Καλώς σας βρήκαμε, μετά τις διακοπές, και μη παρεξηγείτε τον τίτλο μας! Δεν πήραν φωτιά τα μπατζάκια μας, ούτε έχουμε πυρκαγιά στη γειτονιά μας κι ας δείχνει ένα «αξιοπρεπές», πλην ασυνήθιστο για την εποχή, 35άρι το θερμόμετρο, την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές… Το πρόβλημα είναι για την ώρα θεωρητικό, έστω κι αν απειλεί να γίνει πρακτικό και επώδυνο, αν δεν λάβουμε εγκαίρως τα μέτρα μας…
Ας τα πιάσουμε, λοιπόν, από την αρχή: με δεδομένο ότι έχουμε ήδη μπει σε μια περίοδο παράξενης ημι-κανονικότητας, όπου επανέρχονται (γιατί, ίσως, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά) οι δραστηριότητες της καθημερινότητάς μας, ένα από τα πιο «φλέγοντα» (να άλλη μια χρησιμότητα του πυροσβεστήρα, που λέγαμε παραπάνω) ζητήματα, είναι η προσαρμογή όλων μας στον νέο τρόπο εργασίας, ακολουθώντας τις επιβεβλημένες λόγω πανδημίας προδιαγραφές.
Κι από ποια βάση, παρακαλώ; Πολύ σπίτι – λίγο γραφείο – κάποιες συναντήσεις live με μάσκα και αντισηπτικά – περισσότερο Zoom / Skype / Webex ή όποια άλλη εφαρμογή τηλεδιάσκεψης προτιμάει ο καθένας. Α, και πολύ άγχος – βάλτε το κι αυτό στο λογαριασμό, γιατί τα αποτελέσματα των πρώτων (αμερικάνικων μεν, αλλά καλομελέτα κι έρχεται…) ερευνών είναι δεόντως ανησυχητικά! Έδειξαν, για παράδειγμα, ότι στα τέλη Ιουλίου το 75% των ερωτηθέντων βίωνε καταστάσεις burn-out, με το 40% να τις αποδίδει στο στρες λόγω της πανδημίας.
Η μεγάλη πλειοψηφία τους (76%) εργαζόταν τότε remotely και είχε ομολογήσει ότι δεν μπορούσε να συμβιβάσει εύκολα τις απαιτήσεις της δουλειάς, με εκείνες του σπιτιού, αλλά και της φροντίδας των παιδιών, με τις όποιες εκπαιδευτικές δραστηριότητες τους αναλογούσαν. Οι «θολές» διαχωριστικές γραμμές μεταξύ σπιτιού και δουλειάς, είναι ένα από τα πάγια συμπεράσματα όλων των σχετικών ερευνών, που έχουμε δει, τους τελευταίους μήνες… Και, για να επανέλθουμε στην προηγούμενη έρευνα, την πανδημία ως στρεσογόνο παράγοντα ακολουθούσαν τα οικονομικά (μέγα θέμα, για εκατομμύρια αμερικανικές οικογένειες, καθότι τα κρατικά επιδόματα δεν αφορούσαν τους πάντες), οι πολιτικές εξελίξεις (χρονιά εκλογών, γαρ), θέματα υγείας στην οικογένεια κλπ.
Η «θεραπεία» που προτείνουν για το πρόωρο burn-out -και, σε κάποιο βαθμό, θα μπορούσε να καλύπτει επίσης την ελληνική πραγματικότητα- οι Αμερικανοί ειδικοί, είναι ο καθορισμός ορίων μεταξύ σπιτιού – εργασίας (ακόμα και φυσικών, ένας συγκεκριμένος χώρος, όπου είναι εφικτό, ή χρονικών – τέλος τα τηλεφωνήματα και τα mail για εργασιακά θέματα, έπειτα από κάποια ώρα), η ενίσχυση των προσωπικών δραστηριοτήτων, η υιοθέτηση πιο χαλαρού ωραρίου, ακόμα και η αναζήτηση βοήθειας σε θέματα πνευματικής υγείας, αν τα πράγματα δείχνουν να επιδεινώνονται. Κι απ’ ό,τι διαβάζουμε, αυτό δεν είναι καθόλου σπάνιο… Αλλιώς, δεν θα έφτανε η Google στο σημείο να δίνει οδηγίες διαβίωσης στους εργαζομένους της που, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εργάζονται όλοι πλέον από το σπίτι για λόγους ασφαλείας και θα συνεχίσουν να το κάνουν -όπως ανακοίνωσε ο CEO της εταιρίας, Σουντάρ Πιτσάι- τουλάχιστον ως τον Ιούλιο του 2021…
Οι σημαντικότερες από αυτές, είναι η σταθερή και ενεργή συμμετοχή στις τηλεδιασκέψεις (καθώς είναι ο μόνος τρόπος να μείνουν κοινωνικά «δεμένες» οι ομάδες εργασίας), με κάμερα και φανερό ενδιαφέρον, χωρίς ανοικτά κινητά ή άλλα διασπαστικά της προσοχής «εργαλεία», αλλά και η κατά το δυνατόν τήρηση των εσωτερικών προδιαγραφών της εταιρίας…
Επίσης, συνιστάται η χρήση του πιο αποτελεσματικού κατά περίπτωση μέσου (mail – μήνυμα – video call) για μια ποιοτική επικοινωνία, ενώ εκτεταμένες είναι και οι συστάσεις προς τους υπαλλήλους της εταιρίας να προσέχουν την υγεία τους, με την ιδιαίτερη παραίνεση να σταματούν κάθε μια ώρα τη δουλειά και να σηκώνονται, για λίγο, από το γραφείο. Ο φόβος του burn-out μάλλον είναι και εδώ ισχυρός…
Ακόμα κι αν υποπτεύονται, πάντως, ότι οδεύουν προς «κάψιμο», οι Αμερικανοί εργαζόμενοι (όπως αποκαλύπτει η έρευνα, στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως) μάλλον δεν ξέρουν τι να κάνουν με το πρόβλημά τους. Μόλις το 21% των ερωτηθέντων απάντησε ότι μπόρεσε να έχει μια ανοικτή και εποικοδομητική συζήτηση γι’ αυτό το θέμα με το τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού, στις επιχειρήσεις όπου εργάζονται, όμως το 56% αποκάλυψε ότι στη δική τους περίπτωση «το HR Department δεν ενθαρρύνει τέτοιου είδους συζητήσεις»…
Ο πυροσβεστήρας που λέγαμε στην αρχή και στον τίτλο μάλλον πρέπει να είναι σε ατομική συσκευασία και για αυστηρά προσωπική χρήση…
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
