Επωνύμως…

Και να πεις ότι δεν το ξέραμε… Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της πανδημίας, από τις πρώτες εβδομάδες της εποχής του «σοκ και δέους», ήταν φως-φανάρι πως δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα μ’ αυτόν τον δαίμονα, τον COVID-19, καθώς -πέρα από τη δική του επικινδυνότητα- έρχεται ζευγαράκι με την ύφεση… Εκεί που λέγαμε «δόξα τω Θεώ», με το ’20 να προχωράει για λίγους μήνες καλά, το γυρίσαμε με μιας στο αρνητικό πρόσημο και στο «βόηθα, Παναγιά»!

Όλα ήρθαν τα πάνω-κάτω στη ζωή και τα επαγγελματικά, πάνε καλιά τους οι στρατηγικές, τα πλάνα και τα σχέδια, το θέμα ήταν να γλυτώσουμε – και δεν είναι ακόμα σίγουρο ότι τα καταφέραμε… Μια μικρή ανάσα πήραμε -ημίχρονο είναι, ρε παιδιά, φωνάζουν οι επιστήμονες, μην χαλαρώνετε- κι αρχίσαμε μεμιάς όλα τα ανα--- πάμε για ανασυγκρότηση, για αναδιάταξη δυνάμεων, για αναδρομικά μέτρα, για ανάκαμψη… για… για…

Όλα είναι ακόμα ρευστά, όλα κινούνται σε ένα κλίμα αβεβαιότητας κι εκεί που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει (όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά πανευρωπαϊκά και παγκόσμια), έρχεται μια έρευνα και σου λέει «μη σκιάζεστε, η ευρωπαϊκή αγορά θα τα πάει καλά, θα σημειώσει σχετικά γρήγορη ανάκαμψη από την ύφεση στην οποία πέρασε λόγω της πανδημίας…»  Μακάρι, αλλά η απορία παραμένει - πού και πώς;…

Διαβάζοντας παρακάτω, βέβαια, βλέπεις πως αυτή τη θετική αύρα τη βγάζουν οι ίδιοι οι επικεφαλής -και μάλιστα σε ποσοστό 66%- των επιχειρήσεων (οι μεγαλύτερες της αγοράς, σε 15 χώρες και σε όλους τους βασικούς κλάδους, με έσοδα άνω των 500 εκ. $ ετησίως) που ρωτήθηκαν από την Accenture, για τις προβλέψεις τους σχετικά με την επόμενη ημέρα. Από τους κοντά 500 που συμμετείχαν, το 29% αναμένουν αρκετά γρήγορη ανάκαμψη στην Ευρώπη (σχήματος V), ενώ 37% αναμένουν μια πιο αργή, αλλά σταθερή ανάκαμψη (σχήματος U), μέσα στους επόμενους 12 μήνες.

Κι όπως θα περίμενε κανείς, ο κλάδος που εμφανίζεται περισσότερο αισιόδοξος (ας όψονται οι προσδοκίες για θεραπείες και εμβόλια) είναι εκείνος της Φαρμακευτικής / Βιοτεχνολογίας και Βιοεπιστημών, με Τηλεπικοινωνίες / ΜΜΕ και Ψυχαγωγία να ακολουθούν, αφήνοντας τρίτο τον κλάδο των Ασφαλειών και τελευταίους την αυτοκινητοβιομηχανία, τα ταξίδια και τις μεταφορές. Από πλευράς χωρών, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη ότι εκείνες που οι ερωτώμενοι θεωρούν ότι θα τα καταφέρουν πρώτες, είναι οι οικονομίες της Γερμανίας, των σκανδιναβικών χωρών και της Βρετανίας (really?), με Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία να ακολουθούν.

Η ίδια αισιοδοξία εκφράζεται και για την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης: 39% πιστεύουν ότι οι ευρωπαϊκές εταιρείες θα είναι πιο ανταγωνιστικές έναντι των αμερικανικών, συγκριτικά με την κατάσταση προ κρίσης, κι ακόμη περισσότεροι (43%) έναντι των κινεζικών. Κι αν το πρώτο ακούγεται λογικό, το δεύτερο μάλλον ηχεί παράξενα…

Στην Accenture, πάντως, αυτή η αισιοδοξία για την οικονομική ανάκαμψη φαίνεται καλή κι ο πρόεδρός τους για την Ευρώπη θεωρεί ότι προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να καλύψουν το χάσμα με Αμερικανούς και Ασιάτες. Όμως… «αν θα τα καταφέρουν, θα εξαρτηθεί από το πόσο εύστοχα θα μεταφράσουν την αισιοδοξία τους σε τολμηρές κινήσεις και πρωτοβουλίες. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι οι Ευρωπαίοι επικεφαλής επιχειρήσεων παραμένουν υπερβολικά εξαρτημένοι από την κυβερνητική στήριξη, διατηρούν αμυντική στάση και υποεπενδύουν στην καινοτομία, την ώρα που ο παγκόσμιος ανταγωνισμός συνεχίζεται»… Και ο νοών νοείτω!

Η καλή εταιρία προτείνει, μάλιστα, και κάποια μέτρα που θα έπρεπε να πάρουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις για να κλείσει κάπως η «ψαλίδα». Ανάμεσά τους η αύξηση του ρυθμού και του εύρους του ψηφιακού μετασχηματισμού (που κάποιες ξεκίνησαν και δεν ολοκλήρωσαν, ενώ άλλες δεν πρόλαβαν καν να αρχίσουν), η δημιουργία νέων εμπειριών για ολοένα πιο υπεύθυνους καταναλωτές (πχ. οι αγοραστικές συνήθειες και συμπεριφορές πιθανόν να επηρεάζονται στο εξής ολοένα και περισσότερο από κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια) και η αξιοποίηση της τεχνολογίας για την επανεφεύρεση του βιομηχανικού τομέα (που περιλαμβάνει ενδεχομένως επιστροφή της παραγωγής στα «πάτρια» εδάφη, αντί της εξάρτησης από τις μακρινές ασιατικές χώρες, με παράλληλη αξιοποίηση προηγμένων ψηφιακών τεχνολογιών).

Μ’ άλλα λόγια, τα παθήματα καλό είναι να γίνουν μαθήματα, για να πιάσει τόπο η αισιοδοξία. Κι ας μην τη συμμερίζομαι εγώ, στον ίδιο βαθμό με τους προ-απαντήσαντες…

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα αγαπημένα θέματα των τελευταίων 2-3 ετών είναι οι προθέσεις της Amazon αναφορικά με την ελληνική αγορά. Από φήμες σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα έχουμε ακούσει πολλές σε σημείο που δεν ξέρει κανείς τι να πιστέψει.

Το μόνο βέβαιο, σύμφωνα με όλες τις υπάρχουσες ενδείξεις, είναι ότι η Amazon μέσα στο 2020 θα αποκτήσει παρουσία στην Ελλάδα. Αλλά δεν αναφέρομαι στην πλατφόρμα ηλεκτρονικού εμπορίου αλλά στην πιο κερδοφόρα θυγατρική του αμερικανικού κολοσσού, την Amazon Web Services. Η AWS είναι η εταιρεία που διαχειρίζεται τις cloud υποδομές και υπηρεσίες που προσφέρει η Amazon και είναι ένας από τους μεγαλύτερους «παίκτες».

Η AWS έχει ήδη δημιουργήσει την ελληνική θυγατρική της, έχει πρόσφατα αυξήσει το μετοχικό κεφάλαιο της στα 3 εκατ. ευρώ και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι σύντομα θα ξεκινήσει και η στελέχωση της. Αρχικά, γίνεται λόγος για 30 άτομα με προοπτική αύξησης, ενώ η επίσημη έναρξη ακούγεται πως θα γίνει το φθινόπωρο.

Η κίνηση αυτή έχει τη δική της σημασία για την ελληνική αγορά του digital. Η AWS έχει πελάτες στην Ελλάδα, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται διαρκώς αλλά είναι προφανές ότι δημιουργία τοπικού γραφείου αλλάζει τη δυναμική. Και γενικώς δημιουργεί νέα δεδομένα στην εγχώρια αγορά των cloud υπηρεσιών, η οποία είναι σε φάση ταχείας ανάπτυξης. Μία ανάπτυξη που πήρε ώθηση και από την «καραντίνα» καθώς πολλές ελληνικές επιχειρήσεις συνειδητοποίησαν ότι στα μοντέλα εργασίας εξ αποστάσεως, οι cloud υποδομές έχουν αρκετά και σημαντικά πλεονεκτήματα.

Η εμφάνιση της AWS  εκτιμάται πως θα ενισχύσει τον ανταγωνισμό δεδομένου ότι πρακτικά η Microsoft με το Azure «έπαιζε» σε πολλές περιπτώσεις μόνη της, ιδίως στο χώρο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Και ένα ερώτημα είναι αν υπάρχει περίπτωση να δούμε μεγαλύτερη ενεργοποίηση και από την πλευρά της Google στον ίδιο τομέα όσον αφορά την Ελλάδα. Αυτό θα ήταν επίσης μία αρκετά ενδιαφέρουσα εξέλιξη.

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ‘χουμε πει και το ‘χουμε μολογήσει κι όποιος δεν το κατάλαβε, κακό του κεφαλιού του: οι μεγαλύτεροι από εμάς (σαν τον υπογράφοντα) ως τώρα αλλάζαμε αφεντικά, κάνοντας λίγο ως πολύ την ίδια δουλειά: μηχανικός, γιατρός, δικηγόρος, τεχνίτης, δημοσιογράφος, μουσικός ή ό,τι άλλο. Τα παιδιά μας, θα αλλάζουν επαγγέλματα. Κι αν πιστέψουμε κάποιες παλιότερες προφητείες, όχι ένα ή δύο. Στη διάρκεια του βίου τους, θα αλλάξουν επτά με οκτώ διαφορετικά επαγγέλματα. Στα οποία, βεβαίως, πρέπει να εκπαιδευτούν και να αποκτήσουν την ανάλογη τεχνογνωσία, ώστε και καλά τη δουλειά τους να κάνουν και αρκετά χρόνια να τους κρατήσει - να «φτουρήσει», που έλεγε κι η σοφή γιαγιά μου – εξ ου η ανάγκη για τη «δια βίου μάθηση», στην οποία έχουμε και παλιότερα αναφερθεί.

Γιατί αυτή η «πτητικότητα»; θα ρωτήσετε με το δίκιο σας. Γιατί όλα αλλάζουν γύρω μας με ταχύτατους ρυθμούς και οι αναδυόμενες τεχνολογίες (που συνεχίζουν να αναδύονται, παρουσιάζοντάς μας συνεχώς καινούριες, πιο πολύπλοκες όψεις και εφαρμογές τους) παίζουν και θα εξακολουθήσουν να παίζουν το ρόλο του καταλύτη σ’ αυτή τη ραγδαία εξελισσόμενη κατάσταση. Η οποία μεταβάλλεται τόσο γρήγορα, ώστε να μην έχει πια πολύ νόημα η «κλασική» ερώτηση που κάναμε παλιότερα στα παιδάκια, «τι θέλεις να γίνεις, άμα μεγαλώσεις;» Ακόμα κι αν έχει κάπου κλίση, ακόμα κι αν έχει αποφασίσει τι θα γίνει (εκτός από ποδοσφαιριστής ή τραγουδίστρια, ας όψεται η τηλεόραση) δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το επάγγελμα θα είναι εκεί, να τον ή την περιμένει, σε κάμποσα χρόνια, όσο ταλέντο και θέληση αν έχει…

Βεβαίως, η 3^η Βιομηχανική Επανάσταση στο κλείσιμό της και η 4^η στην αυγή της, δεν είναι άμοιρες ευθυνών… Η Τεχνητή Νοημοσύνη με όλα τα συμπαρομαρτούντα (κι ας μείνουμε για την ώρα στα σπουδαιότερα, τη Μηχανική Μάθηση, τα ρομποτικά συστήματα, τους αυτοματισμούς, τα analytics των μεγάλων δεδομένων) αλλάζει ό,τι ακουμπάει και ακουμπάει σχεδόν τα πάντα. Ολόκληροι κλάδοι «μαραίνονται» σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους εργαζομένους τους, που πρέπει είτε να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα και να μάθουν τα «νέα κόλπα» στον ίδιο χώρο, είτε να αλλάξουν και να γίνουν κάτι άλλο - αν τους παίρνει και ηλικιακά, βέβαια, γιατί ο «ρατσισμός της ηλικίας» εξακολουθεί να είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές, για όλους τους -ήντα και κάτι… Όμως, τι άλλο να γίνουν;

Έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου ένα άρθρο -ούτε καν φετινό, περσινό ήταν- που περιέγραφε μερικά από τα «επαγγέλματα του μέλλοντος». Του έριξα μια ματιά, με τράβηξαν και οι τίτλοι – στην αρχή γέλασα, μετά το σκέφτηκα, πιο μετά ανησύχησα: το άρθρο ανέφερε κάμποσες δεκάδες τέτοια επαγγέλματα και τα περισσότερα από αυτά ένα γούρλωμα των ματιών, μαζί μ’ ένα ειρωνικό χαμόγελο, όσο να ‘ναι το προκαλούσαν… Εκεί που το χαμόγελο «πάγωσε» όμως, ήταν με τα αποτελέσματα μιας σχετικής έρευνας που «μοίραζε» τα σημερινά επαγγέλματα ως προς την επικινδυνότητά τους σε σχέση με τη επίδραση των αυτοματισμών: πχ. αν οι μηχανές μπορούν σήμερα να κάνουν το 70% ή και περισσότερο όσων μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, το επάγγελμά του θεωρείται υψηλού κινδύνου, από 30% ως 70% μεσαίου και κάτω από 30% χαμηλού κινδύνου. Η περσινή εκτίμηση, στις ΗΠΑ, έδινε 25% των επαγγελμάτων να είναι στην επικίνδυνη, 35% στην μεσαία και 40% στη χαμηλή ζώνη κινδύνου.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον, βεβαίως, είχε η παράθεση των νέων επαγγελμάτων στα οποία θα κληθούν να θητεύσουν τα παιδιά μας. Αναφέρω μερικά, για να εκπλαγείτε κι εσείς: Data detective (αυτό έχει ήδη ξεκινήσει), Ethical Sourcing Officer (σύμβουλος εφαρμογής κανόνων ηθικής), Master of Edge Computing (ε, ναι…), Fitness Commitment Counselor (δείτε το σαν τη μετεξέλιξη του personal trainer), AI-Assisted Healthcare Technician (ομοίως του νοσηλευτή), Cyber City Analyst (γιατί και οι «έξυπνες» πόλεις θέλουν τον αναλυτή τους), Man – machine teaming manager (κι οι καλές συνέργειες θέλουν τον «προξενητή» τους), Digital Tailor (ο σύγχρονος ράφτης είναι ψηφιακός – πολύ περισσότερο μετά την πανδημία), Virtual Store Sherpa (ο μελλοντικός πωλητής – αν δεν αντικατασταθεί κι αυτός από ένα ρομπότ, ή έστω humanoid), Personal Memory Curator (δημιουργός εικονικών σκηνών από το παρελθόν μας…) και… Head of Machine Personality Design (γιατί και οι μηχανές μπορούν -και ίσως πρέπει- να έχουν την προσωπικότητά τους)…

Το καλό που σας θέλω, ετοιμαστείτε! Γιατί, όπως έλεγε κι εκείνο το παλιό, γνωστό σύνθημα… The future is now!

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Υπάρχει η άποψη που λέει ότι ουδέν κακό αμιγές καλού. Αν θεωρείτε ότι η αύξηση της χρήσης των καρτών και γενικότερα των ψηφιακών πληρωμών είναι κάτι καλό, τότε τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού είχαν και μία θετική επίπτωση όσον αφορά στο συγκεκριμένο τομέα. Και μπορεί πολλοί να θεωρήσουν ότι λόγοι προστασίας τα υγείας να ήταν η βασική αιτία αλλά και πάλι είναι μία συνήθεια που είναι αρκετά καλή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε στο 7^ο Digital Banking Forum που διοργάνωσε η Ethos Events, ο Αντίγονος Παπαδόπουλος, εμπορικός διευθυντής της Cardlink, το 2019 έκλεισε -για το σύνολο της αγοράς- με την αξία των συναλλαγών με τη χρήση καρτών να φθάνει στα 36 δισ. ευρώ (+14% σε σχέση με το 2018), τον αριθμό των συναλλαγών να είναι στα επίπεδα του 1 δισ. (+23%), ενώ ο αριθμός των τερματικών εκτιμάται ότι έφθασε στις 730 χιλιάδες (+30 χιλιάδες). Οι κάρτες ελληνικών τραπεζών αντιπροσωπεύουν το 90% του αριθμού των συναλλαγών (91% το 2018) και το 79% (77% το 2018) της αξίας των συναλλαγών.

Όμως, το ενδιαφέρον είναι πως το 2020, ειδικά μετά τη λήψη των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας, παρατηρήθηκε μία ενίσχυση της χρήσης των ψηφιακών πληρωμών. Σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο, στο δίκτυο της Cardlink (σ.σ. διαθέτει το μεγαλύτερο δίκτυο τερματικών με περίπου 260 χιλιάδες POS) το ποσοστό των ανέπαφων συναλλαγών έφθασε τον Ιούνιο στο 87% από 78% τον Φεβρουάριο και 71% στο τέλος του 2019. Επίσης, έχει αυξηθεί ο αριθμός των συναλλαγών μικρής αξίας.

Συγκεκριμένα, στο δίκτυο της Cardlink, το οποίο θεωρείται αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα, οι συναλλαγές έως 10 ευρώ έφθασαν να είναι το 41% τον Ιούνιο από 37% τον Φεβρουάριο και 32% στο τέλος του 2019, ενώ εκείνες έως 5 ευρώ έφθασαν στο 23% από 20% και 16% αντίστοιχα. Εντυπωσιακό στοιχείο είναι το ότι το 8% των συνολικών συναλλαγών με κάρτα τον Ιούνιο ήταν αξίας έως 2 ευρώ από 6% τον Φεβρουάριο και 5% τον περασμένο Δεκέμβριο!

Η αυξημένη χρήση των καρτών για μικρότερης αξίας συναλλαγές φαίνεται και στο μέσο όρο αξίας των συναλλαγών που έχει πέσει στα 26 ευρώ από 28 ευρώ τον Φεβρουάριο και 33 ευρώ τον περασμένο Δεκέμβριο. Οι Έλληνες προτιμούν τις χρεωστικές κάρτες καθώς το μερίδιο τους έχει φθάσει πλέον στο 80% από 77% τον Φεβρουάριο και 75% στο τέλος του 2019.

Αντίστοιχες τάσεις υπάρχουν και στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Σύμφωνα με την Cardlink και όσον αφορά τα ηλεκτρονικά καταστήματα που χρησιμοποιούν τις δικές της υπηρεσίες, τον Ιούνιο η μέση αξία των συναλλαγών με κάρτα για online αγορές ήταν στα 58 ευρώ από 60 ευρώ τον Φεβρουάριο και 70 ευρώ στο τέλος του 2019. Αξιοσημείωτο είναι ακόμη πως το 22% των online αγορών ήταν αξίας κάτω των 10 ευρώ από 20% τον Φεβρουάριο και 18% στο τέλος του 2019.

Μοιραστείτε το άρθρο στα Social Media

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έρχεται… θα έλθει… ετοιμαστείτε… έφτασε… είναι εδώ! Αυτό φταίει για τον κορωνοϊό, ακούστε που σας λέω… Λες κουταμάρες, αυτό θα μας σώσει! Και η κουβέντα καλά κρατεί… «Πέτρα του σκανδάλου», τι άλλο, το 5G, που το φθινόπωρο θα «συναντήσει» το φάσμα του στην Ελλάδα και κάποια στιγμή μέσα στο 2021 (την άνοιξη; το καλοκαίρι; Κύριος οίδε) θα κάνει την εμπορική εμφάνισή του στη χώρα μας.

Μέχρι τότε, όμως, πρέπει να τρέξει ακόμα πολύ νερό στο αυλάκι, για να «ξεπλύνει» τα υπαρκτά προβλήματα (τεχνικά και μη), τις αντιστάσεις από τους θεωρητικά και πρακτικά αντιδρώντες, αλλά και τη «γνήσια» παραπληροφόρηση στο πλαίσιο της οποίας του αποδίδουν σχεδόν τις επτά πληγές του Φαραώ, από την αύξηση της υπογεννητικότητας και την ενόχληση των αποδημητικών πτηνών ως τους μακροπρόθεσμα σημαντικούς κινδύνους για την υγεία μας, αλλά και το περιβάλλον – εξ ου οι εμπρησμοί κεραιών και εγκαταστάσεων, αλλά και κάποιες επιθέσεις εναντίον προσωπικού τηλεπικοινωνιακών παρόχων – ευτυχώς, όχι ακόμα στα μέρη μας…

Βεβαίως, οι «λογικές» φωνές δεν παύουν να επισημαίνουν πως -ειδικά μετά τα όσα τραβήξαμε, τραβάμε και θα τραβήξουμε στο εγγύς μέλλον, λόγω της πανδημίας- το 5G θα μπορούσε κάλλιστα να παίξει (τουλάχιστον, έτσι λένε οι επαΐοντες) το ρόλο του επιταχυντή και του enabler (σε άπταιστα ελληνικά) που τόσο έχουμε ανάγκη, ώστε να σταθεί το σύστημα και πάλι στα πόδια του, στο δρόμο προς την ανάκαμψη, έπειτα από την περίοδο της ύφεσης που ήδη ξεκίνησε και σίγουρα θα μας ταλαιπωρήσει τα επόμενα δυο-τρία χρόνια…

Τονίζουν, μάλιστα, πως αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ευρώπη (κοιτίδα, ας μην ξεχνάμε, και πρωτοπόρος στην κινητή τηλεφωνία, κατά την πρώτη και δεύτερη περίοδό της), που με λίγη προσπάθεια θα μπορούσε να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και να διεκδικήσει πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα και πολλά υποσχόμενη εποχή των κινητών τηλεπικοινωνιών, με οικονομικές, κοινωνικές και γεωστρατηγικές προεκτάσεις.

Αυτά, σε γενικές γραμμές, ήταν και τα βασικά συμπεράσματα της δικτυακής συζήτησης που οργάνωσε πρόσφατα ο GSM Association (διοργανωτής του MWC και όχι μόνο) σε συνεργασία με τον ΕΤΝΟ (την ευρωπαϊκή οργάνωση των τηλεπικοινωνιακών παρόχων), με τη συμμετοχή εκπροσώπων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο και με αφορμή -προφανώς- τις θεωρίες συνωμοσίας που πυκνώνουν λόγω άγνοιας και προκατάληψης, σχετικά με το 5G και τις όποιες επιπτώσεις του, με κορυφαία το ότι συνδέεται (πώς, άραγε;) ακόμα και με την εμφάνιση και εξάπλωση του COVID-19.

Από τις πολλές εισηγήσεις, αξίζει να αναφερθεί εκείνη της γενικής διευθύντριας του ΕΤΝΟ, Lise Fuhr, η οποία υποστήριξε πως το 5G θα μπορούσε να προσδώσει στην κοινωνία και την οικονομία της «γηραιάς ηπείρου» ένα καινοτόμο χαρακτήρα ανάλογο του Silicon Valley, χάρη στην αξιοποίηση της «έξυπνης συνδεσιμότητας» για όλους - μ’ άλλα λόγια, να συμβάλει στον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στο Internet, που παραμένει το μεγάλο ζητούμενο ιδιαίτερα στη μετά-COVID εποχή της «κοινωνικής απόστασης», όπου η τηλε-εργασία και οι τηλε-υπηρεσίες μάλλον εξελίσσονται σε μέρος της καθημερινότητας όλων μας…

Άλλες, πιο πρακτικές, φωνές ζήτησαν ενημέρωση σε βάθος των τοπικών αρχών, στο βαθμό που μπορούν να επηρεάσουν τους συμπολίτες τους, σχετικά με την ανυπαρξία κινδύνων, ώστε να έχουν έτοιμες απαντήσεις απέναντι στα λεγόμενα των αντιδρώντων, παράλληλα με την πρόσφατη  δημιουργία του (χρήσιμου!) Digital Media Observatory εκ μέρους της Επιτροπής, που θα επισημαίνει τις απόπειρες παραπληροφόρησης. Η δικτυακή συζήτηση ολοκληρώθηκε με ένα ακόμα πάνελ, αυτή τη φορά γιατρών και μηχανικών, οι οποίοι παρέθεσαν στοιχεία και αποτελέσματα ερευνών σχετικά με τον (πρακτικά αμελητέο, όπως τόνισαν) βαθμό επικινδυνότητας από τη χρήση των σημερινών 4G κινητών τηλεφώνων, που θα διατηρηθεί και στο 5G, σημειώνοντας πάντως ότι οι μετρήσεις συνεχίζονται.

Γιατί, καλό είναι να είμαστε ειλικρινείς -τουλάχιστον, μεταξύ μας: κανείς δεν ξέρει στην πραγματικότητα ποιοι είναι μακροπρόθεσμα, στα 20 και 30 χρόνια, οι κίνδυνοι από τη χρήση (κι ας μη μιλήσουμε για την κατάχρηση, μερικές φορές) των κινητών τηλεφώνων, γιατί απλούστατα δεν έχουν περάσει τόσα χρόνια, ώστε να έχουμε καταγεγραμμένα στοιχεία… Άλλωστε, οι μεγάλοι κατασκευαστές είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και δεν καταστρατηγούν τα όρια ακτινοβολίας που θέτουν οι υπηρεσίες ελέγχου. Κι αν, καμιά φορά, ξεφύγει κάποια μικρότερη κατασκευάστρια (όπως συνέβη πρόσφατα, με μια συσκευή της LEAGOO), τότε η επέμβαση και η ανάκληση είναι άμεση και πανευρωπαϊκή. Δικαίως, λοιπόν, ανακράζουμε: 5G μ’ ακούς;

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ηλεκτρονικό εμπόριο «εκτοξεύτηκε» κατά τη διάρκεια των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού. Το Πλαίσιο μιλά για δεκαπλασιασμό των παραγγελιών, ο Κωτσόβολος κάνει λόγο για μία διαρκή Black Friday όσον αφορά τον όγκο των παραγγελιών. Γενικότερα, έγινε ένας… χαμός στα online καταστήματα. Όπως έγινε… χαμός και στις εταιρείες ταχυμεταφορών, οι οποίες, σε πολλές περιπτώσεις, δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν.

Το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν δεν είναι παράλογο. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την άνοδο που υπήρξε. Ούτε ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο θα έκανε τόσο γρήγορα βήματα προς τα εμπρός, όσον αφορά στην αύξηση των online παραγγελιών. Γιατί η αύξηση συνεχίζει να υφίσταται. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως υπήρξαν παραπάνω του αποδεκτού περιπτώσεις, όπου δεν υπήρξε μία μικρή καθυστέρηση στην παράδοση, αλλά μία εμπειρία που ήταν απίστευτα κακή για τον πελάτη.

Πολλά έχουν γραφτεί για το θέμα, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι θεωρούμε ότι το πρόβλημα ήταν στο «last mile». Δηλαδή, όταν έφθανε το δέμα στο τοπικό υποκατάστημα προκειμένου να δοθεί στον courier προς παράδοση στον πελάτη. Και μπορεί να υπήρξαν αρκετά παρατράγουδα με τα… σημειώματα, όμως, τελικά αρχίζει να φαίνεται ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν ήταν στο last mile. Το πραγματικό πρόβλημα ήταν στα κεντρικά hubs διανομής των μεγάλων εταιρειών ταχυμεταφορών. Εκεί «κολλούσε» η παραγγελία και όχι στο υποκατάστημα.

Έχω δει υποκαταστήματα εταιρείας ταχυμεταφορών το πρωί με τα δέματα να έχουν καταλάβει το μισό πεζοδρόμιο, σε σημείο που αναρωτιόσουν τι θα κάνουν οι άνθρωποι. Και έχω δει το ίδιο υποκατάστημα το βράδυ να έχει διώξει όλα τα δέματα.

Παρακολουθώντας την πορεία των παραγγελιών που είχαν κάνει εγώ, είχα δει ότι η παραγγελία μου έφθανε μεν γρήγορα από το e-shop στο hub, αλλά εκεί μπορεί να έμενε για αρκετές ημέρες. Από τη στιγμή που έφθανε στο υποκατάστημα, ήξερα ότι την επόμενη ημέρα στη χειρότερη περίπτωση θα την είχα στα χέρια μου.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, σε πολλά hubs η κατάσταση ήταν δραματική. Σε σημείο που αλυσίδες που ζητούσαν να πάρουν πίσω τις παραγγελίες που είχε αναλάβει να διεκπεραιώσει η Χ εταιρεία ταχυμεταφορών, λάμβαναν την απάντηση ότι δεν ξέρουν που είναι.

Γενικώς, η κατάσταση αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολη και εκεί είναι που πρέπει να δοθούν λύσεις. Εκεί είναι που πρέπει να δημιουργηθούν υποδομές τέτοιες που να είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε μία νέα μεγάλη αύξηση των παραγγελιών. Και ενδεχομένως η επόμενη Black Friday να είναι και η επόμενη μεγάλη πρόκληση. Μία πρόκληση που αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα «πάγια» θέματα συζήτησης, τόσο στον ειδικό όσο και στον «παραδοσιακό» Τύπο, είναι η επίπτωση της εισβολής των μηχανών (άρα και των αυτοματισμών, που αυτές φέρνουν μαζί τους) σε πλήθος τομείς της αγοράς – ουσιαστικά, τίποτα δεν μένει ανεπηρέαστο! Το ερώτημα είναι πώς αυτό θα επηρεάσει τις τύχες των ανθρώπων που σήμερα κάνουν ό,τι θα κάνουν αύριο οι μηχανές. Μ’ άλλα λόγια, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από πλευράς απώλειας θέσεων εργασίας στο εργατικό δυναμικό, πολύ περισσότερο σε μια εποχή που η πανδημία, από την οποία δε έχουμε ακόμα γλυτώσει, ήρθε να επιδεινώσει περισσότερο τα πράγματα, επιβάλλοντας νέους κανόνες του παιχνιδιού και επιταχύνοντας τις αποφάσεις, προκειμένου να περάσουμε σε νέα μοντέλα, βασισμένα στις ψηφιακές λύσεις που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν και η αποτελεσματικότητά τους αποδείχθηκε περίτρανα στην πράξη, τις τελευταίες εβδομάδες.

Πολλοί φοβούνται για το μέλλον (τους και μας), άλλοι είναι πιο ρεαλιστές, υποστηρίζοντας πως σε πρώτη φάση θα χαθούν μεν πολλές θέσεις εργασίας, αλλά σε δεύτερη θα δημιουργηθούν πολύ περισσότερες, απλώς σε άλλους τομείς, προκειμένου να υποστηριχτούν οι νέες απαιτήσεις. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη φάση κι εκεί είναι που μπαίνουν στο παιχνίδι οι (πολλές, πλέον) προτάσεις για upskilling (αναβάθμιση όσων ξέρει κάποιος εργαζόμενος, με προσθήκη νέων δεξιοτήτων) και reskilling (αλλαγή τομέα, αν κριθεί ότι αυτός στον οποίο θήτευε ως τώρα, εξέλιπε).

Από την αποτελεσματικότητα των δράσεων εκ μέρους του κράτους αλλά και των επιχειρήσεων σ’ αυτή την ενδιάμεση περίοδο, θα κριθεί κατά πόσο θα «ματώσει» το εργατικό δυναμικό και πόσος χρόνος θα χρειαστεί, πριν ξαναμπεί το νερό στο αυλάκι. Αν και κάτι μου λέει πως στο εξής και σ’ ό,τι αφορά στην αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού δεν θα έχουμε πια μονάχα ένα αυλάκι, αλλά πολλά που θα κυλάνε παράλληλα και Κύριος οίδε αν και πότε όλα αυτά θα ενωθούν…

Το σίγουρο είναι πως οι αλλαγές σε διαδικασίες και τρόπο δουλειάς έχουν ήδη ξεκινήσει, ο ψηφιακός μετασχηματισμός των πάντων είναι πλέον μονόδρομος και, με την πανδημία να δίνει το momentum που χρειαζόταν, το τσουνάμι είναι πλέον θέμα χρόνου. Βλέπετε, οι μηχανές δεν αρρωσταίνουν (ούτε απεργούν, αν θέλετε να το κοιτάξουμε κι αλλιώς…) αλλά συνεχίζουν να δουλεύουν, αρκεί να υπάρχει ρεύμα και πρώτες ύλες για την τροφοδοσία τους. Προφανώς χρειάζονται και τους ανθρώπους για να δουλέψουν, αλλά πολύ λιγότερους και με διαφορετικά καθήκοντα, στα οποία πρέπει να εκπαιδευτούν, όπως είπαμε και παραπάνω.

Κι αυτό μου θύμισε ένα άρθρο που είχα διαβάσει πρόσφατα, σχετικά με τον ψηφιακό μετασχηματισμό μιας μεγάλης και γνωστής μεταφορικής εταιρίας, της UPS, ο οποίος δοκιμάστηκε στην πράξη τους τελευταίους μήνες, ελέω COVID-19, όταν όλο το κύκλωμα της λιανικής χρειάστηκε να μεταφερθεί από τη μια μέρα στην άλλη στο Διαδίκτυο, καθώς -με τα καταστήματα κλειστά- όλες οι αγορές γίνονταν πλέον online και κάποιος έπρεπε, μετά, να παραδώσει τα αγαθά στους αγοραστές.

Η ομαλή λειτουργία των παραδόσεων, αλλά και της τροφοδοτικής αλυσίδας (που υπέφερε, για καιρό, πολύ περισσότερο στη χώρα μας, καθώς οι μεταφορικές μας προφανώς δεν έχουν φτάσει ακόμα στο ίδιο επίπεδο τεχνογνωσίας και δυνατοτήτων με τις διεθνείς) εξαρτάται πλέον σε μεγάλο βαθμό -στον πυρήνα της, τουλάχιστον- από την τεχνολογία. Η UPS, για παράδειγμα, αξιοποιεί στην καθημερινότητά της όλο και  περισσότερο Big Data Analytics, Τεχνητή Νοημοσύνη, Εικονική Πραγματικότητα (V/R) και Internet των Αντικειμένων (ΙοΤ), σε σημείο ώστε από μεταφορική να μετασχηματίζεται σταδιακά (και δεν είναι η μόνη, όπου παρατηρείται αυτό το φαινόμενο) σε εταιρία τεχνολογίας, η οποία απλώς εστιάζει στον χώρο των μεταφορών, ίσως δε σύντομα και των αερομεταφορών, καθώς είναι η πρώτη εταιρία του κλάδου στην οποία δόθηκε πρόσφατα επίσημη άδεια από την Federal Aviation Authority (την αμερικανική ΥΠΑ) για παραδόσεις δεμάτων μέσω drone...

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς αλλάζουν οι καιροί (ασχέτως αν οι τακτικές αυτές εγκρίνονται απ’ όλους ή όχι), είναι ο εφοδιασμός των οχημάτων της με smart trailers, που παράγουν περί τα 60 εκατ. μηνύματα θέσης (GPS) την εβδομάδα, διευκολύνοντας την οργάνωση των δρομολογίων και αυξάνοντας τη συνολική λειτουργικότητα. Πολλά θα αλλάξουν, είπαμε – κι είναι καλύτερα να είμαστε μέσα στα πράγματα, ώστε να μπορούμε να αντιδράσουμε εγκαίρως, όπου και αν χρειαστεί.      

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ηλεκτρονικό εμπόριο μπήκε για τα καλά στη ζωή μας την περίοδο της «καραντίνας» και όλες οι ενδείξεις είναι πως θα υπάρχει ισχυρή αύξηση των online αγορών τους επόμενους μήνες. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές αλυσίδες υποστηρίζουν πως μέσα σε 2 μήνες «έπιασαν» νούμερα που περίμεναν ότι θα επιτευχθούν μετά από 2 χρόνια!

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες έρευνες, τα νούμερα είναι άκρως ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, η Nielsen υποστηρίζει πως το 22% των Ελλήνων καταναλωτών αγόρασε για πρώτη φορά online την περίοδο της πανδημίας. Επίσης, το ΙΕΛΚΑ αναφέρει ότι πλέον ένας στους δύο Έλληνες χρήστες του Διαδικτύου πραγματοποιεί συστηματικά online αγορές.

Τα νούμερα είναι άκρως ενδιαφέροντα, όμως, αξίζει να παρατηρήσω το εξής. Σύμφωνα με τα στοιχεία της EE που περιλαμβάνονται στη μελέτη για το δείκτη ψηφιακής οικονομίας DESI, για το 2019 το ποσοστό των Ελλήνων χρηστών του Διαδικτύου που έκαναν online αγορές ήταν στο 51%. Το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ είναι στο 71% αλλά θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το ποσοστό διείσδυσης του Διαδικτύου στην Ελλάδα είναι στο 74% και στην ΕΕ στο 85%.

Άρα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι μισοί Έλληνες χρήστες του Διαδικτύου είχαν δοκιμάσει ούτως ή άλλως τις online αγορές, απλώς τώρα το κάνουν πιο συστηματικά. Βέβαια, υπάρχει και αυτό το +22%, το οποίο δεν σημαίνει βέβαια ότι το 51% έχει γίνει 73% γιατί αφορά το σύνολο των Ελλήνων καταναλωτών.

Ας πούμε πάντως ότι υπήρξε μία αύξηση της τάξεως των 15 ποσοστιαίων μονάδων. Άρα, στον επόμενο DESI θα είμαστε στο 65%-66% και θα έχουμε πλησιάσει πολύ την Ευρώπη. Αυτό, κατά την άποψη μου, είναι λάθος προσέγγιση. Πολύ απλά, γιατί και στην Ευρώπη υπήρξαν αυξητικές τάσεις και το ποσοστό χρήσης είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχει φθάσει στο 80%.

Ουσιαστικά, αυτό που θέλω να επισημάνω ότι σίγουρα το ηλεκτρονικό εμπόριο ενισχύθηκε σημαντικά στην Ελλάδα. Είναι σίγουρο ότι ακόμη και επιχειρήσεις που δεν είχαν επιδείξει κανένα ενδιαφέρον για τις online πωλήσεις, θα ασχοληθούν πλέον με το ηλεκτρονικό κατάστημά τους. Και σίγουρα οι Έλληνες καταναλωτές θα αγοράζουν περισσότερο και πιο συστηματικά από το Διαδίκτυο.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε φθάσει στην Ευρώπη. Έχουμε πλησιάσει μεν, αλλά έχουμε ακόμη πολύ δρόμο. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη, αν θέλουμε το ηλεκτρονικό εμπόριο να πάρει τη θέση που μπορεί μέσα στην ελληνική οικονομία.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Δύσκολοι καιροί, αχαρτογράφητα νερά, αβέβαιο το μέλλον… τα έχουμε ακούσει όλα αυτά, για νέα μας τα λες; σχεδόν σας ακούω να σιγομουρμουρίζετε… Ναι, τα έχετε ακούσει, αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι δεν πρέπει να λέγονται! Ιδίως τώρα, που -όπως όλα δείχνουν- μάλλον ξεπερνάμε την κρίση και βγάζουμε δειλά-δειλά το κεφαλάκι έξω! Εντάξει, εντάξει, κάποιοι το παρακάνουν και το βγάζουν πιο γρήγορα απ’ ό,τι πρέπει, το ξέρω…καλό είναι να συνεχίσουμε να προσέχουμε, όμως, για να μην επιστρέψει το κακό…

Μαζί με το κεφαλάκι, βέβαια, βγαίνουν κι οι πρώτοι απολογισμοί, οι πρώτες μελέτες, οι πρώτες έρευνες για τη μετά-πανδημία πορεία μας, οι οποίες έχουν -τις περισσότερες φορές, γιατί υπάρχουν κι εκείνες που σταματάνε στα προβλέψιμα και τα αναμενόμενα- ξεχωριστό ενδιαφέρον, έστω κι αν τις θεωρήσουμε απλώς «τροφή για σκέψη»… Σ’ αυτές πρέπει σίγουρα να μετρήσουμε κι εκείνη που παρουσίασε πρόσφατα η UBS – Global Wealth Management (από το δεύτερο συστατικό, μάλλον καταλάβατε και το αντικείμενό της, που δεν είναι άλλο από τις επενδύσεις) η οποία εστιάζει στις τεχνολογικές τάσεις, όπως διαμορφώνονται πλέον μετά την πανδημία. Προφανώς, έχουν επηρεαστεί σφόδρα από αυτήν, δρομολογώντας με τη σειρά τους- έναν κύκλο αλλαγών τόσο στις εθνικές, όσο και στην παγκόσμια οικονομία.

Πάμε να δούμε, λοιπόν, τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας, καθώς είναι πολύ πιθανό να τα βρούμε μπροστά μας όχι μόνο την «επόμενη μέρα», όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά τα επόμενα χρόνια! Κατ’ αρχάς, όλοι πλέον αντιληφθήκαμε, τις τελευταίες εβδομάδες, ότι η τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει να πετύχουμε περισσότερα, με λιγότερους πόρους, αυξάνοντας τις επιδόσεις και εξοικονομώντας χρόνο και χρήμα για άλλους σκοπούς. Βεβαίως, όσες επιχειρήσεις και οργανισμοί αξιοποιήσουν τις νέες δυνατότητες (μ’ άλλα λόγια, υλοποιήσουν εγκαίρως τον ψηφιακό μετασχηματισμό τους και συνεχίσουν να τον επικαιροποιούν, καθότι τέτοιες δράσεις αποδίδουν μόνο με συνέχεια και συνέπεια) θα βρεθούν μπροστά από τους ανταγωνιστές τους κι αυτό μετράει πολύ σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς…

Πέρα από τον κόσμο των επιχειρήσεων και των αγορών, η έρευνα καταπιάνεται και με τον τρόπο που ζούμε, ο οποίος γίνεται επίσης πιο ψηφιακός: η πανδημία απέδειξε, σύμφωνα με τα ευρήματά της, ότι το ψηφιακό lifestyle δεν είναι απλώς μια επιλογή κι αν δεν μας κάνει πάμε αλλού, αλλά μια αναγκαιότητα! Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι αν ο χρόνος που διαθέτουμε σήμερα για ενημέρωση και ψυχαγωγία μοιράζεται κατά 54% και 46% στα ψηφιακά και τα παραδοσιακά μέσα, σε δέκα χρόνια η αναλογία υπολογίζεται να έχει φτάσει το 70% - 30%, εξέλιξη που θα φέρει μεγάλες ανατροπές, τόσο στον ευρύτερο χώρο των media, όσο και σ’ εκείνον της διαφήμισης. Ήδη, στην Κίνα -που μάλλον έχει αντικαταστήσει τις ΗΠΑ, ως benchmark των νέων τεχνολογικών εφαρμογών- η «ψαλίδα» έχει φτάσει στο 60% - 40% και ανοίγει γοργά… Ο όγκος των διακινούμενων δεδομένων θα έχει, επίσης, δεκαπλασιαστεί -σύμφωνα με την ίδια έρευνα- φτάνοντας πλέον στα 456 zettabytes, στο τέλος της δεκαετίας, επομένως η διαχείρισή του θα απαιτήσει σημαντικές επενδύσεις σε πολλά και ποιοτικά data centers.

Ανάλογες θα είναι οι επενδύσεις και στον χώρο των αποθηκών με τους συναφείς αυτοματισμούς τους, καθώς αυτό επιβάλλει πλέον η θεαματική αύξηση των πωλήσεων στον χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου, εις βάρος της «παραδοσιακής» λιανικής που, βέβαια, δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια – τα υβριδικά μοντέλα θα έχουν την τιμητική τους, τα επόμενα χρόνια, με τις επιχειρήσεις να πατάνε «σε δυο βάρκες» και να αποφασίζουν πού θα ρίξουν μεγαλύτερο βάρος, ανάλογα με τις διαθέσεις των καταναλωτών. Εξελίξεις αναμένονται και στον αγροδιατροφικό χώρο, με τις βασικές τάσεις να δείχνουν αφενός απαίτηση για προϊόντα υψηλότερης ποιότητας, αφετέρου αξιοποίηση των τεχνολογικών δυνατοτήτων, στο πλαίσιο της γεωργίας ακριβείας, για αυξημένες αποδόσεις με παράλληλη μείωση του κόστους.

Τέλος, ένας ακόμα τομέας, όπου οι ανατροπές περισσεύουν, είναι αυτός της εκπαίδευσης, με την κατ’ ανάγκην εξ αποστάσεως μάθηση στη διάρκεια της πανδημίας να έχει αλλάξει άρδην τους κανόνες του παιχνιδιού, χωρίς σημαντικές επιπτώσεις στη μαθησιακή διαδικασία (αυτό, τουλάχιστον, έχει φανεί ως τώρα – μελλοντικά, θα δείξει…). Το edtech διεκδικεί, λοιπόν, γενναίο μερίδιο της εκπαιδευτικής καθημερινότητας, αν και ο οικοδεσπότης σας θεωρεί ως πιθανότερη και πιο αποδοτική λύση ένα μείγμα των δυο μεθόδων διδασκαλίας, από το οποίο όμως είμαστε ακόμα μακριά…

Το αγαπημένο σύνθημα του Donald Trump είναι «America first!». Εμείς δεν προλάβαμε να πούμε Digital first – έγινε ήδη από μόνο του, ας όψεται ο κορωνοϊός…

[social_share]

Την περασμένη εβδομάδα, στην παρουσίαση που έκανε το Πλαίσιο στους θεσμικούς επενδυτές, υπήρξε μία ερώτηση από συνάδελφο δημοσιογράφο που μου έκανε αρκετή εντύπωση: πόσο κερδοφόρο είναι το ηλεκτρονικό εμπόριο; Μου έκανε εντύπωση γιατί πάντα θεωρούσα ότι όλοι καταλάβαιναν ότι οι online πωλήσεις μπορούν να έχουν καλύτερα περιθώρια κέρδους. Φυσικά, η συνάδελφος δεν έκανε τη συγκεκριμένη ερώτηση στην τύχη. Είχε ακούσει από εταιρείες του λιανεμπορίου που άρχισαν να ασχολούνται σοβαρά με το e-commerce το τελευταίο δίμηνο εξ ανάγκης, ότι τα κέρδη είναι χαμηλά, ή ακόμη και ότι «μπαίνουν μέσα» κατά το κοινώς λεγόμενον.

Εξίσου ενδιαφέρουσα ήταν η απάντηση του Κώστα Γεράρδου, αντιπροέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του Πλαισίου, ο οποίος υποστήριξε ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο είναι σαφές πως είναι κερδοφόρο. Αρκεί να είσαι προσεκτικός και να έχεις δώσει προσοχή σε μία σειρά από θέματα που έχουν σχέση κυρίως με το logistics και την υποστήριξη. Θέματα όπως είναι η υποστήριξη (τηλεφωνική αλλά και online), το picking στην αποθήκη, το οποίο πρέπει να γίνεται γρήγορα και χωρίς λάθη, ιδίως σε επιχειρήσεις με μεγάλους όγκους παραγγελιών, η επιλογή των μεθόδων παράδοσης των προϊόντων στους πελάτες σου, αλλά και το reverse logistics. Τί γίνεται όταν μία παραγγελία πρέπει να επιστραφεί; Αυτό είναι κάτι που πολλοί ξεχνούν και βρίσκονται -όταν τους προκύψει- προ πολλών εκπλήξεων όσον αφορά στο κόστος.

Το Πλαίσιο τα πήγε αρκετά καλά στην περίοδο της καραντίνας. Η μείωση των πωλήσεων ήταν της τάξεως του 20% και τα παράπονα που υπήρχαν για τις παραδόσεις κινήθηκαν στα όρια του αποδεκτού. Δεν πήγαν όλα τέλεια, αλλά σε γενικές γραμμές η κατάσταση ήταν καλύτερη σε σχέση με άλλες αλυσίδες από τον ευρύτερο χώρο του λιανεμπορίου.

Όμως, αυτό που εννοούσε ο κ. Γεράρδος ήταν ότι δεν φτάνει να έχεις ένα καλό και εύχρηστο site όταν αποφασίζεις να εισέλθεις στο χώρο του e-commerce. Το site είναι η βιτρίνα του καταστήματος, αλλά η αποθήκη είναι εξίσου σημαντική. Ενδεχομένως, να είναι και πιο σημαντική. Στην περίπτωση του Πλαισίου, το νέο site που «ανέβηκε» πέρσι βοήθησε πολύ, αλλά αν δεν υπήρχε και το νέο κέντρο διανομής, αλλά κυρίως η αυτοματοποίηση του picking των παραγγελιών, τα προβλήματα θα ήταν πολλά.

Γενικώς, το ηλεκτρονικό εμπόριο -και αυτό πρέπει να γίνει απόλυτα σαφές- δεν είναι μόνο ένα site. Είναι πολύ περισσότερα πράγματα. Ουσιαστικά, είναι ένα κατάστημα που είναι ψηφιακό και έχει διαφορετικές απαιτήσεις από ένα φυσικό, αλλά χρειάζεται να έχει την υποστήριξη μίας μεγάλης εφοδιαστικής αλυσίδας. Έχει πολλά πλεονεκτήματα το ηλεκτρονικό εμπόριο, αλλά αν δεν προσέξεις μπορεί να βρεθείς προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει, επίσης, να γίνει σαφές.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]