Ένα -εύλογο, προφανώς- ερώτημα που κάνει όλο και πιο συχνά την εμφάνισή του στα διεθνή ΜΜΕ, έχει να κάνει με την πορεία των μεγάλων τεχνολογικών εταιριών, αυτών που επηρεάζουν και ως ένα βαθμό ορίζουν την καθημερινότητα όλων μας. Μιλάμε, βεβαίως για τους «tech-νόσαυρους», τις τεράστιες εταιρίες που έχουν αναδειχθεί -ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες κι όχι μόνο στην εποχή της πανδημίας, που έχει επιταχυνθεί ακόμα περισσότερο η μετάβαση της ζωής μας από offline σε online mode- σε «ρυθμιστές του παιχνιδιού».
Λίγες τέτοιες επιχειρήσεις (να πούμε 10-15;) ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό υπερβολικά πολλές δραστηριότητες και -μοιραία- αυτό έχει προκαλέσει την αντίδραση όχι μόνο μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης, αλλά και των αρμόδιων ρυθμιστικών αρχών, που έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια να εξετάζουν όλο και πιο σχολαστικά τον βίο και την πολιτεία τους.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, οι tech-νόσαυροι έχουν αρχίσει και τη μεταξύ τους φαγωμάρα. Ενώ, όπως όλα έδειχναν, είχαν μοιράσει μεταξύ τους την τράπουλα και νέμονταν το μερίδιο ή τον τομέα που τους αναλογούσε, έπειτα από χρόνια μηνύσεων και αντιμηνύσεων κυρίως για θέματα ΙΡ, σε καθεστώς σχετικής νηνεμίας έστω και με το όπλο παρά πόδα, η πανδημία (αν, τελικά, είναι μόνο αυτή η αφορμή και όχι κάτι άλλο που εμείς, οι απέξω, δεν γνωρίζουμε) μάλλον διατάραξε τις ισορροπίες, με αποτέλεσμα να γινόμαστε πάλι μάρτυρες της σχετικής «κλωτσοπατινάδας»…
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι πρόσφατοι διαγκωνισμοί μεταξύ Facebook και Apple, σχετικά με το ποιος ελέγχει τα δεδομένα των ιδιοκτητών – χρηστών iPhone, καθώς τα μέτρα ασφαλείας που πήρε η δεύτερη εμποδίζουν το πρώτο «να κάνει τη δουλειά του», αξιοποιώντας τα δικά μας δεδομένα για διαφημιστικούς και όχι μόνο σκοπούς. Κι απ’ ό,τι διαβάζουμε, ανάλογο «χαμηλό βαρομετρικό» επικρατεί και μεταξύ των ασιατικών «γιγάντων», σε τοπικό επίπεδο…
Τι συμβαίνει, λοιπόν, κι άρχισε πάλι το bras de fer μεταξύ των ολιγοπωλίων; Σε πρώτη ματιά, όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλύτερα για τις τεχνολογικές εταιρίες. Ο κύριος κλάδος τον οποίο ωφέλησε σφόδρα η πανδημία -μετά την υγεία, που αναπτύχθηκε εξ ανάγκης με άλματα- δεν μπορεί να είναι άλλος από την (ψηφιακή) τεχνολογία, στην οποία μέσα σε λίγους μήνες έγιναν τόσα, όσα θα χρειάζονταν πολλά χρόνια για να υλοποιηθούν.
Βεβιασμένα ή όχι, η τεχνολογία ως οριζόντιος κλάδος ήρθε να δώσει λύσεις στις ανάγκες όλων των άλλων για νέα καλούδια και ψηφιακό μετασχηματισμό, απολαμβάνοντας έσοδα και κέρδη. Οι εταιρίες που την υπηρετούν, δεν θα έπρεπε να έχουν, λοιπόν, παράπονα. ΄Η μήπως αυτή η απρόσμενη ανάπτυξη τους άνοιξε την όρεξη και σπεύδουν να πάρουν θέση για ακόμα περισσότερη δύναμη και ισχύ, στον νέο, δυναμικά διευρυνόμενο κύκλο που σχηματίζεται σιγά-σιγά, μ’ άλλα λόγια καλύτερο μερίδιο στη μεγαλύτερη πίττα της νέας κανονικότητας;
Το γεγονός ότι οι tech-νόσαυροι απλώνονται σιγά-σιγά και σε γειτονικούς χώρους είναι, άλλωστε, κοινό μυστικό… Δείτε, για παράδειγμα, τις προσπάθειές τους να βάλουν πόδι στον πολύφερνο χώρο της ψηφιακής οικονομίας – ξεκινώντας από την παροχή «διευκολύνσεων» στους πελάτες και συνεργάτες τους (Amazon) ή στους χρήστες των συσκευών τους με την ενσωμάτωση πλατφορμών ψηφιακού πορτοφολιού (Google-Pay – Apple-Pay) και φτάνοντας ως τις πολύ πιο φιλόδοξες πρωτοβουλίες στον χώρο των κρυπτονομισμάτων (Facebook – Libra). Κι αν το δεις από καθαρά οικονομική άποψη, μάλλον λογικό φαίνεται αυτό το βήμα – έχουν ήδη ποταμούς δεδομένων συγκεντρωμένους από τόσα χρόνια δραστηριοτήτων, γιατί να μην τους αξιοποιήσουν και να διευρύνουν τη ροή τους, ενώνοντας έναν και δυο και τρεις «παραπόταμους», επ’ αμοιβαίω συμφέροντι;
Και, μέσα σε όλα, έχεις και κάποιους τακτικούς αιφνιδιασμούς, όπως ο πρόσφατος της Google, που διακήρυξε ότι θα αναστείλει (αντικαθιστώντας την με κάτι άλλο, που δεν προσδιόρισε) τη χρήση cookies στο περιεχόμενό της, πάνω στα οποία βεβαίως βασίζεται σχεδόν το σύνολο της στοχευμένης διαφήμισης… Στα δεδομένα τα οποία λαμβάνονται μ’ αυτή τη μέθοδο γίνονται οι αναλύσεις και κόντρα-αναλύσεις, που «δείχνουν» τι πρέπει να σερβίρεται στον κάθε χρήστη, ανάλογα με το προφίλ του, ώστε να είναι πιθανότερη η αγορά κάποιου προϊόντος ή υπηρεσίας, την οποία οι πωλούντες «διαλέγουν πριν από εμάς για εμάς», όπως έλεγε κι εκείνη η παλιά, θρυλική διαφήμιση…
Πού πάμε, λοιπόν; Τι άλλο θα δούμε, τα επόμενα χρόνια; Δεν γνωρίζω – φοβάμαι, όμως (ή μήπως, ενδόμυχα, ελπίζω;) ότι δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα!
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
