Επωνύμως…

Λέτε να τα χάσουμε; Ποια; Μα, τα κοινωνικά δίκτυα, τα social media που μπήκαν στη ζωή μας πριν από σχεδόν 20 χρόνια (το Facebook ιδρύθηκε το 2004, με όραμα ‘να συνδέσει κάθε άνθρωπο σ’ όλο τον κόσμο’) αλλά, τελευταία, δεν δείχνουν να είναι και τόσο καλά στην υγεία τους. Και πώς να είναι, όταν οι απολύσεις στο Meta / Facebook φτάσανε τις 11.000 (στο 13% του εργατικού δυναμικού της εταιρίας αντιστοιχεί αυτό, χωρίς να ξέρουμε πόσους ακριβώς «θα πάρει η μπάλα», από το FB και τους «ομόσταβλους» Instagram και WhatsApp) και δεν ξέρουμε στις πόσες θα σταματήσει το κοντέρ.

Να μη μιλήσουμε για το Twitter, όπου ο νέος ιδιοκτήτης του, ο μέγας Elon (ένας είναι ο Elon) έχει απολύσει από τότε που ολοκληρώθηκε η απόκτηση του «μπλε πτηνού» περισσότερους από 3.500 εργαζομένους, τους μισούς στην  εταιρία, με πρώτη την ηγετική ομάδα και αμέσως μετά το -ιδιαίτερα κρίσιμο για την καθημερινή λειτουργία- τμήμα ελέγχου περιεχομένου…

Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση, η ανάληψη της διοίκησης από τον Μασκ που ξεκίνησε από το πρώτο κιόλας λεπτό «τα δικά του», στέλνοντας αλλοπρόσαλλα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση (χαρακτηριστική η απόφαση για επιβάρυνση κάθε χρήστη με 20$/μήνα για την «μπλε βούλα» της επικύρωσης ως μέλους, που μειώθηκε ταχύτατα σε 8$ και είναι άγνωστο αν θα παραμείνει τελικά ή θα καταργηθεί), συνοδεύτηκε από ουσιαστική απόσυρση της (οικονομικής) στήριξης του Twitter από μεγάλους διαφημιζόμενους, αλλά και την εν ψυχρώ απομάκρυνση χιλιάδων χολωμένων χρηστών, που έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους από αυτά τα καμώματα. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, λοιπόν, τίποτα δεν αποκλείει (ήδη το είπε ο Μασκ) το ενδεχόμενο χρεωκοπίας, τους επόμενους μήνες…

Τι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν; Κανείς δεν ξέρει, αλλά ήδη στον διεθνή Τύπο (το μακροσκελές άρθρο στο περιοδικό The Atlantic, της 10^ης Νοεμβρίου, είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό δείγμα προβληματισμού) άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους κείμενα που θέτουν το ερώτημα αν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν πλέον μέλλον (όχι, υποστηρίζει το παραπάνω άρθρο, γιατί σταδιακά εκλείπουν οι λόγοι ύπαρξής τους) ή πρόκειται να αλλάξει κάτι… Όμως, τί να αλλάξει και πώς; Η ‘σύνδεση’ την οποία υπόσχονταν μπορεί να γίνει πλέον με πολλούς άλλους και περισσότερο άμεσους τρόπους -η πανδημία μας «έμαθε» πολλά ‘νέα κόλπα’, με την εικονική επικοινωνία να είναι πλέον (εκτός από τρόπος εργασίας) συχνά και τρόπος ζωής.

Οι «φίλοι» μπορεί να είναι πολλοί, αλλά -στις περισσότερες των περιπτώσεων- δεν είναι καν αληθινοί. Ναι, μπορείς να ανακαλύψεις ακόμα τα ίχνη ενός χαμένου γνωστού / συμμαθητή / παλιού φίλου στο Facebook, αλλά υπάρχουν πλέον κι άλλοι τρόποι για να το πετύχεις, τώρα που εξοικειωθήκαμε με την ψηφιακή τεχνολογία. Το ίδιο συμβαίνει και με την ενημέρωση και τη ψυχαγωγία, που επίσης περνούν μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Όμως, αν η ‘βουτιά’ του χρήστη στο άφθονο περιεχόμενο γίνει χωρίς τα απαραίτητα «φίλτρα», ως προς την αξιοπιστία και τον έλεγχο του εκάστοτε δημιουργού / παραγωγού (κάτι που δεν είναι εύκολο και δεν γίνεται συχνά, ειδικά από νεαρής ηλικίας χρήστες), τότε τα κακά μπορεί εύκολα να ξεπεράσουν αθροιστικά όλα τα καλά…

Η εγγενής πλέον τοξικότητα του περιεχομένου, η διαδεδομένη παραπληροφόρηση με τις θεωρίες συνωμοσίας να περισσεύουν, αλλά -ιδίως τα τελευταία χρόνια- η ενεργή εμπλοκή με την πολιτική (χαρακτηριστικά παραδείγματα, τόσο η διαβόητη ιστορία του Facebook με την Cambridge Analytica και τον ‘ρωσικό δάκτυλο’ στις προηγούμενες αμερικανικές εκλογές, όσο και η πρόσφατη δήλωση Μασκ ότι «εμείς στηρίζουμε τους Ρεπουμπλικάνους», που δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το ‘χρώμα’ του Twitter, εφεξής) μόνο καλό δεν κάνουν στην ποιότητα των δικτύων και τον ρόλο που παίζουν στη σύγχρονη και ολοένα περισσότερο δικτυωμένη κοινωνία.

Μάλιστα, οι ‘ολιγάρχες’ της κοινωνικής δικτύωσης προσπαθούν (και κάποιοι το καταφέρνουν) να έχουν όσο γίνεται περισσότερα μέσα στη διάθεσή τους, ώστε μέσω αυτών να ελέγχουν τα εκατομμύρια των χρηστών και, βεβαίως, τον τεράστιο πλούτο των δεδομένων τους, τα οποία πωλούν σε κάθε ενδιαφερόμενο παράγοντα της αγοράς. Έτσι, η Meta ελέγχει, όπως είπαμε, Facebook, Instagram και WhatsApp, η Microsoft τα Skype και LinkedIn, η Alphabet / Google το YouTube, η Yahoo! το Tumblr και έπεται συνέχεια…

Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι, να μου το θυμηθείτε…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μία από τις σημαντικότερες διαφορές μεταξύ των φυσικών και των online καναλιών πώλησης, κατά την προσωπική άποψή μου, τουλάχιστον, είναι η ύπαρξη των αξιολογήσεων από τους καταναλωτές.

Πρόκειται για μία δυνατότητα, η σημασία της οποίας ενισχύεται πολύ τα τελευταία χρόνια, καθώς πλέον οι καταναλωτές μπορούν να καταθέτουν την εμπειρία τους και ταυτόχρονα να διαβάζουν τις εμπειρίες άλλων που προηγήθηκαν από αυτούς. Είτε όσον αφορά ένα προϊόν που αγόρασαν, είτε μία υπηρεσία που χρησιμοποίησαν, ή μία εμπειρία που είχαν.

Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι καταναλωτές είναι πλέον πολύ πιο ενεργοί ακόμη και στην Ελλάδα που δεν φημιζόταν στο παρελθόν για αυτό. Και μάλιστα, δεν καταθέτουν μόνο τις καλές εμπειρίες, αλλά και τις κακές. Και έχουμε και τα στοιχεία που υποστηρίζουν αυτή την άποψη.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πρόσφατης έρευνας «CX Stories» της Focus Bari, το 69% των Ελλήνων καταναλωτών συμβουλεύονται κριτικές και αξιολογήσεις πριν αγοράσουν ένα προϊόν ή μία υπηρεσία. Η Focus Bari, μάλιστα, επισημαίνει πως το ποσοστό αυτό αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, ειδικά στις νεαρές ηλικίες.

Επιπλέον, το 60% δηλώνει ότι μοιράζεται την εμπειρία που είχε είτε online είτε στα social media. Όπερ σημαίνει ότι δαπανά χρόνο, προκειμένου να δηλώσει αν κάτι του άρεσε ή δεν του άρεσε. Και είναι αξιοσημείωτο ότι σταδιακά βλέπουμε τις αξιολογήσεις να γίνονται όλο και πιο λεπτομερείς, τόσο στις καλές όσο και στις άσχημες εμπειρίες.

Αυτή η τάση είναι κάτι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Κυρίως επειδή τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν ένα άμεσο feedback για την ποιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών, αλλά και για τη συνολική εμπειρία που προσφέρουν στους πελάτες τους. Ειδικά από τη στιγμή που ένας μεγάλος αριθμός πελατών διαβάζει πρώτα τις αξιολογήσεις και μετά επιλέγει τί θα αγοράσει και από που θα κάνει την αγορά του.

Βέβαια, μπορεί να πει κανείς ότι σε πολλές περιπτώσεις ένα σχόλιο μπορεί να είναι επίτηδες κακόβουλο. Μία άποψη που έχει βάση, φυσικά. Αλλά είναι λάθος και αυτό που κάνουν αρκετές εταιρείες, που δεν δίνουν τη δυνατότητα για σχόλια στο κοινό. Αντίθετα, θα πρέπει να τα ενθαρρύνουν και σε όλες τις περιπτώσεις να απαντάνε, είτε είναι θετικά, είτε είναι αρνητικά. Γιατί το γεγονός ότι υπήρξε μία αρνητική εμπειρία, μπορεί να οφείλεται σε ένα λάθος, ή σε μία "κακιά στιγμή".

Δεν είναι κακό να παραδέχεσαι τα λάθη σου και να προσπαθείς να τα επανορθώσεις. Ούτε είναι λάθος να απαντάς και να δίνεις και τη δική σου οπτική για το τι συνέβη. Το αντίθετο, θα έλεγα. Πολύ απλά γιατί με αυτό τον τρόπο μπορεί να διορθώσεις μία κακή ή λανθασμένη εντύπωση. Οπότε, δώστε έμφαση στις αξιολογήσεις και στις κριτικές. Και μην τις φοβάστε, αλλά αντίθετα να τις ενθαρρύνετε.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στο εξής, λοιπόν, θα έχουμε πολλά να δούμε και να ακούσουμε από τον Elon (ένας είναι ο Elon!) Μόλις «κατοχύρωσε» την ιδιοκτησία του Twitter στο όνομά του, δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ για να αρχίσει «τα δικά του»…

Τις πρώτες απολύσεις τις ξεκίνησε σε «χρόνο dt» (με άμεσα θύματα τη «στενή» διοικητική ομάδα – παρηγοριά τους τα κοντά 100 'μύρια δολάρια, που μοιράστηκαν σε αποζημιώσεις, κατά τα άλλα ούτε το στυλό τους δεν πρόλαβαν να βάλουν στην τσέπη, που λέει ο λόγος, πριν τους συνοδέψει η ασφάλεια του Μασκ εκτός κτηρίου)… Τις επόμενες τις ανήγγειλε λίγο μετά (πάνω από 3000 άτομα, γιατί βρίσκει το προσωπικό υπεράριθμο, λέει – ήδη άσκησαν ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του – άγνωστη η κατάληξη, όταν γράφονται αυτές οι γραμμές – θα κρατήσει μονάχα όσους κοιμούνται στο γραφείο)…

Να μην πούμε και για τις πρώτες δηλώσεις του: από την αποκατάσταση της «ελευθερίας του λόγου» (όπως την εννοεί αυτός, τουλάχιστον, που μάλλον απέχει αρκετά από αυτό που εννοεί ο περισσότερος κόσμος) ως την επιβολή χρηματικού αντιτίμου για την επιβεβαίωση της ταυτότητας χρήστη, κάθε μήνα – ουσιαστικά, κάτι σαν συνδρομή. Κι όχι ένα τυχαίο ποσό: 20$ ζήτησε αρχικά, για να πέσει μια ημέρα αργότερα στα 8$ (όταν κατάλαβε, από τον σάλο που ξεσηκώθηκε, ότι θα του μείνουν πλέον ελάχιστοι «πιστοί» κι αυτοί, στην πλειοψηφία τους, «βαμμένοι» οπαδοί του Τραμπ και περιθωριακά στοιχεία, τα οποία έχουν εξοβελιστεί απ’ όλα τα άλλα κοινωνικά δίκτυα).

Η πιο ωραία και σημαδιακή «κόντρα», όμως, έγινε την πρώτη κιόλας ημέρα, λίγο μετά το επεισόδιο με τον νιπτήρα (sink, στα αγγλικά) κατά την είσοδό του στα γραφεία του Twitter και το (τραβηγμένο) λογοπαίγνιο (let it sink – «ας το χωνέψουν όλοι» – πως είμαι πλέον ο ιδιοκτήτης). Στο μήνυμα του Μασκ ότι «το πουλί είναι πλέον ελεύθερο» (άρα, θα κάνει ό,τι θέλει εκείνο, δηλ. ό,τι αποφασίσω εγώ, που είμαι το αφεντικό), ο αρμόδιος Ευρωπαίος Επίτροπος, Τιερί Μπρετόν, απάντησε ότι «στην Ευρώπη, πάντως, θα πετάει όπως λένε οι δικοί μας νόμοι και κανονισμοί». Κι απ’ ό,τι φαίνεται, το μήνυμα έφτασε στον παραλήπτη, που έσπευσε να διαβεβαιώσει πως «βεβαίως, αυτό θα γίνει – αλήθεια, πότε θα έρθετε από εδώ, να τα πούμε κι από κοντά;»

Μ’ άλλα λόγια, ο πολύπειρος (και αρκετά ‘φλεγματικός΄ για Γάλλος – από τους Βρετανούς συνήθως περιμένουμε τέτοια σχόλια, αλλά αυτοί είναι πλέον εκτός ΕΕ) Επίτροπος πέταξε πρώτος το γάντι και ουσιαστικά άφησε τον Elon (ένας είναι ο Elon!) να καταλάβει πως είναι έτοιμος τόσο αυτός, όσο και η Επιτροπή να του δείξουν «πόσα απίδια χωράει ο σάκος»…

Και, ναι μεν, το βασικό κίνητρο του Μασκ για την εξαγορά του Twitter είναι -όπως όλα δείχνουν- πολιτικό (εμπορικό δεν είναι, το παραδέχθηκε κι ο ίδιος), αλλά σίγουρα δεν θέλει το κακό να γίνει χειρότερο από οικονομικής πλευράς – σε κανέναν λογικό άνθρωπο δεν αρέσει να βλέπει τα εκατομμύριά του να εξανεμίζονται, ακόμα κι αν είναι ο πλουσιότερος σ’ αυτόν τον πλανήτη… Πολύ περισσότερο, όταν η μια μετά την άλλη, μεγάλες επιχειρήσεις αποσύρουν ή «βάζουν στον πάγο» τις διαφημίσεις τους, μέχρι νεωτέρας.

Κι αυτό μπορεί να πλήξει ακόμα περισσότερο τα πενιχρά, έτσι κι αλλιώς, κέρδη του Twitter που δεν ήταν ιδιαιτέρως πολλά τα τελευταία χρόνια – ίσα βάρκα-ίσα νερά, ήταν… Το ’21 εμφάνισε λειτουργικές ζημίες πάνω από 220 εκ. δολάρια και γράφτηκε χωρίς να διαψευστεί πως ο Μασκ επωμίστηκε -εκτός από τα 44 δισ. δολάρια της αγοράς του «γαλάζιου πουλιού»- άλλα 13 δισ. δολάρια σε χρέη προς τρίτους. Αν μειωθούν και οι διαφημίσεις, χαιρέτα μας τον πλάτανο – αφήστε που ούτε το κλίμα είναι ευνοϊκό στον χώρο της κοινωνικής δικτύωσης, καθώς όλα τα μεγάλα ονόματα επηρεάζονται αρνητικά από τη γενικότερη πτώση της κεφαλαιοποίησης των τεχνολογικών εταιριών.

Γράψαμε κι εμείς, πρόσφατα, γι’ αυτή την κάμψη των μεγάλων της τεχνολογίας, ως αποτέλεσμα πολλών και διαφορετικών παραγόντων. Κι από πάνω, να έχεις τους ειδήμονες της αγοράς να τονίζουν πως η αγορά του Twitter ήταν «one of the most overpaid acquisitions, ever»…

Αναμένονται έντονα καιρικά φαινόμενα, τις επόμενες ημέρες, με ευρύτατες επιπτώσεις ακόμα κι αν λέγεσαι Elon (ένας είναι o Elon!) ή, μάλλον, ακριβώς λόγω αυτού…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στην ψηφιακή εποχή ο καταναλωτής έχει αλλάξει πολύ. Και δεν είναι μόνο η περίοδος της πανδημίας που έφερε στο προσκήνιο τα ψηφιακά κανάλια. Η αξιοποίηση των online καναλιών και γενικότερα του Διαδικτύου προϋπήρχε, απλά τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας επιτάχυναν τις εξελίξεις και έφεραν στο προσκήνιο τάσεις που ήδη είχαν κάνει την εμφάνιση τους, αλλά για έναν σημαντικό αριθμό επιχειρήσεων λιανικής, ιδίως για εκείνες που το ψηφιακό κομμάτι ήταν πολύ μικρό, η προσοχή που έδιναν ήταν περιορισμένη.

Το ερώτημα που θέτουν αρκετές επιχειρήσεις πλέον είναι ένα: τί θέλει, τελικά, ο καταναλωτής; Δύσκολο ερώτημα, θα έλεγε κανείς, αλλά την απάντηση μπορούν να τη δώσουν εύκολα οι ίδιοι οι άνθρωποι μίας επιχείρησης. Πολύ απλά, γιατί είναι οι ίδιοι καταναλωτές.

Είναι σαν αυτό που συνέβαινε προ πανδημίας, που ήταν πολλοί εκείνοι που έλεγαν ότι στον κλάδο τους δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πράγματα λόγω της «εμπλοκής» του Internet και των smartphones. Αλλά όταν τους ρωτούσες πως βρίσκουν ταξί, ή πως παραγγέλνουν καφέ και φαγητό, ή ακόμη και πως κλείνουν κατάλυμα για τις διακοπές τους, οι περισσότεροι απαντούσαν ότι το έκαναν μέσω Beat, μέσω efood ή box και μέσω Booking ή Airbnb. Άρα, αφού άλλαξαν αυτοί οι κλάδοι, γιατί να μην διαταραχθεί το status quo και στον δικό τους;

Αν λοιπόν θέλει κανείς να κατανοήσει το τί θέλει ο καταναλωτής, θα πρέπει να βάλει τον εαυτό του στη θέση του… καταναλωτή.

Προφανώς, όλοι μας θέλουμε την καλύτερη τιμή. Όμως, έχουμε συνειδητοποιήσει πλέον -τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία- ότι, σε γενικές γραμμές, ισχύει και το «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις». Απλά, δεν θες να πληρώσει για κάτι πολύ παραπάνω απ’ όσο αξίζει. Αλλά είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις κάτι παραπάνω προκειμένου η εμπειρία της αγοράς και αναφέρομαι στο σύνολο της διαδικασίας να είναι χωρίς ζητήματα και χωρίς να προκαλεί εκνευρισμούς.

Δηλαδή, πολύ απλά, εάν για να γλιτώσεις 10 ευρώ στην αγορά ενός παντελονιού, υποχρεωθείς να περιμένεις να το παραλάβεις καμιά τριανταριά μέρες και να πρέπει να είσαι 2-3 φορές την εβδομάδα συγκεκριμένες ώρες στο σπίτι σου, τότε μάλλον θα προτιμήσεις να δώσεις αυτά τα 10 ευρώ επιπλέον.

Όλοι μας θέλουμε να έχουμε μία καλή εμπειρία. Θέλουμε να μπορούμε να κάνουμε την έρευνά μας online και μετά να πηγαίνουμε στο φυσικό κατάστημα και να μην βρισκόμαστε προ εκπλήξεων. Θέλουμε το site να είναι όσο το δυνατόν πιο γρήγορο και με πολλαπλά κριτήρια αναζήτησης και φίλτρα. Θέλουμε να έχουμε επιλογές όσον αφορά στις πληρωμές, αλλά στον τρόπο παραλαβής ή παράδοσης μίας παραγγελίας.

Οι λέξεις – κλειδιά για το σύγχρονο λιανεμπόριο είναι «εμπειρία» και «επιλογές». Ο καταναλωτής θέλει την καλύτερη δυνατή εμπειρία και πολλές επιλογές καθ’ όλη τη διαδικασία αγοράς. Και, φυσικά, να υπάρχει σωστή υποστήριξη. Ακόμη και αν έχει γίνει κάποιο λάθος, αν εξυπηρετήσεις σωστά και με υπομονή τον πελάτη σου, τότε θα καταφέρεις να τον κρατήσεις. Διαφορετικά, θα πάει κάπου αλλού για την επόμενη αγορά του.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ξέρω, καλοί μου αναγνώστες, όπως το γνωρίζετε κι εσείς που μας διαβάζετε από χρόνια, πως αυτή εδώ η στήλη σπανίως έως ποτέ ασχολείται με οικονομικά θέματα και τον «παλμό των αγορών», με τιμές μετοχών στα Χρηματιστήρια και ανακοινώσεις των αποτελεσμάτων μικρών και μεγάλων εταιριών στον ευρύτερο διεθνή χώρο της τεχνολογίας.

Όμως, οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα κι όσα θα διαβάσετε στη συνέχεια μάλλον δικαιολογούν την «παρασπονδία» από τις αρχές μας. Γιατί, τις τελευταίες ημέρες έχουμε κάποιες εξελίξεις, που μόνο καλό δεν προμηνύουν για τους ερχόμενους μήνες, καθώς επηρεάζουν αρνητικά την αγορά -και όχι μόνο…

Μαύρα τα μαντάτα, λοιπόν, για τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες (“Tech earnings gloom” βροντοφώναζε το Bloomberg στο site του), την περασμένη εβδομάδα, καθώς η μια μετά την άλλη ανακοίνωναν (ή προειδοποιούσαν) για αποτελέσματα κατώτερα των προσδοκιών, με την Amazon να κάνει λόγο για χαμηλές προσδοκίες τις γιορτές, τη Meta να βγαίνει έπειτα από πολύ καιρό από το Global Top 20, την Apple να μιλάει για «ίσα βάρκα – ίσα νερά» και τους κατασκευαστές ημιαγωγών να παραδέχονται ότι το παράκαναν στην αύξηση παραγωγής (για να αντιμετωπίσουν τα γνωστά προβλήματα από τις αλλεπάλληλες κρίσεις και την πανδημία) και πλέον δεν ξέρουν τι να κάνουν με τα αποθέματά τους…

Και λοιπόν; «Όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια» σαν να σας ακούω να λέτε – εμάς τι μας νοιάζει; όπως έστρωσαν, ας κοιμηθούνε! Όμως, όσο κι αν συμφωνώ μαζί σας θεωρητικά, άλλο τόσο σκέπτομαι τι (κακά, βεβαίως) μας επιφυλάσσει το μέλλον – και δεν είμαι μονάχα εγώ που το σκέφτομαι, αλλά και αρκετοί ειδήμονες από τον χώρο της αγοράς, οι οποίοι επισημαίνουν ότι η απώλεια άνω των 900 δις $ από την κεφαλαιοποίηση των Big Tech (Amazon, Apple, Meta, Alphabet/Google και Microsoft) μέσα σε λίγες ημέρες, σίγουρα θα προκαλέσει δράσεις και αντιδράσεις.

Οι ίδιοι, ερμηνεύουν τα μέτρια αποτελέσματα των «μεγάλων» ως απόρροια του αυξημένου κόστους παραγωγής, των πληθωριστικών πιέσεων και, κυρίως, της κάμψης στις πωλήσεις λόγω της κρίσης – όλα αυτά «πάνε πακέτο». Πώς να αγοράσουν επιχειρήσεις, οργανισμοί, αλλά και καταναλωτές νέα προϊόντα και υπηρεσίες τεχνολογίας, όσο κι αν τα χρειάζονται ειδικά οι δυο πρώτοι, όταν δεν ξέρουν σχεδόν κυριολεκτικά τί τους ξημερώνει;

Amazon και Microsoft -δυο από τους μεγαλύτερους, αν όχι οι μεγαλύτεροι, «παίκτες» στην αγορά του cloud- ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι η ανάπτυξη των κλάδων τους στο cloud computing φέτος υστερεί έναντι των προσδοκιών, καθώς οι πελάτες περιορίζουν τις επενδύσεις τους, προφανώς λόγω της ρευστής, αν όχι επικίνδυνης -σε κάποιους τομείς- κατάστασης.

Η κατρακύλα της τιμής των μετοχών τους, βεβαίως, επιβάλλει ανάλογες αντιδράσεις εκ μέρους τους, καθώς η αγορά τους κατηγορεί ότι συνεχίζουν να επενδύουν τεράστια ποσά για μια ανάπτυξη που δεν έρχεται, επομένως χωρίς αντίκρισμα. Κι αυτή η πίεση, όπως όλα δείχνουν, θα μετασχηματιστεί αργά ή γρήγορα σε περιστολή εξόδων, ανακατανομές πόρων και εστίαση σε συγκεκριμένους τομείς, τουλάχιστον όπου οι προοπτικές δείχνουν καλύτερες.

Για παράδειγμα, Google και Meta επιμένουν (ως ένα βαθμό, δικαίως) να επενδύουν τεράστια ποσά σε εφαρμογές και λύσεις Τεχνητής Νοημοσύνης (η δεύτερη και σε εφαρμογές AR/VR, που αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία «πατάει» το Metaverse), διεκδικώντας την πρωτοπορία και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, την επόμενη ημέρα – αυτή την προσπάθεια δύσκολα θα την αναστείλουν, οπότε ο «πέλεκυς» θα πέσει μοιραία σε άλλους τομείς.

Δύσκολοι καιροί για «δεινόσαυρους», λοιπόν, καθώς τα στοιχήματα που έχουν βάλει είναι πολλά και το μέλλον αβέβαιο. Η έλλειψη εμπιστοσύνης από το επενδυτικό κοινό μπορεί όντως να εξελιχθεί άσχημα – ίσως όχι όπως πριν από 20 χρόνια με το διαβόητο dot-com-bubble, τη «φούσκα» των τεχνολογικών εταιριών που τόσο πολλύ είχε επηρεάσει την αμερικανική, αλλά και τη διεθνή αγορά, όμως τις αναταράξεις και τις δυσκολίες μάλλον δεν θα τις γλυτώσουμε…

Μαζί και τις «παράπλευρες απώλειες»: έχουμε γράψει παλιότερα σ’ αυτή τη στήλη για το κίνημα της «Μεγάλης Παραίτησης», της αντίδρασης μετά την πανδημία κυρίως των νεότερων σε ηλικία εργαζομένων στα σφικτά ωράρια με φυσική παρουσία στο γραφείο, ειδικά στις τεχνολογικές εταιρίες. Οι περισσότεροι, έκτοτε, επέστρεψαν, όμως αρκετοί συνέχισαν να αντιδρούν, υιοθετώντας τη «Σιωπηλή Παραίτηση», δηλαδή λιγότερη δουλειά. Πρόσφατα δημοσιεύματα κάνουν πλέον λόγο για back to normal καταστάσεις. Μπροστά στη διαφαινόμενη ύφεση και τον κίνδυνο της απόλυσης, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αποδεικνύεται μάλλον ισχυρότερο…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία από τότε που το Facebook έγινε ένα μέσο που έπρεπε να έχεις παρουσία αν ήθελες να αξιοποιήσεις τα ψηφιακά κανάλια. Και έχουν περάσει και 3-4 χρόνια, από τότε που το Instagram ξεκινούσε να γίνεται το μέσο κοινωνικής δικτύωσης στο οποίο επίσης έπρεπε να έχεις παρουσία.

Και επειδή στην ψηφιακή εποχή που ζούμε οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, τώρα έχει έρθει η ώρα για ένα ακόμη μέσο κοινωνικής δικτύωσης να αρχίσει να απασχολεί σοβαρά όλους όσους ασχολούνται τόσο με το ηλεκτρονικό εμπόριο, όσο και με το digital marketing. Και το μέσο αυτό είναι το TikTok.

Η πρώτη «καραντίνα» ήταν η περίοδος όπου το TikTok έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό. Και αυτό γιατί ήταν παράξενο για όσους ήταν πάνω από 25 ετών να καταλάβουν τι κάνουν οι έφηβοι που μαζεύονταν και έκαναν διάφορα χορευτικά σκετς μπροστά από ένα smartphone. Τότε ήταν που αρχίσαμε να μαθαίνουμε για το TikTok, ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης με μικρής διάρκειας videos, το οποίο κάνει θραύση εδώ και μερικά χρόνια στις πιο νεαρές ηλικίες.

Ορισμένοι γονείς θα θυμούνται το Musical.ly, το οποίο εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας των ‘10s και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα είδος ψηφιακού karaoke που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στους μαθητές των γυμνασίων. Το 2018 το Musical.ly, το οποίο ξεκίνησε από την Κίνα, συγχωνεύτηκε με ένα άλλο «προϊόν» από την Κίνα, το TikTok και εκεί ήταν που άρχισε η «εκτόξευση» του συγκεκριμένου μέσου, το οποίο απειλεί πλέον σε δημοτικότητα το Instagram.

Αυτή τη στιγμή, όσοι ασχολούνται με το digital marketing και θέλουν να προσεγγίσουν τα «περίφημα» -ελέω τηλεόρασης- δυναμικά κοινά ξέρουν ότι το Instagram είναι το καλύτερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, καθώς το Facebook είναι μεν δημοφιλές, αλλά κυρίως στις μεγαλύτερες ηλικίες. Όμως, η ανερχόμενη «δύναμη» είναι το TikTok. Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότερα brands αναζητούν τρόπους για να αξιοποιήσουν το συγκεκριμένο μέσο, το οποίο έχει δημιουργήσει τους δικούς του influencers. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότεροι influencers με υψηλή δημοτικότητα στο Instagram, στρέφονται προς το TikTok προκειμένου να μην «ξεπεραστούν» από την εποχή τους.

Για να καταλάβει κανείς τη δυναμική του TikTok θα πρέπει να μπει και να το δοκιμάσει. Και θα εκπλαγεί από πολλά πράγματα. Το γεγονός ότι το Instagram δημιούργησε τα reels, τα οποία μοιάζουν αρκετά με το TikTok αποτελεί μία σαφής ένδειξη ότι στο «αρχηγείο» της Meta ανησυχούν μήπως κάποιο μέσο ξεπεράσει τη δημοτικότητα και κυρίως την εμπορική «δύναμη» του Instagram και αυτό το μέσο δεν ανήκει στον όμιλο της Meta. Καλό το Metaverse αλλά τα πολλά έσοδα προέρχονται από τις διαφημίσεις σε Facebook και Instagram.

Στην Ελλάδα, το TikTok είναι περισσότερο δημοφιλές απ’ όσο νομίζουν πολλοί. Επίσημος αριθμός χρηστών δεν υπάρχει, αλλά οι υπάρχουσες εκτιμήσεις αναφέρουν νούμερα που κινούνται σε επίπεδα πάνω από τα 3 εκατομμύρια. Με την τάση να είναι σαφώς ανοδική. Είναι σαν το Instagram πριν από 5 χρόνια, θα μπορούσαμε να πούμε. Και το κυριότερο, είναι πως πλέον δεν είναι μόνοι οι έφηβοι που είναι στο TikTok, αλλά και οι μεγαλύτερες ηλικίες.

Θα αναρωτηθεί κανείς τι μπορεί να κάνει στο Tiktok. Έξυπνα και δημιουργικά videos είναι μία απάντηση. Ιδέες υπάρχουν, όπως υπάρχουν και άνθρωποι που κατανοούν το μέσο και μπορούν να δώσουν λύσεις.

Το πρόβλημα ενδεχομένως να είναι άλλο: το πως μία πιο μικρή επιχείρηση μπορεί να αντέξει να έχει παρουσία τόσο στο Facebook όσο και στο Instagram όσο και στο TikTok, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη και άλλα μέσα, όπως το LinkedIn. Αυτό είναι ένα πρόβλημα και απ’ ότι φαίνεται για τα επόμενα χρόνια η ζήτηση για social media managers αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχετε σκεφτεί ποτέ, αγαπητοί μου αναγνώστες, ποιος καλός «άνεμος» φέρνει στα μέρη μας τα «μεγάλα ονόματα», τους «καλούς επενδυτές», τις σημαντικές «ευκαιρίες ανάπτυξης» κι όλα τα άλλα πολύ ωραία και ελπιδοφόρα που κάποιοι προβεβλημένοι τα δηλώνουν, εμείς τα γράφουμε κι εσείς τα διαβάζετε, παίρνοντας (λίγο ως πολύ, εξαρτάται από τον βαθμό ειλικρίνειας ή υπερβολής κατά μήκος όλης της ‘αλυσίδας’ που μόλις περιγράψαμε) δόσεις ελπίδας για την επόμενη ημέρα;

Προς Θεού, δεν θέλουμε να πούμε ότι αυτοί λένε ή εμείς γράφουμε κάτι που δεν ισχύει – κάτι τέτοιο αργά ή γρήγορα θα αποκαλυπτόταν και θα γύριζε «μπούμερανγκ» τόσο σε εμάς, όσο και σ’ εκείνους. Όμως, ένα σημαντικό μέρος της δικής μας δουλειάς, δηλαδή των δημοσιογράφων, είναι να ψάχνουμε -πέρα από την ίδια την είδηση- τις συγκυρίες και τα βαθύτερα αίτια που κρύβονται πίσω από μια εξέλιξη και -ουσιαστικά- την προκαλούν, είτε μεμονωμένα, είτε συνδυαστικά, σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν περισσότερα του ενός, κάτι που προφανώς δεν είναι καθόλου σπάνιο.

Βεβαίως, αυτή η «ενδοσκόπηση» δεν γίνεται συχνά – αναλωνόμαστε στο κυνήγι της είδησης και συνήθως δεν περισσεύει χρόνος (που είναι αναγκαίος, σε τέτοιες καταστάσεις) για να ψάξεις και να βρεις στοιχεία, να συνδυάσεις με κριτικό μάτι πηγές, να σκεφτείς και να καταλήξεις σε κάποια  συμπεράσματα που τίποτα δεν αποκλείει να αποδειχθούν λανθασμένα, αν δεν έχεις κάνει τους σωστούς συλλογισμούς. Από τη μια η έλλειψη χρόνου, λοιπόν, κι από την άλλη ο φόβος του λάθους – να μη μιλήσουμε και για τα δεινά της ψηφιακής «υπερ-έκθεσης» που μοιραία συνοδεύει πλέον κάθε διαδικτυακή δημοσίευση ή ανάρτηση, χωρίς -μερικές φορές- να υπάρχουν και να αναφέρονται τα αναγκαία αντεπιχειρήματα…

Έτσι, δεν είναι σπάνια η καταφυγή σε πηγές «εγνωσμένου κύρους», όπως πχ. τα στοιχεία ενός μεγάλου και έγκυρου ειδησεογραφικού πρακτορείου που έχει όλα τα μέσα, τα στοιχεία, τον χρόνο, την τεχνογνωσία και τους ανθρώπους για να ερευνήσει κάτι και να δώσει μια «βάση εκκίνησης» για τις δικές σου σκέψεις και προεκτάσεις, πολύ περισσότερο αν «ψυχανεμίζεσαι» πως «κάτι τέτοιο πρέπει να συμβαίνει», αλλά δεν έχεις τις αποδείξεις. Συμβαίνει κάποιες φορές – όχι συχνά, είναι αλήθεια- να βρίσκεις τέτοιες αφορμές, γι’ αυτό και θεωρώ ότι αξίζει η επισήμανσή τους. Αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση πρόσφατου άρθρου του Reuters, σχετικά με τις επενδύσεις των «μεγάλων», που επαληθεύουν σε μεγάλο βαθμό τη διάσημη φράση «Follow the money» (από την ταινία του 1976, ‘Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου’, όσοι τη θυμάστε, με θέμα το σκάνδαλο Γουότεργκέιτ), με μια μικρή παραλλαγή – «Follow the profit».

Και, για να μη μιλάμε με γρίφους, το άρθρο υποστηρίζει με τα ανάλογα στοιχεία πως ο ολοένα υψηλότερος πληθωρισμός αναγκάζει τις μεγάλες πολυεθνικές (ανάμεσά τους πάμπολλες οι τεχνολογικές, αλλά και οι επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών) να αναζητήσουν λύσεις για περικοπή του αυξανόμενου κόστους τους και συγκράτηση των περιθωρίων κέρδους, στήνοντας θυγατρικές (των εξαγορών μη αποκλειομένων) και κόμβους R&D στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη.

Το καλό πρακτορείο «παρακολουθεί» τις δραστηριότητές τους στην Πράγα, τη Βαρσοβία και τη Βουδαπέστη κι εμείς δεν μπορούμε παρά να προσθέσουμε στην εξίσωση αρκετές ελληνικές πόλεις, όπου τελευταία παρατηρείται έντονη επενδυτική δραστηριότητα. Διότι το κίνητρο είναι ακριβώς το ίδιο: όπως εκεί έτσι και εδώ, οι πολυεθνικές βρίσκουν πρόσβαση σε μια ποιοτική «δεξαμενή» μορφωμένων και πολύγλωσσων υποψήφιων στελεχών (αν στήσουν το δικό τους «μαγαζί» και δεν καταφύγουν στη συχνά προτιμότερη λύση του outsourcing), με σαφώς μικρότερες οικονομικές απαιτήσεις, πολύ περισσότερο αν τους δίνεται και η δυνατότητα για εργασία εξ αποστάσεως.

Αυτό το σημαντικό «κίνητρο» σε συνδυασμό με κάποιες υποχρεωτικές, βάσει των ευρωπαϊκών κανονισμών, κινήσεις για τη διαφύλαξη της ακεραιότητας και της ασφάλειας του ευρωπαϊκού περιεχομένου, που δεν μπορεί να «φύγει» από την ήπειρο, έχει παίξει σημαντικό ρόλο και στη δική μας «επενδυτική άνοιξη», με τις συνεχείς εξαγγελίες. Χωρίς να ξεχνάμε, βεβαίως, τα φορολογικά και άλλα κίνητρα που κάθε χώρα προσφέρει για να προσελκύσει επενδύσεις στο έδαφός της (ακόμα και σε «ατομικό» επίπεδο – βλέπε, ψηφιακούς νομάδες) και να ενισχύσει την τοπική οικονομία. Κι όπως όλα δείχνουν, ακόμα κι αν αυξηθεί ο πληθωρισμός (κάτι που ήδη γίνεται), πάλι φθηνότερα θα είναι σ’ αυτές τις χώρες σε σχέση με το Silicon Valley ή τα μεγάλα οικονομικά κέντρα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πριν από μερικές ημέρες βρέθηκα σε μία παρουσίαση της Ericsson που αφορούσε το 5G και την αποδοχή του (και) από τους Έλληνες καταναλωτές. Η έρευνα αφορούσε 37 χώρες και μία εξ αυτών ήταν η Ελλάδα. Και τα αποτελέσματα, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν αυτά που περίμενα, τουλάχιστον όσον αφορά στο θέμα της αξιοποίησης και της χρήσης.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, το ποσοστό των Ελλήνων που χρησιμοποιούν 5G -όπερ σημαίνει ότι έχουν συσκευή που το υποστηρίζει- είναι μόλις 5%. Πολύ χαμηλό ποσοστό, θα έλεγα, δεδομένου ότι έχω την αίσθηση ότι οι 5G συσκευές που έχουν διατεθεί στην ελληνική αγορά την τελευταία διετία αντιστοιχούν σε μεγαλύτερο ποσοστό από το 5% της συνολικής εγκατεστημένης βάσης.

Επίσης, η έρευνα αναφέρει ότι μόλις το 12% από τους αποκαλούμενους "tech enthusiasts" χρησιμοποιεί το 5G. Και πάλι μου μοιάζει χαμηλό το ποσοστό. Δεν μπορώ να αμφισβητήσω τα νούμερα, αν και δεν αποκλείεται πολλοί από τους 1.100 ερωτηθέντες απλώς να μην κατανόησαν πλήρως το ερώτημα στην έρευνα.

Τί θέλουν οι Έλληνες για να αρχίσουν να αξιοποιούν το 5G; Προσιτές συσκευές, μεγαλύτερη κάλυψη και καινοτόμες εφαρμογές. Ας δούμε λίγο αυτά τα τρία θέματα.

Όσον αφορά στις προσιτές συσκευές, θα έλεγα πως υπάρχουν ήδη στην ελληνική αγορά smartphones που λειτουργούν σε δίκτυα 5G και η τιμή τους κυμαίνεται σε επίπεδα της τάξεως των 200-250 ευρώ. Αν δεν είναι αυτό προσιτό επίπεδο, τότε δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι. Και σε κάθε περίπτωση, θα δούμε πολύ σύντομα 5G smartphones κάτω από τα 200 ευρώ. Σημειωτέον, πως η έρευνα πραγματοποιήθηκε την Άνοιξη, αλλά ακόμη και τότε είχαν εμφανιστεί προσιτά 5G μοντέλα.

Η κάλυψη είναι ένα θέμα. Όμως, έχει ήδη φθάσει στο 65% του πληθυσμού και τουλάχιστον ένας πάροχος το «σπρώχνει» το συγκεκριμένο θέμα. Γενικώς, στα μεγάλα αστικά κέντρα θα έλεγε κανείς ότι κάλυψη υπάρχει. Μπορεί ενδεχομένως να υπάρχει ένα θέμα με τις ταχύτητες, αλλά αυτό θα βελτιωθεί σταδιακά μέσα στους επόμενους μήνες, ιδίως όταν από το 2023 θα δούμε να τίθενται σε λειτουργία τα δίκτυα 5G SA (stand alone).

Εκεί που υπάρχει ζήτημα, κατά την προσωπική άποψη μου, είναι με τις καινοτόμες εφαρμογές. Κάτι που δεν έγινε κατανοητό όταν εμφανίστηκε το 5G, είναι πως καταρχάς θα το δούμε να αξιοποιείται από εφαρμογές που αφορούν τις επιχειρήσεις. Οι εφαρμογές για τους καταναλωτές -σε αυτή τη φάση- είναι λίγες, σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε πολλές χώρες, το 5G χρησιμοποιείται αντί για σταθερές ευρυζωνικές συνδέσεις σε περιοχές που είναι δύσκολο να καλυφθούν με γρήγορα ενσύρματα δίκτυα, κάτι που δεν έχουμε δει ακόμα στην Ελλάδα.

Πρακτικά, αυτό που περιμένουμε, είναι να δούμε τους δημιουργούς εφαρμογών να κάνουν το επόμενο βήμα και να σκεφτούν με διαφορετικό τρόπο. Η Ericsson εκτιμά ότι θα δούμε εφαρμογές από το χώρο του eXtended reality (XR) και του αποκαλούμενου Metaverse, αλλά προσωπικά νομίζω ότι το gaming και γενικότερα ο χώρος της ψυχαγωγίας είναι εκεί που θα δούμε τα πρώτα πραγματικά δείγματα αξιοποίησης.

Ενδεχομένως, να δούμε και από το χώρο της εκπαίδευσης ή του retail, αλλά γενικότερα, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι πως χρειάζεται το οικοσύστημα να γίνει πιο δημιουργικό. Οι υποδομές υπάρχουν πλέον, οπότε είναι στο χέρι των developers και των εταιρειών ανάπτυξης εφαρμογών να σκεφτούν με διαφορετικό τρόπο. Και να αρχίσουν να προσφέρουν καινοτόμες εφαρμογές.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ελάτε, τώρα… μη μου πείτε πως δεν το έχετε ξανακούσει αυτό! Από το αρχαίο «ουδέν κακόν αμιγές καλού» ως το νεοελληνικό «κάθε εμπόδιο, για καλό», η κεντρική ιδέα παραμένει η ίδια. Κι αυτή είναι ότι στη ζωή μας (όπου, προφανώς, δεν μπορεί να είναι όλα ρόδινα, ακόμα κι αν διάγεις πριγκιπική ζωή – απλώς είναι διαφορετική η ουσία τους) προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.

Αυτό που αλλάζει και έμμεσα ή άμεσα επηρεάζει την τροπή τους, είναι ο τρόπος με τον οποίο τα αντιμετωπίζουμε. Κι εκεί βρίσκεται η διαφορά: αν το δεις αρνητικά και απλώς «κλαις τη μοίρα σου» δεν κερδίζεις κάτι. Αν, όμως, αντιδράσεις θετικά, παίρνοντας μέτρα (τα σωστά, κατά προτίμηση…) για να λύσεις το πρόβλημα, το όφελος είναι μεγάλο.

Κι αυτό ακριβώς είναι το μήνυμα που πέρασε, τουλάχιστον στον οικοδεσπότη σας, η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στις 12 Οκτωβρίου, να ανακηρύξει το 2023 «Ευρωπαϊκό Έτος Δεξιοτήτων», με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, τη συμμετοχής και του ταλέντου. Γιατί, το πρόβλημα είναι γνωστό και πανευρωπαϊκό: δεν έχουμε πολλά άτομα με τις αναγκαίες και κρίσιμες δεξιότητες προκειμένου να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας.

Η λύση είναι επίσης γνωστή, εκπαίδευση, επανεκπαίδευση και επιμόρφωση. Αυτό που έλειπε, ήταν η οργανωμένη ανάληψη κοινής δράσης και μια δυναμική καμπάνια σ’ όλες τις χώρες-μέλη (που, βεβαίως, προσπαθούν από καιρό με αποσπασματικά μέτρα για το καλύτερο σε τοπικό επίπεδο, αλλά ίσως αυτό να μην αρκεί) για να προωθήσει την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας σ’ αυτό το μέγα πρόβλημα και την αναβάθμιση του επιπέδου των ψηφιακών δεξιοτήτων της, σε λογικό χρονικό διάστημα.  

Το πόσο «μέγα» είναι, το δείχνουν οι αριθμοί: στο σχετικό με αυτή την απόφαση δελτίο Τύπου, από τις Βρυξέλλες, αναφέρεται ότι πάνω από τρεις στις τέσσερις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις δεν μπορούν σήμερα να βρουν προσωπικό με τις κατάλληλες ψηφιακές δεξιότητες, ενώ τα στοιχεία του Eurostat δείχνουν πως μόνο το 37% των εργαζομένων παρακολουθεί κάποιας μορφής επιμόρφωση.

Επίσης, το (πασίγνωστο) DESI (δηλ. ο ευρωπαϊκός δείκτης ψηφιακής ετοιμότητας) παρουσιάζει μια ακόμα χειρότερη εικόνα, σύμφωνα με την οποία τέσσερις στους δέκα ενήλικες και ένας στους τρεις εργαζομένους στερούνται βασικών ψηφιακών δεξιοτήτων. Κι όλα αυτά, την ώρα που 28 κλάδοι σε μια ευρεία γκάμα από τις κατασκευές και την Υγεία ως τους μηχανικούς και την Πληροφορική, αδυνατούσαν ήδη από πέρυσι να καλύψουν τα σημαντικά κενά τους σε εξειδικευμένο (αλλά και ανειδίκευτο) προσωπικό. Όσο για τις γυναίκες, διατηρείται ακόμα ο χαμηλός βαθμός εμπλοκής τους στον χώρο της Πληροφορικής (1 στους 6) και γενικότερα στο STEM (1 στους 3).

Αν αυτά τα αντιπαραβάλλουμε με τον φιλόδοξο στόχο της Ψηφιακής (και Πράσινης, μην το ξεχνάμε, αν θέλουμε να μακροημερεύσει ο Άνθρωπος στη Γη) Δεκαετίας, όπως εκφράστηκε στην «Ψηφιακή Πυξίδα 2030», για τουλάχιστον βασικές ψηφιακές δεξιότητες στο 80% των Ευρωπαίων  πολιτών ως τότε, θα καταλήξουμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι ο δρόμος μέχρι να τα καταφέρουμε είναι μακρύς…

Να λοιπόν, πού χρειάζεται η οργανωμένη ανάληψη κοινής δράσης, που λέγαμε. Κατά την Επιτροπή, η δια βίου μάθηση είναι πλέον εκ των ων ουκ άνευ και οι βασικοί άξονες στους οποίους θα κινηθεί για να την ενισχύσει και να τη διαδώσει σ’ όλες τις χώρες-μέλη, είναι η προώθηση με ανάλογες επενδύσεις της επιμόρφωσης και της επανεκπαίδευσης, η στοχευμένη επιλογή των εκπαιδευτικών προγραμμάτων ώστε να ταιριάζουν με τις ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν, το «πάντρεμα» φιλοδοξιών και δεξιοτήτων με τις ευκαιρίες στην αγορά εργασίας, αλλά και η προσέλκυση με την παροχή κατάλληλων κινήτρων ατόμων εκτός ΕΕ, που ήδη έχουν τέτοιες δεξιότητες.

Αυτές οι κινήσεις θα «δέσουν» με προηγούμενες πρωτοβουλίες, όπως η European Skills Agenda και το Pact for Skills, αλλά και με νέες, όπως ο συνεχιζόμενος διάλογος με τις εθνικές κυβερνήσεις (για την εξειδίκευση κάποιων μέτρων), η δημιουργία Δεξαμενής και Συμμαχιών Ταλέντων, η προώθηση της New European Innovation Agenda, αλλά και το δημοφιλές στη χώρα μας, Digital Skills & Jobs Coalition. Όσο για το ποιος πληρώνει τον ‘λογαριασμό’, τα χρήματα θα προέλθουν από το Κοινωνικό Ταμείο της ΕΕ, το (πολύ γνωστό μας) Ταμείο Ανάκαμψης, το Digital Europe, το ερευνητικό Horizon και μια πλειάδα μικρότερα προγράμματα, που όμως αθροιστικά μπορούν να δώσουν ένα σεβαστό ποσό.

Για να δούμε τι θα δούμε, τα αμέσως επόμενα χρόνια, προς αυτή την κατεύθυνση… 

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου είναι το περίφημο last mile. Ένας τομέας όπου οι εξελίξεις είναι πιο γρήγορες από όσο νομίζουν πολλοί και βλέπουμε διαρκώς καινοτόμες λύσεις και εφαρμογές να κάνουν την εμφάνισή τους.

Μέχρι πριν την πανδημία, αυτό που βλέπαμε ήταν εταιρείες ταχυμεταφορών (couriers) που ακολουθούσαν μία σχετικά παραδοσιακή διαδικασία: παραλαβή ενός δέματος, μεταφορά στην κεντρική αποθήκη, μεταφορά στο πλησιέστερο πρακτορείο στον τελικό παραλήπτη και παράδοση σε αυτόν. Μοντέλο που δουλεύει, ίσως, σε παραγγελίες που παραδίδονται σε άλλες πόλεις, αλλά εντός της ίδιας πόλης -ακόμη και αν μιλάμε για την Αθήνα- υπάρχουν άλλες επιλογές.

Αυτό που έχει γίνει κατανοητό από πολλούς «εμπλεκόμενους» είναι πως χρειάζεται να αλλάξει το μοντέλο όσον αφορά στη διεκπεραίωση παραγγελιών. Το quick commerce έχει αλλάξει πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Αρχικά, χρησιμοποιείται μεν για τα είδη σούπερ μάρκετ, αλλά το επόμενο βήμα είναι πως οι στόλοι οχημάτων από τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο quick commerce, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και για παραγγελίες πιο «κλασικής» λιανικής.

Για παράδειγμα, γνωρίζουμε πως το BOX του ομίλου OTE ετοιμάζει το δικό του στόλο οχημάτων και τους δικούς τους ταχυμεταφορείς, για να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό από το e-food και τη Wolt. Προφανώς, αυτός ο στόλος θα χρησιμοποιηθεί για την εξυπηρέτηση παραγγελιών από καταστήματα εστίασης που δεν έχουν ανθρώπους για delivery. Αλλά μήπως το πρωί, ίσως, που είναι και πιο χαλαρά τα πράγματα, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και για παραγγελίες από τον Γερμανό; Και ένας που κάνει παραγγελία από τον Άλιμο, για παράδειγμα, θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί μέσα σε ένα δίωρο από το πλησιέστερο κατάστημα που έχει απόθεμα σε αυτό που παρήγγειλε; Για να μην αναφέρω ότι το BΟΧ θα μπορούσε να χρησιμοποιείται και για την παράδοση εξοπλισμού για ευρυζωνικές συνδέσεις Cosmote, ή για την Cosmote TV και να εξυπηρετήσει περαιτέρω τον όμιλο.

Αυτό, είναι ένα δείγμα των αλλαγών που έρχονται στις παραδόσεις και το last mile, αλλά βλέπουμε και άλλες καινοτόμες ιδέες. Όπως, για παράδειγμα, οι εταιρείες ταχυμεταφορών που εξυπηρετούν παραγγελίες προς το εξωτερικό - και οι τιμές τους είναι πολύ χαμηλότερες από αυτές που νομίζουν πολλοί. Το μοντέλο τους είναι διαφορετικό, αλλά το ζητούμενο είναι η εμπειρία. Και αυτό το πετυχαίνουν ακόμη κι αν ο τρόπος που το κάνουν δεν είναι ο συνηθισμένος. Το disruption είναι κάτι που έχει μάθει για τα καλά ο κλάδος και έχουμε να δούμε πολύ disruption τα επόμενα χρόνια.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]