Επωνύμως…

Σε έναν απαιτητικό κόσμο σαν τον δικό μας και σε μια εποχή δύσκολη όπου «το τζάμπα έχει πεθάνει», ό,τι κι αν πάρουμε, ό,τι κι αν κάνουμε, μοιραία θα έρθει κάποια στιγμή που θα πρέπει να το πληρώσουμε – αργά η γρήγορα, φτάνει η ώρα της «λυπητερής», που λέμε και στον τίτλο.

Προφανώς, αφού τα πάντα γύρω μας αλλάζουν και μάλιστα με γοργό ρυθμό, οι πληρωμές και όλο το περί αυτές οικοσύστημα δεν θα μπορούσε να μείνει ίδιο και απαράλλαχτο – και σ’ αυτόν τον τομέα οι ανατροπές που έχουν γίνει είναι ουσιαστικές, μεταβάλλοντας τους κανόνες του παιχνιδιού και προκαλώντας σημαντικές ανακατατάξεις, με την εμφάνιση νέων αναγκών και αντίστοιχων λύσεων.

Ανακατατάξεις οι οποίες επηρεάζουν όχι μόνο τον τραπεζικό τομέα, αλλά και τον άμεσα συνδεδεμένο και εξαρτώμενο από αυτόν χώρο του εμπορίου, που είναι πλέον phygital (ενιαίο, «γεφυρώνοντας» τα φυσικά καταστήματα με τα ηλεκτρονικά) και omnichannel (επιτρέπει την πρόσβαση του καταναλωτή με κάθε δυνατό μέσο, στο πλαίσιο του αγοραστικού «ταξιδιού» του) και στη χώρα μας, όπως κατέγραψε πρόσφατη έρευνα της Focus Bari για την Plushost.

Οι εξελίξεις στα των πληρωμών προκάλεσαν την ανάπτυξη και της σχετικής ειδησεογραφίας με σχόλια, όπως αυτό που «αλίευσε» πρόσφατα ο οικοδεσπότης σας, στην ιστοσελίδα του Information Week, με προέλευση τη γνωστή βρετανική εταιρία μελετών και ερευνών περί την τεχνολογία και τις εφαρμογές της, Omdia, η οποία θεωρεί -και όχι αδίκως- ότι έχουμε μπει σε μια εποχή σημαντικών μακροοικονομικών προκλήσεων. Έπειτα από τόσες κρίσεις που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε, οι λόγοι είναι ευνόητοι και γνωστοί - δεν χρειάζεται να τους επαναλάβουμε.

Για τους ειδήμονες της εταιρίας, λοιπόν, αν ο στόχος του ’21 (μετά τα δεινά του ’20) ήταν η ανάπτυξη και η διεύρυνση των δραστηριοτήτων κι εκείνος του ’22 η μείωση του κόστους και η επιβίωση (γιατί, βεβαίως, το παρακάναμε «λογαριάζοντας χωρίς τον ξενοδόχο», δηλ. την αυτονόητη περιστολή των δαπανών εκ μέρους των καταναλωτών, εξ ου και οι μαζικές απολύσεις που συνεχίζονται και φέτος), ο στόχος του ’23 δεν μπορεί να είναι άλλος από τη σταθερότητα.

Ειδικά στον χώρο των πληρωμών, η Omdia βλέπει (με βάση τα ευρήματα των ερευνών της) τους εμπλεκόμενους να προσβλέπουν κυρίως σε αύξηση εσόδων και υψηλότερες λειτουργικές αποδόσεις, αφήνοντας για την ώρα κατά μέρος την πολιτικά ορθότερη (ας όψονται οι επιταγές των κανόνων του ESG), αλλά οικονομικά επιβαρυντική υλοποίηση των σχετικών με τη βιωσιμότητα (κοινώς, sustainability) στόχων.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση των πληρωμών, αυτό σημαίνει καθυστερήσεις στην ταχύτητα υλοποίησης του ψηφιακού μετασχηματισμού, στην έναρξη χρήσης περισσότερο φιλικών προς το περιβάλλον καρτών και στα μέτρα μείωσης του αποτυπώματος άνθρακα των εταιριών.

Τα ευρήματα δείχνουν, επίσης, πως σημαντικότερος στόχος των εταιριών πληρωμών, από πλευράς προτεραιότητας στην ανάπτυξη προϊόντων, είναι οι πληρωμές σε πραγματικό χρόνο (Real Time Payments – RTPs), οι οποίες υιοθετούνται σταδιακά στις περισσότερες χώρες – ισχύουν ήδη και στα καθ΄ ημάς, με τη μορφή των Instant Payments (TIPS), μέσω της ΔΙΑΣ ΑΕ, του Εθνικού Φορέα Εκκαθάρισης Διατραπεζικών Πληρωμών.

Οι αναλυτές της Omdia περιγράφουν τι μέλλει γενέσθαι τους επόμενους μήνες σε αρκετές χώρες, όσον αφορά σ’ αυτόν τον τομέα, καθώς και τις δυνατότητες που προσφέρονται στους μη-πελάτες τραπεζών (κι αυτοί είναι πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια) για μεταφορές χρημάτων και σταδιακή ένταξή τους στο σύστημα.  

Όμως, κυρίως εστιάζουν στις προοπτικές που διανοίγονται με την εφαρμογή στην πράξη της ανοικτής τραπεζικής, η οποία αναμένεται να δώσει αρκετές νέες υπηρεσίες. Εδώ τα ευρήματα των ερευνών δείχνουν ότι Βόρεια Αμερική και Ευρώπη χαρακτηρίζουν το open banking βασική προτεραιότητά τους, ετοιμάζοντας εφαρμογές στις μεταφορές χρημάτων, συμπεριλαμβανομένου και του «γεμίσματος» των ηλεκτρονικών πορτοφολιών (digital wallets), ενώ οι λιανέμποροι αρχίζουν να αποδέχονται όλο και περισσότερο τις πληρωμές με άμεση μεταφορά χρημάτων για αγορές, αναγνωρίζοντάς την ως εναλλακτική (και περισσότερο συμφέρουσα γι’ αυτούς, καθώς γλυτώνουν το ενίοτε σημαντικό ποσοστό της προμήθειας) μέθοδο πληρωμής, αντί για χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες.

Οι προβλέψεις των ειδικών λένε πως το ’23 θα είναι μια κρίσιμη χρονιά για την ανοικτή τραπεζική και την επικράτησή της. Για να δούμε, θα βγουν αληθινές;

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αν το 2023 ολοκληρωνόταν σήμερα, τότε η πιο δημοφιλής αναζήτηση στη σχετική λίστα της Google θα ήταν το ChatGPT. Και η ερώτηση είναι εάν αυτή η τεχνολογία θα είναι ο λόγος που θα «εγκαταλείψουμε» τη… Google για τις αναζητήσεις μας.

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που μία τεχνολογία έχει εξάψει τόσο πολύ τη φαντασία μας. Αλλά το ChatGPT, μία υπηρεσία της OpenAI, θεωρείται ότι μπορεί να βοηθήσει τη Microsoft και τη Bing -σε περίπτωση που ενσωματωθεί σε αυτό- να απειλήσει την κυριαρχία της Google στο χώρο των μηχανών αναζήτησης!

Πρακτικά, το ChatGPT είναι ένα chatbot που βασίζεται στο GPT-3 (Generative Pre-trained Transformer - 3), το οποίο έχει υλοποιήσει η OpenAI. Με τη σειρά του, το GPT-3 είναι μία τεχνολογία, η οποία -σε μία αρκετά απλή εξήγηση- επιτρέπει σε μία «μηχανή» να δημιουργεί κείμενο που να μοιάζει ότι έχει γραφτεί από άνθρωπο!

Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ισχυρά μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης επεξεργασίας γλώσσας μέχρι σήμερα, με 175 δισεκατομμύρια παραμέτρους. Και με δεδομένο ότι το συγκεκριμένο μοντέλο -προκειμένου να «εκπαιδευτεί»- έχει τροφοδοτηθεί με έναν τεράστιο όγκο δεδομένων, είναι προφανές ότι οι απαντήσεις που μπορεί να δώσει κινούνται σε εντυπωσιακά επίπεδα. Ιδίως εκείνες που είναι στην αγγλική γλώσσα.

To GPT-3 θεωρείται ότι αποτελεί το επόμενο μεγάλο βήμα στο χώρο της αξιοποίησης της τεχνητής νοημοσύνης. Όμως, όπως εξηγούν άνθρωποι που εξειδικεύονται στο χώρο τη τεχνητής νοημοσύνης, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη στο θέμα της αναζήτησης. Ο λόγος είναι ότι τα στοιχεία που έχουν τροφοδοτήσει το GPT-3 και ακολούθως χρησιμοποιεί το ChatGPT για να απαντά στις αναζητήσεις των χρηστών, είναι μέχρι το 2021.

Εάν κάποιος οργανισμός «τροφοδοτήσει» το GPT-3 με νεότερα δεδομένα, τότε οι απαντήσεις του ChatGPT θα είναι περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα. Και λόγω της φύσης του εργαλείου, το οποίο είναι ένα chatbot, οι απαντήσεις θα ήταν πολύ πιο κοντά σε αυτό που αναζητά ο χρήστης.

Πρακτικά, κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι αν το GPT-3 τροφοδοτηθεί με όλα τα δεδομένα που υπάρχουν στο Internet, τότε θα μπορούσε να φτιάξει μία μηχανή αναζήτησης καλύτερη από αυτή της Google! Και με το κόστος για την ανάπτυξή της να εκτιμάται σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Για τέτοιου μεγέθους εγχειρήματα, είναι προφανές ότι το κόστος μπορεί να θεωρηθεί εξαιρετικά χαμηλό.

Η Microsoft φέρεται έτοιμη να συνδέσει το ChatGPT μέσα στο α’ εξάμηνο του 2023, οπότε θα πάρουμε μία καλή γεύση για το εάν πρόκειται η Google να βρει έναν πραγματικό ανταγωνιστή!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μπορεί να μην την αντιληφθήκατε αυτή την είδηση, γιατί μάλλον πέρασε «στα ψιλά» (αν δεν την εκτόπισαν εντελώς άλλες, «σοβαρότερες») στη χώρα μας, όμως στην Αμερική έκανε θόρυβο και εμφανίστηκε σε αρκετά πρωτοσέλιδα – θέλετε για την πρωτοτυπία της, θέλετε για τη σοβαρότητα του θέματος, θέλετε γιατί πρώτη φορά γίνεται τέτοια κίνηση και ίσως να είναι προάγγελος πολλών; Μόνο ο χρόνος θα δείξει, αν θα έχουμε εξελίξεις, αντιδράσεις, ενδεχομένως και κάποιο ευρύτερο κίνημα εκ μέρους της κοινωνίας των πολιτών, με την καλή έννοια του όρου.

Η κίνηση αυτή, δεν είναι άλλη από την αγωγή την οποία κατέθεσε πριν από λίγες ημέρες η τοπική εκπαιδευτική περιφέρεια στις αρμόδιες αρχές του Σιάτλ, στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον, κατηγορώντας μια σειρά από μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες ως υπεύθυνες για την επιδείνωση της πνευματικής υγείας των μαθητών, η οποία -εμμέσως πλην σαφώς- «επιδρά αρνητικά και δεν επιτρέπει στα σχολεία να φέρουν εις πέρας την εκπαιδευτική αποστολή τους».

Οι εκπαιδευτικοί του Σιάτλ (και το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη πόλη δραστηριοποιούνται τεχνολογικοί κολοσσοί όπως οι Microsoft, Amazon, Twitter, Snapchat, DropBox, Nintendo, κ.ά. έχει το συμβολισμό του) υποστηρίζουν στην αγωγή τους ότι τέσσερις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας και συγκεκριμένα οι Alphabet (Google), Meta Platforms (Facebook – Instagram), Snap (Snapchat) και TikTok, «σχεδιάζουν σκόπιμα και με τέτοιο τρόπο τα προϊόντα τους, ώστε τα νεαρής ηλικίας άτομα να παραμένουν προσκολλημένα στις πλατφόρμες, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κρίσιμων προβλημάτων, όσον αφορά στην πνευματική υγεία τους».

Και εκείνοι τί απήντησαν; «Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε», για να θυμηθούμε τη σοφή ελληνική ρήση: η Meta, όπως μετέδωσε το Reuters που τους προσέγγισε στο πλαίσιο του σχετικού ρεπορτάζ, έστειλε μέσω mail μια ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι έχει αναπτύξει πάνω από 30 εργαλεία «για να υποστηρίξει τους εφήβους και τις οικογένειές τους, ενώ θα συνεχίσει να συνεργάζεται με ειδικούς, γονείς και όσους χαράσσουν πολιτική».

Η Google υποστήριξε ότι έχει κάνει σημαντικές επενδύσεις για τη δημιουργία «ασφαλών εμπειριών για τα παιδιά» στις πλατφόρμες της, ενώ έχει επίσης λάβει «ισχυρά προστατευτικά μέτρα και εφαρμόσει ειδικά χαρακτηριστικά, δίνοντας προτεραιότητα στην ευεξία τους». Η Snap υπογράμμισε ότι συνεργάζεται στενά με οργανισμούς που εστιάζουν σε θέματα ψυχικής υγείας, προκειμένου να συμβάλουν στη δημιουργία ειδικών εργαλείων, δίνοντας (και αυτή) «προτεραιότητα στην ευεξία της κοινότητας». Το TikTok δεν απήντησε, αλλά σε παλαιότερες ανακοινώσεις είχε τονίσει την αποφασιστικότητά του να εξαιρέσει το βλαπτικό περιεχόμενο και να επενδύσει σε ελεγκτές και συστήματα ελέγχου περιεχομένου.

Όμως, οι εκπαιδευτικοί «δεν μασάνε τα λόγια τους», υποστηρίζοντας στην αγωγή που κατέθεσαν ότι «οι κατηγορούμενοι έχουν εκμεταλλευτεί επιτυχώς τους ευάλωτους εγκεφάλους της νεολαίας, προσελκύοντας δεκάδες εκατομμύρια μαθητές σ’ όλη τη χώρα σε «λούπες» θετικών σχολίων για την υπερβολική χρήση και κατάχρηση μέσα από τις δικές τους πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης».

Επίσης, πρόσθεσαν, ότι «οι μαθητές με προβλήματα ψυχικής υγείας παρουσιάζουν χειρότερες επιδόσεις, αναγκάζοντας τα σχολεία να λάβουν μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, για να εντοπίσουν και να αντιμετωπίσουν τέτοια συμπτώματα, της πρόσληψης εκπαιδευμένου προσωπικού και της δημιουργίας πρόσθετων πόρων προκειμένου να προειδοποιήσουν τους μαθητές για τους κινδύνους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης», αναφέρουν στην καταγγελία. Φυσικά, ζητούν να επιβληθούν στις τέσσερις εταιρίες ποινές για αυτή τη δραστηριότητα τους, αλλά και να αποζημιωθούν για τη βλάβη που έχουν  υποστεί.  

Η υπόθεση προφανώς θα πάρει το δρόμο της, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που εκφράζεται τέτοιος προβληματισμός: το 2021, Αμερικανοί βουλευτές είχαν κατηγορήσει τον CEO του Facebook, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ότι πλουτίζει «στην πλάτη της ψυχικής υγείας των παιδιών», κάτι που ο ίδιος είχε απορρίψει, δηλώνοντας κυνικά πως «βγάζει λεφτά από τους διαφημιζόμενους κι αυτοί δεν θέλουν οι διαφημίσεις τους να είναι δίπλα σε προβληματικό περιεχόμενο, άρα κάθε τέτοια σκέψη είναι παράλογη».

Πάντως, κάτι μας λέει πως το «πανηγύρι» μόλις τώρα ξεκινάει, καθώς σύμφωνα με δημοσιεύματα, ανάλογες αγωγές ετοιμάζονται και σε άλλες Πολιτείες…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η ανακοίνωση της απόκτησης μειοψηφικού ποσοστού της Box Now από την Olympia Group, η οποία ελέγχει τον όμιλο Public δεν αποτέλεσε ιδιαίτερη έκπληξη, δεδομένου ότι είχε προαναγγελθεί εδώ και αρκετές εβδομάδες. Φέρνει, όμως, στο προσκήνιο το θέμα των smart lockers και το πως οι εταιρείες που δίνουν έμφαση στον τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου έχουν αρχίσει να ασχολούνται όλο και περισσότερο με το κομμάτι του last mile.

Σε σχέση με το παρελθόν, είναι μάλλον προφανές σε όλους τους online καταναλωτές ότι η κατάσταση όσον αφορά τις παραδόσεις έχει βελτιωθεί σημαντικά. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει χώρος για βελτίωση, αλλά όλοι βλέπουν ότι τα προβλήματα του παρελθόντος έχουν περιοριστεί σημαντικά. Ενδεχομένως, αυτό να οφείλεται και στο γεγονός ότι η ροή των παραγγελιών έχει ομαλοποιηθεί.

Όμως, η άποψη της στήλης είναι ότι πλέον υπάρχουν περισσότερες επιλογές όσον αφορά τις παραδόσεις από την πλευρά των εταιρειών ταχυμεταφορών. Πριν φτάσουμε στα smart lockers, βλέπουμε πλέον πολλές αλυσίδες να προωθούν δυνατά τη δυνατότητα παράδοσης στα καταστήματα. Παραγγέλνεις online και παραλαμβάνεις από το κατάστημα που επιθυμείς, πολύ γρήγορα.

Επισης, δίνουν τη δυνατότητα για αυθημερόν παράδοση -τουλάχιστον στην περιοχή της Αττικής- και γι’ αυτό το λόγο έχουν δημιουργήσει και δικούς τους στόλους οχημάτων. Αυτό είναι κάτι που προσφέρουν κυρίως οι μεγάλες αλυσίδες, αλλά υπάρχει και λύση για τις πιο μικρές: οι πλατφόρμες διεκπεραίωσης παραγγελιών, όπως είναι το efood, το Box και η Wolt, που ξεκίνησαν μεν από το χώρο της εστίασης, αλλά έχουν επεκταθεί και σε άλλες κατηγορίες προϊόντων.

Τα smart lockers έρχονται να προσφέρουν μία ακόμη επιλογή. Η στήλη δηλώνει fun της συγκεκριμένης επιλογής παράδοσης, λόγω της μεγάλης ευελιξίας που προσφέρει. Ειδικά για νοικοκυριά με 1-2 μέλη που δεν έχουν την «πολυτέλεια» να είναι διαρκώς κάποιος άνθρωπος στο σπίτι για να παραλάβει μία παραγγελία. Όμως και εκεί υπάρχουν περιορισμοί, με τον κυριότερο να είναι ότι η κάλυψη επεκτείνεται μεν με γρήγορους ρυθμούς, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Συν το ότι ακόμη δεν έχουμε δει τους παρόχους να συνεργάζονται μεταξύ τους. Οπότε, υπάρχουν ζητήματα.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αποδεικνύεται είναι πως οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο online εμπόριο συνειδητοποίησαν κάτι απλό: ο καταναλωτής θέλει να έχει επιλογές. Κυρίως στο last mile. Γιατί εκεί είναι που κρίνεται σε μεγάλο βαθμό αν θα μείνει ικανοποιημένος από τη συνολική εμπειρία του. Είναι εξαιρετικά σημαντικό η τελευταία «γεύση» να είναι η καλύτερη δυνατή. Γιατί μόνο τότε θα ξαναδοκιμάσει να χρησιμοποιήσει την ίδια εταιρεία για να κάνει την παραγγελία του. Και αυτός είναι ο λόγος που η «μάχη» για το last mile έχει το δικό της, ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κι εκεί που κάθεσαι ήσυχα και ωραία, διαβάζοντας τα νέα της ημέρας (η δίωρη ενημέρωση καθ’ εκάστη είναι κανόνας απαράβατος και συνήθεια χρόνων για τον οικοδεσπότη σας), «να τη, πετιέται» η είδηση με αντικείμενο την πρόσφατη έρευνα της γνωστής και μη εξαιρεταίας Gartner, σχετικά με το μέλλον της εργασίας, με αποτελέσματα που δίνουν σημαντική τροφή για σκέψη.

Βλέπετε, η σχεδόν τρίχρονη πια πανδημία έχει φέρει τα πάνω-κάτω στον συγκεκριμένο χώρο (όπως και σε τόσους άλλους, να μην ξεχνιόμαστε), βγάζοντας στην επιφάνεια τάσεις και εντάσεις και επιταχύνοντας δραστικά τις εξελίξεις.

Οι στιγμές είναι ιστορικές και οι ανατροπές τεράστιες – ο ιός επηρέασε θετικά, πιστεύουμε (μακριά από εμάς κάθε βέβηλη σκέψη, βεβαίως, τόσες ζωές χάθηκαν…) όσο τίποτε άλλο τον τρόπο που εργαζόμαστε, της ώριμης πια ψηφιακής τεχνολογίας βοηθούσης. Το ’23, όπως όλα δείχνουν, θα είναι η χρονιά που οι αλλαγές θα εδραιωθούν.

Ήδη βλέπουμε να διαμορφώνονται σημαντικές τάσεις, τις οποίες καταγράφει και η έρευνα της Gartner, που άλλωστε καταγράφει και τις γνωστές προκλήσεις: τον τρελό ανταγωνισμό για τον εντοπισμό και την εξασφάλιση ταλέντων, τις μεγάλες πλέον αμφισβητήσεις εκ μέρους τους του κατεστημένου και των παραδοσιακών εργασιακών σχέσεων, αλλά και τις πιέσεις για τον έλεγχο του κόστους, καθώς αυξάνει ο πληθωρισμός, αδειάζουν τα πορτοφόλια και μειώνονται τα έσοδα των εταιριών. Οι κατά κύματα απολύσεις το αποδεικνύουν…

Εννιά τάσεις βλέπει η Gartner να διαμορφώνονται μέσα στη χρονιά που μόλις ξεκίνησε, όσον αφορά στο μέλλον της εργασίας, με πρώτη και καλύτερη τις «σιωπηλές προσλήψεις», δηλ. την απάντηση των εργοδοτών στις «σιωπηλές παραιτήσεις», οι οποίες έκαναν την εμφάνισή τους το περασμένο καλοκαίρι στις ΗΠΑ, με τους εργαζόμενους ουσιαστικά να αρνούνται να προσφέρουν «το κάτι παραπάνω» στη δουλειά τους, όπως γινόταν ως τότε. Κατά την Gartner, οι εργοδότες θα προσπαθήσουν φέτος να δελεάσουν τους εργαζομένους τους με μεγαλύτερη ευελιξία ως προς τη λειτουργία τους μέσα στην επιχείρηση, αλλά και με ελκυστικά προγράμματα επιμόρφωσης.

Η δεύτερη τάση έχει να κάνει με την αναβάθμιση της εμπειρίας των εργαζομένων, με στόχο να περνούν καλύτερα, άρα να αποδίδουν περισσότερο. Με δεδομένο πλέον, τον υβριδικό χαρακτήρα της εργασίας, αυτό μπορεί να γίνει είτε με τη συμμετοχή τους στη διαμόρφωση του ωραρίου και τον στόχων, που δεν θα αλλάζουν κάθε τόσο, αλλά και με τη χορήγηση (της σπάνιας για τα αμερικανικά δεδομένα, αλλά κοινής στην Ευρώπη) άδειας μετά αποδοχών…

Μάλιστα, η τρίτη τάση στον ίδιο στόχο αποσκοπεί, καθώς μέρος της εμπειρίας αποτελούν τα ανώτερα στελέχη, που πρέπει πλέον να εκπαιδευτούν κατάλληλα, ώστε να εμπνέουν τους υφισταμένους τους, προσφέροντάς τους στόχο, ευελιξία και ευκαιρίες για την καριέρα τους.

Η έλλειψη ταλέντου βρίσκεται πίσω από την τέταρτη τάση, που εστιάζει στην ανάγκη διεύρυνσης της δεξαμενής των υποψηφίων, αξιοποιώντας όλους εκείνους που μπορούν να κάνουν τη δουλειά στην πράξη, έστω κι αν δεν έχουν τα απαραίτητα «χαρτιά» και τα θεωρητικά κριτήρια που το εγγυώνται, Ενώ η πέμπτη έχει να κάνει με τις συνέπειες της πανδημίας που είναι ακόμα υπαρκτές, αν και όχι θανατηφόρες. Όμως, πολλοί υπέφεραν είτε στο οικογενειακό περιβάλλον είτε στον περίγυρό τους - στην ψυχοσωματική θεραπεία τους πρέπει πλέον να συμβάλουν και οι εργοδότες τους, ώστε να εξαλειφθεί σταδιακά το «τραύμα».

Η έκτη τάση, όσον αφορά στο μέλλον της εργασίας, «φωτίζει» το μεγάλο θέμα του DEI (Diversity – Equity – Inclusion, δηλ. Ποικιλότητα – Ισότητα – Συμπερίληψη) και την υλοποίησή του στους χώρους εργασίας, που συχνά πόρρω απέχει από τα όμορφα λόγια τα οποία γράφονται στις εκθέσεις ESG, οργανισμών και επιχειρήσεων.

Η εφαρμογή και η επίτευξη τέτοιων στόχων σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όπως δεν είναι, επίσης, το θέμα των προσωπικών δεδομένων (έβδομη τάση) των εργαζομένων, που η διαχείρισή τους χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ούτε κι εκείνο των πολωμένων αλγορίθμων στις εφαρμογές Τεχνητής Νοημοσύνης και Μηχανικής Μάθησης οι οποίες χρησιμοποιούνται πλέον ολοένα συχνότερα, εσωτερικά από τις επιχειρήσεις, χωρίς να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στα θέματα ηθικής και το DEI, που αναφέραμε παραπάνω.

Τέλος, η Gartner ονοματίζει ως ένατη και τελευταία τάση τις αρνητικές συνέπειες του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας, στις κοινωνικές & επαγγελματικές δεξιότητες της Generation Z, η οποία θα αποτελέσει τη βάση του εργατικού δυναμικού, τα επόμενα χρόνια. Μεγάλο και υπαρκτό το πρόβλημα και πρέπει να το προσέξουμε.   

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πολλές φορές στο παρελθόν έχει γραφτεί και ειπωθεί ότι η Ελλάδα είναι πίσω στο ηλεκτρονικό εμπόριο σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Τη διαφορά, βέβαια, σε επίπεδο διείσδυσης των online αγορών τη «μαζέψαμε» κατά τη διάρκεια της πανδημίας αλλά παραμένει. Όμως, εκτιμώ ότι ίσως θα πρέπει να καταλήξουμε ότι η Ελλάδα είναι απλά μία διαφορετική αγορά σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Και ότι έχει αρκετές ιδιαιτερότητες, τις οποίες πρέπει να λαμβάνουν υπόψιν τους όσοι ασχολούνται με το χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου.

Μία βασική διαφορά είναι προφανώς οι καιρικές συνθήκες και το πως είναι διαμορφωμένο το σκηνικό του λιανικού εμπορίου στην Ελλάδα. Οι καλές καιρικές συνθήκες κάνουν πιο εύκολες και ευχάριστες τις βόλτες για ψώνια στις εμπορικές «πιάτσες» των μεγάλων αλλά και των πιο μικρών αστικών κέντρων. Και δεν είναι τυχαίο ότι μόλις τελείωσαν οι περιορισμοί στην κυκλοφορία των πολιτών και της λειτουργίας των καταστημάτων, έχει παρατηρηθεί μία μείωση των πωλήσεων (σε αριθμό τουλάχιστον) από τα online κανάλια.

Όμως, υπάρχουν και άλλες διαφορές σε σχέση με την Ευρώπη που χρήζουν προσοχής. Κοιτάζονται το PayPal eCommerce Index 2022, για παράδειγμα, μπορεί να δει κανείς δύο πολύ ενδιαφέρουσες διαφορές. Η μία εξ αυτών είναι πως το 87% των εγχώριων καταναλωτών προβαίνει σήμερα σε αγορές από επιχειρήσεις που εδρεύουν εκτός Ελλάδας. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ υψηλότερο σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 74% και μάλιστα φέρνει τη χώρα μας στην πρώτη θέση στη σχετική κατάταξη.

Το ενδιαφέρον είναι πως οι Έλληνες καταναλωτές αγοράζουν από το εξωτερικό, γνωρίζοντας ότι θα υπάρξει μεγαλύτερη καθυστέρηση -τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις- σε σχέση με αγορές εντός των συνόρων. Όμως, το κάνουν. Πιθανότατα γιατί βρίσκουν καλύτερες τιμές, ή μεγαλύτερη ποικιλία προϊόντων. Αλλά και γιατί έχουν δει ότι υπάρχουν αρκετά μεγάλα online καταστήματα που μπορούν να εμπιστευθούν. Και εδώ ίσως αρχίζει να υπάρχει η συζήτηση αν η Ελλάδα «σηκώνει» τη δημιουργία ενός πραγματικά μεγάλου online καταστήματος που θα μπορούσε να εξυπηρετεί ακόμη και τις γύρω χώρες.

Μία άλλη ενδιαφέρουσα διαφορά, είναι στις αγορές μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το αποκαλούμενο και social commerce. Το 54% των Ελλήνων online καταναλωτών δηλώνει ότι έχει αγοράσει μέσω social media, επίδοση αρκετά πάνω από τον μέσο όρο του 43% και μία ακόμη πρωτιά. Και επίσης, είναι μεγάλα τα ποσοστά αυτών που επηρεάζονται από τα social media για τις αγοραστικές επιλογές τους.

Πιθανότατα, ο λόγος είναι ότι η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες όπου τα social media έχουν μεγαλύτερη επιρροή σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές αγορές. Οι Έλληνες περνούν ουκ ολίγες ώρες στα social media, τόσο για την ψυχαγωγία όσο και για την ενημέρωσή τους. Και είμαστε και από τους λαούς που αρέσκονται στις «παρορμητικές» αγορές, οπότε όταν δεις μία διαφήμιση στο timeline του Facebook ή του Instagram είναι πιο εύκολο να κάνεις τη σχετική κίνηση. Είτε πρόκειται για εγχώριο online κατάστημα, είτε για διεθνές.

Πώς επηρεάζουν αυτά μία επιχείρηση που δραστηριοποιείται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου; Καταρχάς, αποτελεί μία ένδειξη ότι ο ανταγωνισμός δεν είναι μόνο εντός συνόρων και αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψιν τους όταν σχεδιάζουν την εμπορική πολιτική, αλλά και το customer journey. Και κατά δεύτερον, δείχνει ότι τα social media είναι ένα κανάλι που πρέπει να του δώσουν περισσότερο έμφαση, από όση ενδεχομένως είχαν δώσει.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

To παλιό σκωπτικό τραγουδάκι ρωτούσε… «απ’ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω», χωρίς να δίνει, φυσικά, απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα, καθώς κάθε μια είχε τις δικές της χάρες, εξ ου και ο δισταγμός.

Αυτό ακριβώς μου θύμισαν οι αναρτήσεις που βλέπω τις τελευταίες ημέρες στα ενημερωτικά site, αλλά και τα δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο (πχ. στο δημοφιλές Axios) με αφορμή τα βαριά πρόστιμα με αποδέκτη κάποιες από τις μεγαλύτερες και γνωστότερες (όλες αμερικανικές – τυχαίο; δεν νομίζω…) τεχνολογικές εταιρίες, που έτσι κι αλλιώς περνάνε δύσκολες εποχές, όπως αποδεικνύουν και οι σαρωτικές απολύσεις στις οποίες προχωρούν, προκειμένου να διασώσουν επιδόσεις και να αντισταθμίσουν τα σαφώς μικρότερα πλέον, έσοδά τους.

«Αποστολέας» των προστίμων είναι κυρίως η Ευρώπη (όχι πως δεν υπάρχουν και «αμερικανικής προέλευσης», αλλά είναι σαφώς μικρότερα), σε εθνικό ή υπερεθνικό επίπεδο και «παραλήπτης», οι ‘συνήθεις ύποπτοι’: Apple, Amazon, Google, Meta και Microsoft. Μονάχα μέσα στην περασμένη εβδομάδα και την ίδια ημέρα (Τετάρτη), η ιρλανδική Επιτροπή Προστασίας Δεδομένων επέβαλε στη Meta πρόστιμο 414 εκ. δολαρίων για παραβιάσεις των κανόνων του GDPR, όσον αφορά στη διαχείριση των προσωπικών στοιχείων των χρηστών και την αποστολή προσωποποιημένων διαφημίσεων. Επίσης, την ίδια ημέρα, η Γαλλία επέβαλε πρόστιμο 8,5 εκ. δολαρίων στην Apple, για προσωποποιημένες διαφημίσεις σε χρήστες iPhone, κατηγορώντας την πως έτσι παραβιάζει το γαλλικό Data Protection Act. H Meta, πάντως, ανακοίνωσε ότι θεωρεί την προσωποποίηση «κάτι φυσικό και αυτονόητο» για μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, προσθέτοντας ότι θα ασκήσει έφεση στην απόφαση και στην επιβολή προστίμου.

Κι εδώ είναι που διαπιστώνουμε, άλλη μια φορά, τη διαφορά απόψεων που δικαιολογεί και τον τίτλο αυτού του σχολίου: οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες προσπαθούν να πατήσουν ταυτόχρονα σε δυο «βάρκες», την αμερικανική (ή έστω, τη διεθνή) και την ευρωπαϊκή. Μόνο που η δεύτερη «κουνάει» πολύ περισσότερο, λόγω του πολύ αυστηρότερου κανονιστικού πλαισίου της «γηραιάς ηπείρου», με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βρουν την ισορροπία τους και να πέφτουν τα πρόστιμα, βροχή.

Και να πεις ότι οι Ευρωπαίοι δεν τους είχαν προειδοποιήσει; Κάθε άλλο! Η αρμόδια αντιπρόεδρος της Επιτροπής, Μαργκρέτε Βεστάγκερ, είχε φροντίσει να επαναλάβει τη θέση των Βρυξελλών, μιλώντας στην Ουάσιγκτον, μόλις λίγες ημέρες πριν ‘χτυπήσουν οι καμπάνες’ τονίζοντας ότι «στην Ευρώπη έχουμε νομοθεσία που λέει πως εσείς, οι πλατφόρμες παροχής δικτυακών υπηρεσιών, πρέπει να προσαρμόσετε τα συστήματά σας στο δικό μας πλαίσιο και τους κανόνες». Φαίνεται πως αυτό δεν έγινε, τελικά, είτε εν μέρει είτε στο σύνολό του…

Οι Ευρωπαίοι, προφανώς, δεν κάνουν πίσω, ακολουθώντας πιστά τον δρόμο που εκείνοι χάραξαν (‘οι Αμερικανοί καινοτομούν και οι Ευρωπαίοι νομοθετούν’, είναι η κλασική ‘μάντρα’, στην τεχνολογική αγορά) με την ενεργοποίηση του GDPR, το 2018. Τον ‘διαπλάτυναν’, μάλιστα, ακόμα περισσότερο πέρυσι, με δυο ακόμα πλαίσια: τις Digital Markets και Digital Services Acts, που βάζουν ακόμα αυστηρότερους κανόνες στη λειτουργία των διεθνών παρόχων και γενικότερα των gatekeepers των ψηφιακών υπηρεσιών στο Διαδίκτυο, με στόχο πάντα την προστασία των προσωπικών δεδομένων των χρηστών, τον περιορισμό της κυκλοφορίας ακατάλληλου περιεχομένου, αλλά και την ενίσχυση του ανταγωνισμού, με τον οποίο οι ‘συνήθεις ύποπτοι’ δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά…

Μάλιστα, το club διευρύνεται, αν συντρέξουν οι κατάλληλες αφορμές, όπως έγινε τους τελευταίους μήνες με τις εξελίξεις και, εν τέλει, την εξαγορά του Twitter από τον Ίλον Μασκ, που φρόντισε ευθύς εξαρχής να βάλει τη δική του, δεόντως αλλοπρόσαλλη, σφραγίδα στη γνωστή πλατφόρμα. Ένα από τα πρώτα μηνύματα που έλαβε, ήταν αυτό του Ευρωπαίου Επιτρόπου, Τιερί Μπρετόν (που φρόντισε να τον επισκεφτεί και στις ΗΠΑ, για να συζητήσουν πρόσωπο με πρόσωπο), σύμφωνα με το οποίο «το (γαλάζιο) πουλάκι θα πετάξει στην Ευρώπη σύμφωνα με τους δικούς μας κανόνες»… Ο Μασκ συγκατατέθηκε, βεβαίως, αλλά μένει να δούμε αν και κατά πόσο θα εφαρμόσει την υπόσχεσή του.

Και η άλλη ‘βάρκα’, η αμερικανική; Η αλήθεια είναι ότι κι εκεί  γίνονται κάποιες κινήσεις, καθώς ειδικά οι Δημοκρατικοί δεν παύουν να πιέζουν, με στόχο να περιορίσουν την τεράστια ισχύ των μεγάλων τεχνολογικών εταιριών, όμως οι εσωτερικές έριδες, το σημαντικό πολιτικό κόστος, ο πόλεμος των lobbies, αλλά και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται, δεν έχουν για την ώρα κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα. Έτσι, οι Ευρωπαίοι μένουν ουσιαστικά μόνοι σ’ αυτόν τον άνισο αγώνα – τα ταμεία γεμίζουν, πάντως…   

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Οι πρώτες ημέρες κάθε χρόνου, όπως αυτές που τώρα διανύουμε, προσφέρονται για κάθε λογής σχέδια, υποσχέσεις και στοχοθεσίες, τόσο σε προσωπικό / επαγγελματικό, όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο. Κι αν το να ξεκινήσεις δίαιτα, να γυμνάζεσαι περισσότερο και να πάρεις αυτή την πιστοποίηση που σου χρειάζεται, όμως όλο το αναβάλεις, αφορά μόνον εσένα και συνήθως εξαρτάται από τη δική σου θέληση, τα επιχειρηματικά σχέδια απαιτούν σκέψη και προετοιμασία κατάλληλη, αποφασιστικότητα και δράση.

Ο οικοδεσπότης σας ελπίζει πως όλα αυτά όχι μόνο τα έχετε ενστερνιστεί, αλλά ήδη ξεκινήσατε να τα κάνετε πράξη, ειδικά αν έχετε λόγο και ρόλο σε μια από τις εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, πολύ περισσότερο αν δεν ξεκινήσατε ακόμα το «ταξίδι» προς τη νέα (ψηφιακή, βεβαίως) κανονικότητα.

Γιατί, τα μηνύματα των καιρών δείχνουν με ολοένα και μεγαλύτερη σαφήνεια πως το 2023, που μόλις καλωσορίσαμε, θα είναι για την Ελλάδα -όπου οι ΜμΕ, για να εστιάσουμε σ’ αυτές, ξεπερνούν αθροιστικά το 90% των εγχώριων επιχειρήσεων, αποτελώντας τη «ραχοκοκαλιά» της αγοράς- η χρονιά του ψηφιακού μετασχηματισμού, με τις περισσότερες να προχωρούν δυναμικά στη μεγάλη μετάβαση, ξεπερνώντας τις αμφιβολίες και τους δισταγμούς του παρελθόντος.

Όχι πως δεν είχαν επιχειρήματα γι’ αυτό – το υψηλό κόστος σε καιρούς κρίσης, ή έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού με τις κατάλληλες δεξιότητες (όταν η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων είναι είτε οικογενειακές, είτε αριθμούν λιγότερους από 10 εργαζομένους, τα πράγματα όντως δυσκολεύουν), ο φόβος και η άρνηση μπροστά στην αλλαγή από «όσα κάναμε ως τώρα και μας έδωσαν ψωμί τόσα χρόνια», όλα αυτά ισχύουν. Μόνο που οι καιροί έχουν αλλάξει – η νέα κανονικότητα πολύ λίγο μοιάζει με την παλιά, η καθημερινότητά μας έχει πλέον άμεση εξάρτηση με τον ψηφιακό κόσμο η οποία γίνεται συνεχώς μεγαλύτερη κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει τα επόμενα χρόνια.

Εξ ου και η πληθώρα των προγραμμάτων, τόσο για χρηματοδότηση των ΜμΕ προκειμένου να προμηθευτούν τον κατάλληλο εξοπλισμό και να αξιοποιήσουν τις προσφερόμενες από πολλούς παρόχους υπηρεσίες (και συμβουλές ως προς τη χρήση τους), όσο και για επιμόρφωση στις δεξιότητες που απαιτούνται γι’ αυτόν τον σκοπό.

Τις επόμενες εβδομάδες ξεκινά η υλοποίηση των προγραμμάτων (περισσότερες πληροφορίες στο https://digitalsme.gov.gr/) για τις επιχειρήσεις που έκαναν την εγγραφή τους από τα τέλη Ιουνίου ως τα τέλη Οκτωβρίου του ’22 και εντάχθηκαν στα τρία επιμέρους προγράμματα κρατικών ενισχύσεων: Πρόγραμμα Ι: «Ψηφιακά Εργαλεία MμE», Πρόγραμμα ΙΙ: «Ανάπτυξη Ψηφιακών Προϊόντων & Υπηρεσιών» και Πρόγραμμα IΙΙ: «Ψηφιακές Συναλλαγές».

Ο συνολικός προϋπολογισμός της δράσης φτάνει στα €442.440.000 και σχεδιάστηκε στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης & Ανθεκτικότητας Ελλάδα 2.0 με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρόγραμμα NextGenerationEU δημιουργήθηκε από αυτήν ακριβώς για να καλύψει τις μεγάλες ανάγκες του ψηφιακού (και μάλιστα με «πράσινο» πρόσωπο) μετασχηματισμού όλης της Ευρώπης, καθώς τέτοια προβλήματα -αλλού μεγαλύτερα κι αλλού μικρότερα- έχουν όλες οι χώρες-μέλη. Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανακηρύξει το 2023 ως «Ευρωπαϊκό Έτος Δεξιοτήτων»…

Μάλιστα, το πρόβλημα και η ανησυχία λόγω έλλειψης του αναγκαίου για τον ψηφιακό μετασχηματισμό των πάντων ανθρώπινου δυναμικού δεν αποτελεί μόνο ευρωπαϊκή, αλλά παγκόσμια πρόκληση. Η λογική της απομακρυσμένης εργασίας, αλλά και της πρόσβασης του πελάτη / χρήστη / καταναλωτή σε προϊόντα και υπηρεσίες μέσω κάθε δυνατού ψηφιακού καναλιού (βλέπε, omnichannel), από λύση ανάγκης λόγω της πανδημίας, έχει πλέον καθιερωθεί και γίνει μέρος της ζωής μας, παίζοντας καίριο ρόλο και στον ψηφιακό μετασχηματισμό.

Αυτή είναι η πρώτη και βασική τάση, που συναντάμε στη διεθνή ειδησεογραφία, τον τελευταίο καιρό σ’ ό,τι αφορά στην αναβάθμιση της εμπειρίας του απαιτητικού πλέον πελάτη, με την εξασφάλιση της λειτουργικής αριστείας (operational excellence - ΟΧ) να ακολουθεί κατά πόδας και να συνδυάζεται μαζί της. Ιδιαίτερη σημασία αρχίζει, επίσης, να αποκτά -σε καιρούς δύσκολους για την κατακράτηση του καλά καταρτισμένου προσωπικού- η αναβάθμιση της εμπειρίας του εργαζομένου (employee experience – EX), με βελτίωση της πληροφόρησής του, παράλληλα με διευρυμένη χρήση αυτοματισμών, ρομποτικών διεργασιών και εφαρμογών LowCode-NoCode, και στόχο την αύξηση της αποδοτικότητάς του.  

Προσθέστε, τέλος, στο μίγμα των τάσεων μια «γενναία» και διαρκώς αυξανόμενη δόση εφαρμογών Τεχνητής Νοημοσύνης και Μηχανικής Μάθησης, που όχι μόνο είναι ευρέως διαθέσιμες, αλλά ανατρέπουν τους κανόνες του παιχνιδιού κι ελάτε σε λίγους μήνες να ξανασυζητήσουμε αν το ’23 θα είναι η «χρονιά του ψηφιακού μετασχηματισμού» ή όχι…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στο πρώτο σημείωμα της κάθε χρονιάς είθισται να λέμε Καλή Χρονιά! Οπότε, ας ευχηθούμε και εμείς Καλή Χρονιά! Επίσης, είθισται να καταθέτουμε και τις εκτιμήσεις μας για τη χρονιά που μόλις ξεκίνησε. Και είναι μάλλον βέβαιο, ότι το 2023 θα είναι μία χρονιά γεμάτη προκλήσεις.

Θα πει κανείς ότι κάθε αρχή χρονιάς λέμε ότι το τρέχον έτος είναι γεμάτο προκλήσεις. Όμως, το 2023 θα είναι μία χρονιά που εξαρχής γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ορισμένα σημαντικά θέματα που θα επηρεάσουν όλους τους κλάδους - και όχι μόνο αυτόν του digital. Θέματα, όπως είναι η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία που έχει προκαλέσει μία ενεργειακή κρίση και πληθωριστικές πιέσεις που επηρεάζουν τους πάντες: από τους καταναλωτές μέχρι τις επιχειρήσεις.

Ένα άλλο ζήτημα που θα μας απασχολήσει το 2023 είναι οι εκλογές. Υπενθυμίζεται ότι φέτος θα έχουμε και βουλευτικές εκλογές, οι οποίες, μάλιστα, θα είναι διπλές, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, αλλά και δημοτικές. Για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα της χρονιάς, οι εκλογές θα είναι το θέμα συζήτησης και πάντα αυτού του τύπου οι διαδικασίες επηρεάζουν και τον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων, αλλά και πως συμπεριφέρονται οι πελάτες, είτε πρόκειται για εταιρείες, είτε για οικιακούς καταναλωτές.

Μέσα σε όλα αυτά, η αγορά του digital έχει να αντιμετωπίσει τις δικές της προκλήσεις. Προφανώς, οι πληθωριστικές πιέσεις θα έχουν επιπτώσεις στο κόστος και οι καταναλωτές θα αρχίσουν να ψάχνουν περισσότερο τις ευκαιρίες. Αλλά αυτό ήταν κάτι που είδαμε και στο δεύτερο μισό του 2022...

Μία διαφορά της φετινής χρονιάς όσον αφορά στο χώρο του digital, αυτό που περιμένουν πολλοί να δουν, είναι ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στον τομέα της εμπειρίας του πελάτη. Καθώς η ελληνική αγορά ανοίγει και νέοι "παίκτες" από το εξωτερικό κάνουν την εμφάνισή τους, οι εγχώριοι καλούνται να προσαρμοστούν σε νέα δεδομένα και να προστατεύσουν τα μερίδιά τους. Δεν είναι εύκολη άσκηση αυτή, ιδίως με τον ανταγωνισμό να είναι όλο και πιο έντονος.

Η εκτίμηση της στήλης είναι πως το 2023 θα δούμε τους καταναλωτές να αναζητούν ακόμη περισσότερο την καλή εμπειρία. Η τιμή σίγουρα μετρά, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να αισθάνεσαι ότι δεν σε "κοροϊδεύουν", ότι η εμπειρία που έχεις, είτε μιλάμε για digital marketing είτε για online αγορές, είναι η καλύτερη δυνατή. Θα δούμε, πιθανότατα, ενίσχυση των εναλλακτικών τρόπων παράδοσης παραγγελιών, όπως και θα δούμε να αυξάνονται οι επιλογές όσον αφορά τους τρόπους πληρωμής.

Στο κομμάτι του digital marketing, το 2023 δείχνει να είναι η χρονιά που το TikTok, που μάλλον θα μας απασχολήσει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλο μέσο. Σαφώς το Instagram είναι ο "βασιλιάς" -τουλάχιστον με τα υπάρχοντα δεδομένα- αλλά το TikTok θα αρχίσει να διεκδικεί μεγαλύτερο μερίδιο. Όσον αφορά τα υπόλοιπα social media, η στήλη εκτιμά πως το YouTube, επίσης, θα ενισχύσει το μερίδιο του, με το Facebook να οπισθοχωρεί περαιτέρω. Και ίσως δούμε και άλλα κανάλια να παίζουν πιο σημαντικό ρόλο, όπως, για παράδειγμα, τα podcasts.

Αν θα έπρεπε να κάνουμε μία "ριψοκίνδυνη" εκτίμηση, αυτή θα ήταν ότι το 2023 θα είναι η χρονιά του TikTok και των podcasts. Στο τέλος της χρονιάς θα δούμε αν είμασταν σωστοί σε αυτή την εκτίμησή μας, ή κάτι άλλο συνέβη που άλλαξε τα δεδομένα. Άλλωστε, από εκπλήξεις τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να πει κανείς ότι πήγαμε άσχημα...

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Η γενική αίσθηση που υπάρχει είναι πως η περίοδος της πανδημίας έδωσε σημαντική ώθηση στο ηλεκτρονικό εμπόριο, με τις επιχειρήσεις -κάθε μεγέθους- να στρέφονται προς το συγκεκριμένο κανάλι πωλήσεων και να συνεχίζουν να το υποστηρίζουν και να το αξιοποιούν και μετά την επιστροφή στην κανονικότητα.

Όμως, αν δει κανείς τα στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) μπορεί να θεωρήσει ότι αυτό δεν ισχύει. Πολύ απλά γιατί η ΕΛΣΤΑΤ, η οποία πραγματοποιεί ετήσιες έρευνες, αναφέρει ότι το 2022 το 18,9% των επιχειρήσεων που απασχολούν 10 άτομα και άνω, έλαβε παραγγελίες μέσω ιστοσελίδας ή ειδικών εφαρμογών ή μέσω EDI, όταν το αντίστοιχο ποσοστό το 2021 ήταν στο 21,4%. Άρα, υπήρξε μείωση.

Όμως, αν δει κανείς λίγο πιο αναλυτικά τα νούμερα, καταλαβαίνει ότι η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική. Κατ’ αρχάς, γιατί το δείγμα ήταν μεγαλύτερο το 2022 (39.360 επιχειρήσεις έναντι 35.623 το 2021) αν και τα απόλυτα νούμερα επίσης δείχνουν μία μικρή μείωση, καθώς φέτος οι επιχειρήσεις που έκαναν online πωλήσεις ήταν 7.472 έναντι 7.637 πέρσι.

Αυτό που είναι σημαντικό, είναι η αξία των πωλήσεων. Συγκεκριμένα, ο κύκλος εργασιών από online παραγγελίες διαμορφώθηκε το 2022 στο 6,9% των συνολικών πωλήσεων των επιχειρήσεων του δείγματος, όταν το 2021 ήταν στο 5,8%. Και η αύξηση σε απόλυτα νούμερα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή, δεδομένου ότι τα online έσοδα έφθασαν στα 20,5 δισ. ευρώ έναντι 13,3 δισ. ευρώ, μία αύξηση της τάξεως του 54,5%, η οποία είναι εντυπωσιακή.

Θα αναρωτηθεί κανείς τι συμβαίνει. Η πιθανότερη εξήγηση είναι απλή: οι καταναλωτές, μετά την επιστροφή στην κανονικότητα, θέλησαν να επιστρέψουν εν μέρει στις αγορές μέσω φυσικών καταστημάτων γιατί το είχαν ανάγκη και για ψυχολογικούς λόγους. Κάτι που φαίνεται και από τα στοιχεία έτερης έρευνας της ΕΛΣΤΑΤ, που έδειξε ότι στο α’ τρίμηνο του 2022 το ποσοστό των Ελλήνων χρηστών του Διαδικτύου ηλικίας 16-74 ετών που έκαναν online αγορές ήταν στο 53,2%, όταν στο α’ τρίμηνο του 2021 ήταν στο 58,3%. Δηλαδή, είχαμε μία μείωση της τάξεως των 5,1 ποσοστιαίων μονάδων. Όμως, αν η σύγκριση γίνει με το α’ τρίμηνο του 2020, πριν δηλαδή ξεκινήσουν τα μέτρα αντιμετώπισης της COVID-19, όταν το ποσοστό χρήσης ήταν στο 47,8%, έχουμε μία σημαντική αύξηση της τάξεως των 5,5 ποσοστιαίων μονάδων!

Πρακτικά, οι καταναλωτές δεν εγκατέλειψαν τις online αγορές. Προτίμησαν απλώς να κάνουν αγορές και σε φυσικά καταστήματα. Και ταυτόχρονα αύξησαν την αξία των αγορών τους στις online συναλλαγές τους. Αυτό είναι μία άλλη ανάγνωση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, που είναι εξίσου ενδιαφέρουσα.

Ίσως το πιο σημαντικό συμπέρασμα να είναι πως το ηλεκτρονικό εμπόριο πήρε μεν ώθηση, αλλά όχι αυτή που νομίζαμε. Και επιπλέον, υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις που στράφηκαν μεν στα online κανάλια, αλλά προτίμησαν να επιστρέψουν στα «παραδοσιακά» και να εγκαταλείψουν τα ψηφιακά. Κάτι που πρέπει να δημιουργήσει έναν μικρό προβληματισμό.

Ενδεχομένως, το online να μην είναι για όλους. Αλλά υπάρχουν πολλές ακόμη επιχειρήσεις που μπορούν να το αξιοποιήσουν. Και θα πρέπει να το κάνουν πριν βρεθούν μπροστά σε δυσσάρεστες εκπλήξεις. Γιατί οι συνήθειες των καταναλωτών αλλάζουν διαρκώς και αυτό που ζητούν είναι να έχουν πολλαπλές επιλογές. Και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να τις προσφέρουν.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]