Σε πρόσφατη συζήτηση που είχα με πολύ σημαντικό καθηγητή -Έλληνα, που όμως ζει και διδάσκει στις ΗΠΑ- από τον χώρο της Επιστήμης Υπολογιστών σχετικά με ΑΙ, Μηχανική Μάθηση κλπ., ένα απ’ όσα μου είπε, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση: ούτε λίγο – ούτε πολύ, μου τόνισε ότι «καλά που υπάρχει η Ευρώπη και κρατάει όσο μπορεί τις άμυνες στο θέμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων…». Έχοντας ιδία πείρα από τις αμερικανικές διαθέσεις (να μην πούμε για τις κινεζικές) στο ίδιο θέμα, θεώρησε υποχρέωσή του να εκθειάσει τους Ευρωπαίους για τον φιλικό προς τους χρήστες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ρόλο τους, όπως εκδηλώθηκε με την υιοθέτηση του GDPR και όχι μόνο.

Θα ‘θελα να τον είχα δίπλα μου, πάλι σήμερα, για να συζητήσουμε πάνω στις νέες, «ολόφρεσκες» πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που, μετά τα προσωπικά δεδομένα, έχει πλέον βάλει στο στόχαστρό της και την Τεχνητή Νοημοσύνη, με όλα τα παρελκόμενά της. Ενθαρρυμένη από τη σχεδόν παγκόσμια επικράτηση του GDPR (αφού, στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία, οι επιχειρήσεις δεν νοείται να έχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά, όταν προσεγγίζουν τις εντός και εκτός ΕΕ αγορές), η Επιτροπή παρουσίασε τη Λευκή Βίβλο της για το ΑΙ, η οποία περιγράφει τα επόμενα βήματα τόσο για την ενίσχυση των θετικών δράσεων σ’ αυτόν τον χώρο με τις τεράστιες δυνατότητες, όσο και για την αποφυγή των όποιων αρνητικών, οι οποίες εν δυνάμει εγκυμονούν κινδύνους για όλους μας.

Παράλληλα, δόθηκε στη δημοσιότητα κι ένα πλάνο στρατηγικής, με στόχο τη δημιουργία μέσα στα επόμενα χρόνια «ενός κοινού χώρου ελεύθερης και ασφαλούς διακίνησης δεδομένων» στη «γηραιά ήπειρο». Ως ικανή και αναγκαία συνθήκη γι’ αυτή την εξέλιξη, η Επιτροπή θεωρεί -μεταξύ πολλών άλλων- την απόσυρση των σημερινών νομικών εμποδίων, τα οποία δεν επιτρέπουν -όπως γράφει στο πιο πρόσφατο τεύχος του κι ο πάντα έγκυρος «Economist»- τον διαμοιρασμό δεδομένων μεταξύ των επιχειρήσεων, επομένως και τις επενδύσεις σε υπηρεσίες cloud, οι οποίες διευκολύνουν τέτοιου είδους δράσεις.

Όλα αυτά μπαίνουν κάτω από την πολύ ευρύτερη ευρωπαϊκή ομπρέλα με τον γενικό τίτλο Digital Services Act, που περιγράφει τη νέα ψηφιακή στρατηγική της ηπείρου μας, και αναμένεται να δοθεί μέσα στους επόμενους μήνες στη δημοσιότητα. Προφανώς, όπως έγινε και με το GDPR, οι γίγαντες της ψηφιακής τεχνολογίας έχουν κάθε λόγο να είναι ανήσυχοι – μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο CEO του Facebook, Μαρκ Ζάκερμπεργκ, επισκέφθηκε στις Βρυξέλλες την αρμόδια Επίτροπο Μαργκρέτε Βερστάγκερ, ίσως για να πάρει την κρυάδα από πρώτο χέρι, ενώ είχε προηγηθεί, πριν λίγες εβδομάδες και ο ομόλογός του των Alphabet / Google, Σουντάρ Πιτσάι… Και οι δυο φάνηκαν στις δηλώσεις τους να αποδέχονται κάποια μέτρα ελέγχου εκ μέρους των Βρυξελλών, κάτι που -πάντα κατά τον Economist- δείχνει εμμέσως πλην σαφώς πως η «πολιτική παράλυση» στην Ουάσιγκτον (που μάλλον άλλα την απασχολούν) έχει ολοφάνερα δώσει στην Ευρώπη την ευκαιρία να γίνει ο σημαντικότερος ρυθμιστικός παράγοντας παγκοσμίως σ’ ό,τι αφορά στην υψηλή τεχνολογία.   

Προφανώς, με το ΑΙ τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα, όσο με τα προσωπικά δεδομένα (που υποστηρίχθηκαν ευθύς εξαρχής από τη συντριπτική πλειοψηφία των -φοβισμένων- χρηστών) και μόνο για τον λόγο ότι οι ίδιες οι έννοιες γύρω από την Τεχνητή Νοημοσύνη δεν είναι ξεκάθαρες, αλλά ακόμα αρκούντως νεφελώδεις… Από την άλλη, ο ρόλος της Ευρώπης ως τρίτου, σχετικά ουδέτερου πόλου στον χώρο των Τεχνολογιών Πληροφορικής & Επικοινωνιών (οι άλλοι δύο είναι, προφανώς, οι ΗΠΑ και η Κίνα, που συνεχίζουν να αλληλοσπαράσσονται) ίσως της δώσει κάποιους πολύτιμους πόντους στον αγώνα δρόμου, όχι για την επικράτηση, αλλά τουλάχιστον για τη διατήρηση μιας κάποιας φωνής…

«Μα καλά, εσείς δεν φοβάστε τυχόν ‘αστοχίες’ της Τεχνητής Νοημοσύνης, όταν τόσο πολλά στοιχεία της καθημερινότητάς μας, ένα πλήθος από μηχανές θα εξαρτώνται, τα επόμενα χρόνια, από αυτήν;» ρώτησα, κλείνοντας τη συζήτησή μου με τον διακεκριμένο (Ελληνοαμερικανό πλέον) καθηγητή. «Βεβαίως φοβάμαι, αλλά πόσο χειρότερη μπορεί να είναι μια μηχανή από τον Τραμπ;» ήταν η απάντησή του, για να προσθέσει «η μηχανή τουλάχιστον προγραμματίζεται, εκείνος όχι»!

Είθε οι Ευρωπαίοι να βρουν εγκαίρως (κάποια, τουλάχιστον από) τα κουμπιά του, ελέγχοντας παράλληλα (και πάντα με την καλή έννοια) την αγορά με τα νομοθετικά τους πλαίσια…

[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]