Επωνύμως…

Έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία από τότε που το Facebook έγινε ένα μέσο που έπρεπε να έχεις παρουσία αν ήθελες να αξιοποιήσεις τα ψηφιακά κανάλια. Και έχουν περάσει και 3-4 χρόνια, από τότε που το Instagram ξεκινούσε να γίνεται το μέσο κοινωνικής δικτύωσης στο οποίο επίσης έπρεπε να έχεις παρουσία.

Και επειδή στην ψηφιακή εποχή που ζούμε οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, τώρα έχει έρθει η ώρα για ένα ακόμη μέσο κοινωνικής δικτύωσης να αρχίσει να απασχολεί σοβαρά όλους όσους ασχολούνται τόσο με το ηλεκτρονικό εμπόριο, όσο και με το digital marketing. Και το μέσο αυτό είναι το TikTok.

Η πρώτη «καραντίνα» ήταν η περίοδος όπου το TikTok έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό. Και αυτό γιατί ήταν παράξενο για όσους ήταν πάνω από 25 ετών να καταλάβουν τι κάνουν οι έφηβοι που μαζεύονταν και έκαναν διάφορα χορευτικά σκετς μπροστά από ένα smartphone. Τότε ήταν που αρχίσαμε να μαθαίνουμε για το TikTok, ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης με μικρής διάρκειας videos, το οποίο κάνει θραύση εδώ και μερικά χρόνια στις πιο νεαρές ηλικίες.

Ορισμένοι γονείς θα θυμούνται το Musical.ly, το οποίο εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας των ‘10s και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα είδος ψηφιακού karaoke που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στους μαθητές των γυμνασίων. Το 2018 το Musical.ly, το οποίο ξεκίνησε από την Κίνα, συγχωνεύτηκε με ένα άλλο «προϊόν» από την Κίνα, το TikTok και εκεί ήταν που άρχισε η «εκτόξευση» του συγκεκριμένου μέσου, το οποίο απειλεί πλέον σε δημοτικότητα το Instagram.

Αυτή τη στιγμή, όσοι ασχολούνται με το digital marketing και θέλουν να προσεγγίσουν τα «περίφημα» -ελέω τηλεόρασης- δυναμικά κοινά ξέρουν ότι το Instagram είναι το καλύτερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, καθώς το Facebook είναι μεν δημοφιλές, αλλά κυρίως στις μεγαλύτερες ηλικίες. Όμως, η ανερχόμενη «δύναμη» είναι το TikTok. Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότερα brands αναζητούν τρόπους για να αξιοποιήσουν το συγκεκριμένο μέσο, το οποίο έχει δημιουργήσει τους δικούς του influencers. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότεροι influencers με υψηλή δημοτικότητα στο Instagram, στρέφονται προς το TikTok προκειμένου να μην «ξεπεραστούν» από την εποχή τους.

Για να καταλάβει κανείς τη δυναμική του TikTok θα πρέπει να μπει και να το δοκιμάσει. Και θα εκπλαγεί από πολλά πράγματα. Το γεγονός ότι το Instagram δημιούργησε τα reels, τα οποία μοιάζουν αρκετά με το TikTok αποτελεί μία σαφής ένδειξη ότι στο «αρχηγείο» της Meta ανησυχούν μήπως κάποιο μέσο ξεπεράσει τη δημοτικότητα και κυρίως την εμπορική «δύναμη» του Instagram και αυτό το μέσο δεν ανήκει στον όμιλο της Meta. Καλό το Metaverse αλλά τα πολλά έσοδα προέρχονται από τις διαφημίσεις σε Facebook και Instagram.

Στην Ελλάδα, το TikTok είναι περισσότερο δημοφιλές απ’ όσο νομίζουν πολλοί. Επίσημος αριθμός χρηστών δεν υπάρχει, αλλά οι υπάρχουσες εκτιμήσεις αναφέρουν νούμερα που κινούνται σε επίπεδα πάνω από τα 3 εκατομμύρια. Με την τάση να είναι σαφώς ανοδική. Είναι σαν το Instagram πριν από 5 χρόνια, θα μπορούσαμε να πούμε. Και το κυριότερο, είναι πως πλέον δεν είναι μόνοι οι έφηβοι που είναι στο TikTok, αλλά και οι μεγαλύτερες ηλικίες.

Θα αναρωτηθεί κανείς τι μπορεί να κάνει στο Tiktok. Έξυπνα και δημιουργικά videos είναι μία απάντηση. Ιδέες υπάρχουν, όπως υπάρχουν και άνθρωποι που κατανοούν το μέσο και μπορούν να δώσουν λύσεις.

Το πρόβλημα ενδεχομένως να είναι άλλο: το πως μία πιο μικρή επιχείρηση μπορεί να αντέξει να έχει παρουσία τόσο στο Facebook όσο και στο Instagram όσο και στο TikTok, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη και άλλα μέσα, όπως το LinkedIn. Αυτό είναι ένα πρόβλημα και απ’ ότι φαίνεται για τα επόμενα χρόνια η ζήτηση για social media managers αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχετε σκεφτεί ποτέ, αγαπητοί μου αναγνώστες, ποιος καλός «άνεμος» φέρνει στα μέρη μας τα «μεγάλα ονόματα», τους «καλούς επενδυτές», τις σημαντικές «ευκαιρίες ανάπτυξης» κι όλα τα άλλα πολύ ωραία και ελπιδοφόρα που κάποιοι προβεβλημένοι τα δηλώνουν, εμείς τα γράφουμε κι εσείς τα διαβάζετε, παίρνοντας (λίγο ως πολύ, εξαρτάται από τον βαθμό ειλικρίνειας ή υπερβολής κατά μήκος όλης της ‘αλυσίδας’ που μόλις περιγράψαμε) δόσεις ελπίδας για την επόμενη ημέρα;

Προς Θεού, δεν θέλουμε να πούμε ότι αυτοί λένε ή εμείς γράφουμε κάτι που δεν ισχύει – κάτι τέτοιο αργά ή γρήγορα θα αποκαλυπτόταν και θα γύριζε «μπούμερανγκ» τόσο σε εμάς, όσο και σ’ εκείνους. Όμως, ένα σημαντικό μέρος της δικής μας δουλειάς, δηλαδή των δημοσιογράφων, είναι να ψάχνουμε -πέρα από την ίδια την είδηση- τις συγκυρίες και τα βαθύτερα αίτια που κρύβονται πίσω από μια εξέλιξη και -ουσιαστικά- την προκαλούν, είτε μεμονωμένα, είτε συνδυαστικά, σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν περισσότερα του ενός, κάτι που προφανώς δεν είναι καθόλου σπάνιο.

Βεβαίως, αυτή η «ενδοσκόπηση» δεν γίνεται συχνά – αναλωνόμαστε στο κυνήγι της είδησης και συνήθως δεν περισσεύει χρόνος (που είναι αναγκαίος, σε τέτοιες καταστάσεις) για να ψάξεις και να βρεις στοιχεία, να συνδυάσεις με κριτικό μάτι πηγές, να σκεφτείς και να καταλήξεις σε κάποια  συμπεράσματα που τίποτα δεν αποκλείει να αποδειχθούν λανθασμένα, αν δεν έχεις κάνει τους σωστούς συλλογισμούς. Από τη μια η έλλειψη χρόνου, λοιπόν, κι από την άλλη ο φόβος του λάθους – να μη μιλήσουμε και για τα δεινά της ψηφιακής «υπερ-έκθεσης» που μοιραία συνοδεύει πλέον κάθε διαδικτυακή δημοσίευση ή ανάρτηση, χωρίς -μερικές φορές- να υπάρχουν και να αναφέρονται τα αναγκαία αντεπιχειρήματα…

Έτσι, δεν είναι σπάνια η καταφυγή σε πηγές «εγνωσμένου κύρους», όπως πχ. τα στοιχεία ενός μεγάλου και έγκυρου ειδησεογραφικού πρακτορείου που έχει όλα τα μέσα, τα στοιχεία, τον χρόνο, την τεχνογνωσία και τους ανθρώπους για να ερευνήσει κάτι και να δώσει μια «βάση εκκίνησης» για τις δικές σου σκέψεις και προεκτάσεις, πολύ περισσότερο αν «ψυχανεμίζεσαι» πως «κάτι τέτοιο πρέπει να συμβαίνει», αλλά δεν έχεις τις αποδείξεις. Συμβαίνει κάποιες φορές – όχι συχνά, είναι αλήθεια- να βρίσκεις τέτοιες αφορμές, γι’ αυτό και θεωρώ ότι αξίζει η επισήμανσή τους. Αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση πρόσφατου άρθρου του Reuters, σχετικά με τις επενδύσεις των «μεγάλων», που επαληθεύουν σε μεγάλο βαθμό τη διάσημη φράση «Follow the money» (από την ταινία του 1976, ‘Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου’, όσοι τη θυμάστε, με θέμα το σκάνδαλο Γουότεργκέιτ), με μια μικρή παραλλαγή – «Follow the profit».

Και, για να μη μιλάμε με γρίφους, το άρθρο υποστηρίζει με τα ανάλογα στοιχεία πως ο ολοένα υψηλότερος πληθωρισμός αναγκάζει τις μεγάλες πολυεθνικές (ανάμεσά τους πάμπολλες οι τεχνολογικές, αλλά και οι επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών) να αναζητήσουν λύσεις για περικοπή του αυξανόμενου κόστους τους και συγκράτηση των περιθωρίων κέρδους, στήνοντας θυγατρικές (των εξαγορών μη αποκλειομένων) και κόμβους R&D στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη.

Το καλό πρακτορείο «παρακολουθεί» τις δραστηριότητές τους στην Πράγα, τη Βαρσοβία και τη Βουδαπέστη κι εμείς δεν μπορούμε παρά να προσθέσουμε στην εξίσωση αρκετές ελληνικές πόλεις, όπου τελευταία παρατηρείται έντονη επενδυτική δραστηριότητα. Διότι το κίνητρο είναι ακριβώς το ίδιο: όπως εκεί έτσι και εδώ, οι πολυεθνικές βρίσκουν πρόσβαση σε μια ποιοτική «δεξαμενή» μορφωμένων και πολύγλωσσων υποψήφιων στελεχών (αν στήσουν το δικό τους «μαγαζί» και δεν καταφύγουν στη συχνά προτιμότερη λύση του outsourcing), με σαφώς μικρότερες οικονομικές απαιτήσεις, πολύ περισσότερο αν τους δίνεται και η δυνατότητα για εργασία εξ αποστάσεως.

Αυτό το σημαντικό «κίνητρο» σε συνδυασμό με κάποιες υποχρεωτικές, βάσει των ευρωπαϊκών κανονισμών, κινήσεις για τη διαφύλαξη της ακεραιότητας και της ασφάλειας του ευρωπαϊκού περιεχομένου, που δεν μπορεί να «φύγει» από την ήπειρο, έχει παίξει σημαντικό ρόλο και στη δική μας «επενδυτική άνοιξη», με τις συνεχείς εξαγγελίες. Χωρίς να ξεχνάμε, βεβαίως, τα φορολογικά και άλλα κίνητρα που κάθε χώρα προσφέρει για να προσελκύσει επενδύσεις στο έδαφός της (ακόμα και σε «ατομικό» επίπεδο – βλέπε, ψηφιακούς νομάδες) και να ενισχύσει την τοπική οικονομία. Κι όπως όλα δείχνουν, ακόμα κι αν αυξηθεί ο πληθωρισμός (κάτι που ήδη γίνεται), πάλι φθηνότερα θα είναι σ’ αυτές τις χώρες σε σχέση με το Silicon Valley ή τα μεγάλα οικονομικά κέντρα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πριν από μερικές ημέρες βρέθηκα σε μία παρουσίαση της Ericsson που αφορούσε το 5G και την αποδοχή του (και) από τους Έλληνες καταναλωτές. Η έρευνα αφορούσε 37 χώρες και μία εξ αυτών ήταν η Ελλάδα. Και τα αποτελέσματα, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν αυτά που περίμενα, τουλάχιστον όσον αφορά στο θέμα της αξιοποίησης και της χρήσης.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, το ποσοστό των Ελλήνων που χρησιμοποιούν 5G -όπερ σημαίνει ότι έχουν συσκευή που το υποστηρίζει- είναι μόλις 5%. Πολύ χαμηλό ποσοστό, θα έλεγα, δεδομένου ότι έχω την αίσθηση ότι οι 5G συσκευές που έχουν διατεθεί στην ελληνική αγορά την τελευταία διετία αντιστοιχούν σε μεγαλύτερο ποσοστό από το 5% της συνολικής εγκατεστημένης βάσης.

Επίσης, η έρευνα αναφέρει ότι μόλις το 12% από τους αποκαλούμενους "tech enthusiasts" χρησιμοποιεί το 5G. Και πάλι μου μοιάζει χαμηλό το ποσοστό. Δεν μπορώ να αμφισβητήσω τα νούμερα, αν και δεν αποκλείεται πολλοί από τους 1.100 ερωτηθέντες απλώς να μην κατανόησαν πλήρως το ερώτημα στην έρευνα.

Τί θέλουν οι Έλληνες για να αρχίσουν να αξιοποιούν το 5G; Προσιτές συσκευές, μεγαλύτερη κάλυψη και καινοτόμες εφαρμογές. Ας δούμε λίγο αυτά τα τρία θέματα.

Όσον αφορά στις προσιτές συσκευές, θα έλεγα πως υπάρχουν ήδη στην ελληνική αγορά smartphones που λειτουργούν σε δίκτυα 5G και η τιμή τους κυμαίνεται σε επίπεδα της τάξεως των 200-250 ευρώ. Αν δεν είναι αυτό προσιτό επίπεδο, τότε δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι. Και σε κάθε περίπτωση, θα δούμε πολύ σύντομα 5G smartphones κάτω από τα 200 ευρώ. Σημειωτέον, πως η έρευνα πραγματοποιήθηκε την Άνοιξη, αλλά ακόμη και τότε είχαν εμφανιστεί προσιτά 5G μοντέλα.

Η κάλυψη είναι ένα θέμα. Όμως, έχει ήδη φθάσει στο 65% του πληθυσμού και τουλάχιστον ένας πάροχος το «σπρώχνει» το συγκεκριμένο θέμα. Γενικώς, στα μεγάλα αστικά κέντρα θα έλεγε κανείς ότι κάλυψη υπάρχει. Μπορεί ενδεχομένως να υπάρχει ένα θέμα με τις ταχύτητες, αλλά αυτό θα βελτιωθεί σταδιακά μέσα στους επόμενους μήνες, ιδίως όταν από το 2023 θα δούμε να τίθενται σε λειτουργία τα δίκτυα 5G SA (stand alone).

Εκεί που υπάρχει ζήτημα, κατά την προσωπική άποψη μου, είναι με τις καινοτόμες εφαρμογές. Κάτι που δεν έγινε κατανοητό όταν εμφανίστηκε το 5G, είναι πως καταρχάς θα το δούμε να αξιοποιείται από εφαρμογές που αφορούν τις επιχειρήσεις. Οι εφαρμογές για τους καταναλωτές -σε αυτή τη φάση- είναι λίγες, σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε πολλές χώρες, το 5G χρησιμοποιείται αντί για σταθερές ευρυζωνικές συνδέσεις σε περιοχές που είναι δύσκολο να καλυφθούν με γρήγορα ενσύρματα δίκτυα, κάτι που δεν έχουμε δει ακόμα στην Ελλάδα.

Πρακτικά, αυτό που περιμένουμε, είναι να δούμε τους δημιουργούς εφαρμογών να κάνουν το επόμενο βήμα και να σκεφτούν με διαφορετικό τρόπο. Η Ericsson εκτιμά ότι θα δούμε εφαρμογές από το χώρο του eXtended reality (XR) και του αποκαλούμενου Metaverse, αλλά προσωπικά νομίζω ότι το gaming και γενικότερα ο χώρος της ψυχαγωγίας είναι εκεί που θα δούμε τα πρώτα πραγματικά δείγματα αξιοποίησης.

Ενδεχομένως, να δούμε και από το χώρο της εκπαίδευσης ή του retail, αλλά γενικότερα, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι πως χρειάζεται το οικοσύστημα να γίνει πιο δημιουργικό. Οι υποδομές υπάρχουν πλέον, οπότε είναι στο χέρι των developers και των εταιρειών ανάπτυξης εφαρμογών να σκεφτούν με διαφορετικό τρόπο. Και να αρχίσουν να προσφέρουν καινοτόμες εφαρμογές.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ελάτε, τώρα… μη μου πείτε πως δεν το έχετε ξανακούσει αυτό! Από το αρχαίο «ουδέν κακόν αμιγές καλού» ως το νεοελληνικό «κάθε εμπόδιο, για καλό», η κεντρική ιδέα παραμένει η ίδια. Κι αυτή είναι ότι στη ζωή μας (όπου, προφανώς, δεν μπορεί να είναι όλα ρόδινα, ακόμα κι αν διάγεις πριγκιπική ζωή – απλώς είναι διαφορετική η ουσία τους) προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.

Αυτό που αλλάζει και έμμεσα ή άμεσα επηρεάζει την τροπή τους, είναι ο τρόπος με τον οποίο τα αντιμετωπίζουμε. Κι εκεί βρίσκεται η διαφορά: αν το δεις αρνητικά και απλώς «κλαις τη μοίρα σου» δεν κερδίζεις κάτι. Αν, όμως, αντιδράσεις θετικά, παίρνοντας μέτρα (τα σωστά, κατά προτίμηση…) για να λύσεις το πρόβλημα, το όφελος είναι μεγάλο.

Κι αυτό ακριβώς είναι το μήνυμα που πέρασε, τουλάχιστον στον οικοδεσπότη σας, η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στις 12 Οκτωβρίου, να ανακηρύξει το 2023 «Ευρωπαϊκό Έτος Δεξιοτήτων», με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, τη συμμετοχής και του ταλέντου. Γιατί, το πρόβλημα είναι γνωστό και πανευρωπαϊκό: δεν έχουμε πολλά άτομα με τις αναγκαίες και κρίσιμες δεξιότητες προκειμένου να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας.

Η λύση είναι επίσης γνωστή, εκπαίδευση, επανεκπαίδευση και επιμόρφωση. Αυτό που έλειπε, ήταν η οργανωμένη ανάληψη κοινής δράσης και μια δυναμική καμπάνια σ’ όλες τις χώρες-μέλη (που, βεβαίως, προσπαθούν από καιρό με αποσπασματικά μέτρα για το καλύτερο σε τοπικό επίπεδο, αλλά ίσως αυτό να μην αρκεί) για να προωθήσει την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας σ’ αυτό το μέγα πρόβλημα και την αναβάθμιση του επιπέδου των ψηφιακών δεξιοτήτων της, σε λογικό χρονικό διάστημα.  

Το πόσο «μέγα» είναι, το δείχνουν οι αριθμοί: στο σχετικό με αυτή την απόφαση δελτίο Τύπου, από τις Βρυξέλλες, αναφέρεται ότι πάνω από τρεις στις τέσσερις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις δεν μπορούν σήμερα να βρουν προσωπικό με τις κατάλληλες ψηφιακές δεξιότητες, ενώ τα στοιχεία του Eurostat δείχνουν πως μόνο το 37% των εργαζομένων παρακολουθεί κάποιας μορφής επιμόρφωση.

Επίσης, το (πασίγνωστο) DESI (δηλ. ο ευρωπαϊκός δείκτης ψηφιακής ετοιμότητας) παρουσιάζει μια ακόμα χειρότερη εικόνα, σύμφωνα με την οποία τέσσερις στους δέκα ενήλικες και ένας στους τρεις εργαζομένους στερούνται βασικών ψηφιακών δεξιοτήτων. Κι όλα αυτά, την ώρα που 28 κλάδοι σε μια ευρεία γκάμα από τις κατασκευές και την Υγεία ως τους μηχανικούς και την Πληροφορική, αδυνατούσαν ήδη από πέρυσι να καλύψουν τα σημαντικά κενά τους σε εξειδικευμένο (αλλά και ανειδίκευτο) προσωπικό. Όσο για τις γυναίκες, διατηρείται ακόμα ο χαμηλός βαθμός εμπλοκής τους στον χώρο της Πληροφορικής (1 στους 6) και γενικότερα στο STEM (1 στους 3).

Αν αυτά τα αντιπαραβάλλουμε με τον φιλόδοξο στόχο της Ψηφιακής (και Πράσινης, μην το ξεχνάμε, αν θέλουμε να μακροημερεύσει ο Άνθρωπος στη Γη) Δεκαετίας, όπως εκφράστηκε στην «Ψηφιακή Πυξίδα 2030», για τουλάχιστον βασικές ψηφιακές δεξιότητες στο 80% των Ευρωπαίων  πολιτών ως τότε, θα καταλήξουμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι ο δρόμος μέχρι να τα καταφέρουμε είναι μακρύς…

Να λοιπόν, πού χρειάζεται η οργανωμένη ανάληψη κοινής δράσης, που λέγαμε. Κατά την Επιτροπή, η δια βίου μάθηση είναι πλέον εκ των ων ουκ άνευ και οι βασικοί άξονες στους οποίους θα κινηθεί για να την ενισχύσει και να τη διαδώσει σ’ όλες τις χώρες-μέλη, είναι η προώθηση με ανάλογες επενδύσεις της επιμόρφωσης και της επανεκπαίδευσης, η στοχευμένη επιλογή των εκπαιδευτικών προγραμμάτων ώστε να ταιριάζουν με τις ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν, το «πάντρεμα» φιλοδοξιών και δεξιοτήτων με τις ευκαιρίες στην αγορά εργασίας, αλλά και η προσέλκυση με την παροχή κατάλληλων κινήτρων ατόμων εκτός ΕΕ, που ήδη έχουν τέτοιες δεξιότητες.

Αυτές οι κινήσεις θα «δέσουν» με προηγούμενες πρωτοβουλίες, όπως η European Skills Agenda και το Pact for Skills, αλλά και με νέες, όπως ο συνεχιζόμενος διάλογος με τις εθνικές κυβερνήσεις (για την εξειδίκευση κάποιων μέτρων), η δημιουργία Δεξαμενής και Συμμαχιών Ταλέντων, η προώθηση της New European Innovation Agenda, αλλά και το δημοφιλές στη χώρα μας, Digital Skills & Jobs Coalition. Όσο για το ποιος πληρώνει τον ‘λογαριασμό’, τα χρήματα θα προέλθουν από το Κοινωνικό Ταμείο της ΕΕ, το (πολύ γνωστό μας) Ταμείο Ανάκαμψης, το Digital Europe, το ερευνητικό Horizon και μια πλειάδα μικρότερα προγράμματα, που όμως αθροιστικά μπορούν να δώσουν ένα σεβαστό ποσό.

Για να δούμε τι θα δούμε, τα αμέσως επόμενα χρόνια, προς αυτή την κατεύθυνση… 

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου είναι το περίφημο last mile. Ένας τομέας όπου οι εξελίξεις είναι πιο γρήγορες από όσο νομίζουν πολλοί και βλέπουμε διαρκώς καινοτόμες λύσεις και εφαρμογές να κάνουν την εμφάνισή τους.

Μέχρι πριν την πανδημία, αυτό που βλέπαμε ήταν εταιρείες ταχυμεταφορών (couriers) που ακολουθούσαν μία σχετικά παραδοσιακή διαδικασία: παραλαβή ενός δέματος, μεταφορά στην κεντρική αποθήκη, μεταφορά στο πλησιέστερο πρακτορείο στον τελικό παραλήπτη και παράδοση σε αυτόν. Μοντέλο που δουλεύει, ίσως, σε παραγγελίες που παραδίδονται σε άλλες πόλεις, αλλά εντός της ίδιας πόλης -ακόμη και αν μιλάμε για την Αθήνα- υπάρχουν άλλες επιλογές.

Αυτό που έχει γίνει κατανοητό από πολλούς «εμπλεκόμενους» είναι πως χρειάζεται να αλλάξει το μοντέλο όσον αφορά στη διεκπεραίωση παραγγελιών. Το quick commerce έχει αλλάξει πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Αρχικά, χρησιμοποιείται μεν για τα είδη σούπερ μάρκετ, αλλά το επόμενο βήμα είναι πως οι στόλοι οχημάτων από τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο quick commerce, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και για παραγγελίες πιο «κλασικής» λιανικής.

Για παράδειγμα, γνωρίζουμε πως το BOX του ομίλου OTE ετοιμάζει το δικό του στόλο οχημάτων και τους δικούς τους ταχυμεταφορείς, για να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό από το e-food και τη Wolt. Προφανώς, αυτός ο στόλος θα χρησιμοποιηθεί για την εξυπηρέτηση παραγγελιών από καταστήματα εστίασης που δεν έχουν ανθρώπους για delivery. Αλλά μήπως το πρωί, ίσως, που είναι και πιο χαλαρά τα πράγματα, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και για παραγγελίες από τον Γερμανό; Και ένας που κάνει παραγγελία από τον Άλιμο, για παράδειγμα, θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί μέσα σε ένα δίωρο από το πλησιέστερο κατάστημα που έχει απόθεμα σε αυτό που παρήγγειλε; Για να μην αναφέρω ότι το BΟΧ θα μπορούσε να χρησιμοποιείται και για την παράδοση εξοπλισμού για ευρυζωνικές συνδέσεις Cosmote, ή για την Cosmote TV και να εξυπηρετήσει περαιτέρω τον όμιλο.

Αυτό, είναι ένα δείγμα των αλλαγών που έρχονται στις παραδόσεις και το last mile, αλλά βλέπουμε και άλλες καινοτόμες ιδέες. Όπως, για παράδειγμα, οι εταιρείες ταχυμεταφορών που εξυπηρετούν παραγγελίες προς το εξωτερικό - και οι τιμές τους είναι πολύ χαμηλότερες από αυτές που νομίζουν πολλοί. Το μοντέλο τους είναι διαφορετικό, αλλά το ζητούμενο είναι η εμπειρία. Και αυτό το πετυχαίνουν ακόμη κι αν ο τρόπος που το κάνουν δεν είναι ο συνηθισμένος. Το disruption είναι κάτι που έχει μάθει για τα καλά ο κλάδος και έχουμε να δούμε πολύ disruption τα επόμενα χρόνια.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο οικοδεσπότης αυτής της στήλης, για όσους δεν τον γνωρίζουν προσωπικά, έχει περάσει προ πολλού την πρώτη και τη δεύτερη νεότητά του - βρίσκεται πλέον για τα καλά στην τρίτη, ασχέτως αν από πλευράς όρεξης και διάθεσης για δουλειά έχει «αγκυροβολήσει» στην πρώτη και -για την ώρα, τουλάχιστον- δεν λέει να το κουνήσει από αυτήν. Σαν άνθρωπος «μιας-κάποιας ηλικίας», λοιπόν, μοιραία έχει τα κολλήματά του.

Για παράδειγμα, δεν διανοείται να βγει από το σπίτι, αν δεν έχει μαζί του το πορτοφόλι του κι αν σπανίως το κάνει (έχει συμβεί κι αυτό, τα λάθη είναι ανθρώπινα) νιώθει έντονα πως κάτι του λείπει κι ας μην χρειάζεται να αγοράσει κάτι - άπαξ και δεν το έχει μαζί του, νιώθει «γυμνός», του λείπουν η αίσθηση του χρόνου, η ασφάλεια του χρήματος (όχι πως είναι πολλά, συνήθως), η σιγουριά της ταυτότητας και των προσωπικών εγγράφων (αν και ποτέ δεν λέει ‘ξέρεις ποιος είμαι εγώ’, μπορεί κάποτε να χρειαστούν αποδείξεις…).

Όμως, όλο και πιο συχνά πιάνει τον εαυτό του -έστω εκείνες τις λίγες φορές- να μην ανησυχεί τόσο πολύ πια, καθώς ούτως ή άλλως έχει πάντα μαζί του το κινητό του, που αντικαθιστά όλα τα παραπάνω κι ακόμα περισσότερα. Για βάλτε τα κάτω, να δείτε: αστυνομική ταυτότητα και άδεια οδήγησης πλέον περιλαμβάνονται στο ψηφιακό gov.gr wallet, τα απαραίτητα πιστοποιητικά εμβολιασμών και νόσησης, το ίδιο. Business cards, χρειαζόμαστε όλο και λιγότερο –συνήθως, σε επαγγελματικό επίπεδο, ανταλλάσσουμε SMS ή αναπάντητες. Τις φωτογραφίες της φαμίλιας από τις διακοπές, εκεί θα τις βρεις, επίσης – στο Album, το Gallery ή όπως αλλιώς το ονομάζει κάθε κατασκευαστής. Που, βέβαια, φροντίζει όχι μόνο να αποθηκεύουμε και να δείχνουμε σε πρώτη ζήτηση όλες τις φωτογραφίες που αγαπάμε, αλλά και να τις τραβάμε κιόλας με ποιότητα που κοντράρει στα ίσα και πλέον ξεπερνάει ακόμα και πολύ καλές SLR ή Mirrorless κάμερες.

Όσο για το «οικονομικό» σκέλος, όρεξη και χρόνο να έχεις, να αξιοποιείς εφαρμογές και λύσεις, από τις πάμπολλες που κυκλοφορούν στην αγορά. Βλέπετε, η «τηλεφωνοποίηση» του πορτοφολιού μας είναι πλέον γεγονός, με το mobile banking να αναπτύσσεται με γοργό ρυθμό, τόσο στην Ελλάδα, όσο -πολύ περισσότερο- στις ΗΠΑ κι αρκετές ευρωπαϊκές και ασιατικές χώρες. Οι στατιστικές και οι προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια δείχνουν ότι ο «χαμένος» είναι τα μετρητά, που η χρήση τους περιορίζεται συνεχώς, ενώ αντίθετα οι «άυλες» πληρωμές έχουν απογειωθεί. Βεβαίως, δεν πρόκειται να χαθούν, όμως η ευκολία (όπως απέδειξε και η πανδημία, με την εξ ανάγκης καταφυγή στις ανέπαφες πληρωμές) της χρήσης ψηφιακών μέσων πραγματικά «δεν παίζεται».

Μην ξεχνάμε, επίσης, τη δυνατότητα χρήσης του κινητού ως «κλειδιού» και «διαβατηρίου» για ολοένα περισσότερες δραστηριότητες, εκτός πληρωμών, από την επίδειξη στο αεροδρόμιο του κατάλληλου QRCode (και της ψηφιακής ταυτότητας) για την επιβίβαση ως την υποκατάσταση του κλειδιού για την είσοδο στο δωμάτιο που έχεις νοικιάσει (δυνατότητα που αξιοποιείται και από ελληνικές αλυσίδες, στον χώρο της φιλοξενίας) ή την είσοδο σε χώρους περιορισμένης πρόσβασης.

Φυσικά, σε τέτοιες περιπτώσεις λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα -συχνά με τη χρήση βιομετρικών χαρακτηριστικών του χρήστη, όπως δακτυλικό αποτύπωμα, πρόσωπο, ίριδα κλπ.- ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα κακόβουλης επέμβασης ή παραχάραξης. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει πάντα η «δαμόκλειος σπάθη» του GDPR, έτοιμη να πέσει στο πρώτο στραβοπάτημα, σε περίπτωση μη-τήρησης διαδικασιών, κανόνων και προδιαγραφών.

Βεβαίως, τα κάθε λογής «wallets» που αποθηκεύουμε στο κινητό μας, σε σύνδεση με τις κάρτες μας, είναι μάλλον καινούριο «φρούτο» -ειδικά στην Ελλάδα- και σαν τέτοιο δεν έχουν περάσει ακόμα τις «παιδικές ασθένειές» τους, όμως η εξάπλωσή τους γίνεται με γοργό ρυθμό. Μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο όμιλος ΟΤΕ παρουσίασε το δικό του, απολύτως ψηφιακό, εύχρηστο και έξυπνο wallet, συνοδεύοντάς το με προσφορές, διευκολύνσεις, επιστροφές χρημάτων με κάθε πληρωμή και άλλα κίνητρα, προκειμένου να επιταχύνει την καθιέρωσή του στην αγορά.

Κι αν τύχει να ξε-χάσω κάποια φορά το κινητό; θα με ρωτήσετε και με το δίκιο σας. Εκεί να δεις τι σημαίνει στερητικό σύνδρομο – όχι «γυμνός»… «θεόγυμνος» ένιωσε ο οικοδεσπότης σας τις ελάχιστες φορές που συνέβη κάτι τέτοιο κι ας υπήρχε για όλα τα έγγραφα χάρτινο back-up! Όμως, από την άλλη, δεν μπορείς να τα θέλεις όλα δικά σου…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το θέμα των τελευταίων ημερών δεν είναι άλλο, από τις επενδύσεις σε data centers. Επενδύσεις που φέρνουν την Ελλάδα στο επίκεντρο της προσοχής όσων ασχολούνται με το χώρο και κατανοούν ότι τέτοιου είδους κινήσεις δημιουργούν νέα δεδομένα. Σημειωτέον, πως όταν ολοκληρωθούν οι επενδύσεις που είτε έχουν ανακοινωθεί, είτε βρίσκονται υπό συζήτηση, η Ελλάδα θα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες στην Ευρώπη όπου θα έχουν τοπική παρουσία όσον αφορά cloud υποδομές οι τρεις μεγάλοι «παίκτες» (Amazon, Google, Microsoft) αλλά και δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες με «ουδέτερα» data centers (Digital Realty, Equinix).

Μία ενδιαφέρουσα παράμετρος, είναι πως αυτές οι επενδύσεις μπορούν να δημιουργήσουν πολλές ευκαιρίες για τις ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο του digital, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που κινούνται στο χώρο του e-commerce και του digital marketing. Ο βασικός λόγος είναι πολύ απλός: οι νέες cloud υποδομές θα δώσουν τη δυνατότητα σε αυτές τις επιχειρήσεις να προσφέρουν πολύ καλύτερες υπηρεσίες στους πελάτες τους.

Στο Διαδίκτυο και γενικότερα στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, υπάρχει αυτό που αποκαλείται «απόκριση» - latency. Δηλαδή, ο χρόνος που απαιτείται για να ανταποκριθεί το δίκτυο σε μία εντολή που δίνεται. Όσο πιο μικρή είναι η απόκριση τόσο πιο «γρήγορη» είναι η σύνδεση και η «απάντηση» και η εμπειρία είναι καλύτερη. Σε περιπτώσεις εφαρμογών που απαιτούν γρήγορη ανταπόκριση, το latency είναι κρίσιμης σημασίας. Και επειδή το latency έχει σχέση με την απόσταση, γι’ αυτό και πολλές επιχειρήσεις που βασίζονται ή προσφέρουν ψηφιακές εφαρμογές, θέλουν να βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά σε ένα υψηλού επιπέδου data center που φιλοξενεί τις εφαρμογές και τα δεδομένα τους.

Ένας δεύτερος λόγος είναι πως αυτές οι επενδύσεις φέρνουν την Ελλάδα στο επίκεντρο των συζητήσεων στην παγκόσμια αγορά των ψηφιακών τεχνολογιών. Η χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, έχει ανέβει αρκετές θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη όσον αφορά την προσέλκυση ψηφιακών επενδύσεων και τώρα θα ανέβει αρκετές ακόμη. Άρα, σημαίνει ότι θα υπάρξουν νέες επενδύσεις και αυτό είναι πολύ θετικό σημάδι.

Τρίτον, γίνεται πιο εύκολη η προσέλκυση ταλέντων. Είτε μέσω του brain regain είτε προσελκύοντας ψηφιακούς νομάδες που βλέπουν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πλέον ευκαιρίες.

Οι παραπάνω, είναι μερικοί από τους λόγους που οι επενδύσεις σε data centers δημιουργούν νέα δεδομένα. Και είναι βέβαιο ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα δούμε πολλά ακόμη και ενδιαφέροντα να συμβαίνουν.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο οικοδεσπότης αυτής της στήλης το έχει παραδεχθεί δημόσια (και γράψει πολλές φορές) ότι είναι εκ γενετής  τουλάχιστον… φιλοπερίεργος. Μ’ άλλα λόγια, του αρέσει να ψάχνει, να βρίσκει, να συνδυάζει, να αναλύει, να εξετάζει διαφορετικές εκδοχές και σενάρια, να καταλήγει (αν τα καταφέρει, κατά περίπτωση) σε κάποια συμπεράσματα, που ενίοτε -αν έχει καταλάβει σωστά «τι τρέχει»- τολμά να τα γράφει κιόλας, για να τα διαβάσουν οι αναγνώστες του – εσείς, δηλαδή!

Αφορμές υπάρχουν σήμερα άφθονες – για την ακρίβεια, πάντα υπήρχαν. Όμως, η ραγδαία πρόοδος της ψηφιακής τεχνολογίας και η υπερ-συνδεδεμένη κουλτούρα της εποχής προσφέρουν πλέον κυριολεκτικά με το πάτημα ενός πλήκτρου πρόσβαση σε ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Χρόνο και διάθεση να έχεις να ψάχνεις και δεν θα μείνεις ποτέ παραπονεμένος – προσεκτικά, βέβαια, γιατί ό,τι βρίσκεις στο Internet, δεν είναι κατ’ ανάγκη σωστό και ακριβές…

Χρειάζεται φιλτράρισμα των αποτελεσμάτων της έρευνας ανάλογα με την προέλευσή τους, προσοχή στην εξαγωγή συμπερασμάτων και συχνή επαλήθευση των όποιων πληροφοριών. Φυσικά, η πρότερη εμπειρία -όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις- παίζει κι εδώ μεγάλο ρόλο: αν αξιοποιείς συχνά μια πηγή, διαμορφώνεις συν τω χρόνω άποψη για τη σοβαρότητά της, οπότε τα πράγματα γίνονται ευκολότερα, όσον αφορά στην επαλήθευση.

Πότε-πότε, όμως, στο πλαίσιο του ψαξίματος, «σκάνε» κα αναπάντεχες πληροφορίες, όπως -για παράδειγμα- το ότι οι Έλληνες χρήστες «παροικούν» αρκετά συχνά στο Dark Web, στο «σκοτεινό» σκέλος του Παγκόσμιου Ιστού και μάλιστα καταλαμβάνουν την όγδοη θέση, μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών – αυτό τουλάχιστον προκύπτει από πρόσφατη έρευνα της Reboot SEO, που υλοποιήθηκε με τη βοήθεια του εργαλείου online analytics Ahrefs.

Τώρα, τι εστί Dark Web, το γνωρίζουμε, αν και πιθανότατα όχι σε όλο το βάθος του, καθώς συχνά η περιέργεια ενός ‘μη-ειδικά-ενδιαφερόμενου’ επισκέπτη εξαντλείται μάλλον σε πρώιμο στάδιο. Η Wikipedia μας το συστήνει ως «έναν ανώνυμο διαδικτυακό ιστό, στον οποίο σκιώδεις χρήστες έχουν πρόσβαση σε κρυφές υπηρεσίες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για θετικούς είτε για αρνητικούς σκοπούς».

Όμως, η σύνδεσή του με παραβατικές συμπεριφορές είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη, καθώς εκεί βρίσκει κανείς (αρκεί να γνωρίζει δρόμους και διαδρομές μέσω υπηρεσιών που εξασφαλίζουν την ανωνυμία του χρήστη, όπως τα VPN και το TΟR) από όπλα έως ναρκωτικά κι από «κλοπιμαία» δεδομένα έως σχέδια κατασκευής όπλων μαζικής καταστροφής. "Not for kids", θα έλεγα, αν και προσωπικά υποψιάζομαι ότι -εκτός των όντως ενδιαφερόμενων για δικούς τους, όχι πάντα «υγιείς» λόγους- μπαίνουν και πολλοί άλλοι, από καθαρή περιέργεια και μόνο, σε πείσμα της κακής φήμης του (ή, μάλλον, ακριβώς λόγω αυτής)…

Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, στο πλαίσιο της έρευνας, περιλάμβανε καταμέτρηση των αναζητήσεων στο Dark Web από κάθε χώρα και σύγκριση με τους χρήστες του Διαδικτύου, ώστε να προκύψει ο αριθμός των αναζητήσεων ανά χρήστη, ο οποίος εκφράστηκε τελικά σε ποσοστό %, για να διευκολυνθεί η κατάταξη. Έτσι, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πρώτη αναδείχθηκε η Κροατία με 97,1%, δεύτερη η Τσεχία με 94,1%, τρίτη η Ιρλανδία με 91,2%, τέταρτη η Ουγγαρία με 88,2%, πέμπτη η Ρουμανία με 85,3%, έκτη η Σλοβακία με 82,4%, έβδομη η Αλβανία με 79,4% και όγδοη η Ελλάδα με 76,5% - Ολλανδία και Ιταλία συμπληρώνουν την πρώτη δεκάδα με 73,5% και 70,6%, αντίστοιχα. Στον αντίποδα, οι πέντε χώρες με το μικρότερο ενδιαφέρον, από πλευράς χρηστών, για τέτοιου είδους αναζητήσεις, είναι η Ελβετία με 14,7%, η Αυστρία με 11,8%, η Τουρκία με 8,8%, η Γερμανία με 5,9% και η Ισπανία με μόλις 2,9%.

Το ουσιαστικό ερώτημα, βεβαίως, είναι αν η αναζήτηση στο Dark Web συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με την εγκληματικότητα και αυξομειώνεται ανάλογα. Κατά τους ερευνητές, δεν αποκλείεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού στην «πρωταθλήτρια» Κροατία, καταγράφηκε πέρυσι αύξηση της εγκληματικότητας στο Dark Web κατά 31%, η οποία εστιάζεται κυρίως στους χώρους των ναρκωτικών, των όπλων, των πλαστών εγγράφων, αλλά και του κακόβουλου λογισμικού. Προσωπικά δεν γνωρίζω να υπάρχει ανάλογη έρευνα σε ελληνικό επίπεδο, με ανάλυση των δικών μας προτιμήσεων, αλλά ας έχουμε τον νου μας – η όγδοη θέση δεν είναι κάτι αμελητέο…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχετε μάλλον ακούσει ότι τα δεδομένα (ή data, αν προτιμάτε την αγγλική ορολογία) είναι το νέο… πετρέλαιο. Ή ότι είμαστε στην εποχή της «Οικονομίας των Δεδομένων» (Data Economy). Και γενικότερα έχετε, μάλλον, καταλάβει ότι τα data έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από εκείνη που τους δίναμε πριν από μερικά χρόνια. Κάτι που σημαίνει ότι όλες αυτές οι επενδύσεις που ακούγονται για data centers και καλώδια οπτικών ινών, είναι αρκετές πιο σημαντικές απ’ όσο νομίζουν πολλοί.

Μέχρι πριν περίπου 3-4 χρόνια, η Ελλάδα θα έλεγε κανείς ότι δεν είχε εμπλακεί σε ένα γεωπολιτικό «παιχνίδι» που σχετίζεται με τη διακίνηση δεδομένων. Κατά κάποιον τρόπο, τα υποβρύχια -αλλά και τα επίγεια- καλώδια οπτικών ινών είναι πλέον κάτι αντίστοιχο με τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου! Από που περνάνε έχει γεωστρατηγική σημασία.

Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο ατού: τη γεωγραφική θέση της. Είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης που συναντάμε μετά τη Μέση Ανατολή, από όπου έρχονται όλα τα καλώδια που «φέρνουν» data από την Ασία, όπου οι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης είναι πολύ μεγαλύτεροι από εκείνους των χωρών του αποκαλούμενου «δυτικού κόσμου». Και μπορεί να λειτουργήσει και ως «πύλη» προς την ανατολική Ευρώπη όπου επίσης οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι υψηλότεροι από εκείνους της δυτικής.

Όμως, αυτό το ατού αρχίσαμε να το αξιοποιούμε σχετικά πρόσφατα και η «εκκίνηση» ήταν η ανακοίνωση της επένδυσης της Microsoft σε ένα data center hub. Από εκεί και πέρα, δείχνει να έχει ξεκινήσει ένα «τσουνάμι» επενδύσεων σε data centers και καλώδια. Ξαφνικά, η Digital Realty, ένας εκ των μεγαλύτερων «παικτών» στη συγκεκριμένη αγορά παγκοσμίως, εξαγοράζει τη Lamda Hellix και επενδύσει σε αυτήν δημιουργώντας νέες υποδομές. Η Amazon Web Services δημιουργεί γραφείο στην Ελλάδα και επενδύει στη χώρα μας. Η Islalink δημιουργεί καλώδιο που συνδέει την Ιταλία με την Πρέβεζα. H Google αφενός επιλέγει την Ελλάδα -και πιο συγκεκριμένα την Κρήτη- για σημείο προσαιγιάλωσης του νέου υποβρυχίου καλωδίου της και αφετέρου ετοιμάζεται να προχωρήσει σε επενδύσεις εδώ. Η ελληνική Lancom ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας ενός μεγάλου data center στη Θεσσαλονίκη, προχωρά στη δημιουργία ενός ακόμη στην Κρήτη και οι άνθρωποί της κάνουν λόγο για μεγάλο ενδιαφέρον από διεθνείς τηλεπικοινωνιακούς παρόχους για συνεργασίες στη βόρεια Ελλάδα. Και ακούγεται ότι τουλάχιστον δύο ακόμη μεγάλες εταιρείες του χώρου, όπως η Equinix, ετοιμάζονται να κάνουν κινήσεις στη χώρα μας.

Είναι προφανές ότι το ενδιαφέρον είναι μεγάλο. Και η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει την πύλη της νοτιοανατολικής Ευρώπης όσον αφορά τη διακίνηση και αποθήκευση δεδομένων. Όπως θα θέλαμε να το κάνει και όσον αφορά τον τομέα των logistics. Στα data, απλά, τα πράγματα προχωρούν πολύ πιο γρήγορα και αυτό αποτελεί μία μεγάλη ευκαιρία για όσους επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στο χώρο των ψηφιακών τεχνολογιών. Και αν ως χώρα κινηθούμε έξυπνα, τότε είναι πολύ πιθανό να έχουμε έναν νέο -και πολύ κρίσιμης σημασίας- πυλώνα οικονομικής ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στον χώρο της τεχνολογίας -το έχουμε ξαναπεί και το έχουμε ξαναγράψει- οι περισσότερες καινοτομίες σε προϊόντα και υπηρεσίες έχουν τη ρίζα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτός, άλλωστε είναι και ο λόγος που σχεδόν όλες οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες οι οποίες ανήκουν στο Top-10 του κλάδου εκεί έχουν την έδρα τους, με μόνη εξαίρεση δυο-τρεις κινεζικές.

Η Ευρώπη δεν «παίζει μπάλα» σε υψηλό επίπεδο – δεν έχει υστερεί πολύ, αλλά δεν έχει να επιδείξει τόσο σημαντικό εκπρόσωπο, όσο μια Alphabet / Google, μια Microsoft, ένα Facebook, μια Apple ή μια Amazon. Θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε «δεύτερο βιολί», όμως από την άλλη διεκδικεί με πολλές αξιώσεις τον ρόλο του μαέστρου, εν τοις πράγμασι!

Εξηγούμαι, για να μην παρεξηγούμαι: Η αγορά δεν χρειάζεται, βεβαίως, μαέστρο, ούτε μπορείς να τη χειραγωγήσεις εύκολα – οι καταναλωτές είτε πρόκειται για ιδιώτες-χρήστες, είτε για επιχειρήσεις και οργανισμούς, μπορεί να παρασύρονται κατά καιρούς από μόδες, αλλά έχουν τον τρόπο τους να ελέγχουν τα πράγματα και να μην «χαρίζονται».

Αυτό που θέλει να πει ο ποιητής, είναι ότι οι Αμερικάνοι μπορεί να έχουν τον πρώτο λόγο στις καινοτομίες και τις εφευρέσεις, εμείς όμως έχουμε τις αρχές, τους νόμους και τους κανονισμούς βάσει των οποίων λειτουργούν όλα αυτά. Και, ναι μεν, ο κύριος στόχος είναι η προστασία των Ευρωπαίων πολιτών, όμως στην πορεία καλύπτεται κι ο υπόλοιπος κόσμος, αφού είναι σχεδόν αδύνατο (βλέπε, περίπτωση GDPR) να ισχύουν για τους κατασκευαστές και γενικότερα τους δημιουργούς δυο μέτρα και δυο σταθμά στην παρούσα παγκοσμιοποιημένη αγορά.

Ως εκ τούτου, η Ευρώπη εμφανίζει μια μικρή χρονική υστέρηση στην παρακολούθηση των τεχνολογικών εξελίξεων, η οποία άλλοτε έχει μεγαλύτερη κι άλλοτε μικρότερη σημασία. Στην περίπτωση του Metaverse, του εικονικού παράλληλου μ’ αυτόν στον οποίο ζούμε κόσμου, μάλλον ισχύει το δεύτερο. Σίγουρα έχουμε χάσει κάποια επεισόδια κι αυτό βεβαίως το έχουν καταλάβει στις Βρυξέλλες, εξ ου και η βιασύνη να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος ώστε να συμμετάσχουμε κι εμείς αν όχι στη σχεδίαση, τουλάχιστον στην αξιοποίηση των πολλά υποσχόμενων εφαρμογών του Metaverse.

Όμως, οι νόμοι, νόμοι! Αναλύοντας στο προσωπικό (αλλά δημοσιευμένο αυθημερόν στην ιστοσελίδα της Επιτροπής) blog του τη θέση των 28 όσον αφορά στο Metaverse, ο Επίτροπος αρμόδιος για θέματα Εσωτερικής Αγοράς, Τιερί Μπρετόν, παραδέχθηκε μεν στις 14 Σεπτεμβρίου ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι «από τις πιο πιεστικές προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας», όμως από την άλλη υπογράμμισε ότι «το νέο (εικονικό) περιβάλλον θα πρέπει να εμπεριέχει εξαρχής τις ευρωπαϊκές αξίες».

Συνοψίζοντας τους τρεις βασικούς πυλώνες στους οποίους οι Βρυξέλλες θα στηρίξουν την υλοποίησή του νέου εικονικού κόσμου, ο Γάλλος βετεράνος επίτροπος ανέφερε ως πρώτο τους ανθρώπους και τις αξίες, ως δεύτερο τις τεχνολογίες αιχμής που υποστηρίζουν το Metaverse (τις οποίες, προφανώς, πρέπει να γνωρίσουν, να κατανοήσουν και να αναπτύξουν οι Ευρωπαίοι) και ως τρίτο τις αναγκαίες για τον σκοπό αυτό υποδομές (οι οποίες θα παρέχουν την απαραίτητη ευελιξία και  συνδεσιμότητα).

Βεβαίως, όλα αυτά είναι και πολλά και δύσκολα, ειδικά όταν πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα και σε πολλαπλά επίπεδα. Ο κ. Μπρετόν τονίζει ότι γίνονται ήδη σημαντικές επενδύσεις στους χώρους της φωτονικής, των ημιαγωγών και των νέων υλικών, αλλά απαιτούνται πολύ περισσότερες από πλευράς ΕΕ, εθνικών κυβερνήσεων και ιδιωτικών συμφερόντων, ώστε να σημειωθεί αισθητή πρόοδος στο θέμα του Metaverse σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ειδικά όσον αφορά στους τεράστιους όγκων δεδομένων που πρέπει να μετακινούνται.

Γι’ αυτό και θα ξεκινήσει -όπως γράφει στο blog του- με πρωτοβουλία της Επιτροπής ένας κύκλος διαβούλευσης, με αντικείμενο το όραμα και τις επιχειρηματικές προοπτικές του νέου μοντέλου συνδεσιμότητας. Προειδοποιεί, δε, πως «στην Ευρώπη, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην αγορά του ψηφιακού μετασχηματισμού που επωφελούνται από αυτόν, θα πρέπει να συνεισφέρουν με δίκαιο και όσο αναλογεί στον καθένα τρόπο, στην ανάπτυξη των δημόσιων αγαθών, υπηρεσιών και υποδομών»…

Για να τονίσει ότι «εμείς θα συνεχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για όλες τις νέες ψηφιακές ευκαιρίες και τάσεις, οι οποίες επιτρέπουν στους πολίτες – χρήστες την αλληλο-διάδραση με εντελώς νέους και καινοτόμους τρόπους στους χώρους της ψυχαγωγίας, της συν-εργασίας, της τέχνης και του πολιτισμού, της προστασίας του περιβάλλοντος, κλπ.» Κι ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, συμπληρώνουμε εμείς. Metaverse περίμενε, ερχόμαστε!!!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]