Αργά ή γρήγορα, θα γινόταν – κάποια στιγμή, θα έφτανε ο κόμπος (ένας από τους πολλούς, τουλάχιστον) στο χτένι και θα είχαμε την πρώτη εμπλοκή… Τι μας τσαμπουνάει τούτος με κόμπους και χτένια, ίσως αναρωτιέστε. Προφανώς, αξιοποιώ τις αγαπημένες μου μεταφορές και παροιμίες, για να θέσω τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων, με αφορμή την εμπλοκή των τελευταίων ημερών στη μακρινή Αυστραλία, στην οποία πρωταγωνιστούν η εκεί κυβέρνηση και δυο εξέχοντα μέλη της φοβερής τετράδας των GAFA (Google – Apple – Facebook – Amazon, η πρώτη και η τρίτη στην περίπτωσή μας) που είτε αμέσως είτε εμμέσως ελέγχουν με μονοπωλιακό τρόπο μέγα πλήθος κλάδων και τομέων, όπως και των δικών μας δραστηριοτήτων σ’ αυτούς.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όλοι γνωρίζουμε και κανείς δεν πρόκειται να το αμφισβητήσει ότι εκατομμύρια χρήστες (και σίγουρα η συντριπτική πλειοψηφία των νεότερων σε ηλικία) ενημερώνεται κυρίως από το Internet και μάλιστα όχι τόσο από τις ιστοσελίδες των ΜΜΕ, αλλά από τα κοινωνικά δίκτυα. Τα τελευταία (με προεξάρχον, φυσικά, το Facebook) «αξιοποιούν» επί δεκαετίες το έτοιμο περιεχόμενο, χωρίς να αποδίδουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ούτε από δεοντολογικής αλλά ούτε κι από οικονομικής πλευράς. Μ’ άλλα λόγια, το χρησιμοποιούν, αλλά δεν το πληρώνουν κι αυτό ήταν παραδοσιακά σημείο τριβής ανάμεσα στους εκδότες, από τη μια πλευρά, και του δίδυμου FB και Google, από την άλλη. Κάπου στη μέση, έμπαινε και το θέμα της διαφήμισης, την οποία ελέγχουν απολύτως οι δυο εταιρίες με όλο το συναφές κύκλωμα, αφήνοντας κάτι σαν «αποφάγια» για τους υπολοίπους…
Αρκετές χώρες έχουν επικρίνει αυτές τις πρακτικές, απειλώντας με μέτρα και κυρώσεις (ευρύτερα, μάλιστα, καθώς ειδικά στην Ευρώπη οι συγκρούσεις σε συνδυασμό με την ελλιπή ή μη εφαρμογή του κανονισμού GDPR, έχουν συνοδευτεί από τα πρώτα «χοντρά» πρόστιμα, με τη Γαλλία να πρωτοστατεί), αλλά το «μπαμ» έγινε στην Αυστραλία. Η κυβέρνηση της Καμπέρα το είπε και το έκανε, ζητώντας με νόμο (κώδικα, όπως το λένε εκεί) από τις δυο εταιρίες να τα βρουν σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο με τα media της χώρας, όσον αφορά στην καταβολή κάποιων ποσών, αλλιώς να πάνε στη διαιτησία για να λυθεί το πρόβλημα.
Κι ενώ στην αρχή όλες οι πλευρές έδειχναν για μήνες την απροθυμία τους και τα «δόντια» τους ανταλλάσσοντας απειλές, πρόσφατα το μέτωπο διασπάστηκε (ο Άγιος και η φοβέρα του τίτλου): η μεν Google άρχισε να ανακοινώνει τη μια συμφωνία μετά την άλλη με τα media της Αυστραλίας, με σημαντικότερες βεβαίως εκείνες με τη News Corporation και τη Seven West Media, στον πολυεθνικό όμιλο ΜΜΕ του Ρούπερτ Μέρντοχ, ενώ το Facebook απλώς «τράβηξε την πρίζα», αυτή την εβδομάδα, κόβοντας την πρόσβαση σε τέτοιου είδους περιεχόμενο, κίνηση η οποία προκάλεσε σοκ και δέος, ξεσηκώνοντας τσουνάμι διαμαρτυριών. Ως τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές, το πρόβλημα δεν έχει λυθεί – οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, αλλά η υποχώρηση δεν είναι εύκολη για καμία πλευρά.
Βλέπετε, το αποτέλεσμα της κόντρας στην Αυστραλία θα επηρεάσει ανάλογες καταστάσεις και σε άλλες χώρες: στη Γαλλία, η Google μάλλον καταλήγει σε συμφωνία - πλαίσιο με τους εκδότες, στις ΗΠΑ το Facebook έχει κάνει κάτι αντίστοιχο με μερικά μεγάλα ονόματα (τις Wall Street Journal, Washington Post, USA Today), όμως η Google τα «έσπασε» στην Ισπανία, κλείνοντας το ειδησεογραφικό σκέλος της. Ίσως ρωτήσετε και με το δίκιο σας τι μας ενδιαφέρουν εμάς όλες αυτές οι «κοκορομαχίες» - στον κόσμο των επιχειρήσεων δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Άμεσα, ίσως όχι, αλλά έμμεσα ναι – από τη μια πλευρά, δεν είναι ιδιαίτερα υγιές λίγα μονοπώλια να ελέγχουν σχεδόν τα πάντα και να «απομυζούν» όλο και περισσότερο (εις βάρος άλλων) τον «χυμό» των χρηστών, επεκτείνοντας την αυτοκρατορία τους και κάνοντας μ’ αυτό τον τρόπο κάποιες αντίθετες φωνές να σιγήσουν.
Από την άλλη, όσο κι αν ακούγεται δύσκολο, κάποια από αυτά τα χρήματα που ίσως καταλήξουν στα ΜΜΕ απανταχού της Γης (τα περίφημα new revenue streams, που περιμένουν πώς και πώς οι εκδότες) μπορούν να ξεπληρώσουν χρέη, να αξιοποιηθούν στην ανανέωση παλαιού εξοπλισμού, να χρησιμοποιηθούν ως «μαγιά» για νέα εγχειρήματα, να φτάσουν στις τσέπες από καιρό απλήρωτων δημοσιογράφων… Λες να γίνει κάτι τέτοιο; Cross my fingers!
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
