Τώρα, βέβαια, εσύ φίλε αναγνώστη μπορεί να γελάς -αν δεν σιγοτραγουδάς κιόλας, βάζοντας αντί για το ‘γραφείο’, το ‘βενζινάδικο’, που λέει ο κανονικός στίχος του αγαπημένου άσματος- όμως, το θέμα είναι πια σοβαρό και γίνεται ολοένα σοβαρότερο, όσο η πανδημία συνεχίζει να μας κρατάει εγκλωβισμένους και να μας απομακρύνει όχι μόνο από τον τόπο, αλλά κι από τον τρόπο δουλειάς που ξέραμε και ακολουθούσαμε ως σήμερα. Και, οφείλω να το παραδεχτώ, ο τίτλος της στήλης είναι ήδη… ξεπερασμένος: προφανώς μπορώ πια να ‘χω το γραφείο μου στο σύννεφο, στο cloud – αυτό, άλλωστε, κάνω τους δώδεκα τελευταίους μήνες του εγκλεισμού. Και μάλλον θα συνεχίσω στο εξής, καθώς η αλλαγή παραδείγματος (το paradigm shift της διεθνούς ορολογίας) εδραιώνεται και ριζώνει μέρα με τη μέρα, τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κοινωνίας…
Καθημερινά διαβάζουμε πως πότε μια πολυεθνική, πότε ένας διεθνής οργανισμός, πότε μια τοπική επιχείρηση αποφασίζουν να «διαβούν τον Ρουβίκωνα» και να υιοθετήσουν όχι μόνο βραχυπρόθεσμα, όσο κρατάει η πανδημία, αλλά μακροπρόθεσμα, μετά τη λήξη της (αμήν και πότε…) τον αποκεντρωμένο τρόπο εργασίας. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, η αποκέντρωση (που τη βλέπουμε, επίσης, σε μεγάλο βαθμό στην οικονομία – το decentralization αρχίζει πλέον να γίνεται θεσμός, ευρύτερα) δεν είναι μονάχα ανάγκη της εποχής, αλλά τάση που πάει να γίνει καθεστώς! Το αποδεικνύουν οι μεγάλες ανατροπές στον χώρο του real estate (όχι τόσο στην Ευρώπη και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, όσο στις ΗΠΑ και την Ασία, για την ώρα), όπου οι «έδρες» και οι μεγάλες εγκαταστάσεις των επιχειρήσεων πλέον συρρικνώνονται, στο πλαίσιο της αποκέντρωσης και της επιλογής για δουλειά από το σπίτι. Βεβαίως, δεν εξαϋλώνονται – τουλάχιστον, όχι ακόμα…
«Κάποια» γραφεία και «κάποιοι» χώροι θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά ο ρόλος τους θα είναι περισσότερο εκείνος του κόμβου, του hub, του «αγκυροβολίου», της σταθερής τοποθεσίας μιας επιχείρησης, όπου θα γίνονται συμβούλια και βασικές παρουσιάσεις, θα είναι το σημείο επαφής των στελεχών τις λίγες φορές που χρειάζεται διά ζώσης επαφή, θα παίζουν το ρόλο της βιτρίνας και του show-room, αν η φύση των προϊόντων και των υπηρεσιών δικαιολογεί κάτι τέτοιο. Και, βέβαια, θα προσφέρουν την απαραίτητη «άπλα» (το open plan βρίσκει, επιτέλους, την δικαίωσή του, αν και κάποιες εξαιρέσεις σίγουρα θα υπάρχουν) κι όλα εκείνα που επιβάλλονται ως εκ των ων ουκ άνευ, οι υγειονομικές συνθήκες τις οποίες θα πρέπει να τηρούμε ευλαβικά την εποχή της «νέας κανονικότητας», καθότι τα παθήματα, γίνονται μαθήματα – κανείς δεν θα θέλει να ξαναζήσει όσα ζήσαμε, κι ας δούλεψαν όλα αυτά στην πράξη ως καταλύτης και επιταχυντής για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, ευνοώντας την αλλαγή σκηνικού και το πέρασμα στην ανάπτυξη!
Δεν είναι λίγες, λοιπόν, αν κρίνουμε από τα δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο, οι μεγάλες επιχειρήσεις που απο-επενδύουν σε κτήρια και εγκαταστάσεις, επενδύοντας ταυτόχρονα σε συστήματα τηλε-εργασίας, σε αυτοματισμούς όπου αυτό είναι εφικτό, σε εύχρηστες πλατφόρμες συνεργασίας, σε εκπαιδευτικά προγράμματα πάνω στις νέες (απαιτητές εδώ και τώρα) δεξιότητες, αλλά βεβαίως και σε πιο αποτελεσματικά συστήματα ασφαλείας, καθώς στο πλαίσιο της απομακρυσμένης εργασίας, οι «κερκόπορτες» είναι πολλές και πρέπει να σφαλιστούν, αν στο εξής σκοπεύουμε να ακολουθήσουμε τον νέο τρόπο εργασίας…
Ο ορισμός του γραφείου, όπως όλα δείχνουν, πρέπει να ξαναγραφτεί βάσει των νέων αναγκών και προδιαγραφών, σύμφωνα με τα παραπάνω – όπως πρέπει να καταλογογραφηθούν τα νέα συστατικά του, τα εργαλεία που θα «γεφυρώσουν» τον παλιό με τον νέο τρόπο δουλειάς, θα διευκολύνουν το πέρασμα από την προηγούμενη στη νεότερη κατάσταση, εδώ και χθες: Πρόσφατη αμερικανική μελέτη (της Upwork, για όσους θέλουν να το ψάξουν περισσότερο) έδειξε ότι το 27% του εργατικού δυναμικού της χώρας θα εργάζεται εξ αποστάσεως ως τα τέλη του χρόνου και ότι περίπου 20 εκατομ. έχουν ήδη εγκαταλείψει τις μεγάλες πόλεις ή πρόκειται να το κάνουν φέτος…
Φυσικά, τόσο σοβαρές αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, όσο κι αν πιέζουν οι καταστάσεις, λόγω της πανδημίας. Θα χρειαστεί καιρός – όμως, το μεταβατικό στάδιο έχει ήδη ξεκινήσει, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι’ αυτό… Η ανθρώπινη παρουσία μου (και μας) λείπει, δεν αντικαθίσταται εύκολα από την ψηφιακή ευκολία, αλλά κάποια λύση θα βρεθεί και γι’ αυτό, να είστε σίγουροι. Το γραφείο στο σύννεφο είναι ένα πρώτο βήμα…
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
