Επωνύμως…

Σε μία από τις πρόσφατες αγορές μου από ηλεκτρονικό κατάστημα αποφάσισα να δοκιμάσω πως είναι να παραλαμβάνεις την παραγγελία σου από μία «έξυπνη» θυρίδα (smart locker) ή ένα αυτόματο μηχάνημα παραλαβής δεμάτων, όπως είναι η ονομασία που είδα να χρησιμοποιεί μία από τις εταιρείες που δραστηριοποιείται στον συγκεκριμένο κλάδο. Και έχω να πω ότι η εμπειρία ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική.

Η παραγγελία έφθασε δύο μέρες αφού έκανα την αγορά. Μου ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό ότι έχει φθάσει στο σημείο που είχα επιλέξει και μπορούσα να πάω την παραλάβω. Απλά, έπρεπε να πάω μέσα σε διάστημα 72 ωρών. Πήγα, λοιπόν, τη στιγμή που μπορούσα, έβαλα το ΡΙΝ που μου είχε σταλεί, άνοιξα τη θυρίδα που μου είχε επισημανθεί στο μήνυμα και πήρα το κουτί μου. Εύκολα, γρήγορα και απλά. Και το κυριότερο, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχώ πότε θα έρθει o courier με το δέμα μου και αν θα πρέπει να είμαι στο σπίτι την ώρα που θα φθάσει, ώστε να μη χρειαστεί να επικοινωνήσω με την εταιρεία ταχυμεταφορών προκειμένου να επαναδρομολογήσουμε την παράδοση. Χωρίς να δημιουργείται εκνευρισμός, χωρίς να χρειάζεται να αγχώνομαι για το πότε θα έρθει και φυσικά, να παραλαμβάνω όποτε μπορώ εγώ.

Τα smart lockers ίσως να είναι μία πρώτη απάντηση στα ζητήματα που υπάρχουν στο last mile delivery. Ενδεχομένως να μην είναι η βέλτιστη λύση, δεδομένου ότι απαιτεί από τον καταναλωτή να πάει ο ίδιος σε κάποιο σημείο και να παραλάβει το δέμα του, αλλά είναι μία εξαιρετική εναλλακτική για όλους εμάς που δεν είμαστε μόνιμα στο σπίτι μας - ή δεν υπάρχει κάποιος συνέχεια στο σπίτι προκειμένου να παραλάβει την παραγγελία.

Σαφώς υπάρχουν και σημαντικές προκλήσεις, με κυριότερη εκείνη που σχετίζεται με το θέμα της ασφάλειας. Δεν είναι και ό,τι πιο ασφαλές να χρειάζεται να πας να πάρεις το νέο σου smartphone από μία θυρίδα που βρίσκεται σε ένα βενζινάδικο τα μεσάνυχτα, σε μια περιοχή να είναι αρκετά απόμερη και σκοτεινή. Όπως επίσης, για αρκετούς που είναι διαρκώς σε κίνηση και σε ταξίδια, οι 72 ώρες που είναι το περιθώριο που έχεις για να κάνεις την παραλαβή μπορεί να μην είναι αρκετές.

Από την άλλη πλευρά, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που θα μπορούμε να προγραμματίζουμε με ακρίβεια 15-30 λεπτών τι ώρα θα έρθει η παραγγελία στο σπίτι μας, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα... Οπότε, μέχρι τότε, θα μου επιτρέψετε να επιλέγω smart lockers σε κάθε ευκαιρία που θα μου δίνεται! Και ευελπιστώ τα δίκτυα των smart lockers να επεκταθούν όσο το δυνατόν περισσότερο.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Στο πιο «αιχμηρό» ίσως αγκάθι στον ατέρμονα αγώνα επιχειρήσεων, οργανισμών αλλά και χωρών για ανάπτυξη -που συνδυάζεται, βεβαίως, με την πολυπόθητη αύξηση σε έσοδα και κέρδη- έχει αναδειχθεί, τους τελευταίους μήνες, το πρόβλημα της έλλειψης επεξεργαστών.

Αν ένα από τα παράπλευρα «κέρδη» της πανδημίας ήταν η καταλυτική δράση της στην υιοθέτηση με συνοπτικές διαδικασίες νέων τεχνολογικών λύσεων και ψηφιακών εφαρμογών σε πάμπολλες χώρες μεταξύ των οποίων και στη δική μας, μια από τις σημαντικότερες παράπλευρες «ζημίες» (προσοχή, δεν αναφέρομαι στην ίδια την πανδημία και το βαρύτατο κόστος της για την ανθρωπότητα σε ζωές, πόνο και χρήμα) είναι σίγουρα η συνεχιζόμενη έλλειψη, που έχει ως τώρα ανατρέψει αμέτρητα σχέδια και στρατηγικές.

Χωρίς επεξεργαστές, λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν, καθώς αποτελούν βασικά και αναντικατάστατα μέρη της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων μας περιβάλλουν, από τους υπολογιστές, τα κινητά μας και τις κάθε λογής συσκευές στη δουλειά και στο σπίτι, ως τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα, τα διεθνή δίκτυα επικοινωνίας και το ίδιο το Internet…

Με δεδομένη και συνεχώς διογκούμενη, λοιπόν, αυτή την ανάγκη, οι υφιστάμενοι κατασκευαστές καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες προκειμένου να ενισχύσουν την παραγωγή τους, εξορθολογίζοντας παράλληλα τις αλυσίδες τροφοδοσίας, ώστε να καλυφθούν εκ των ενόντων οι αυξημένες παραγγελίες (μέχρι και φαινόμενα ‘μαύρης’ αγοράς και πλειστηριασμών για κάποια περιζήτητα τσιπ έχουν αναφερθεί, εξ ου και η παραλλαγή της πασίγνωστης παροιμίας στον τίτλο), έως ότου κτίσουν καινούρια εργοστάσια και νέες γραμμές παραγωγής.

Όμως, από την άλλη, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη και η σπουδή κρατών και συνασπισμών να «πάρουν το παιχνίδι στα χέρια τους», δίνοντας κίνητρα για τη δημιουργία τοπικών εργοστασίων και προωθώντας, με τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος, στρατηγικές οι οποίες θα τους επιτρέψουν να εξασφαλίσουν ικανοποιητική διαθεσιμότητα και ροή των αναγκαίων για την «επιβίωσή» τους, τσιπ.

Σ’ αυτό το πνεύμα, ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος, Τιερί Μπρετόν, τόνισε πριν από λίγους μήνες τη μεγάλη σημασία που έχει για την Ευρώπη η διαμόρφωση μιας κοινής στρατηγικής -με την οποία πρέπει να συμμορφωθούν όλες οι χώρες-μέλη- κι ενός κοινού οράματος για τα επόμενα χρόνια, που θα υλοποιηθεί με την εφαρμογή του European Chips Act.

Κατά τον επίτροπο, η νέα πράξη πρέπει να καλύπτει τρεις διαστάσεις: της έρευνας (υποδεικνύει ως βέλτιστα παραδείγματα, ερευνητικούς φορείς με παγκόσμια πρωτοπορία στο Βέλγιο, τη Γαλλία και τη Γερμανία), της εξασφάλισης τοπικής παραγωγικής δυνατότητας (εδώ η Ευρώπη υστερεί, καθώς από σχεδίαση πάμε καλά, όμως τα μεγάλα εργοστάσια βρίσκονται στην Ασία) και της διαμόρφωσης ενός ευέλικτου πλαισίου για διεθνή συνεργασία. Ήδη, ως φορέας υλοποίησης δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Συμμαχία στους Ημιαγωγούς (European Alliance on Semiconductors), με επόμενο βήμα -κατά τον κ. Μπρετόν- τη δημιουργία αντίστοιχου χρηματοδοτικού οργάνου (European Semiconductor Fund), που θα αναλάβει το «δια ταύτα»...

Οι χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι οι μοναδικές που ανησυχούν για το μέλλον τους σ’ αυτόν τον παγκόσμιο αγώνα για αυτάρκεια και κυριαρχία. Πριν από λίγες ημέρες, για παράδειγμα, η Φλόριντα στις ΗΠΑ (εκεί, εκτός από την εθνική-ομοσπονδιακή στρατηγική, που αναμένεται να εκφραστεί με τη διάθεση ποσού άνω των 50 Β$ σε παλιούς και νέους κατασκευαστές, οι Πολιτείες διαμορφώνουν παράλληλα τη δική τους ατζέντα) ανακοίνωσε πρόγραμμα σχεδόν 10 Μ$ για τη βελτίωση των αναγκαίων υποδομών και την εκπαίδευση ανθρώπινου δυναμικού που θα μπορούσε να στελεχώσει μελλοντικά εργοστάσια κατασκευής επεξεργαστών.

Στην Κορέα, η Samsung υλοποιεί επενδυτικό πρόγραμμα 100 Β$, κτίζοντας εργοστάσια ακόμα και στις ΗΠΑ (Τέξας), η Ιαπωνία προσφέρει ενισχύσεις σχεδόν 7 Β$ για να προσελκύσει κατασκευαστές στο έδαφός της, ενώ και η Ινδία ετοιμάζει 10 Β$ για τη στήριξη των εγχώριων κατασκευαστών επεξεργαστών. Όμως, η γιγαντιαία Taiwan Semiconductor Manufacturing τους ξεπερνάει, διαθέτοντας μόνο φέτος 40 Β$, για να μείνει στην κορυφή, με τις «ευλογίες» της προέδρου της χώρας Tsai Ing-wen, που βλέπει τη χώρα της ως κέντρο όλης της κατασκευαστικής δραστηριότητας στους επεξεργαστές, στην Ασία,   

Αμφιβάλλει κανένας για την τεράστια πολιτική (εκτός από οικονομική) σημασία που έχει για την επιβίωση της Ταιβάν ως χώρας ο κρίσιμος ρόλος της ως «γενέτειρας» της μεγάλης πλειοψηφίας των τσιπ που χρησιμοποιούνται απανταχού της Γης;

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια όταν η Amazon είχε ξεκινήσει ως ένα κλασικό startup (σ.σ. ο όρος δεν χρησιμοποιούνταν βέβαια στα τέλη της δεκαετίας του ’90, αλλά αυτό ήταν) και είχε ήδη αρχίσει να δείχνει ότι θα αλλάξει για πάντα το τοπίο του λιανικού εμπορίου.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε δει εκατοντάδες startups που άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αγοράζουμε προϊόντα. Σκεφτείτε μόνο τα ελληνικά καινοτόμα εγχειρήματα που ξεκίνησαν από το μηδέν και πλέον είναι εταιρείες που έχουν δημιουργήσει νέα δεδομένα. Εταιρείες όπως το Skroutz και το efood αλλά και πολλές ακόμη που έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε παραγγελίες.

Το ενδιαφέρον στοιχείο τα τελευταία χρόνια, είναι πως βλέπουμε μία σειρά από ελληνικές startups που κάνουν την εμφάνιση τους, παίρνουν σημαντική χρηματοδότηση και προσφέρουν προϊόντα, λύσεις και υπηρεσίες που αλλάζουν την καθημερινότητα των επιχειρήσεων λιανικού εμπορίου είτε κινούνται στον online είτε στον offline κόσμο.

Στο Webworldnews.gr θα είδατε τις τελευταίες ημέρες τις ανακοινώσεις για εταιρείες όπως η Simpler και η Findbar, αλλά φυσικά δεν είναι οι μόνες. Αν δει κανείς πως κινείται η Keyvoto ή η Valuelenz, όπως και πολλές ακόμη εταιρείες που κινούνται πολύ δυναμικά, θα καταλάβει ότι το ελληνικό startup οικοσύστημα είναι πλέον έτοιμο να αλλάξει επίπεδο, τουλάχιστον όσον αφορά το κομμάτι των υποδομών που σχετίζονται με το e-commerce αλλά και γενικότερα με το λιανικό εμπόριο.

Η πρόκληση, βέβαια, είναι αυτές οι startups να επεκταθούν στο εξωτερικό. Η ελληνική αγορά παραμένει μικρή σε μέγεθος και αριθμό πιθανών πελατών για εγχειρήματα που είναι ιδιαίτερα φιλόδοξα και έχουν μεγάλες προοπτικές. Βέβαια, όταν κάνουμε λόγο για εξωστρέφεια, καλό θα ήταν οι επιχειρήσεις αυτές να είναι σχετικά προσεκτικές. Καλό θα ήταν να ξεκινήσουν με μικρά βήματα. Να δοκιμάσουν τις λύσεις τους στην Ελλάδα, στη συνέχεια να δουν τι μπορούν να κάνουν στις γείτονες χώρες και στην ανατολική Ευρώπη και μετά να επεκταθούν προς άλλες περιοχές του πλανήτη. Παραπεμπτόντως, μη νομίζετε ότι η δυτική Ευρώπη θα πρέπει να είναι το αμέσως επόμενο βήμα. Ή οι Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν περιοχές στην ανατολική Ασία, τη Μέση Ανατολή, τη Λατινική Αμερική ακόμη και στην υποσαχάρια Αφρική, που παρουσιάζουν εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης όσον αφορά στις online αγορές, όπου οι καταναλωτές αλλά και οι εκεί επιχειρήσεις θέλουν να δοκιμάσουν νέα πράγματα, όπου οι ευκαιρίες είναι πολλές.

Το ζητούμενο, βέβαια, είναι αυτές οι ελληνικές startups να οργανωθούν και να βοηθηθούν προκειμένου να κάνουν αυτό το βήμα της επέκτασης προς το εξωτερικό. Και ενδεχομένως θα πρέπει και οι ελληνικές επιχειρήσεις να επιλέξουν να δοκιμάσουν τη λύση που τους προτείνει ένα εγχώριο startup, από το να προτιμήσουν μία μεγάλη εταιρεία από το εξωτερικό. Μπορεί αυτή η επιλογή να τους βοηθήσει πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζουν.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Καθώς κοντεύουμε πλέον να κλείσουμε (πλησιάζει ο Μάρτης) 33 χρόνια από την «ίδρυση» του Internet, όπως κοινώς αποκαλούμε το World Wide Web, όλο και πληθαίνουν τα κρούσματα (γιατί; μόνο ο κορονοϊός θα έχει;) βίαιου σφαλίσματος αυτού του «παράθυρου στον κόσμο», που τόσο μεγάλο ρόλο παίζει πλέον στη ζωή μας, στη δουλειά και στο σπίτι.

Υπεύθυνοι γι’ αυτού του είδους τους αποκλεισμούς, που μπορεί να κρατάνε ημέρες, εβδομάδες, αλλά και χρόνια, δεν είναι βεβαίως κάποιοι τεχνικοί, αλλά σαφώς πολιτικοί λόγοι. Μ’ άλλα λόγια, εάν και όταν μια κυβέρνηση (που ο Θεός να την κάνει, καθώς αυτά συμβαίνουν σε απολυταρχικά καθεστώτα) δεν θέλει οι πολίτες της να μαθαίνουν τι συμβαίνει εκτός της χώρας αλλά και εντός, αφού ‘εκεί έξω’ η πληροφόρηση είναι ελεύθερη, σε αντίθεση με την ελεγχόμενη στο εσωτερικό της, απλώς δίνει εντολή να κατέβουν οι διακόπτες και να αποκοπεί η σύνδεση – συνήθως επικαλούμενη «λόγους εθνικού συμφέροντος», δηλαδή, στην πραγματικότητα, του δικού της συμφέροντος…

Κι ας φωνάζει ο «πατέρας» του WWW, ο σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι, πως η πρόσβαση στον Ιστό και μάλιστα με γρήγορες ταχύτητες σε προσιτή τιμή, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, κι ας καλεί τις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν αυτό το «αγαθό» -όπως κάνουν ήδη οι περισσότερες- αλλά και να ελέγξουν τις μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας, που έχουν την τάση να λειτουργούν ως κράτος εν κράτει. Υπάρχουν ακόμα -δυστυχώς- αρκετές χώρες που ούτε το ένα τηρούν ούτε το άλλο κάνουν αποτελεσματικά, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σημαντικοί αποκλεισμοί και ανισότητες, σε παγκόσμιο επίπεδο.    

Αυτήν ακριβώς την αντίθεση αναδεικνύουν όλο και πιο συχνά δημοσιεύματα στη διεθνή ειδησεογραφία, τα οποία φωτίζουν τις αρνητικές επιδόσεις κάποιων κυβερνήσεων - εκτός από τους «συνήθεις υπόπτους», όπως η Κίνα, το Ιράν, η Βόρεια Κορέα και η Κίνα, υπάρχουν κατά καιρούς κι άλλες οι οποίες ακολουθούν το παράδειγμά τους, όπως η Λευκορωσία, η Τουρκία, η Σιγκαπούρη, η Σαουδική Αραβία, η Κούβα (όπου η πρόσβαση στο Internet διαβάσαμε ότι επετράπη μόλις το 2018), η Μιανμάρ κ.ά. που θέλουν να επιβάλλουν στους πολίτες με τη βοήθεια της λογοκρισίας και της παραπληροφόρησης τη δική τους αλήθεια ως «μόνη πραγματική».

Μάλιστα, η καταφυγή σε τέτοιες μεθόδους μοιάζει να είναι κοινή πρακτική σε αρκετές αφρικανικές χώρες, που ολοένα συχνότερα προχωρούν είτε στο μισο-κλείσιμο, επιβάλλοντας περιοριστικά μέτρα με ιδιαίτερη έμφαση στα κοινωνικά δίκτυα, είτε στο πλήρες σφάλισμα του «παραθύρου» με ολοκληρωτική απαγόρευση της πρόσβασης. Εντελώς πρόσφατο, το παράδειγμα της Ουγκάντα, που κατέβασε τους διακόπτες πριν από τον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών της, στις 14 Ιανουαρίου. Η κυβέρνηση επικαλέστηκε για τη λήψη αυτών των μέτρων (που οι υπέρμαχοι των ψηφιακών δικαιωμάτων χαρακτήρισαν «κοινή λογοκρισία»), «λόγους ασφαλείας»…  

Αν θέλαμε, πάντως, να ανακηρύξουμε τον παγκόσμιο πρωταθλητή, όσον αφορά στην επιβολή περιορισμών, την πρώτη θέση θα κυνηγούσε με πολλές αξιώσεις η αχανής Ινδία, που -σύμφωνα με έρευνα στο πλαίσιο του Jigsaw project της Google, η οποία δημοσιοποιήθηκε στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου- μόνο στη διάρκεια του 2020, κατέβασε 109 φορές τους διακόπτες, κυρίως σε περιόδους εκλογικών αναμετρήσεων ή κοινωνικών αναταραχών. Μάλιστα, όλο και πιο συχνά χρησιμοποιούνται μέθοδοι από το «οπλοστάσιο» των hacker, προκειμένου να παρεμποδιστεί η πρόσβαση σε συγκεκριμένα «επικίνδυνα» URL, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο για την ελεγχόμενη πληροφόρηση…

Ο υπεύθυνος αυτού του project, Dan Keyserling, δήλωσε χαρακτηριστικά στο Technology Review του ΜΙΤ πως όσο μεγαλύτερο έλεγχο ασκεί η κυβέρνηση μιας χώρας στην τηλεπικοινωνιακή υποδομή της, πιθανώς με την υιοθέτηση του κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου, αλλά κάποιες φορές και χωρίς αυτό, τόσο πιο αποτελεσματικοί θα είναι οι περιορισμοί της πρόσβασης στο Διαδίκτυο. Κι αυτή η τάση -σύμφωνα με την έρευνα της Google- γίνεται όλο και πιο έντονη τελευταία καθώς, λόγω της πανδημίας, οι πολίτες στρέφονται περισσότερο στον online κόσμο…    

Υπάρχουν, πάντως, και δημοσιεύματα τα οποία στηλιτεύουν την πρακτική κάποιων μεγάλων ονομάτων της τεχνολογίας που πολύ θα ήθελαν να στήσουν μέσα στα επόμενα χρόνια ένα δικό τους και προφανώς απόλυτα ελεγχόμενο δικτυακό «παραμάγαζο», για να εξυπηρετεί τους εμπορικούς σκοπούς τους, με προφανή θύματα τους καταναλωτές, δηλαδή όλους εμάς, τους χρήστες. Γι’ αυτά, όμως, θα μιλήσουμε εν εκτάσει μια άλλη φορά…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αν πριν από 10-15 χρόνια έλεγε κάποιος ότι θα μπαίνουμε σε ένα ταξί, θα βγαίνουμε από αυτό χωρίς να δώσουμε μετρητά ή κάρτα στον οδηγό και ο τελευταίος δεν θα παραπονιέται, αλλά θα μας λέει και ευχαριστώ, μάλλον θα τον περνούσαμε για τρελό. Όμως, η έλευση εφαρμογών όπως των Beat και Uber έκαναν αυτή την εικόνα πραγματικότητα. Πολύ απλά, γιατί οι πληρωμές γίνονται αυτόματα, μέσα από το app που χρησιμοποιούμε.

Πρόκειται για ένα μοντέλο που δεν είμαστε πολύ μακριά από το να το δούμε να εφαρμόζεται και στο χώρο του λιανικού εμπορίου. Ως ένα πρώτο βήμα, ενδεχομένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αυτό που κάνουμε με τις εφαρμογές online delivery, όπου βάζουμε μία φορά την κάρτα ή την ψηφιακή μέθοδο πληρωμής που θέλουμε να χρησιμοποιείται και στη συνέχεια δεν κάνουμε τίποτα. Απλά, όταν πατήσουμε το κουμπί της ολοκλήρωσης της παραγγελίας γίνεται αυτόματα και η χρέωση.

Κάτι αντίστοιχο έχουμε δει να γίνεται και στα online καταστήματα ή marketplaces, όταν συνδεθούμε στον λογαριασμό μας και εφόσον, βέβαια, έχουμε δηλώσει και μία μέθοδο πληρωμής προκειμένου να ολοκληρώνεται η συναλλαγή μας.

Καθώς, όμως, οδεύουμε προς ένα όλο και πιο phygital λιανικό εμπόριο, όπου τα όρια μεταξύ online και offline γίνονται πιο θολά, τόσο πιο κοντά θα έρχεται η δυνατότητα να ολοκληρώνουμε μία αγορά ακόμη και σε ένα φυσικό κατάστημα, χωρίς να βγάζουμε μετρητά ή την κάρτα μας από το πορτοφόλι μας. Το μόνο που θα χρειάζεται, ενδεχομένως, είναι να «καταλάβει» το κατάστημα ότι είμαστε εμείς και μετά -με τη χρήση κάποιου βιομετρικού χαρακτηριστικού πιθανότατα- να επιβεβαιώνουμε την αγορά και πληρωμή για τα προϊόντα που θέλουμε.

Καθώς οι επιχειρήσεις του λιανεμπορίου προσπαθούν να προσφέρουν μία όσο το δυνατόν καλύτερη εμπειρία στους καταναλωτές και να κάνουν τις αγορές πιο απλές και ευχάριστες, τόσο πιο πιθανό είναι να δούμε τέτοιου είδους λύσεις. Φυσικά, θα πρέπει και οι καταναλωτές να ανταποκριθούν και να αποδεχθούν ότι ένα κατάστημα λιανικής (είτε online είτε offline) θα γνωρίζει ποιος είναι από τη στιγμή που θα εισέρχεται είτε στο website, είτε στο φυσικό σημείο πώλησης.

Για να το αποδεχθεί κάποιος, θα πρέπει να έχει να κερδίσει πολύ περισσότερα από την ευκολία να μη χρειάζεται να περάσει από το ταμείο ή από ένα σημείο αποδοχής καρτών. Άρα, ίσως θα πρέπει, για παράδειγμα, να έχει προσωποποιημένες ειδοποιήσεις ή/και πρόσβαση σε περιεχόμενο που θα του είναι χρήσιμο. Γενικότερα, είναι μία «άσκηση» που θέλει προσοχή, αλλά που αρκετές επιχειρήσεις λιανικής έχουν αρχίσει να υλοποιούν, γνωρίζοντας ότι τα δεδομένα που μπορούν να συγκεντρώσουν θα αποδειχθούν ιδιαίτερα χρήσιμα για τις επόμενες κινήσεις τους.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Είναι παγκοίνως γνωστό, πλέον, πως η δεκαετία που διανύουμε είναι για την Ευρωπαϊκή Ένωση το μεταβατικό στάδιο προκειμένου να περάσουμε στην ψηφιακή και πράσινη (digital & green) εποχή, όπου η κοινωνία μας θα απολαμβάνει τα πλεονεκτήματα τα οποία εισάγει στη ζωή μας η ψηφιακή τεχνολογία, με ταυτόχρονη μεγιστοποίηση της έγνοιας και της φροντίδας μας για μια ανάπτυξη που θα είναι βιώσιμη και δεν θα κοστίζει στο περιβάλλον, όπως τουλάχιστον γινόταν ως σήμερα.

Για το θέμα αυτό έχουν γραφτεί (και συνεχίζουν να γράφονται) κατεβατά επί κατεβατών, πολύ περισσότερο καθώς η φιλοδοξία της Ευρώπης συχνά συνδυάζεται με τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ, οι οποίοι έχουν την ίδια καταληκτική ημερομηνία. Όμως, αραιά και που, κάνει την εμφάνισή του κάποιο κείμενο που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, είτε λόγω του δημιουργού του, είτε λόγω των καινοτόμων ιδεών που εκφράζει, είτε λόγω μιας ξεχωριστής προσέγγισης στο ίδιο -κοινό για όλους- πρόβλημα. Ακόμα πιο σπάνιο είναι να συνδυάζονται όλα τα παραπάνω, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της εντελώς πρόσφατης (3 Ιανουαρίου) δημοσιοποίησης ενός δελτίου από το Κέντρο Τύπου της Telenor.

Για τους μη–γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα, πρόκειται (όπως μας τη συστήνει η Wikipedia) για τη «νορβηγική κατά πλειοψηφία κρατική, εισηγμένη εταιρεία τηλεπικοινωνιών που εδρεύει στο Fornebu, κοντά στο Όσλο. Με έτος ίδρυσης το 1855, θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας στον κόσμο - δραστηριοποιείται παγκοσμίως, αλλά επικεντρώνεται κυρίως σε οκτώ χώρες, στη Σκανδιναβία και την Ασία».

Προφανώς, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της εταιρίας δικαιολογεί τη διαφορετική νοοτροπία της, αλλά το δελτίο δεν παύει να είναι αξιοπερίεργο, καθώς συνδέει -όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος του, Five tech trends that will fuel the green transition of society in 2022- την τεχνολογική πρόοδο και τη βιώσιμη ανάπτυξη, με έναν πρωτότυπο τρόπο.

Γιατί, όπως δηλώνει ο Bjørn Taale Sandberg, επικεφαλής της Telenor Research, «παντού στον κόσμο, οι άνθρωποι πλέον ενεργοποιούνται, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Για εμάς, στην Telenor, έχει κομβική σημασία να καταλάβουμε πώς η τεχνολογία μπορεί αφενός να πάψει να είναι μέρος του προβλήματος, αφετέρου να συμβάλει σ’ αυτή τη μετάβαση». Μάλιστα, αυτή δεν είναι η πρώτη προσπάθεια, αλλά η έβδομη κατά σειρά της εταιρίας, η οποία κάθε χρόνο συγκεντρώνει και δημοσιεύει προτάσεις και λύσεις προς αυτή την κατεύθυνση.

Πρώτη και βασική πρόταση, η επιλογή μιας κατά το δυνατόν πιο «πράσινης» μετάβασης στο cloud – μ’ άλλα λόγια, η επιλογή της πιο ενεργειακά αποδοτικής διακίνησης δεδομένων από το edge στους κεντρικούς servers και αντίστροφα. Σήμερα, τα data centers ευθύνονται για το 1% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας και εικάζεται πως αυτό το ποσοστό θα αυξηθεί σημαντικά, τα επόμενα χρόνια, καθώς η ζωή μας ψηφιοποιείται όλο και περισσότερο. Κατά τον Sandberg, πιθανά «αντίμετρα» είναι η κατάλληλη αξιοποίηση του 5G στην επικοινωνία και της θερμότητας από τη λειτουργία των κέντρων, η οποία σήμερα χάνεται, σε συνδυασμό με τη μεγαλύτερη χρήση ΑΠΕ.

Φυσικά, η αποτελεσματική λειτουργία των αντιμέτρων προϋποθέτει και διαφορετική κουλτούρα από την πλευρά των εργαζομένων. Κατά την Telenor (που, μάλλον, κρίνει εξ ιδίων), αρκετοί είναι εκείνοι που θέλουν να μάθουν πώς θα εργαστούν με τρόπο φιλικότερο προς το περιβάλλον, πιέζοντας προς αυτή την κατεύθυνση τους εργοδότες τους, αλλά και όσους δημιουργούν προγράμματα επιμόρφωσης και επανεκπαίδευσης των οποίων η επιτυχία βασίζεται, έτσι κι αλλιώς, στην κάλυψη όσων ζητάει η αγορά.

Στην ίδια λογική, είναι βέβαιο ότι η επόμενη γενιά ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών συσκευών θα είναι πολύ λιγότερο ενεργοβόρα από τη σημερινή, με πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα το M1 chipset της Apple. Έχει αποδειχθεί ότι οι καταναλωτές -ιδιαίτερα, οι μικροί σε ηλικία και πιο ιδεαλιστές (ή μήπως ρεαλιστές;)- έχουν τον τρόπο τους να επιβάλουν στους κατασκευαστές τη θέλησή τους για προϊόντα και υπηρεσίες φιλικότερες προς το περιβάλλον.

Τέλος, στη νορβηγική τηλεπικοινωνιακή εταιρία εικάζουν ότι σημαντικός θα είναι, τα επόμενα χρόνια, και ο ρόλος των greenfluencers (!), δηλαδή των ενεργών ακτιβιστών και απλών υποστηρικτών ενός καλύτερου και πιο φυσικού τρόπου ζωής, οι οποίοι περνούν τα μηνύματά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επηρεάζοντας μ’ αυτό τον αποτελεσματικό τρόπο τις ιδέες ευρύτατων στρωμάτων της νεολαίας. Ευτυχώς, για το καλό όλων μας…     

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μετά από μία διετία πολλών εξελίξεων στο χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου στην Ελλάδα, το 2022 θα είναι σίγουρα μία χρονιά γεμάτη από προκλήσεις.

Αναμενόμενο αυτό, θα πει κανείς, δεδομένου ότι το Διαδίκτυο δεν αποτελεί πλέον απλά ένα ακόμη κανάλι πωλήσεων, αλλά για έναν τεράστιο αριθμό επιχειρήσεων αποτελεί το βασικό κανάλι τους. Τόσο για πωλήσεις όσο και για την προσέγγιση και την επικοινωνία με τους πελάτες τους.

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως η online παρουσία δεν περιορίζεται στο ηλεκτρονικό κατάστημα. Μία επιχείρηση θα πρέπει να προσέχει την παρουσία της στις υπηρεσίες της Google, να είναι παρούσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμη και να απαντά γρήγορα στα e-mail που της στέλνουν οι πελάτες της. Το Διαδίκτυο είναι πολύ περισσότερα από ένα απλό κανάλι πωλήσεων.

Το 2022 οι επιχειρήσεις λιανεμπορίου καλούνται να κάνουν το βήμα παραπάνω όσον αφορά στη διαδικτυακή παρουσία τους. Καλούνται να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην εμπειρία του πελάτη, στο «ταξίδι» που προηγείται αλλά και ακολουθεί μία αγορά. Είτε η αγορά γίνεται online είτε γίνεται offline. Πλέον, τα όρια μεταξύ online και offline έχουν καταργηθεί. Ένας καταναλωτής μπορεί να ψάξει κάτι online, αλλά μπορεί τελικά να ολοκληρώσει την αγορά του offline. Ή το αντίστροφο.

Είναι απαραίτητο να δίνεις στον πελάτη σου επιλογές, να τον καλύπτεις όποτε χρειάζεται και να μην τον κοροϊδεύεις. Είναι προτιμότερο να χάσεις μία αγορά που ξέρεις ότι δεν μπορείς να την διεκπεραιώσεις όπως θέλει ο καταναλωτής και να τον έχεις ενημερώσει εξ αρχής για αυτό, παρά να έχεις έναν δυσαρεστημένο καταναλωτή.

Βέβαια, ένα μεγάλο κομμάτι της εμπειρίας είναι και αυτό της παράδοσης, για όσους προτιμούν να παραλαμβάνουν στο χώρο τους. Το 2021 ήταν μία χρονιά όπου είδαμε την κατάσταση να βελτιώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά το 2022 θα πρέπει να είναι το έτος που οι Έλληνες καταναλωτές θα αισθανθούν ότι μπορούν να περιμένουν τις παραγγελίες τους τις ώρες που τους υποσχέθηκαν!

Είναι μία πολύ δύσκολη άσκηση, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά ίσως ήρθε η ώρα οι εταιρείες ταχυμεταφορών να επενδύσουν πραγματικά στο κομμάτι των ψηφιακών εφαρμογών. Ή έστω να δούμε τα smart lockers να επεκτείνονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι πιο βολικό για τον καταναλωτή να κάνει μία online παραγγελία και να γνωρίζει ότι θα την παραλάβει όποτε πραγματικά είναι διαθέσιμος. Και όχι όταν μπορεί η εταιρεία ταχυμεταφορών να παραδώσει.

Καλή χρονιά να έχουμε!

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, εδώ είμαστε και πάλι – παντός καιρού και παντός χρόνου! (ελπίζουμε, τουλάχιστον) «Σαν να μην πέρασε μια μέρα», που λέει κι ο ποιητής – κι όμως, πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί, όπως πέρυσι, λέγαμε και ξαναλέγαμε για τη σύγκλιση των τεχνολογιών, τα ίδια επαναλαμβάνουμε φέτος, «εν έτει σωτηρίω 2022», πλέον.

Μα, τίποτα δεν άλλαξε; Βεβαίως, και άλλαξε – φέτος είμαστε ακόμα πιο σίγουροι πως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει η γνωστή και μη εξαιρεταία εταιρεία ερευνών Forrester Research, που όχι στο «παρά δυο», αλλά πριν από κάμποσες εβδομάδες «ανακοίνωσε και ελάλησε»: το ’22 θα είναι η χρονιά της σύγκλισης!

Μάλιστα, στην ανακοίνωσή της κάνει και πέντε προβλέψεις, σχετικά με τους χώρους του ΙοΤ (πεδίο που ολοένα διευρύνεται, ώστε να χωρέσει κι άλλους τομείς και κατηγορίες κάτω από την «ομπρέλα» του), του edge computing και των δικτύων, «βασισμένες σε συγκεκριμένες και ορατές πλέον αλλαγές». Κι επειδή, αυτοί οι συγκεκριμένοι χώροι «ακουμπάνε» μύριους όσους άλλους, μπορείτε να είστε βέβαιοι (δική μας η πρόβλεψη, να μην κάνουμε κι εμείς μία;) πως πάρα πολλά θα αλλάξουν φέτος και τα επόμενα χρόνια.

Κλασικά παραδείγματα, που δίνει η εταιρία, είναι ότι το edge computing και το ΙοΤ θα μπορέσουν στο πλαίσιο της αγαστής μεταξύ τους συνεργασίας να λύσουν πολλά από τα σημερινά προβλήματα των αλυσίδων τροφοδοσίας (οι οποίες χωλαίνουν, επηρεάζοντας αρνητικά πλήθος άλλους τομείς – δείτε τι γίνεται με τις ελλείψεις σε τσιπ, που μάλλον θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούν τις βιομηχανίες για αρκετούς μήνες ακόμα), ότι το δορυφορικό Internet είναι πλέον αρκετά ώριμο για «να τα βάλει» με το 5G (που, επίσης, θα εδραιωθεί στην καθημερινότητά μας), ότι οι έξυπνες υποδομές θα ακμάσουν ακόμα περισσότερο κι ότι -αφού δίπλα στις καλές, είναι λογικό να υπάρχουν και αρνητικές προβλέψεις- νέο ρεκόρ θα σημειώσουν οι δικτυακές επιθέσεις με IoT botnet…

Περνώντας σε περισσότερες λεπτομέρειες, οι αναλυτές της Forrester τονίζουν αρχικά πως η σύγκλιση edge και IoT μπορεί να δώσει πολύ καλά αποτελέσματα όσον αφορά σε θέματα μείωσης των εκπομπών CO₂ στον ευρύτερο χώρο των αλυσίδων τροφοδοσίας, που έχει άμεση σχέση με εθνικές, συχνά και υπερεθνικές μεταφορές, όσο και με τη συντήρηση ευπαθών φορτίων (πχ. τρόφιμα, φάρμακα κλπ.) Κι όπως πολύ καλά γνωρίζουμε πλέον, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί σ’ αυτό μεγάλη σημασία από τους καταναλωτές και τις ίδιες τις εταιρίες, η βιώσιμη ανάπτυξη είναι πλέον ένας από τους πιο προβεβλημένους στόχους της ESG στρατηγικής κλάδων, χωρών και ηπείρων. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Forrester, από φέτος κιόλας θα κάνουν την εμφάνισή τους στην αγορά πλατφόρμες, προϊόντα και υπηρεσίες που θα συμβάλουν προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση.

Όσον αφορά στο δορυφορικό Internet, μάλλον πρέπει να αλλάξουμε γνώμη και σκοπό γι’ αυτό που ως τώρα βλέπαμε σαν (ακριβή, πλην αναγκαία) λύση εκεί όπου δεν υπήρχε κάτι άλλο να καλύψει τις (πολύ περισσότερες πλέον, λόγω της πανδημίας, αλλά και της εισβολής της ψηφιακής τεχνολογίας στην καθημερινή μας ζωή) ανάγκες για αξιόπιστη δικτυακή πρόσβαση.

Κι ο λόγος είναι αφενός ότι με την αυξημένη ζήτηση οι τιμές του Satellite Internet αρχίζουν να πέφτουν (Elon, άρχοντα του Starlink, ακούς;) αφετέρου ότι η κάλυψη του 5G εξακολουθεί να είναι προβληματική σε αγροτικές ή δυσπρόσιτες περιοχές, όσο κι αν οι πάροχοι υπόσχονται πλήρη κάλυψη τα αμέσως επόμενα χρόνια. Οι αναλυτές της Forrester βλέπουν να επικρατούν τελικά υβριδικά συστήματα λήψης, που θα συνδυάζουν the best of everything (μ’ άλλα λόγια, ενσύρματο, ασύρματο και δορυφορικό δίκτυο) με στόχο μια ικανοποιητική εμπειρία για τον πολίτη / πελάτη / καταναλωτή.

Στο ίδιο πλαίσιο, η καλή εταιρία βλέπει εκρηκτική αύξηση (ακόμα και κατά 40%) των επενδύσεων στις έξυπνες υποδομές, μέσα στο ’22, καθώς τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται μια «διελκυστίνδα» για την τεχνολογική πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στην Κίνα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, με καταλύτη την πανδημία, όπου κανείς δεν θέλει να υστερήσει των αντιπάλων του, όχι μόνο σήμερα (που έχουν εκτιναχθεί οι ανάγκες) αλλά και σε βάθος χρόνου, ώστε να εξασφαλιστεί η συνέχεια στην εποχή της νέας κανονικότητας. Σ’ αυτή την καινούρια εποχή, η προσβασιμότητα στο διαδίκτυο, η αποτελεσματικότητα των δράσεων στον χώρο της δημόσιας υγείας, μαζί με τη βέλτιστη διαχείριση και αξιοποίηση των κρίσιμων (ανθρώπινων και μη) πόρων, πιθανότατα θα κρίνουν το μέλλον μας.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Τέτοιες μέρες είναι σύνηθες να κάνει κανείς έναν απολογισμό της χρονιάς που τελειώνει. Και ειδικά για το χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου στην Ελλάδα, το 2021 ήταν μία χρονιά, στις αρχές της οποίας άπαντες γνώριζαν ότι θα είναι ένας έτος προκλήσεων. Ο λόγος ήταν πως μετά το 2020 και την «εκτόξευση» των online πωλήσεων λόγω καραντίνας, πολλοί περίμεναν να δουν αν η στροφή προς τα ψηφιακά και τα διαδικτυακά κανάλια θα συνεχιστεί.

Σαφώς και η χρονιά ξεκίνησε με καραντίνα και περιορισμούς στις μετακινήσεις. Όμως, ήταν μία διαφορετική καραντίνα και πλέον έχοντας επιστρέψει σε πιο κανονικούς ρυθμούς, μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.

Το πρώτο βασικό συμπέρασμα είναι πως η στροφή προς το ηλεκτρονικό εμπόριο παραμένει ισχυρή ως τάση. Δεν είναι μόνο ότι οι online πωλήσεις εκτιμάται πως θα κλείσουν στα 14 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις του ELTRUN, αλλά και το γεγονός πως πολλοί μεγάλοι «παίκτες» του λιανεμπορίου ασχολούνται σοβαρά με τα ψηφιακά κανάλια τους. Είναι χαρακτηριστικό, πως στον όμιλο Φουρλή κάνουν λόγο για 20% των πωλήσεων να προέρχεται από το Διαδίκτυο, ποσοστό υπερδιπλάσιο σε σχέση με την προ πανδημίας περίοδο. Για αντίστοιχα ποσοστά κάνουν λόγο και άλλες μεγάλες αλυσίδες, που δραστηριοποιούνται μάλιστα σε κατηγορίες προϊόντων όπως η ένδυση και τα καλλυντικά, που παραδοσιακά οι καταναλωτές προτιμούσαν τα φυσικά καταστήματα.

Μία δεύτερη εξέλιξη, είναι ότι όλο και περισσότερες αλυσίδες κινούνται προς μία περισσότερο «υβριδική» ή omnichannel στρατηγική. Κάτι που σημαίνει ότι προσπαθούν να αξιοποιήσουν τις ψηφιακές τεχνολογίες μέσα στα φυσικά καταστήματά τους, προκειμένου να προσφέρουν μία βελτιωμένη εμπειρία. Και ταυτόχρονα συνδυάζουν το online με το offline, προσφέροντας περισσότερες επιλογές στους καταναλωτές για την παραγγελία, αλλά και την παράδοση των προϊόντων τους.

Κάνοντας λόγο για παράδοση προϊόντων, είναι γεγονός ότι το 2021 είδαμε σημαντική βελτίωση και στον τομέα του last mile. Οι εταιρείες ταχυμεταφορών δείχνουν να έχουν οργανωθεί καλύτερα, αρκετές αρχίζουν να χρησιμοποιούν ψηφιακές λύσεις προκειμένου να βελτιώσουν την εμπειρία του πελάτη και γενικότερα η εξυπηρέτηση έχει βελτιωθεί. Σε αυτό έχει συμβάλλει και το γεγονός ότι βλέπουμε νέες εταιρείες να δραστηριοποιούνται με διαφορετικά μοντέλα διεκπεραίωσης των παραγγελιών, αλλά και καινούριες λύσεις να κάνουν την εμφάνισή τους. Τα smart lockers είναι πολύ πιθανό να είναι -στο όχι πολύ μακρινό μέλλον- ένας από τους βασικούς τρόπους προκειμένου κάποιος να παραλαμβάνει την παραγγελία του.

Τέλος, είδαμε να υλοποιούνται μεγάλες επενδύσεις στο χώρο των logistics. Επενδύσεις που θα συνεχιστούν, με την έμφαση να είναι και στον τομέα της αυτοματοποίησης. Αυτό που έγινε προφανές κατά τη διάρκεια του 2020 ήταν πως το πρόβλημα δεν ήταν μόνο στο last mile αλλά και στο back end, ήτοι στις αποθήκες, οι οποίες, έτσι όπως ήταν οργανωμένες, δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις που δημιουργήθηκαν. Ακόμη, βέβαια, έχουμε πολύ δρόμο στο συγκεκριμένο τομέα, αλλά αυτή θα είναι μία από τις πολλές προκλήσεις που υπάρχουν για το 2022, το οποίο, επίσης, αναμένεται να είναι μία ενδιαφέρουσα χρονιά για την ελληνική αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μέρες που είναι, με τον καινούριο χρόνο να βρίσκεται πλέον σε απόσταση αναπνοής, ο οικοδεσπότης σας είπε να τηρήσει για άλλη μια φορά το έθιμο και να φορέσει το ψηλό, μυτερό καπέλο του μάντη, που προλέγει τα μελλούμενα – ή, μάλλον, να δανειστεί το καπέλο και τη μαγική γυάλινη σφαίρα από το Gizmodo, που πρόλαβε πρώτο να ασχοληθεί με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα: πώς θα είναι τα κινητά μας (όποια μορφή κι αν έχουν τότε…) σε δέκα χρόνια από σήμερα;

Σιγά τώρα, που θα ξέρουμε πώς θα είναι σε δέκα χρόνια τα κινητά – εδώ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο, σας ακούω να μονολογείτε… Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι της αγοράς που, όχι μόνο ασχολούνται σήμερα με αυτό, αλλά έχουν τη γνώση και την άποψη για το πώς (έστω κατά προσέγγιση  – κανείς δεν ξέρει στ’ αλήθεια) μπορεί να είναι τότε οι σημερινές προεκτάσεις του χεριού μας και η «γέφυρά» μας (από πλευράς επικοινωνίας) με τον υπόλοιπο κόσμο.

Μάλιστα, για να δείξει πόσο απρόβλεπτες είναι οι εξελίξεις, το πολύ διαφωτιστικό άρθρο θυμίζει πως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Nokia 8250 που το ξεχώριζε από τον ανταγωνισμό, εκεί πίσω στο μακρινό 2001, ήταν ότι είχε έγχρωμη οθόνη – o γράφων είχε προς τα τέλη των ‘90ς το S10 της Siemens, επίσης με έγχρωμη οθόνη, χωρίς να το χρησιμοποιεί ιδιαίτερα. Μόλις έξι χρόνια αργότερα παρουσιάστηκε το πρώτο iPhone κι ανέτρεψε όλα όσα ξέραμε ως τότε…

Εικασίες, λοιπόν, έχουμε για την ώρα, οι οποίες όμως «πατάνε» σε ρεαλιστικό από πλευράς τεχνολογίας υπόβαθρο και σε ενδείξεις οι οποίες προκύπτουν από τάσεις και έρευνες στο πεδίο, σχετικά με τις επιθυμίες και τα αιτήματα των καταναλωτών. Με βάση αυτά, το Gizmodo ζήτησε τη γνώμη μιας καθηγήτριας βιομηχανικού σχεδιασμού (Audrey Lankfort Barnes – James Madison University), ενός σχεδιαστή κινητών (Cliff Kuang – UX designer) κι ενός βιομηχανικού σχεδιαστή (Anthony Reale – College of Creative Studies). Και, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη, η ομοφωνία τους ότι οι αλλαγές θα είναι πολλές και σημαντικές…

Η πρώτη δήλωσε, λοιπόν, πως αυτό που ζητούν οι χρήστες δεν είναι, προφανώς, η ίδια η συσκευή αλλά αυτά που μας φέρνει: πρόσβαση, σύνδεση και επικοινωνία. Σε λίγα χρόνια, με την πρόοδο των τεχνολογιών VR και AR, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα περάσουμε στο XR (Extended Reality), όπου μέσα από την ίδια συσκευή θα παίρνουμε πολύ περισσότερες και εντονότερες εμπειρίες, χάρη στην αλληλοεπίδραση του πραγματικού κόσμου με τα κοινωνικά δίκτυα. Προς αυτή την κατεύθυνση βρίσκεται και ο «νέος, γενναίος κόσμος» τον οποίο ευαγγελίζεται το metaverse του ‘Ζουκερβέργιου’, στο οικοσύστημα του οποίου έχουν ρόλο τα εύκαμπτα υλικά, οι επεκτεινόμενες οθόνες, οι ολογραφικές προβολές, τα έξυπνα ρολόγια και γυαλιά, αλλά και τα βιονικά εμφυτεύματα. Όλα αυτά ήδη υπάρχουν, απλώς θα βρουν νέες χρήσεις, γιατί όχι και στα νέα κινητά, ενδεχομένως και χωρίς αυτά, αν αντικατασταθούν από «κάτι άλλο», ακόμα άγνωστο.

Βέβαια, η Audrey Lankfort Barnes επισημαίνει τον κίνδυνο της ακόμα μεγαλύτερης εξάρτησης από τις συσκευές μας, καθώς ανυπομονούμε ολοένα περισσότερο για τη «δόση» μας σε ενημέρωση, ψυχαγωγία, κοινωνική δικτύωση, επικοινωνία με φίλους και γνωστούς – είμαστε always on (ειδικά τώρα, που και η δουλειά μπαίνει σ’ αυτή τη φάση), με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ψυχική μας ισορροπία.

Ο Cliff Kouang, από την πλευρά του, θυμίζει πως το desktop και το κινητό μας σήμερα αλληλοσυμπληρώνονται, ενώ είναι συχνές και οι επικαλύψεις, προβλέποντας πως μπαίνουμε σε έναν κόσμο thin clients συσκευών, ουσιαστικά διεπαφές που βασίζονται στο cloud για να μας δώσουν τις εφαρμογές και τις υπηρεσίες που χρειαζόμαστε. Το κινητό παίζει σήμερα τον ρόλο ενός κόμβου (hub) που δίνει λύσεις στις ανάγκες μας. Για πόσο καιρό, θα εξαρτηθεί από τα συμφέροντα των σημερινών εμπλεκομένων…

Ως interface βλέπει το κινητό και ο Anthony Reale, προβλέποντας ότι η συρρίκνωση των μπαταριών και η ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με το «Δικαίωμα στην Επισκευή» (Right To Repair), με απώτερο στόχο τη μείωση των ηλεκτρονικών απορριμμάτων, πιθανότατα θα αλλάξουν πάρα πολλά στον τρόπο κατασκευής των μελλοντικών κινητών που, πάντως, θα παραμείνουν η κύρια πύλη εισόδου μας στην εκπαίδευση, την επικοινωνία και τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές μας.

Γεροί να είμαστε, να δούμε ποιος θα πέσει πιο κοντά στις προβλέψεις του… Μια καλύτερη χρονιά να έχουμε όλοι μας!   

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]