Αυτό που αποκαλούμαι «έξυπνο σπίτι» δεν είναι μία τάση που έκανε πρόσφατα την εμφάνιση της. Αλλά κάτι που συζητιέται έντονα στην αγορά της τεχνολογίας τα τελευταία 15-20 χρόνια.
Απλά, στο παρελθόν αποκαλείτο διαφορετικά: ήταν το ψηφιακό σπίτι (digitalhome) ή το συνδεδεμένο σπίτι (connected home) και όχι ένα smarthome.
Ποια είναι η διαφορά; Ότι στο smarthome πέραν της επικοινωνίας μεταξύ των συσκευών εσωτερικά μέσα στο χώρο του σπιτιού, υπάρχει και διασύνδεση με τον …υπόλοιπο κόσμο συν ότι οι οικιακές συσκευές αποκτούν -χάρη σε εφαρμογές machinelearning-
τη δυνατότητα να προσαρμόζονται αυτόματα στις ανάγκες και απαιτήσεις των μελών του νοικοκυριού. Να γίνονται δηλαδή …έξυπνες.
Η τάση υπήρχε αλλά δεν υλοποιείτο εδώ και χρόνια. Ενδεχομένως, οι συνθήκες να μην είχαν ωριμάσει υπό την έννοια ότι οι καταναλωτές στις αρχές της δεκαετίας του ’00 δεν ήταν τόσο ψηφιακά «εξελιγμένοι» όπως σήμερα που το smartphone δεν φεύγει από τα χέρια τους.
Το smartphone είναι η συσκευή ελέγχου του σπιτιού και αυτό ήταν ένα θέμα για αρκετά χρόνια, καθώς υπήρχε μία «διαμάχη» μεταξύ τηλεόρασης και προσωπικού υπολογιστή.
Οι κατασκευαστές που προέρχονται από το χώρο της εικόνας και του audio έλεγαν ότι θα ήταν η τηλεόραση, εκείνοι από την πληροφορική ότι θα ήταν ο προσωπικός υπολογιστής. Τελικώς, κέρδισε το smartphone.
Κάποια στιγμή φάνηκε ότι το tablet θα μπορούσε να αποκτήσει ρόλο, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό είναι εξαιρετικά -μα πολύ εξαιρετικά- δύσκολο να συμβεί.
Το άλλο πρόβλημα που υπήρχε εξαρχής και το οποίο δεν ήταν ορατό στο ευρύ κοινό ήταν αυτό του οικιακού …server. Δηλαδή, της υπολογιστικής συσκευής εκείνης που θα λειτουργούσε ως κεντρικός κόμβος συγκέντρωσης, διαχείρισης και διανομής των δεδομένων ενός «έξυπνου σπιτιού».
Πρακτικά, πρέπει να υπάρχει ένας κοινός χώρος δεδομένου ότι σε ένα σπίτι κατοικούν περισσότεροι από ένα άνθρωποι, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τουλάχιστον.
Αυτός ο οικιακός server είτε θα έπρεπε να είναι μία ξεχωριστή συσκευή είτε να ενσωματωνόταν σε κάποια ήδη υπάρχουσα. Και θα έπρεπε να λειτουργεί συνεχώς. Να είναι διαρκώς on.
Ξεχωριστή συσκευή είναι δύσκολο να πουληθεί πλέον, οπότε έπρεπε να βρούμε ποιες από τις υπάρχουσες ηλεκτρονικές συσκευές ενός σπιτιού είναι συνεχώς στο ρεύμα.
Και εκεί ήρθε η έκπληξη, καθώς η μόνη που είναι διαρκώς αναμμένη είναι το …ψυγείο.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι και το router είναι συνεχώς στο ρεύμα, αλλά συνήθως εκεί που έχουμε το router δύσκολα θα βάζαμε και έναν server! Την ίδια στιγμή, στο ογκώδες ψυγείο είναι πιο εύκολο αυτό.
Ιδίως αν εμφανίσεις και πάνω στην πόρτα του ψυγείου μία μεγάλη οθόνη και αρχίσεις να προωθείς και μία φιλοσοφία ότι το ψυγείο συνδέεται στο Διαδίκτυο και παραγγέλνει.
Κάτι που μπορεί να γίνει, αλλά η αλήθεια είναι ότι δύσκολα θα προτιμήσεις για να το κάνεις το ψυγείο και όχι το smartphone σου. Ακόμη και αν το κάνει αυτόματα.
Αυτό λοιπόν που βλέπουμε είναι το ψυγείο να αποκτά -και αυτό- υπολογιστικές δυνατότητες. Και να εξελίσσεται και σε χώρο αποθήκευσης -όχι μόνο τροφίμων- αλλά και δεδομένων.
Το ψυγείο θα είναι ο …server του έξυπνου σπιτιού, όπως όλα δείχνουν, και μένει να δούμε τι είδους εφαρμογές θα αρχίσουν να αναπτύσσονται με βάση τη συγκεκριμένη τάση. Όπως και αν θα υπάρξει κάποιο νέο επιχειρηματικό μοντέλο και ιδέα που θα αξιοποιήσει τις νέες δυνατότητες που προκύπτουν.
