε μεγάλες ευκαιρίες μετεξέλιξης και αναδιάρθρωσης των υπηρεσιών τους. Τα ιδιωτικά δίκτυα για λογαριασμό μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών, όπου μπορούν να παίξουν το ρόλο του έμπιστου και έμπειρου υλοποιητή (έστω κι αν το φάσμα, πάνω στο οποίο θα λειτουργούν οι υπηρεσίες, δεν τους ανήκει) είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα της μορφής των πραγμάτων που θα έλθουν…

Μια άλλη περίπτωση, για την οποία διαβάσαμε πρόσφατα, είναι και η παροχή υπηρεσιών Connectivity-as-a-Service, είτε σε 4G είτε σε 5G, τόσο από τους παραδοσιακούς παρόχους, όσο και από «συγγενείς» εταιρίες, με τους ρόλους του παρόχου και του integrator να «μπερδεύονται γλυκά», κατά περίπτωση και πάντα ανάλογα με τις ανάγκες που καλούνται να καλύψουν. Κάτι που ισχύει ιδιαίτερα και μετ’ επιτάσεως, στην εποχή του Ψηφιακού Μετασχηματισμού των πάντων, αλλά και της μετάλλαξης των παραδοσιακών εργοστασίων και βιομηχανικών εγκαταστάσεων σε εξελιγμένα και προσαρμοσμένα στην εποχή μας, smart factories.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όσοι ασχολούνται με το χώρο του Διαδικτύου, θα έχουν ακούσει τον όρο "GAFA". Προκύπτει από τα αρχικά γράμματα των τεσσάρων πιο δημοφιλών πλατφορμών (Google, Amazon, Facebook και Apple), οι οποίες θεωρείται ότι πρακτικά ελέγχουν την παγκόσμια αγορά του Internet και γενικότερα παίζουν βασικό ρόλο στη διαμόρφωση του επιχειρηματικού σκηνικού σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και το γεγονός ότι και οι τέσσερις έχουν την έδρα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα παράμετρος.

Η προσωπική μου άποψη, όμως, είναι πως οι ελεγχόμενες εταιρείες θα πρέπει να είναι πολύ περισσότερες από τις 4 του GAFA. Είμαστε στην εποχή των online πλατφορμών, αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν είναι μόνο αυτές οι 4 πλατφόρμες που θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας.

Καταρχάς, αφήνουμε εκτός τη Microsoft, η οποία δεν έχει μεν την ισχύ του παρελθόντος, αλλά τα Windows συνεχίζουν να είναι το κυρίαρχο λειτουργικό σύστημα για τους προσωπικούς υπολογιστές. Αν και πιο σημαντικός λόγος για να μην αφήνει κανείς εκτός τη Microsoft είναι το Azure, η cloud υποδομή της αμερικανικής εταιρείας, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πλέον ισχυρούς «παίκτες» -αν όχι ο πιο ισχυρός- στην αγορά του cloud. Και από τη στιγμή που τα πάντα «πάνε» στο cloud καταλαβαίνει κανείς την ισχύ που υπάρχει.

Επίσης, θεωρώ ότι υπάρχουν και άλλοι «παίκτες» και πλατφόρμες που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη. Ίσως να μην είναι τόσο δυνατοί στη δυτική Ευρώπη και στη βόρεια Αμερική αλλά στην Ασία έχουν μεγάλη ισχύ. Θεωρώ ότι είναι λάθος, για παράδειγμα, να μην περιλαμβάνουμε σε αυτή τη λίστα των παγκόσμιων «παικτών» δύο κινέζικες εταιρείες, την Alibaba και την Tencent. Την Alibaba όλοι τη γνωρίζουν και κατανοούν την ισχύ της δεδομένου ότι διαχειρίζεται συναλλαγές μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων. Όσον αφορά στην Tencent, το γεγονός ότι χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη εταιρεία video games, είναι αυτή που ελέγχει το WeChat (σ.σ. ένα app που στην Κίνα χρησιμοποιείται κυριολεκτικά για τα πάντα) και επίσης έχει στην κατοχή της πολλές εταιρείες που κινούνται στο χώρο της ψυχαγωγίας παγκοσμίως.

Γενικότερα, βλέπουμε πλατφόρμες με παγκόσμια ισχύ, οι οποίες είναι έτοιμες να κάνουν την έκρηξη. Για παράδειγμα, το TikTok, επίσης από την Κίνα, ή το Viber, το οποίο ελέγχεται από τον ιαπωνικό κολοσσό της Rakuten είναι δύο πλατφόρμες με 1 δισ. χρήστες που θα πρέπει να λαμβάνονται όλο και πιο σοβαρά υπόψην τους όταν μιλάμε για παγκόσμιες πλατφόρμες. Και το μόνο σίγουρο είναι σταδιακά οι Αμερικανοί δε θα παίζουν «μπάλα» μόνοι τους, κατά το κοινώς λεγόμενο. Και ένα ερώτημα που υπάρχει, είναι κατά πόσον θα δούμε και έναν Ευρωπαίο «παίκτη» μέσα σε αυτή τη λίστα.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο παράξενος (μισο-αγγλικός – μισο-λατινικός) τίτλος, που ίσως σας ξάφνιασε, αποτελεί προφανώς προϊόν αναγκαίας προσαρμογής σ’ αυτά που θέλω να σας πω και στο πρωτότυπό του (Hannibal ante portas) αντήχησε εκκωφαντικά στη Ρώμη, εκεί γύρω στο 215 π.Χ., όταν ο Αννίβας με το στρατό των Καρχηδονίων πλησίαζε απειλητικά στα τείχη της «αιωνίας πόλης», την οποία τελικά δεν κατέλαβε. Έκτοτε χρησιμοποιείται για να εκφράσει την αμεσότητα μιας εξέλιξης, η οποία βρίσκεται προ των πυλών και ενίοτε είναι επικίνδυνη – στην περίπτωσή μας, όμως, οι κίνδυνοι (γιατί, κάποιοι σίγουρα υπάρχουν, όπως συμβαίνει σ’ όλες τις «πρώτες φορές») είναι πολύ λιγότεροι από τα κέρδη, συμβάλλοντας στην επαλήθευση μιας ακόμα σημαντικής τάσης: ολοένα και περισσότερο επικρατεί το «Everything-as-a-Service», δηλαδή η προσφορά των πάντων με τη μορφή υπηρεσίας, που ουσιαστικά αφαιρεί κάθε νόημα  από την ανάγκη της ιδιοκτησίας…

Βεβαίως κάποια προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά έρευνες δείχνουν πως το ποτάμι μάλλον δεν γυρίζει πίσω – η πρόσφατη, της ARS Technica, μπορεί να έδειξε ότι ένας στους δυο ερωτηθέντες εκπρόσωποι μεγάλων εταιριών (ποσοστό 56%, για την ακρίβεια) δεν έχουν μεταφέρει ακόμα τις εφαρμογές και τις υπηρεσίες τους στο cloud (πιο σωστά, εκτός των δικών τους data centers), αλλά οι βέντορες αυτό δεν το θεωρούν πρόβλημα – αντίθετα, το αντιμετωπίζουν ως άριστη ευκαιρία για ακόμα μεγαλύτερες πωλήσεις… Αρκεί, βεβαίως, να βρουν τον τρόπο για να ξεπεράσουν τους δισταγμούς εκείνων που ακόμα θεωρούν ότι -στο πλαίσιο της μετάβασης- θα χάσουν τον έλεγχο των δεδομένων τους, αν τα παραδώσουν σε «ξένους». Από την άλλη, είναι τόσο πολλές οι προσφορές και οι υβριδικές λύσεις από τους βέντορες, που αργά ή γρήγορα φαίνεται ότι θα κάμψουν τους δισταγμούς, ιδιαίτερα αν υπολογίσει κανείς το αναμφισβήτητο οικονομικό όφελος από την ενοικίαση έναντι της αγοράς συν την απαλλαγή από οποιαδήποτε ευθύνη για τη συντήρηση και αναβάθμιση της αναγκαίας υποδομής.

Φυσικά, οι παροχές as-a-Service δεν είναι κάτι καινούριο – διάφορες μορφές τους (για λογισμικό, υποδομές, πλατφόρμες, ασφάλεια κλπ.) τις συναντάμε για περισσότερο από δέκα χρόνια πια. Η ιδιοκτησία δίνει σταδιακά τη θέση της στη συνδρομή, με πιο πρόσφατες προσθήκες στον παραπάνω κατάλογο την κυβερνοασφάλεια, τον αποθηκευτικό χώρο και τις βάσεις δεδομένων. Το private cloud (που εξακολουθεί να επαληθεύει τη σοφή ρήση «τα εν οίκω, μη εν δήμω) κάνει πλέον στενή παρέα με το public cloud και τις υβριδικές λύσεις. Κι όλα δείχνουν πως σύντομα (αν δεν έχει ήδη γίνει κι απλώς δεν το ξέρουμε) θα βγουν στην αγορά αυτοματοποιημένες λύσεις, όπου όλες οι προσφερόμενες υπηρεσίες θα ελέγχονται (με διαφορετικό βαθμό πρόσβασης, ασφαλώς, για κάθε χρήστη) από ένα μοναδικό σημείο, τα δεδομένα και οι εφαρμογές θα μεταφέρονται κατά βούληση εξουδετερώνοντας στην πράξη τα «νεφελώματα» και τις ερωτήσεις του τύπου τι υπάρχει πού και πώς, το επίπεδο ασφαλείας θα είναι αναβαθμισμένο και «κλειδωμένο» με αυστηρά SLAs, ενώ οι απαραίτητοι για τη βέλτιστη λειτουργία πόροι (άρα και το κόστος τους) θα αυξάνουν ή θα λιγοστεύουν με το πάτημα ενός κουμπιού…

Αυτό που χρειάζεται, βεβαίως, είναι αποφασιστικότητα από τη μια και υπομονή από την άλλη. Τα προβλήματα στην υλοποίηση -που, δυστυχώς ή ευτυχώς, για να πετύχει όσο γίνεται περισσότερο, πρέπει να είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα κάθε επιχείρησης- είναι υπαρκτά, όμως υπαρκτή είναι και η ανάγκη γι’ αυτή τη μετάβαση, καθώς αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για τον ψηφιακό μετασχηματισμό επιχειρήσεων και οργανισμών. Χωρίς την υιοθέτησή του, μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια, το μέλλον κάθε άλλο παρά ευοίωνο φαντάζει σε έναν κόσμο και μια αγορά που αλλάζει ταχύτατα… Διεξοδική μελέτη της κατάστασης, συγκέντρωση των αναγκαίων πόρων, εύρεση ικανών συμβούλων και έναρξη της υλοποίησης, είναι τα διαδοχικά βήματα. Αν βρεθεί και το κατάλληλο, φιλικό προς τους χρήστες, σύστημα διαχείρισης, όπως λέγαμε παραπάνω, τόσο το καλύτερο για όλους… 

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το γνωστό σε όλους μας email, έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε βασική μέθοδο επικοινωνίας των επιχειρήσεων. Πλέον, είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσει κάποιος πελάτης ή συνεργάτης το email για την πρώτη επικοινωνία με μία επιχείρηση, παρά το σταθερό ή το κινητό τηλέφωνο.

Υπό αυτό το πρίσμα, η μορφή της ηλεκτρονικής διεύθυνσης αποτελεί βασικό κομμάτι της δημόσιας εικόνας μίας επιχείρησης. Αποτελούν κομμάτι του branding της επιχείρησης. Και γι’ αυτό θα πρέπει και οι επιχειρήσεις να δίνουν έμφαση στο πως διαμορφώνεται το email που εκχωρούν στα στελέχη και στους εργαζόμενους τους.

Ένα πρώτο σημείο που χρήζει προσοχής, είναι το domain name της επιχείρησης. Δηλαδή, το δεύτερο κομμάτι μίας email διεύθυνσης που αφορά την επωνυμία της επιχείρησης. Το domain name θα πρέπει να πλησιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο την εμπορική επωνυμία που χρησιμοποιεί η επιχείρηση. Επίσης, σε περιπτώσεις που η επωνυμία είναι σχετικά δύσκολη όταν γράφεται με αγγλικούς χαρακτήρες, θα πρέπει η γραφή να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολο να τη θυμηθεί αυτός στον οποίο θα την πούμε. Φυσικά, το domain name πρέπει να είναι το ίδιο που χρησιμοποιείται και στην επίσημη ιστοσελίδα της επιχείρησης.

Εξίσου σημαντικό, είναι και το πρώτο μέρος της διεύθυνσης ενός email, το οποίο είναι αυτό που είναι ξεχωριστό για κάθε εργαζόμενο. Μία καλή συμβουλή, είναι να δείχνει ολόκληρο το όνομα του εργαζόμενου. Επειδή, όμως, σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να είναι αρκετά μεγάλο, πολλές επιχειρήσεις προτιμούν να αναγράφουν μόνο το πρώτο γράμμα του ονόματος και ολόκληρο το επώνυμο στη συνέχεια. Καλύτερα είναι να μην χρησιμοποιούνται τελείες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η χρήση συντομογραφιών για ένα όνομα μπορεί να δημιουργήσει παρερμηνείες. Αν προτιμηθεί να αναφέρετε ολόκληρο το πρώτο όνομα του εργαζόμενου, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιηθεί η μορφή που προτιμά ο ίδιος και όχι αυτή που αναγράφεται στην ταυτότητα. Για παράδειγμα, Γιώργος αντί για Γεώργιος.

Γενικότερα, η μορφή των εταιρικών email διευθύνσεων μπορεί να μοιάζει ως κάτι που δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά υψηλής σημασίας, όσον αφορά στη διαμόρφωση της εταιρικής εικόνας μίας επιχείρησης.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Σε πρόσφατη συζήτηση που είχα με πολύ σημαντικό καθηγητή -Έλληνα, που όμως ζει και διδάσκει στις ΗΠΑ- από τον χώρο της Επιστήμης Υπολογιστών σχετικά με ΑΙ, Μηχανική Μάθηση κλπ., ένα απ’ όσα μου είπε, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση: ούτε λίγο – ούτε πολύ, μου τόνισε ότι «καλά που υπάρχει η Ευρώπη και κρατάει όσο μπορεί τις άμυνες στο θέμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων…». Έχοντας ιδία πείρα από τις αμερικανικές διαθέσεις (να μην πούμε για τις κινεζικές) στο ίδιο θέμα, θεώρησε υποχρέωσή του να εκθειάσει τους Ευρωπαίους για τον φιλικό προς τους χρήστες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ρόλο τους, όπως εκδηλώθηκε με την υιοθέτηση του GDPR και όχι μόνο.

Θα ‘θελα να τον είχα δίπλα μου, πάλι σήμερα, για να συζητήσουμε πάνω στις νέες, «ολόφρεσκες» πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που, μετά τα προσωπικά δεδομένα, έχει πλέον βάλει στο στόχαστρό της και την Τεχνητή Νοημοσύνη, με όλα τα παρελκόμενά της. Ενθαρρυμένη από τη σχεδόν παγκόσμια επικράτηση του GDPR (αφού, στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία, οι επιχειρήσεις δεν νοείται να έχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά, όταν προσεγγίζουν τις εντός και εκτός ΕΕ αγορές), η Επιτροπή παρουσίασε τη Λευκή Βίβλο της για το ΑΙ, η οποία περιγράφει τα επόμενα βήματα τόσο για την ενίσχυση των θετικών δράσεων σ’ αυτόν τον χώρο με τις τεράστιες δυνατότητες, όσο και για την αποφυγή των όποιων αρνητικών, οι οποίες εν δυνάμει εγκυμονούν κινδύνους για όλους μας.

Παράλληλα, δόθηκε στη δημοσιότητα κι ένα πλάνο στρατηγικής, με στόχο τη δημιουργία μέσα στα επόμενα χρόνια «ενός κοινού χώρου ελεύθερης και ασφαλούς διακίνησης δεδομένων» στη «γηραιά ήπειρο». Ως ικανή και αναγκαία συνθήκη γι’ αυτή την εξέλιξη, η Επιτροπή θεωρεί -μεταξύ πολλών άλλων- την απόσυρση των σημερινών νομικών εμποδίων, τα οποία δεν επιτρέπουν -όπως γράφει στο πιο πρόσφατο τεύχος του κι ο πάντα έγκυρος «Economist»- τον διαμοιρασμό δεδομένων μεταξύ των επιχειρήσεων, επομένως και τις επενδύσεις σε υπηρεσίες cloud, οι οποίες διευκολύνουν τέτοιου είδους δράσεις.

Όλα αυτά μπαίνουν κάτω από την πολύ ευρύτερη ευρωπαϊκή ομπρέλα με τον γενικό τίτλο Digital Services Act, που περιγράφει τη νέα ψηφιακή στρατηγική της ηπείρου μας, και αναμένεται να δοθεί μέσα στους επόμενους μήνες στη δημοσιότητα. Προφανώς, όπως έγινε και με το GDPR, οι γίγαντες της ψηφιακής τεχνολογίας έχουν κάθε λόγο να είναι ανήσυχοι – μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο CEO του Facebook, Μαρκ Ζάκερμπεργκ, επισκέφθηκε στις Βρυξέλλες την αρμόδια Επίτροπο Μαργκρέτε Βερστάγκερ, ίσως για να πάρει την κρυάδα από πρώτο χέρι, ενώ είχε προηγηθεί, πριν λίγες εβδομάδες και ο ομόλογός του των Alphabet / Google, Σουντάρ Πιτσάι… Και οι δυο φάνηκαν στις δηλώσεις τους να αποδέχονται κάποια μέτρα ελέγχου εκ μέρους των Βρυξελλών, κάτι που -πάντα κατά τον Economist- δείχνει εμμέσως πλην σαφώς πως η «πολιτική παράλυση» στην Ουάσιγκτον (που μάλλον άλλα την απασχολούν) έχει ολοφάνερα δώσει στην Ευρώπη την ευκαιρία να γίνει ο σημαντικότερος ρυθμιστικός παράγοντας παγκοσμίως σ’ ό,τι αφορά στην υψηλή τεχνολογία.   

Προφανώς, με το ΑΙ τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα, όσο με τα προσωπικά δεδομένα (που υποστηρίχθηκαν ευθύς εξαρχής από τη συντριπτική πλειοψηφία των -φοβισμένων- χρηστών) και μόνο για τον λόγο ότι οι ίδιες οι έννοιες γύρω από την Τεχνητή Νοημοσύνη δεν είναι ξεκάθαρες, αλλά ακόμα αρκούντως νεφελώδεις… Από την άλλη, ο ρόλος της Ευρώπης ως τρίτου, σχετικά ουδέτερου πόλου στον χώρο των Τεχνολογιών Πληροφορικής & Επικοινωνιών (οι άλλοι δύο είναι, προφανώς, οι ΗΠΑ και η Κίνα, που συνεχίζουν να αλληλοσπαράσσονται) ίσως της δώσει κάποιους πολύτιμους πόντους στον αγώνα δρόμου, όχι για την επικράτηση, αλλά τουλάχιστον για τη διατήρηση μιας κάποιας φωνής…

«Μα καλά, εσείς δεν φοβάστε τυχόν ‘αστοχίες’ της Τεχνητής Νοημοσύνης, όταν τόσο πολλά στοιχεία της καθημερινότητάς μας, ένα πλήθος από μηχανές θα εξαρτώνται, τα επόμενα χρόνια, από αυτήν;» ρώτησα, κλείνοντας τη συζήτησή μου με τον διακεκριμένο (Ελληνοαμερικανό πλέον) καθηγητή. «Βεβαίως φοβάμαι, αλλά πόσο χειρότερη μπορεί να είναι μια μηχανή από τον Τραμπ;» ήταν η απάντησή του, για να προσθέσει «η μηχανή τουλάχιστον προγραμματίζεται, εκείνος όχι»!

Είθε οι Ευρωπαίοι να βρουν εγκαίρως (κάποια, τουλάχιστον από) τα κουμπιά του, ελέγχοντας παράλληλα (και πάντα με την καλή έννοια) την αγορά με τα νομοθετικά τους πλαίσια…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στην Ελλάδα έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι σε σχέση με όλη την Ευρώπη είμαστε πολύ πίσω όσον αφορά στην αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών. Πίσω, μπορεί να είμαστε, αλλά η προσωπική άποψη μου είναι πως δεν είμαστε τελικώς και τόσο πίσω. Και τα τελευταία χρόνια έχουμε κάνει σημαντικά άλματα.

Ένα παράδειγμα είναι το ηλεκτρονικό εμπόριο. Σίγουρα δεν έχουμε φθάσει τα επίπεδα της βόρειας Ευρώπης, αλλά μήπως σε αυτές τις χώρες οι αγορές μέσω Διαδικτύου αποτελούν και μία ανάγκη; Στην Ελλάδα, τα νούμερα δεν είναι καθόλου χαμηλά και εν προκειμένω, σύμφωνα με τη Focus Bari, περίπου το 60% των καταναλωτών έκανε τουλάχιστον μία online αγορά. Ποσοστό που «ανεβαίνει» στο 78% στις ηλικίες 18-34 ετών.

Και αν σε κάποιους αυτό το ποσοστό φαντάζει υψηλό, τότε η Ελληνική Στατιστική Αρχή στα πιο πρόσφατα σχετικά στοιχεία της αναφέρει πως κατά το α’ τρίμηνο του 2019 το 41,5% των Ελλήνων ηλικίας 16-74 ετών που έχουν κάνει χρήση του Διαδικτύου έχει κάνει και τουλάχιστον μία online αγορά. Αν σκεφτεί κανείς ότι το 2014 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν στο 29,4%, τότε γίνεται κατανοητό ότι έχουμε κάνει σημαντικά βήματα προόδου στον συγκεκριμένο τομέα.

Φυσικά, πολλοί θα πουν ότι ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων καταναλωτών αγοράζει online υπηρεσίες, όπως, για παράδειγμα, κάθε μορφής εισιτήρια, ή παραγγέλνει ταξί και φαγητό. Αλλά και αυτές οι υπηρεσίες είναι κομμάτι του ηλεκτρονικού εμπορίου. Και αν συνηθίσεις την ευκολία, είναι πολύ απλό να περάσεις και στις αγορές φυσικών προϊόντων μέσω του Διαδικτύου.

Το μόνο σίγουρο, είναι πως το ηλεκτρονικό εμπόριο στην Ελλάδα δεν έχει πιάσει… ταβάνι. Το αντίθετο θα έλεγα. Τα επόμενα 2-3 χρόνια εκτιμώ ότι η ανάπτυξη θα είναι ταχεία για μία σειρά από λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι οι Έλληνες έχουν αρχίσει να εξοικειώνονται όλο και περισσότερο με τη χρήση των καρτών. Επιπλέον, αισθάνονται πιο ασφαλείς όσον αφορά στο τι κάνουν στο Διαδίκτυο. Ακόμη, κατανοούν ότι υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να βρουν πιο φθηνά κάποια προϊόντα online. Αν και όσον αφορά στο τελευταίο, απογοητεύονται όταν η εξυπηρέτηση και η παράδοση δεν είναι αυτά που έχει υποσχεθεί ο πωλητής.

Μία άλλη παράμετρος έχει να κάνει με την περιφέρεια και τους μεγαλύτερους σε ηλικία πολίτες. Στην περιφέρεια, το Διαδίκτυο είναι πλέον ιδιαίτερα δημοφιλές και όλο και περισσότεροι το χρησιμοποιούν και για αγορές προϊόντων που είναι δύσκολο να βρουν στα τοπικά καταστήματα. Ή είναι πιο ακριβά.

Όπως επίσης, θεωρώ ότι μία κατηγορία που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι οι πιο μεγάλες ηλικίες. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σύμφωνα με τη Focus Bari, το 29% των Ελλήνων χρηστών του Διαδικτύου έκανε μία online αγορά κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2019. Το ποσοστό φαντάζει ίσως μικρό αλλά αν το καλοσκεφτούμε είναι μεγάλο για μία γενιά που δεν θα έλεγε κανείς ότι έχει καλή σχέση με την τεχνολογία. Αλλά ότι αρχίζει να ασχολείται μαζί της, είναι ένα πολύ θετικό δείγμα.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα «σιγουράκια» των τελευταίων χρόνων, στον καθημερινό αγώνα των κάθε λογής επιχειρήσεων για τη διεκδίκηση της προτίμησης (και των χρημάτων) του χρήστη (ή καταναλωτή, αν προτιμάτε) είναι η μεγιστοποίηση και βελτιστοποίηση της εμπειρίας του. Το επιχείρημα ισχυρότατο: αν μείνει ευχαριστημένος από το προϊόν ή την υπηρεσία που του προσφέρω, προφανώς θα το θυμάται και θα επιστρέψει ξανά και ξανά, άρα εξασφαλισμένο το loyalty που, σε καιρούς δύσκολους, τείνει να εξελιχθεί στο «ιερό δισκοπότηρο» και το μέγα ζητούμενο στο εμπόριο. Χώρια που η θετική εμπειρία δίνει και την έξωθεν καλή μαρτυρία, γιατί «στόμα με στόμα» (ή by word of mouth, σε άπταιστα ελληνικά) το μήνυμα περνάει σε περισσότερους χρήστες. Το αποτέλεσμα; Αυτή η δωρεάν διαφήμιση είναι καλύτερη κι από την πραγματική, αφού η γνώμη προέρχεται από φίλο ή γνωστό, που κατά κανόνα τους εμπιστευόμαστε περισσότερο από τις διαφημίσεις. Εκεί, άλλωστε, στηρίζεται κι όλο το οικοδόμημα των influencers, που έχει στηθεί τα τελευταία χρόνια προς δόξα των διαφημιστικών εταιριών και των κάθε λογής agencies, οι οποίες «μανιπουλάρουν» καταστάσεις εκ των έσω…

Βελτιωμένη εμπειρία, όμως, σημαίνει αναγκαστικά και προσωποποίηση. Είναι προφανές πως πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν να μου αρέσει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία που απευθύνεται σ’ εμένα, από μια επιχείρηση (να πούμε ένα e-shop;) που ξέρει ή μαντεύει, βάσει της ως τώρα αγοραστικής συμπεριφοράς μου τις προτιμήσεις μου, κι έχει να προτείνει κάποιες συγκεκριμένες λύσεις για τις ανάγκες μου, απ’ ό,τι κάτι που θα βγει από ψάξιμο σε ατέλειωτες λίστες και σελίδες επί σελίδων.

Αυτό επισημαίνουν, άλλωστε και οι έρευνες, όπως η πρόσφατη της Google και της Boston Consulting Group, που δείχνει (για την αμερικάνικη αγορά, φυσικά, αλλά καλομελέτα κι έρχεται στα καθ’ ημάς) ότι στα περίπου 400 δισ. δολάρια που «παίζονται», τουλάχιστον το 15% θα πάει στις επιχειρήσεις οι οποίες έχουν και αξιοποιούν μηχανισμούς προσωπικοποίησης στη διασφάλιση της πελατείας τους. Στην έρευνα συμμετείχαν 300 στελέχη από την αγορά λιανικής αλλά και 2.000 καταναλωτές, με αντικείμενο τον προσδιορισμό του επιχειρηματικού αντικτύπου της προσωπικοποίησης σε σχέση με τις επενδυτικές ευκαιρίες, αλλά και τι θεωρούν οι χρήστες προσωποποιημένη εμπειρία.

Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες, λοιπόν, δήλωσαν ότι θέλουν το περιεχόμενο που βλέπουν να έχει τέτοιο προσωπικό χαρακτήρα. Πολύ περισσότερο, δήλωσαν πρόθυμοι να δώσουν, ως αντάλλαγμα, όποιες προσωπικές πληροφορίες τους ζητηθούν! Όσο για το τι θεωρούν προσωποποιημένη πληροφόρηση, η απάντηση (σε άλλη έρευνα της Google, με την Ipsos αυτή τη φορά) είναι οτιδήποτε μπορεί να τους γλυτώσει χρόνο (το 80% επιλέγει λύσεις ‘τσακ-μπαμ’) και χρήμα (λέγε έκπτωση) και βέβαια (τρίτο στη σειρά…) προτείνει το σωστότερο προϊόν ή υπηρεσία για τις ανάγκες τους. Μάλιστα, στην πλειοψηφία τους παραδέχονται πως είναι πολύ πιθανότερο (2x) να γεμίσουν περισσότερο το «καλάθι» τους και να ξοδέψουν (το 40% των ερωτηθέντων) περισσότερα χρήματα, αν οι εμπειρίες τους σε ένα e-shop είναι κατά κάποιο τρόπο προσωποποιημένες.

Το «έχουν» οι λιανοπωλητές; Η BCG τονίζει πως απέχουν (οι Αμερικανοί – σκεφτείτε εμείς) παρασάγγας από αυτόν τον στόχο, κάτι που παραδέχονται και οι ίδιοι άλλωστε: στη σχετική ερώτηση, το 85% απάντησαν πως δεν είναι ικανοποιημένοι από τους μηχανισμούς προσωπικοποίησης που χρησιμοποιούν. Από πού ξεκινάμε, λοιπόν; Η χρησιμότατη έρευνα δίνει τρεις αφετηρίες: προγράμματα πιστότητας με κίνητρα και ανταμοιβές, ειδικές προσφορές και wish lists (αμερικανιά μεν, αλλά το feedback συχνά μπορεί να δείξει τις ανάγκες της πελατείας σας). Ας τα έχουμε όλα αυτά υπόψιν…  

ΥΓ. Άτιμε, κορωνοϊέ! Γράψτε άλλο ένα «θύμα» στα τόσα και τόσα (πολύ τραγικότερα, βεβαίως) που έχει προκαλέσει ως τώρα… Για πρώτη φορά στην ιστορία, το GSMA αποφάσισε να ακυρώσει το φετινό Mobile World Congress, λόγω της αυξημένης επικινδυνότητας που συνεπάγονται οι συγκεντρώσεις μεγάλου αριθμού ατόμων στους εκθεσιακούς και συνεδριακούς χώρους του, και κυρίως της μαζικής εξόδου σημαντικών εκθετών. Η Βαρκελώνη (διοργανωτές, ξενοδόχοι, μαγαζάτορες, μπαρίστες, οδηγοί ταξί και πλήθος άλλοι επαγγελματίες) «κλαίει με μαύρο δάκρυ»…

Τεράστιο σοκ για την τοπική οικονομία! Καλά τα γράφαμε εμείς πριν από μερικές εβδομάδες, για τα προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα και την παραγωγή, λόγω του ιού – τώρα, με την ακύρωση της έκθεσης (ούτε καν αναβολή – ‘θα τα πούμε το 2021’, λέει η επίσημη ανακοίνωση) μπήκε και το «κερασάκι στην τούρτα»… Ας έχουμε την υγειά μας, τουλάχιστον!

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Την περασμένη εβδομάδα, δύο εκ των πιο γνωστών εταιρειών της παγκόσμιας αγοράς του Διαδικτύου έδειξαν ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα που θέλουν να δώσουν λίγο παραπάνω προσοχή.

Η μία ήταν το eBay που πραγματοποίησε ένα αρκετά πρωτοποριακό πρόγραμμα εκπαίδευσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Αθήνα με τα στελέχη του να δηλώνουν πόσο τους ενδιαφέρει η ελληνική αγορά. Αν αναζητείτε το λόγο που το eBay ενδιαφέρεται είναι σχετικά απλός: οι Έλληνες πωλητές έχουν φθάσει τις 12 χιλιάδες, αριθμός αρκετά μεγάλος για τα δεδομένα της χώρας μας αλλά και του eBay, συν την άνοδο του ηλεκτρονικού εμπορίου στη χώρα μας.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Focus Bari, το 60% των Ελλήνων ηλικίας 13-74 ετών πραγματοποίησε μία τουλάχιστον online αγορά μέσα στο τελευταίο εξάμηνο. Ποσοστό που στις ηλικίες 18-34 ετών ανεβαίνει στο 78%. Όπερ σημαίνει ότι κάτι κινείται δυναμικά στην Ελλάδα σε αυτό τον τομέα και υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Και αυτές βλέπει και το eBay.

Σημαντικές ευκαιρίες βλέπει και η Amazon Web Services, η δεύτερη εταιρεία που εκδήλωσε ενδιαφέρον. Τα στελέχη της θυγατρικής της Amazon ήρθαν Ελλάδα, υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας με το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης για το δημόσιο τομέα και ανακοίνωσαν και την επέκταση της υποδομής τους. Δεν δημιουργούν γραφείο, αλλά σίγουρα ενδιαφέρονται για την ελληνική αγορά, καθώς βλέπουν να υπάρχει ζήτηση από τους πελάτες τους να ενισχύσουν την εδώ υποδομή τους. Και επίσης καταλαβαίνουν -και γι’ αυτό μιλούν με το υπουργείο- ότι ο ψηφιακός εκσυγχρονισμός του ελληνικού δημοσίου θα χρειαστεί σημαντικές cloud υποδομές. Πιθανότατα, το G-cloud θα πάει σε private cloud υποδομή αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες για εταιρείες όπως είναι η AWS.

Πέραν του δημοσίου, η AWS βλέπει την άνοδο που υπάρχει στη ζήτηση για cloud υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα. Η Ελλάδα μπορεί να καθυστέρησε λίγο σε σχέση με τη δυτική Ευρώπη, αλλά πλέον το cloud εξελίσσεται σε πρώτη επιλογή των επιχειρήσεων και ιδίως των πιο μικρών, που καταλαβαίνουν ότι πρέπει να ψηφιοποιηθούν αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα για δικές τους υποδομές. Συν το γεγονός ότι δεν είναι και η πλέον κατάλληλη λύση το να έχεις δικές σου υποδομές.

Γενικότερα, πάντως, βλέπουμε τις πολυεθνικές εταιρείες του ψηφιακού κλάδου να κάνουν κινήσεις στην Ελλάδα. Να επενδύουν σε ανθρώπινο δυναμικό, να επεκτείνουν τις υποδομές τους και να κινούνται πιο δυναμικά. Γιατί πολύ απλά βλέπουν ευκαιρίες σε μία οικονομία που αργά αλλά σταθερά δείχνει να παίρνει τα πάνω της.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κανείς δεν αμφιβάλλει, βεβαίως, ότι μπαίνουμε πλέον πλησίστιοι στην εποχή του 5G που η εμπορική αξιοποίησή του οσονούπω ξεκινάει (τι ξεκινάει; ήδη ξεκίνησε σε κάποιες χώρες, αν και όχι ακόμα σε ευρεία κλίμακα), με τα πιλοτικά να έχουν αποδείξει «του λόγου το ασφαλές»: τα επόμενα χρόνια οι ανατροπές θα είναι πολλές και τεράστιες, οι ευκαιρίες αμέτρητες και οι προκλήσεις άλλες τόσες, όπως συμβαίνει πάντα με κάθε τι καινούριο, που πρέπει να περάσει τις «παιδικές ασθένειές» του, πριν ενηλικιωθεί… Όμως, στην περίπτωση του 5G αυτή η ενηλικίωση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έρθει λίγο βεβιασμένα, καθώς ήδη «σπρώχνει» ο επόμενος, το 6G, αλλά γι’ αυτό περισσότερα στη συνέχεια…

Μέγα και «καυτό» θέμα, λοιπόν, με ανυπολόγιστο ακόμα οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο, εξ  ου και η πολιτική «διαχείριση» του θέματος που βλέπουμε σήμερα – κάτι που δεν είχε γίνει (σε τέτοιο βαθμό, τουλάχιστον) στις προηγούμενες γενιές της κινητής τηλεφωνίας. Προφανώς γιατί, καλά και άγια ήταν όσα μας προσέφεραν, αλλά δεν είχαν τον ανατρεπτικό χαρακτήρα αυτών που θα μας φέρει το 5G, το οποίο μπαίνει στη ζωή μας για να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού…

Κι αν οι προηγούμενες γενιές άνοιγαν «παράθυρα» σε νέες δυνατότητες, τούτο θα ανοίξει πόρτες διάπλατα, γκρεμίζοντας τείχη και στεγανά. Οι εκπληκτικές ταχύτητες που θα έχουμε στη διάθεσή μας, θα δώσουν λύσεις και εφαρμογές σε κάθε τομέα – Θα το κάψουμε, κυρ-Στέφανε! sky is the limit, στην πράξη…

Γι’ αυτό, άλλωστε, αν όχι στα καθ’ ημάς, αλλά σε μεγάλο βαθμό διεθνώς, έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας στον χώρο των παρόχων. Ο κύκλος ανοίγει και ξαφνικά μπαίνουν να «χορέψουν» -όπως λένε οι ειδήμονες και προβλέπουν οι αναλυτές- φορείς που δεν θα τους έλεγες παραδοσιακούς. Μάλιστα, βλέπουν στη γυάλινη σφαίρα τους πως ως το 2025, θα έχουν μπει στο χορό τόσοι πολλοί, ώστε οι παραδοσιακοί πάροχοι να νιώθουν «καυτή την ανάσα τους στο σβέρκο τους», που λέγαν κάποιοι πρόγονοι.

Από πού θα προέρχονται αυτοί οι «εναλλακτικοί»; Από πολλές πλευρές, μας λένε: θα είναι «νέα πρόσωπα» (πχ. η Rakuten και η Reliance Jio), MVNO που θα κάνουν τα δικά τους «κουμάντα», ιδιώτες για εξυπηρέτηση των δικών του (και όχι μόνο;) αναγκών, τηλεπικοινωνιακοί χονδρέμποροι, ομάδες επιχειρήσεων που στήνουν το δικό τους δίκτυο, αλλά και δημοτικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα προσπαθήσουν να καλύψουν (με το αζημίωτο ή μη) τις τοπικές τηλεπικοινωνιακές ανάγκες στην περιοχή ευθύνης τους.

Όλοι αυτοί, που θα μπουν σε διαφορετικές φάσεις του «χορού», αναμένεται να φέρουν τα πάνω – κάτω στην αγορά, καθώς θα προκαλέσουν την ανάλογη αναστάτωση τόσο σε εμπορικό επίπεδο, όσο και σε τεχνολογικό, καθώς οι μεν vendors θα πρέπει να διαμορφώσουν νέες πολιτικές πωλήσεων, οι δε μηχανικοί τηλεπικοινωνιών θα πρέπει να βρουν τρόπους ικανής και κυρίως αποτελεσματικής «συμβίωσης» του 5G με τις υπάρχουσες τεχνολογίες, τόσο σε εξωτερικούς, όσο κυρίως σε εσωτερικούς χώρους, σε συνδυασμό με το πανταχού παρόν Wi-Fi, για την καλύτερη δυνατή κάλυψη των αναγκών των (απαιτητικών πλέον – και καλά κάνουν) χρηστών.

Έχουμε να δούμε πολλά, αυτό είναι βέβαιο, κι ακόμα περισσότερα λόγω της πίεσης εκ μέρους όσων προωθούν πλέον -για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους- την επόμενη γενιά κινητής τηλεφωνίας, το 6G. Εκτός από τους πανταχού παρόντες Κινέζους, τους Αμερικανούς (που αγωνίζονται να «πάρουν κεφάλι») και τους πάντα μπροστά στις νέες τεχνολογίες Νοτιοκορεάτες, αυτοί που προσπαθούν επίσης να «πλασαριστούν» πάσει θυσία στις κορυφαίες θέσεις, είναι οι Ιάπωνες που, τα τελευταία χρόνια είχαν χάσει μεταξύ 4G και 5G κάποιο έδαφος – τώρα προσπαθούν να το ξανακερδίσουν!

Ήδη, τούτες τις μέρες, η ιαπωνική κυβέρνηση δια του υπουργείου Εσωτερικών Υποθέσεων & Επικοινωνίας (πώς τα συνδυάζουν αυτά τα δυο, άραγε;) αναμένεται να παρουσιάσει τη στρατηγική της στο 6G, το οποίο θέλει να είναι πλήρως λειτουργικό από το 2030… Προφανώς, και οι Κινέζοι δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια: τον περασμένο Νοέμβριο ίδρυσαν όχι μια, αλλά δυο κυβερνητικές υπηρεσίες, για την ανάπτυξη του 6G, οι οποίες θα συντονίσουν ενέργειες και δράσεις, θα διαμορφώσουν πολιτικές και θα λύσουν πρακτικά προβλήματα, πριν  καν αυτά παρουσιαστούν…

«Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη», για να θυμηθούμε τη θρυλική κινηματογραφική ατάκα – γεροί να είμαστε, να τη ζήσουμε και τη νέα εποχή!    

 [social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τα capital controls είχαν ως αποτέλεσμα οι Έλληνες να μάθουν να χρησιμοποιούν τις κάρτες τους και γενικότερα τα ψηφιακά μέσα πληρωμών. Μάλιστα, η εξέλιξη ήταν τέτοια ώστε η Ελλάδα έφθασε να έχει αναλογικά το μεγαλύτερο ποσοστό POS στην Ευρώπη. Κάτι που έγινε, βέβαια, απλά επειδή η χρήση του POS έγινε υποχρεωτική. Άλλο που εκτιμάται ότι περίπου ένα 30% των POS που εγκαταστάθηκαν την τελευταία τριετία είναι ανενεργά, γιατί πολύ απλά οι επιχειρήσεις που τα πήραν, δεν θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι ψηφιακές πληρωμές αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητας των επιχειρήσεων. Ιδίως για εκείνες που κινούνται στο χώρο του Διαδικτύου και των online πωλήσεων, οι ψηφιακές πληρωμές αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο της δραστηριοποίησης τους.

Ποιες είναι, όμως, οι επόμενες τάσεις στον συγκεκριμένο τομέα; Για όσους επικεντρώνονται στις ψηφιακές πληρωμές σε φυσικά σημεία να τους ενημερώσουμε ότι θα πρέπει να προετοιμαστούν για το «εικονικό» POS. Το smartphone πρόκειται να υποκαταστήσει το κλασικό POS και αυτό πρόκειται να γίνει πιο σύντομα απ’όσο περιμένουν πολλοί, καθώς τα smartphones γίνονται όλο και πιο ασφαλή, χάρη σε τεχνολογίες όπως το Knox της Samsung. Σημειωτέον, βέβαια, πως και τα POS γίνονται περισσότερο smartphone, αφού η νέα γενιά βασίζεται στο Android και μπορεί κάποιος να εγκαταστήσει εφαρμογές σε αυτά!

Πρακτικά, πάμε σε μία λογική όπου σε ένα φυσικό κατάστημα κάθε εργαζόμενος θα μπορεί να έχει μία φορητή συσκευή που θα είναι, κυριολεκτικά, για όλες τις δουλειές.

Στο χώρο των online πωλήσεων, μία τάση που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σχετίζεται με την εμφάνιση των αποκαλούμενων neobanks, με πιο γνωστές τη Revolut και την Ν26. Προς το παρόν, οι neobanks προσφέρουν απλά ένα πολύ εύχρηστο app και ευχρηστία στη διεκπεραίωση πληρωμών. Σταδιακά, όμως, εισέρχονται και σε άλλους τομείς του κλάδου των πληρωμών, με υπηρεσίες που σχετίζονται με μικροδάνεια και γρήγορη μεταφορά χρημάτων. Και είναι βέβαιο ότι θα τις δούμε να απευθύνονται και προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του online εμπορίου, προσφέροντας διαφοροποιημένες και εξειδικευμένες λύσεις. Αν θα καταφέρουν να επιβιώσουν είναι μία διαφορετική ιστορία, αλλά είναι βέβαιο ότι θα προσφέρουν αρκετά καινοτόμες λύσεις και ιδέες.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]