Επωνύμως…

Το θέμα των τελευταίων ημερών δεν είναι άλλο, από τις επενδύσεις σε data centers. Επενδύσεις που φέρνουν την Ελλάδα στο επίκεντρο της προσοχής όσων ασχολούνται με το χώρο και κατανοούν ότι τέτοιου είδους κινήσεις δημιουργούν νέα δεδομένα. Σημειωτέον, πως όταν ολοκληρωθούν οι επενδύσεις που είτε έχουν ανακοινωθεί, είτε βρίσκονται υπό συζήτηση, η Ελλάδα θα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες στην Ευρώπη όπου θα έχουν τοπική παρουσία όσον αφορά cloud υποδομές οι τρεις μεγάλοι «παίκτες» (Amazon, Google, Microsoft) αλλά και δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες με «ουδέτερα» data centers (Digital Realty, Equinix).

Μία ενδιαφέρουσα παράμετρος, είναι πως αυτές οι επενδύσεις μπορούν να δημιουργήσουν πολλές ευκαιρίες για τις ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο του digital, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που κινούνται στο χώρο του e-commerce και του digital marketing. Ο βασικός λόγος είναι πολύ απλός: οι νέες cloud υποδομές θα δώσουν τη δυνατότητα σε αυτές τις επιχειρήσεις να προσφέρουν πολύ καλύτερες υπηρεσίες στους πελάτες τους.

Στο Διαδίκτυο και γενικότερα στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, υπάρχει αυτό που αποκαλείται «απόκριση» - latency. Δηλαδή, ο χρόνος που απαιτείται για να ανταποκριθεί το δίκτυο σε μία εντολή που δίνεται. Όσο πιο μικρή είναι η απόκριση τόσο πιο «γρήγορη» είναι η σύνδεση και η «απάντηση» και η εμπειρία είναι καλύτερη. Σε περιπτώσεις εφαρμογών που απαιτούν γρήγορη ανταπόκριση, το latency είναι κρίσιμης σημασίας. Και επειδή το latency έχει σχέση με την απόσταση, γι’ αυτό και πολλές επιχειρήσεις που βασίζονται ή προσφέρουν ψηφιακές εφαρμογές, θέλουν να βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά σε ένα υψηλού επιπέδου data center που φιλοξενεί τις εφαρμογές και τα δεδομένα τους.

Ένας δεύτερος λόγος είναι πως αυτές οι επενδύσεις φέρνουν την Ελλάδα στο επίκεντρο των συζητήσεων στην παγκόσμια αγορά των ψηφιακών τεχνολογιών. Η χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, έχει ανέβει αρκετές θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη όσον αφορά την προσέλκυση ψηφιακών επενδύσεων και τώρα θα ανέβει αρκετές ακόμη. Άρα, σημαίνει ότι θα υπάρξουν νέες επενδύσεις και αυτό είναι πολύ θετικό σημάδι.

Τρίτον, γίνεται πιο εύκολη η προσέλκυση ταλέντων. Είτε μέσω του brain regain είτε προσελκύοντας ψηφιακούς νομάδες που βλέπουν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πλέον ευκαιρίες.

Οι παραπάνω, είναι μερικοί από τους λόγους που οι επενδύσεις σε data centers δημιουργούν νέα δεδομένα. Και είναι βέβαιο ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα δούμε πολλά ακόμη και ενδιαφέροντα να συμβαίνουν.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο οικοδεσπότης αυτής της στήλης το έχει παραδεχθεί δημόσια (και γράψει πολλές φορές) ότι είναι εκ γενετής  τουλάχιστον… φιλοπερίεργος. Μ’ άλλα λόγια, του αρέσει να ψάχνει, να βρίσκει, να συνδυάζει, να αναλύει, να εξετάζει διαφορετικές εκδοχές και σενάρια, να καταλήγει (αν τα καταφέρει, κατά περίπτωση) σε κάποια συμπεράσματα, που ενίοτε -αν έχει καταλάβει σωστά «τι τρέχει»- τολμά να τα γράφει κιόλας, για να τα διαβάσουν οι αναγνώστες του – εσείς, δηλαδή!

Αφορμές υπάρχουν σήμερα άφθονες – για την ακρίβεια, πάντα υπήρχαν. Όμως, η ραγδαία πρόοδος της ψηφιακής τεχνολογίας και η υπερ-συνδεδεμένη κουλτούρα της εποχής προσφέρουν πλέον κυριολεκτικά με το πάτημα ενός πλήκτρου πρόσβαση σε ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Χρόνο και διάθεση να έχεις να ψάχνεις και δεν θα μείνεις ποτέ παραπονεμένος – προσεκτικά, βέβαια, γιατί ό,τι βρίσκεις στο Internet, δεν είναι κατ’ ανάγκη σωστό και ακριβές…

Χρειάζεται φιλτράρισμα των αποτελεσμάτων της έρευνας ανάλογα με την προέλευσή τους, προσοχή στην εξαγωγή συμπερασμάτων και συχνή επαλήθευση των όποιων πληροφοριών. Φυσικά, η πρότερη εμπειρία -όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις- παίζει κι εδώ μεγάλο ρόλο: αν αξιοποιείς συχνά μια πηγή, διαμορφώνεις συν τω χρόνω άποψη για τη σοβαρότητά της, οπότε τα πράγματα γίνονται ευκολότερα, όσον αφορά στην επαλήθευση.

Πότε-πότε, όμως, στο πλαίσιο του ψαξίματος, «σκάνε» κα αναπάντεχες πληροφορίες, όπως -για παράδειγμα- το ότι οι Έλληνες χρήστες «παροικούν» αρκετά συχνά στο Dark Web, στο «σκοτεινό» σκέλος του Παγκόσμιου Ιστού και μάλιστα καταλαμβάνουν την όγδοη θέση, μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών – αυτό τουλάχιστον προκύπτει από πρόσφατη έρευνα της Reboot SEO, που υλοποιήθηκε με τη βοήθεια του εργαλείου online analytics Ahrefs.

Τώρα, τι εστί Dark Web, το γνωρίζουμε, αν και πιθανότατα όχι σε όλο το βάθος του, καθώς συχνά η περιέργεια ενός ‘μη-ειδικά-ενδιαφερόμενου’ επισκέπτη εξαντλείται μάλλον σε πρώιμο στάδιο. Η Wikipedia μας το συστήνει ως «έναν ανώνυμο διαδικτυακό ιστό, στον οποίο σκιώδεις χρήστες έχουν πρόσβαση σε κρυφές υπηρεσίες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για θετικούς είτε για αρνητικούς σκοπούς».

Όμως, η σύνδεσή του με παραβατικές συμπεριφορές είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη, καθώς εκεί βρίσκει κανείς (αρκεί να γνωρίζει δρόμους και διαδρομές μέσω υπηρεσιών που εξασφαλίζουν την ανωνυμία του χρήστη, όπως τα VPN και το TΟR) από όπλα έως ναρκωτικά κι από «κλοπιμαία» δεδομένα έως σχέδια κατασκευής όπλων μαζικής καταστροφής. "Not for kids", θα έλεγα, αν και προσωπικά υποψιάζομαι ότι -εκτός των όντως ενδιαφερόμενων για δικούς τους, όχι πάντα «υγιείς» λόγους- μπαίνουν και πολλοί άλλοι, από καθαρή περιέργεια και μόνο, σε πείσμα της κακής φήμης του (ή, μάλλον, ακριβώς λόγω αυτής)…

Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, στο πλαίσιο της έρευνας, περιλάμβανε καταμέτρηση των αναζητήσεων στο Dark Web από κάθε χώρα και σύγκριση με τους χρήστες του Διαδικτύου, ώστε να προκύψει ο αριθμός των αναζητήσεων ανά χρήστη, ο οποίος εκφράστηκε τελικά σε ποσοστό %, για να διευκολυνθεί η κατάταξη. Έτσι, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πρώτη αναδείχθηκε η Κροατία με 97,1%, δεύτερη η Τσεχία με 94,1%, τρίτη η Ιρλανδία με 91,2%, τέταρτη η Ουγγαρία με 88,2%, πέμπτη η Ρουμανία με 85,3%, έκτη η Σλοβακία με 82,4%, έβδομη η Αλβανία με 79,4% και όγδοη η Ελλάδα με 76,5% - Ολλανδία και Ιταλία συμπληρώνουν την πρώτη δεκάδα με 73,5% και 70,6%, αντίστοιχα. Στον αντίποδα, οι πέντε χώρες με το μικρότερο ενδιαφέρον, από πλευράς χρηστών, για τέτοιου είδους αναζητήσεις, είναι η Ελβετία με 14,7%, η Αυστρία με 11,8%, η Τουρκία με 8,8%, η Γερμανία με 5,9% και η Ισπανία με μόλις 2,9%.

Το ουσιαστικό ερώτημα, βεβαίως, είναι αν η αναζήτηση στο Dark Web συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με την εγκληματικότητα και αυξομειώνεται ανάλογα. Κατά τους ερευνητές, δεν αποκλείεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού στην «πρωταθλήτρια» Κροατία, καταγράφηκε πέρυσι αύξηση της εγκληματικότητας στο Dark Web κατά 31%, η οποία εστιάζεται κυρίως στους χώρους των ναρκωτικών, των όπλων, των πλαστών εγγράφων, αλλά και του κακόβουλου λογισμικού. Προσωπικά δεν γνωρίζω να υπάρχει ανάλογη έρευνα σε ελληνικό επίπεδο, με ανάλυση των δικών μας προτιμήσεων, αλλά ας έχουμε τον νου μας – η όγδοη θέση δεν είναι κάτι αμελητέο…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχετε μάλλον ακούσει ότι τα δεδομένα (ή data, αν προτιμάτε την αγγλική ορολογία) είναι το νέο… πετρέλαιο. Ή ότι είμαστε στην εποχή της «Οικονομίας των Δεδομένων» (Data Economy). Και γενικότερα έχετε, μάλλον, καταλάβει ότι τα data έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από εκείνη που τους δίναμε πριν από μερικά χρόνια. Κάτι που σημαίνει ότι όλες αυτές οι επενδύσεις που ακούγονται για data centers και καλώδια οπτικών ινών, είναι αρκετές πιο σημαντικές απ’ όσο νομίζουν πολλοί.

Μέχρι πριν περίπου 3-4 χρόνια, η Ελλάδα θα έλεγε κανείς ότι δεν είχε εμπλακεί σε ένα γεωπολιτικό «παιχνίδι» που σχετίζεται με τη διακίνηση δεδομένων. Κατά κάποιον τρόπο, τα υποβρύχια -αλλά και τα επίγεια- καλώδια οπτικών ινών είναι πλέον κάτι αντίστοιχο με τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου! Από που περνάνε έχει γεωστρατηγική σημασία.

Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο ατού: τη γεωγραφική θέση της. Είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης που συναντάμε μετά τη Μέση Ανατολή, από όπου έρχονται όλα τα καλώδια που «φέρνουν» data από την Ασία, όπου οι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης είναι πολύ μεγαλύτεροι από εκείνους των χωρών του αποκαλούμενου «δυτικού κόσμου». Και μπορεί να λειτουργήσει και ως «πύλη» προς την ανατολική Ευρώπη όπου επίσης οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι υψηλότεροι από εκείνους της δυτικής.

Όμως, αυτό το ατού αρχίσαμε να το αξιοποιούμε σχετικά πρόσφατα και η «εκκίνηση» ήταν η ανακοίνωση της επένδυσης της Microsoft σε ένα data center hub. Από εκεί και πέρα, δείχνει να έχει ξεκινήσει ένα «τσουνάμι» επενδύσεων σε data centers και καλώδια. Ξαφνικά, η Digital Realty, ένας εκ των μεγαλύτερων «παικτών» στη συγκεκριμένη αγορά παγκοσμίως, εξαγοράζει τη Lamda Hellix και επενδύσει σε αυτήν δημιουργώντας νέες υποδομές. Η Amazon Web Services δημιουργεί γραφείο στην Ελλάδα και επενδύει στη χώρα μας. Η Islalink δημιουργεί καλώδιο που συνδέει την Ιταλία με την Πρέβεζα. H Google αφενός επιλέγει την Ελλάδα -και πιο συγκεκριμένα την Κρήτη- για σημείο προσαιγιάλωσης του νέου υποβρυχίου καλωδίου της και αφετέρου ετοιμάζεται να προχωρήσει σε επενδύσεις εδώ. Η ελληνική Lancom ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας ενός μεγάλου data center στη Θεσσαλονίκη, προχωρά στη δημιουργία ενός ακόμη στην Κρήτη και οι άνθρωποί της κάνουν λόγο για μεγάλο ενδιαφέρον από διεθνείς τηλεπικοινωνιακούς παρόχους για συνεργασίες στη βόρεια Ελλάδα. Και ακούγεται ότι τουλάχιστον δύο ακόμη μεγάλες εταιρείες του χώρου, όπως η Equinix, ετοιμάζονται να κάνουν κινήσεις στη χώρα μας.

Είναι προφανές ότι το ενδιαφέρον είναι μεγάλο. Και η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει την πύλη της νοτιοανατολικής Ευρώπης όσον αφορά τη διακίνηση και αποθήκευση δεδομένων. Όπως θα θέλαμε να το κάνει και όσον αφορά τον τομέα των logistics. Στα data, απλά, τα πράγματα προχωρούν πολύ πιο γρήγορα και αυτό αποτελεί μία μεγάλη ευκαιρία για όσους επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στο χώρο των ψηφιακών τεχνολογιών. Και αν ως χώρα κινηθούμε έξυπνα, τότε είναι πολύ πιθανό να έχουμε έναν νέο -και πολύ κρίσιμης σημασίας- πυλώνα οικονομικής ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στον χώρο της τεχνολογίας -το έχουμε ξαναπεί και το έχουμε ξαναγράψει- οι περισσότερες καινοτομίες σε προϊόντα και υπηρεσίες έχουν τη ρίζα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτός, άλλωστε είναι και ο λόγος που σχεδόν όλες οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες οι οποίες ανήκουν στο Top-10 του κλάδου εκεί έχουν την έδρα τους, με μόνη εξαίρεση δυο-τρεις κινεζικές.

Η Ευρώπη δεν «παίζει μπάλα» σε υψηλό επίπεδο – δεν έχει υστερεί πολύ, αλλά δεν έχει να επιδείξει τόσο σημαντικό εκπρόσωπο, όσο μια Alphabet / Google, μια Microsoft, ένα Facebook, μια Apple ή μια Amazon. Θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε «δεύτερο βιολί», όμως από την άλλη διεκδικεί με πολλές αξιώσεις τον ρόλο του μαέστρου, εν τοις πράγμασι!

Εξηγούμαι, για να μην παρεξηγούμαι: Η αγορά δεν χρειάζεται, βεβαίως, μαέστρο, ούτε μπορείς να τη χειραγωγήσεις εύκολα – οι καταναλωτές είτε πρόκειται για ιδιώτες-χρήστες, είτε για επιχειρήσεις και οργανισμούς, μπορεί να παρασύρονται κατά καιρούς από μόδες, αλλά έχουν τον τρόπο τους να ελέγχουν τα πράγματα και να μην «χαρίζονται».

Αυτό που θέλει να πει ο ποιητής, είναι ότι οι Αμερικάνοι μπορεί να έχουν τον πρώτο λόγο στις καινοτομίες και τις εφευρέσεις, εμείς όμως έχουμε τις αρχές, τους νόμους και τους κανονισμούς βάσει των οποίων λειτουργούν όλα αυτά. Και, ναι μεν, ο κύριος στόχος είναι η προστασία των Ευρωπαίων πολιτών, όμως στην πορεία καλύπτεται κι ο υπόλοιπος κόσμος, αφού είναι σχεδόν αδύνατο (βλέπε, περίπτωση GDPR) να ισχύουν για τους κατασκευαστές και γενικότερα τους δημιουργούς δυο μέτρα και δυο σταθμά στην παρούσα παγκοσμιοποιημένη αγορά.

Ως εκ τούτου, η Ευρώπη εμφανίζει μια μικρή χρονική υστέρηση στην παρακολούθηση των τεχνολογικών εξελίξεων, η οποία άλλοτε έχει μεγαλύτερη κι άλλοτε μικρότερη σημασία. Στην περίπτωση του Metaverse, του εικονικού παράλληλου μ’ αυτόν στον οποίο ζούμε κόσμου, μάλλον ισχύει το δεύτερο. Σίγουρα έχουμε χάσει κάποια επεισόδια κι αυτό βεβαίως το έχουν καταλάβει στις Βρυξέλλες, εξ ου και η βιασύνη να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος ώστε να συμμετάσχουμε κι εμείς αν όχι στη σχεδίαση, τουλάχιστον στην αξιοποίηση των πολλά υποσχόμενων εφαρμογών του Metaverse.

Όμως, οι νόμοι, νόμοι! Αναλύοντας στο προσωπικό (αλλά δημοσιευμένο αυθημερόν στην ιστοσελίδα της Επιτροπής) blog του τη θέση των 28 όσον αφορά στο Metaverse, ο Επίτροπος αρμόδιος για θέματα Εσωτερικής Αγοράς, Τιερί Μπρετόν, παραδέχθηκε μεν στις 14 Σεπτεμβρίου ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι «από τις πιο πιεστικές προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας», όμως από την άλλη υπογράμμισε ότι «το νέο (εικονικό) περιβάλλον θα πρέπει να εμπεριέχει εξαρχής τις ευρωπαϊκές αξίες».

Συνοψίζοντας τους τρεις βασικούς πυλώνες στους οποίους οι Βρυξέλλες θα στηρίξουν την υλοποίησή του νέου εικονικού κόσμου, ο Γάλλος βετεράνος επίτροπος ανέφερε ως πρώτο τους ανθρώπους και τις αξίες, ως δεύτερο τις τεχνολογίες αιχμής που υποστηρίζουν το Metaverse (τις οποίες, προφανώς, πρέπει να γνωρίσουν, να κατανοήσουν και να αναπτύξουν οι Ευρωπαίοι) και ως τρίτο τις αναγκαίες για τον σκοπό αυτό υποδομές (οι οποίες θα παρέχουν την απαραίτητη ευελιξία και  συνδεσιμότητα).

Βεβαίως, όλα αυτά είναι και πολλά και δύσκολα, ειδικά όταν πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα και σε πολλαπλά επίπεδα. Ο κ. Μπρετόν τονίζει ότι γίνονται ήδη σημαντικές επενδύσεις στους χώρους της φωτονικής, των ημιαγωγών και των νέων υλικών, αλλά απαιτούνται πολύ περισσότερες από πλευράς ΕΕ, εθνικών κυβερνήσεων και ιδιωτικών συμφερόντων, ώστε να σημειωθεί αισθητή πρόοδος στο θέμα του Metaverse σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ειδικά όσον αφορά στους τεράστιους όγκων δεδομένων που πρέπει να μετακινούνται.

Γι’ αυτό και θα ξεκινήσει -όπως γράφει στο blog του- με πρωτοβουλία της Επιτροπής ένας κύκλος διαβούλευσης, με αντικείμενο το όραμα και τις επιχειρηματικές προοπτικές του νέου μοντέλου συνδεσιμότητας. Προειδοποιεί, δε, πως «στην Ευρώπη, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην αγορά του ψηφιακού μετασχηματισμού που επωφελούνται από αυτόν, θα πρέπει να συνεισφέρουν με δίκαιο και όσο αναλογεί στον καθένα τρόπο, στην ανάπτυξη των δημόσιων αγαθών, υπηρεσιών και υποδομών»…

Για να τονίσει ότι «εμείς θα συνεχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για όλες τις νέες ψηφιακές ευκαιρίες και τάσεις, οι οποίες επιτρέπουν στους πολίτες – χρήστες την αλληλο-διάδραση με εντελώς νέους και καινοτόμους τρόπους στους χώρους της ψυχαγωγίας, της συν-εργασίας, της τέχνης και του πολιτισμού, της προστασίας του περιβάλλοντος, κλπ.» Κι ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, συμπληρώνουμε εμείς. Metaverse περίμενε, ερχόμαστε!!!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αν θέλετε να δείτε ποιος είναι ο κλάδος των ψηφιακών τεχνολογιών που έχει εξαιρετικά μεγάλη κινητικότητα, μάλλον θα πρέπει να ρίξετε ένα βλέμμα προς αυτόν των ηλεκτρονικών πληρωμών. Στο εξωτερικό είναι από τους κλάδους με τις περισσότερες εξελίξεις, αλλά και στην Ελλάδα η κατάσταση δείχνει να είναι εξαιρετικά δυναμική τους τελευταίους μήνες.

Αν επικεντρωθούμε λίγο στο ηλεκτρονικό εμπόριο, μέσα στο 2022 έχουμε δει να έρχεται στην Ελλάδα η Checkout και η Klarna. Μάλιστα, η Klarna, έδωσε ουσιαστικά το σύνθημα προκειμένου να αρχίσουμε να ασχολούμαστε σοβαρά ως αγορά με το «περίφημο» buy now pay later (BNPL) που είναι αρκετά δημοφιλές στην Ευρώπη, αν και στην Ελλάδα έχουμε μία ιδέα περί αυτού λόγω των… δόσεων.

Όμως, η Klarna ήταν ο λόγος που οι τράπεζες άρχισαν να ασχολούνται περισσότερο με τις άτοκες δόσεις, ενώ βλέπουμε και μεγάλες αλυσίδες, όπως επίσης και το Skroutz να ασχολούνται με το θέμα των δόσεων χωρίς κάρτα. Γενικά, είναι ένας τομέας που υπάρχει μεγάλη κινητικότητα. Το γεγονός κιόλας ότι η συνεργασία Klarna – Public φθάνει στο επίπεδο της επένδυσης της δεύτερης στην πρώτη, δίνει μία άλλη δυναμική στην όλη ιστορία.

Παράλληλα, όμως, βλέπουμε και άλλες κινήσεις με νέες εφαρμογές και υπηρεσίες που δείχνουν καινοτόμες και θέλουν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο διεκπεραιώνουμε τις συναλλαγές. Ιδίως όσον αφορά την Generation Z, την οποία άπαντες «στοχεύουν» και μένει να δούμε αν θα καταφέρουν να την προσεγγίσουν.

Για παράδειγμα, έχουμε την Cosmote να μπαίνει στον τομέα των ψηφιακών πληρωμών με το payzy, ένα ψηφιακό «πορτοφόλι» που θέλει να καταργήσει το… πορτοφόλι. Μοιάζει να στοχεύει στο ίδιο κοινό με εκείνο της Revolut και της Ν26, με επιπλέον ατού τις συνεργασίες και τις συνέργιες με άλλες θυγατρικές της Cosmote.

Ταυτόχρονα, βλέπουμε μεγάλη κινητικότητα από πλευράς startups, με projects όπως αυτά της Finloup, της Simpler αλλά και της Throo, που δίνουν άλλη δυναμική. Και γενικώς, υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα startups που κινούνται στο χώρο του fintech και των πληρωμών, αλλά και του retail tech, όπως η Valuelenz, που δείχνουν ότι η κινητικότητα είναι κάτι παραπάνω από έντονη.

Πρακτικά, η ελληνική αγορά δείχνει να εισέρχεται σε μία περίοδο όπου η ανάπτυξη μπορεί να είναι σημαντική. Σαφώς και η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη, με την ενεργειακή κρίση να πιέζει αρκετά επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αλλά υπάρχει μία συγκρατημένη αισιοδοξία ότι και αυτή τη φορά θα ξεπεράσουμε τα εμπόδια. Και ο τομέας των πληρωμών, του fintech και του retail tech μπορούν να δώσουν σημαντική ώθηση στην ελληνική αγορά του digital τα επόμενα 2-3 χρόνια. Μάλλον είναι και καλό να βλέπουμε τα πράγματα από την αισιόδοξη πλευρά τους, ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε δύναμη για να κάνουμε το επόμενο βήμα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Οι λαϊκές παροιμίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα απόσταγμα παρατήρησης δεκαετιών, αν όχι αιώνων, περασμένο από το φίλτρο της λαϊκής, απλής, ανεπιτήδευτης, επομένως και απόλυτα ρεαλιστικής σοφίας. Γι’ αυτό επιβιώνουν και χρησιμοποιούνται ακόμα συχνότατα στο λόγο μας και τα γραπτά μας, παρότι η «γέννησή» τους χάνεται στα βάθη του χρόνου  – ο οικοδεσπότης σας είναι τακτικός χρήστης, εκτιμώντας την αλήθεια που κρύβεται στη -συνήθως μεταφορική- έννοιά τους.

Μια τέτοια, λοιπόν, (αυτή του τίτλου) μου ήρθε αυθόρμητα στον νου, όταν πριν από λίγες ημέρες διάβασα για τον κακό χαμό που γίνεται στην Αμερική -εξ αυτής πηγάζουν τα περισσότερα νέα σχετικά με την τεχνολογία, αφού εκεί εδρεύουν οι περισσότερες μεγάλες εταιρίες του χώρου, οι λεγόμενες big tech- με τις αλλεπάλληλες εξαγορές μικρότερων εταιριών από μεγαλύτερες.

Οι Big Tech – Big Fish, λοιπόν, ακολουθούν από πολλά χρόνια την ίδια τακτική: στην αρχή αγνοούν τους ανταγωνιστές τους, μετά προσπαθούν να κάνουν τη ζωή τους δυσκολότερη και, στο τέλος (όταν ζοριστούν πολύ ή έχουν άλλα σχέδια), τους εξαγοράζουν! Δόξα τω Θεώ, λεφτά υπάρχουν (και γι’ αυτούς είναι αλήθεια κι όχι σχήμα λόγου). Ε, τώρα το κατάλαβες πώς γίνεται η δουλειά; Αναμενόμενη η ερώτηση.

Όχι, δεν το κατάλαβα τώρα, όμως το παιχνίδι έχει πιά «χοντρύνει» και ο κύκλος των ενδιαφερόντων τους έχει διευρυνθεί πολύ, περιλαμβάνοντας και θεωρητικά «άσχετες» εταιρίες… Παράδειγμα, οι πρόσφατες κινήσεις της γνωστής και μη εξαιρεταίας Amazon, που ανακοίνωσε τον Ιούλιο της πρόθεσή της να εξαγοράσει την εταιρία ιατρικών υπηρεσιών OneMedical, τον Αύγουστο την κατασκευάστρια ρομποτικών οικιακών συσκευών iRobot (σίγουρα θα έχετε ακούσει, αν όχι χρησιμοποιήσει, τις δικές της Roomba) και τον Σεπτέμβριο τη βελγική βιομηχανία ρομποτικών διατάξεων για logistics Cloostermans. Κάθε μήνα και μια εξαγορά…

Και λοιπόν; Οι πρώτες είναι ή μήπως οι τελευταίες; Διπλό το ‘όχι’, βεβαίως, μόνο που τέτοιες κινήσεις αυξάνουν ολοένα και περισσότερο τον πονοκέφαλο για τους διοικούντες την FTC (την αμερικανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εμπορίου), οι οποίοι καλούνται να εγκρίνουν ή όχι (προφανώς τεκμηριωμένα) για παραβίαση της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας τις εξαγορές όχι μόνο της Amazon, αλλά και της Alphabet (Google), της Microsoft και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει. Προφανώς, αυτό που θέλουν να εμποδίσουν είναι ο πλήρης έλεγχος μιας αγοράς από ολιγοπώλια. Άλλες φορές το καταφέρνουν κι άλλες όχι, ενώ ανάλογη είναι η κατάσταση και στην Ευρώπη, όπου η Επιτροπή τα βάζει συχνά-πυκνά με τα tech-θεριά, μοιράζοντας απαγορεύσεις και χοντρά πρόστιμα – μόλις πρόσφατα, το Ευρωπαϊκό Γενικό Δικαστήριο ενέκρινε πρόστιμο 4,125 δισ. € στην Alphabet για παραβίαση των κανόνων ανταγωνισμού, σχετικά με τη χρήση του λειτουργικού Android στα κινητά μας. Η εταιρία έχει άλλη μια ευκαιρία για έφεση, αλλά είναι η τελευταία της…

Κι αν αναρωτιέστε τι έκανε την Amazon να βάλει στο μάτι εταιρίες με ρομποτικές σκούπες και ιατρικές υπηρεσίες, οι ‘παροικούντες την Ιερουσαλήμ’ του FTC έχουν την απάντηση: ο στόχος για τις μεγάλες και πανταχού παρούσες πλατφόρμας είναι να διατηρήσουν τη σημερινή δεσπόζουσα θέση (και τα υπερ-κέρδη που αυτή φέρνει, φυσικά) μαθαίνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για τους χρήστες-πελάτες τους, είτε πρόκειται για τα (απόρρητα, βεβαίως) ιατρικά δεδομένα τους, είτε για το εσωτερικό των σπιτιών τους (τα οποία χαρτογραφούν οι Roomba, προκειμένου να σκουπίσουν σωστά), ώστε να στοχεύσουν με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στην κάλυψη των αναγκών τους. Η προστασία της ιδιωτικότητας μάλλον δεν τους ενδιαφέρει πολύ, όπως και οι απαιτήσεις της κοινωνίας των πολιτών για περισσότερη διαφάνεια…

Κι αν οι εξαγορές μεγάλων ονομάτων ελέγχονται διεξοδικά -όπως αυτή της δημιουργού video-games Activision Blizzard από τη Microsoft τον Ιανουάριο προκειμένου να ενισχύσει το δικό της Xbox, ή της θρυλικής κινηματογραφικής MGM από την Amazon για να εμπλουτίσει το ήδη τεράστιο στοκ περιεχομένου της- εκατοντάδες άλλες περνούν απαρατήρητες «κάτω από το ραντάρ» των ρυθμιστικών αρχών, που δεν προλαβαίνουν να ελέγξουν τα πάντα, με απρόβλεπτες συνέπειες για την οικονομία και όχι μόνο.

Κι όπως δείχνουν τα πράγματα, τα «μεγάλα ψάρια» θα συνεχίσουν να «πεινάνε» για πολύ ακόμα. Άσε που, «τρώγοντας, ανοίγει η όρεξη»…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα στο ηλεκτρονικό εμπόριο θα μπορούσε να είναι το εξής: πρέπει να προσαρμοστεί το εκάστοτε e-shop και marketplace στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του καταναλωτή, ή ο καταναλωτής θα πρέπει να είναι εκείνος που θα προσαρμοστεί στον τρόπο παράδοσης μίας παραγγελίας που έχει κάνει;

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν ουσιαστικό το δεύτερο. Πολύ απλά, γιατί δεν υπήρχαν οι υπηρεσίες ή οι εφαρμογές εκείνες που να επιτρέπουν το πρώτο. Οπότε, πολύ απλά ο καταναλωτής ήταν «υποχρεωμένος» να περιμένει να του έρθει μία παραγγελία όποτε μπορούσε η εκάστοτε εταιρεία ταχυμεταφορών.

Το πρόβλημα σε αυτό το μοντέλο, ήταν ότι αν δεν είχε ο καταναλωτής τη δυνατότητα για παραδόσεις στην εργασία του, σε πολλές περιπτώσεις κατέληγε να πηγαίνει να κάνει την παραλαβή από το πλησιέστερο σημείο της εταιρείας ταχυμεταφορών...

Πλέον, όμως, αυτό έχει αλλάξει. Και οι παραδόσεις σταδιακά προσαρμόζονται στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε καταναλωτή. Το αναφέρω, γιατί είδαμε ένα νέο marketplace να δίνει τη δυνατότητα στον καταναλωτή να επιλέγει να παραλάβει όλα τα προϊόντα που έχει αγοράσει σε μία παράδοση και όχι σε πολλαπλές, όπως ήταν μέχρι τώρα.

Φυσικά, υπάρχουν καταναλωτές που θέλουν τα προϊόντα να έρχονται όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ανοίξουν την πόρτα τους δύο και τρεις φορές επειδή έκαναν μία παραγγελία με προϊόντα από δύο ή τρία ηλεκτρονικά καταστήματα, μέσα από το ίδιο marketplace.

Όμως, το ζητούμενο πλέον είναι πως ο καταναλωτής είναι αυτός που μπορεί να επιλέξει πως θα παραλάβει. Μπορεί να παραλάβει ένα προϊόν στο σπίτι του, μπορεί να επιλέξει να πάει ο ίδιος σε ένα κατάστημα της εταιρείας ταχυμεταφορών, ή σε ένα σημείο εξυπηρέτησης του courier που χρησιμοποιεί, ή σε κάποιο smart locker που είναι και μία τελευταία τάση. Μπορεί να επιλέξει ακόμη και την ώρα παραλαβής. Για την ακρίβεια, μπορεί να επιλέξει ένα πολύωρο χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα γίνει παράδοση, αλλά και αυτό είναι μία βελτίωση σε σχέση με το όχι πολύ μακρινό παρελθόν.

Γενικά, θα λέγαμε ότι πλέον η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη όσον αφορά τις παραδόσεις. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο, αλλά τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν επιλογές για έναν καταναλωτή, ο οποίος δεν βρίσκεται πολλές ώρες στο σπίτι του, αλλά θέλει να κάνει online αγορές. Και το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει μία σημαντική βελτίωση στην εμπειρία της online αγοράς.

Γι’ αυτό και βλέπουμε και μία διαρκή αύξηση των αγορών που γίνονται ηλεκτρονικά. Το μοναδικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί, είναι εάν θα μπορέσουμε να φθάσουμε στο σημείο ο καταναλωτής να μπορεί να δηλώνει εξαρχής την ώρα και το σημείο που θέλει να γίνει η παράδοση μίας παραγγελίας. Και αυτό να μπορεί να το υποστηρίζει το ηλεκτρονικό κατάστημα ή το marketplace.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα για το οποίο συμφωνούν όλοι όχι μόνο στην «πιάτσα» των ΤΠΕ, αλλά και στα ανάλογα τμήματα οργανισμών και επιχειρήσεων πως διαρκώς οξύνεται, αυτό δεν είναι άλλο από τις ελλείψεις σε σωστά καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό. Μ’ άλλα λόγια, δεν έχουμε αρκετούς ανθρώπους με τις κατάλληλες και απαιτούμενες, λόγω των ειδικών συνθηκών της εποχής, δεξιότητες, για να λειτουργήσουν όλοι και όλες ομαλά και να αναπτυχθούν.

Οι αιτίες πολλές και χιλιοειπωμένες: από τη συνεχιζόμενη αδυναμία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να «παράγουν» τον αναγκαίο αριθμό έτοιμων για δουλειά αποφοίτων, την υστέρηση στην ανάπτυξη σχέσεων με την αγορά και την κατανόηση των αναγκών της ως την έλλειψη θέσεων «πρακτικάριων» από τη μια και επιμονής για προϋπηρεσία, από την άλλη (από πού και πώς;) εκ μέρους των εταιριών.

Την ίδια ώρα, η πανδημία -που καθόλου δεν τέλειωσε, απλώς το ενδιαφέρον μας έχει στραφεί σε άλλους τομείς- συνεχίζει να προκαλεί ανατροπές, άρα και ανάγκες για ταχύ ψηφιακό μετασχηματισμό με λύσεις εδώ και τώρα – μόνο που αυτές οι λύσεις χρειάζονται «χέρια» και «μυαλά» κι αυτά λείπουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα ως τώρα σχέδια και στρατηγικές σε πολλαπλά επίπεδα δεν έχουν αποδώσει σπουδαία πράγματα, με τα περισσότερα προβλήματα να παραμένουν. Κι αυτό το ζήτημα δεν το έχουμε μονάχα εμείς, αλλά όλος ο ανεπτυγμένος και αναπτυσσόμενος κόσμος, όπως αποδεικνύει φετινή έρευνα της McKinsey σε 1.500 κορυφαία στελέχη εταιριών απ’ όλο τον κόσμο, η οποία επιβεβαιώνει με αριθμούς τις σημαντικές ελλείψεις «σωστών υποψηφίων».

Είναι απολύτως χαρακτηριστικό ότι στον τομέα της κυβερνοασφάλειας, του οποίου η σημασία αναδείχθηκε με το παραπάνω το 2020, πρώτη χρονιά που μετακόμισαν σχεδόν τα πάντα στο διαδίκτυο και δοκιμάσαμε στην πράξη το μέγεθος των απειλών, «έλειπαν» περισσότεροι από 3 εκατομμύρια ειδικοί σ’ αυτόν τον τομέα. Σήμερα, είναι άγνωστο πόσοι λείπουν, καθώς οι ανάγκες μάλλον αυξάνουν με ταχύτερο ρυθμό από τις καλύψεις των κενών. Κι αυτοί δεν είναι οι μόνοι: σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 61% των υπευθύνων HR θεωρούν ως μεγαλύτερο πρόβλημά τους, τα επόμενα χρόνια, την εύρεση των developers που απαιτούνται για τη σωστή λειτουργία των οργανισμών στους οποίους υπηρετούν.

Άρα; Πώς προχωράμε και τι κάνουμε; Ας μας επιτραπεί ο (ασεβής, ενδεχομένως, για κάποιους) παραλληλισμός: κάνουμε ό,τι και πολλά αθλητικά σωματεία, ειδικά στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ – φυτώρια και ακαδημίες. Δηλαδή, καλλιεργούμε -όσο δύσκολο κι αν ακούγεται αυτό σε ένα χώρο όπου τα πάντα αλλάζουν σχεδόν από μέρα σε μέρα- τα ταλέντα που εντοπίζουμε σε μικρή ηλικία, τους παρέχουμε ικανοποιητικές οικονομικές και ηθικές αμοιβές, τα εκπαιδεύουμε ώστε να καλύπτουν όσο γίνεται καλύτερα τις αυξανόμενες ανάγκες μας και συνεχίζουμε να τους επιμορφώνουμε, δίνοντάς τους κίνητρα αφενός να προοδεύσουν (αφού έτσι θα προοδεύσει κι ο οργανισμός μας), αφετέρου να μην κοιτάξουν αλλού, γιατί σίγουρα οι επαγγελματικοί και οικονομικοί πειρασμοί είναι πολλοί. Όσο περισσότερο μείνουν (γιατί, αργά ή γρήγορα, θα υποκύψουν), τόσο το καλύτερο για τον «καλλιεργητή».

Πώς τους βρίσκουμε; Με κάθε τρόπο που μπορεί να σκεφτεί κανείς, στο πλαίσιο μιας σταθερής και συγκροτημένης στρατηγικής, βεβαίως, η οποία ξεκινάει από το monitoring μαθητικών και φοιτητικών διαγωνισμών καινοτομίας (όπου συνήθως διακρίνονται και λάμπουν τα φωτεινά ταλέντα) και την υποστήριξη πανεπιστημιακών ή ερευνητικών ομάδων, περνάει στις συνέργειες με νεοφυείς επιχειρήσεις (σε πρώιμο στάδιο, οι οποίες ενδέχεται να εξελιχθούν αργότερα σε εξαγορά ή απορρόφηση, αν «δέσει το γλυκό») και φτάνει ως τη διοργάνωση (δωρεάν, φυσικά) κύκλων μαθημάτων ή/και πιστοποιήσεων σαν προσφορά προς νέους, απ’ όπου εύκολα μπορούν να «αλιευθούν» οι πιο ταλαντούχοι.

Και πώς τους κρατάμε, αλήθεια; Κάποια κίνητρα αναφέραμε, παραπάνω. Πριν ολοκληρώσουμε, όμως, πρέπει να προσθέσουμε άλλο ένα: σε αρκετές ειδικότητες, όπου δεν απαιτείται αυτοπρόσωπη παρουσία του εργαζομένου στο γραφείο, θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα της εργασίας από το σπίτι ή όπου αλλού θέλει ο (νέος και ανήσυχος) εργαζόμενος. Οι σημερινοί νέου – μέλη της Generation Z, θεωρούν αυτή τη δυνατότητα σχεδόν αναφαίρετο δικαίωμά τους, αρκεί να γίνεται σωστά και στην ώρα της η δουλειά που τους έχει ανατεθεί. Μάλιστα, στην αμερικανική αγορά εργασίας θεωρούν ότι η άρνηση πολλών οργανισμών να αποδεχτούν τη νέα πραγματικότητα, είναι ένας από τους λόγους πίσω από το κύμα της ‘Μεγάλης Παραίτησης’ και -ουσιαστικά την αλλαγή παραδείγματος στην αγορά εργασίας. Αλλάζουν  οι καιροί!   

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

«Κάλλιο αργά παρά ποτέ» λέει μία λαϊκή παροιμία και στην περίπτωση των ευρυζωνικών συνδέσεων αυτό δείχνει να ισχύει. Η Ελλάδα αρχίζει πλέον να εισέρχεται στην εποχή των πραγματικά υψηλών ταχυτήτων σύνδεσης στο Διαδίκτυο καθώς η Cosmote ανακοίνωσε ότι ετοιμάζεται να διαθέσει, μόλις πάρει την έγκριση από την ΕΕΤΤ, εμπορικά προγράμματα που θα προσφέρουν ταχύτητες 300 Mbps, 500 Mbps και 1 Gbps, εφόσον το νοικοκυριό ή η επιχείρηση βρίσκονται σε περιοχή που καλύπτεται με fiber to the home (FTTH).

Η Cosmote δεν είναι ο πρώτος πάροχος που προσφέρει τέτοιες ταχύτητες. Η Inalan προσφέρει ήδη συνδέσεις 500 Mbps και 1 Gbps και σε πολύ καλές τιμές μάλιστα. Απλά, η διαφορά είναι πως το δίκτυο της Inalan καλύπτει μερικές περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όταν η Cosmote θα καλύπτει μέχρι το τέλος του 2022 περίπου 1 εκατομμύριο νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Το γεγονός ότι πάμε πάνω από τα 200 Mbps έχει τη δική του σημασία. Είναι κάτι που έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα, αλλά δεν υπήρχε δίκτυο FTTH για να υποστηρίξει τέτοιου είδους συνδέσεις. Η Ελλάδα έμεινε πίσω σε αυτόν τον τομέα και αυτό φαίνεται και στις μελέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά όπως ανέφερα και στην αρχή του άρθρου, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Βέβαια, μπορεί να πει κανείς ότι και τα 200 Mbps ή ακόμη και τα 100 Mbps είναι μία χαρά. Όμως, η πραγματικότητα είναι πως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι η εξέλιξη των ψηφιακών τεχνολογιών και η εμφάνιση νέων υπηρεσιών και εφαρμογών απαιτούν όλο και μεγαλύτερο bandwidth. Πριν από 10 χρόνια, μία σύνδεση των 24 Mbps χαρακτηριζόταν υπεραρκετή. Τώρα, όμως, τα 24 Mbps δεν καλύπτουν ούτε τις μίνιμουμ ανάγκες ενός νοικοκυριού, πολύ δε περισσότερο μίας μικρής επιχείρησης.

Άλλωστε, δεν νοείται πλέον επιχείρηση χωρίς σύνδεση στο Internet. Ακόμη και ένα περίπτερο χρειάζεται να είναι συνδεδεμένο. Και φυσικά η σημασία μίας καλής και γρήγορης σύνδεσης για όσους δραστηριοποιούνται στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου ή του digital marketing, είναι προφανώς εξαιρετικά μεγάλη.

Το FTTH προσφέρει αρκετά παραπάνω από τη δυνατότητα για αύξηση της ταχύτητας λήψης δεδομένων (download). Το ένα, είναι η καλύτερη ποιότητα της σύνδεσης. Όταν λέμε 300 Mbps, η πραγματική ταχύτητα θα είναι 300 Mbps, ή έστω οριακά λίγο χαμηλότερα. Το δεύτερο, είναι η υψηλότερη ταχύτητα όσον αφορά στην αποστολή δεδομένων (upload). Αν και εξαρτάται από τις προθέσεις του εκάστοτε παρόχου, μία επιχείρηση μπορεί να έχει σε μία 300άρα σύνδεση και 300 Mbps όσον αφορά στο upload. Σκεφτείτε μόνο πόσες φορές έχει χρειαστεί να αποστείλετε πολύ μεγάλα αρχεία και έχει χρειαστεί να οπλιστείτε με υπομονή. Ακόμη και αν έχετε μία 200άρα σύνδεση μέσω vectoring όπου, όμως, το upload είναι στα 20 Mbps. Τώρα, θα πάμε πιο πάνω. Ακόμη και τα 30 Mbps σε upload είναι μία αύξηση της τάξεως του 50%.

Αν προσθέσει κανείς και το γεγονός ότι μέχρι το τέλος του 2022 θα δούμε και ένα νέο κουπόνι (Gigabit Voucher Scheme) που θα επιδοτεί συνδέσεις πάνω από τα 250 Mbps, τότε είναι προφανές ότι υπάρχει μία πολύ καλή ευκαιρία για να αναβαθμίσετε την ευρυζωνική σύνδεσή σας. Αρκεί, βέβαια, και οι τιμές να είναι λογικές - και να έχει FTTH δίκτυο στην περιοχή σας. Αν και η ιστορία έχει δείξει ότι με τις προσφορές που υπάρχουν, το κόστος θα μπορεί να είναι αν όχι προσιτό, τουλάχιστον ανεκτό. Έστω και με αρκετή καθυστέρηση, ήρθε η ώρα για το επόμενο ευρυζωνικό βήμα της χώρας, θα λέγαμε.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Όσο ο ψηφιακός μετασχηματισμός θεωρείται και αντιμετωπίζεται από επιχειρήσεις και οργανισμούς ως παράγοντας ‘εκ των ων ουκ άνευ’ (a must, για να το πούμε στη γλώσσα της «πιάτσας») για την επιβίωσή τους στις συνθήκες άκρατου ανταγωνισμού που επικρατούν στις περισσότερες αγορές ανά τον κόσμο, τόσο αυξάνουν και εντείνονται οι τεκτονικές αλλαγές οι οποίες μεταμορφώνουν τις βασικές υποδομές που απαιτούνται για τόσο μεγάλα και κρίσιμα βήματα.

Η μετακίνηση στο cloud (ιδιωτικό, δημόσιο ή υβριδικό, δεν έχει σημασία – η επιλογή γίνεται κατά περίπτωση από τους ενδιαφερομένους και τους συμβούλους τους, αναλόγως συνθηκών, αναγκών και περιστάσεων) ως λύση για τα πάντα όλα από πλευράς χρηστών, έχει αφενός μεγιστοποιήσει τον ρόλο των πολλαπλασιαζόμενων με γοργό ρυθμό data centers παγκοσμίως, αφετέρου αναδείξει τη σημασία του ελέγχου τους, ευνοώντας όσους θα επενδύσουν εγκαίρως με την προσδοκία να αποκομίσουν σημαντικότατα οικονομικά οφέλη το συντομότερο δυνατό.

Κι εδώ είναι που, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, αρχίζουν να μπαίνουν δυνατά στο παιχνίδι οι τρεις «μεγάλες γάτες», οι hyperscalers, που μπορεί να άφησαν αρχικά χώρο στους μικρότερους, τοπικούς ή και ‘ολίγον διεθνείς’ παίκτες για να αναπνεύσουν και να «κάνουν παιχνίδι» (ενδεχομένως και για να επιλύσουν πρώτοι τα αναπόφευκτα σε κάθε ξεκίνημα προβλήματα της ‘βρεφικής’ ηλικίας), όμως όλα δείχνουν πλέον πως αυτό δεν πρόκειται να συνεχιστεί για πολύ…

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, λοιπόν, το δημοσίευμα του έγκριτου Economist, στα τέλη Αυγούστου, που τονίζει ορθά-κοφτά στον τίτλο του ότι «οι γίγαντες της Πληροφορικής ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να προστατεύσουν τα υπερ-κέρδη τους». Επιλέγοντας ως πρόσφατο παράδειγμα, τις συμμαχίες και συνέργειες που προκύπτουν από την είσοδό τους στον χώρο των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, αναφέρει χαρακτηριστικά τη μετάβαση του Nasdaq της Νέας Υόρκης στο «υπολογιστικό νέφος» της Amazon Web Services (με τον CEO της τελευταίας να χτυπάει το υψηλού συμβολισμού καμπανάκι, στο κλείσιμο της εορταστικής συνεδρίασης, της 27^ης Ιουνίου).

Λίγο νωρίτερα, ανάλογη εορταστική διάσταση (αλλά χωρίς ‘καμπανάκι’, εκείνη τη φορά) είχε λάβει κι η αναγγελία της συνεργασίας μεταξύ της Αlphabet (βλέπε Google) με το CME, το μεγαλύτερο χρηματιστήριο παραγώγων στον κόσμο, ενώ την ίδια εποχή είχαμε επέκταση του Azure της Microsoft και στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, ακολουθώντας το δρόμο που χάραξαν οι προ-βαδίσασες ΙΒΜ και Oracle.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η βρετανική ‘εφημερίδα’ (έτσι της αρέσει να αυτο-αποκαλείται), Alphabet, Amazon και Microsoft έχουν επενδύσει το τελευταίο 12μηνο περισσότερα από $120 δισ. σε data centers και servers ανά τον κόσμο, μέγεθος που επιβεβαιώνει πέραν πάσης αμφιβολίας τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι «μεγάλες γάτες» (όχι με ‘πέταλα’, αλλά σίγουρα με data center) τη νέα κατάσταση, αλλά και την αποφασιστικότητά τους να κρατήσουν για λογαριασμό τους τη ‘μερίδα του λέοντος’ στις ραγδαία αναπτυσσόμενες και επεκτεινόμενες υπηρεσίες cloud. Δεν είναι, άλλωστε, καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα έσοδα της AWS αποτελούν περίπου το 75% των εσόδων της Amazon, με τους αναλυτές να υποστηρίζουν πως -αν προχωρούσε στην ανεξαρτητοποίησή της- θα μπορούσε άνετα να φτάσει σε τζίρο ακόμα και το 1 τρισ. δολάρια!

Το ερώτημα είναι, βεβαίως, αν τον θέλουμε αυτόν τον υπερ-συγκεντρωτισμό… Οι σημερινοί ανταγωνιστές στον πόλεμο για τον ‘οβολό’ του χρήστη, της επιχείρησης και του οργανισμού μπορούν εύκολα να γίνουν συναγωνιστές (και το ανάποδο, βέβαια, αναλόγως των συνθηκών), ελέγχοντας τις παροχές και τα τιμολόγια, σε βάθος χρόνου. Κι αυτό μάλλον θα ήταν καταστροφικό σε μια επόμενη -ίσως όχι πολύ μακρινή- εποχή, όπου το σύνολο της καθημερινότητάς μας θα είχε άμεση και καθοριστική εξάρτηση από την πρόσβαση στο διαδίκτυο και τις (άφθονες) ψηφιακές υπηρεσίες, που αξιοποιούμε καθημερινά. Ίσως να μην είναι τόσο ευθεία η σύγκριση, αλλά μια ιδέα μπορούμε να πάρουμε από τα πρόσφατα παθήματά μας στον χώρο της ενέργειας…

Μπορούμε να κάνουμε κάτι; Οι μεμονωμένοι πολίτες -χρήστες πιθανότατα όχι, αλλά δεν θα ήταν άσχημο να είχαν τον νου τους οι απανταχού κυβερνήσεις, ώστε τα παθήματα (έστω και σε άλλο τομέα) να γίνουν και μαθήματα…  

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]