To παλιό σκωπτικό τραγουδάκι ρωτούσε… «απ’ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω», χωρίς να δίνει, φυσικά, απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα, καθώς κάθε μια είχε τις δικές της χάρες, εξ ου και ο δισταγμός.
Αυτό ακριβώς μου θύμισαν οι αναρτήσεις που βλέπω τις τελευταίες ημέρες στα ενημερωτικά site, αλλά και τα δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο (πχ. στο δημοφιλές Axios) με αφορμή τα βαριά πρόστιμα με αποδέκτη κάποιες από τις μεγαλύτερες και γνωστότερες (όλες αμερικανικές – τυχαίο; δεν νομίζω…) τεχνολογικές εταιρίες, που έτσι κι αλλιώς περνάνε δύσκολες εποχές, όπως αποδεικνύουν και οι σαρωτικές απολύσεις στις οποίες προχωρούν, προκειμένου να διασώσουν επιδόσεις και να αντισταθμίσουν τα σαφώς μικρότερα πλέον, έσοδά τους.
«Αποστολέας» των προστίμων είναι κυρίως η Ευρώπη (όχι πως δεν υπάρχουν και «αμερικανικής προέλευσης», αλλά είναι σαφώς μικρότερα), σε εθνικό ή υπερεθνικό επίπεδο και «παραλήπτης», οι ‘συνήθεις ύποπτοι’: Apple, Amazon, Google, Meta και Microsoft. Μονάχα μέσα στην περασμένη εβδομάδα και την ίδια ημέρα (Τετάρτη), η ιρλανδική Επιτροπή Προστασίας Δεδομένων επέβαλε στη Meta πρόστιμο 414 εκ. δολαρίων για παραβιάσεις των κανόνων του GDPR, όσον αφορά στη διαχείριση των προσωπικών στοιχείων των χρηστών και την αποστολή προσωποποιημένων διαφημίσεων. Επίσης, την ίδια ημέρα, η Γαλλία επέβαλε πρόστιμο 8,5 εκ. δολαρίων στην Apple, για προσωποποιημένες διαφημίσεις σε χρήστες iPhone, κατηγορώντας την πως έτσι παραβιάζει το γαλλικό Data Protection Act. H Meta, πάντως, ανακοίνωσε ότι θεωρεί την προσωποποίηση «κάτι φυσικό και αυτονόητο» για μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, προσθέτοντας ότι θα ασκήσει έφεση στην απόφαση και στην επιβολή προστίμου.
Κι εδώ είναι που διαπιστώνουμε, άλλη μια φορά, τη διαφορά απόψεων που δικαιολογεί και τον τίτλο αυτού του σχολίου: οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες προσπαθούν να πατήσουν ταυτόχρονα σε δυο «βάρκες», την αμερικανική (ή έστω, τη διεθνή) και την ευρωπαϊκή. Μόνο που η δεύτερη «κουνάει» πολύ περισσότερο, λόγω του πολύ αυστηρότερου κανονιστικού πλαισίου της «γηραιάς ηπείρου», με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βρουν την ισορροπία τους και να πέφτουν τα πρόστιμα, βροχή.
Και να πεις ότι οι Ευρωπαίοι δεν τους είχαν προειδοποιήσει; Κάθε άλλο! Η αρμόδια αντιπρόεδρος της Επιτροπής, Μαργκρέτε Βεστάγκερ, είχε φροντίσει να επαναλάβει τη θέση των Βρυξελλών, μιλώντας στην Ουάσιγκτον, μόλις λίγες ημέρες πριν ‘χτυπήσουν οι καμπάνες’ τονίζοντας ότι «στην Ευρώπη έχουμε νομοθεσία που λέει πως εσείς, οι πλατφόρμες παροχής δικτυακών υπηρεσιών, πρέπει να προσαρμόσετε τα συστήματά σας στο δικό μας πλαίσιο και τους κανόνες». Φαίνεται πως αυτό δεν έγινε, τελικά, είτε εν μέρει είτε στο σύνολό του…
Οι Ευρωπαίοι, προφανώς, δεν κάνουν πίσω, ακολουθώντας πιστά τον δρόμο που εκείνοι χάραξαν (‘οι Αμερικανοί καινοτομούν και οι Ευρωπαίοι νομοθετούν’, είναι η κλασική ‘μάντρα’, στην τεχνολογική αγορά) με την ενεργοποίηση του GDPR, το 2018. Τον ‘διαπλάτυναν’, μάλιστα, ακόμα περισσότερο πέρυσι, με δυο ακόμα πλαίσια: τις Digital Markets και Digital Services Acts, που βάζουν ακόμα αυστηρότερους κανόνες στη λειτουργία των διεθνών παρόχων και γενικότερα των gatekeepers των ψηφιακών υπηρεσιών στο Διαδίκτυο, με στόχο πάντα την προστασία των προσωπικών δεδομένων των χρηστών, τον περιορισμό της κυκλοφορίας ακατάλληλου περιεχομένου, αλλά και την ενίσχυση του ανταγωνισμού, με τον οποίο οι ‘συνήθεις ύποπτοι’ δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά…
Μάλιστα, το club διευρύνεται, αν συντρέξουν οι κατάλληλες αφορμές, όπως έγινε τους τελευταίους μήνες με τις εξελίξεις και, εν τέλει, την εξαγορά του Twitter από τον Ίλον Μασκ, που φρόντισε ευθύς εξαρχής να βάλει τη δική του, δεόντως αλλοπρόσαλλη, σφραγίδα στη γνωστή πλατφόρμα. Ένα από τα πρώτα μηνύματα που έλαβε, ήταν αυτό του Ευρωπαίου Επιτρόπου, Τιερί Μπρετόν (που φρόντισε να τον επισκεφτεί και στις ΗΠΑ, για να συζητήσουν πρόσωπο με πρόσωπο), σύμφωνα με το οποίο «το (γαλάζιο) πουλάκι θα πετάξει στην Ευρώπη σύμφωνα με τους δικούς μας κανόνες»… Ο Μασκ συγκατατέθηκε, βεβαίως, αλλά μένει να δούμε αν και κατά πόσο θα εφαρμόσει την υπόσχεσή του.
Και η άλλη ‘βάρκα’, η αμερικανική; Η αλήθεια είναι ότι κι εκεί γίνονται κάποιες κινήσεις, καθώς ειδικά οι Δημοκρατικοί δεν παύουν να πιέζουν, με στόχο να περιορίσουν την τεράστια ισχύ των μεγάλων τεχνολογικών εταιριών, όμως οι εσωτερικές έριδες, το σημαντικό πολιτικό κόστος, ο πόλεμος των lobbies, αλλά και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται, δεν έχουν για την ώρα κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα. Έτσι, οι Ευρωπαίοι μένουν ουσιαστικά μόνοι σ’ αυτόν τον άνισο αγώνα – τα ταμεία γεμίζουν, πάντως…
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
