Λένε πως οι ημέρες των έστω και λίγων χειμερινών διακοπών με επίκεντρο την αλλαγή του χρόνου (Καλή χρονιά, με όλα τα καλά και κυρίως με φώτιση! – να ευχηθούμε εξαρχής) προσφέρουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανασκόπηση, αναστοχασμό, αναθεωρήσεις, ακόμα και ανατροπές, ανάλογα με την περίπτωση. Για τον οικοδεσπότη σας, εκτός απ’ όλα αυτά, οι φετινές ήταν και μια ευκαιρία για ακόμα περισσότερη ανάγνωση.
Μέσα στα πολλά, λοιπόν, έπεσα πάνω σ’ ένα δημοσίευμα του Sifted (γνωστής ιστοσελίδας στον χώρο των νεοφυών επιχειρήσεων), που έλεγε με στοιχεία και αριθμούς ότι τα περισσότερα μεγάλα deals τον περασμένο χρόνο στην Ευρώπη είχαν να κάνουν -σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό- με την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και τις προσπάθειες που (πρέπει να) καταβάλουμε, για να αφήσουμε έναν βιώσιμο (cross my fingers…) πλανήτη στους επόμενους από εμάς.
Μια δεύτερη ματιά, μάλιστα, έδειξε ότι η μερίδα του λέοντος πήγε σε νέες υποδομές και συμβατές με αυτή την προσπάθεια επιχειρηματικές δραστηριότητες, από κατασκευή καινοτομικών μπαταριών έως αξιοποίηση νέων υλικών και διαδικασιών, που πληρούν τις απαιτήσεις για βιώσιμη παραγωγή και χρήση.
Για παράδειγμα, όπως αναφέρει η καλή ιστοσελίδα, οι τέσσερις μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις πήγαν στην H2 Green Steel, που αναπτύσσει λύση παραγωγής χάλυβα βασισμένη στη χρήση υδρογόνου, στη Northvolt, επιχείρηση παραγωγής μπαταριών, στην Zenobe Energy, εταιρία η οποία εστιάζει στις υποδομές φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων, και στην Verkor, που επίσης κατασκευάζει μπαταρίες. Για να υπάρξει μέτρο σύγκρισης, το 2022 οι μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις είχαν πάει σε εταιρίες fintech, τις FNZ, Klarna και Checkout,com.
Εξέλιξη που, αν μη τι άλλο, δείχνει πως μάλλον έχουμε αρχίσει να τα χρειαζόμαστε, όσον αφορά στην πρόοδο των προσπαθειών για την αντιμετώπιση αυτού του μεγάλου προβλήματος, οι οποίες δεν έχουν φέρει ως τώρα τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Οι στόχοι μπορεί να είναι υψηλοί, αλλά -για την ώρα- περνάμε κάτω από τον πήχη, όπως φάνηκε και στην πρόσφατη μεγάλη διεθνή διάσκεψη για το κλίμα, COP ’23. Εκεί, πολλοί συνειδητοποίησαν ότι τα φύλλα του ημερολογίου γυρνάνε γρήγορα και τα περιθώρια να στενεύουν ανησυχητικά. Κι αυτό είναι μάλλον ανεπίτρεπτο ηθικά, κοινωνικά, οικονομικά, εμπορικά και… (ότι άλλο θέλετε συμπληρώστε εδώ) σε μια ήπειρο που έχει κάνει σημαία της -τουλάχιστον για την τρέχουσα δεκαετία- το σύνθημα «digital & green».
Βεβαίως, κάποιοι το αντιλαμβάνονται – βοηθάνε σ’ αυτό και οι ολοένα πιο ανησυχητικές επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης που μας κτυπάνε την πόρτα, σχεδόν με την κυριολεξία της λέξης, αν σκεφτούμε τις καταστρεπτικές φωτιές και πλημμύρες που ταλαιπώρησαν τόσο πολύ φέτος τη χώρα μας και αρκετές άλλες στον ευρωπαϊκό χώρο. Προφανώς, η ψηφιακή τεχνολογία με τις τόσες και τόσες εφαρμογές της, συν τις ακόμα περισσότερες, που θα προκύψουν τους αμέσως επόμενους μήνες και χρόνια, με την αξιοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης, μπορούν και πρέπει να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην αντιμετώπιση πολλών από αυτές τις επιπτώσεις.
Το λεγόμενο climate tech, η τεχνολογία που εστιάζει σ’ όσα αναφέραμε παραπάνω, σε σύμπλευση με την καινοτομία σε συγγενικούς τομείς και τις προσπάθειες που εντείνονται στον χώρο του deep tech, μπορεί να βοηθήσει στην εξασφάλιση της αναγκαίας «καθαρής» ενέργειας για τα μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα των ευρωπαϊκών χωρών σε κάθε πιθανό και απίθανο τομέα, αρκεί να τεθεί και να αρχίσει να υλοποιείται ο στρατηγικός στόχος της «επανεφεύρεσής» τους, σύμφωνα με τις νέες συνθήκες. Χρήματα υπάρχουν ή θα βρεθούν για έναν τόσο σημαντικό σκοπό, δεν είναι εκεί το πρόβλημα.
Από την άλλη, διαβάζεις για κάποια «φαραωνικά» project που σχεδιάζονται ή συζητούνται και ασυναίσθητα κρατάς ‘μικρό καλάθι’, ως προς την υλοποίησή τους αρχικά και την αποτελεσματικότητά τους, στη συνέχεια – να, όπως αυτό της μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας με υποθαλάσσιο καλώδιο συνολικού μήκους 3.800 χιλιομέτρων, το οποίο θα ξεκινά από τεράστιες «φάρμες» φωτοβολταϊκών στις ηλιόλουστες ερήμους του Μαρόκου και θα καταλήγει στη νεφοσκεπή Βρετανία.
Σύμφωνα με τους εμπνευστές του, το project έχει μεν προϋπολογισμό 20 δις στερλινών, όμως θα μπορέσει να ηλεκτροδοτήσει (όταν και αν γίνει, λέω εγώ, ο δύσπιστος) 7 εκατ. νοικοκυριά, συνεισφέροντας το 8% των αναγκών της χώρας. Μακάρι, αλλά προσωπικά βαστάω ‘μικρό καλάθι’…
