Επωνύμως…

Στο προηγούμενο σημείωμά μου, ασχολήθηκα με το 5G και τις προκλήσεις που υπάρχουν αυτή την περίοδο. Όμως, το 5G έχει ήδη αρχίσει να απασχολεί τις επιχειρήσεις σε ουκ ολίγους κλάδους που βλέπουν -κυρίως μέσα από πιλοτικά προγράμματα και πιλοτικές εφαρμογές- τα οφέλη από την αξιοποίηση της συγκεκριμένης γενιάς δικτύων.

Για παράδειγμα, στον τομέα των μεταφορών έχουμε αρχίσει και βλέπουμε υλοποιήσεις πολύ ενδιαφέροντων εφαρμογών. Ιδίως σε εγκαταστάσεις όπως είναι τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, υπάρχουν ήδη υλοποιήσεις και στην Ελλάδα. Σε μεγάλης έκτασης εγκαταστάσεις, το 5G είναι απαραίτητο προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες συνδεσιμότητας που υπάρχουν λόγω και της δημιουργίας IoT δικτύων. Τα αποκαλούμενα campus networks, όπου οργανισμοί αποκτούν το δικό τους «ιδιωτικό» 5G δίκτυο με μεγάλες δυνατότητες, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα παραδείγματα.

Σε δεύτερο επίπεδο, στον τομέα των μεταφορών, τα φορτηγά οχήματα είναι από τους τομείς όπου επίσης αρχίζουμε να βλέπουμε υλοποιήσεις που είναι άκρως ενδιαφέρουσες και αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο θα μετακινούνται αυτού του είδους τα οχήματα στους αυτοκινητοδρόμους σε ολόκληρο τον κόσμο, με την Ευρώπη να δείχνει να είναι στην πρωτοπορία.

Βλέπουμε, όμως, και κλάδους που ίσως δεν θα περίμενε κανείς ότι το 5G θα υλοποιηθεί, όπως είναι, για παράδειγμα, αυτός των ιχθυοκαλλιεργειών! Σε βιομηχανίες και εργοστάσια κάθε μεγέθους, το 5G μπορεί να αποτελέσει το κλειδί προκειμένου να δούμε να γίνονται πολλές εργασίες ταχύτερα, με μεγαλύτερη ευελιξία και γενικότερα να αυξάνεται η αποδοτικότητα και η παραγωγικότητα ολόκληρης της επιχείρησης.

Γενικότερα, αυτό που πρέπει άπαντες να έχουν υπόψη τους είναι το εξής: στο 5G δεν υπάρχει κάποιο killer application ή υπηρεσία. Αυτό που χρειάζεται κάποιος, είναι να έχει... ολίγη φαντασία προκειμένου να σκεφτεί μία εφαρμογή ή λύση που να αλλάζει τα υπάρχοντα δεδομένα. Και να σπεύσει να αξιοποιήσει τα μοναδικά τεχνικά χαρακτηριστικά που έχει το 5G προκειμένου να το αξιοποιήσει.

Αυτό το αναφέρω ενόψη του επερχόμενου 5G Conference SE Europe που θα πραγματοποιηθεί στο Ζάππειο Μέγαρο στις 18 Μαΐου. Ενός συνεδρίου όπου η μεγαλύτερη έμφαση θα δοθεί ακριβώς στα case studies που υπάρχουν ήδη. Case studies που μπορούν να δώσουν ιδέες σε όσους/ες το παρακολουθήσουν προκειμένου να αξιοποιήσουν το 5G με έναν διαφορετικό τρόπο. Ιδέες είτε για ενίσχυση των υπάρχοντων υποδομών και λύσεων είτε για να αλλάξουν δραστικά τον τρόπο λειτουργίας. Με απώτερο στόχο να κάνουν μία επιχείρηση περισσότερο ευέλικτη, αποδοτική και παραγωγική.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τις τελευταίες ημέρες -μη μου πείτε πως εσείς δεν το παρατηρήσατε- γίναμε όλοι αποδέκτες ενός καταιγισμού πληροφοριών σχετικά με τον Elon Musk, με αφορμή την εκ μέρους του εξαγορά (αν ολοκληρωθεί, τελικά, καθώς υπάρχουν αρκετοί σχολιαστές που υποστηρίζουν πως δεν θα τελεσφορήσει, προβάλλοντας μερικά ισχυρά επιχειρήματα) του Twitter. Μα, ξανάγραψες πρόσφατα γι’ αυτόν, θα μου πείτε και έχετε δίκιο. Μόνο που αυτή τη φορά θέλω «να το πάρω αλλιώς»…

Κι ο λόγος είναι πως η εστίαση στα έργα και τις ημέρες του, μου θύμισε όχι μόνο τις καινοτομικές τοποθετήσεις του ανδρός, αλλά και το (μέγα) πλήθος τους. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο έχει σημαντική επιχειρηματική συμμετοχή σε οκτώ διαφορετικούς τομείς και κλάδους (αν δεν μου ξεφεύγει και κάποιος άλλος), με ένα κοινό χαρακτηριστικό που έχει ήδη επισημανθεί από τους ειδικούς της αγοράς: οι εταιρίες του Musk δεν προτείνουν «μία από τα ίδια» λύση, αλλά κάτι διαφορετικό. Όλες έχουν μια πρωτότυπη προσέγγιση, που κινείται στα όρια της ανατροπής του κατεστημένου και της επανάστασης. Και… επανάσταση επικρατούσα, ως γνωστόν, δημιουργεί δίκαιο – στην περίπτωσή μας, ένα νέο καθεστώς με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό από πλευράς δημιουργίας νέου πλούτου.

Βγάλτε χαρτί και μολύβι (όπως έβγαλα κι εγώ, άλλωστε) και μετρήστε συμμετοχές και ανατροπές. Να ξεκινήσουμε με τις δυο γνωστότερες, από πλευράς δραστηριότητας και επιτευγμάτων, τις Tesla και SpaceX. Η πρώτη ιδρύθηκε το 2003 και έκτοτε άλλαξε (παρόλα τα προβλήματα και τις «ασθένειες της παιδικής ηλικίας») τους κανόνες του παιχνιδιού στην ηλεκτροκίνηση, αλλά και στην (ημι+) αυτόνομη οδήγηση (βλέπε auto-pilot) σε επίπεδο επιβατικών αυτοκινήτων - ακόμα μεγαλύτερη θα είναι η ανατροπή που ετοιμάζεται στον χώρο των οδικών μεταφορών, με τα φουτουριστικά σε εμφάνιση και δυνατότητες φορτηγά της εταιρίας, τα οποία προσφέρουν -εκτός όλων των άλλων- σημαντικότατη οικονομία στο κόστος των «καυσίμων».

Η δεύτερη δραστηριοποιείται στο χώρο της αεροδιαστημικής μόλις από το 2002, αλλά μέσα στον χρόνο – ρεκόρ των 18 χρόνων κατάφερε να γίνει η πρώτη ιδιωτική εταιρία που έστειλε (το καλοκαίρι του 2020) δυο αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τους ξανάφερε στη Γη, για λογαριασμό της NASA. Ο Musk έκανε, επίσης, πράξη το ως τώρα άπιαστο όνειρο των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων, επίτευγμα που μείωσε στο ένα πέμπτο το κόστος των διαστημικών αποστολών και του έφερε πάμπολλα συμβόλαια από την αγορά. Φυσικά, αυτή η επιτυχία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στα σχέδιά του για επανδρωμένη αποστολή στον Άρη και εποικισμό αυτού του πλανήτη.

Έντονη είναι η δραστηριότητά του και στις τηλεπικοινωνίες, με highlight το Starlink, ένα project που φιλοδοξεί να προσφέρει υψηλών ταχυτήτων (της τάξης του 1 Gbps) Internet, αξιοποιώντας ένα ευρύτατο πλέγμα δορυφόρων σε συνδυασμό με αντίστοιχα «πιάτα», για σημεία με δύσκολη ή αδύνατη, λόγω ειδικών περιστάσεων (βλ. Ουκρανία, τούτες τις μέρες), λήψη. Κι από κοντά, ο πολλά υποσχόμενος χώρος της Ενέργειας, με τη SolarCity των fashionable panel και τις «οικιακές» μπαταρίες για ΑΠΕ και των Μεταφορών με το Hyperloop (ένας σωλήνας, στο εσωτερικό του οποίου κινούνται με πολύ υψηλές ταχύτητες, ειδικές κάψουλες με επιβάτες - φορτία) που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο αλλά προβλέπεται να αλλάξει πολλά. Επιπλέον, των υποδομών με την Boring Company (εταιρία διάνοιξης σηράγγων ειδικού σκοπού), της Τεχνητής Νοημοσύνης με το OpenAI και την καινοτόμο γλώσσα GPT-3 (λαμπρό το μέλλον της στη Μηχανική Μάθηση), αλλά και της Υγείας με τη Neuralink, που προσπαθεί να συνδέσει ανθρώπους και υπολογιστές, με τη βοήθεια εγκεφαλικών εμφυτευμάτων σε ρόλο Κέντρου Ελέγχου.

Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα, λοιπόν, είναι τί σκοπούς και κίνητρα έχει αυτός ο άνθρωπος; Είναι ένας ιδεαλιστής, που θέλει να δώσει μέσω του Twitter φωνή στη «Δημόσια Πλατεία», όπως διατείνεται; Ένα παρορμητικό άτομο που θέλει (και μπορεί, χάρη τον τεράστιο πλούτο του) να αποκτήσει ότι του «γυαλίσει», ακόμα κι αν πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη εξαγορά με μόχλευση ever, ύψους 44 δισ. δολαρίων; Ένα αθεράπευτα καινοτόμο μυαλό, που γεννάει ανατρεπτικές ιδέες; Ένας «σκοτεινός τύπος», που θέλει να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη, για τα προσωπικά του πολιτικά και οικονομικά (ας μην ξεχνάμε τα συνεχή «παιχνίδια» του στον χώρο των κρυπτονομισμάτων) συμφέροντα;  Όλα αυτά, μαζί; Κάτι άλλο;

Ο ευρών αμοιφθήσεται… Αυτή την υπερσυγκέντρωση, πάντως, εξουσιών, δύναμης, πλούτου στο ίδιο άτομο δεν τη λες και καλό!

Έβγαλες το δωρεάν εισιτήριό σου για την ECDM Expo 2022;

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχει περάσει σχεδόν 1,5 χρόνος από τότε που ξεκίνησε η εμπορική διάθεση των δικτύων 5G στην Ελλάδα. Και μπορεί εκεί στις αρχές του 2021 να υπήρξε αρκετή δημοσιότητα και ενδιαφέρον από την πλευρά των καταναλωτών, όμως, η αίσθηση που υπάρχει τώρα μεταξύ πολλών χρηστών είναι ότι «τελικώς, δεν έγινε και τίποτα». Όμως, στην πραγματικότητα, η κατάσταση είναι αρκετά διαφορετική. Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα!

Πρώτον, το 5G είναι μία τεχνολογία που θα φέρει πολλές αλλαγές σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας. Όμως, όπως έχει συμβεί πολλάκις στο παρελθόν, αυτό δε θα συμβεί από τη μία μέρα στην άλλη. Τέτοιου τύπου τεχνολογίες χρειάζονται το χρόνο τους προκειμένου να «ωριμάσουν». Πρακτικά, το 5G είναι ακόμη στην πρώτη γενιά του. Όταν στη δεύτερη φάση θα δούμε υποδομές 5G Stand Alone (5G SA) θα είναι εφικτές κάποιες ιδιαίτερες καινοτομίες που θα αλλάξουν τα δεδομένα.

Δεύτερον, χρειάζεται χρόνος προκειμένου να υλοποιηθούν οι εφαρμογές που θα αξιοποιούν το 5G. Η συγκεκριμένη γενιά δικτύων δεν αφορά μόνο στις υψηλότερες ταχύτητες. Προσφέρει και άλλες δυνατότητες, όπως είναι το χαμηλό latency και η υποστήριξη της ταυτόχρονης σύνδεσης εκατομμυρίων συσκευών στην ίδια περιοχή-  και αυτές είναι που αλλάζουν τα δεδομένα. Αλλά θα πρέπει να αναπτυχθούν οι κατάλληλες εφαρμογές προκειμένου να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες των υποδομών. Και αναπτύσσονται με ταχύτερους ρυθμούς από ό,τι νομίζουμε.

Τρίτον, σε πρώτη φάση οι επιχειρήσεις και όχι οι καταναλωτές θα είναι αυτές που θα δουν οφέλη από το 5G. Και ήδη βλέπουμε αρκετά τέτοια παραδείγματα, ακόμη και στην Ελλάδα, όπου μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμοί, όπως ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών και το λιμάνι του Πειραιά, έχουν αρχίσει να βλέπουν τα οφέλη. Αντίστοιχα, υπάρχουν ορισμένες βιομηχανίες, αλλά και πιο εξειδικευμένες επιχειρήσεις που αξιοποιούν το 5G ήδη. Και μάλιστα, σε κλάδους που ίσως να μην περίμενε κάποιος ότι θα καινοτομούσαν σε αυτό το βαθμό.

Το ζητούμενο σε αυτή τη φάση, είναι αυτά τα παραδείγματα να δημοσιοποιηθούν. Να γίνουν γνωστά και να δώσουν την ώθηση που χρειάζονται πολλές ακόμη επιχειρήσεις να εξετάσουν πως μπορούν να αξιοποιήσουν. Τα case studies μπορούν να αποδειχθούν πολύ χρήσιμα, όχι τόσο για να «αντιγράψει» κανείς τι κάνει ο «συναγωνιστής» του αλλά και για να πάρει ιδέες και να πάει ένα βήμα πιο κάτω.

Αυτά ακριβώς τα case studies θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε στο προσεχές 5G Conference SE Europe στο Ζάππειο Μέγαρο στις 18 Μαΐου. Μία εκδήλωση που έχει ως στόχο να δείξει ποια είναι τα οφέλη του 5G, να δούμε τί υπάρχει ήδη από πλευράς υλοποιήσεων, να καταλάβουμε ποια θα είναι η πορεία της συγκεκριμένης τεχνολογίας, να συζητήσουμε για τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που υπάρχουν. Στο 5G Conference SE Europe θα δούμε επί σκηνής κορυφαίους ομιλητές και θα συζητήσουμε με στελέχη της αγοράς για το οικοσύστημα και το πως αναπτύσσεται, αλλά και τις δυνατότητες που υπάρχουν ως χώρα, προκειμένου να αξιοποιήσουμε το 5G για να γίνουμε μία χώρα περισσότερο ανταγωνιστική και παραγωγική. Είναι μία ευκαιρία που αξίζει να κυνηγήσουμε! Και στο 5G Conference στις 18 Μαΐου στο Ζάππειο Μέγαρο έχουμε ως στόχο να αναδείξουμε αυτή την ευκαιρία.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τούτη η στήλη το έχει ξαναπεί και δεν θα κουραστεί να το επαναλαμβάνει: αν η Αμερική παραμένει -σε θέματα τεχνολογίας και όχι μόνο- ο παγκόσμιος trend-setter (μ’ άλλα λόγια ο τόπος απ’ όπου ξεκινούν, δοκιμάζονται ως προς τη δυναμική τους και εξαπλώνονται οι σημαντικές τάσεις), η Ευρώπη αναδεικνύεται στον κατ’ εξοχήν περιφερειακό law-setter, που όμως σταδιακά έχει τη δύναμη (και το κύρος, επιτρέψτε μου) να επιβάλλει τη θέση και τους νόμους του, ακόμα κι εκτός της οριοθετημένης περιοχής του.

Αυτό ακριβώς είδαμε να συμβαίνει με το GDPR, τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων, που «γεννήθηκε» μεν επισήμως στις Βρυξέλλες πριν από τέσσερα χρόνια, αλλά έχει πλέον παγκόσμια αναγνωρισιμότητα και εφαρμογή, προς όφελος όλων των «κατοικούντων» στο Διαδίκτυο, απανταχού της Γης.

Κι απ’ ό,τι φαίνεται, τον ίδιο, δοκιμασμένο δρόμο θα ακολουθήσουν τουλάχιστον δυο ακόμα σημαντικές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες – ενδεχομένως και περισσότερες, καθώς η ΕΕ ετοιμάζει ευρεία δέσμη Οδηγιών και Κανονισμών, επί παντός του ψηφιακού επιστητού, θεωρώντας την δικαίως ‘ακρογωνιαίο λίθο’ του Digital Decade, που ήδη διανύουμε. Ο λόγος, προφανώς, για την Digital Services και την Digital Markets Act, που ήδη εγκρίθηκαν από την Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με στόχο να υποχρεώσουν τα αφεντικά των πολύ μεγάλων πλατφορμών που όλοι χρησιμοποιούμε στη δικτυακή καθημερινότητά μας, να σέβονται κάποιους στοιχειώδεις κανόνες.

Κι αν ο πρώτος νόμος για τις Ψηφιακές Αγορές (Digital Markets Act), τον Μάρτη, είχε ως κύριο στόχο να αναγκάσει τους μεγάλους ‘gatekeepers’, περισσότερο γνωστούς με τα αρχικά GAFAM (Google – Amazon – Facebook (πλέον Meta) – Apple - Microsoft) να αλλάξουν τις επιχειρηματικές πρακτικές τους στην Ευρώπη και να αντιμετωπίζουν επί ίσοις όροις (κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα, βεβαίως) τους μικρότερους ανταγωνιστές τους, ο δεύτερος νόμος (Digital Services Act) για τον οποίο Κοινοβούλιο και Συμβούλιο κατέληξαν σε συμφωνία τη Μ. Παρασκευή, τους επιβάλλει, επίσης, «να λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα για να προστατεύουν τους χρήστες τους από παράνομο περιεχόμενο, αγαθά και υπηρεσίες». Στην καταληκτική, συνδυαστική ανακοίνωση τονίζεται με τη δέουσα ικανοποίηση πως «η νέα νομοθεσία θα καθορίσει τα πρότυπα για έναν ασφαλέστερο και πιο ανοικτό ψηφιακό χώρο για τους χρήστες, αλλά και για ισότιμους όρους ανταγωνισμού για τις εταιρείες, τα επόμενα χρόνια».

Κι αν δεν προλάβατε, λόγω των ημερών, να δείτε τους όρους ειδικά του δεύτερου νόμου, που ο οικοδεσπότης σας τον θεωρεί πιο σημαντικό για εμάς, τους απλούς χρήστες, συνοπτικά να πούμε ότι «δίνει» στις αρχές πρόσβαση στους αλγορίθμους των πλατφορμών, επιβάλλει την τάχιστη αφαίρεση τυχόν παράνομου περιεχομένου, θέτει ισχυρές δικλείδες για παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των χρηστών, προβλέπει ισχυρούς ελέγχους για τη διασφάλιση της  αξιοπιστίας των ηλεκτρονικών καταστημάτων και βελτιώνει το επίπεδο προστασίας των θυμάτων ψηφιακής βίας (πχ. μη-συναινετική ανάρτηση πορνογραφίας).

Για όσους δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις, ο πέλεκυς θα πέφτει αδυσώπητος: στις διαδικτυακές πλατφόρμες και τις μηχανές αναζήτησης μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο ως και 6% του παγκόσμιου κύκλου εργασιών τους, ενώ όσον αφορά στις πολύ μεγάλες πλατφόρμες (δηλ. με περισσότερους από 45 εκατ. χρήστες), η Επιτροπή θα έχει αποκλειστική εξουσία στα μέτρα συμμόρφωσής τους. Για τις μικρομεσαίες και μικρές επιχειρήσεις, προβλέπονται μικρότερες επιβαρύνσεις και περισσότερος χρόνος προσαρμογής, ενώ η Επιτροπή θα παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις πιθανές οικονομικές επιπτώσεις και σ’ αυτές.

Στον ίδιο νόμο υπάρχουν ειδικές προβλέψεις για θέματα διαφάνειας, δικτυακής διαφήμισης, προστασίας των ανηλίκων, απόπειρας χειραγώγησης των επιλογών των χρηστών, αλλά και καταβολής αποζημίωσης, αν ο θιγόμενος χρήστης μπορέσει να αποδείξει ότι υπέστη ζημίες η απώλειες, λόγω των ανωτέρω… Και, σαν να μην έφτανε αυτό, οι πολύ μεγάλες πλατφόρμες θα πρέπει να αξιολογούν και να μετριάζουν τους συστημικούς κινδύνους και να υπόκεινται σε ανεξάρτητους ελέγχους, κάθε χρόνο.

Μάλιστα, όσες από αυτές χρησιμοποιούν τα λεγόμενα «συστήματα συστάσεων» (αλγόριθμοι που καθορίζουν τι βλέπουν οι χρήστες) πρέπει να παρέχουν τουλάχιστον μία επιλογή που δεν βασίζεται στην κατάρτιση προφίλ. Επιπλέον, όταν εκδηλώνεται κάποια μείζων κρίση, όπως απειλή για τη δημόσια ασφάλεια ή την υγεία, η Επιτροπή μπορεί να απαιτήσει από τις πολύ μεγάλες πλατφόρμες ειδικά μέτρα και συμπεριφορές, για μέγιστο διάστημα τριών μηνών.

Η μακαρίτισσα η γιαγιά μου θα έλεγε, αν τα έβλεπε όλα αυτά, πως «τους έβαλε τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι» και θα είχε και δίκιο. Για το καλό μας!

Έβγαλες το δωρεάν εισιτήριό σου για την ECDM Expo 2022;

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Οι διαδικτυακές απάτες δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο φαινόμενο. Όπως καλούμαστε να αντιμετωπίζουμε απάτες στον φυσικό κόσμο, το ίδιο ισχύει και για τον διαδικτυακό. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ηλεκτρονικών καταστημάτων που εξαπάτησαν τους καταναλωτές, παίρνοντας τα χρήματά τους χωρίς να τους παραδώσουν το προϊόν που παρήγγειλαν.

Αφορμή για αυτό το σχόλιο είναι, φυσικά, το πρόσφατο περιστατικό με ηλεκτρονικό κατάστημα που εξαπάτησε αρκετές εκατοντάδες καταναλωτές. Δε θα εμπλακώ στη διαδικασία της «κόντρας» που έκανε την εμφάνισή της στα social media, αλλά και σε ενημερωτικά sites, σχετικά με το ρόλο των marketplaces. Αν και θα πρέπει να επισημάνω ότι σε όλα τα marketplaces, όταν φεύγεις από το δικό τους περιβάλλον, σου εφιστούν την προσοχή.

Γενικότερα, στο θέμα της προσοχής, πρέπει οι καταναλωτές να αρχίσουν να δίνουν περισσότερη σημασία. Στο διαδίκτυο μπορείς να βρεις εξαιρετικές προσφορές, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι... πολύ καλές για να είναι αληθινές. Όταν μία προσφορά είναι τόσο καλή θα πρέπει και εσύ, ως καταναλωτής, να είσαι λίγο περισσότερο υποψιασμένος. Το έχουμε δει χιλιάδες φορές το έργο και σίγουρα θα το ξαναδούμε. Όταν ένα προϊόν, το οποίο «κανονικά» κοστίζει 1.000 ευρώ, το βλέπουμε να πωλείται στα 200 ευρώ, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι μάλλον κάτι δεν πηγαίνει καλά. Και να το ψάξεις λίγο παραπάνω.

Στο ηλεκτρονικό εμπόριο, η εμπιστοσύνη είναι μία πολύ σημαντική έννοια. Πρέπει να εμπιστεύεσαι το κατάστημα από όπου κάνεις την αγορά σου. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί καταναλωτές θέλουν το κατάστημα να έχει στοιχεία επικοινωνίας και το κυριότερο μία φυσική παρουσία κάπου στην Ελλάδα. Είναι μία μορφή εξασφάλισης. Μικρή μεν, αλλά έχει τη σημασία του η ύπαρξη αυτού του στοιχείου.

Πολλοί καταναλωτές προτιμούν η πρώτη αγορά τους από ένα κατάστημα να είναι σχετικά μικρής αξίας, προκειμένου να δουν αν μπορούν να το εμπιστευτούν. Και το μοντέλο αυτό δουλεύει αρκετά. Όπως λειτουργεί και η χρήση μεθόδων πληρωμής, όπως είναι η χρήση της κάρτας. Πολύ απλά, γιατί αν κάτι πάει στραβά μπορείς να αμφισβητήσεις τη συναλλαγή και να καταγγείλεις τον παραλήπτη των χρημάτων. Όταν, όμως, επιλέγεις να κάνεις μεταφορά σε τραπεζικό λογαριασμό δεν είναι και τόσο εύκολο να πάρεις πίσω τα χρήματά σου. Και, φυσικά, θα πρέπει να είσαι πολύ πιο προσεκτικός, αν δεις ότι μία προσφορά προτείνει μόνο αυτό τον τρόπο πληρωμής για την ολοκλήρωση της παραγγελίας.

Φυσικά, τα marketplaces οφείλουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατεύουν τους καταναλωτές από απατεώνες. Όπως, επίσης, και να προσφέρουν επιλογές για να καλύψουν τις ζημιές που θα έχει ένας καταναλωτής. Όμως, είναι και θέμα του καταναλωτή να προστατεύει τον εαυτό του και να είναι προσεκτικός. Είναι και θέμα δικής μας ευθύνης για να μη πέσουμε θύματα απάτης.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο οικοδεσπότης αυτή της στήλης τα έχει τα χρονάκια του και -αν θέλει να είναι ειλικρινής, που βεβαίως θέλει. Μάλιστα, σε «χρόνο τεχνολογίας» (ο οποίος είναι διαφορετικός και αρκετά πιο «ταχύς», από τον κανονικό) τα παραέχει! Μ’ άλλα λόγια, τόσες δεκαετίες τα έχει δει όλα. Κι επίσης, τα έχει ακούσει όλα - «παππούς», «Νέστορας» και «πρύτανης», είναι τα πιο συνηθισμένα «χαϊδευτικά», για τον γράφοντα, στη δημοσιογραφική πιάτσα.

Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο ούτε άκαιρο συχνά-πυκνά να το φιλοσοφεί, να κάνει τις αναδρομές του στα παλιά, να κρίνει και να συγκρίνει εποχές – πάντα με κύριο άξονα την τεχνολογία και την «εξάρτησή» μας (θα μπορούσα ακόμα και να βγάλω τα εισαγωγικά από τη λέξη, χωρίς ουσιαστικό πρόβλημα…) από αυτήν, στη δουλειά και στο σπίτι.

Ε, και λοιπόν; Κατέληξες κάπου; Το ερώτημα προφανές και ευνόητο. Καταφατική και η δική μου απάντηση: κατέληξα στο ότι η τεχνολογία χρόνια δεν κοιτά, εξ ου και ο τίτλος με τις «δεκαετίες» και την «ιδέα». Θέλω να πω ότι, μπορεί μεν οι νεότεροι -των 20+ χρόνων- να έχουν «γεννηθεί» μέσα στην τεχνολογία, να θεωρούνται «natives» (με την έννοια του γηγενούς) σ’ αυτόν τον χώρο, να ξέρουν σχεδόν από ένστικτο πώς να κινηθούν εντός του και πώς να αξιοποιήσουν καλύτερα τις δυνατότητες που τους προσφέρει, αλλά και οι κάπως μεγαλύτεροι (έστω αρκετά μεγαλύτεροι, σαν και μένα) δεν πάνε πίσω, όσον αφορά στην αξιοποίηση. Γιατί, είναι πιά σαφές πως η τεχνολογία χρόνια δεν κοιτά – ο εκδημοκρατισμός του Διαδικτύου (τουλάχιστον στον ανεπτυγμένο και τον αναπτυσσόμενο κόσμο) είναι γεγονός, τουλάχιστον μια-δυο δεκαετίες πιά.

Δεν έχω στοιχεία από τη δική μας στατιστική υπηρεσία (μια γρήγορη αναζήτηση δεν απέδωσε κάτι συγκεκριμένο, αλλά μπορεί και να μην έψαξα στο σωστό μέρος), όμως, τα αντίστοιχα αμερικανικά στοιχεία πριν από μια δεκαετία, που βρήκα, δίνουν ως μέσο όρο ηλικίας για τους απασχολούμενους στον χώρο του Διαδικτύου τα 35 χρόνια. Που σημαίνει ότι υπάρχουν μεν νέοι άνθρωποι, οι οποίοι στελεχώνουν αυτές τις θέσεις, αλλά υπάρχουν επίσης και αρκετοί 50άρηδες – κι αυτό όχι μόνο είναι φυσικό, αλλά αποτυπώνεται και στις αγγελίες εύρεσης προσωπικού, όταν στις προδιαγραφές για κάποια θέση συχνά ζητείται «10ετής προϋπηρεσία».

Βέβαια, με την έλλειψη σε ανθρώπινους πόρους που αντιμετωπίζει όλο και περισσότερο η αγορά, πολλοί εργοδότες είναι πρόθυμοι να ‘βάλουν νερό στο κρασί τους’ στο συγκεκριμένο θέμα, κατεβάζοντας τον πήχη – από την άλλη, όμως, οι ίδιοι είναι εξίσου πρόθυμοι να προσλάβουν έναν μεγαλύτερο σε ηλικία μηχανικό, προσβλέποντας αν όχι στην ευρύτητα των γνώσεων, τουλάχιστον στη μεγάλη εμπειρία του…  

Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στον (αρκετά εξειδικευμένο) χώρο της τεχνολογίας per se, αλλά και σ΄ εκείνον της επιχειρηματικότητας, ακόμα και της νεοφυούς. Είναι αρκετά συχνό, ακόμα και στη χώρα μας, το φαινόμενο της συμμετοχής «μεσήλικων» ιδιωτών (συνήθως προηγούμενης γενιάς μηχανικών) με σχετική οικονομική άνεση, σε προσπάθειες πολλά υποσχόμενων startup είτε ως ιδρυτικά μέλη, είτε ως σύμβουλοι, χωρίς να υπολογίζουμε κι εκείνους που λειτουργούν ως angel investors. Δεν είναι, επίσης, σπάνιο φαινόμενο, ιδρυτικά στελέχη μιας νεοφυούς να μένουν στον χώρο μετά την εξαγορά της και το προσοδοφόρο exit τους, επενδύοντας σημαντικά ποσά σε μια ή περισσότερες νέες εταιρίες, όχι αναγκαστικά στο εσωτερικό της χώρας…

Κι αυτό, προφανώς, συμβαίνει σ’ όλο τον κόσμο – η συσσωρευμένη για χρόνια και δεκαετίες εμπειρία μετράει ιδιαίτερα σ’ ένα ολοένα και πιο πελατοκεντρικό περιβάλλον, όπου η θετική και προσωποποιημένη εξυπηρέτηση του χρήστη-καταναλωτή παίζει κομβικό ρόλο στην πιστότητά του σε ένα brand, άρα αποτελεί καίριο παράγοντα στην εξασφάλιση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος εκ μέρους μιας εταιρίας ή ενός οργανισμού.

Αυτό επιβεβαιώνουν και οι αναλυτές των μεγάλων διεθνών εταιριών ερευνών, που επίσης σε μεγάλο βαθμό -και προφανώς όχι λόγω απλής σύμπτωσης- είναι 50+, από πλευράς ηλικίας. Η ωριμότητα και η εμπειρία συμβαδίζουν κι αυτό είναι ένα πάρα πολύ καλό αντίδοτο στον «ρατσισμό της ηλικίας», που συναντάμε συχνά σε άλλους κλάδους και επαγγέλματα. Αρκεί να μην πάψεις να ενδιαφέρεσαι, να μαθαίνεις (αρκετές φορές, μάλιστα, χρειάζεται να ξεμάθεις, για να μάθεις κάτι καινούριο) και να μάχεσαι για να κάνεις το καλό καλύτερο, με νέους, πρωτότυπους και καινοτόμους τρόπους.   

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μία από τις τάσεις στην παγκόσμια τεχνολογική σκηνή είναι το αποκαλούμενο metaverse. Πολύς λόγος έχει γίνει τους τελευταίους μήνες για το metaverse, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας «εικονικός» κόσμος.

Τον όρο τον έκανε μόδα ο Mark Zuckerberg του Meta (σ.σ. έτσι ονομάζεται πλέον η μητρική εταιρεία του Facebook), ο οποίος θεωρεί ότι η εικονική πραγματικότητα (virtual reality – VR) έχει έρθει για να μείνει.

Δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι το όραμα του Zuckerberg θα γίνει πραγματικότητα και θα υπάρχει ένας «εικονικός» κόσμος. Αυτό που εκτιμώ είναι πως το VR -όπως και το AR (augmented reality)- θα αρχίζει να παίζει όλο και σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα μας, καθώς θα δούμε τεχνολογίες που θα μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες τους και να προσφέρουν διαφορετικές εμπειρίες. Και ένας χώρος που θα επηρεαστεί είναι σίγουρα και αυτός του ηλεκτρονικού εμπορίου, με τη δημιουργία εικονικών και 3D καταστημάτων στα οποία θα μπορούμε να περιηγούμαστε και να κάνουμε τις αγορές μας από την άνεση του σπιτιού μας.

Για όσους το θεωρούν ως «επιστημονική φαντασία» να σημειώσω ότι το πρώτο VR κατάστημα στον κόσμο δημιουργήθηκε στην Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια και ήταν μία συνεργασία της Vodafone Ελλάδος με τη Samsung και η DTMH ήταν η εταιρεία που το υλοποίησε. Τα αποτελέσματα, δε, αυτού του «πειράματος» ήταν αρκετά ενθαρρυντικά.

Το VR μπορεί να προσφέρει μία διαφορετική αίσθηση όσον αφορά τις αγορές προϊόντων. Ιδίως αν εμπλέξουμε μέσα και την έννοια του metaverse, στο οποίο ο καθένας από εμάς θα έχει το δικό του avatar. Με δεδομένο ότι το avatar μας θα μπορεί να είναι ένα πιστό ψηφιακό αντίγραφό μας, σκεφτείτε ότι θα μπορούμε να δοκιμάζουμε με ακρίβεια ρούχα και παπούτσια και να έχουμε μία πολύ καλύτερη εικόνα αν μας ταιριάζουν ή όχι. Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα. Η περιήγηση σε ένα VR κατάστημα μπορεί να είναι μία εντελώς διαφορετική εμπειρία, πολύ πιο κοντά στην πραγματική και αυτό είναι κάτι που δεν θα αργήσουμε να το δούμε.

Όπως θα πρέπει να περιμένουμε και το AR να αρχίζει επίσης να χρησιμοποιείται, αλλά στα φυσικά καταστήματα. Σκεφτείτε απλά ότι μπορείτε να είστε σε ένα κατάστημα, να βλέπετε ένα προϊόν και φορώντας τα ειδικά AR γυαλιά να έχετε πρόσβαση σε μία σειρά από πληροφορίες. Από τα νούμερα που είναι διαθέσιμα μέχρι κριτικές και αξιολογήσεις. Η εμπειρία γίνεται αυτομάτως πολύ πιο πλούσια και ολοκληρωμένη και αυτό είναι κάτι που έχει το δικό του ενδιαφέρον. Και το κυριότερο: η μέρα που θα δούμε να υλοποιείται είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζετε.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Την προηγούμενη εβδομάδα, παρακολούθησα εξ αποστάσεως -όπως φαντάζομαι και χιλιάδες άλλοι ενδιαφερόμενοι- κάποιες από τις (πάρα πολλές) ενότητες του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, που φέτος επέστρεψε έπειτα από δυο χρόνια πανδημίας στη φυσική έδρα του, την πόλη-«απόγονο» του φημισμένου μαντείου και «ομφαλού της Γης».

Όλες ήταν ενδιαφέρουσες και η επιλογή δύσκολη (πώς να μην είναι, άλλωστε, αφού οι ομιλητές της τετραήμερης εκδήλωσης ξεπερνούσαν τους 800 και το πρόγραμμα έφτανε τις 104 σελίδες…) Στην ευρύτατη γκάμα θεμάτων του Φόρουμ, η τεχνολογία είχε -όπως θα ανέμενε κανείς- δεσπόζουσα θέση, με πολλές ενότητες, ειδικά την Παρασκευή, 8 Απριλίου.

Κι αν στις περισσότερες των περιπτώσεων «it was technology, as usual», παρά τις κάποιες ενδιαφέρουσες αναγγελίες που έγιναν στους Δελφούς (καθώς αποδείχθηκε άλλη μια φορά ότι οι μεγάλες εκδηλώσεις προσφέρονται για ανακοινώσεις, αφού τα ΜΜΕ «πιάνουν στασίδι» από νωρίς, οπότε η δημοσιότητα είναι εξασφαλισμένη εκ των προτέρων) δεν έλειψαν οι αφορμές για σκέψη, σχετικά με το παρόν και το μέλλον της τεχνολογίας, όσον αφορά στην επίδρασή της στη ζωή μας.

Ως πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, θεωρώ τη σύντομη συζήτηση μεταξύ της 96χρονης πλέον (αλλά με «μυαλό-ξουράφι», για να θυμηθώ μια έκφραση που έλεγε η γιαγιά μου) βυζαντινολόγου, πρυτάνεως της Σορβόννης και φιλοσόφου, Ελένης Αρβελέρ, με την επικεφαλής της Google στη ΝΑ Ευρώπη, Πέγκυ Αντωνάκου, και συντονιστή τον καλό και έμπειρο συνάδελφο, Μάκη Προβατά. Ο τίτλος της ήταν «Ανθρώπινες αξίες, Τεχνολογία και Τεχνητή Νοημοσύνη», αλλά οι ομιλητές θεωρώ ότι εστίασαν περισσότερο στο ολοένα και πιο επίκαιρο (καθώς αρχίζουμε πλέον να το αντιμετωπίζουμε και στην  καθημερινότητά μας) θέμα της σχέσης Ανθρώπου και Μηχανής.

Όπου, βέβαια, η κ. Αρβελέρ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους (άλλο τέχνη κι άλλο τεχνολογία -  η πρώτη έχει διάρκεια και διευκολύνει την υπέρβαση, η δεύτερη σχετίζεται περισσότερο με την ταχύτητα, τον χρόνο και το χρήμα), είπε αλήθειες που πολλοί δεν θέλουν να παραδεχθούν (χάρη στην τεχνολογία, δεν υπάρχει πια αυθεντία, ιεράρχηση – όλοι είναι ίσοι), ενώ δεν παρέλειψε και μια σοφή προτροπή προς τους σημερινούς νέους (να έχουν όραμα και να αξιοποιούν την τεχνολογία για πληροφόρηση κι όχι παρα-πληροφόρηση), τονίζοντας ότι τα πάντα είναι θέμα ισορροπίας (να κάνουν λάθη οι νέοι, για να μαθαίνουν) που, με τη σειρά της, είναι θέμα παιδείας και πολιτισμού - «Κράτα την τεχνολογία, για να κάνεις πολιτισμό», δήλωσε χαρακτηριστικά, «έχοντας τα πόδια σου στη γη και τα μάτια στον ουρανό».

Κι όπως προχωρούσε η συζήτηση και συνεχιζόταν ο διάλογος, ειπώθηκε αυτό που εγώ κρατάω ως πιο σημαντικό, ότι η τεχνολογία είναι για τον άνθρωπο ένα εργαλείο, που τον βοηθάει να κάνει (σε συνεργασία μαζί του ή αυτόνομα) κάποια πράγματα εύκολα και γρήγορα, μπορεί να σου δώσει πληροφορίες σε κλάσματα του δευτερολέπτου, αλλά δεν έχει διαίσθηση, δεν μπορεί να κάνει σύνθεση πρωτότυπων ιδεών, ούτε να δημιουργήσει και, βεβαίως, δεν έχει ανθρωπιά. Είναι πλέον απαραίτητη στη ζωή μας, αλλά δεν μπορεί να ξεχωρίσει το ορθό από το μη-ορθό ή να ορίσει «κόκκινες γραμμές» στην καθημερινότητά μας και, βέβαια, «ούτε μπορεί να κτίσει Ακρόπολη», όπως τόνισε χαρακτηριστικά η κ. Αρβελέρ.

Κι όλα αυτά μου θύμισαν ένα άρθρο που είχα διαβάσει λίγες μέρες νωρίτερα, στο New Yorker, σχετικά με την Τεχνητή Νοημοσύνη και τις δυνατότητές της, το οποίο ξεκινούσε από το καίριο ερώτημα αν οι υπολογιστές μπορούν να αποκτήσουν «κοινή λογική», δηλαδή κάτι που εμείς, οι άνθρωποι, στις πλείστες των περιπτώσεων θεωρούμε δεδομένο. Σ’ αυτήν -ένα τεράστιο σύνολο εμπειριών, γνώσεων και συναισθημάτων- βασιζόμαστε συχνά, για να λάβουμε αποφάσεις σε πολλά θέματα. Στους υπολογιστές αυτό δεν ισχύει και είναι κάτι που απασχολεί έντονα τους ερευνητές. Το άρθρο περιλαμβάνει, μάλιστα, σχόλιο ενός εξ αυτών, που χαρακτηρίζει την ‘κοινή λογική’ ως ‘σκοτεινή ύλη’ της Τεχνητής Νοημοσύνης, μιλώντας μετά λόγου γνώσεως, καθώς προσπαθεί με την ομάδα του από πολλά χρόνια να δώσει λύσεις σ’ αυτό το πρόβλημα, η επίδραση του οποίου μπορεί να δώσει λανθασμένα ή και καθόλου αποτελέσματα.

Υπάρχει πρόοδος; Ναι, καθώς η Μηχανική Μάθηση συνδυάζεται με άλλες τεχνολογίες αιχμής, αλλά ο ρυθμός είναι (ακόμα) αργός, είναι το συμπέρασμα του άρθρου. Που συστήνει, εν κατακλείδι, συνέργεια: οι υπολογιστές να βάζουν την άφθονη πληροφορία και την ταχύτητα εκτέλεσης κι ο άνθρωπος να συνεχίσει να συνεισφέρει την κοινή λογική του… 

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πρέπει να έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που έκανα την πρώτη μου online αγορά. Πολύ προσεκτικά, φυσικά, και με την ανησυχία αναφορικά με την ασφάλεια της πιστωτικής κάρτας μου. Από τότε είναι προφανές ότι έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και το ελληνικό e-commerce θα μπορούσαμε να πούμε πλέον ότι έχει αρχίσει να ωριμάζει. Τόσο όσον αφορά στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτό, όσο επίσης και όσον αφορά στους καταναλωτές.

Για παράδειγμα, έβλεπα στοιχεία τελευταίας έρευνας του Skroutz που έδειχνε ότι πλέον στην πρώτη θέση στη λίστα με τις πιο δημοφιλείς online αγορές στην Ελλάδα είναι τα προϊόντα μόδας. Αυτό από μόνο του είναι μία σημαντική αλλαγή, αν σκεφτεί κανείς ότι στην αρχή του e-commerce στην Ελλάδα οι δύο κυρίαρχες κατηγορίες ήταν τα είδη τεχνολογίας και τα βιβλία. Για την ακρίβεια, δύσκολα έβρισκες ελληνικό ηλεκτρονικό κατάστημα που να πουλά κάτι άλλο, πέραν από υπολογιστές, gadgets και βιβλία.

Πλέον, τα πάντα είναι διαθέσιμα online. Η πανδημία έδωσε ώθηση μεν, αλλά η τάση είχε αρχίσει να εμφανίζεται εδώ και αρκετά χρόνια και ειδικά σε κατηγορίες όπως τα παραφαρμακευτικά προϊόντα ήταν ιδιαίτερα έντονη, θα λέγαμε. Και όχι μόνο εκεί. Γενικότερα, έβλεπες ότι μέσω Διαδικτύου μπορούσες να αγοράσεις ό,τι ήθελες.

Ένα δεύτερο σημείο που δείχνει ότι η ελληνική αγορά του e-commerce έχει ωριμάσει, είναι αυτή τής εμπειρίας που προσφέρουν τα online καταστήματα. Η διαφορά σε σχέση, όχι με πριν από 10, αλλά πριν 4-5 χρόνια, είναι χαώδης. Πλέον, βλέπεις τα online καταστήματα να δίνουν έμφαση στην εξυπηρέτηση, στην εύκολη επικοινωνία μαζί τους, στις πολλές επιλογές για την πληρωμή μίας παραγγελίας και γενικότερα είναι μία διαφορετική εμπειρία πελάτη.

Επίσης, έχουμε δει πολλές βελτιώσεις και στον τομέα των παραδόσεων. Ναι μεν υπάρχουν ακόμη πολλά παράπονα, αλλά έχουν γίνει μεγάλα βήματα προόδου. Smart lockers, ευέλικτες παραδόσεις, δυνατότητα αλλαγής των στοιχείων παράδοσης, γενικότερα έχουν γίνει αρκετά πράγματα. Έχουμε, βέβαια, μέλλον ακόμα, αλλά θα έλεγα ότι είμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση.

Πρακτικά, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως το ηλεκτρονικό εμπόριο δείχνει σημάδια ενηλικίωσης. Είναι όπως ένας 20χρονος. Αφενός είναι αρκετά ώριμος για να κάνει ορισμένες σωστές επιλογές για το μέλλον του, αλλά αφετέρου δεν έχει την εμπειρία εκείνη που θα του επιτρέψει να διαχειριστεί κάθε δύσκολη κατάσταση. Κινείται όμως προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό συμβαίνει και με το ελληνικό e-commerce.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

«Είναι ν’ απορείς…» που αναρωτιέται κι ο ποιητής... Πώς γίνεται, κάθε φορά, στα πιο μεγάλα θέματα και ερωτήματα που έχουν σχέση με τον πάντοτε «καινούριο» και συνεχώς διευρυνόμενο χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας, άλλος να κάνει την αρχή σ’ ό,τι αφορά στην εμπορική εκμετάλλευση (συνήθως η Αμερική και λιγότερο η Ασία) κι άλλος (η Ευρώπη, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων) να βάζει τους κανόνες και ουσιαστικά να ξαναγράφει το «εγχειρίδιο χρήσης» για τόσες και τόσες λύσεις και εφαρμογές, που όλοι εμείς, οι πολίτες-χρήστες, αξιοποιούμε στην καθημερινότητά μας, στη δουλειά και στο σπίτι.

Μ’ άλλα λόγια, βλέπουμε άλλος να πρωτοπορεί κι άλλος να «ορθοπορεί» - συγχωρείστε μας τον νεολογισμό, αλλά αποδίδει πολύ χαρακτηριστικά αυτό που γίνεται στην πράξη, τα τελευταία χρόνια.

Είναι γνωστό -το έχουμε ξαναγράψει κι εδώ, αλλά είναι προφανές σε όλους- πως οι περισσότερες μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες, είναι αμερικανικές - οι δυο-τρεις κινεζικές εξαιρέσεις, απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αυτές, κατά κάποιο τρόπο, ελέγχουν (ή, αν προτιμάτε, επηρεάζουν) στην πράξη την ολοένα και πιο ψηφιακή  ζωή μας – αν δεν υπήρχαν, θα έπρεπε να τις εφεύρουμε… Όμως, ο τρόπος που το κάνουν, δεν είναι πάντα ο ιδανικός – συχνά, ξεφεύγουν και θυσιάζουν πολύ περισσότερα απ’ όσα πρέπει, στο βωμό του κέρδους, για το οποίο κανείς βεβαίως δεν έχει αντίρρηση – εμπορικές επιχειρήσεις, είναι, άλλωστε…- αρκεί αυτό να μην γίνεται εις βάρος των άλλων, μικρότερων επιχειρήσεων και των χρηστών - πελατών.

Οι ολοένα περισσότερες και δραστικότερες επεμβάσεις της Ευρώπης -που, ως ‘Γηραιά Ήπειρος’, ορκίζεται στις ηθικές αρχές της και μάλιστα υπερηφανεύεται ότι τις επιβάλλει και τις τηρεί- γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχουν καταλυτικό χαρακτήρα, επηρεάζοντας (θετικά, κατά την άποψη του γράφοντος) ολόκληρο τον κόσμο – βλέπετε, το πρόβλημα είναι (και) πρακτικό: δεν μπορεί μια παγκόσμια επιχείρηση να ακολουθεί δυο μέτρα και δυο σταθμά. Δεν μπορεί, δηλαδή, να ακολουθεί άλλους νόμους και προδιαγραφές για την Ευρώπη -γιατί αυτό επιβάλλει το τοπικό νομοθετικό πλαίσιο κι αν το παραβεί έχει βαρύτατες συνέπειες- κι άλλους στον υπόλοιπο κόσμο. Στην πράξη, κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Έτσι, η κατ’ ανάγκην συμμόρφωση στο νόμο του ενός, αποτελεί παράλληλα «κέρδος» για όλους τους άλλους.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της παγκόσμιας συμμόρφωσης και ευθυγράμμισης, είναι η υιοθέτηση του GDPR, του Γενικού Κανονισμού για την Προστασία των Δεδομένων (και ιδιαίτερα του προσωπικού απορρήτου) – ξεκίνησε από την Ευρώπη και μόλις 3-4 χρόνια μετά, αποτελεί πλέον παγκόσμια κατάκτηση. Κι επειδή ως Ευρωπαίοι «πήραμε φόρα», η Επιτροπή σε αγαστή πάντα συνεργασία με το Ευρωκοινοβούλιο διεύρυνε (και καλώς έκανε) τους «στόχους» της, αναλαμβάνοντας ανάλογες πρωτοβουλίες δημιουργίας πολιτο-κεντρικού πλαισίου για τις ψηφιακές αγορές (Digital Services Act), τις ψηφιακές υπηρεσίες (Digital Services Act) και την Τεχνητή Νοημοσύνη, με όλες τις συναφείς χρήσεις της, με στόχο ένα δίκαιο και βιώσιμο πλαίσιο λειτουργίας. Ειδικά για την τρίτη περίπτωση, η χάραξη ενός ‘οδικού χάρτη’ είναι κάτι παραπάνω από επείγουσα, καθώς αν στις δυο προηγούμενες υπάρχει (έστω προβληματικό) προηγούμενο, σ’ αυτήν η πλοήγηση γίνεται σε αχαρτογράφητα νερά…  

Αυτό κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι, εξ ου και οι σχετικές καθυστερήσεις, ώστε το πλαίσιο που θα υιοθετηθεί, να είναι κατά το δυνατόν πληρέστερο. Πάντως, το Ευρωκοινοβούλιο -που συνέστησε ειδική επιτροπή, η οποία μελέτησε το θέμα και πρόσφατα ολοκλήρωσε τη σχετική διαβούλευση, έπειτα από εργασίες 18 μηνών- προτείνει έναν ‘οδικό χάρτη’ με διαδοχικά βήματα ως το 2030. Επισημαίνει δε, ότι τυχόν επίδειξη εύνοιας προς τις κυρίαρχες σήμερα τεχνολογικές πλατφόρμες μπορεί να αποτελέσει συστημικό κίνδυνο για τη δημοκρατία, τονίζει ότι -ανάλογα με τον τρόπο χρήσης της και το βαθμό του ρίσκου- η Τεχνητή Νοημοσύνη ενδέχεται να απειλήσει στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα το προσωπικό απόρρητο. Φυσικά, δεν παραλείπει να αναδείξει και τα τεράστια οφέλη που μπορεί να έχει η (σωστή) χρήση της σε «φλέγοντα» θέματα, όπως η κλιματική αλλαγή, η πανδημία και οι ανατροπές στην αγορά εργασίας.

Κι έχει ιδιαίτερη σημασία η δήλωση του προέδρου της επιτροπής, Γερμανού ευρωβουλευτή Axel Voss, ο οποίος τονίζει πως «η τελική έκθεσή μας αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα ενισχύσει την ψηφιοποίηση και θα αλλάξει τους κανόνες του παγκόσμιου ψηφιακού ανταγωνισμού, η δε εφαρμογή του ‘οδικού χάρτη’ θα επιτρέψει στην Ευρώπη να γίνει πρωτοπόρος». 

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]