Όχι, ρε φίλε… πάλι για ΑΙ θα γράψεις; Ε, ναι…τι άλλο; Αυτό είναι το μέγα (τεχνολογικό και όχι μόνο) θέμα των ημερών – από εκεί θα έρθουν οι μεγάλες ανατροπές κι από εκεί θα κριθεί τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Όσο περνάει ο καιρός και οι νέες εφαρμογές με αξιοποίηση των δυνατοτήτων της Τεχνητής Νοημοσύνης βρίσκουν το δρόμο τους σε πλήθος κλάδους, τόσο περισσότερο εδραιώνεται η πεποίθηση ότι έχουμε να δούμε πολλά ακόμα που θα αλλάξουν, τα αμέσως επόμενα χρόνια, τη ζωή μας.
Καλά το είπε, στις αρχές Αυγούστου, ο CEO της Microsoft, Σάτια Ναντέλα: «μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, της οποίας οι επιπτώσεις θα είναι ανάλογες εκείνων που ζήσαμε το 1995, όταν το Internet μπήκε στην καθημερινότητά μας». «Παλιρροϊκό κύμα» (βλέπε, τσουνάμι) είχε χαρακτηρίσει τότε, σε εσωτερικό memo, αυτή την εξέλιξη ο Μπιλ Γκέιτς, κάνοντας μια πρώτη πρόβλεψη για τα μελλούμενα, τόσο στην αγορά, όσο και στην εταιρεία του, η οποία -φυσικά- επαληθεύτηκε στο ακέραιο, αν δεν υπερκεράστηκε από την πραγματικότητα, τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Μάλιστα, γράφοντας τον περασμένο Μάρτιο στο προσωπικό blog του, το πάντα ενδιαφέρον Gates Notes, ο ιδρυτής της Microsoft εξέφρασε τον ενθουσιασμό του που θα ζήσει και μια τρίτη επανάσταση, στον χώρο της τεχνολογίας.
Μετά την επανάσταση του PC κι εκείνη του Internet, στις οποίες ο ίδιος και η εταιρία του έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο, θεωρεί τον εαυτό του ιδιαίτερα τυχερό, που θα ζήσει άλλη μια, αυτή της Τεχνητής Νοημοσύνης. Τονίζει ότι θα αλλάξουν μεν τα πάντα, αλλά παράλληλα επισημαίνει την ανάγκη να οριστούν οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού, ώστε τα πλεονεκτήματα από την αξιοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης να είναι, τελικά, περισσότερα από τα μειονεκτήματα κι αυτά να ισχύουν για όλους τους χρήστες, απανταχού της Γης, χωρίς διακρίσεις και χωρίς κάποια εξάρτηση από το πόσο πλούσιος η όχι είναι ο καθένας. Όσο για τα προβλήματα που ήδη υπάρχουν και πληθαίνουν, ο Μπιλ Γκέιτς υπογράμμιζε σ’ εκείνο το κείμενο του Μάρτη πως «είμαστε ακόμα στην αρχή και τα περισσότερα από αυτά θα λυθούν, πριν καλά-καλά το καταλάβουμε»…
Βέβαια, ο οικοδεσπότης σας θυμάται πως εκείνες τις παλιές εποχές, η Microsoft δεν ήταν ακριβώς μόνη της στη νεόκοπη και ραγδαία εξελισσόμενη αγορά (υπήρχαν, επίσης, η Oracle, η SUN, η Apple και κάμποσες άλλες ανταγωνίστριες), αλλά μια πρωτοκαθεδρία σίγουρα την είχε. Σήμερα, τα πράγματα είναι πολύ δυσκολότερα γι’ αυτήν κι ας έκανε την πρώτη μεγάλη κίνηση, στηρίζοντας την OpenAI και το Chat GPT, που ουσιαστικά άνοιξε τον «χορό» της Τεχνητής Νοημοσύνης, τον περασμένο Νοέμβριο.
Σήμερα, οι βασικοί ανταγωνιστές που έχουν ενσωματώσει στη στρατηγική τους τις νέες εφαρμογές με χρήση ΑΙ είναι τουλάχιστον τέσσερις (Amazon, Meta, Google, Microsoft) και συνεχίζουν ακάθεκτοι, διεκδικώντας ο καθένας για λογαριασμό του το μεγαλύτερο κομμάτι από μια «πίτα» με πάρα πολλά μηδενικά, αλλά και την κυριαρχία σε μια αγορά που διαρκώς εξελίσσεται, πλέοντας σε αχαρτογράφητα νερά.
Από την πλευρά των χρηστών, επίσης, κανείς δεν αμφιβάλλει πως οι ανατροπές θα είναι πολλές και αναπόφευκτες, αγγίζοντας κάθε κλάδο και τομέα. Η Τεχνητή Νοημοσύνη αναγνωρίζεται πλέον ως game changer, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους νέους (και όχι μόνο) εργαζομένους, που θα πρέπει να προσαρμοστούν στη νέα εποχή και τις απαιτήσεις της.
Κι αν ο (αναγκαίος) ψηφιακός μετασχηματισμός των πάντων απαιτεί νέες δεξιότητες, σ’ αυτές πρέπει να προστεθούν κι άλλες, καινούριες, που χρειάζονται για τις ΑΙ εφαρμογές. Η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να δίνει κάποια «χείρα βοηθείας» σε προγραμματιστές και χρήστες, προσφέροντας ελάφρυνση του φόρτου τους, με αυτοματισμούς και «προ-κατ» κώδικα, αλλά η χρεία επανεκπαίδευσης και επιμόρφωσης μάλλον πρέπει να θεωρούνται δεδομένες.
Έρευνα του World Economic Forum, που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Απρίλιο, ανέφερε ότι ποσοστό 75% των κορυφαίων διεθνών επιχειρήσεων που ρωτήθηκαν στο πλαίσιό της, σκοπεύει να υιοθετήσει λύσεις και εφαρμογές βασισμένες στην Τεχνητή Νοημοσύνη. Σύμφωνα δε, με άλλη έρευνα, αυτή τη φορά από την McKinsey, τουλάχιστον το 20% των εργαζομένων σε εταιρίες που προχωρούν σ’ αυτό το βήμα, πρέπει να εκπαιδευτούν για να ικανοποιήσουν τις νέες, διαφορετικές απαιτήσεις. Μάλλον «ο κόμπος φτάνει στο χτένι» και πρέπει να δράσουμε…
