Στο πιο «αιχμηρό» ίσως αγκάθι στον ατέρμονα αγώνα επιχειρήσεων, οργανισμών αλλά και χωρών για ανάπτυξη -που συνδυάζεται, βεβαίως, με την πολυπόθητη αύξηση σε έσοδα και κέρδη- έχει αναδειχθεί, τους τελευταίους μήνες, το πρόβλημα της έλλειψης επεξεργαστών.
Αν ένα από τα παράπλευρα «κέρδη» της πανδημίας ήταν η καταλυτική δράση της στην υιοθέτηση με συνοπτικές διαδικασίες νέων τεχνολογικών λύσεων και ψηφιακών εφαρμογών σε πάμπολλες χώρες μεταξύ των οποίων και στη δική μας, μια από τις σημαντικότερες παράπλευρες «ζημίες» (προσοχή, δεν αναφέρομαι στην ίδια την πανδημία και το βαρύτατο κόστος της για την ανθρωπότητα σε ζωές, πόνο και χρήμα) είναι σίγουρα η συνεχιζόμενη έλλειψη, που έχει ως τώρα ανατρέψει αμέτρητα σχέδια και στρατηγικές.
Χωρίς επεξεργαστές, λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν, καθώς αποτελούν βασικά και αναντικατάστατα μέρη της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων μας περιβάλλουν, από τους υπολογιστές, τα κινητά μας και τις κάθε λογής συσκευές στη δουλειά και στο σπίτι, ως τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα, τα διεθνή δίκτυα επικοινωνίας και το ίδιο το Internet…
Με δεδομένη και συνεχώς διογκούμενη, λοιπόν, αυτή την ανάγκη, οι υφιστάμενοι κατασκευαστές καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες προκειμένου να ενισχύσουν την παραγωγή τους, εξορθολογίζοντας παράλληλα τις αλυσίδες τροφοδοσίας, ώστε να καλυφθούν εκ των ενόντων οι αυξημένες παραγγελίες (μέχρι και φαινόμενα ‘μαύρης’ αγοράς και πλειστηριασμών για κάποια περιζήτητα τσιπ έχουν αναφερθεί, εξ ου και η παραλλαγή της πασίγνωστης παροιμίας στον τίτλο), έως ότου κτίσουν καινούρια εργοστάσια και νέες γραμμές παραγωγής.
Όμως, από την άλλη, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη και η σπουδή κρατών και συνασπισμών να «πάρουν το παιχνίδι στα χέρια τους», δίνοντας κίνητρα για τη δημιουργία τοπικών εργοστασίων και προωθώντας, με τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος, στρατηγικές οι οποίες θα τους επιτρέψουν να εξασφαλίσουν ικανοποιητική διαθεσιμότητα και ροή των αναγκαίων για την «επιβίωσή» τους, τσιπ.
Σ’ αυτό το πνεύμα, ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος, Τιερί Μπρετόν, τόνισε πριν από λίγους μήνες τη μεγάλη σημασία που έχει για την Ευρώπη η διαμόρφωση μιας κοινής στρατηγικής -με την οποία πρέπει να συμμορφωθούν όλες οι χώρες-μέλη- κι ενός κοινού οράματος για τα επόμενα χρόνια, που θα υλοποιηθεί με την εφαρμογή του European Chips Act.
Κατά τον επίτροπο, η νέα πράξη πρέπει να καλύπτει τρεις διαστάσεις: της έρευνας (υποδεικνύει ως βέλτιστα παραδείγματα, ερευνητικούς φορείς με παγκόσμια πρωτοπορία στο Βέλγιο, τη Γαλλία και τη Γερμανία), της εξασφάλισης τοπικής παραγωγικής δυνατότητας (εδώ η Ευρώπη υστερεί, καθώς από σχεδίαση πάμε καλά, όμως τα μεγάλα εργοστάσια βρίσκονται στην Ασία) και της διαμόρφωσης ενός ευέλικτου πλαισίου για διεθνή συνεργασία. Ήδη, ως φορέας υλοποίησης δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Συμμαχία στους Ημιαγωγούς (European Alliance on Semiconductors), με επόμενο βήμα -κατά τον κ. Μπρετόν- τη δημιουργία αντίστοιχου χρηματοδοτικού οργάνου (European Semiconductor Fund), που θα αναλάβει το «δια ταύτα»...
Οι χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι οι μοναδικές που ανησυχούν για το μέλλον τους σ’ αυτόν τον παγκόσμιο αγώνα για αυτάρκεια και κυριαρχία. Πριν από λίγες ημέρες, για παράδειγμα, η Φλόριντα στις ΗΠΑ (εκεί, εκτός από την εθνική-ομοσπονδιακή στρατηγική, που αναμένεται να εκφραστεί με τη διάθεση ποσού άνω των 50 Β$ σε παλιούς και νέους κατασκευαστές, οι Πολιτείες διαμορφώνουν παράλληλα τη δική τους ατζέντα) ανακοίνωσε πρόγραμμα σχεδόν 10 Μ$ για τη βελτίωση των αναγκαίων υποδομών και την εκπαίδευση ανθρώπινου δυναμικού που θα μπορούσε να στελεχώσει μελλοντικά εργοστάσια κατασκευής επεξεργαστών.
Στην Κορέα, η Samsung υλοποιεί επενδυτικό πρόγραμμα 100 Β$, κτίζοντας εργοστάσια ακόμα και στις ΗΠΑ (Τέξας), η Ιαπωνία προσφέρει ενισχύσεις σχεδόν 7 Β$ για να προσελκύσει κατασκευαστές στο έδαφός της, ενώ και η Ινδία ετοιμάζει 10 Β$ για τη στήριξη των εγχώριων κατασκευαστών επεξεργαστών. Όμως, η γιγαντιαία Taiwan Semiconductor Manufacturing τους ξεπερνάει, διαθέτοντας μόνο φέτος 40 Β$, για να μείνει στην κορυφή, με τις «ευλογίες» της προέδρου της χώρας Tsai Ing-wen, που βλέπει τη χώρα της ως κέντρο όλης της κατασκευαστικής δραστηριότητας στους επεξεργαστές, στην Ασία,
Αμφιβάλλει κανένας για την τεράστια πολιτική (εκτός από οικονομική) σημασία που έχει για την επιβίωση της Ταιβάν ως χώρας ο κρίσιμος ρόλος της ως «γενέτειρας» της μεγάλης πλειοψηφίας των τσιπ που χρησιμοποιούνται απανταχού της Γης;
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
