Δεν ξέρω γιατί, όμως, τελευταία όλο και πιο συχνά μου έρχεται στο νου το ρεφρέν εκείνης της παλιάς, γλυκόπικρης καντάδας που τραγουδούσε πριν από κοντά 70 χρόνια, ο Νίκος Γούναρης: «Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί», έλεγε ο «τροβαδούρος της Αθήνας», συγκρίνοντας τον παλιό και τον νέο τρόπο ζωής, με έντονο βεβαίως τον ρομαντισμό εκείνης της εποχής. Ίσως γιατί, σε πρακτικό πλέον κι όχι ρομαντικό επίπεδο, κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις μετά-πανδημία ημέρες μας, καθώς τα μέτρα και τα αντίμετρα για τον περιορισμό των πιθανοτήτων εξάπλωσης του κορωνοϊού αλλάζουν άρδην την ως τώρα καθημερινότητά μας...
Έχω ήδη γράψει κάμποσες φορές για τις ανατροπές που έφερε η πανδημία στον τρόπο που εργαζόμαστε – η εποχή του Work From Home, σταδιακά πιστεύω ότι θα δώσει τη θέση της σε μια υβριδική μορφή, που θα περιλαμβάνει περισσότερο «σπίτι», και λιγότερο «γραφείο». Κάτι σαν ‘μέρα παρά μέρα’ μπορεί είναι μια πιθανή λύση, καθώς η ανάγκη για social distancing δεν επιτρέπει τον συνωστισμό πολλών ατόμων στους ίδιους χώρους. Οι virtual χώροι δουλειάς είναι μονάχα μια από τις ανατροπές, αν και η συγκεκριμένη έχει τη δυναμική να αλλάξει στο μέλλον τις ισορροπίες ανάμεσα στο κέντρο της πόλης και τα προάστεια, επιτρέποντας ακόμα και τη διαμονή εκτός αυτών. Όπως σημειώνει στο πιο πρόσφατο τεύχος του ο έγκυρος Economist, «ως τον 19ο α., οι περισσότεροι άνθρωποι εργάζονταν μέσα ή κοντά στα σπίτια τους. Ίσως οι μελλοντικοί κοινωνιολόγοι να θεωρήσουν το 2020 ως τη χρονολογία έναρξης μιας νέας εποχής».
Είμαι, επίσης, σίγουρος ότι έχετε ήδη βιώσει τι γίνεται στις τράπεζες και τα φαρμακεία (ουρές απέξω, αντί για μέσα), τα σούπερ-μάρκετ και τη λιανική (είσοδος μονάχα με κάρτα και ελεγχόμενο αριθμό πελατών), την εστίαση και την αναψυχή (αραία-αραία, να φαινόμαστε καμιά σαρανταρέα…). Καθώς τις επόμενες ημέρες θα ανοίξουν σταδιακά τα υπόλοιπα καταστήματα και οι χώροι συγκέντρωσης κόσμου, θεωρώ μάλλον σίγουρο ότι θα προστρέξουμε άλλη μια φορά στη βοήθεια της τεχνολογίας, για να καταφέρουμε να συνδυάσουμε την απαραίτητη λειτουργικότητα με τις αναγκαίες προφυλάξεις.
Σαν τι να κάνουμε; «Κάνε το, όπως η Ο2», θα μπορούσα να σας απαντήσω, μιας και διάβασα μόλις πρόσφατα τι ετοιμάζει η βρετανική τηλεπικοινωνιακή εταιρία, από τις 15 Ιουνίου και μετά, που θα ανοίξουν πάλι τα καταστήματα του δικτύου της, μετά το lockdown και την αναμόρφωσή τους σύμφωνα με τις επιταγές της «νέας κανονικότητας». Τα “future stores” της Ο2, λοιπόν, δεν θα έχουν πλέον ουρές, καθώς όλες οι συναντήσεις θα γίνονται με ραντεβού (όπως και στις δικές μας ΔΟΥ, δηλαδή, αλλά και σε κάποια τραπεζικά υποκαταστήματα) – ο πελάτης θα λαμβάνει SMS, όταν φτάνει η σειρά του να συναντηθεί με τον υπάλληλο, με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να έχουν άμεση προτεραιότητα, με απλή επίδειξη ταυτότητας…
Οι άνθρωποι της εταιρίας υποστηρίζουν πως η λιανική στις τηλεπικοινωνιακές έχει ήδη αλλάξει (κάτι που ισχύει ως ένα βαθμό και στη χώρα μας, όπου ετοιμάζονται σημαντικές αλλαγές στα δίκτυα, με τους εργαζόμενους να αναβαθμίζονται από πλευράς γνώσεων και καθηκόντων σε telecom gurus…). Κύριος στόχος είναι πλέον το υψηλότερο επίπεδο εξυπηρέτησης του πελάτη, επομένως τι καλύτερο υπάρχει από την προσωπική επαφή, πάντα με τη βοήθεια της τεχνολογίας, με ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό; Οι συναντήσεις -λένε στην O2- θα είναι γρήγορες και διαφωτιστικές, οι αποδείξεις στο ταμείο θα στέλνονται στο e-mail του πελάτη, παντού θα υπάρχουν οθόνες με πληροφορίες και, φυσικά, τα απαραίτητα αντισηπτικά μαντηλάκια, γάντια και τζελ, σε συνδυασμό με σχολαστική καθαριότητα των χώρων και των συσκευών.
Κι όπως όλα δείχνουν, αυτή θα είναι η νέα μορφή των πραγμάτων που θα έρθουν, όχι μονάχα για την Ο2 και το δίκτυό της, αλλά και για πάρα πολλά ακόμα δίκτυα σε παρεμφερείς και μη κλάδους, σ’ όλη την Ευρώπη. Φτάνει μόνο να σκεφτείτε ότι ξεκινάει πλέον στη χώρα μας η επικοινωνία των εφοριακών με τους φορολογουμένους (αρχικά, για την απόδοση κλειδάριθμου), μέσω προκανονισμένης βιντεοκλήσης. Και δε χρειάζεται να τσιμπηθείτε για να ξυπνήσετε, αλήθεια είναι!
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
