Επωνύμως…

Τα newsletters είναι από τα εργαλεία που θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικά στον τομέα του digital marketing. Ενδεχομένως επειδή και εμένα προσωπικά μου αρέσει να μου έρχονται newsletters. Ακόμη και από ηλεκτρονικά καταστήματα. Όμως, θεωρώ ότι δεν είναι αρκετό για ένα brand -είτε μικρό είτε μεγάλο- θα πρέπει να στέλνει ένα newsletter μόνο και μόνο με τις τελευταίες προσφορές του. Ειδικά το καλοκαίρι.

Γενικώς, είμαι από αυτούς που πιστεύουν πολύ στο περιεχόμενο. Το καλό περιεχόμενο μπορεί να βοηθήσει περισσότερο από πολλά άλλα εργαλεία marketing προκειμένου να συνδεθεί περισσότερο ένας καταναλωτής με ένα brand ή να εμπιστευτεί μία αλυσίδα ή ένα ηλεκτρονικό κατάστημα. Και θεωρώ ότι το καλοκαίρι είναι μία από τις περιόδους εκείνες που είναι πιο εύκολο να γίνει αυτή η σύνδεση μέσω του περιεχομένου.

Καλοκαίρι σημαίνει διακοπές, σημαίνει μία πιο χαλαρή διάθεση. Ο καταναλωτής θέλει να κάνει καινούρια πράγματα, να δοκιμάσει νέες εμπειρίες. Αλλά πολλές φορές δεν ξέρει τι ακριβώς μπορεί να είναι αυτές οι εμπειρίες και θέλει να του εξηγήσουν. Ειδικά οι καλοκαιρινές. Και εκεί είναι που έχει τη μεγάλη ευκαιρία ένα brand.

Για παράδειγμα, πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να δοκιμάσουν το snorkeling, ή θα ήθελαν να είχαν ένα μικρό φουσκωτό και να κάνουν βόλτες στη θάλασσα. Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να βρουν τι χρειάζεται να ξέρουν τι είναι το ένα ή τι είναι το άλλο. Ένα brand που προωθεί θαλάσσια είδη, θα μπορούσε να προσφέρει αυτό το περιεχόμενο. Επίσης, θα μπορούσε να σου πει τι να προσέξεις όταν κοιτάς για ένα μικρό, φορητό ψυγείο για τη θάλασσα ή πως να στήσεις μία σκηνή. Τέτοιου είδους πράγματα που πολλοί θέλουν να δοκιμάσουν, αλλά φοβούνται ότι θα κάνουν λάθος επιλογές, ή ότι είναι κάτι πολύ ακριβό, ή απλά ανησυχούν ότι δε θα καταφέρουν να το απολαύσουν.

Εδώ είναι που παίζει ρόλο το περιεχόμενο. Και αν είναι απλό και κατανοητό, μπορεί εύκολα και να πείσει τον καταναλωτή να κάνει μία αγορά, αλλά και να συνδεθεί καλύτερα με το brand. Και εκεί το newsletter είναι το κατάλληλο εργαλείο για να φθάσει αυτό το περιεχόμενο στον καταναλωτή. Ή έστω, ένα από τα πλέον κατάλληλα εργαλεία. Ίσως να αξίζει να το δοκιμάσετε τώρα που έχουμε καλοκαίρι και οι καταναλωτές είναι σε μία διαφορετική και πιο χαλαρή διάθεση.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Κι εκεί που διαβάζεις ήσυχα κι ωραία τα τεχνολογικά νέα της ημέρας, να ‘τος πετιέται, να ‘τος πετιέται ο τίτλος-έκπληξη: «Μάχες για τον ‘καρπό’ σας» (του χεριού εννοεί – μην πάει ο νους σας σε δέντρα και φρούτα) κι ασυναίσθητα αναρωτιέσαι, τι λέει τούτος; Πρέπει να έχω χάσει κάποια επεισόδια, δεν μπορεί…

Κι όμως, διαβάζοντας παρακάτω, βλέπεις πως δεν έχασες, απλά ο ξένος συνάδελφος βρήκε έναν πολύ χαριτωμένο τρόπο να προκαλέσει την προσοχή των αναγνωστών του – μεταξύ των οποίων και του οικοδεσπότη σας. Όχι, βεβαίως, πως το ενδιαφέρον εξαντλείται μονάχα στον τίτλο – διαβάζοντας το θέμα, είναι σαφές πως υπάρχει θέμα σοβαρό κι αυτό είναι η ολοένα μεγαλύτερη επικράτηση των «έξυπνων» ρολογιών και των κάθε λογής gadget, των "φορετών συσκευών" ή wearables, που συνήθως φέρουμε στον καρπό μας (εξ ου και οι ‘μάχες’ του τίτλου, προφανώς μεταξύ των διαφόρων κατασκευαστών που τον διεκδικούν ο καθένας για τη συσκευή του), με στόχο τη συλλογή των δικών μας βιομετρικών στοιχείων.

Αυτά τα δεδομένα (προφανώς προσωπικά και ιδιαίτερα ευαίσθητα) στέλνονται συνήθως μέσω Bluetooth σε εφαρμογές και πλατφόρμες που εδρεύουν στο κινητό του χρήστη για τοπική ή ακόμα και υπερτοπική επεξεργασία σε απομακρυσμένους servers, της οποίας τα αποτελέσματα γνωστοποιούνται στον ίδιο ή/και στον θεράποντα ιατρό του για τα περαιτέρω. Αυτό είναι κάτι καινούριο; Όχι, τέτοιες συσκευές μας συντροφεύουν από αρκετά χρόνια, μόνο που τώρα -με την πρόοδο της τεχνολογίας- «το παιχνίδι έχει χοντρύνει» πολύ και απ’ ό,τι φαίνεται, η γκάμα τους διευρύνεται σε σημείο ώστε να «απειλούν» να υποκαταστήσουν και τους ως τώρα «συνεταίρους» τους, τα κινητά.

Και γιατί γίνεται αυτό; Μα, γιατί -σε αντίθεση με τα περισσότερα κινητά- οι φορετές συσκευές συγκεντρώνουν και στέλνουν αρμοδίως χρήσιμα και πολύτιμα δεδομένα, σχετικά με τους χρήστες τους. Και ποιοι είναι στις μέρες μας οι ‘κλασικοί’ πόλοι συγκέντρωσης κάθε λογής δεδομένων – σαν το «Αχόρταγο» της παλιάς, κλασικής ελληνικής ταινίας; Χωρίς καμιά αμφιβολία, οι σπουδαιότεροι τέτοιοι συλλέκτες είναι οι επονομαζόμενες GAFA (Google – Amazon – Facebook – Apple), που κάθε μια έχει τον τρόπο της και το κύκλωμά της για να αξιοποιεί εμπορικά τους τεράστιους όγκους δεδομένων τους οποίους συγκεντρώνει κάθε ώρα, μέρα, εβδομάδα, μήνα και χρόνο, από τον «φέροντα οργανισμό»…

Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι από αυτές ακριβώς έρχονται τα φρέσκα νέα για το νέο πεδίο «μάχης». H Apple, με μακρά προϊστορία στον κλάδο, έχει να επιδείξει αρκετές συνέργειες των Apple Watches της με το κύκλωμα της υγείας, αλλά οι φήμες λένε πως ετοιμάζει πλέον και «έξυπνα» γυαλιά. Aπό την άλλη, το Facebook όχι μόνο ετοιμάζει το δικό του «έξυπνο» ρολόι, αλλά αυτό λένε θα έχει διπλή κάμερα, μια εμπρός και μια πίσω, καθώς θα αποσπάται, λειτουργώντας και σαν mini tablet(!). Φυσικά, το Facebook (ας είναι καλά η «δική του», Oculus), προωθεί ήδη τα δικά του VR γυαλιά, ενώ άλλες φήμες θέλουν τους ερευνητές του να προσπαθούν να συνδυάσουν ρολόι και γυαλιά, σε μια συσκευή που θα αναπαριστά με τη βοήθεια AR (Επαυξημένης Πραγματικότητας) πληκτρολόγιο και ποντίκι, ώστε ο χρήστης να επιδρά με ένα γνώριμό του περιβάλλον…

Η Google, πάλι, συμμάχησε με τη Samsung συνδυάζοντας τη δική της πλατφόρμα Android Wear με το λειτουργικό Tizen της δεύτερης και μένει πλέον να δούμε πώς θα μπορέσει να τα αναμίξει όλα αυτά  με τα Google Glasses (που έχει παρουσιάσει μεν, από χρόνια, αλλά ως τώρα βρίσκουν μονάχα βιομηχανικές χρήσεις) και τις πολλές συσκευές ευζωίας της Fitbit, που εξαγόρασε πέρυσι, ενδεχομένως δημιουργώντας ένα καινούριο οικοσύστημα. Σημειώστε, ότι δεν υπάρχει κάποια είδηση από την πλευρά της Amazon, που όμως είναι βέβαιο ότι έχει όλο το αναγκαίο R&D και την ανάλογη υποδομή για να μας αιφνιδιάσει, ανά πάσα στιγμή, και να μας εκπλήξει με κάποιο νέο προϊόν ή υπηρεσία της.

Και οι τέσσερις θέλουν τα δεδομένα μας και δεν το κρύβουν. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό, λοιπόν, για τις επενδύσεις τους…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Πρόκειται για μία συζήτηση που είχε ξεκινήσει πριν πολλά χρόνια: θα «καταστρέψουν» τα φυσικά σημεία πωλήσεων τα online καταστήματα; Μία συζήτηση που επανήλθε τους τελευταίους 15 μήνες, όταν τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού οδήγησαν σε «εκτόξευση» του ηλεκτρονικού εμπορίου.

Η συζήτηση δείχνει να έχει «ανάψει» για τα καλά εντός και εκτός ελληνικών συνόρων. Πριν από μερικές μέρες, ο γενικός οικονομικός διευθυντής της LVMH (σ.σ. της εταιρείας που, μεταξύ άλλων, διαχειρίζεται πολυτελή brands όπως η Louis Vitton) Jean Jacques Guiony δήλωσε ότι το μέλλον του λιανεμπορίου παραμένει στα φυσικά καταστήματα, με το online κανάλι να λειτουργεί συμπληρωματικά, όσον αφορά στο περιεχόμενο.

Την περασμένη εβδομάδα, ο διευθύνων σύμβουλος της Public MediaMarkt (PMM), Ρόμπυ Μπουρλάς έλεγε ότι έχουν επιστρέψει για τα καλά στα φυσικά καταστήματα. Από την άλλη πλευρά, λίγο πιο μετά ο διευθύνων σύμβουλος της Κωτσόβολος, Γιάννης Βασιλάκος σημείωνε ότι τα εναλλακτικά κανάλια πωλήσεων είναι αυτή την περίοδο στο 30% επί των συνολικών πωλήσεων όταν προ πανδημίας ήταν στο 12%. Σημειώνεται πως και η Κωτσόβολος όπως και η PMM επενδύουν σε νέα φυσικά σημεία, όπως και σε αναβάθμιση των υφισταμένων.

Γενικώς, η αίσθηση που υπάρχει είναι πως τα φυσικά καταστήματα θα παραμείνουν. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι τα online καταστήματα θα είναι απλώς ένα συμπληρωματικό κανάλι πωλήσεων. Το αντίθετο. Ανάλογα με τον κλάδο και το brand, το online κανάλι θα είναι το πιο «δυνατό». Αλλά και το φυσικό κατάστημα, όχι μόνο θα έχει λόγο ύπαρξης, αλλά θα αποτελεί βασικό κομμάτι της αλυσίδας και της εμπειρίας του πελάτη.

Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι πως δε θα πρέπει να μιλάμε για έναν διαχωρισμό online και offline. Για τον καταναλωτή, αυτός ο διαχωρισμός δεν υφίσταται. Είναι γνωστό εδώ και χρόνια, ότι μία διαρκώς αυξανόμενη μερίδα καταναλωτών ξεκινά το «ταξίδι» μίας αγοράς online και καταλήγει να την ολοκληρώσει offline, ή το αντίθετο. Όπως, επίσης, μία αγορά που γίνεται online μπορεί να εξυπηρετηθεί offline με την παραλαβή από το κατάστημα, ή γενικότερα από κάποιο φυσικό σημείο.

Ο καταναλωτής θέλει να έχει επιλογές και αυτό είναι το κλειδί. Το φυσικό κατάστημα θα συνεχίσει να λειτουργεί και να έχει ισχυρή θέση στο χώρο των λιανικών πωλήσεων. Ακόμη και τα πιο μικρά, τοπικά καταστήματα, έχουν θέση σε αυτό το οικοσύστημα που δημιουργείται. Απλά, χρειάζονται προσαρμογές από όλους τους ενδιαφερομένους. Και μάλιστα γρήγορες. Γιατί ο καταναλωτής προσαρμόζεται πιο γρήγορα στις συνθήκες που δημιουργούν οι ψηφιακές τεχνολογίες. Και αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις λιανικής, είτε κινούνται κατά κύριο λόγο online, είτε offline, είτε και στα δύο, θα πρέπει να είναι έτοιμες να κινηθούν πολύ γρήγορα. Ενδεχομένως, θα πρέπει κιόλας να προβλέπουν τις τάσεις και τις αλλαγές, ώστε να είναι έτοιμες όταν αυτές θα συμβούν.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Το ‘παμε πολλές φορές από αυτήν εδώ τη στήλη κι απ’ ό,τι φαίνεται θα χρειαστεί να το πούμε ακόμα περισσότερες: Μ’ όλα τα κακά που μας έφερε, η πανδημία (από την οποία δεν έχουμε απαλλαγεί ακόμα, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) έφερε μαζί της και κάμποσα καλά, με πρώτο και καλύτερο βέβαια, την επιτάχυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού και τη μετάβαση όλων μας (θέλοντας και μη) στην εποχή της νέας κανονικότητας.

Η τραγωδία (που, ακόμα κι αν δεν χτύπησε τη δική μας πόρτα, σίγουρα χτύπησε κάποια διπλανή) μας υποχρέωσε να σκεφτούμε, να φιλοσοφήσουμε καταστάσεις, να αποδώσουμε τη σωστή και πρέπουσα σημασία σε σχέσεις, δουλειές, ανθρώπους, να αναθεωρήσουμε και -μερικές φορές- να χαράξουμε μια νέα πορεία που περνάει από την καρδιά και την ενσυναίσθηση, ρίχνοντας τα όρια και τα τείχη της ψυχρής λογικής, που συχνά μας κρατά εγκλωβισμένους σε αρνητικό για τον χαρακτήρα μας πρόσημο.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία των καιρών, είναι ο ξαφνικός έρωτας για τη φύση, η «έκρηξη» αγάπης για το περιβάλλον, η έγνοια για το τι είδους κόσμο θα κληρονομήσουμε στα παιδιά μας. Ο πολύμηνος εγκλεισμός μάς έκανε να δούμε με διαφορετικό μάτι όλα όσα μας περιβάλλουν, να ανησυχήσουμε για τις ζημιές που εμείς οι ίδιοι έχουμε προκαλέσει γύρω μας, να υποσχεθούμε (κυρίως στον εαυτό μας) πως θα αλλάξουμε τρόπο ζωής και συμπεριφοράς, για το καλό το δικό μας και του πλανήτη. Η εγκράτεια και η σωφροσύνη μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να προκαλούν κάποιο ειρωνικό μειδίαμα, αλλά είναι ακριβώς αυτό που μας χρειάζεται στο ξεκίνημα της νέας εποχής, για να «δέσει το γλυκό» και να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.

Η απότομη αύξηση του buzz γύρω από θέματα ESG (Environment – Sustainability – Governance), τον τελευταίο καιρό, δεν είναι καθόλου τυχαία. Διότι ναι μεν, αποτελεί μετεξέλιξη της παλαιότερης ΕΚΕ (Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης), αλλά πλέον περιλαμβάνει και καθορίζει πολύ περισσότερα – το πεδίο δράσης της είναι ιδιαίτερα διευρυμένο κι από τον σχεδόν εθελοντικό χαρακτήρα (στη λογική του nice to have) έχουμε περάσει πιά στη σχεδόν υποχρεωτική διαμόρφωση ολόκληρης στρατηγικής, καθώς αυτή προσθέτει πόντους στο κύρος της εταιρίας, αλλά και στην τιμή της μετοχής της (στην περίπτωση των εισηγμένων). Οι δεσμεύσεις μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού για το περιβάλλον, τη βιωσιμότητα, αλλά και τη σωστή διακυβέρνησή του, μετράνε μάλιστα πολύ στις αξιολογήσεις καταναλωτών, χρηστών και πελατών, επηρεάζουν τις προτιμήσεις τους, επομένως και τα έσοδα που αυτοί θα φέρουν.

Εξ ου και δεν έγιναν δεκτές με γκρίνια ή αποδοκιμασίες οι πρώτες φωνές που δειλά-δειλά ζητάνε να μην αλλάζουμε κάθε ένα-ενάμιση χρόνο κινητό (ή όποιο άλλο gadget, απλώς τα κινητά είναι χαρακτηριστική περίπτωση), αλλά να το κρατάμε όσο γίνεται περισσότερο, αν εξακολουθεί να κάνει καλά τη δουλειά του, χωρίς να υποκύπτουμε στα κελεύσματα της μόδας και στη μανία του καινούριου… Κι όχι μόνο οι αντιδράσεις (που ενδεχομένως προκαλούνται από τις εταιρίες, οι οποίες προφανώς θέλουν να πουλάνε με ολοένα ταχύτερο ρυθμό την πραμάτεια τους) είναι υποτονικές, αλλά υπάρχουν και έρευνες αγοράς που δείχνουν εκρηκτική ανάπτυξη της αγοράς κινητών «από δεύτερο χέρι». Από εκεί που όλοι επένδυαν στο τελευταίο μοντέλο, λίγο η πανδημία με τις συνέπειές της, λίγο η αύξηση της τιμής στο «πάνω ράφι» (το ψυχολογικό όριο των 1.000 $ έχει ξεπεραστεί προ πολλού), λίγο κάποιες δεύτερες σκέψεις για το περιβάλλον, περισσότερες από 220 εκατ. συσκευές αγοράστηκαν μέσα στο 2020 και η αγορά του μεταχειρισμένου κινητού προβλέπεται να φτάσει τα $65 δισ. μέσα στην επόμενη τριετία.

Αν, μάλιστα, υλοποιηθούν σχετικά γρήγορα τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για υιοθέτηση και χρήση «πράσινης ταυτότητας» στα ηλεκτρονικά/ηλεκτρικά προϊόντα, σε μια προσπάθεια ιχνηλάτησης των υλικών από τα οποία αποτελούνται και των μεθόδων επεξεργασίας τους, τότε αποκτούν νέα βάση και στήριγμα οι ελπίδες μας να περάσουμε ευκολότερα στην κυκλική οικονομία, με επαναχρησιμοποίηση και βέλτιστη επαναξιοποίηση των πρώτων υλών που -όπως όλοι καλά γνωρίζουμε- είναι πεπερασμένες και δεν μας περισσεύουν, για να τις σπαταλάμε.

Πώς το λέμε στον τίτλο; Εγκράτεια και σωφροσύνη; Αυτό!  

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Μία από τις βασικές τάσεις στην παγκόσμια -αλλά και στην εγχώρια- επιχειρηματική σκηνή τα τελευταία χρόνια, είναι η έμφαση στην βιώσιμη ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος, ήτοι το αποκαλούμενο sustainability.

Ειδικά στην Ελλάδα, τους τελευταίους μήνες έχουμε γίνει μάρτυρες μίας τρομερής προώθησης δράσεων που σχετίζονται με τη βιώσιμη ανάπτυξη και την προστασία του πλανήτη, αλλά και την καταπολέμηση των κοινωνικών διακρίσεων και ανισοτήτων.

Πρόκειται για ένα θετικό δείγμα από την πλευρά των επιχειρήσεων και πολλές εξ αυτών κατανοούν ότι τέτοιου είδους κινήσεις δε σχετίζονται μόνο με την εταιρική κοινωνική ευθύνη, αλλά και με τη μελλοντική ανάπτυξή τους σε επίπεδο πωλήσεων. Ο λόγος είναι πως σταδιακά οι καταναλωτές δεν επιλέγουν ένα προϊόν ή μία υπηρεσία μόνο με βάση το κόστος απόκτησης, την ποιότητα κατασκευής, ή το brand. Οι καταναλωτές επιλέγουν και με βάση κατά πόσον θεωρούν ότι το brand στηρίζει τη βιώσιμη ανάπτυξη, δεν επιβαρύνει το περιβάλλον και γενικότερα πόσο κοινωνικά ενεργό είναι.

Ένας καταναλωτής είναι έτοιμος να πληρώσει 1-2 ευρώ παραπάνω για ένα προϊόν, αν θεωρεί ότι με αυτό τον τρόπο βοηθά -έστω και πολύ λίγο- στην προστασία του περιβάλλοντος, ή στην καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων. Ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες, αυτή η τάση είναι πολύ πιο έντονη, κάτι που σημαίνει ότι το sustainability θα ενισχυθεί τα επόμενα χρόνια.

Είναι προφανές, ότι αυτή η τάση είναι κάτι που πρέπει να αρχίσουν να λαμβάνουν υπόψη τους πλέον όσοι ασχολούνται και με το χώρο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Οι καταναλωτές θα αρχίσουν όλο και περισσότερο να επιλέγουν κατάστημα και με βάση τα κριτήρια βιώσιμης ανάπτυξης. Θα προτιμήσουν ενδεχομένως ένα κατάστημα ή ένα brand που κάνει κοινωνικές δράσεις και ασχολείται με την προστασία του περιβάλλοντος.

Επίσης, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον είναι πολύ πιθανό να προτιμούν ένα κατάστημα που διεκπεραιώνει τις παραγγελίες μέσα από εταιρείες ταχυμεταφορών που χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο ποδήλατα ή/και ηλεκτροκίνητα οχήματα. Όπως πιθανό είναι και το ότι θα αποφεύγουν μία επιχείρηση για την οποία έχουν διαβάσει ή δει, ότι δε συμπεριφέρεται καλά στους εργαζόμενούς της, ή κάνει διακρίσεις με βάση το φύλο, την εθνικότητα, ή το χρώμα του δέρματος.

Γενικότερα, το sustainability είναι μία τάση που ήρθε για να μείνει. Και θα πρέπει όλες οι επιχειρήσεις, όσο μικρές και αν είναι, να το λάβουν υπόψη τους. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, κινδυνεύει η δική τους ανάπτυξη.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ένα από τα μεγαλύτερα και «φλέγοντα», καθώς αφορά όλους μας, θέματα της μετά-πανδημία εποχής, είναι αναμφισβήτητα το εργασιακό. Όχι τόσο το αν θα υπάρχουν δουλειές ή όχι (που θα υπάρχουν, βεβαίως), όσο το ποιες θα είναι αυτές κι ακόμα περισσότερο, ποιες δεξιότητες θα πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι που θα κληθούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες υλοποίησης των νέων στόχων και στρατηγικών. Γιατί είναι προφανές πως οι νέες εποχές θέλουν και νέους στόχους, αυτούς που τώρα οριοθετούνται, βασισμένους στα νέα δεδομένα και τους διαφορετικούς κανόνες του παιχνιδιού που επιβάλλει η νέα κανονικότητα.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες, άντε μήνες, η πανδημία άλλαξε τον τρόπο που εργαζόμαστε, που μαθαίνουμε, που επι-κοινωνούμε ο ένας με τον άλλο. Ίσως, κάποιο ποσοστό από όσα κάναμε «τότε, παλιά» επανέλθει και παραμείνει, αλλά θα είναι μικρό – η ζωή μας είναι πλέον διαφορετική και -επιτρέψτε μου τον νεολογισμό- «ψηφιακο-κεντρική», όσο η καθημερινότητά μας περνάει από offline σε online mode.

Κι αυτό αποτυπώνεται με τον πιο σαφή τρόπο στα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας (Trend Insight) της γνωστής και μη εξαιρεταίας Gartner, με τις προβλέψεις της για τον συνεχιζόμενο ψηφιακό μετασχηματισμό, τις έντονες «αλλαγές του τοπίου» για τους μη-Πληροφορικάριους εργαζομένους, τα προϊόντα του μέλλοντός μας, κ.λπ. Και -ω του θαύματος- το συμπέρασμα που βγαίνει εν κατακλείδι, είναι ότι, όχι πολύ μακριά από σήμερα, οι περισσότερες τεχνολογικές λύσεις θα δημιουργούνται ακριβώς από αυτούς, τους μη-Πληροφορικάριους!

Οι ερευνητές υποστηρίζουν μετά λόγου γνώσεως ότι η ραγδαία αύξηση των ψηφιακών δεδομένων, τα low-code εργαλεία που είναι ήδη διαθέσιμα στην αγορά και η ανάπτυξη λογισμικού με τη βοήθεια Τεχνητής Νοημοσύνης θα επιτρέψουν, τα αμέσως επόμενα χρόνια, τον «εκδημοκρατισμό» της δημιουργίας τεχνολογικών υπηρεσιών και προϊόντων ακόμα κι από μη ειδικούς, δηλαδή άτομα που δεν ανήκουν στα παραδοσιακά τμήματα Πληροφορικής. Μάλιστα, δίνουν και νούμερα, προσδιορίζοντας ακόμα περισσότερο ποσοτικά και χρονικά αυτόν τον στόχο: ως το 2024, δηλαδή σε τρία χρόνια από σήμερα, το 80% των λύσεων θα δημιουργείται από μη-Πληροφορικάριους.

Και για ποιες λύσεις μιλάμε; Η απάντηση μας γυρίζει πάλι σ’ αυτά που λέγαμε προηγουμένως, για την πανδημία: μιλάμε για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που θα χρειαστούν για να καλύψουν τις νέες ή και απλώς αυξημένες ανάγκες τους οι επιχειρήσεις σε ευρύτατη γκάμα κλάδων, αλλά και οι ιδιώτες που βάζουν ολοένα περισσότερη τεχνολογία στην καθημερινότητά τους, και -συχνά- δεν μπορούν να βρουν λύσεις–από–το–ράφι ικανές να καλύψουν τις ενδεχομένως πιο ειδικές ανάγκες τους.

Η Gartner αποδίδει κατά κύριο λόγο αυτή την τάση στην πανδημία που δημιούργησε σε χρόνο dt νέες ανάγκες οι οποίες πρέπει να καλυφθούν άμεσα, με λογική συνέπεια την καταφυγή των επιχειρήσεων σε αυτοματισμούς και εφαρμογές οι οποίες αξιοποιούν τις δυνατότητες της Τεχνητής Νοημοσύνης, προκειμένου να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους. Η καλή εταιρία ερευνών, μάλιστα, θεωρεί ότι η ταχύτατη μετάβαση στο cloud, η γοργή ψηφιοποίηση των πάντων και η εργασία εξ αποστάσεως συνέβαλαν αθροιστικά σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτή την εξέλιξη. Επίσης, επισημαίνει ότι έπεσαν -σε κάποιο βαθμό, με αφορμή την πανδημία- τα στεγανά που ως τώρα υπήρχαν ανάμεσα στα τμήματα Πληροφορικής, τους εργολάβους, τους ιδιώτες με συμβάσεις έργου και τα αυτοματοποιημένα συστήματα. Στο ξεκίνημα της κρίσης, όλοι βοηθούσαν σε όλα, προκειμένου να ξεπεραστεί το πρόβλημα κι αυτή η τακτική μάλλον θα διατηρηθεί σε μεγάλο βαθμό και στη νέα εποχή, καθώς η αποτελεσματικότητά της αποδείχθηκε στην πράξη.

Κι ίσως, ως επόμενο βήμα, δούμε σε λίγα χρόνια, όταν θα έχει πια εδραιωθεί ο ψηφιακός τρόπος ζωής (το digital living, δηλαδή) με την επέκτασή του τόσο οριζοντίως (σε εύρος τομέων) όσο και καθέτως (σε συγκεκριμένους κλάδους) προφανώς όπου χρειάζεται περισσότερο, τα «έξυπνα» αυτοματοποιημένα συστήματα και τις ρομποτικές διατάξεις να εργάζονται δίπλα – δίπλα με τους ανθρώπους κι όχι μέσα στα «κλουβιά» τους, όπως γίνεται σήμερα.

Ένας από τους στόχους της 4^ης Βιομηχανικής Επανάστασης είναι να «εξημερώσουμε» τις μηχανές και να τις μάθουμε να δουλεύουν μαζί μας ή και μόνες τους στα 3-D (Dull-Dangerous-Dirty) στις βαρετές, επικίνδυνες και βρώμικες δουλειές που δεν θέλει να κάνει ο άνθρωπος. Το μόνο που χρειάζονται, είναι να τους δίνεις ρεύμα και οδηγίες – άσε που οι μηχανές ούτε συνδικαλίζονται, ούτε απεργούν…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Από την 1^η Ιουλίου στις χώρες της ΕΕ, όπερ σημαίνει και στην Ελλάδα, έρχονται ορισμένες, σημαντικές, θα έλεγα, αλλαγές όσον αφορά στον ΦΠΑ στα προϊόντα που έρχονται στη χώρα μας στο πλαίσιο των ηλεκτρονικών παραγγελιών. Αλλαγές που πολλοί τις περίμεναν εδώ και αρκετά χρόνια, προκειμένου να περιορισθεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός που υπήρχε σε πολλές περιπτώσεις, όντας πολύ πιο φθηνό να αγοράσεις κάτι από ένα e-shop άλλης χώρας, αντί από ένα ελληνικό e-shop.

Για τα ελληνικά ηλεκτρονικά καταστήματα είναι μία μεγάλη ευκαιρία. Ειδικά για εκείνα που πωλούν σχετικά εξειδικευμένα προϊόντα, καθώς πολλοί καταναλωτές προτιμούσαν να αγοράζουν από το εξωτερικό, επειδή υπήρχαν σημαντικές διαφορές στις τιμές. Διαφορές που οφείλονταν βέβαια και στη διαφορά στη φορολογία, θα έλεγα.

Η αλλαγή αυτή είναι μία ευκαιρία μεν, αλλά τα ελληνικά e-shops θα πρέπει να κάνουν διάφορες κινήσεις προκειμένου να την αξιοποιήσουν στο μέγιστο βαθμό. Σε μία εποχή που όλο και περισσότεροι καταναλωτές δεν ενδιαφέρονται για το που είναι το ηλεκτρονικό κατάστημα από όπου αγοράζουν, πολύ απλά γιατί ξέρουν καλά αγγλικά και αυτό που λειτουργεί ως κριτήριο, εκτός από την τιμή, είναι και η εμπειρία εξυπηρέτησης, είναι προφανές ότι θα πρέπει τα ελληνικά e-shops να προσφέρουν αντίστοιχο επίπεδο εξυπηρέτησης. Κάτι που σημαίνει καλή εμπειρία αγοράς, πολλαπλές επιλογές πληρωμής και παράδοση μέσα στο χρονικό διάστημα που έχουν υποσχεθεί. Και σε περίπτωση που υπάρξει οποιοδήποτε πρόβλημα να δουν από την πλευρά του e-shop τη διάθεση προκειμένου να επιλυθεί το όποιο ζήτημα υπάρχει.

Όλα τα παραπάνω ισχύουν ούτως ή άλλως εδώ και πολλά χρόνια, τόσο για ψηφιακά όσο και για τα φυσικά καταστήματα πώλησης. Αλλά, δεν είναι όλα τα καταστήματα, τόσο φυσικά όσο και ψηφιακά, που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να προσφέρουν όσο το δυνατόν καλύτερη ποιότητα εξυπηρέτησης στους πελάτες τους. Αυτός είναι ο τομέας που χρήζει βελτίωσης. Τα βασικά πράγματα...

Προτού αρχίσουμε να μιλάμε για καινοτομίες όπως είναι οι προσωποποιημένες προτάσεις, η αξιοποίηση εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης κ.ά. ας διασφαλίσουμε ότι υπάρχουν τα basics και μετά μπορούμε να συζητήσουμε και για innovation.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο οικοδεσπότης τούτης της στήλης σε δυο χρόνια -το 2023, δηλαδή- κλείνει μισό αιώνα δημοσιογραφίας. Κι όπως πολύ καλά αντιλαμβάνεστε, τα έχει δει «όλα» στην ως τώρα καριέρα του. Εντάξει, δεν σκάλιζε γράμματα στο μάρμαρο, ούτε έγραφε σε παπύρους με φτερό χήνας, όμως πρόλαβε το χειρόγραφο (με πένα μελάνης, παρακαλώ, που γλιστράει όμορφα και κυρίως γρήγορα, στο χαρτί), πριν περάσει σταδιακά στη γραφομηχανή, στη φωτοσύνθεση και τα συστήματα Desktop Publishing, στους προσωπικούς υπολογιστές και την εποχή των Macintosh στα media, στα laptop / notebook / tablet και κυρίως στο Internet.

Κι ενώ όλα αυτά τα έζησε και τα βίωσε στο πετσί του, εξακολουθεί να απορεί πώς ζούσαν οι άνθρωποι χωρίς Internet, πριν από τα 90s – όπως ζούσαν χωρίς smartphone, πριν από το 2007, θα μπορούσατε να μου απαντήσετε και να με ρουπώσετε! Έχει δει, λοιπόν, εταιρίες και εταιρίες (κι έχει συναντήσει κορυφαία στελέχη τους, έχει μιλήσει μαζί τους κι έχει γράψει γι’ αυτές, πάμπολλες φορές, τόσα χρόνια) που άλλες μεγάλωσαν, άλλες έσβησαν, άλλες εξαγοράστηκαν κι άλλες συνεχίζουν απτόητες, μετατρέποντας τις σωστές ιδέες που είχαν τη σωστή ώρα, την έρευνα και την τεχνογνωσία τους σε «πιστούς ακολούθους», ισχύ, δύναμη και, κυρίως, χρήμα. Μ’ άλλα λόγια, έγιναν σταδιακά μονοπώλια, με όλα τα κακά που αυτό μπορεί να συνεπάγεται για όποιον άλλον παίκτη στην αγορά (παλιό ή νεόκοπο) επιβουλεύεται την κυριαρχία τους.

Έχουμε μιλήσει κι άλλες φορές από εδώ για τα τεσσεράμισι μονοπώλια, περισσότερο γνωστά με το αρκτικόλεξο GAFA (Google – Amazon – Facebook – Apple), με «ολίγη» από Microsoft, τα οποία έχουν απλώσει τα πόδια τους πολύ πέρα από το αρχικό «πάπλωμα» και συνεχίζουν διαρκώς τις επεκτάσεις, σε νέους χώρους. Μόνο που, τώρα πια, η αλαζονεία του ισχυρού -τους οφείλουμε πολλά, κανείς δεν αντιλέγει, όμως όλα έχουν κάποιο όριο- σε συνδυασμό με την ολοένα μεγαλύτερη εξάρτησή μας από τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους, αλλά και την παροιμιώδη φοροαποφυγή τους, προκαλούν.

Για την τελευταία (που, από παραθυράκι σε παραθυράκι του νόμου κι από μετακινήσεις χρημάτων, τιμολογίων και αξιών ανά τον κόσμο, όπου τους συμφέρει περισσότερο, οι κολοσσοί σε λίγο θα φτάσουν να πληρώνουν ίδιους φόρους με μένα, άντε λίγο περισσότερο), η πρόσφατη απόφαση των G7 για επιβολή εταιρικού φόρου 15% κατ΄ ελάχιστο ενδέχεται, αν τελικά περάσει, κάπως να αποκαταστήσει ένα αίσθημα δικαίου.

Όμως, όλα τα άλλα προβλήματα παραμένουν και ενοχλούν, ιδιαίτερα τις αμερικανικές αρχές (αφού οι GAFA είναι όλες αμερικανικές επιχειρήσεις, εστιασμένες στις ΤΠΕ), που έχουν βγάλει τα μαχαίρια της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας και τα ακονίζουν από πολλούς μήνες… Ήδη, αρκετοί σχολιαστές κάνουν συγκρίσεις με ανάλογες καταστάσεις στον χώρο των πετρελαίων (Standard Oil) και των τηλεπικοινωνιών (ΑΤ&Τ), σε προηγούμενες δεκαετίες, οι οποίες κατέληξαν σε ήττα των μονοπωλίων…

Μάλιστα, η ενόχληση είναι όχι μόνο μεγάλη, αλλά και διακομματική: Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι κατέθεσαν ήδη  νομοσχέδια με τα οποία μπαίνουν σημαντικοί περιορισμοί στις δραστηριότητες όσων επιχειρήσεων έχουν κεφαλαιοποίηση άνω των 600 δισ. $ και πάνω από 50 εκατ. ενεργούς χρήστες, ή πάνω από 100.000 ενεργές επιχειρήσεις-πελάτες στις ΗΠΑ. Τέτοια νούμερα «φωτογραφίζουν», βεβαίως, τις GAFA και, σε μικρότερο βαθμό, τη Microsoft, σήμερα, και υποτίθεται ότι θα υπάρχει τιμαριθμική προσαρμογή...

Τί πρέπει να κάνουν στο μέλλον, αν τα νομοσχέδια γίνουν νόμος; Να παίζουν σωστά το ρόλο του critical trading partner για όλες τις υπόλοιπες επιχειρήσεις, που χρησιμοποιούν τις δημοφιλείς πλατφόρμες τους, και να μη μεροληπτούν υπέρ των δικών τους (ή εκείνων των στενών συνεργατών τους) προϊόντων και υπηρεσιών.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο παράπονο – καταγγελία – πρόβλημα εκ μέρους καταναλωτών-τελικών χρηστών και, προφανώς, εκ μέρους των άλλων επιχειρήσεων που βλέπουν τις ανισότητες στις πλατφόρμες και εξανίστανται… Θα συμμορφωθούν «οικειοθελώς» οι GAFA προς τα υποδείξεις, για να μην αρχίσουν να πέφτουν πρόστιμα; Θα δείξει…

Πάντως, το γεγονός ότι πρόεδρος της πανίσχυρης FTC (Federal Trade Commission) αναδείχθηκε μόλις πριν από λίγες ημέρες, η Λίνα Καν, νεότατη και «φουριόζα» υπέρμαχος της ελεύθερης, πλην καλά ρυθμισμένης αγοράς, και ως εκ τούτου πολέμιος των μονοπωλίων, μάλλον δε αποτελεί καλό οιωνό για το μέλλον τους, σε αντίθεση με τις μάλλον θετικές, σε τελική ανάλυση, συνέπειες που μπορεί να έχει μια τέτοια εξέλιξη για εμάς, τους καταναλωτές…

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Έχει ειπωθεί ουκ ολίγες φορές ότι η πανδημία επιτάχυνε τον ψηφιακό μετασχηματισμό και έδωσε ώθηση στη χρήση των online υπηρεσιών. Σε σημείο που πλέον να χρησιμοποιούμε το Διαδίκτυο για πολύ περισσότερα πράγματα, σε σχέση με το όχι πολύ μακρινό παρελθόν. Το είδαμε αυτό με τα super market, για παράδειγμα, αλλά και με πολλές μικροαγορές.

Το επόμενο βήμα δείχνει να είναι οι κρατήσεις σε μπαρ και εστιατόρια, όπου πραγματικά είναι εντυπωσιακό το πόσο δείχνει να έχει αυξηθεί η χρήση του Διαδικτύου, αλλά και διαφόρων apps, για να οργανώσουμε την έξοδό μας.

Εφαρμογές για online κρατήσεις υπήρχαν και πριν την πανδημία της COVID-19. Αλλά η χρήση τους δεν μπορεί να πει κανείς ότι ήταν μεγάλη, τουλάχιστον όσον αφορά στο ευρύ κοινό. Όμως, αυτό πλέον αλλάζει. Με δεδομένο ότι τα καταστήματα εστίασης έχουν αρκετούς περιορισμούς, μοιάζει πολλές φορές με ρίσκο να δοκιμάσεις να πας κάπου χωρίς κράτηση. Ιδίως αν η έξοδός σου είναι Παρασκευή, Σάββατο ή Κυριακή. Στο παρελθόν, έπαιρνες τηλέφωνο, ενδεχομένως, για να κάνεις κράτηση. Τώρα, μπαίνεις σε ένα mobile app, ή στέλνεις μήνυμα στη Facebook σελίδα του καταστήματος που θες να πας.

Παράλληλα, βλέπουμε καταστήματα εστίασης, κυρίως εστιατόρια, που έχουν κάνει το επόμενο βήμα και έχουν ενσωματώσει στις ιστοσελίδες τους ένα σύστημα κρατήσεων. Ο λόγος, ενδεχομένως, να είναι πως προτιμούν να διατηρούν οι ίδιοι στην επιχείρησή τους τα στοιχεία των πελατών τους, ή να θεωρούν ότι είναι υψηλή η προμήθεια που τους ζητούν. Σίγουρα, όμως, το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι προχωρούν στη συγκεκριμένη επένδυση.

Γενικότερα, βέβαια, στην εστίαση, η σημασία της ψηφιακής παρουσίας έχει αναβαθμιστεί τα τελευταία χρόνια. Τα περισσότερα καταστήματα έχουν σπεύσει να «φτιάξουν» τουλάχιστον την παρουσία τους στο Google Business: να έχουν σωστή διεύθυνση, πληροφορίες, φωτογραφίες και να απαντούν στα σχόλια.

Έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο στους επιχειρηματίες, ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός καταναλωτών ρίχνει μία ματιά στο Google πριν πάει σε ένα εστιατόριο ή μπαρ για να είναι σίγουρος/η για την επιλογή του. Και αυτό είναι μία τάση που ενισχύεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια, ιδίως σε τουριστικούς προορισμούς. Όταν είσαι διακοπές, είναι λογικό να ψάχνεις την καλύτερη δυνατή επιλογή και το Internet είναι εξαιρετικά χρήσιμο. Ειδικά οι αξιολογήσεις που γίνονται από άλλους πελάτες, όπου μπορείς να δεις πολλά πράγματα. Ακόμη και η αντίδραση του υπεύθυνου του καταστήματος, μπορεί να σου πει πολλά για το ίδιο το κατάστημα.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα πολύ παράξενο (κι ίσως γι’ αυτό τόσο μαγικό) «εργαλείο»! Εκεί που διαβάζεις κάτι, θυμάσαι κάτι άλλο φαινομενικά άσχετο κι απάνω στην ώρα, σου έρχεται και τρίτη σκέψη, που -κατά έναν περίεργο τρόπο- δένει με τις προηγούμενες και φτιάχνει ένα cocktail μούρλια… Λίγη αγκοστούρα, μια πρέζα ζάχαρη στην άκρη του ποτηριού και «άντε, στην υγειά μας!» Πώς τα καταφέρνει να συνδυάζει τα πιο αταίριαστα και στο τέλος βγαίνει και κάτι της προκοπής (αυτό για την προκοπή, μάλλον εσείς θα το αποφασίσετε στο τέλος του σχολίου) είναι «απορίας άξιον», που λέγανε κι οι παλιοί.

Πού βρίσκεις την όρεξη για τέτοιες φιλοσοφίες, ίσως να σκέφτεστε, τώρα… Πάμε, λοιπόν, να τα κάνουμε πιο λιανά! Ο  οικοδεσπότης σας διαβάζει, αυτό το ξέρετε και σας το έχω ξαναπεί. Τι διαβάζει, δηλαδή, που δεν αφήνει να πέσει τίποτα κάτω – ειδικά από τεχνολογικά θέματα, λόγω αγάπης και ειδικότητας, αφού με το είδος ασχολείται κοντά μισόν αιώνα πιά! Συνήθως τα νέα τα καταναλώνει «φρέσκα» - αν όχι «της ώρας» τουλάχιστον «της μέρας», σπανίως της επομένης… Καμμιά φορά, όμως, κάτι ξεφεύγει και ξεμένει, ίσα για να «σιτέψει» λιγάκι! Να, όπως αυτό το ρεπορτάζ που διάβασα μόλις προχθές κι ας «ανέβηκε» στα τέλη Μαΐου, για ένα webinar στο οποίο συμμετείχαν εκπρόσωποι της Dell, της Honeywell, της δημοτικής αρχής του Amarillo στο Τέξας και του Vancouver Film School – κανονική πανσπερμία, δηλαδή…

Μέσα σ΄ όλα τα άλλα ενδιαφέροντα που είπαν, λοιπόν, συμφώνησαν ότι στον μετά-πανδημία κόσμο, η ψηφιοποίηση των πάντων, το πέρασμα από τον αναλογικό στον ψηφιακό κόσμο που ξεκίνησε ήδη με φόρα, όχι μόνο δεν πρόκειται να χαλαρώσει ή να ανακοπεί, αλλά θα επιταχυνθεί ακόμα περισσότερο, ενώ το ίδιο θα γίνει και με τη διάχυση νέων τεχνολογιών, σε ευρύτατη γκάμα θεμάτων.

Συμφώνησαν, επίσης, ότι τα παθήματα (λόγω της πανδημίας) πρέπει να γίνουν μαθήματα (βλέπε, αλλαγή συμπεριφοράς και νοοτροπίας), με λέξεις-κλειδιά την άμεση ανταπόκριση, την υψηλή προσαρμοστικότητα, αλλά και την ικανότητα να πατάμε γκάζι όταν χρειάζεται – κάποιες επιχειρήσεις και οργανισμούς που ως ένα βαθμό ήταν προετοιμασμένοι, έχοντας αναπτύξει αυτές ακριβώς τις ιδιότητες, η πανδημία δεν τους έπληξε σε τέτοιο βαθμό, όπως τους απροετοίμαστους… Έσο έτοιμος, που λένε και οι πρόσκοποι!

Και βέβαια, δε θα μπορούσαν να αφήσουν έξω από το χορό τον ψηφιακό μετασχηματισμό, που είναι πλέον αναγκαίος για όλους και, με τη βοήθεια της ψηφιοποίησης, αλλάζει τα πάντα – από τις αλυσίδες τροφοδοσίας ως την υγεία και τη βιομηχανία. Με «καύσιμο» τα Big Data και με βασική φιλοσοφία το “digital-first”, πατάει στα θεμέλια της Τεχνητής Νοημοσύνης, για να συμβάλει στη λήψη αποφάσεων βάσει δεδομένων, με κερασάκι στην τούρτα τις πρωτόφαντες δυνατότητες που έρχεται να δώσει το 5G, όταν με τη σειρά του μπει στη φάση της ωριμότητας και της διάχυσής του, παντού. 

Και κάπου εκεί, έρχονται οι συνάψεις να παίξουν τα δικά τους παιχνίδια, συνδυάζοντας όλα αυτά τα ωραία για τα τεχνολογικά (και όχι μόνο) μελλούμενα, με το σχόλιο του καθηγητή της Οξφόρδης, Ίαν Γκόλντινγκ, που λίγες μέρες αργότερα (στα τέλη Μαΐου κι αυτός) ήρθε να κάνει έναν πνευματικό απολογισμό της πανδημίας, δηλώνοντας ότι -παρά την τραγική πλευρά της- θα μείνει στην ιστορία ως το γεγονός που έσωσε την ανθρωπότητα. Κι ο λόγος είναι πως μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε -όλοι μαζί, ενωμένοι μπροστά στον κοινό εχθρό, τον ιό- reset στις ζωές μας και τις κοινωνίες που έχουμε συστήσει, μεγιστοποιώντας τις πιθανότητες να ακολουθήσουμε έναν πιο βιώσιμο δρόμο, στο μέλλον.

Κι οι αλγόριθμοι, που μπαίνουν; Παντού στη ζωή μας, πια! Καλώς ή κακώς (ανάλογα με το ποια πλευρά του νομίσματος βλέπεις) είναι πανταχού παρόντες και ρυθμίζουν από το παρασκήνιο όλο και μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας. Και ίσως αυτό το reset που βρίσκεται εν εξελίξει, μας κάνει πλέον να καταλάβουμε τη σημασία του ελέγχου τους, της υποχρεωτικής ρύθμισής τους σε συνθήκες διαφάνειας, για να μπορέσουμε να μείνουμε σ’ αυτόν τον βιώσιμο δρόμο, όλοι, χωρίς αποκλεισμούς και σποραδικά, ή συχνότερα ελλείμματα δημοκρατίας.

Μοιραστείτε το άρθρο

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]