Οι παλιότεροι σίγουρα θα θυμούνται την ‘κλασική’ ζωγραφιά «Ο πωλών τοις μετρητοίς… και ο πωλών επί πιστώσει», που φιλοξενούσαν συνήθως πάνω από το ταμείο, για ευνόητους λόγους, πολλά καταστήματα, κυρίως οπωροπαντοπωλεία.

Χωρισμένη κάθετα στη μέση, είχε στην αριστερή πλευρά έναν καταστηματάρχη-προσωποποίηση της ευμάρειας, να καπνίζει το πούρο του, να απολαμβάνει το ποτό του και να του ‘τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια’ (κατά τη γνωστή λαϊκή έκφραση) με το χρηματοκιβώτιό του γεμάτο πουγκιά με λίρες και πάκα χαρτονομίσματα. Στη δεξιά πλευρά είχε τον ‘επί πιστώσει’ επαγγελματία, να κλαίει τη μοίρα του, με άδεια την ‘κάσα’ και ποντίκια να κόβουν βόλτες δίπλα του, στο πάτωμα.

Οι οικοδεσπότης σας θεωρεί ότι είναι ζήτημα χρόνου να βρεθεί (αν και όχι με εικόνες κι άλλα τέτοια γραφικά) το σύγχρονο αντίστοιχο αυτή της αντίστιξης, μόνο που δεν θα έχει να κάνει με μετρητά και πιστώσεις – η αντίθεση θα είναι μεταξύ αυτού που πωλεί παραδοσιακά κι εκείνου που πωλεί με χρήση Τεχνητής Νοημοσύνης.

Βρισκόμαστε μπροστά σε τεκτονικές αλλαγές στον χώρο του retail -κάποιες έχουν κιόλας αρχίσει- με το eCommerce να κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος, σε σχέση με τους πιο ‘παραδοσιακούς’ τρόπους αγορών, περνώντας βεβαίως πρώτες από τις ενδιάμεσες ‘υβριδικές’ αγορές. Εκείνες τις αγορές, όπου ο καταναλωτής-χρήστης-πελάτες (πολλά καπέλα στο ίδιο κεφάλι) πρώτα ψάχνει και βλέπει δικτυακά εκείνο που θέλει να αγοράσει, κάνει τις συγκρίσεις του και πάει ‘διαβασμένος’, στο φυσικό κατάστημα. Είτε για να ρωτήσει ό,τι περισσότερο χρειάζεται από πλευράς πληροφοριών και δεν το βρήκε δικτυακά, είτε για να δοκιμάσει επάνω του (αν πρόκειται για ρούχο ή παπούτσι) και να προχωρήσει στην αγορά ή (αναλόγως αποτελέσματος) να κοιτάξει για κάτι άλλο, αν δεν μείνει ικανοποιημένος.

Κι αν προσπεράσουμε (μόνο και μόνο επειδή έχουμε ξαναγράψει πολλές φορές γι’ αυτές) τις τεράστιες δυνατότητες που διανοίγονται στον χώρο της εξατομίκευσης των προτάσεων ή προσφορών εκ μέρους των καταστημάτων προς τους καλούς και πιστούς πελάτες τους (των οποίων γνωρίζουν σε γενικές γραμμές κι από προηγούμενες αγορές, τις προτιμήσεις, άρα έχουν μεγάλες πιθανότητες να ‘πέσουν μέσα’), θα πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για μια ακόμα σημαντική εξέλιξη, που δεν είναι άλλη από την εφαρμογή των πρακτόρων (AI agents, σε απλά ελληνικά) και στις αγορές, όπως σε τόσα άλλα θέματα.

Είπαμε και ξαναγράψαμε ότι έχουμε ήδη περάσει στην εποχή του Agentic AI, με τους ψηφιακούς βοηθούς μας να αναλαμβάνουν (ίσως όχι ακόμα στη χώρα μας, αλλά… καλομελέτα κι έρχεται) ολοένα περισσότερα καθήκοντα. Ανάμεσα σ’ αυτά, είναι και οι αγορές. Σίγουρα δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να περάσουμε από το κλείσιμο εισιτηρίων για το θέατρο ή για ένα ταξίδι, στην εντολή για αγορά ρούχων – πάρε μου ένα γαλάζιο πουκάμισο (ο πράκτοράς μας ήδη γνωρίζει το νούμερό μας και τα καταστήματα από τα οποία συνήθως ψωνίζουμε – δεν χρειάζεται να του τα λέμε κάθε φορά).

Κι εδώ είναι που έρχεται μια ακόμα ανατροπή, την οποία επεσήμανε σε πρόσφατο σχόλιό του και το έγκυρο Bloomberg: οι διαφημιστές έχουν μάθει να απευθύνονται σε ανθρώπους-χρήστες για να προβάλουν το ένα ή το άλλο προϊόν / υπηρεσία. Μόνο που σε λίγο καιρό, ο αγοραστής δεν θα είναι άνθρωπος, αλλά ψηφιακός πράκτορας!

Θα πρέπει, λοιπόν, να αναπτυχθεί μια (άλλη;) γλώσσα, ώστε όχι μόνο να συνεννοούνται τα ψηφιακά καταστήματα με τους πράκτορες, αλλά και αυτό να γίνεται αποδοτικά και για τα δυο μέρη. Καλούνται, ουσιαστικά, τα brands να εκπαιδεύσουν κατά κάποιο τρόπο τους πράκτορες ώστε να προτιμούν τα δικά τους προϊόντα κι όχι εκείνα των ανταγωνιστών τους. Κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να βρεθεί, άγνωστο πώς. Άραγε, με παράθεση προδιαγραφών και στοιχείων; Με λόγια και χρώματα; Με ήχους και εικόνες;