O χώρος της τεχνολογίας -ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη και ραγδαία επεκτεινόμενη ‘εισβολή’ της Τεχνητής Νοημοσύνης στην καθημερινότητά μας- δεν είναι προφανώς «ένας κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος», όπως τον ονειρευόταν πριν από δυο αιώνες ο ποιητής… Κάθε άλλο! Με δεδομένη την ολοένα μεγαλύτερη εξάρτησή μας από την ψηφιακή τεχνολογία, έχει μετατραπεί σε πεδίο ανηλεούς αγώνα για κυριαρχία ανάμεσα σε χώρες, συνασπισμούς και ηπείρους.
Η απεξάρτηση και η αυτονομία -τουλάχιστον όσον αφορά στα κύρια τεχνολογικά αγαθά, όπως η πρόσβαση στο διαδίκτυο και ο βασικός εξοπλισμός σε προσιτή τιμή- παραμένουν το μέγα ζητούμενο για κάθε κράτος ή ομάδα κρατών, όπως πχ. η Ενωμένη Ευρώπη, που μετέβαλε πρόσφατα τη στρατηγική της (το πάθημα της πανδημίας, η οποία διατάραξε για μήνες τις αλυσίδες τροφοδοσίας πλήττοντας ευθέως πολλές αγορές, ήταν σίγουρα ένα καλό μάθημα) και λαμβάνει πλέον σωρεία μέτρων και πρωτοβουλιών προς αυτή την κατεύθυνση.