«Είναι ν’ απορείς…» που αναρωτιέται κι ο ποιητής... Πώς γίνεται, κάθε φορά, στα πιο μεγάλα θέματα και ερωτήματα που έχουν σχέση με τον πάντοτε «καινούριο» και συνεχώς διευρυνόμενο χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας, άλλος να κάνει την αρχή σ’ ό,τι αφορά στην εμπορική εκμετάλλευση (συνήθως η Αμερική και λιγότερο η Ασία) κι άλλος (η Ευρώπη, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων) να βάζει τους κανόνες και ουσιαστικά να ξαναγράφει το «εγχειρίδιο χρήσης» για τόσες και τόσες λύσεις και εφαρμογές, που όλοι εμείς, οι πολίτες-χρήστες, αξιοποιούμε στην καθημερινότητά μας, στη δουλειά και στο σπίτι.
Μ’ άλλα λόγια, βλέπουμε άλλος να πρωτοπορεί κι άλλος να «ορθοπορεί» - συγχωρείστε μας τον νεολογισμό, αλλά αποδίδει πολύ χαρακτηριστικά αυτό που γίνεται στην πράξη, τα τελευταία χρόνια.
Είναι γνωστό -το έχουμε ξαναγράψει κι εδώ, αλλά είναι προφανές σε όλους- πως οι περισσότερες μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες, είναι αμερικανικές - οι δυο-τρεις κινεζικές εξαιρέσεις, απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αυτές, κατά κάποιο τρόπο, ελέγχουν (ή, αν προτιμάτε, επηρεάζουν) στην πράξη την ολοένα και πιο ψηφιακή ζωή μας – αν δεν υπήρχαν, θα έπρεπε να τις εφεύρουμε… Όμως, ο τρόπος που το κάνουν, δεν είναι πάντα ο ιδανικός – συχνά, ξεφεύγουν και θυσιάζουν πολύ περισσότερα απ’ όσα πρέπει, στο βωμό του κέρδους, για το οποίο κανείς βεβαίως δεν έχει αντίρρηση – εμπορικές επιχειρήσεις, είναι, άλλωστε…- αρκεί αυτό να μην γίνεται εις βάρος των άλλων, μικρότερων επιχειρήσεων και των χρηστών - πελατών.
Οι ολοένα περισσότερες και δραστικότερες επεμβάσεις της Ευρώπης -που, ως ‘Γηραιά Ήπειρος’, ορκίζεται στις ηθικές αρχές της και μάλιστα υπερηφανεύεται ότι τις επιβάλλει και τις τηρεί- γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχουν καταλυτικό χαρακτήρα, επηρεάζοντας (θετικά, κατά την άποψη του γράφοντος) ολόκληρο τον κόσμο – βλέπετε, το πρόβλημα είναι (και) πρακτικό: δεν μπορεί μια παγκόσμια επιχείρηση να ακολουθεί δυο μέτρα και δυο σταθμά. Δεν μπορεί, δηλαδή, να ακολουθεί άλλους νόμους και προδιαγραφές για την Ευρώπη -γιατί αυτό επιβάλλει το τοπικό νομοθετικό πλαίσιο κι αν το παραβεί έχει βαρύτατες συνέπειες- κι άλλους στον υπόλοιπο κόσμο. Στην πράξη, κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Έτσι, η κατ’ ανάγκην συμμόρφωση στο νόμο του ενός, αποτελεί παράλληλα «κέρδος» για όλους τους άλλους.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της παγκόσμιας συμμόρφωσης και ευθυγράμμισης, είναι η υιοθέτηση του GDPR, του Γενικού Κανονισμού για την Προστασία των Δεδομένων (και ιδιαίτερα του προσωπικού απορρήτου) – ξεκίνησε από την Ευρώπη και μόλις 3-4 χρόνια μετά, αποτελεί πλέον παγκόσμια κατάκτηση. Κι επειδή ως Ευρωπαίοι «πήραμε φόρα», η Επιτροπή σε αγαστή πάντα συνεργασία με το Ευρωκοινοβούλιο διεύρυνε (και καλώς έκανε) τους «στόχους» της, αναλαμβάνοντας ανάλογες πρωτοβουλίες δημιουργίας πολιτο-κεντρικού πλαισίου για τις ψηφιακές αγορές (Digital Services Act), τις ψηφιακές υπηρεσίες (Digital Services Act) και την Τεχνητή Νοημοσύνη, με όλες τις συναφείς χρήσεις της, με στόχο ένα δίκαιο και βιώσιμο πλαίσιο λειτουργίας. Ειδικά για την τρίτη περίπτωση, η χάραξη ενός ‘οδικού χάρτη’ είναι κάτι παραπάνω από επείγουσα, καθώς αν στις δυο προηγούμενες υπάρχει (έστω προβληματικό) προηγούμενο, σ’ αυτήν η πλοήγηση γίνεται σε αχαρτογράφητα νερά…
Αυτό κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι, εξ ου και οι σχετικές καθυστερήσεις, ώστε το πλαίσιο που θα υιοθετηθεί, να είναι κατά το δυνατόν πληρέστερο. Πάντως, το Ευρωκοινοβούλιο -που συνέστησε ειδική επιτροπή, η οποία μελέτησε το θέμα και πρόσφατα ολοκλήρωσε τη σχετική διαβούλευση, έπειτα από εργασίες 18 μηνών- προτείνει έναν ‘οδικό χάρτη’ με διαδοχικά βήματα ως το 2030. Επισημαίνει δε, ότι τυχόν επίδειξη εύνοιας προς τις κυρίαρχες σήμερα τεχνολογικές πλατφόρμες μπορεί να αποτελέσει συστημικό κίνδυνο για τη δημοκρατία, τονίζει ότι -ανάλογα με τον τρόπο χρήσης της και το βαθμό του ρίσκου- η Τεχνητή Νοημοσύνη ενδέχεται να απειλήσει στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα το προσωπικό απόρρητο. Φυσικά, δεν παραλείπει να αναδείξει και τα τεράστια οφέλη που μπορεί να έχει η (σωστή) χρήση της σε «φλέγοντα» θέματα, όπως η κλιματική αλλαγή, η πανδημία και οι ανατροπές στην αγορά εργασίας.
Κι έχει ιδιαίτερη σημασία η δήλωση του προέδρου της επιτροπής, Γερμανού ευρωβουλευτή Axel Voss, ο οποίος τονίζει πως «η τελική έκθεσή μας αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα ενισχύσει την ψηφιοποίηση και θα αλλάξει τους κανόνες του παγκόσμιου ψηφιακού ανταγωνισμού, η δε εφαρμογή του ‘οδικού χάρτη’ θα επιτρέψει στην Ευρώπη να γίνει πρωτοπόρος».
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
