Η είδηση ότι η Deutsche Telekom δημιουργεί ένα κέντρο έρευνας και ανάπτυξης στη Θεσσαλονίκη δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Ήταν κάτι που είχε ακουστεί εδώ και αρκετές εβδομάδες. Μάλιστα, οι αρχικές πληροφορίες ανέφεραν ότι ο γερμανικός τηλεπικοινωνιακός όμιλος σκόπευε να προσλάβει 300 άτομα από την Ελλάδα για να στελεχώσουν το κέντρο, συν τα περίπου 300 άτομα που θα έρθουν από το εξωτερικό, καθώς ουσιαστικά πρόκειται για μία «μεταφορά» μέρους του κέντρου που είχε η DT στην Αγία Πετρούπολη.
Τελικά, ο αριθμός των προς πρόσληψη Ελλήνων έπεσε στους 200. Ενδεχομένως, γιατί πολύ απλά δεν είναι πλέον και τόσο εύκολο να βρεις τόσο κόσμο, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες πόλεις στην Ελλάδα. Η έλευση ουκ ολίγων πολυεθνικών εταιρειών που δημιουργούν τμήματα έρευνας και ανάπτυξης στη χώρα μας και προχωρούν σε προσλήψεις αρκετών εκατοντάδων ατόμων που έχουν, φυσικά, τις κατάλληλες ψηφιακές δεξιότητες, έχει δημιουργήσει ένα πρόβλημα που πριν από 10-15 χρόνια δε θα το σκεφτόμασταν καν: η προσφορά ανθρώπινου δυναμικού να είναι μικρότερη από τη ζήτηση!
Η αναζήτηση ανθρώπινου "ταλέντου" είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά πολλές χώρες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Πολλοί υποστηρίζουν ότι με αυτό τον τρόπο μπορούμε να προσελκύσουμε πίσω τους Έλληνες που έφυγαν την περασμένη δεκαετία λόγω της κρίσης. Αλλά αυτό δεν είναι και τόσο απλό, υπό την έννοια ότι οι χώρες που πήγαν τους χρειάζονται και οι εκεί εταιρίες είναι διατεθειμένες να πληρώσουν κάτι παραπάνω για να τους κρατήσουν.
Στην Ελλάδα βλέπουμε ότι η ζήτηση για ανθρώπους με τις κατάλληλες ψηφιακές δεξιότητες να είναι τεράστια. Και δε μιλάμε μόνο για developers, αλλά και άλλες ειδικότητες. Οι μηχανικοί δικτύων, για παράδειγμα, δέχονται καθημερινά -μέσω LinkedIn- τουλάχιστον μία προσφορά για εργασία. Οι digital marketeers επίσης έχουν μεγάλη ζήτηση. Γενικότερα, το να βρεις τους κατάλληλους επαγελματίες δεν είναι και τόσο εύκολο.
Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για τις μικρότερες επιχειρήσεις που δυσκολεύονται πλέον να κρατήσουν τους ανθρώπους τους. Και σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι μόνο οι καλύτεροι μισθοί αλλά και οι συνθήκες εργασίας και οι παροχές που τους δίνουν οι «μεγάλοι».
Η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει για αρκετό καιρό. Πολύ απλά, γιατί η ψηφιακή εποχή έχει άλλες ανάγκες σε σχέση με το παρελθόν. Τα πανεπιστήμια και οι διάφορες σχολές δεν έχουν προλάβει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, οπότε η ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, όσον αφορά ανθρώπους με ψηφιακές δεξιότητες, θα αργήσει να επανέλθει.
Και στο μεταξύ, οι πιο μικρές επιχειρήσεις θα πρέπει να ζήσουν με την ανησυχία ότι θα χάνουν εύκολα τους ανθρώπους τους. Πως μπορούν να το αντιμετωπίσουν; Ένας τρόπος είναι να αλλάξουν τη νοοτροπία τους. Και να δουν πως μπορούν να προσφέρουν στους εργαζόμενους τους καλύτερες συνθήκες εργασίας, περισσότερες παροχές και διευκολύνσεις. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να απαιτείς πλέον ο εργαζόμενος σου να έρχεται κάθε μέρα στο γραφείο, αν αυτό δεν είναι απαραίτητο. Ούτε να καθυστερείς να του πληρώσεις το εξοδολόγιο. Και πρέπει να του δίνεις τη δυνατότητα να βελτιωθεί, ώστε να κάνει το επόμενο βήμα.
Γενικώς, η κατάσταση είναι ιδιόμορφη. Και για τις πιο μικρές επιχειρήσεις, η αλλαγή που πρέπει να κάνουν είναι πολύ πιο μεγάλη, καθώς σχετίζεται με τη διαμόρφωση μίας νέας κουλτούρας. Κάτι που στην Ελλάδα, δεν είναι διόλου εύκολο.
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
