Ο παράξενος (μισο-αγγλικός – μισο-λατινικός) τίτλος, που ίσως σας ξάφνιασε, αποτελεί προφανώς προϊόν αναγκαίας προσαρμογής σ’ αυτά που θέλω να σας πω και στο πρωτότυπό του (Hannibal ante portas) αντήχησε εκκωφαντικά στη Ρώμη, εκεί γύρω στο 215 π.Χ., όταν ο Αννίβας με το στρατό των Καρχηδονίων πλησίαζε απειλητικά στα τείχη της «αιωνίας πόλης», την οποία τελικά δεν κατέλαβε. Έκτοτε χρησιμοποιείται για να εκφράσει την αμεσότητα μιας εξέλιξης, η οποία βρίσκεται προ των πυλών και ενίοτε είναι επικίνδυνη – στην περίπτωσή μας, όμως, οι κίνδυνοι (γιατί, κάποιοι σίγουρα υπάρχουν, όπως συμβαίνει σ’ όλες τις «πρώτες φορές») είναι πολύ λιγότεροι από τα κέρδη, συμβάλλοντας στην επαλήθευση μιας ακόμα σημαντικής τάσης: ολοένα και περισσότερο επικρατεί το «Everything-as-a-Service», δηλαδή η προσφορά των πάντων με τη μορφή υπηρεσίας, που ουσιαστικά αφαιρεί κάθε νόημα από την ανάγκη της ιδιοκτησίας…
Βεβαίως κάποια προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά έρευνες δείχνουν πως το ποτάμι μάλλον δεν γυρίζει πίσω – η πρόσφατη, της ARS Technica, μπορεί να έδειξε ότι ένας στους δυο ερωτηθέντες εκπρόσωποι μεγάλων εταιριών (ποσοστό 56%, για την ακρίβεια) δεν έχουν μεταφέρει ακόμα τις εφαρμογές και τις υπηρεσίες τους στο cloud (πιο σωστά, εκτός των δικών τους data centers), αλλά οι βέντορες αυτό δεν το θεωρούν πρόβλημα – αντίθετα, το αντιμετωπίζουν ως άριστη ευκαιρία για ακόμα μεγαλύτερες πωλήσεις… Αρκεί, βεβαίως, να βρουν τον τρόπο για να ξεπεράσουν τους δισταγμούς εκείνων που ακόμα θεωρούν ότι -στο πλαίσιο της μετάβασης- θα χάσουν τον έλεγχο των δεδομένων τους, αν τα παραδώσουν σε «ξένους». Από την άλλη, είναι τόσο πολλές οι προσφορές και οι υβριδικές λύσεις από τους βέντορες, που αργά ή γρήγορα φαίνεται ότι θα κάμψουν τους δισταγμούς, ιδιαίτερα αν υπολογίσει κανείς το αναμφισβήτητο οικονομικό όφελος από την ενοικίαση έναντι της αγοράς συν την απαλλαγή από οποιαδήποτε ευθύνη για τη συντήρηση και αναβάθμιση της αναγκαίας υποδομής.
Φυσικά, οι παροχές as-a-Service δεν είναι κάτι καινούριο – διάφορες μορφές τους (για λογισμικό, υποδομές, πλατφόρμες, ασφάλεια κλπ.) τις συναντάμε για περισσότερο από δέκα χρόνια πια. Η ιδιοκτησία δίνει σταδιακά τη θέση της στη συνδρομή, με πιο πρόσφατες προσθήκες στον παραπάνω κατάλογο την κυβερνοασφάλεια, τον αποθηκευτικό χώρο και τις βάσεις δεδομένων. Το private cloud (που εξακολουθεί να επαληθεύει τη σοφή ρήση «τα εν οίκω, μη εν δήμω) κάνει πλέον στενή παρέα με το public cloud και τις υβριδικές λύσεις. Κι όλα δείχνουν πως σύντομα (αν δεν έχει ήδη γίνει κι απλώς δεν το ξέρουμε) θα βγουν στην αγορά αυτοματοποιημένες λύσεις, όπου όλες οι προσφερόμενες υπηρεσίες θα ελέγχονται (με διαφορετικό βαθμό πρόσβασης, ασφαλώς, για κάθε χρήστη) από ένα μοναδικό σημείο, τα δεδομένα και οι εφαρμογές θα μεταφέρονται κατά βούληση εξουδετερώνοντας στην πράξη τα «νεφελώματα» και τις ερωτήσεις του τύπου τι υπάρχει πού και πώς, το επίπεδο ασφαλείας θα είναι αναβαθμισμένο και «κλειδωμένο» με αυστηρά SLAs, ενώ οι απαραίτητοι για τη βέλτιστη λειτουργία πόροι (άρα και το κόστος τους) θα αυξάνουν ή θα λιγοστεύουν με το πάτημα ενός κουμπιού…
Αυτό που χρειάζεται, βεβαίως, είναι αποφασιστικότητα από τη μια και υπομονή από την άλλη. Τα προβλήματα στην υλοποίηση -που, δυστυχώς ή ευτυχώς, για να πετύχει όσο γίνεται περισσότερο, πρέπει να είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα κάθε επιχείρησης- είναι υπαρκτά, όμως υπαρκτή είναι και η ανάγκη γι’ αυτή τη μετάβαση, καθώς αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για τον ψηφιακό μετασχηματισμό επιχειρήσεων και οργανισμών. Χωρίς την υιοθέτησή του, μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια, το μέλλον κάθε άλλο παρά ευοίωνο φαντάζει σε έναν κόσμο και μια αγορά που αλλάζει ταχύτατα… Διεξοδική μελέτη της κατάστασης, συγκέντρωση των αναγκαίων πόρων, εύρεση ικανών συμβούλων και έναρξη της υλοποίησης, είναι τα διαδοχικά βήματα. Αν βρεθεί και το κατάλληλο, φιλικό προς τους χρήστες, σύστημα διαχείρισης, όπως λέγαμε παραπάνω, τόσο το καλύτερο για όλους…
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
