Ένα από τα προσφιλή θέματα αυτής της στήλης, είναι οι τάσεις και οι εξελίξεις στον χώρο του ψηφιακού μετασχηματισμού, που η πανδημία όχι μόνο απέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο πόσο πολύ τον έχουμε ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα μας υποχρέωσε να πατήσουμε γκάζι στις υλοποιήσεις. Γράφουμε και ξαναγράφουμε, λοιπόν, για τα μοντέλα, τις λύσεις, τους τρόπους, τις εφαρμογές και τις προσεγγίσεις, προσπαθώντας να μείνουμε μέσα στα πράγματα – όσο μπορεί ένας δημοσιογράφος να μείνει, βεβαίως, καθώς οι αλλαγές είναι ραγδαίες.
Μάλιστα, κάμποσες από αυτές συχνά «ανεβαίνουν πίστα» και από απλού ή μεσαίου βεληνεκούς βελτιώσεις αναβαθμίζονται σε ανατροπές! Εδώ τα πράγματα αρχίζουν πλέον να σοβαρεύουν, καθώς κάτι τέτοιο σημαίνει τις περισσότερες φορές και αλλαγή παραδείγματος, μεταβολή των κανόνων του παιχνιδιού που, αν δεν τους μάθεις γρήγορα και δεν τους εφαρμόσεις ακόμα γρηγορότερα στην πράξη, η εμφάνιση της ταμπέλας Game is Over είναι απλώς θέμα χρόνου για τους υστερούντες.
Αναπόσπαστο δομικό στοιχείο του ψηφιακού μετασχηματισμού είναι η μετάβαση εφαρμογών και δεδομένων (ιδανικά, στο σύνολό τους) στο υπολογιστικό νέφος, στο cloud, για ένα πλήθος λόγων, με κυριότερο τον πολύ καλύτερο έλεγχο από την πλευρά του κτήτορα και χρήστη τους, με πολύ πιο οικονομικό και σίγουρα πολύ ασφαλέστερο τρόπο. Βέβαια, αυτή η μετάβαση δεν είναι κάτι εύκολο, καθώς στην εξίσωση μπαίνουν πολλοί παράγοντες: από τα αιτήματα του καθενός μέσα στην επιχείρηση ως τις εδραιωμένες από χρόνια αντιλήψεις κι από τα προβλήματα των υποδομών ως το κανονιστικό πλαίσιο (βλέπε, GDPR) το οποίο πρέπει να σεβόμαστε και να εφαρμόζουμε επί τη απειλή ροπάλου! Η λύση μιας τόσο πολύπλοκης εξίσωσης απαιτεί -εκτός, βεβαίως, από χρόνο και χρήμα- συμβιβασμούς, αλλαγή νοοτροπίας και συχνά γρήγορες αποφάσεις, σε αχαρτογράφητα (για πολλούς) νερά. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, πάντως, προχωράμε κι ο δείκτης των πιστών του νέφους ανεβαίνει!
Κι όπως συμβαίνει συνήθως, όσο πιο βαθιά «σκάβεις» μια υπόθεση, τόσο περισσότερα προβλήματα εμφανίζονται που γυρεύουν τη λύση τους. Γιατί, μπορεί πλέον να βρίσκουμε στην αγορά υβριδικές λύσεις (για ταυτόχρονη πλην βέλτιστη αξιοποίηση πολλών διαφορετικών νεφών, ώστε να μην αποκλείεται ο συνδυασμός υποδομών) και λύσεις «με τον μήνα» (ώστε η μετάβαση να γίνεται σταδιακά, χωρίς μεγάλο αρχικό κόστος, και με «συνδρομή» που ποικίλλει ανάλογα με το «μενού» το οποίο επιλέγει η επιχείρηση ή ο οργανισμός), όμως η αποκέντρωση των δεδομένων κρύβει κι άλλους «σκελετούς στο ντουλάπι», όπως διαβάζουμε συχνά-πυκνά στον διεθνή (μάλλον εξειδικευμένο, για να είμαστε ειλικρινείς) Τύπο…
Αρκετοί είναι εκείνοι, για παράδειγμα, που διαμαρτύρονται επειδή η Google και το Facebook κρατούν για τον εαυτό τους τη μερίδα του λέοντος από τα (εταιρικά διαφημιστικά) δεδομένα που διακινούνται μέσω αυτών και προτιμούν οι εταιρίες να τα «ενοικιάζουν», για να προχωρήσουν στην ανάλυσή τους για εμπορικούς σκοπούς, αντί να είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες και χρήστες τους. Κι ακόμα δεν έχουμε εικόνα για το τι θα γίνει στο εγγύς μέλλον, όταν θα αλλάξει ο τρόπος αξιοποίησης των cookies από τρίτα μέρη, όπως έχει ήδη εξαγγείλει η Google – σημειώστε ότι αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού θα έχουμε και από πλευράς Apple, με την κατάργηση από τον Ιούνιο του IDFA (Identifier for Advertisers), της δικής της τεχνολογίας ιχνηλάτησης των χρηστών, που θεωρείται βέβαιο ότι θα έχει επιπτώσεις κυρίως σε marketeers και δημιουργούς βιντεοπαιχνιδιών.
Θέμα υπάρχει, επίσης, με τη μεταφορά των δεδομένων ανά τον κόσμο, λόγω διαφορετικού κανονιστικού πλαισίου – παρότι, η χάρη του GDPR έχει περάσει τα σύνορα της Ευρώπης, καθώς όλο και περισσότερες χώρες το αποδέχονται εξ ανάγκης, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης προσαρμόζοντας ανάλογα τη δική τους νομοθεσία, προβλήματα και τριβές εξακολουθούν να υπάρχουν, αφού η προσαρμογή δεν είναι απόλυτη και οι νομικοί άλλο που δεν θέλουν για να «ξιφουλκήσουν»...
Κι αν αυτό θεωρείται «χοντρό» πρόβλημα που απαιτεί ανάλογο χειρισμό, υπάρχουν κι άλλα που απαιτούν πολύ «λεπτότερες» αντιδράσεις, όπως αυτό που διέρρευσε πρόσφατα ως τάση: στον κλάδο λιανικής, στις ΗΠΑ, αρκετές επιχειρήσεις λέγεται ότι αρνούνται να φιλοξενηθούν δεδομένα τους στους servers του AWS, προτιμώντας τους αντίστοιχους της Microsoft ή της Google, καθώς θεωρούν την Amazon κύριο ανταγωνιστή τους και φοβούνται (αβάσιμα, προφανώς) την όποια διάδραση μαζί της…
Κι είμαστε ακόμα στην αρχή (ή σχεδόν, τέλος πάντων)!
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
