Κοιτούσα χθες, στο πλαίσιο της διερευνητικής προετοιμασίας ενός σχετικού άρθρου, πρόσφατα αποτελέσματα και σχόλια από φορείς και υπηρεσίες σχετικά με την έξαρση του ηλεκτρονικού εμπορίου στη χώρα μας, ουσιαστικά την «απογείωσή» του μετά την έναρξη της πανδημίας, η οποία -μέσα στα τόσα δεινά και ταλαιπωρίες- μας επεφύλασσε και λίγα καλά, που σωστό είναι να μην τα ξεχνάμε...

Ο ρόλος του επιταχυντή, που παράπλευρα έπαιξε στον χώρο της τεχνολογίας και στον (τεράστιο) βαθμό που αυτή επηρεάζει την καθημερινότητά μας, είναι σίγουρα μια από εκείνες τις εξελίξεις που δικαιώνουν τη ρήση «ουδέν κακόν, αμιγές καλού».

Όμως, επειδή όλα έγιναν πολύ γρήγορα και σχετικά ανοργάνωτα, απλώς και μόνο για να καλυφθούν οι ανάγκες της στιγμής (πού να το ξέραμε πως αυτή η «στιγμή» θα διαρκούσε βδομάδες και μήνες, χωρίς ακόμα να φαίνεται «φως στην άκρη του τούνελ»…) δεν έλειψαν, ούτε λείπουν ακόμα (σε μικρότερο βαθμό, φυσικά) κάποια «παρατράγουδα»!

Οι αριθμοί είναι σαφείς: σύμφωνα με τα αποτελέσματα κοινής έρευνας των ELTRUN και ΙΕΛΚΑ για τις αγοραστικές συνήθειες των Ελλήνων καταναλωτών, που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις αρχές Σεπτεμβρίου, δηλ. έξι ολόκληρους μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, το κοινό του ηλεκτρονικού λιανεμπορίου έχει πλέον σταθεροποιηθεί στο 50% των χρηστών του Διαδικτύου – πλέον, ένας στους δυο, ψωνίζει ηλεκτρονικά!

Καλό σκορ αυτό και σχετικά συγκρίσιμο πλέον με τα συμβαίνοντα στην Εσπερία, αρκεί να μην υπήρχαν τα «παρατράγουδα» που λέγαμε προηγουμένως. Και δεν αναφέρομαι, προφανώς, στις (τρομερές μερικές φορές) καθυστερήσεις και την ανοργανωσιά που επικρατούσαν τις πρώτες ημέρες του αναγκαστικού εγκλεισμού μας – όλα αυτά με τον καιρό εξέλιπαν, καθώς εξομαλύνθηκε η κατάσταση και μπήκε κάποια τάξη στο χάος. Όπου συνεχίζεται, κακό του κεφαλιού τους, ο νόμος της αγοράς και το δίκιο του πελάτη θα παίξουν το ρόλο τους – ελπίζω, τουλάχιστον… Σ’ αυτό που θέλω να σταθώ είναι στις απάτες, οι οποίες έχουν αυξηθεί, ταυτόχρονα με τη δημοφιλία του ηλεκτρονικού εμπορίου. Τη γνωστή ρήση με τον λύκο και την αναμπουμπούλα, προφανώς τη θυμόσαστε, έτσι δεν είναι;

Στις αρχές Οκτωβρίου, άρθρο στην «Καθημερινή» ανέφερε -επικαλούμενο τον Συνήγορο του Πολίτη- πως από την καραντίνα και μετά έχουν εκτοξευτεί οι προβληματικές συναλλαγές, τα παράπονα και οι καταγγελίες των καταναλωτών. Πέρα από τις καθυστερήσεις, που όλους μας ταλαιπώρησαν εκείνες τις ημέρες, σημαντικά αυξήθηκαν οι απάτες, με κυριότερη τη μη-αποστολή προϊόντων, παρότι έχει γίνει η καταβολή του τιμήματος εκ μέρους του (υποψήφιου και πάντα, «καλή τη πίστη» προπληρώνοντος) αγοραστή. Έπειτα από κάποιες σοβαρές περιπτώσεις παρενέβη, βεβαίως, η Γεν. Γραμματεία Εμπορίου &  Προστασίας Καταναλωτή, απειλώντας με αναθεώρηση του νόμου για τις ηλεκτρονικές αγορές και επιβάλλοντας γενναία πρόστιμα σε κάποια e-shop, ενώ καμπανάκι έχει χτυπήσει και στις πλατφόρμες, με τη Skroutz να εφαρμόζει αυστηρά κριτήρια στην επιλογή των συνεργατών της, κόβοντας (κατά την «Κ») για ευνόητους λόγους, τους μισούς απ’ όσους υποβάλουν αίτηση συνεργασίας μαζί της…      

Ο Συνήγορος έχει εκδώσει, μάλιστα, και σχετικό «τυφλοσούρτη», με οδηγίες προς ναυτιλλομένους. Ανάμεσά τους, η χρεία προσεκτικού ελέγχου και αξιολόγησης του ηλεκτρονικού καταστήματος και της ιστοσελίδας του, των μέτρων ασφαλείας συναλλαγών που χρησιμοποιεί (βλέπε, SSL), η αναζήτηση σχολίων και εμπειριών άλλων καταναλωτών για το συγκεκριμένο e-Shop, η επιβεβαίωση ότι διαθέτει σήμα εμπιστοσύνης των ενώσεων eCommerce ή συναφών οργανισμών, και κυρίως η άρνηση συναλλαγής με online κατάστημα που επιμένει στην προ-είσπραξη μέσω κάρτας, χωρίς να διαθέτει εναλλακτικούς τρόπους πληρωμής.

Βέβαια, η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα όπου το ηλεκτρονικό εμπόριο αντιμετωπίζει προβλήματα – αυτά δεν λείπουν και στην αμερικανική αγορά, όπου (να, άλλη μια εφαρμογή του «καλή τη πίστη») αχός βαρύς ακούγεται ενάντια στις εταιρίες του κλάδου με κλασικό παράδειγμα, τη μεγάλη Amazon, οι οποίες δεν θέλουν να έχουν σχέση κι ούτε αναγνωρίζουν τα πιθανά προβλήματα που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν οι καταναλωτές με τα ελαττωματική ή μη προϊόντα που τους «μεταπωλούν», ρίχνοντας το βάρος στους παραγωγούς – προμηθευτές.

Κάτι που άλλοτε καλύπτεται από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο κι άλλοτε όχι, ανάλογα με τους τοπικούς νόμους κάθε Πολιτείας. Αγωγές και εφέσεις έχουν, προφανώς, την τιμητική τους. Αλλά, το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε – όλα, «καλή τη πίστη» γίνονται… Ανάλογα, βέβαια, από ποια πλευρά βρίσκεται και το βλέπει ο καθένας!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]