Επωνύμως…

Η επιστροφή από τις θερινές διακοπές θα έλεγε κανείς πως σηματοδοτεί την απαρχή μίας νέας σεζόν. Ακόμη και η τηλεοπτική σεζόν ξεκινά τον Σεπτέμβριο, ή τον Οκτώβριο και όχι τον Ιανουάριο. Και αυτό ισχύει για πολλά κομμάτια της καθημερινότητας μας ακόμη και ως καταναλωτές.

Η σεζόν που ξεκινά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία σεζόν όπου καταναλωτές και επιχειρήσεις -ειδικά στο χώρο της λιανικής και ακόμη περισσότερο σε αυτόν του e-commerce- θα κληθούν να κάνουν ασκήσεις «ισορροπίας».

Ο λόγος είναι απλός: η κατάσταση που διαμορφώνεται με τις τιμές στο χώρο της ενέργειας, είτε μιλάμε για ηλεκτρική ενέργεια είτε για καύσιμα, έχει αλλάξει τους τελευταίους μήνες τα δεδομένα και το προηγούμενο status quo του κάθε νοικοκυριού και της κάθε επιχείρησης. Το κόστος για τις επιχειρήσεις έχει προφανώς αυξηθεί και πολλές εξ αυτών είναι υποχρεωμένες να περάσουν, είτε όλη την αύξηση, είτε μέρος αυτής, στην τιμή πώλησης των προϊόντων και των υπηρεσιών τους. Από την άλλη πλευρά, οι καταναλωτές καλούνται και αυτοί να διαχειριστούν την αύξηση του κόστους σε ηλεκτρικό ρεύμα και καύσιμα, μειώνοντας άλλες δαπάνες τους. Είναι μία πολύ δύσκολη άσκηση ισορροπίας, που κάθε πλευρά θα πρέπει να κάνει τις δικές της επιλογές.

Ένα από τα βασικά ατού του ηλεκτρονικού εμπορίου ήταν οι χαμηλότερες τιμές. Οπότε, είναι αρκετά πιθανό οι καταναλωτές να αρχίσουν να στρέφονται προς τα e-shops για να αγοράσουν προϊόντα, όπως είναι ρούχα και διάφορα καταναλωτικά αγαθά. Ενδεχομένως, κάποια καταστήματα να σπεύσουν να το εκμεταλλευτούν και να πιέσουν τις τιμές, αλλά αυτό ελλοχεύει τον κίνδυνο να μειώσουν σε τέτοιο βαθμό τα περιθώρια κέρδους τους, ώστε η άσκηση τελικά να μη βγαίνει. Συν το γεγονός ότι οι αυξημένες τιμές στα καύσιμα επηρεάζουν τα μεταφορικά και οι καταναλωτές έχουν πλέον «εκπαιδευτεί» ώστε να κοιτάνε το συνολικό κόστος για μία παραγγελία, ενώ φυσικά, το ότι θα πληρώσουν λιγότερα, δε σημαίνει ότι είναι και διατεθειμένοι να υποστούν ένα χαμηλό επίπεδο εξυπηρέτησης.

Η εξίσωση δεν είναι καθόλου απλή και χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή από την πλευρά των επιχειρήσεων λιανικής, προκειμένου να καταφέρουν να διατηρήσουν την πελατεία τους, αλλά ταυτόχρονα να μπορέσουν να έχουν και ένα περιθώριο κέρδους που να επιτρέπει την επιβίωσή τους. Θα πρέπει επίσης να είναι προσεκτικοί όσον αφορά στα ανοίγματα που θα κάνουν και να έχουν Plan Β ή ακόμη και Plan C σε περίπτωση που η άσκηση δε βγει όπως την έχουν σχεδιάσει.

Γενικότερα, η φετινή σεζόν θα είναι μία δύσκολη περίοδος. Μία περίοδος που οι επιχειρήσεις θα πρέπει να δείξουν προσαρμοστικότητα. Και ενδεχομένως θα πρέπει να σπεύσουν να επενδύσουν περισσότερο σε τεχνολογίες που θα τους επιτρέψουν να αυτοματοποιήσουν διαδικασίες, να μειώσουν το κόστος τους και να βρουν νέους πελάτες. Βέβαια, η απόφαση για επενδύσεις σε μία τέτοια περίοδο δεν είναι καθόλου απλή και το ρίσκο είναι μεγάλο. Αλλά είπαμε, η φετινή σεζόν θα έχει πολλές ασκήσεις ισορροπίας.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά! Καλά-καλά δεν προλάβαμε να επιστρέψουμε από τις διακοπές, να πιάσουμε το πληκτρολόγιο και να ζεστάνουμε την καρέκλα μας (καλώς σας ξαναβρίσκουμε, να ευχηθούμε, βεβαίως!) κι αμέσως «άρχισαν τα όργανα» με τις κυβερνοεπιθέσεις…

Για την ακρίβεια, τα «όργανα» είχαν αρχίσει λίγο νωρίτερα, στα μέσα Αυγούστου, έτσι για να κάνουν πιο εντυπωσιακή την υποδοχή μας και το άνοιγμα της νέας σεζόν.

Θα μου πείτε -με το δίκιο σας- πως οι κακόβουλοι όχι μόνο δεν πάνε διακοπές, αλλά αντίθετα εκμεταλλεύονται τις δικές μας για να κάνουν τις «δουλειές» τους, ποντάροντας στο γενικότερο κλίμα χαλάρωσης και ραστώνης, λόγω του θέρους. Κι όχι αδίκως, όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος: οι διεθνείς στατιστικές δείχνουν αυξητικές τάσεις για τους θερινούς μήνες, αλλά ο οικοδεσπότης σας θέλει να σταθεί περισσότερο στη διαφοροποίηση των «στόχων» τους οποίους επιλέγουν και τον βαθμό επικινδυνότητας της δραστηριότητάς τους, που δείχνει να «ανεβαίνει πίστα».

Μετά τις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις και τους οργανισμούς, στο στόχαστρο έχουν μπει πλέον και οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας – δημόσιες και ιδιωτικές, από τις οποίες οι κακόβουλοι απαιτούν λύτρα, προκειμένου να τους επιτρέψουν να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους – αν μπορεί κανείς να βασιστεί στον λόγο τους, βεβαίως, αφού εξ ορισμού δεν είναι και τα πλέον αξιόπιστα άτομα... Πρόσφατα παραδείγματα της δράσης τους, δυο «επεμβάσεις» μέσα στον Αύγουστο - τότε, τουλάχιστον, έγιναν γνωστές, αφού ο ακριβής χρόνος της εισβολής συνήθως δεν αποκαλύπτεται, για προφανείς λόγους, ούτε από τη μία ούτε από την άλλη πλευρά.

Στην πρώτη, η βρετανική South Staffordshire PLC, μητρική εταιρία των South Staffs Water και Cambridge Water, παραδέχθηκε ότι έπεσε θύμα κυβερνοεπίθεσης, τονίζοντας ότι επλήγη το διοικητικό σκέλος της, αλλά όχι η παροχή νερού στις αντίστοιχες περιοχές της χώρας. Όμως, η σχετική με την επίθεση αυτή αναφορά της Check Point αποκάλυψε αφενός ότι ζητήθηκαν λύτρα από ρωσόφωνους «εισβολείς» στα υπολογιστικά συστήματα της εταιρίας ύδρευσης (άρα, πρόκειται για καθαρή επίθεση λυτρισμικού) οι οποίοι διατείνονται μάλιστα ότι απέκτησαν πρόσβαση σε 5 ΤΒ δεδομένων, αφετέρου οι κυβερνοεγκληματίες της ομάδας Clop απείλησαν με επέμβαση στη χημική σύσταση και την ποιότητα του νερού το οποίο ρέει στο δίκτυο προς τους καταναλωτές, έχοντας πρόσβαση στα συστήματα SCADA της εταιρίας. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι η Clop ανακοίνωσε ως στόχο την Thames Water, τη μεγαλύτερη εταιρία ύδρευσης της Βρετανίας, αλλά τελικά «χτύπησε» τη μικρότερη South Staffordshire – όμως, ακόμα κι έτσι, το πρόβλημα και η απειλή για το ευρύ κοινό παραμένουν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτού του είδους οι επιθέσεις θα συνεχιστούν με ολοένα μεγαλύτερη ένταση, αφού ο εν δυνάμει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία ουσιαστικά φέρνει τα «θύματα» σε δύσκολη θέση και τα εξαναγκάζει να διαπραγματευτούν με τους κακοποιούς. Στην περίπτωση της βρετανικής εταιρίας ύδρευσης, (τομέας που θεωρείται ιδιαίτερα ευαίσθητος, αφού τα «τερματικά» του βρίσκονται παντού), ο μεγάλος φόβος ήταν μήπως υπάρξει κακόβουλη επέμβαση στα χημικά καθαρισμού του πόσιμου νερού, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Ανάλογο συμβάν είχε υπάρξει πέρυσι, σε εταιρία ύδρευσης της Φλόριντα και το πρόλαβαν την τελευταία στιγμή…  

Με δεδομένο ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός διαρκώς εξαπλώνεται, λοιπόν, η θωράκιση κάθε ΔΕΚΟ όσον αφορά στην αντιμετώπιση κυβερνοεπιθέσεων πρέπει να θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ – η Ελλάδα, προφανώς, δεν εξαιρείται από τον κανόνα, όπως απέδειξαν η κυβερνοεπίθεση στα ΕΛΤΑ, στα τέλη Μαρτίου, αλλά κι εκείνη (η δεύτερη πολύ πρόσφατη, καθώς δημοσιοποιήθηκε στις 19 Αυγούστου) στον ΔΕΣΦΑ. Και στις δυο ελληνικού ενδιαφέροντος περιπτώσεις ζητήθηκαν λύτρα που, σύμφωνα με επίσημες διαβεβαιώσεις, δεν δόθηκαν - μάλιστα οι «στόχοι» ούτε δέχτηκαν να μιλήσουν με τους κακόβουλους. Γι’ αυτό η ομάδα Ragnar Locker, στη δεύτερη περίπτωση, «τιμώρησε» τον ΔΕΣΦΑ αναρτώντας στη σελίδα της στο dark web κάποια από τα οικονομικά και μισθολογικά στοιχεία του, στα οποία είχε αποκτήσει πρόσβαση.

Βεβαίως, τόσο στα ΕΛΤΑ όσο και στον ΔΕΣΦΑ λαμβάνονται πλέον μέτρα και αντίμετρα, οι συνέργειες με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, αλλά και ιδιωτικές εταιρίες εξειδικευμένων συμβούλων δίνουν και παίρνουν, τα ευαίσθητα σημεία «θωρακίζονται». Όμως, κάτι μας λέει πως και οι δικές μας κρίσιμες υποδομές -όπως σ’ όλο τον κόσμο- αργά ή γρήγορα θα ξαναγίνουν στόχος κακόβουλων. Αγρυπνείτε, λοιπόν, σε όλα τα επίπεδα – από τον CEO ως τον τελευταίο εργαζόμενο και τον τελευταίο συνδεδεμένο χρήστη, γιατί η καταστροφή δεν απέχει πολύ!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Για όσους δεν το έχουν διαβάσει ήδη, πριν από μερικές ημέρες ψηφίστηκε στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που ασχολείται με τις αποκαλούμενες αναδυόμενες τεχνολογίες. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επιδιώκει να δημιουργήσει το ρυθμιστικό πλαίσιο για την αξιοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης αλλά και του blockchain, καθώς δίνει τη δυνατότητα για σύναψη smart contracts. Περιλαμβάνει, όμως, ρυθμίσεις και για ένα άλλο, πολύ ενδιαφέρον θέμα για την αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου: τη δυνατότητα για χρήση drones για την παράδοση παραγγελιών!

Γενικότερα, η ιδέα για την παράδοση παραγγελιών με τη χρήση drones μοιάζει βγαλμένη λίγο από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Και είναι σίγουρα ένα πολύ ωραίο concept με αρκετές πρακτικές εφαρμογές. Επιπλέον, η Ελλάδα θα είναι από τις πρώτες χώρες που το επιτρέπει. Και ήδη υπάρχουν δημοσιεύματα ότι τα ΕΛΤΑ θα δοκιμάσουν σχετικά σύντομα τη συγκεκριμένη δυνατότητα.

Πιθανός συνεργάτης η Matternet, μία startup που έλαβε πρόσφατα χρηματοδότηση από το επενδυτικό ταμείο Φαιστός, και δημιουργεί στην ελλάδα ένα κέντρο έρευνας και ανάπτυξης. Σημειωτέον, ότι ένα από τα πλεονεκτήματα της χρηματοδότησης από το Φαιστός είναι ότι προσφέρει τη δυνατότητα συνεργασίας με οργανισμούς του ευρύτερου δημοσίου τομέα, όπως, στην προκειμένη περίπτωση, είναι τα ΕΛΤΑ.

Βέβαια, υπάρχουν ουκ ολίγες προκλήσεις όσον αφορά στη συγκεκριμένη υπηρεσία. Φυσικά, το 5G είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει, αλλά εκεί η Ελλάδα τα πάει καλά από πλευράς κάλυψης. Τα ζητήματα είναι άλλα.

Το πιο βασικό, είναι ότι για να λειτουργήσει σωστά θα πρέπει ο τόπος παράδοσης να μπορεί να εντοπίζεται με μεγάλη ακρίβεια. Αυτό σημαίνει ότι δε θα σας παραδοθεί το δέμα σας στο μπαλκόνι του σπιτιού σας! Τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Άλλωστε και η Amazon στα διάφορα videos που δημοσιεύει φαίνεται ότι τα drones παραδίδουν σε μονοκατοικίες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γιατί είναι προφανές, ότι είναι πιο εύκολο να παραδίδεις στην αυλή ενός σπιτιού και όχι στον 5^ο όροφο μίας πολυκατοικίας.

Μία βασική προϋπόθεση για τα παραπάνω, είναι να δούμε να εφαρμόζεται ο νέος ταχυδρομικός κώδικας όπου θα φθάνει σε επίπεδο τετραγώνου. Πρόκειται για μία πολύ βασική παράμετρο για να λειτουργήσει η συγκεκριμένη υπηρεσία.

Μία άλλη πρόκληση, είναι ότι πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα drones έχουν περιορισμούς όσον αφορά στο βάρος των αντικειμένων που μπορούν να μεταφέρουν, αλλά και στην εμβέλειά τους. Φυσικά, είναι ιδανικά για μία παράδοση φαρμάκων ή μικρών και ελαφρών πακέτων, αλλά σε αυτή τη φάση δεν μπορούν να παραδώσουν, για παράδειγμα, ένα laptop. Πέραν του βάρους, υπάρχει και το θέμα του μεγέθους της συσκευασίας.

Όσον αφορά στην εμβέλεια και την αυτονομία, τα drones μπορούν να είναι στον αέρα για ένα χρονικό διάστημα 20-30 λεπτών, αν μιλάμε για τα πιο απλά μοντέλα. Αλλά, όσο οι δυνατότητες τους βελτιώνονται τόσο αυξάνεται και το μέγεθος τους και ο όγκος των drones. Μία ακόμη παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπόψιν. Οπότε μάλλον δύσκολα θα δούμε -τουλάχιστον στα επόμενα 5-7 χρόνια- παραδόσεις με drones σε ορεινές ή δυσπρόσιτες περιοχές.

Γενικότερα, οι παραδόσεις με drones είναι μία εξαιρετική ιδέα, αλλά ακόμη είμαστε στην αρχή. Υπάρχουν πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν προκειμένου να είναι αποτελεσματική αυτή η υπηρεσία και να μπορέσει να δώσει λύσεις, όσον αφορά στην ταχεία και άμεση εξυπηρέτηση παραγγελιών.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όποιος παρακολουθεί από κοντά την αγορά των ημιαγωγών τον τελευταίο χρόνο όχι μόνο δεν υπάρχει περίπτωση να μην συμφωνήσει μ’ αυτόν τον τίτλο, αλλά μπορεί να υπερθεματίσει κιόλας. Γιατί το «ζην επικινδύνως» (αυτό σημαίνει στα ιταλικά το δεύτερο σκέλος του) έχει γίνει πλέον καθημερινή πραγματικότητα σ’ αυτόν τον πολύπαθο (ιδιαίτερα από την εκδήλωση της πανδημίας και μετά) αλλά και ιδιαίτερα κρίσιμο για την παγκόσμια ανάπτυξη, χώρο.

Κι ο λόγος δεν είναι άλλος από την έντονη «πτητικότητα» που χαρακτηρίζει τις διεθνείς εξελίξεις, με συνεχείς «αναταράξεις» και αλλεπάλληλες ανατροπές, οι οποίες έχουν άμεση και συνηθέστατα δυσάρεστη επίπτωση στις ανάγκες για ημιαγωγούς και -εξ αντανακλάσεως- στην παγκόσμια παραγωγή τους. Που, στα μάτια κάποιου εξωτερικού και ουδέτερου παρατηρητή, ίσως να μη διαφέρει πολύ από ένα… καρδιογράφημα – μια του ύψους, μια του βάθους!

Να, δείτε τι συνέβη τους τελευταίους μήνες που, από την απόλυτη ανάγκη για άμεση τροφοδότηση της βιομηχανίας με τσιπ (σε ευρύτατο φάσμα, μάλιστα, αφού δεν υπάρχει χώρος και κλάδος στην καθημερινότητά μας του οποίου η βιωσιμότητα να μην εξαρτάται λίγο ως πολύ από τη χρήση ψηφιακής τεχνολογίας, άρα ημιαγωγών), περάσαμε στις προειδοποιήσεις για «λίγο κράτει, βρε αδελφέ»!

Καταπώς λένε οι αναλυτές, περάσαμε στο άλλο άκρο: το παρακάναμε με την αύξηση της παραγωγής ημιαγωγών και τη δημιουργία νέων εργοστασίων, τα οποία στήνονται όχι μόνο για να καλυφθούν οι τρέχουσες (και οι καθυστερημένες) ανάγκες, αλλά και για να ενισχυθεί η εντοπιότητα όσον αφορά σ’ αυτά τα απαραίτητα εξαρτήματα, άρα η τεχνολογική ανεξαρτησία κάθε χώρας ώστε να μπορεί να χαράζει αυτόνομα τη δική της στρατηγική, αντί να σύρεται κατά τις επιταγές των «μεγάλων».

Τι λένε, λοιπόν, οι αναλυτές; (της Omdia, στην περίπτωσή μας) Βάζοντας κάτω τα νούμερα, λένε πως έπειτα από μια περίοδο πέντε διαδοχικών τριμήνων, από τις αρχές του ’20, κατά τα οποία πηγαίναμε -από πλευράς εσόδων των κατασκευαστών ημιαγωγών- από ρεκόρ σε ρεκόρ, στο πρώτο τρίμηνο του ’22 πιάσαμε οροφή, η αύξηση ήταν ελάχιστη έως μηδενική. Κι αυτό είχε ως συνέπεια να φουντώσουν τα σενάρια, οι προβλέψεις και οι βαθυστόχαστες αναλύσεις για το τι μέλλει γενέσθαι σ’ αυτόν τον ιδιαίτερα ευμετάβλητο χώρο.

Αιτίες, πάντως, υπάρχουν αρκετές και είναι -προφανώς- αναμφισβήτητες: από τη μια, οι τιμές των πρώτων υλών σε όλο τον κόσμο αυξήθηκαν, όπως παρατηρεί ανάλυση του Bloomberg, (ανα) τροφοδοτώντας το γενικότερο επίπεδο του πληθωρισμού, που με τη σειρά του μείωσε τις δαπάνες των καταναλωτών κατά το πρώτο τρίμηνο φέτος, ιδιαίτερα σ’ ό,τι αφορά στην αγορά των smartphone, χωρίς να ξεχνάμε και τις συνεχιζόμενες δυσχέρειες (δεν απαλλαχθήκαμε ακόμα από την πανδημία, όσο κι αν την ξορκίζουμε) στην τροφοδοτική αλυσίδα, που ταλανίζουν πάντα τους κατασκευαστές.

Παρόλα αυτά, οι αναλυτές της IDC προβλέπουν άλλη μια καλή χρονιά με ισχυρή ανάπτυξη για τη βιομηχανία, αλλά παράλληλα τονίζουν και το θέμα των ελλείψεων που -όπως λένε- θα μας κρατήσει συντροφιά και τους πρώτους μήνες του ’23. Οι ίδιοι προειδοποιούν, πάντως, τους κατασκευαστές να μην το παρακάνουν όσον αφορά στην αύξηση της παραγωγής, γιατί στο τέλος θα βγουν χαμένοι. Στο ίδιο μήκος κύματος φαίνεται πως κινούνται -όπως γράφει το πάντα έγκυρο Bloomberg- και οι αναλυτές του Jefferies Group, που επίσης προειδοποιούν για διορθωτικές κινήσεις από την αγορά τους αμέσως επόμενους μήνες, ως αποτέλεσμα της αύξησης της παραγωγής σε συνδυασμό με τη μείωση της ζήτησης.

Κι αν το καλοσκεφτείς, η αγορά αναπτύσσεται (ή συρρικνώνεται) με έναν εντελώς δυναμικό τρόπο που εξαρτάται από πλήθος παράγοντες: από τις πληθωριστικές τάσεις και τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας ως τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας και την ενεργειακή (αλλά και την επαπειλούμενη επισιτιστική) κρίση, τους επόμενους μήνες. Όταν δεν μπορείς (ή φοβάσαι πως σύντομα δεν θα μπορείς) να τα βγάλεις πέρα, δύσκολα πας να αγοράσεις καινούριο smartphone ή PC – εκτός αν το προηγούμενο βγήκε εκτός και το χρειάζεσαι οπωσδήποτε, για να κάνεις τη δουλειά σου.

Θα δούμε κάμποσες αλλαγές τους ερχόμενους μήνες, ενδεχομένως και ανατροπές – δύσκολοι ετούτοι οι καιροί και η ετοιμότητα είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία…

ΥΓ. Η στήλη και οι οικοδεσπότες της θα φύγουν σύντομα -μέρες που είναι- για διακοπές. Οι «μπαταρίες» τους χρειάζονται επαναφόρτιση, άπαξ ετησίως, για να μπορούν να αποδώσουν. Καλή αντάμωση τον Σεπτέμβρη, λοιπόν!  

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στο προηγούμενο σημείωμά μου αναφέρθηκα στο γεγονός ότι αυτό που μετρά για πολλούς καταναλωτές δεν είναι η παράδοση την ίδια ή την επόμενη μέρα της παραγγελίας τους, αλλά η παράδοση όποτε και όπου το επιθυμούν αυτοί.

Παράλληλα, όμως, έχει σημασία να δούμε μία ακόμη πολύ σημαντική και ενδιαφέρουσα τάση. Αυτής της άμεσης παράδοσης προϊόντων. Και φυσικά, δε μιλάμε για την παραγγελία φαγητού ή καφέ, αλλά για τη δυνατότητα που προσφέρουν αρκετές πλατφόρμες -οι οποίες ξεκίνησαν από το χώρο των παραγγελιών φαγητού ή καφέ- να παραδίδουν είδη σούπερ μάρκετ (και όχι μόνο) άμεσα στον πελάτη τους.

Προς το παρόν, η έμφαση που δίνεται είναι στα «είδη παντοπωλείου», με τις πλατφόρμες είτε να συνεργάζονται με αλυσίδες σούπερ μάρκετ, είτε να έχουν δημιουργήσει οι ίδιες τη δική τους «αλυσίδα». Τα εισαγωγικά είναι γιατί το μοντέλο σε αυτή την περίπτωση περιλαμβάνει τη δημιουργία των αποκαλούμενων «dark stores», ήτοι κλειστών στο κοινό, μικρών καταστημάτων, που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για παραδόσεις αγαθών στους πελάτες της εκάστοτε πλατφόρμας.

Ο ανταγωνισμός στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι τόσο στις τιμές, όσο στο χρόνο παράδοσης. Ο στόχος είναι τα 15 λεπτά και κάποιοι υποστηρίζουν ότι τον πετυχαίνουν, αλλά γενικώς δεν είναι και τόσο εύκολο και συνήθως οι περισσότεροι «παίκτες» μπορούν να διεκπεραιώνουν τις παραγγελίες μέσα σε διάστημα μίας ώρας. Οι καταναλωτές δείχνουν ικανοποιημένοι από αυτό το μοντέλο, το οποίο αναμένεται να μας απασχολήσει αρκετά τα επόμενα χρόνια. Χωρίς να σημαίνει ότι θα δούμε να εγκαταλείπεται το φυσικό κατάστημα. Απλά, ο καταναλωτής θα έχει πολλαπλές επιλογές, το οποίο είναι και το ζητούμενο.

Παράλληλα, όμως, αυτό το μοντέλο του «insta delivery» μπορεί να αποδειχθεί μία μεγάλη ευκαιρία για μικρού μεγέθους καταστήματα που λειτουργούν σε γειτονιές και δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να εξυπηρετούν πελάτες σε άλλες περιοχές της ίδιας πόλης - αν μιλάμε για κάποιο από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Μία τέτοια επιχείρηση μπορεί, ενδεχομένως, να έχει καλή παρουσία στα ψηφιακά κανάλια, αλλά μέχρι τώρα δεν μπορούσε να εξυπηρετεί άμεσα και γρήγορα πελάτες που δεν βρίσκονται πολύ κοντά της. Φανταστείτε, ένα κατάστημα που είναι στο Μαρούσι και παίρνει μία παραγγελία από τη Γλυφάδα. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αποστείλει την παραγγελία την ίδια ημέρα, ή στο επόμενο δίωρο. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί την επόμενη μέρα.

Όμως, αυτό μπορεί και να αλλάξει, γιατί αρχίζουμε να βλέπουμε πλατφόρμες που προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα εξυπηρέτησης με χαμηλό αντίτιμο. Δηλαδή, να δίνουν τη δυνατότητα στο κατάστημα στο Μαρούσι να εξυπηρετήσει έναν πελάτη στη Γλυφάδα μέσα σε ένα δίωρο. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για φαγητό ή καφέ, αλλά αν ο πελάτης θέλει, για παράδειγμα, ένα συγκεκριμένο ρούχο και το θέλει άμεσα και το θέλει από το συγκεκριμένο μαγαζί, γιατί όχι;

Το insta delivery είναι μεν κάτι που εστιάζει στα είδη σούπερ μάρκετ σε αυτή τη φάση, αλλά τα μοντέλα και οι ευκαιρίες είναι πολλές. Και σταδιακά θα δούμε ακόμη περισσότερες ιδέες να κάνουν την εμφάνισή τους. Ίσως όταν θα μπορούμε να κάνουμε παραδόσεις με drones!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Εσείς μπορεί να τα έχετε ξεχάσει σε κάποιο βαθύ συρτάρι της μνήμης σας, αλλά επειδή scripta manent (που έλεγαν και οι Λατίνοι), «τα γραπτά μένουν», δηλαδή και συνεχίζουν να ορίζουν την ψηφιακή τύχη μας, ως Έλληνες και Ευρωπαίοι. Ποια γραπτά; Αυτά που αποφασίστηκαν πριν από δυο χρόνια, σχετικά με την πορεία και τους στόχους της ψηφιακής δεκαετίας (2020-2030) και φρόντισε να επαναβεβαιώσει η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της τρέχουσας τσεχικής προεδρίας της ΕΕ.

Με το ένα πέμπτο αυτής της δεκαετούς διαδρομής να είναι ήδη παρελθόν, ίσως θα έπρεπε όλοι να ξαναθυμηθούμε τους βασικούς στόχους που τέθηκαν τότε με σκοπό η Ενωμένη Ευρώπη να μείνει μέσα στο έντονα ανταγωνιστικό παιχνίδι (βλέπε, power game) αν όχι για την κυριαρχία σε αναπτυξιακό / οικονομικό / κοινωνικό επίπεδο με την αξιοποίηση της προηγμένης τεχνολογίας, τουλάχιστον για το μη-καπέλωμα από Ασιάτες και Αμερικανούς, που επίσης έχουν ανάλογους στόχους και προσπαθούν να τους πετύχουν με κάθε θεμιτό (και συχνά αθέμιτο) μέσο.

Για την Ευρώπη, οι στόχοι άμεσης προτεραιότητας, με ορίζοντα το 2030, είναι τέσσερις: η εξασφάλιση του ψηφιακού αλφαβητισμού -βασικές ψηφιακές γνώσεις- για το μεγαλύτερο μέρος (ποσοστό τουλάχιστον 80% στις ηλικίες 16-74) του πληθυσμού της, η ανάπτυξη αθροιστικά 10.000 κλιματικά ουδέτερων και ψηφιακά ασφαλών τερματικών κόμβων σε όλες τις χώρες – μέλη, η μετάβαση ποσοστού άνω του 75% των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στο cloud με παράλληλη αξιοποίηση Big Data και Τεχνητής Νοημοσύνης και, τέλος, η έμπρακτη επιβεβαίωση ότι εννιά στις δέκα μικρομεσαίες επιχειρήσεις (που, άλλωστε, αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» της ευρωπαϊκής οικονομίας) θα αξιοποιούν ως τότε τουλάχιστον τις βασικές δυνατότητες που μας παρέχει η ψηφιακή τεχνολογία.

Σ’ αυτά τα πολύ χρήσιμα θα πρέπει να προστεθεί (για να «δέσει το γλυκό» του ψηφιακού μετασχηματισμού των εθνικών, αλλά και της ευρωπαϊκής οικονομίας) η εξασφάλιση της εύκολης, γρήγορης και οικονομικά προσιτής πρόσβασης του συνόλου των πολιτών στις βασικές δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο του εκδημοκρατισμού της καθημερινότητάς μας. Για όλα αυτά, βεβαίως, ήδη δοκιμάζονται (και κάποια έχουν τεθεί πλέον σε κανονική λειτουργία) τα ανάλογα κανονιστικά πλαίσια, τόσο σε κεντρικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο, ενώ έχουν εγκριθεί τα αντίστοιχα χρηματοδοτικά προγράμματα (πολλά από αυτά, με συμβολή και του ιδιωτικού τομέα) και έχουν αρχίσει να διανέμονται χρήματα στους δικαιούχους, ώστε να προχωρήσουν στην υλοποίηση.

Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας, το «μονοπάτι» (ή ο οδικός χάρτης, αν προτιμάτε) για την ψηφιακή (και «πράσινη», ας μην ξεχνάμε τον δεύτερο εξίσου σημαντικό πυλώνα, που θα διασφαλίσει -όπως ελπίζουμε- τη βιωσιμότητα όχι μόνο αυτών των φιλόδοξων σχεδίων, αλλά και την υγεία του πλανήτη μας, για τις επόμενες γενιές) ανακοινώθηκε από την πρόεδρο της Επιτροπής, Ούρσουλα ΦονΝτερ Λάιεν, τον Σεπτέμβρη του ’21. Νωρίτερα, τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου, είχε παρουσιαστεί η «πυξίδα» (Compass), το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ως το 2030, με τέσσερις πυλώνες: τις υποδομές, τις δεξιότητας, τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις.

Πιο αναλυτικά, σ’ ό,τι αφορά στις υποδομές, η Επιτροπή επιδιώκει συνδεσιμότητα Gigabit αλλά και 5G για όλους, ενίσχυση σε διψήφιο μερίδιο της εγχώριας παραγωγής ημιαγωγών, τα 10.000 nodes που ήδη αναφέραμε, αλλά και λειτουργία των πρώτων κβαντικών υπολογιστών. Για τις δεξιότητες, εκτός από το 80% των ψηφιακά «εγγράμματων» προβλέπει και αύξηση των ICT Specialists άνω των 20 εκατ., με υψηλό ποσοστό συμμετοχής γυναικών, ενώ στον ψηφιακό μετασχηματισμό των επιχειρήσεων σημαντικός στόχος είναι η ενίσχυση της καινοτομίας. Τέλος, όσον αφορά στην ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του δημόσιου τομέα, η Επιτροπή επιδιώκει το ποσοστό κάλυψης να φτάσει το 100% και το ίδιο να συμβεί για την πρόσβαση σε υπηρεσίες ψηφιακής υγείας (eHealth) .

Φυσικά, όπως έχει αποδείξει σε πολλές ακόμα περιπτώσεις (το έχουμε ξαναγράψει, άλλωστε, πως τα τελευταία χρόνια, η τάση είναι η Αμερική να καινοτομεί και η Ευρώπη να θέτει το νομικό πλαίσιο και τους κανόνες), η ΕΕ επιμένει και σ’ αυτό το ψηφιακό «μονοπάτι» στις αξίες της: στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη στήριξη της δημοκρατίας, αλλά και την εξασφάλιση πως όλοι οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτό λειτουργούν με υπευθυνότητα και ασφάλεια.

Επτά και τούτο μένουν, λοιπόν, για να δούμε αν θα πιάσουμε (κάτι που όλοι το ευχόμαστε, βεβαίως) αυτούς τους στόχους.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένας από τους τομείς όπου τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε τις μεγάλες αλυσίδες λιανικής με σημαντική online παρουσία και τα marketplaces να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, είναι αυτός του χρόνου παράδοσης μίας παραγγελίας.

Όλοι έχουν βάλει ως στόχο να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο το χρόνο που απαιτείται προκειμένου μία παραγγελία να παραδοθεί στον καταναλωτή. Οι περισσότεροι έχουν καταφέρει να διασφαλίσουν παράδοση την επόμενη ημέρα, τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα, ή ακόμη και σε πανελλαδικό επίπεδο. Υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις όπου μπορεί κάποιος καταναλωτής να παραλάβει ακόμη και μέσα στην ίδια μέρα. Όμως, είναι αυτό που πραγματικά θέλουν οι καταναλωτές;

Η αφορμή για αυτό το σημείωμα, προήλθε από ορισμένα σχόλια του κ. Γιάννη Βασιλάκου, Αντιπροέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της Dixons SouthEast Europe (Κωτσόβολος) στην προ ολίγων ημέρων παρουσίαση των οικονομικών αποτελεσμάτων της εταιρείας. Ο κ. Βασιλάκος υποστήριξε ότι ο πραγματικός στόχος θα πρέπει να είναι να μπορείς να παραδώσεις την ώρα και στο σημείο που θέλει ο καταναλωτής. Όποτε και όπου και αν είναι αυτό. Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, η Κωτσόβολος είναι από τις αλυσίδες που παραδίδει την επόμενη ημέρα, ή ακόμη και μέσα στην ίδια ημέρα.

Η άποψή μου είναι πως ο κ. Βασιλάκος έχει δίκιο. Και το λέω αυτό από προσωπική εμπειρία. Αν ζεις μόνος σου σε ένα σπίτι και είσαι πολλές ώρες εκτός αυτού, πολλές φορές δεν θέλεις να σου παραδώσουν την επόμενη μέρα. Ειδικά από τη στιγμή που σε ελάχιστες περιπτώσεις μία εταιρεία παραδίδει την παραγγελία σου μέσα στο δίωρο που δηλώνει (εάν το δηλώνει). Και συνήθως το κάνει το πρωί της ημέρας παράδοσης, όταν εσύ έχεις ήδη κάνει τον προγραμματισμό της ημέρας.

Αυτός είναι και ο λόγος που είμαι θερμός υποστηρικτής των smart lockers. Γιατί, πολύ απλά, μπορείς να παραλάβεις την παραγγελία σου όποτε εσύ το επιθυμείς - αν και είναι προφανές ότι θα προτιμούσα να την παραλάβω στο σπίτι μου, απλά την ημέρα και την ώρα που θα είμαι σπίτι.

Επιπλέον, σε περιπτώσεις όπως αυτές των καταστημάτων ηλεκτρικών ειδών, υπάρχει και μία ακόμη παράμετρος: αυτή της εγκατάστασης της συσκευής. Για παράδειγμα, εάν παραγγείλεις ένα κλιματιστικό, δε θες μόνο να σου το παραδώσουν την ημέρα και ώρα που το θες. Επιθυμείς να σου το φέρουν και να σου το εγκαταστήσουν τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα. Φανταστείτε να έχεις παραγγείλει ένα κλιματιστικό, να σου έρθει μεν την επόμενη μέρα αλλά για την εγκατάσταση να χρειάζεσαι να περιμένεις 2-3 ημέρες, ή περισσότερες. Και ας πούμε ότι στα κλιματιστικά το έχουν περίπου καταφέρει να τα κάνουν μαζί. Γίνεται το ίδιο και με το ψυγείο ή το πλυντήριο; Ή γενικότερα με τις μεγάλες οικιακές συσκευές; Ή με έπιπλα που θέλουν συναρμολόγηση;

Θα πει κανείς πόσο δύσκολος μπορεί να είναι ο συνδυασμός; Πιο δύσκολος από όσο μπορείτε να φανταστεί κανείς. Αν δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος αυτός που κάνει την παράδοση και την εγκατάσταση, τότε οι παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψη είναι τόσοι, που η άσκηση γίνεται εξαιρετικά δύσκολη και απαιτεί αλγόριθμους και γρήγορη πρόσβαση σε πολλαπλά «ημερολόγια» για να επιλυθεί. Συν το ότι πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τι γίνεται με την κίνηση, αλλά και το ενδεχόμενο ο πελάτης να ζητήσει την τελευταία στιγμή κάποια αναβολή του ραντεβού εγκατάστασης...

Βέβαια, η τεχνολογία θα βρει σύντομα κάποια λύση και σύντομα θα δούμε και τέτοιου είδους υπηρεσίες. Και ίσως εκεί να είναι ο πραγματικός ανταγωνισμός. Γιατί, τελικά, το ζητούμενο είναι να προσφέρεις τη βέλτιστη εμπειρία στον πελάτη σου.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όταν οι οικοδεσπότης αυτής της στήλης ήταν μικρό παιδί, πάντα πίστευε τους μεγαλύτερους όταν του έλεγαν πως μάθαιναν και ήξεραν τα πάντα, γιατί τους τα έλεγε «ένα γαλάζιο πουλάκι». Κάμποσες δεκαετίες αργότερα, ομολογώ πως ξαφνιάστηκα όταν ένα «γαλάζιο πουλάκι», που έλεγε αν όχι τα πάντα τουλάχιστον πολλά, μπήκε στη ζωή μας.

Το Twitter -περί αυτού ο λόγος- ζει τους τελευταίους μήνες τη δική του «τρικυμία», με τον κροίσο που πήγε κι έμπλεξε θέλοντας και μη, αφού εκείνος πήγε γυρεύοντας.

Κι όπως ο οικοδεσπότης σας είχε εξαρχής προβλέψει, έτσι και έγινε: ο πλουσιότερος άνθρωπος σ’ αυτόν τον πλανήτη, που όμως τυχαίνει να έχει την πιο αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά την οποία μπορεί να φανταστεί κανείς, υπαναχώρησε από την πρότασή του να αγοράσει το μικρότερο (σε σχέση με τα άλλα) πλην δεόντως προβεβλημένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, προβάλλοντας μια όχι και τόσο ισχυρή νομικά δικαιολογία. Συγκεκριμένα, ότι η ηγεσία του Twitter δεν του παρέδωσε ακριβή στοιχεία για τους ψεύτικους λογαριασμούς στο σύνολο των χρηστών – η μεν επιμένει ότι δεν ξεπερνάνε το 5%, ο δε πιστεύει ότι μπορεί να φτάνουν και το 20%...

Μα, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα (η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, που λένε, η -πιο σωστά- του ενός δισεκατομμυρίου, αφού αυτή είναι η ρήτρα αθέτησης της συμφωνίας, είτε από τη μια πλευρά, είτε από την άλλη, η οποία διακυβεύεται πλέον) σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι αυτό ακριβώς, δηλαδή, η αδυναμία να ξεχωρίσουν τους κανονικούς χρήστες από τα bots!

Κι εκεί δείχνει να χωλαίνει η υπεράσπιση του Μασκ: από τη μια, είναι αδύνατο να μη γνωρίζει αυτός, ένας «ψημένος» άνθρωπος της πιάτσας, ή έστω το επιτελείο του, το μέγα πρόβλημα που ταλανίζει τους πάντες, κι από την άλλη, αν υποθέσουμε ότι έχει δίκιο, πώς μπορεί να αποδείξει με κάποια αναγνωρισμένη μεθοδολογία και χειροπιαστά νούμερα ότι δεν λέει την αλήθεια η ηγεσία του Twitter, που «σβήνει» καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες bots, επιμένοντας σ’ αυτό το όριο; Κι αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωση εκ μέρους των δικηγόρων του Μασκ, ότι αποσύρονται από τη συμφωνία των 44 δισ. $, του διεμήνυσε ότι «θα τα πούμε στα δικαστήρια», δηλαδή, θα κινηθεί νομικά εναντίον του, κατηγορώντας τον ότι αθέτησε τη συμφωνία τους!

Τώρα, μεταξύ μας, οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ περίμεναν αργά ή γρήγορα μια τέτοια αρνητική εξέλιξη και οι λόγοι δεν έχουν να κάνουν, βέβαια, με τα πολλά ή λίγα bot ανάμεσα στους χρήστες του Twitter. Απλώς, στους λίγους μήνες από την υποβολή της πρότασης ως τώρα, οι συνθήκες στην αγορά άλλαξαν, τα (οικονομικά και μη) περιθώρια στένεψαν και το πιθανότερο πλέον είναι να μη βγαίνει η πολυσυζητημένη εξαγορά για τον Μασκ.

Ο οποίος είναι αλήθεια ότι προσπάθησε να διαμορφώσει κλίμα υπέρ αυτού στην κοινή γνώμη (προβάλλοντας την επιθυμία του να «ανοίξει» το Twitter σε περισσότερο κόσμο) και αποπειράθηκε να αξιοποιήσει οικονομικά την πρόταση εξαγοράς (αλλά χωρίς αποτέλεσμα, το αντίθετο μάλιστα – έχασε χρήματα, λόγω πτώσης των τιμών στις μετοχές των δικών του εταιριών, με πρώτη την Tesla). Όμως, στο τέλος ομολόγησε ότι ήθελε να βγάλει το «γαλάζιο πουλάκι» από το Χρηματιστήριο, παραμένοντας ο κύριος και αφέντης του (κι εκεί έγινε «πάρτι» αντιδράσεων, γιατί κάτι τέτοιο θεωρήθηκε πλήγμα στην με κόπο κερδισμένη έστω και μικρή ανεξαρτησία του).

Βλέπετε, η ως τώρα εμπειρία του Μασκ ήταν με εταιρίες παροχής προϊόντων και υπηρεσιών που έχουν πελάτες / χρήστες, εν πολλοίς παθητικούς. Στην περίπτωση του Twitter αυτό δεν ισχύει, καθώς εκεί οι χρήστες είναι παράλληλα και δημιουργοί / πάροχοι περιεχομένου που, προφανώς, θέλουν να έχουν λόγο σ’ ό,τι αφορά στη διαχείρισή του. Με τον ίδιο να δηλώνει ότι θέλει να κάνει το Twitter «καταφύγιο για την ελευθερία της έκφρασης» κι επίσης να επιτρέψει στον «κομένο» πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να επιστρέψει στην πλατφόρμα, δεν χρειάζονταν περισσότερα για να ξεσηκωθούν οι χρήστες, εκφράζοντας την ανησυχία τους ότι θα επικρατήσουν πλέον ρητορική μίσους και παραπληροφόρηση.

Αν δεν υπάρξει κάποιος οικονομικός συμβιβασμός (δύσκολο, με τις θέσεις που έχουν ήδη πάρει οι δυο πλευρές), προβλέπεται μακρύς, επίπονος και δαπανηρός δικαστικός αγώνας. Κι αν ο Μασκ μπορεί, με τα χρήματα που έχει, να αντιμετωπίσει μια τέτοια εξέλιξη, το Twitter σίγουρα θα δυσκολευτεί. Ήδη, η μετοχή του σημείωσε πτώση κι έγιναν κάποιες απολύσεις. Παρόλα αυτά, ο μεγαλύτερος χαμένος (ηθικά, κατ’ αρχήν) θα είναι αυτός. Δύσκολοι καιροί για κροίσους – πολύ περισσότερο, όταν είναι παρορμητικοί και αψυχολόγητοι…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η είδηση ότι η Deutsche Telekom δημιουργεί ένα κέντρο έρευνας και ανάπτυξης στη Θεσσαλονίκη δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Ήταν κάτι που είχε ακουστεί εδώ και αρκετές εβδομάδες. Μάλιστα, οι αρχικές πληροφορίες ανέφεραν ότι ο γερμανικός τηλεπικοινωνιακός όμιλος σκόπευε να προσλάβει 300 άτομα από την Ελλάδα για να στελεχώσουν το κέντρο, συν τα περίπου 300 άτομα που θα έρθουν από το εξωτερικό, καθώς ουσιαστικά πρόκειται για μία «μεταφορά» μέρους του κέντρου που είχε η DT στην Αγία Πετρούπολη.

Τελικά, ο αριθμός των προς πρόσληψη Ελλήνων έπεσε στους 200. Ενδεχομένως, γιατί πολύ απλά δεν είναι πλέον και τόσο εύκολο να βρεις τόσο κόσμο, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες πόλεις στην Ελλάδα. Η έλευση ουκ ολίγων πολυεθνικών εταιρειών που δημιουργούν τμήματα έρευνας και ανάπτυξης στη χώρα μας και προχωρούν σε προσλήψεις αρκετών εκατοντάδων ατόμων που έχουν, φυσικά, τις κατάλληλες ψηφιακές δεξιότητες, έχει δημιουργήσει ένα πρόβλημα που πριν από 10-15 χρόνια δε θα το σκεφτόμασταν καν: η προσφορά ανθρώπινου δυναμικού να είναι μικρότερη από τη ζήτηση!

Η αναζήτηση ανθρώπινου "ταλέντου" είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά πολλές χώρες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Πολλοί υποστηρίζουν ότι με αυτό τον τρόπο μπορούμε να προσελκύσουμε πίσω τους Έλληνες που έφυγαν την περασμένη δεκαετία λόγω της κρίσης. Αλλά αυτό δεν είναι και τόσο απλό, υπό την έννοια ότι οι χώρες που πήγαν τους χρειάζονται και οι εκεί εταιρίες είναι διατεθειμένες να πληρώσουν κάτι παραπάνω για να τους κρατήσουν.

Στην Ελλάδα βλέπουμε ότι η ζήτηση για ανθρώπους με τις κατάλληλες ψηφιακές δεξιότητες να είναι τεράστια. Και δε μιλάμε μόνο για developers, αλλά και άλλες ειδικότητες. Οι μηχανικοί δικτύων, για παράδειγμα, δέχονται καθημερινά -μέσω LinkedIn- τουλάχιστον μία προσφορά για εργασία. Οι digital marketeers επίσης έχουν μεγάλη ζήτηση. Γενικότερα, το να βρεις τους κατάλληλους επαγελματίες δεν είναι και τόσο εύκολο.

Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για τις μικρότερες επιχειρήσεις που δυσκολεύονται πλέον να κρατήσουν τους ανθρώπους τους. Και σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι μόνο οι καλύτεροι μισθοί αλλά και οι συνθήκες εργασίας και οι παροχές που τους δίνουν οι «μεγάλοι».

Η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει για αρκετό καιρό. Πολύ απλά, γιατί η ψηφιακή εποχή έχει άλλες ανάγκες σε σχέση με το παρελθόν. Τα πανεπιστήμια και οι διάφορες σχολές δεν έχουν προλάβει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, οπότε η ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, όσον αφορά ανθρώπους με ψηφιακές δεξιότητες, θα αργήσει να επανέλθει.

Και στο μεταξύ, οι πιο μικρές επιχειρήσεις θα πρέπει να ζήσουν με την ανησυχία ότι θα χάνουν εύκολα τους ανθρώπους τους. Πως μπορούν να το αντιμετωπίσουν; Ένας τρόπος είναι να αλλάξουν τη νοοτροπία τους. Και να δουν πως μπορούν να προσφέρουν στους εργαζόμενους τους καλύτερες συνθήκες εργασίας, περισσότερες παροχές και διευκολύνσεις. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να απαιτείς πλέον ο εργαζόμενος σου να έρχεται κάθε μέρα στο γραφείο, αν αυτό δεν είναι απαραίτητο. Ούτε να καθυστερείς να του πληρώσεις το εξοδολόγιο. Και πρέπει να του δίνεις τη δυνατότητα να βελτιωθεί, ώστε να κάνει το επόμενο βήμα.

Γενικώς, η κατάσταση είναι ιδιόμορφη. Και για τις πιο μικρές επιχειρήσεις, η αλλαγή που πρέπει να κάνουν είναι πολύ πιο μεγάλη, καθώς σχετίζεται με τη διαμόρφωση μίας νέας κουλτούρας. Κάτι που στην Ελλάδα, δεν είναι διόλου εύκολο.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Brain drain από τις ΗΠΑ; Αμέ! Σε καιρούς ευαίσθητους και «ρευστούς», σαν τους σημερινούς, που ακόμα κι η παραμικρή αφορμή προκαλεί παλιρροϊκά κύματα (για τα γνωστά μας τσουνάμι, λέω) στον χώρο του ανθρώπινου δυναμικού, τα πάντα μπορούν να συμβούν – ακόμα και brain drain από τη Γη της Επαγγελίας, όσον αφορά στις ευκαιρίες και τις προοπτικές που το ίδιο το σύστημα ανοίγει, σχετικά εύκολα.

Όμως, οι ανατροπές που προκάλεσε τα τελευταία χρόνια η πανδημία, δεν έχουν ακόμα αφομοιωθεί από την κοινωνία, η οποία δεν έχει ηρεμήσει – η σκόνη δεν έχει «κάτσει». Η τρικυμία συνεχίζει να κυριαρχεί σε συναισθήματα και αποφάσεις, αλλάζοντας τα μυαλά (και τις πορείες) των ανθρώπων, που όλο και πιο συχνά αποφασίζουν να αλλάξουν ζωή…

Η «Μεγάλη Παραίτηση» αποτελεί πλέον πραγματικότητα για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, με περισσότερο προβληματική την κατάσταση στις ΗΠΑ (απ’ όπου και ξεκίνησε αυτό το κίνημα), χωρίς να διαφαίνεται κάποια λύση στον ορίζοντα. Κι είναι λογικό, όταν η χώρα μετράει ήδη πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς, όταν φίλοι, συνεργάτες και συγγενείς χάνουν με «συνοπτικές διαδικασίες» τη ζωή τους από την Covid, πολλοί, μα πάρα πολλοί να αναθεωρούν παγιωμένες απόψεις, να αναρωτιούνται αν αξίζει τον κόπο να ακολουθούν τον (συνήθη στις ΗΠΑ) δρόμο της σκληρής δουλειάς, χωρίς να χαίρονται τις χαρές της ζωής.

Έτσι, διεκδικούν βελτιώσεις στην καθημερινότητά τους, απαιτούν έναν υβριδικό τρόπο δουλειάς (όπου αυτό είναι εφικτό, βέβαια, ανάλογα με το επάγγελμα του καθενός) και σημαντική ελευθερία, τόσο όσον αφορά στο ωράριο, όσο και στην επιλογή του τόπου δουλειάς – κι αν δεν τα βρίσκουν, παραιτούνται και «πάνε για άλλες Πολιτείες»…

Κι αν το δημοφιλές (παρότι λίγο παλιακό, πιά) ελληνικό τραγούδι προφανώς αναφέρεται σε άλλες χώρες και νέους τόπους, σε νέα ξεκινήματα, στην Αμερική υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτή η παρότρυνση να βγει αληθινή, προσθέτοντας νέα προβλήματα στις μεγάλες επιχειρήσεις (ανάμεσά τους και πολλές τεχνολογικές), όσον αφορά στο φθίνον, έτσι κι αλλιώς, ανθρώπινο δυναμικό τους.

Σαν να μην έφταναν οι ελλείψεις προσωπικού σε συγκεκριμένους κλάδους, οι ειδήμονες σ’ αυτά τα θέματα αναμένουν πλήθος αιτήματα και σημαντικό αριθμό μετακινήσεων γυναικών εργαζομένων από Πολιτείες ελεγχόμενες από Ρεπουμπλικάνους σε άλλες, ελεγχόμενες από τους Δημοκρατικούς, ως απόρροια της απόφασης του αμερικανικού Ανώτατου Δικαστηρίου, που έδωσε στις πρώτες τη δυνατότητα να απαγορεύσουν (υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις) τις αμβλώσεις, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών και αντιδράσεων.

Οι περισσότερες μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες -για τις οποίες τέτοιου είδους μετακινήσεις θα προκαλούσαν πολλά προβλήματα- προσφέρθηκαν αμέσως να καλύψουν τα έξοδα ολιγοήμερων ταξιδιών στις «ελεύθερες» Πολιτείες, όταν παραστεί ανάγκη, όμως μάλλον θα αντιμετωπίσουν μεγαλύτερες προκλήσεις, όσον αφορά στα επεκτατικά σχέδιά τους στις «ανελεύθερες», αλλά και τη διαχείριση των δεδομένων των εργαζομένων τους, αν τους ζητηθούν από τις αρχές, όπως τους δίνει το δικαίωμα ο νόμος… Μάλιστα, η Google δεσμεύτηκε πριν από λίγες ημέρες να διαγράφει τα στοιχεία γεωεντοπισμού γυναικών που επισκέπτονται κλινικές γι’ αυτόν τον λόγο. Όμως, από την άλλη, οι εργαζόμενες αποκτούν ξαφνικά μια κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτη εξάρτηση από τους εργοδότες τους, με τους οποίους πρέπει να μοιραστούν τόσο ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα…

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, έχουμε τον τελευταίο καιρό και τη «σφήνα» εκ μέρους του Καναδά, που μπαίνει κι αυτός στον αγώνα για τη διεκδίκηση του (αμερικανικού και όχι μόνο) ταλέντου. Με την ελπίδα ότι πολλοί (και κυρίως πολλές) θα σκεφτούν να περάσουν το σύνορο με τις ΗΠΑ, ενώ περισσότεροι θα έρθουν από άλλες χώρες, έχει αρχίσει να προσφέρει δελεαστικά κίνητρα και να χαλαρώνει τη νομοθεσία του σε θέματα μετανάστευσης (υπό ειδικές περιπτώσεις).

Κι απ’ ό,τι φαίνεται με επιτυχία, αφού πέρυσι ο Καναδάς δέχτηκε τους περισσότερους νέους μετανάστες στην ιστορία του, ενώ το αντίστοιχο νούμερο στις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 50%... Μάλιστα, απ’ ό,τι γράφτηκε στα ΜΜΕ, η κυβέρνηση Τριντό ανακοίνωσε τον περασμένο Απρίλιο ότι την ερχόμενη πενταετία θα προικίσει με σχεδόν 800 εκατ. $ μια κρατική υπηρεσία, η οποία θα επενδύει σε καινοτομικές λύσεις από τους χώρους της επιστήμης και της τεχνολογίας, με στόχο η χώρα να διεκδικήσει πρωταγωνιστική θέση στη διεθνή αγορά..

Τρέχουμε, τώρα, λέμε!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]