Επωνύμως…

Το είπα, το έγραψα και δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω: η πανδημία έχει ήδη δράσει καταλυτικά στη ζωή και στη δουλειά μας και δεν πρόκειται να επιστρέψουμε σ’ αυτά που ξέραμε και κάναμε. Ποτέ πια… Οι αλλαγές είναι μεγάλες και οι ανατροπές ακόμα μεγαλύτερες – σε κάποιους τομείς, έρχονται κυριολεκτικά τα πάνω-κάτω!

Να, για παράδειγμα, άκουγα τις προάλλες σε ένα διεθνές συνέδριο που παρακολουθούσα (online, φυσικά – ακόμα μια μεγάλη αλλαγή, δεν προλαβαίνουμε να παρακολουθούμε συνέδρια, ώρες καρφωμένοι μπροστά στην οθόνη, με ό,τι καλό και κακό έχει αυτό) έναν σημαντικό ομιλητή να παρατηρεί (πολύ σοφά, όταν το ξανασκέφτηκα) πως, μέσα σ’ όλα, αλλάζει πλέον ο κύκλος της παραγωγής: εκεί που ένα προϊόν σχεδιαζόταν στη Βρετανία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ ή την Ελλάδα και προ-πανδημίας παραγόταν κάπου στην Ασία (με την Κίνα να διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος) λόγω φτηνότερων εργατικών, η τάση είναι πλέον να επιστρέφει η παραγωγή στη χώρα της.

Τα αλλεπάλληλα lock-down και οι κάθε λογής αποκλεισμοί συνόρων, που διέλυσαν τις τροφοδοτικές αλυσίδες απανταχού της Γης και απέδειξαν στην πράξη πόσο εύθραυστη είναι η λογική του just-in-time, ήρθαν να αποκαταστήσουν την τάξη και να προκαλέσουν ένα τρανταχτό paradigm shift, μια αλλαγή επιχειρηματικού μοντέλου. Τι να έκαναν; λόγοι ανωτέρας βίας, θα μου πείτε. Όχι μόνο θα συμφωνήσω, αλλά και θα υπερθεματίσω! Απλώς, κάτι τέτοιες καταστάσεις δείχνουν ακόμα και στους πιο δύσπιστους πως υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, εναλλακτικές λύσεις που κάποτε (βοηθούσης, βεβαίως, και της ραγδαίας ανάπτυξης των κατάλληλων τεχνολογιών) φτάνει η στιγμή να διεκδικήσουν αυτά που τους πρέπουν. Στην περίπτωσή μας, Τεχνητή Νοημοσύνη, Μηχανική Μάθηση, Αυτοματισμοί και Ρομποτική αποδεικνύουν καθημερινά τη δυνατότητά τους να «απαντήσουν» με επιτυχία στα φτηνά εργατικά χέρια (τα οποία, μεταξύ μας, δεν είναι τόσο φτηνά, πια) της Ασίας.

Πάνω σ’ όλα αυτά, ήρθαν να «δέσουν» -μόλις πριν από λίγες ημέρες- τα αποτελέσματα μιας πολύ ενδιαφέρουσας και προφητικής (;) έρευνας της Gartner σχετικά με τις αλλαγές που λόγω της πανδημίας φαίνεται πως δρομολογούνται στον χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Η γνωστή και μη εξαιρεταία εταιρία ερευνών εντοπίζει πέντε τομείς, όπου οι αλλαγές θα είναι σημαντικές, τονίζοντας ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι (και είναι πολλοί!) πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους και να κάνουν τις αναγκαίες προσαρμογές στα επιχειρηματικά μοντέλα τους, διαφορετικά η επιβίωσή τους στο χώρο θα γίνει πολύ δύσκολη, αν δεν έχει και μοιραία κατάληξη. Πάμε να δούμε, λοιπόν, ποιοι είναι αυτοί οι τομείς…

Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι η αγορά του eCommerce «εκτοξεύθηκε» λόγω της πανδημίας, με τους καταναλωτές να στρέφονται μαζικά πλέον στις ψηφιακές αγοράς περιορίζοντας τις «παραδοσιακές» στα απολύτως απαραίτητα κι όταν δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, η Gartner βλέπει σαν πρώτη συνέπεια την ανάλογη «εκτόξευση» των ψηφιακών πληρωμών και ειδικά των ανέπαφων, για τις οποίες προβλέπει πως θα αποτελούν το 80% του συνόλου, ως το 2024. Ανέπαφα θα γίνονται, επίσης, παραδόσεις και παραλαβές, τόσο προς τους καταναλωτές, όσο και σε επίπεδο Β2Β.

Ένας άλλος χώρος όπου βλέπει σημαντικές ανατροπές, είναι αυτός του δειγματισμού και της επιλογής προϊόντων, με την επαυξημένη πραγματικότητα (βλέπε, AR) να αντικαθιστά σταδιακά (και μάλλον γρήγορα, κατά τη Gartner) τα show-room προς όφελος της αυτο- εξυπηρέτησης.

Όπως επισημαίνει η έρευνα, κινεζικές εταιρίες έχουν υιοθετήσει και ήδη χρησιμοποιούν πλατφόρμες “live commerce”, όπου οι επιδείξεις προϊόντων στους πελάτες τους γίνονται με live-streaming των προϊόντων και διαδραστική επικοινωνία (σε μορφή live chat), με προφανή στόχο τη μεγιστοποίηση των αγορών… Μια άλλη τάση που γιγαντώνεται όσο νεότερα σε ηλικία (και περισσότερο tech-savvy, βεβαίως) στελέχη αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης σε τομείς οι οποίοι περιλαμβάνουν αγορές Β2Β, είναι η διάθεσή τους να αξιοποιούν στοιχεία από τον κόσμο του B2C, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τη μορφή της αγοράς.

Τέλος, προβλέπεται πως θα αυξηθούν αισθητά τα online marketplaces, τα οποία είναι πολύ πιθανό το 2023 να δουν αύξηση των εσόδων τους ακόμα και κατά 10%. Μάλιστα, τα στοιχεία της Gartner δείχνουν πως όσες επιχειρήσεις συμμετείχαν σε marketplaces, προ-πανδημίας, επηρεάστηκαν σε μικρότερο βαθμό, από εκείνες που έκαναν πωλήσεις από το δικό τους ηλεκτρονικό κατάστημα…

Είπαμε, αλλάζουμε αλλα-(αν μπορούμε, ας κάνουμε κι αλλιώς)-ζούμε!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η ανακοίνωση την περασμένη εβδομάδα ότι το Skroutz Food «ενσωματώνεται» στο Box, μάλλον αποτέλεσε μία μικρή έκπληξη για όσους δεν παρακολουθούν στενά τη συγκεκριμένη αγορά. Όμως, δεν είναι δυνατόν όλα τα εγχειρήματα να στέφονται με επιτυχία...

Όμως, αυτό που έδειξε αυτή η εξέλιξη είναι ότι στην αγορά των online υπηρεσιών δεν είναι και τόσο εύκολο να υπάρχουν πολλοί «παίκτες». Ιδίως όταν ένα από τα στοιχεία που διαφοροποιούν μία πλατφόρμα online delivery από μία άλλη είναι τα καταστήματα που έχει επάνω. Σκεφτείτε να έχετε ένα κατάστημα εστίασης και να κατανοείτε ότι πρέπει να είστε σε κάποιες πλατφόρμες online delivery. Με πόσες πλατφόρμες μπορείς να συνδεθείς; Δύο, άντε τρεις. Μετά είναι πρόβλημα όσον αφορά τη διαχείριση των παραγγελιών που θα έρχονται.

Πέραν αυτού, όμως, ένα μεγάλο ζήτημα έχει να κάνει με τους καταναλωτές. Πόσες πλατφόρμες είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιούν; Πάλι, η απάντηση είναι μάλλον μάξιμουμ τρεις. Ειδικά από τη στιγμή που η εμπειρία είναι σχετικά σε καλά επίπεδα, δεν έχει λόγο κάποιος να χρησιμοποιήσει κάποια άλλη πλατφόρμα, ιδίως από τη στιγμή που οι πιο μεγάλες έχουν τα ίδια καταστήματα και παρεμφερείς προσφορές. Ειδικά στην παραγγελία φαγητού, οι Έλληνες είμαστε και λίγο της συνήθειας. Δηλαδή, έχουμε κάποιο αγαπημένο κατάστημα για σουβλάκια, κάποιο άλλο για πίτσα και κάποιο τρίτο για κινέζικο ή κάποια διαφορετική κουζίνα. Το ίδιο και με τον καφέ.

Επιπλέον, οι online παραγγελίες είναι συνυφασμένες με το smartphone. Οι περισσότεροι παραγγέλνουμε από το κινητό μας και όχι από τον υπολογιστή μας. Και εκεί τίθεται το ερώτημα, πόσα apps μπορείς να έχεις στο smartphone σου;

Ερώτημα που ανοίγει μία πολύ μεγάλη κουβέντα αναφορικά με τη «μανία» που συνεχίζει να υπάρχει για δημιουργία mobile apps ακόμη και από επιχειρήσεις που δεν χρειάζεται να έχουν. Σίγουρα, το app είναι πρακτικό για υπηρεσίες που έχουν σχέση με πληρωμές αλλά είναι πραγματικά απαραίτητο ένα ηλεκτρονικό κατάστημα να έχει app; Ή ένα ειδησεογραφικό site; Ή μήπως είναι προτιμότερο να έχεις ένα responsive site;

Οι χρήστες δεν είναι και τόσο διατεθειμένοι να «κατεβάζουν» διαρκώς apps. Και δεν θέλουν να γεμίζουν τον αποθηκευτικό χώρο του smartphone τους με apps. Ειδικά από τη στιγμή που μπορείς να κάνεις μία χαρά τη δουλειά σου και με τον browser σου.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κοιτούσα χθες, στο πλαίσιο της διερευνητικής προετοιμασίας ενός σχετικού άρθρου, πρόσφατα αποτελέσματα και σχόλια από φορείς και υπηρεσίες σχετικά με την έξαρση του ηλεκτρονικού εμπορίου στη χώρα μας, ουσιαστικά την «απογείωσή» του μετά την έναρξη της πανδημίας, η οποία -μέσα στα τόσα δεινά και ταλαιπωρίες- μας επεφύλασσε και λίγα καλά, που σωστό είναι να μην τα ξεχνάμε...

Ο ρόλος του επιταχυντή, που παράπλευρα έπαιξε στον χώρο της τεχνολογίας και στον (τεράστιο) βαθμό που αυτή επηρεάζει την καθημερινότητά μας, είναι σίγουρα μια από εκείνες τις εξελίξεις που δικαιώνουν τη ρήση «ουδέν κακόν, αμιγές καλού».

Όμως, επειδή όλα έγιναν πολύ γρήγορα και σχετικά ανοργάνωτα, απλώς και μόνο για να καλυφθούν οι ανάγκες της στιγμής (πού να το ξέραμε πως αυτή η «στιγμή» θα διαρκούσε βδομάδες και μήνες, χωρίς ακόμα να φαίνεται «φως στην άκρη του τούνελ»…) δεν έλειψαν, ούτε λείπουν ακόμα (σε μικρότερο βαθμό, φυσικά) κάποια «παρατράγουδα»!

Οι αριθμοί είναι σαφείς: σύμφωνα με τα αποτελέσματα κοινής έρευνας των ELTRUN και ΙΕΛΚΑ για τις αγοραστικές συνήθειες των Ελλήνων καταναλωτών, που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις αρχές Σεπτεμβρίου, δηλ. έξι ολόκληρους μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, το κοινό του ηλεκτρονικού λιανεμπορίου έχει πλέον σταθεροποιηθεί στο 50% των χρηστών του Διαδικτύου – πλέον, ένας στους δυο, ψωνίζει ηλεκτρονικά!

Καλό σκορ αυτό και σχετικά συγκρίσιμο πλέον με τα συμβαίνοντα στην Εσπερία, αρκεί να μην υπήρχαν τα «παρατράγουδα» που λέγαμε προηγουμένως. Και δεν αναφέρομαι, προφανώς, στις (τρομερές μερικές φορές) καθυστερήσεις και την ανοργανωσιά που επικρατούσαν τις πρώτες ημέρες του αναγκαστικού εγκλεισμού μας – όλα αυτά με τον καιρό εξέλιπαν, καθώς εξομαλύνθηκε η κατάσταση και μπήκε κάποια τάξη στο χάος. Όπου συνεχίζεται, κακό του κεφαλιού τους, ο νόμος της αγοράς και το δίκιο του πελάτη θα παίξουν το ρόλο τους – ελπίζω, τουλάχιστον… Σ’ αυτό που θέλω να σταθώ είναι στις απάτες, οι οποίες έχουν αυξηθεί, ταυτόχρονα με τη δημοφιλία του ηλεκτρονικού εμπορίου. Τη γνωστή ρήση με τον λύκο και την αναμπουμπούλα, προφανώς τη θυμόσαστε, έτσι δεν είναι;

Στις αρχές Οκτωβρίου, άρθρο στην «Καθημερινή» ανέφερε -επικαλούμενο τον Συνήγορο του Πολίτη- πως από την καραντίνα και μετά έχουν εκτοξευτεί οι προβληματικές συναλλαγές, τα παράπονα και οι καταγγελίες των καταναλωτών. Πέρα από τις καθυστερήσεις, που όλους μας ταλαιπώρησαν εκείνες τις ημέρες, σημαντικά αυξήθηκαν οι απάτες, με κυριότερη τη μη-αποστολή προϊόντων, παρότι έχει γίνει η καταβολή του τιμήματος εκ μέρους του (υποψήφιου και πάντα, «καλή τη πίστη» προπληρώνοντος) αγοραστή. Έπειτα από κάποιες σοβαρές περιπτώσεις παρενέβη, βεβαίως, η Γεν. Γραμματεία Εμπορίου &  Προστασίας Καταναλωτή, απειλώντας με αναθεώρηση του νόμου για τις ηλεκτρονικές αγορές και επιβάλλοντας γενναία πρόστιμα σε κάποια e-shop, ενώ καμπανάκι έχει χτυπήσει και στις πλατφόρμες, με τη Skroutz να εφαρμόζει αυστηρά κριτήρια στην επιλογή των συνεργατών της, κόβοντας (κατά την «Κ») για ευνόητους λόγους, τους μισούς απ’ όσους υποβάλουν αίτηση συνεργασίας μαζί της…      

Ο Συνήγορος έχει εκδώσει, μάλιστα, και σχετικό «τυφλοσούρτη», με οδηγίες προς ναυτιλλομένους. Ανάμεσά τους, η χρεία προσεκτικού ελέγχου και αξιολόγησης του ηλεκτρονικού καταστήματος και της ιστοσελίδας του, των μέτρων ασφαλείας συναλλαγών που χρησιμοποιεί (βλέπε, SSL), η αναζήτηση σχολίων και εμπειριών άλλων καταναλωτών για το συγκεκριμένο e-Shop, η επιβεβαίωση ότι διαθέτει σήμα εμπιστοσύνης των ενώσεων eCommerce ή συναφών οργανισμών, και κυρίως η άρνηση συναλλαγής με online κατάστημα που επιμένει στην προ-είσπραξη μέσω κάρτας, χωρίς να διαθέτει εναλλακτικούς τρόπους πληρωμής.

Βέβαια, η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα όπου το ηλεκτρονικό εμπόριο αντιμετωπίζει προβλήματα – αυτά δεν λείπουν και στην αμερικανική αγορά, όπου (να, άλλη μια εφαρμογή του «καλή τη πίστη») αχός βαρύς ακούγεται ενάντια στις εταιρίες του κλάδου με κλασικό παράδειγμα, τη μεγάλη Amazon, οι οποίες δεν θέλουν να έχουν σχέση κι ούτε αναγνωρίζουν τα πιθανά προβλήματα που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν οι καταναλωτές με τα ελαττωματική ή μη προϊόντα που τους «μεταπωλούν», ρίχνοντας το βάρος στους παραγωγούς – προμηθευτές.

Κάτι που άλλοτε καλύπτεται από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο κι άλλοτε όχι, ανάλογα με τους τοπικούς νόμους κάθε Πολιτείας. Αγωγές και εφέσεις έχουν, προφανώς, την τιμητική τους. Αλλά, το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε – όλα, «καλή τη πίστη» γίνονται… Ανάλογα, βέβαια, από ποια πλευρά βρίσκεται και το βλέπει ο καθένας!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η πανδημία του κορωνοϊού και η εντυπωσιακή άνοδος του ηλεκτρονικού εμπορίου έφερε στο προσκήνιο ένα αρκετά ενδιαφέρον ερώτημα: το μέλλον της λιανικής είναι μόνο online;

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα απαντούσαν θετικά σε αυτή την ερώτηση. Όμως, η απάντηση δεν είναι τόσο απλή.

Σίγουρα ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι των πωλήσεων θα γίνεται μέσω Διαδικτύου. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι τα φυσικά καταστήματα θα εξαφανιστούν. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν εταιρείες που θα πωλούν αποκλειστικά μέσω Διαδικτύου, αλλά για τα περισσότερα από τα μεγάλα brands, το μέλλον της λιανικής δείχνει να είναι ο συνδυασμός του online με το offline, ήτοι το αποκαλούμενο "phygital".

H λέξη phygital προκύπτει από τον συνδυασμό των λέξεων physical και digital. Κάποιοι το αποκαλούν omnichannel, εμπλέκοντας και άλλα κανάλια όπως είναι τα social media, αλλά προς το παρόν ας επικεντρωθούμε στον συνδυασμό φυσικού με το ψηφιακό κατάστημα, όπου τα όρια αρχίζουν να συγχέονται, ιδίως για τις πιο νεαρές γενιές. Για τις οποίες, δεν υπάρχει κανένας απολύτως διαχωρισμός.

Αυτό που βλέπουμε ως τάση είναι ότι όλο και περισσότεροι καταναλωτές μπλέξουν τα δύο κανάλια. Βλέπουμε καταναλωτές να κάνουν την έρευνα online αλλά να αγοράζουν offline, περισσότερο για να ελέγξουν αν το προϊόν είναι ακριβώς αυτό που θέλουν. Άλλοι ακολουθούν την αντίστροφη ακριβώς πορεία. Κάνουν την έρευνα offline αλλά κάνουν την αγορά online προκειμένου να έχουν καλύτερες τιμές ή να γλιτώσουν τον κόπο της μεταφοράς των προϊόντων.

Επιπλέον, βλέπουμε το smartphone να παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο. Οι καταναλωτές έχουν το smartphone μέσα στο κατάστημα, δείχνουν στον πωλητή το προϊόν που θέλουν, το ελέγχουν και το αγοράζουν επιτόπου! Ή δεν το αγοράζουν…

Όπως, επίσης, μπαίνουν στο κατάστημα, βρίσκουν αυτό που θέλουν και το παραγγέλνουν άμεσα online. Χρησιμοποιούν, ακόμη, τις μηχανές σύγκρισης τιμών για να πάρουν καλύτερες τιμές και γενικώς το smartphone εξελίσσεται σε έναν ψηφιακό βοηθό για αγορές.

Αυτά είναι στοιχεία που όλες οι εταιρείες λιανικής θα πρέπει να αρχίσουν να λαμβάνουν υπόψη. Και σε αρκετές περιπτώσεις αρχίζουμε να βλέπουμε διαφορετικές πρακτικές. Όπως, για παράδειγμα, η Vodafone που στο νέο κατάστημα της στο The Mall Athens επιδιώκει να εκπαιδεύσει τους πελάτες της και τους επισκέπτες του καταστήματος παρά να τους πουλήσει. Γιατί εκτιμά ότι η πώληση είναι πιο πιθανό να γίνει online. Αλλά εκπαίδευση online είναι πιο δύσκολο να γίνει. Γι’ αυτό και αρχίζουμε να βλέπουμε νέα, διαφορετικά μοντέλα λειτουργίας στη λιανική.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ποιητές, στιχουργοί και συγγραφείς το ‘χουν καημό: «αχ και να μπορούσα να διαβάσω τη σκέψη σου»… Πολλοί και πολλές θα το θέλανε, λίγοι-ελάχιστοι τα καταφέρνουν κι ας είναι δημοφιλές το επιφώνημα στις παρέες ή τα ζευγάρια: «Μα, μέσα στη σκέψη μου είσαι; Αυτό σκεφτόμουν μόλις τώρα κι εγώ». Κάποιοι το λένε τηλεπάθεια, κάποιοι το λένε τύχη, άλλοι πάλι πιστεύουν ότι αρκεί να ξέρεις καλά κάποιον, για να μπορείς να μαντέψεις τι σκέφτεται ανά πάσα στιγμή…

Έλα, όμως, που οσονούπω θα έχουμε και απρόσκλητους «μουσαφίρηδες» με τον ίδιο στόχο, αν πιστέψουμε κάποια πρόσφατα δημοσιεύματα του έγκυρου Technology Review, επίσημου οργάνου του (ακόμα εγκυρότερου) ΜΙΤ της Βοστώνης. Που -ούτε λίγο, ούτε πολύ- υποστηρίζουν πως κάποια μεγάλα ονόματα της υψηλής τεχνολογίας, τα οποία ήδη κατέχουν σημαντικές «μετοχές» και μερίδια στην καθημερινότητά μας, επενδύουν από καιρό χρόνο και χρήμα για να «διαβάσουν» και να αποκωδικοποιήσουν τις σκέψεις μας.

Πρώτο και καλύτερο το Facebook (ναι, το ίδιο που μας ρωτάει καθημερινά αναιδώς και εγγράφως, πάνω-πάνω στις σελίδες μας: «Τι σκέφτεστε;»), το οποίο αποκάλυψε ότι πριν από τρία χρόνια είχε προσπαθήσει να φτιάξει μια κάσκα που όχι μόνο θα «διάβαζε» τη σκέψη μας, αλλά και θα τη μετέτρεπε σε κείμενο, ενώ τώρα χρηματοδοτεί ευρείας κλίμακας πανεπιστημιακές έρευνες στο University of California, στο Σαν Φρανσίσκο, με τη βοήθεια εθελοντών, και στόχο τη δημιουργία «αποκωδικοποιητών ομιλίας» με «πρώτη ύλη» τα σήματα των εγκεφάλων τους. Στην προχωρημένη της φάση, φανταστείτε μια μεγάλη φορετή συσκευή, η οποία θα συλλέγει και με κάποιο τρόπο θα «μεταφράζει» τα εγκεφαλικά μας σήματα (μ’ άλλα λόγια τα δικά μας, προσωπικά και εν πολλοίς απόρρητα δεδομένα – ό,τι περνάει από το μυαλό μας) για περαιτέρω επεξεργασία! Μπρρρρρ…..

Φυσικά, αυτές οι κατηγορίες απορρίπτονται -για την ώρα- μετά βδελυγμίας, παρότι τα πειράματα με «κουβέρτες ηλεκτροδίων» οι οποίες τοποθετούνται στα κεφάλια των εθελοντών, συνεχίζονται και ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους οι πρώτες -σχετικές με αυτά- ανακοινώσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Η επίσημη εκδοχή του Facebook είναι ότι θέλει να δημιουργήσει μια καινούρια πρωτότυπη φορετή συσκευή, η οποία θα αντιλαμβάνεται κατευθείαν από τη σκέψη του, ποιο τραγούδι -για παράδειγμα- θέλει να ακούσει ο χρήστης ενός κινητού και θα δίνει εντολή στη συσκευή να το παίξει – κάτι ανάλογο, δηλαδή, με τις φωνητικές εντολές που δίνουμε σήμερα στους ψηφιακούς προσωπικούς βοηθούς, τύπου Alexa, Siri, κλπ., αλλά χωρίς τη μεσολάβηση της φωνής. Μια άλλη πιθανή εφαρμογή που αναφέρθηκε, είναι ο έλεγχος συστημάτων AR/VR μονάχα με τη σκέψη, για ακόμα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Στόχος του FB είναι να παρουσιάσει ένα λειτουργικό σύστημα, μέσα στους αμέσως επόμενους μήνες, και δεν είναι ο μόνος «μεγάλος» με τέτοιες φιλοδοξίες, αφού μόλις τον περασμένο Ιούλιο ο πολύς Ίλον Μασκ της Tesla, παρουσίασε το Neuralink, τη δική του λύση για «αξιοποίηση» των ανθρώπινων εγκεφαλικών σημάτων, η οποία προϋποθέτει (και κακώς κατηγορούμε τον καημένο τον Μπιλ Γκέιτς – άλλος τα ζητάει, τελικά) την εμφύτευση ενός ειδικού chip-πομπού σε κατάλληλο σημείο, στον εγκέφαλο των εν δυνάμει χρηστών.

Κι εδώ, βεβαίως, αρχίζουν τα πανηγύρια… Γιατί, ποιος μου λέει εμένα (κι ας αποφεύγω τους «ψεκασμένους», όπως ο διάβολος το λιβάνι) πως η «Κερκόπορτα» που ανοίγω στον εγκέφαλό μου, παραχωρώντας στην όποια εταιρία πρόσβαση στις σκέψεις μου, θα χρησιμοποιηθεί μονάχα για να επιλέγω ευκολότερα τραγούδια και ταινίες ή έστω να δακτυλογραφώ ένα κείμενο σαν κι αυτό που διαβάζετε τώρα κι όχι για κάτι άλλο που ούτε γνωρίζω, ούτε θα μπορώ να ελέγξω…

Ένας από τους πυλώνες της ψηφιακής τεχνολογίας, στον οποίο δεν έχουμε καταφέρει ακόμα όσα θα έπρεπε, είναι αυτός της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης ανάμεσα στην αγορά και τους χρήστες. Μήπως θα έπρεπε -λέω, τώρα- να διαβάσουμε καλά και προσεκτικά όλα αυτά τα εντυπωσιακά «διηγήματα», περνώντας τα από διπλό και τριπλό φίλτρο, ως προς την αξιοπιστία τους και τις προοπτικές τους, πριν αρχίσουμε να ενθουσιαζόμαστε με τα νέα επιτεύγματα της επιστήμης; Για να το δούμε αυτό το θεματάκι, τώρα που βρίσκεται εν τη γενέσει του, ώστε η «νέα κανονικότητα» να μη γίνει η δυστοπία που όλοι απευχόμαστε…     

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχει γίνει πολύς λόγος τους τελευταίους μήνες για την επιτάχυνση του ρυθμού ψηφιοποίησης των ελληνικών επιχειρήσεων λόγω των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας του COVID-19. Και όντως έχουν γίνει πολλά βήματα. Όμως, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο για να διανύσουμε, ιδίως όσον αφορά στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων του Διαδικτύου, με το οποίο οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις δείχνουν να μην το βλέπουν και τόσο… σοβαρά.

Για παράδειγμα, μία πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Επιχειρείν (ELTRUN) του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με την Cosmote, έδειξε ότι το 70% των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων διαθέτει web site. Θα πει κανείς ότι το ποσοστό είναι μεγάλο. Αλλά αυτό είναι λίγο σαν το μισογεμάτο ποτήρι. Γιατί πολύ απλά εν έτει 2020, δεν νοείται επιχείρηση, όσο μικρή και αν είναι, να μην διαθέτει τη δική της ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο.

Ακόμη πιο ενδιαφέρον, είναι το στοιχείο πως το 20% όσων επιχειρήσεων έχουν ιστοσελίδα δήλωσε πως την έφτιαξαν μόνοι τους, ενώ ένα επιπλέον 11% απάντησε «κάποιος γνωστός». Είναι προφανές ότι μιλάμε για μία μάλλον ερασιτεχνική προσέγγιση που δείχνει ότι ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη χώρα μας δεν δείχνει και ιδιαίτερη προθυμία να αξιοποιήσουν το Διαδίκτυο.

Εξίσου ενδιαφέρον, είναι πως σε δείγμα 1.500 μικρομεσαίων επιχειρήσεων, το 72% απάντησε πως δεν έχει ηλεκτρονικό κατάστημα. Μόλις το 13% απάντησε πως έχει, ένα 11% ότι σκοπεύει να αποκτήσει και ένα 4% ότι φιλοξενείται σε ιστοσελίδα τρίτου. Φυσικά, δεν έχει νόημα για όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να έχουν ηλεκτρονικό κατάστημα. Αλλά και πάλι, το γεγονός ότι μόλις το 17% (13% με δικό τους και 4% μέσω ιστοσελίδα τρίτου, πιθανότατα κάποιου marketplace) είναι μάλλον χαμηλό.

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο αφορά στη χρήση των social media. To 2020 υπάρχει ένα 27% των επιχειρήσεων που δηλώνουν ότι δεν κάνουν χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενώ υπάρχει και ένα 11% που απάντησε ότι δεν το κάνει αυτή τη στιγμή, αλλά σκοπεύει. Και από αυτές που τα χρησιμοποιούν, το 94% είναι στο Facebook, το 49% στο Instagram και μόλις το 12% στο LinkedIn. Ειδικά, το τελευταίο στοιχείο για το LinkedIn δείχνει πολλά για τη σημασία που δίνουν οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις γενικότερα στην online παρουσία τους.

Γενικότερα, ένα βασικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρειάζονται εκπαίδευση αναφορικά με το πως μπορούν να αξιοποιήσουν τις ψηφιακές τεχνολογίες. Η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε ότι το 50% βρίσκεται στα πρώτα στάδια ψηφιακής ανάπτυξης, ποσοστό που είναι σίγουρα χαμηλό. Χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη προκειμένου οι Έλληνες επιχειρηματίες να καταλάβουν τη σημασία που έχουν πλέον οι ψηφιακές τεχνολογίες. Γιατί πολύ απλά είναι θέμα επιβίωσης για πολλές από αυτές.

Ταυτόχρονα, βέβαια, όλη αυτή η κατάσταση αποτελεί και μία ευκαιρία για πολλές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του digital. Γιατί σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί δυνητικοί πελάτες εκεί έξω, που θα πρέπει να τους πείσουν ότι αξίζει να επενδύσουν στην ψηφιακή παρουσία τους.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τις τελευταίες ημέρες (ας είναι καλά ο κορωνοϊός, που έχει «απελευθερώσει» σε μεγάλο βαθμό και σε παγκόσμιο επίπεδο τις «κλειστές» ως πέρυσι κάθε λογής σημαντικές εκδηλώσεις και συνέδρια, γεφυρώνοντας μέσω των τηλεδιασκέψεων τις απαγορευτικές αποστάσεις) είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια σειρά από πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες, στο πλαίσιο κάποιων «ψαγμένων» διοργανώσεων. Πολλά και διαφορετικά όσα άκουσα, αλλά ανάμεσά τους ένα θέμα ερχόταν ξανά και ξανά στην επικαιρότητα, καθώς το ανέφεραν πολλοί ομιλητές, από τη δική του σκοπιά, φυσικά, ο καθένας.

Αυτό δεν είναι άλλο, από την επιτακτική ανάγκη ρύθμισης και υιοθέτησης κατάλληλου θεσμικού πλαισίου, βασισμένου σε αρχές και ηθικούς κανόνες, σε όλες τις καινούριες τεχνολογίες οι οποίες αποτελούν πλέον τη βάση για τη «νέα κανονικότητα» που έχουμε ήδη αρχίσει να βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. 

Σ’ αυτή την ανάγκη αναφέρθηκαν πολλοί ομιλητές σε μεγάλο ευρωπαϊκό συνέδριο για το blockchain, τη ζήτησαν στο πλαίσιο τοποθέτησης για τις κοινωνικές συνέπειες της χρήσης Τεχνητής Νοημοσύνης στις ΗΠΑ, τη χαρακτήρισαν απαραίτητη ακόμα και αρκετοί συμμετέχοντες σε ελληνικό συνέδριο για την καινοτομία και το σχετικό με αυτήν οικοσύστημα. Δεν με ξάφνιασε τόσο η πολυμέρεια, οφείλω να ομολογήσω, όσο η αυξημένη συχνότητα υποβολής του ίδιου ουσιαστικά αιτήματος, με την κοινή (σε ελεύθερη απόδοση) επίκληση: Ρυθμιστείτε, γιατί χανόμαστε!

Οι παροικούντες στην «τεχνολογική Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν πολύ καλά, από προσωπική εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια, πως οι τεχνολογικές ανακαλύψεις συχνά προηγούνται ένα και δυο «κλικ» από την επίσημη καταγραφή, τη νομοθέτηση και τη θεσμική κάλυψη των εφαρμογών τους, πολύ περισσότερο τώρα, που οι εξελίξεις είναι ολοένα και πιο ραγδαίες… Επομένως, όλα τα παραπάνω δεν αιφνιδιάζουν κανέναν. Μόνο που -με την πανδημία να έχει παίξει με απόλυτη επιτυχία τον ρόλο του επιταχυντή, σ’ ό,τι αφορά στην τεχνολογική πρόοδο, αφού μέσα σε λίγους μήνες υλοποιήθηκαν όσα υπολογίζαμε πως θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να γίνουν- τα θεσμικά κενά διευρύνθηκαν ακόμα περισσότερο, ενώ παράλληλα κάποια άλλα θέματα δείχνουν να παίρνουν… «στραβό δρόμο»!

Η χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης, για παράδειγμα, επεκτείνεται σε ολοένα περισσότερους τομείς μάλλον άναρχα, χωρίς κάποια θεσμοθετημένη συμμόρφωση με τους (άγραφους ακόμα), κανόνες του Ethical AI, με αποτέλεσμα να αρχίσουν τα φάουλ… Ήδη, τα τελευταία χρόνια πυκνώνουν οι διαμαρτυρίες για «ρατσιστική» και κυρίως μη ελεγχόμενη εφαρμογή της από τράπεζες, κυβερνητικές υπηρεσίες, αλλά και αστυνομικές υπηρεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες - γενικά όπου χρησιμοποιείται η ανάλυση δεδομένων για την υποβοήθηση των όποιων αρχών στη λήψη σωστότερων (αλλά, άγνωστο με ποια κριτήρια) αποφάσεων, σε σημαντικά ζητήματα όπως η χορήγηση δανείων, η ικανοποίηση κάποιου αιτήματος, ακόμα και η σύλληψη / καταδίκη κάποιου ατόμου για παραπτώματα.

Επομένως, είναι μάλλον δικαιολογημένες οι εκκλήσεις για ρύθμιση αυτού του χώρου και υιοθέτηση κάποιων αρχών, οι οποίες θα βάλουν τα πράγματα σε τάξη και θα επιτρέψουν να χαρούν οι πολλοί τα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα που κομίζει αυτή η τεχνολογία, αρκεί βεβαίως να χρησιμοποιηθεί σωστά. Αντίθετα, αν τα πράγματα αφεθούν στην τύχη τους, είναι βέβαιο ότι θα έχουμε αρνητικές συνέπειες σε κοινωνικό, οικονομικό και εκπαιδευτικό επίπεδο, όπως και περιθωριοποίηση ατόμων ή ολόκληρων ομάδων, λόγω των ανισοτήτων και του «υφέρποντος» στους αλγορίθμους ρατσισμού, ο οποίος μάλιστα ενθαρρύνεται από συγκεκριμένες πολιτικές ομάδες, όπως πολλαπλά καταγγέλλεται.

Στα αιτήματα της κοινωνίας των πολιτών, που προφανώς έχει ξεσηκωθεί τους τελευταίους μήνες, ιδιαίτερα μετά την τραγική δολοφονία Φλόιντ και την γιγάντωση του κινήματος Black Lives Matter, τονίζεται ότι «η σημερινή ρατσιστική δικαιοσύνη (σ.σ. όπου αξιοποιούνται αλγόριθμοι που κανείς δεν αποκαλύπτει τα κριτήρια στα οποία  κριτήρια βασίστηκε η δημιουργία τους) πρέπει να δώσει τη θέση της στην κοινωνική δικαιοσύνη, η οποία θα δίνει λόγο και εξηγήσεις, ενώ θα είναι διαφανής, έγκυρη και υπεύθυνη».

Ας το δούμε, λοιπόν, αυτό το θέμα εγκαίρως, ώστε να μην απαξιωθεί και διαβληθεί στη συνείδηση του κόσμου μια τεχνολογία που μπορεί να προσφέρει πολλά, αν -επαναλαμβάνουμε- χρησιμοποιηθεί σωστά…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μέχρι πριν μερικά χρόνια, τα marketplaces ήταν μία έννοια με την οποία δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα η ελληνική αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου. Άπαντες γνώριζαν το Amazon, φυσικά, αλλά το marketplace ήταν κάτι που δεν έδειχνε να ενδιαφέρει ιδιαίτερα τα εγχώρια ηλεκτρονικά καταστήματα.

Όμως, αυτό δείχνει πλέον να έχει αλλάξει αν κρίνει κανείς από τις ανακοινώσεις του Skroutz και του Public. Πριν από μερικές ημέρες, ο διευθύνων σύμβουλος του Skroutz, Γιώργος Χατζηγεωργίου έκανε ένα post στο LinkedIn, όπου ανέφερε ότι 10 μήνες μετά το λανσάρισμα της υπηρεσίας (Skroutz Marketplace) που επιτρέπει σε μικρές επιχειρήσεις χωρίς ηλεκτρονικό κατάστημα να πωλούν online, ο αριθμός των πωλητών που εγγράφησαν στην υπηρεσία έφθασε στους 1.696 (εκ των οποίων 1.052 έχουν τουλάχιστον μία πώληση και 830 έχουν μηνιαία δραστηριότητα).

Την περασμένη εβδομάδα, το Public, το οποίο ήταν και το πρώτο που προχώρησε στη δημιουργία marketplace, ανακοίνωσε ότι οι εταιρείες που συμμετέχουν στο marketplace έχουν φθάσει τις 1.100, παρουσιάζοντας εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης αν αναλογιστεί κανείς ότι στις αρχές του 2020 ήταν περίπου στις 250. Και το πλάνο είναι να φθάσουν στις 2.500 μέχρι το τέλος της φετινής χρονιάς.

Ενδεχομένως, κάποιοι να υποστηρίξουν ότι οι δύο εταιρείες έχουν εμπλακεί σε μία «μάχη» εντυπώσεων. Όμως, αυτό που δείχνουν αυτές οι δημοσιοποιήσεις στοιχείων, είναι πως το ενδιαφέρον για τα marketplace έχει πλέον μεγαλώσει πολύ.

Είναι αρκετά πιθανό ότι ο κορωνοϊός να ενίσχυσε σημαντικά την τάση, ιδίως μεταξύ επιχειρήσεων που δεν είχαν online κατάστημα και ήθελαν να αποκτήσουν διαδικτυακή παρουσία. Δεν είναι τυχαίο, ότι και το eBay έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο δημοφιλές ως πλατφόρμα πώλησης για πολλές ελληνικές μικρές επιχειρήσεις, κυρίως εκείνες που έχουν προϊόντα με απήχηση σε διεθνές επίπεδο. Βλέπουμε ακόμη και την Cosmote να έχει δημιουργήσει υπηρεσία που προσφέρει την «αυτόματη» δημιουργία ενός ηλεκτρονικού καταστήματος βασιζόμενη στη Facebook σελίδα μίας επιχείρησης. Γενικότερα, υπάρχει κινητικότητα.

Το marketplace είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή για μία επιχείρηση που θέλει να έχει τη δυνατότητα για online πωλήσεις αλλά δεν έχει τους πόρους προκειμένου να δημιουργήσει το δικό της ηλεκτρονικό κατάστημα. Γιατί δεν είναι μόνο να φτιάξεις ένα site και να αρχίσεις να πουλάς. Ένα σωστό ηλεκτρονικό κατάστημα πρέπει να μπορείς και να το προωθήσεις, πρέπει να αποκτήσεις σύστημα συναλλαγών, γενικώς έχει απαιτήσεις που για μία μικρή επιχείρηση είναι αρκετά μεγάλες και δύσκολα μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές. Οπότε είναι μάλλον λογικό και αναμενόμενο να επιλέγουν τα marketplaces.

Από την άλλη πλευρά, είναι πιο δύσκολο να δημιουργήσεις το δικό σου brand και τη δική σου ταυτότητα. Αλλά αυτό είναι θέμα επιλογών. Γιατί κάλλιστα μπορείς να ξεκινήσεις από ένα marketplace αλλά στη συνέχεια να δημιουργήσεις το δικό σου ηλεκτρονικό κατάστημα. Ή να έχεις παρουσία και σε ένα marketplace και να έχεις και το δικό σου online κατάστημα. Απλά, πρέπει να αποφασίσεις ποια θα είναι η στρατηγική που θες να ακολουθήσεις ως επιχείρηση.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όσοι είναι τακτικοί αναγνώστες αυτής τη στήλης, θα έχουν καταλάβει πια ότι ένα από τα «χούγια» του οικοδεσπότη σας είναι να διαβάζει ανελλιπώς κάθε πρωί τις ειδήσεις στον εθνικό / διεθνή / ειδικό Τύπο και να σταχυολογεί τις πιο ενδιαφέρουσες, ως τροφή για σκέψη, αλλά και για περαιτέρω χρήση – του έχει μείνει από τα (πολλά!) χρόνια θητείας στο χώρο των εφημερίδων. Απλώς τότε τις διαβάζαμε στο χαρτί (από το «σώμα», όπως το λέγαμε, κι από τα τέλεξ των ειδησεογραφικών πρακτορείων), ενώ τώρα στην οθόνη μας, από το Internet, με ό,τι ευκολία (και εύρος) αυτό συνεπάγεται.

Χθες, λοιπόν, ένα ειδησάριο (από το Bloomberg ήταν, νομίζω) μου «έκανε κλικ» όχι τόσο σε πρώτη ανάγνωση, όσο σε ύστερο συνδυασμό με κάμποσα άλλα news, στη διάρκεια της ίδιας ημέρας. Τι έλεγε αυτό; Ότι σήμερα, στην αμερικανική αγορά εργασίας, ο ένας στους δυο εργαζόμενους δουλεύει από το σπίτι. Έ, για καινούριο μας το λες; είμαι σίγουρος ότι θα ρωτήσετε – άλλωστε, κι εγώ έχω ξαναγράψει από αυτή τη στήλη ότι οι μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρίες τεχνολογίας σκοπεύουν να διατηρήσουν (στο μεγαλύτερο βαθμό που αυτό είναι εφικτό) τους περισσότερους εργαζομένους τους οίκαδε, λόγω της πανδημίας, όχι μόνο τους επόμενους μήνες ως το τέλος της χρονιάς, αλλά και σ’ όλη τη διάρκεια της επόμενης!

Δεν είναι καινούριο, σίγουρα, όμως επιβεβαιώνει την «αλλαγή παραδείγματος» που πολλοί έχουμε προβλέψει, το τέλος μιας εποχής και την απαρχή μιας άλλης, στο πλαίσιο της «νέας κανονικότητας», που η πανδημία απλώς επιτάχυνε – οι σπόροι υπήρχαν, χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας, απλώς τώρα βλάστησαν ταχύτερα, λόγω της υποχρέωσης για άμεση κάλυψη των νέων αναγκών. Κι όπως κάθε καινούρια αρχή, έτσι κι αυτή δημιουργεί προκλήσεις και ευκαιρίες. Μια από τις τελευταίες, αναδεικνύει και σχολιάζει -την ίδια ημέρα- ένα άλλο άρθρο (από το TelecomTV, αυτό): με 120 εκατομμύρια (όπως λέει) νοικοκυριά παγκοσμίως να έχουν γίνει και γραφεία στεγάζοντας, πλέον, τις επαγγελματικές δραστηριότητες των κατοίκων τους, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τους τοπικούς τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, που καλούνται να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες συνδεσιμότητας, για άγνωστο χρονικό διάστημα – ίσως και για πάντα...

Το άρθρο επισημαίνει (και σωστά) πως αυτή η μεγάλη ευκαιρία συνοδεύεται, βεβαίως, από ανάλογες προκλήσεις: η συνδεσιμότητα που αρμόζει στο WFH (Work From Home) πρέπει προφανώς να είναι υψηλής ταχύτητας και ποιότητας, καθώς οι απαιτήσεις είναι τώρα πολύ μεγαλύτερες από εκείνες μιας οικιακής σύνδεσης, πρέπει να διασφαλίζει αδιάλειπτη πρόσβαση, αλλά και να έχει θετικό πρόσημο στην αναβαθμισμένη εμπειρία του χρήστη – το νέο ζητούμενο, στην αγορά- που σημαίνει ότι όλα αυτά πρέπει να συνοδεύονται από το κατάλληλο, εύχρηστο λογισμικό διαχείρισης. Τέτοια «πακέτα» έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους στην αγορά, ως πλατφόρμες που προσφέρονται σαν χρήσιμο συμπλήρωμα στους κάθε λογής παρόχους (των Digital Service Providers συμπεριλαμβανομένων), αν δεν διαθέτουν οι ίδιοι.

Κι όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο ίδιο άρθρο, το πρώτο πράγμα που κοίταξαν να εξασφαλίσουν οι πληγέντες και εγκλεισθέντες από τον Μάρτιο και μετά ήταν… χαρτί τουαλέτας (αν η έρευνα δεν αναφερόταν ξεκάθαρα στην αμερικανική αγορά, θα έλεγα ότι είχε γίνει στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται πως αυτός ο μύχιος φόβος είναι παντού ο ίδιος!) και το δεύτερο, μια όσο γίνεται καλύτερη και πληρέστερη σύνδεση στο Internet…

Φυσικά, αυτό είναι χρήσιμο, αλλά όχι και αρκετό: έρευνα που δημοσιοποίησε πρόσφατα η Microsoft, επισημαίνει πως αναγκαία και ικανή συνθήκη για να δουλέψουν όλα αυτά σωστά, είναι να συνοδεύονται από τη δέουσα ασφάλεια – κυβερνοασφάλεια, για να είμαστε σωστότεροι, με δεδομένο μάλιστα ότι «στην αναμπουμπούλα, ο λύκος (βλέπε, οι κακόβουλοι) χαίρεται!», όπως δείχνει και η κατακόρυφη αύξηση των επιθέσεων, τους τελευταίους μήνες.

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός των επιχειρήσεων, στην εποχή της νέας κανονικότητας, πρέπει να αφιερώνει σημαντικά κονδύλια και να προβλέπει συγκεκριμένα πρωτόκολλα για την ασφάλεια των εργαζομένων από το σπίτι. Η έρευνα εστιάζει σε πέντε τομείς όπου πρέπει να προσέξουμε και αυτοί είναι η με πολλαπλούς τρόπους ταυτοποίηση (Multi-factor authentication) του χρήστη, η προστασία της συσκευής του (Endpoint device protection), ο εφοδιασμός του με εργαλεία anti-phishing, η χρήση VPN, αλλά και η εκπαίδευση όλων των χρηστών σε θέματα ασφαλείας.

Αν τα κάνουμε όλα αυτά, θα τα καταφέρουμε; Κανείς δεν ξέρει! Όμως, αν δεν τα κάνουμε, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα αποτύχουμε, με ό,τι τρομερό κόστος μπορεί να έχει κάτι τέτοιο…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στην πρόσφατη ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έκανε μία αναφορά και στις ψηφιακές υπηρεσίες του κράτους. Και ανέφερε ότι θα φθάσουν σύντομα τις 1.000 συνολικά. Παράλληλα, έσπευσε να προσθέσει ότι θα είναι όλες διαθέσιμες από το κινητό μας! Και αυτό είναι μία λεπτομέρεια που αξίζει να της δώσουμε λίγο παραπάνω σημασία.

Τους τελευταίους μήνες έχουμε δει σημαντικές εξελίξεις στον τομέα της ψηφιακής διακυβέρνησης. Και στο αρμόδιο υπουργείο υποστηρίζουν πως είμαστε ακόμη στην αρχή. Το επόμενο βήμα είναι όλες οι διαθέσιμες υπηρεσίες να είναι προσβάσιμες από τους πολίτες οπουδήποτε και αν βρίσκονται. Οπότε, η πρόσβαση από το smartphone είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι τους επόμενους μήνες θα δούμε μία προσπάθεια προκειμένου το gov.gr να γίνεται όσο το δυνατόν πιο φιλικό στα smartphones. Και είναι βέβαιο ότι κάτι τέτοιο θα αλλάξει τα δεδομένα. Όπως θα αλλάξει τα δεδομένα και για όσους ασχολούνται με τον τομέα των digital υπηρεσιών. Πολύ απλά, γιατί η πιο εύκολη πρόσβαση στις ψηφιακές υπηρεσίες του κράτους δημιουργεί πολλές ευκαιρίες και προοπτικές όσον αφορά σε νέες online υπηρεσίες και λύσεις. Απλά, οι εταιρείες θα πρέπει να δουν πώς θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν καλύτερα τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται.

Το smartphone έχει εξελιχθεί στο κέντρο της ψηφιακής καθημερινότητας μας. Και κινήσεις όπως αυτές από την πλευρά του ελληνικού κράτους, αναμένεται να ενισχύσουν περαιτέρω το ρόλο του στην καθημερινότητα των πολιτών. Ενδεχομένως, το βασικό ερώτημα θα πρέπει να είναι μέχρι ποιο βαθμό θα φθάσει η εμπλοκή του smartphone στην καθημερινότητα μας.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]