Κακά ξεμπερδέματα μου φαίνεται ότι θα έχουμε, όσο συνεχίζουμε να μπαίνουμε στην εποχή της νέας κανονικότητας κουβαλώντας τα μυαλά της παλιάς... Κι όπως όλα δείχνουν, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πλέον όλο και πιο συχνά στους χώρους εργασίας - τον τομέα όπου οι ανατροπές λόγω της αναγκαστικής, με αφορμή την πανδημία, μεταβολής του τόπου και του τρόπου που εργαζόμαστε, είναι μεγαλύτερες.
Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις… Αρχικά, η όποια ομοιομορφία που υπήρχε παλιά στην αγορά, σήμερα έχει χαθεί. Ανάλογα με τον κλάδο και την επικινδυνότητά του απέναντι στον κορωνοϊό, αλλά και ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί σε κάθε χώρα, αλλού λειτουργούν οργανισμοί και επιχειρήσεις (έστω και με τη λήψη των μέτρων ασφαλείας που επιβάλλει η πανδημία) κι αλλού όχι… Που σημαίνει ότι άλλοι έχουν επιστρέψει στους χώρους δουλειάς κι άλλοι συνεχίζουν να εργάζονται από το σπίτι.
Όσοι επέστρεψαν (συχνά, έπειτα από κάμποσους μήνες απουσίας) νιώθουν -όπως διαβάζουμε στον διεθνή Τύπο- το ίδιο άβολα, όπως όταν ξεκινούσαν να δουλεύουν στο σπίτι.. Η κοινή επωδός είναι -Μα, τι κάνω εγώ εδώ, τώρα; και δικαιολογημένα αφού όλη αυτή την περίοδο είδαν στην πράξη ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, πολύ διαφορετικός, για να καταλήξουν στο ίδιο (ή όχι πολύ διαφορετικό) αποτέλεσμα, από πλευράς παραγωγικότητας. Τα σχόλια που διαβάσαμε θέλουν πολλούς απ‘ όσους επιστρέφουν να μελαγχολούν, μετά τη χαρά της πρώτης-δεύτερης ημέρας και της συνάντησης με συναδέλφους live και όχι μέσω οθόνης, ίσως σε βαθμό ανάλογο της μελαγχολίας που είχαν έπειτα από ημέρες και εβδομάδες εγκλεισμού…
Άσε που μετά τις πρώτες χαρές, μπορεί να έρθουν και οι πρώτες αναταράξεις… Γιατί, αν οι εργαζόμενοι κατάλαβαν πως μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους αλλιώς, το ίδιο πιθανότατα κατάλαβαν και οι εργοδότες, που υποχρεώθηκαν σχεδόν εν μια νυκτί να αλλάξουν -με την καταλυτική βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας- δομές και διαδικασίες ώστε να συνεχιστεί η λειτουργία του οργανισμού ή της επιχείρησης. Οι αλλαγές και οι μετακινήσεις, οι αναδιαρθρώσεις και οι μεταβολές (όπως πχ. αυτές που συνοδεύουν τη μετάβαση στο cloud) αργά ή γρήγορα θα ταράξουν τα νερά και την ηρεμία των εργαζομένων. Πολλοί μπορεί να το δουν ως ευκαιρία για πρόοδο και ανάπτυξη, αλλά σίγουρα αρκετοί είναι κι εκείνοι που θα δυσαρεστηθούν, ειδικά αν ανήκουν σ΄ αυτούς (τα παλιά μυαλά, που λέγαμε στην αρχή) που -λόγω των αλλαγών και της δικής τους αδυναμίας να ακολουθήσουν- θα τους «φάει η μαρμάγκα».
Πρόσφατη παγκόσμια μελέτη του Institute for Business Value της IBM έδειξε πως ένας στους τέσσερις εργοδότες σκοπεύει να προχωρήσει σε «προσθαφαιρέσεις» προσωπικού μέσα στο χρόνο, υπακούοντας στα κελεύσματα των καιρών, με αλλαγές στη σύνθεση του εργατικού δυναμικού και παράλληλη μείωση του μέσου όρου ηλικίας στον οργανισμό ή την επιχείρηση. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, προσφορά και μάλιστα με αναβαθμισμένα προσόντα υπάρχει μεγάλη στην αγορά εργασίας…
Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι οι εργαζόμενοι που βρήκαν καλύτερο τον νέο τρόπο εργασίας και κατάφεραν να πείσουν τους εργοδότες τους (αρκετοί, ανάλογα με το είδος και τις απαιτήσεις της δουλειάς, δεν θέλουν ιδιαίτερη προσπάθεια…) να συνεχίσουν πάνω στο ίδιο μοντέλο, της δουλειάς από το σπίτι, άντε και μια ιδέα πιο «υβριδικό», δηλαδή, με σποραδικές εμφανίσεις στον χώρο δουλειάς – που περισσότερο με hub συνάντησης θα αρχίσει να μοιάζει τα επόμενα χρόνια. Γι’ αυτούς τα μαντάτα είναι πως -με δεδομένη την έκρηξη του κυβερνοεγκλήματος, καθότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται- μάλλον θα υποχρεωθούν σε κάποια αναβάθμιση του εξοπλισμού και του λογισμικού τους, δαπάναις της επιχείρησης ή του οργανισμού.
Μάλιστα, παίζει δυνατά (σύμφωνα με όσα διαβάσαμε στον αγγλικό Τύπο) το σενάριο ανάθεσης με SLAs και όλες τις αναγκαίες δικλίδες ασφαλείας σε τηλεπικοινωνιακούς παρόχους συμβολαίων για managed home-working services με κατευθείαν συνδέσεις από τις κατοικίες των εργαζομένων στις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς. Αλλά, ας μην πάμε μακριά: κι από την Αθήνα τα νέα, όσον αφορά στη νομοθετική κατοχύρωση της τηλε-εργασίας που τώρα προετοιμάζεται, περιλαμβάνουν και αναφορά σ’ αυτό το φλέγον θέμα. Συγκεκριμένα, τονίζεται ότι «Ο προϊστάμενος του τηλε-εργαζομένου λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να πραγματοποιεί συναντήσεις με τους συναδέλφους σε τακτικά διαστήματα μέσω τηλεδιάσκεψης, καθώς και να έχει πρόσβαση σε όλες τις σχετικές πληροφορίες. Επίσης, η υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να παρέχει στους εργαζομένους τον εξοπλισμό που απαιτείται, την εγκατάσταση και τη συντήρησή του». Ευρώπη, γίναμε!
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
