Με λίγες μόνο ημέρες να απομένουν ως τις φετινές 60ες εκλογές στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών (Τρίτη, 5 Νοεμβρίου, το μεγάλο ραντεβού με την ιστορία), μια από τις μεγάλες εκπλήξεις για το αμερικανικό κοινό ήταν η απόφαση της Washington Post, της εφημερίδας που αποκάλυψε το σκάνδαλο Γουότεργκέιτ (το οποίο έριξε, τελικά, από την εξουσία τον Ρεπουμπλικάνο τότε πρόεδρο, Ρίτσαρντ Νίξον), να τηρήσει για πρώτη φορά ‘αυστηρή ουδετερότητα’.
Μ’ άλλα λόγια, η παραδοσιακά Δημοκρατική εφημερίδα επέλεξε φέτος να μην πάρει θέση (‘στο όνομα της αντικειμενικής δημοσιογραφίας’, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στις μέρες μας), υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου, αλλά να σταθεί (με ποικίλες δικαιολογίες) ανάμεσα στην Κάμαλα Χάρις και στον Ντόναλντ Τραμπ.
Το άρθρο στήριξης της πρώτης, που είχε ετοιμαστεί από τους συντάκτες της καλής εφημερίδας οι οποίοι παρέθεταν πλήθος επιχειρημάτων και έκαναν συγκρίσεις με τις ασυναρτησίες του Τραμπ, δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας, λόγω ‘άνωθεν εντολών’.
Βεβαίως, κανείς δεν παραδέχθηκε τίποτα επισήμως, όμως, όλοι γνωρίζουν πως ιδιοκτήτης της Post (και πιθανότερος ‘άνωθεν εντολεύς’) είναι ο Τζεφ Μπέζος, ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτή της Amazon.
Δική του, λοιπόν, ήταν η παρέμβαση που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων και προκάλεσε χιλιάδες ακυρώσεις συνδρομών στην εφημερίδα, παραιτήσεις στελεχών της, αλλά και μια ανοικτή επιστολή από 11 σχολιαστές – συνεργάτες της Post, η οποία (ευτυχώς) δημοσιεύθηκε σε περίοπτη θέση και καταδικάζει αυτή την στάση.
Θα μου πείτε, άλλη δουλειά δεν είχε ο Μπέζος, παρά να ασχολείται με την υποστήριξη του Τραμπ ή της Χάρις; Κι όμως, όλα αυτό δείχνουν: προφανώς φοβάται τη διαβόητη μνησικακία του τέως προέδρου και τις αρνητικές συνέπειες για τον ίδιο και την ‘αυτοκρατορία’ του, αν τελικά κερδίσει εκείνος τις εκλογές – ‘μασάει’, λοιπόν, την παράδοση της ιστορικής εφημερίδας, αλλά και τα λόγια του!
Δεν βγήκε πουθενά (ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) να διαψεύσει ότι αυτός «έκοψε» το κείμενο των συντακτών, τηρώντας μια ένοχη σιωπή, ενώ γύρω του (και στην ίδια την εφημερίδα, πάνω απ’ όλα) γίνεται ένας ‘κακός χαμός’.
Ο Μπέζος δεν είναι ο μόνος… οι άνθρωποι της τεχνολογίας εμφανίζονται σφόδρα διχασμένοι ως προς το ποιος θα υποστηρίξει ποιόν, με λόγια και με πράξεις. Ο Μπιλ Γκέιτς, για παράδειγμα, έχει συνεισφέρει ως τώρα γύρω στα $50 εκατ. στον προεκλογικό αγώνα της Χάρις.
Στον αντίποδα, ο Έλον Μασκ όχι μόνο έχει στηρίξει με την αυτοπρόσωπη παρουσία του προεκλογικές συγκεντρώσεις του Τραμπ (ευελπιστώντας σε ένα κυβερνητικό αξίωμα, αν κερδίσει, όπως έχει παραδεχθεί πολλές φορές ως τώρα), ενώ υπολογίζεται πως έχει χρηματοδοτήσει την εκστρατεία του με περισσότερα από $130 εκατ. Έφτασε δε, στο σημείο να «κληρώνει» ένα εκατομμύριο δολάρια, ανάμεσα σε όσους υπογράφουν ότι θα ψηφίσουν Ρεπουμπλικάνους, σε διάφορες κρίσιμες Πολιτείες!
Είναι κοινό μυστικό ότι οι Αμερικανοί μεγαλοεπιχειρηματίες στον χώρο της Τεχνολογίας (και όχι μόνο…) βασίζουν τέτοιου είδους επιλογές περισσότερο σε οικονομικά κριτήρια, παρά σε αμιγώς πολιτικά. Έχουν κάνει φύλλο-φτερό τα προγράμματα των δυο υποψηφίων και στηρίζουν εκείνον που θεωρούν ότι (θα) τους συμφέρει περισσότερο.
Πολλοί επέλεξαν να στηρίξουν τον Τραμπ, ελπίζοντας πως θα αλλάξει (όπως έχει δεσμευτεί, χωρίς αυτό να σημαίνει πολλά) τους αυστηρούς νόμους των Μπάιντεν-Χάρις για την Τεχνητή Νοημοσύνη και άλλες «σφικτές» ρυθμίσεις, ότι θα «απελευθερώσει» τη διακίνηση κρυπτονομισμάτων, θα μειώσει τις αντιμονοπωλιακές διώξεις, θα σκληρύνει τη στάση των ΗΠΑ έναντι της Κίνας και γενικά θα είναι πιο χαλαρός προς την αγορά σε σύγκριση με την Χάρις, της οποίας η στρατηγική αποτελεί συνέχεια εκείνης του σημερινού προέδρου: είναι περισσότερο φιλελεύθερη, επιζητεί διεθνείς συνέργειες, αλλά αναμένεται να διατηρήσει τους ελέγχους, ειδικά σε θέματα βιώσιμης ανάπτυξης.
Κι αν απορείτε γιατί όλα αυτά ενδιαφέρουν εμάς, που ζούμε στην άλλη άκρη της Γης, η απάντηση είναι ότι στον σημερινό διασυνδεδεμένο και χωρίς σύνορα κόσμο, «το πέταγμα μιας πεταλούδας εκεί, μπορεί να προκαλέσει φτάρνισμα εδώ»… Όταν σχεδόν το σύνολο των Big Tech, που έμμεσα ορίζουν και τις δικές μας ψηφιακές τύχες, εδρεύει στις ΗΠΑ, η δική τους πορεία μέσα και έξω από τη χώρα -η οποία βεβαίως και θα επηρεαστεί από την πολιτική που θα ασκήσει ο νέος ‘κάτοικος’ του Λευκού Οίκου- μας ενδιαφέρει και με το παραπάνω…
