Ο οικοδεσπότης αυτής της στήλης είναι γνωστό… «μαμούνι» (και δεν ντρέπεται να το ομολογήσει), σ’ ό,τι αφορά στην περισυλλογή στοιχείων και δεδομένων, αναλύσεων και ερευνών, όλων εκείνων που συν-αποτελούν την «πρώτη ύλη», τα raw materials της δουλειάς μας, της δημοσιογραφίας, τα οποία είναι πάντα χρήσιμα και αναγκαία ανεξάρτητα από τον κλάδο (πολιτική, οικονομία, τέχνες, επιστήμες, τεχνολογία, αθλητισμός ή ό,τι άλλο) στον οποίο θητεύει καθένας μας.
Καθημερινά ψάχνει κάμποσες ώρες στο web (ευχαριστώ, άλλη μια φορά, sir Tim, για την τεράστια εφεύρεσή σου, η οποία άλλαξε τον κόσμο μας), για να διαβάσει, να βρει, να κατατάξει, να συσχετίσει αυτά τα «υλικά», ώστε -έπειτα από την ανάλογη επεξεργασία- να γράψει (επιτυχώς ή ανεπιτυχώς, εσείς κρίνετε) όσα διαβάζετε.
Ανάλογα με τις συνθήκες, κάποια αξιοποιούνται γρήγορα, κάποια μένουν αποθηκευμένα για μήνες, κάποια άλλα «πεθαίνουν» καθώς ξεπεράστηκαν από τις εξελίξεις και δεν ενδιαφέρουν πια, όμως υπάρχουν πάντα μερικά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, που αξίζει να βγουν γρήγορα – ίσως όχι τόσο γρήγορα όσο στο web, στην ιστοσελίδα, στην τηλεόραση ή στην εφημερίδα, αλλά ακόμα «ζεστά».
Να, όπως συμβαίνει με την «ολόφρεσκη» παγκόσμια έρευνα της Deloitte, σχετικά με το «Μέλλον της Κυβερνοασφάλειας» (Future of Cyber), της οποίας τα αποτελέσματα δόθηκαν στη δημοσιότητα μόλις στις 11 Νοεμβρίου. Τι μας λένε αυτά; Σίγουρα όχι κάτι που δεν ξέραμε ή δεν μαντεύαμε. Όμως, οι αριθμοί και τα στοιχεία είναι πάντα χρήσιμα, όταν επιβεβαιώνουν τις ισχύουσες κοινές αντιλήψεις. Γιατί, πολλές φορές έχουμε αναφέρει από τούτο εδώ το ψηφιακό «μετερίζι» πως η ταχύτατη -λόγω της πανδημίας, βεβαίως- πλην βεβιασμένη μετάβασή μας από τον αναλογικό στον πλήρως ψηφιακό κόσμο, φέρνει πολλά καλά, αλλά κρύβει και κινδύνους, ειδικά σε θέματα ασφαλείας.
Η έρευνα της Deloitte έρχεται να επιβεβαιώσει περίτρανα με τα στοιχεία της αυτούς τους φόβους και να επαληθεύσει την κοινή αντίληψη για μεγάλη αύξηση των κυβερνοεπιθέσεων, λόγω της ολοένα αυξανόμενης υιοθέτησης του ψηφιακού μετασχηματισμού στον δημόσιο και -πολύ περισσότερο- στον ιδιωτικό τομέα. Έτσι, στα αρχικά συμπεράσματά της επισημαίνει ότι μόνο στη διάρκεια του περασμένου χρόνου (κι όταν ακόμα δεν είχε πάρει τη σημερινή δυναμική του ο ψηφιακός μετασχηματισμός, για το 2020 μιλάμε), το 72% των 600 υψηλόβαθμων στελεχών με πρόσβαση στις λειτουργίες κυβερνοασφάλειας (συμπεριλαμβανομένων και στελεχών από την Ελλάδα) τα οποία συμμετείχαν στην έρευνα, ανέφεραν ότι οι οργανισμοί τους αντιμετώπισαν τουλάχιστον μία ως και δέκα κυβερνοεπιθέσεις.
Παρά τους κινδύνους, διαβεβαίωσαν σε ποσοστό 94% ότι η μετάβαση των συστημάτων τους στο cloud θα συνεχιστεί – όμως, οι τρεις στους τέσσερις εκπροσώπους οργανισμών με κερδοφορία άνω των 30 δισ. $ (επομένως, όσοι ανήκουν στους «προτιμητέους στόχους» από την πλευρά των κακόβουλων) δήλωσαν ότι φέτος θα επενδύσουν πάνω από 100 εκατ. $ σε εφαρμογές και λύσεις κυβερνοασφάλειας.
Η έρευνα αποκαλύπτει πως οι κακόβουλοι τείνουν να αξιοποιήσουν ιδιαίτερα τις «κερκόπορτες» των συστημάτων ασφαλείας, δηλαδή τους τομείς όπου οι υποδομές στήθηκαν με τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος, για να καλύψουν άμεσες ανάγκες, όπως αυτές που παρουσιάστηκαν στην εξ αποστάσεως εργασία και την υγεία. Συμπεραίνει, λοιπόν, με βάση τα ευρήματά της, ότι «τα σημεία που αποτελούν τις μεγαλύτερες προκλήσεις σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των κινδύνων του κυβερνοχώρου είναι οι υβριδικές τεχνολογίες πληροφορικής σε ποσοστό 41% και η κυβερνο-υγιεινή (cyber hygiene) σε ποσοστό 26%.
Όλο και περισσότερες επιχειρήσεις αξιοποιούν την πρακτική της Μηδενικής Εμπιστοσύνης (Zero Trust), δηλαδή μια αρχιτεκτονική που βασίζεται στη θεμελιώδη αρχή του «ποτέ μην εμπιστεύεσαι, πάντα να επιβεβαιώνεις», προκειμένου να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ της επιχειρηματικής δραστηριότητας, της πληροφορικής και των τομέων του κυβερνοχώρου. Έτσι, επιτυγχάνεται η μείωση της επιχειρησιακής πολυπλοκότητας και η απλοποίηση ενσωμάτωσης διαφόρων οικοσυστημάτων. Οι επιχειρήσεις που αξιοποιούν την αρχή της «Μηδενικής Εμπιστοσύνης» οδηγούν τις εξελίξεις στον τομέα της οργανωτικής αλλαγής προκειμένου να επιτύχουν τον ψηφιακό μετασχηματισμό, χτίζοντας υποδομές ασφάλειας με τις οποίες μπορούν να χειριστούν την ταχύτητα αυτού του μετασχηματισμού».
Η έρευνα δείχνει -κι αυτό σίγουρα αποτελεί σημαντική τάση, που αξίζει να προσέξουμε- ότι μέσα στην επόμενη τριετία οι CIOs και CISOs θα συνεχίσουν να δίνουν προτεραιότητα στην κυβερνοασφάλεια, προβάλλοντας ως κύριους λόγους της υιοθέτησης των νέων τεχνολογιών, τις μεγαλύτερες δυνατότητες (το 64%), την ενίσχυση της ιδιωτικότητας (59%), την ικανότητα συμμόρφωσης (50%) και τη βελτίωση της επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας και πληροφόρησης (45%). Το μέλλον λαμπρό, αλλά προσοχή στο πού πατάμε…
Μοιραστείτε το άρθρο
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
