Η ecommerce expo.ecommerce expo που πραγματοποιήθηκε πριν από μερικές ημέρες ήταν μία καλή ευκαιρία για να δει κανείς την κατάσταση της αγοράς του ηλεκτρονικού εμπορίου στην Ελλάδα. Και το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι σε αρκετά καλή κατάσταση.

Ο «εχθρός» του καλού, όμως, είναι το καλύτερο και η πραγματικότητα είναι πως το ηλεκτρονικό εμπόριο προσφέρει πολλές ευκαιρίες στις ελληνικές επιχειρήσεις. Αρκεί να αποφασίσουν να αποκτήσουν μεγαλύτερη εξαγωγική συνείδηση.

Μιλώντας με στελέχη από εταιρείες όπως είναι το eBay και το PayPal συνειδητοποίησα ότι στο εξωτερικό εκτιμούν ότι στην Ελλάδα προϊόντα που ξεχωρίζουν για τη μοναδικότητα τους και θα μπορούσαν να σημειώσουν σημαντικές πωλήσεις στο εξωτερικό.

Σε αρκετές περιπτώσεις, το πρόβλημα έγκειται στην άποψη των επιχειρηματιών ότι δεν χρειάζεται να στραφούν στο εξωτερικό και ότι είναι μία χαρά με τις πωλήσεις που κάνουν εντός των συνόρων. Συνήθως είναι οι ίδιοι που ύστερα από λίγο παραπονιούνται για την οικονομική κρίση και τα προβλήματα που τους δημιουργεί.

Υπάρχει και μία σημαντική μερίδα που έχει κάθε διάθεση να προχωρήσει σε εξαγωγές. Φυσικά, τα εμπόδια είναι αρκετά αλλά αυτό δεν τους ρίχνει το ηθικό. Εκεί που συνήθως σηκώνουν τα χέρια ψηλά είναι όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν το θέμα των logistics. Εκεί είναι που αρχίζουν τα δύσκολα.

Η Ελλάδα έχει ένα βασικό μειονέκτημα όσον αφορά τις εξαγωγές της. Η γεωγραφική θέση της είναι τέτοια που σε πολλές περιπτώσεις το κόστος των μεταφορών είναι υψηλότερο σε σχέση με εκείνο ανταγωνιστριών χωρών από την ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή ή την Ασία.

Όμως, είναι στιγμές που θεωρώ ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι ελληνικές εταιρείες logistics δεν έχουν ακόμη κατανοήσει την ευκαιρία που υπάρχει με το ηλεκτρονικό εμπόριο και τις δυνατότητες που υπάρχουν.

Οι ελληνικές εταιρείες logistics δείχνουν να θεωρούν ότι η αγορά τους περιορίζεται στα 11 εκατομμύρια των Ελλήνων καταναλωτών και δεν βλέπουν ότι θα μπορούσαν να κινηθούν σε μία εκτεταμένη περιοχή όπως είναι αυτή της νοτιοανατολικής Ευρώπης με 100 εκατομμύρια κατοίκους. Κάτι που κάνουν εταιρείες από τη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία.

Θα μου πει κανείς, βέβαια, ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταγωνιστούν το χαμηλότερο κόστος του εργατικού δυναμικού στις γείτονες χώρες, όμως, ειλικρινά θεωρώ ότι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία υπεκφυγή.

Δεν είμαι ειδικός στο θέμα των logistics, αλλά αναρωτιέμαι αν υπάρχει εταιρεία που κάθισε να σκεφτεί ένα διαφορετικό επιχειρηματικό μοντέλο προκειμένου να μειώσει το λειτουργικό κόστος της; Ή ασχολήθηκε με το θέμα των συνεργασιών με άλλες εταιρείες προκειμένου να δημιουργήσουν νέα μοντέλα; Ή επεδίωξαν να αξιοποιήσουν πραγματικά τις ψηφιακές τεχνολογίες προκειμένου να βρουν λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα.

Και οι εταιρείες logistics δηλώνουν ότι ασχολούνται με τον ψηφιακό μετασχηματισμό αλλά η αίσθηση που αποκόμισα σε ένα πάνελ στο πρόσφατο Πανελλήνιο Συνέδριο Logistics ήταν ότι δεν είναι πολλοί εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να πάρουν τις σκληρές αποφάσεις που απαιτούνται προκειμένου να υλοποιηθεί ένα πραγματικό πρόγραμμα ψηφιακού μετασχηματισμού μέσα στην επιχείρηση τους.

Γιατί αυτό που πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητό είναι πως ψηφιακός μετασχηματισμός δεν σημαίνει απλώς ότι εγκατέστησα 1,2 ή 3 συστήματα. Σημαίνει ότι αλλάζω την κουλτούρα μου και δημιουργώ νέα επιχειρηματικά μοντέλα που μου επιτρέπουν να προσφέρω καλύτερη εμπειρία στους πελάτες μου, έχω χαμηλότερο κόστος ή διαφορετικές υπηρεσίες και γενικότερα μετατρέπομαι σε μία εταιρεία του 21ου αιώνα.

Αν κάποιος νομίζει ότι τα πάντα έχουν μείνει τα ίδια με όσα βλέπαμε τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, τότε μάλλον να ετοιμάζεται να δει νέους «παίκτες» από άλλους κλάδους να του παίρνουν κατ’ αρχήν μερίδιο της πίτας και στη συνέχεια ολόκληρη την πίτα.