«Μια ζωή χωρίς πρόγραμμα, μοιάζει με καράβι χωρίς πυξίδα» λέει η παλιά, σοφή παροιμία και δεν ξέρω αν κάποιος τη «σφύριξε» (ή μήπως την έχουν και στην πατρίδα της, τη Γερμανία;) στην πρόεδρο της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που δίπλα στα πολλά -ων ουκ έστιν αριθμός- ευρωπαϊκά προγράμματα, ήρθε να κολλήσει αυτή την εβδομάδα μια «πυξίδα», για να πάει ίσως καλύτερα το «καράβι».
Και, για να μη μιλάμε με γρίφους, να η είδηση της εβδομάδας κι ίσως όχι μόνο, αφού οι επιπτώσεις της απόφασης που ανακοινώθηκε στις 9 Μαρτίου, στις Βρυξέλλες, λογικά θα επηρεάσουν επί πολλά χρόνια όλους όσοι κινούνται στο οικοσύστημα της τεχνολογίας – εντός, εκτός και επί τα αυτά.
Ο λόγος είναι πως η «Ψηφιακή Πυξίδα» (Digital Compass) -όπως βάφτισε τη νέα πρωτοβουλία της η Επιτροπή- θα είναι ουσιαστικά ο «οδικός χάρτης» για την πορεία υλοποίησης των ψηφιακών στόχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας που θα διανύσουμε ως το 2030. Μιας δεκαετίας που η πρόεδρος έχει χαρακτηρίσει «Digital Decade» και την έχει συνταιριάξει με κάτι εξίσου σημαντικό για εμάς, τους πολίτες, και τον πλανήτη μας, την «Πράσινη Συμφωνία» (Green Deal), ώστε να πορευτούμε συντεταγμένα -έπειτα από τις «κακουχίες» της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας- προς την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Ο «μπούσουλας», λοιπόν, αυτής της πορείας θα είναι η πρωτοβουλία Digital Compass, η οποία αναμένεται να λειτουργήσει ως πλαίσιο, με χρονοδιαγράμματα και στόχους, με καταλύτη πάντα τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ουσιαστικά, στην ανακοίνωση των Βρυξελλών παρουσιάζεται το όραμα της Επιτροπής για τη «νέα κανονικότητα» που προβλέπει την κυριαρχία της ψηφιακής τεχνολογίας και την ανάπτυξη πολιτικών οι οποίες «θα ενδυναμώσουν τους πολίτες και τις επιχειρήσεις». Κι επειδή τα οράματα συνήθως περιέχουν ικανή δόση φιλοδοξίας, στόχος της Επιτροπής είναι στο τέλος της δεκαετίας, το 2030, το 80% του πληθυσμού της ΕΕ να διαθέτει βασικές ψηφιακές δεξιότητες, οι απασχολούμενοι στον κλάδο των Τεχνολογιών Πληροφορικής & Τηλεπικοινωνιών να έχουν φτάσει τα 20 εκατομμύρια και, επίσης, να υπάρχει πλήρης τηλεπικοινωνιακή κάλυψη σε όλες τις χώρες-μέλη, με gigabit συνδέσεις σ’ όλα τα νοικοκυριά και, παράλληλα, πρόσβαση σε δίκτυα 5G.
«Κερασάκι στην τούρτα» των φιλοδοξιών, η απόφαση για δημιουργία τεχνολογίας αιχμής στον χώρο των ημιαγωγών και εργοστασίων που θα μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες της Ευρώπης σε εξαρτήματα/ανταλλακτικά (Κίνα-Κίνα, είσαι εδώ; τα παθήματα γίνονται, ευτυχώς, μαθήματα…), η ανάπτυξη στο δικό της έδαφος τουλάχιστον 10.000 κλιματικά ουδέτερων data centers και η παραγωγή μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια του πρώτου ευρωπαϊκού κβαντικού υπολογιστή (εδώ να θυμίσουμε πως, ειδικά για το τελευταίο, ανάλογη φιλοδοξία έχει εκφράσει και ο πρόεδρος Μακρόν, «προικίζοντας» τις προσπάθειες των Γάλλων επιστημόνων με έναν προϋπολογισμό της τάξεως των 1,8 δις €).
Φυσικά, δεν θα μπορούσε η Επιτροπή να ξεχάσει και τη μετάβαση στο cloud: ως τα τέλη της δεκαετίας θέλει να έχουν «μετοικήσει» στο «υπολογιστικό νέφος’ τουλάχιστον τρεις στα τέσσερις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, ώστε να μπορούν να αξιοποιήσουν καλύτερα τις δυνατότητες της Τεχνητής Νοημοσύνης και των Big Data Analytics, ενώ δεν αφήνει έξω από τον χορό και τον δημόσιο τομέα στις χώρες-μέλη, τονίζοντας ότι όλες οι βασικές υπηρεσίες θα πρέπει να παρέχονται online (κάτι ξέρουν εκεί, στην Αλ. Πάντου, και εμπλουτίζουν συνέχεια τις δυνατότητες του gov.gr, στο οποίο οι προσφερόμενες υπηρεσίες ξεπέρασαν ήδη τις 1000).
Μάλιστα, στην περιγραφή της πρωτοβουλίας υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για την ανάγκη κοινών πολυεθνικών προγραμμάτων, αλλά και μιας κοινής πανευρωπαϊκής υποδομής για την (ελεύθερη, προφανώς) διακίνηση δεδομένων, μέσω της διασύνδεσης του ψηφιοποιημένου δημόσιου τομέα των χωρών – μελών, σε μια έμπρακτη ενοποίηση και κατάργηση των ψηφιακών συνόρων.
Μεγάλες προκλήσεις, που συνδυάζονται αρμονικά και με το Green Deal, στο πλαίσιο του οποίου η Ευρώπη έχει θέσει ως στόχο τη μείωση κατά τουλάχιστον 55% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ως το 2030 (κάποιες χώρες πιέζουν για ακόμα περισσότερο) – πρόσφατη έρευνα της IDC έδειξε ότι η μετεγκατάσταση των δεδομένων επιχειρήσεων και οργανισμών από τα δικά τους μικρά και ασύμφορα στα μεγάλα και σαφώς πιο οικολογικά data center, μπορεί να γλυτώσει τον πλανήτη μας από 1 δισ. μετρικούς τόνους CO2 μέσα στην επόμενη τετραετία!
Για να δούμε, αν το όνειρο θα γίνει θάμα…
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
