Σίγουρα, οι τελευταίες εβδομάδες και ημέρες δεν είναι από εκείνες που θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει «ήσυχες»: με δυο ανοιχτούς και ζέοντες πολέμους στην ευρύτερη δύστυχη γειτονιά μας, με πολύ πρόσφατους «σεισμούς, λιμούς, καταποντισμούς» στη χώρα μας από τους οποίους δεν έχουμε συνέλθει ακόμα, αλλά και με ισχυρές εσωτερικές πολιτικές αναταράξεις εν εξελίξει, δεν ξέρεις κυριολεκτικά τι σου ξημερώνει.
Αν προσθέσουμε και την περιώνυμη εσωστρέφειά μας, τον ‘ελληνοκεντρισμό’ που ακόμα μας κατατρέχει ως φυλή και σχεδόν ‘επιβάλλει’ να μην ασχολούμαστε με ό,τι γίνεται έξω από τη χώρα μας, άντε το πολύ έξω από την Ευρώπη, το αποτέλεσμα ίσως να εξηγεί γιατί συχνά-πυκνά χάνουμε κάποια «επεισόδια» που και σημαντικά είναι και ενδέχεται να προκαλέσουν μεγάλες ανατροπές στο μέλλον, ανάλογα με τις εξελίξεις.