Όπως συμβαίνει σε κάθε ανατροπή των όσων ξέρουμε, γνωρίζουμε, πράττουμε καθημερινά, έτσι και τώρα -με αφορμή την «επιδρομή» του κορωναϊού- είναι σχεδόν σίγουρο ότι κι αυτή η δοκιμασία θα αφήσει τα σημάδια και τις επιπτώσεις της σε όλους μας, σ’ άλλους περισσότερο και σ’ άλλους λιγότερο. Ειδικά στο χώρο της Τεχνολογίας (αυτά ξέρουμε, αυτά μολογάμε…) δεν χωράει αμφιβολία ότι οι μεγάλες βιομηχανίες δεν πρόκειται να ξαναβάλουν «όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι», για να μην την πάθουν όπως τώρα που -με την Κίνα, τη βασική προμηθεύτριά τους σε προϊόντα και εξαρτήματα, αποκλεισμένη λόγω καραντίνας- βλέπουν τις τροφοδοτικές αλυσίδες των εργοστασίων τους διαλυμένες και τα ράφια στις αποθήκες τους σχεδόν αδειανά…
Τα εργοστάσιά τους (όσα δεν είναι στην ίδια την Κίνα, όπου έχουν κλείσει εντελώς) τις τελευταίες ημέρες ανθυπολειτουργούν, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων – μεγάλα και μικρά καράβια κλυδωνίζονται το ίδιο σ’ αυτή την ιο-φουρτούνα. Κι όταν με το καλό (όπως ευχόμαστε όλοι) κοπάσει σε εύλογο χρόνο η τρικυμία, εκεί να δεις «τραγούδια» που θα ακούσουμε…
Το πάθημα (που ήδη έχει τεράστιο κόστος, χωρίς να μετρήσουμε το ανυπολόγιστο των χαμένων ζωών) πιθανότατα θα έχει γίνει μάθημα και οι αλλαγές στην παραγωγή και στις συναφείς διαδικασίες, όπως πχ. η διανομή, αναμένεται να είναι σαρωτικές: αφενός, η διασπορά των εργολαβιών θα είναι πια εκ των ων ουκ άνευ -δεν θα στρέφονται άπαντες στην Κίνα όπως γινόταν ως τώρα, αλλά θα απευθυνθούν και σε άλλες χώρες (επίσης ασιατικές, καταπώς φαίνεται, λόγω των χαμηλών εργατικών), οι οποίες σίγουρα θα τρέξουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία- αφετέρου, αρκετοί θα προχωρήσουν ακόμα ταχύτερα στην υιοθέτηση πρακτικών Industry 4.0, με τη μετασκευή των υφιστάμενων και τη δημιουργία νέων, εξελιγμένων παραγωγικών μονάδων – βλέπε smart factories.
Σ’ αυτά τα υπερσύγχρονα εργοστάσια, «κτισμένα» με διαφορετική νοοτροπία από τα «παλιά», οι ρομποτικές διατάξεις θα αφθονούν και θα συνεργάζονται στενά με συγκριτικά λιγότερους, αλλά πολύ πιο εξειδικευμένους εργαζομένους, οι οποίοι θα αξιοποιούν όλες τις σύγχρονες δυνατότητες: επαυξημένη και εικονική πραγματικότητα (AR/VR), μηχανική μάθηση κι ό,τι άλλο από το «portfolio» της Τεχνητής Νοημοσύνης βρει γρήγορα το δρόμο προς την παραγωγή.
Όμως, θα υπάρχουν κι άλλες ανατροπές: τα πολύ μεγάλα συνέδρια, τα summits και τα mega-congresses δεν τα βλέπω, επίσης, καλά… Έπειτα από 30 τόσα χρόνια, δεν έγινε φέτος για πρώτη φορά το MWC – η Βαρκελώνη κλαίει και το γράψαμε. Στον GSMA, τους οργανωτές του, επικρατεί σοκ και δέος -σύμφωνα με εσωτερική πληροφόρηση της στήλης- αλλά και αγωνία για την επόμενη μέρα. Όταν οι περιστάσεις σε αναγκάζουν να μην κάνεις πράγματα που για χρόνια θεωρείς απαραίτητα και, παρόλα αυτά, βλέπεις ότι η ζωή συνεχίζεται κανονικά, όσο να ‘ναι, κάποιες εδραιωμένες πεποιθήσεις τρίζουν…
Τα μεσαία συνέδρια πιθανότατα να μη θιγούν τόσο, τα μικρά ακόμα λιγότερο, μαζί με τα σεμινάρια και τα εργαστήρια – θα βοηθήσει και η τεχνολογία, ίσως περάσουμε σε έναν συνδυασμό live παρουσιάσεων, ολογραμμάτων και τηλεπαρακολούθησης. Λύσεις θα βρεθούν, αλλά τα μεγάλα, που απαιτούν προετοιμασίες μηνών και υπερβολικές δαπάνες για μονάχα τρεις ή τέσσερις ημέρες, ίσως πέσουν κι αυτά θύματα του ιού, όπως ήδη γράφουν αρκετά διεθνή ΜΜΜ, σημειώνοντας πως ακόμα κι αν επιζήσουν, θα βγουν σίγουρα «λαβωμένα» από αυτή την αντιπαράθεση.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε και τις αλλαγές που δρομολογούνται στον τρόπο δουλειάς: οι εταιρίες που πουλάνε λύσεις τηλε-εργασίας έχουν κάνει την τύχη τους, τις τελευταίες ημέρες, προσφέροντας μαζικά εφαρμογές τόσο στον δημόσιο, όσο -πολύ περισσότερο- στον ιδιωτικό τομέα. Μεγάλοι οργανισμοί, τράπεζες, επιχειρήσεις εκατοντάδων ατόμων βρίσκουν πλέον στην τηλε-εργασία τη λύση για να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους, ξεπερνώντας τις πρόσφατες απαγορεύσεις με στόχο τον περιορισμό του προβλήματος. Κι αν η δοκιμή αυτή αποδειχθεί επιτυχής, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως έπειτα από κάποιους μήνες που θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, όλα θα είναι όπως πριν. Κανείς δεν θα μπορεί να αγνοήσει τον νέο, εναλλακτικό τρόπο εργασίας που έχει πολλαπλά κοινωνικά και οικονομικά οφέλη, αλλά διστάζαμε ως τώρα να τον εφαρμόσουμε. Μια αρχή φτάνει να γίνει -έστω και εξ ανάγκης- για να αρχίσει να «ξηλώνεται το πουλόβερ» της ακαμψίας…
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
