Το ‘χουμε πει και το ‘χουμε μολογήσει κι όποιος δεν το κατάλαβε, κακό του κεφαλιού του: οι μεγαλύτεροι από εμάς (σαν τον υπογράφοντα) ως τώρα αλλάζαμε αφεντικά, κάνοντας λίγο ως πολύ την ίδια δουλειά: μηχανικός, γιατρός, δικηγόρος, τεχνίτης, δημοσιογράφος, μουσικός ή ό,τι άλλο. Τα παιδιά μας, θα αλλάζουν επαγγέλματα. Κι αν πιστέψουμε κάποιες παλιότερες προφητείες, όχι ένα ή δύο. Στη διάρκεια του βίου τους, θα αλλάξουν επτά με οκτώ διαφορετικά επαγγέλματα. Στα οποία, βεβαίως, πρέπει να εκπαιδευτούν και να αποκτήσουν την ανάλογη τεχνογνωσία, ώστε και καλά τη δουλειά τους να κάνουν και αρκετά χρόνια να τους κρατήσει - να «φτουρήσει», που έλεγε κι η σοφή γιαγιά μου – εξ ου η ανάγκη για τη «δια βίου μάθηση», στην οποία έχουμε και παλιότερα αναφερθεί.

Γιατί αυτή η «πτητικότητα»; θα ρωτήσετε με το δίκιο σας. Γιατί όλα αλλάζουν γύρω μας με ταχύτατους ρυθμούς και οι αναδυόμενες τεχνολογίες (που συνεχίζουν να αναδύονται, παρουσιάζοντάς μας συνεχώς καινούριες, πιο πολύπλοκες όψεις και εφαρμογές τους) παίζουν και θα εξακολουθήσουν να παίζουν το ρόλο του καταλύτη σ’ αυτή τη ραγδαία εξελισσόμενη κατάσταση. Η οποία μεταβάλλεται τόσο γρήγορα, ώστε να μην έχει πια πολύ νόημα η «κλασική» ερώτηση που κάναμε παλιότερα στα παιδάκια, «τι θέλεις να γίνεις, άμα μεγαλώσεις;» Ακόμα κι αν έχει κάπου κλίση, ακόμα κι αν έχει αποφασίσει τι θα γίνει (εκτός από ποδοσφαιριστής ή τραγουδίστρια, ας όψεται η τηλεόραση) δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το επάγγελμα θα είναι εκεί, να τον ή την περιμένει, σε κάμποσα χρόνια, όσο ταλέντο και θέληση αν έχει…

Βεβαίως, η 3^η Βιομηχανική Επανάσταση στο κλείσιμό της και η 4^η στην αυγή της, δεν είναι άμοιρες ευθυνών… Η Τεχνητή Νοημοσύνη με όλα τα συμπαρομαρτούντα (κι ας μείνουμε για την ώρα στα σπουδαιότερα, τη Μηχανική Μάθηση, τα ρομποτικά συστήματα, τους αυτοματισμούς, τα analytics των μεγάλων δεδομένων) αλλάζει ό,τι ακουμπάει και ακουμπάει σχεδόν τα πάντα. Ολόκληροι κλάδοι «μαραίνονται» σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους εργαζομένους τους, που πρέπει είτε να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα και να μάθουν τα «νέα κόλπα» στον ίδιο χώρο, είτε να αλλάξουν και να γίνουν κάτι άλλο - αν τους παίρνει και ηλικιακά, βέβαια, γιατί ο «ρατσισμός της ηλικίας» εξακολουθεί να είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές, για όλους τους -ήντα και κάτι… Όμως, τι άλλο να γίνουν;

Έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου ένα άρθρο -ούτε καν φετινό, περσινό ήταν- που περιέγραφε μερικά από τα «επαγγέλματα του μέλλοντος». Του έριξα μια ματιά, με τράβηξαν και οι τίτλοι – στην αρχή γέλασα, μετά το σκέφτηκα, πιο μετά ανησύχησα: το άρθρο ανέφερε κάμποσες δεκάδες τέτοια επαγγέλματα και τα περισσότερα από αυτά ένα γούρλωμα των ματιών, μαζί μ’ ένα ειρωνικό χαμόγελο, όσο να ‘ναι το προκαλούσαν… Εκεί που το χαμόγελο «πάγωσε» όμως, ήταν με τα αποτελέσματα μιας σχετικής έρευνας που «μοίραζε» τα σημερινά επαγγέλματα ως προς την επικινδυνότητά τους σε σχέση με τη επίδραση των αυτοματισμών: πχ. αν οι μηχανές μπορούν σήμερα να κάνουν το 70% ή και περισσότερο όσων μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, το επάγγελμά του θεωρείται υψηλού κινδύνου, από 30% ως 70% μεσαίου και κάτω από 30% χαμηλού κινδύνου. Η περσινή εκτίμηση, στις ΗΠΑ, έδινε 25% των επαγγελμάτων να είναι στην επικίνδυνη, 35% στην μεσαία και 40% στη χαμηλή ζώνη κινδύνου.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον, βεβαίως, είχε η παράθεση των νέων επαγγελμάτων στα οποία θα κληθούν να θητεύσουν τα παιδιά μας. Αναφέρω μερικά, για να εκπλαγείτε κι εσείς: Data detective (αυτό έχει ήδη ξεκινήσει), Ethical Sourcing Officer (σύμβουλος εφαρμογής κανόνων ηθικής), Master of Edge Computing (ε, ναι…), Fitness Commitment Counselor (δείτε το σαν τη μετεξέλιξη του personal trainer), AI-Assisted Healthcare Technician (ομοίως του νοσηλευτή), Cyber City Analyst (γιατί και οι «έξυπνες» πόλεις θέλουν τον αναλυτή τους), Man – machine teaming manager (κι οι καλές συνέργειες θέλουν τον «προξενητή» τους), Digital Tailor (ο σύγχρονος ράφτης είναι ψηφιακός – πολύ περισσότερο μετά την πανδημία), Virtual Store Sherpa (ο μελλοντικός πωλητής – αν δεν αντικατασταθεί κι αυτός από ένα ρομπότ, ή έστω humanoid), Personal Memory Curator (δημιουργός εικονικών σκηνών από το παρελθόν μας…) και… Head of Machine Personality Design (γιατί και οι μηχανές μπορούν -και ίσως πρέπει- να έχουν την προσωπικότητά τους)…

Το καλό που σας θέλω, ετοιμαστείτε! Γιατί, όπως έλεγε κι εκείνο το παλιό, γνωστό σύνθημα… The future is now!

Μοιραστείτε το άρθρο στα social media.

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]