Η λαϊκή σοφία λέει… «την υπογραφή σου και το xxxxxx(ναι, αυτό που φαντάζεστε, αλλάθου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου) δεν μπορείς να τα βάζεις όπου κι όπου» – μ’ άλλα λόγια, πρέπει να σκέφτεσαι τι πας να κάνεις, πριν το κάνεις !

Ε, λοιπόν, κάποιος πρέπει να μιλήσει στους Εγγλέζους γι’ αυτή τη ρήση – αν δεν έχουν κάτι ανάλογο στα μέρη τους, που δεν το γνωρίζω…

Γιατί, δεν μπορεί – κάπου θα το είδατε ή θα το ακούσατε, στα Media έγινε πάταγος- κοντά 22.000 άτομα συμφώνησαν, πρόσφατα, αποδεχόμενα μια ολόκληρη

(βαρετή, ναι - τυποποιημένη, όμως, όχι, όπως αποδείχθηκε) λίστα από «Όρους και συνθήκες» (Terms&Condition, όπως λένε οι γραφές),

πως επιθυμούν να προσφέρουν συνολικά 1000 ώρες υπηρεσία στο κοινωνικό σύνολο, αντί όχι «πινακίου φακής», αλλά δωρεάν πρόσβασης στο Internet!

Το «πάθημα», από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε, έκανε ταχύτατα τον γύρο του Διαδικτύου και χρησιμοποιήθηκε σαν απόδειξη του ότι σπανίως διαβάζουμε τι μας βάζουν οι πάροχοι να αποδεχτούμε, αλλά σχεδόν μηχανικά το κάνουμε!

Κακώς, κάκιστα, στην προκειμένη περίπτωση, γιατί η προαναφερθείσα «υπηρεσία στο κοινωνικό σύνολο» περιλαμβάνει τον καθαρισμό των χημικών τουαλετών, μετά την ολοκλήρωση υπαίθριων φεστιβάλ, το ξεβούλωμα υπονόμων, τον καθαρισμό πεζοδρομίων από πατημένες τσίχλες κι άλλα τέτοια διόλου ευχάριστα που, όμως, κάποιος πρέπει τα κάνει, έτσι κι αλλιώς…

Εμπνευστής όλης αυτής της high-tech φάρσας (το ελπίζουμε, αν και κανείς δεν έχει βγει ακόμα, για να δώσει «άφεση αμαρτιών» στους 22.000 απρόσεκτους χρήστες…)

είναι η Purple, μια εταιρία παροχής Wi-Fi με έδρα το Μάντσεστερ, που πρόσθεσε για δυο εβδομάδες μια έξτρα παράγραφο μ’ αυτή τη δέσμευση, στο κατά τα άλλα κανονικό κείμενο των Όρων & Συνθηκών, που διέπουν τη χρήση των δικτυακών υπηρεσιών της, σε διάφορα καταστήματα ή αξιοθέατα, όπως τα Legoland, Pizza Expressκαι Outback Steakhouse.

Στόχος ήταν, φυσικά, να φανεί με τον πιο σαφή τρόπο η έλλειψη ευαισθητοποίησης σε θέματα ασφαλείας εκ μέρους των χρηστών, που δέχονται να υπογράψουν οτιδήποτε, χωρίς να του ρίξουν ούτε καν μια ματιά, αρκεί να πάρουν δωρεάν Wi-Fi…

Μάλιστα, η ίδια εταιρία ήταν έτοιμη να βραβεύσει εκείνους τους χρήστες που –σε αντίθεση με την πεπατημένη- θα διάβαζαν τους Όρους και τις Συνθήκες, πριν πατήσουν το κουμπί της αποδοχής, και θα ανακάλυπταν την περίεργη προσθήκη περί κοινωφελούς εργασίας. Πόσοι ήταν οι νικητές αυτής της κατηγορίας; Ένας (1) μονάχα χρήστης!

Ο καλός και έγκυρος Guardian (ή «Μαγχεστριανός Φύλαξ», όπως τον αποκαλούσαν οι καθαρευουσιάνοι παππούδες μας και βάλε, εκ του Μάντσεστερ, όπου ακόμα και σήμερα βρίσκεται η έδρα της εφημερίδας…) θυμίζει πως πριν από τρία χρόνια, η εταιρία κυβερνοασφάλειας F-Secure είχε, επίσης, πραγματοποιήσει ένα ανάλογο «πείραμα»,

πάλι με δέλεαρ ελεύθερη πρόσβαση στο Internet, από ένα δικό της hot-spot, με αντάλλαγμα… το πρωτότοκο παιδί κάθε χρήστη που συνδεόταν σ’ αυτό!

Κατά τη βρετανική εφημερίδα, έξι χρήστες (ευτυχώς, μόνο τόσοι – οι υπόλοιποι μάλλον διάβασαν τους παράξενους όρους και σταμάτησαν έγκαιρα) το αποδέχτηκαν…

Πάντως, πες το ευπιστία, πες το αδιαφορία, πες το βιασύνη, πες το όπως θες, δεν είναι λίγοι αυτοί που πατάνε χωρίς δεύτερη σκέψη το “Accept”, προκειμένου να μπουν μια ώρα αρχύτερα στη Γη της Επαγγελίας, το Internet.

Κι αν, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, το «αντάλλαγμα» ήταν υπερβολικό και εξωπραγματικό, ακριβώς για να φανεί το πρόβλημα σ’ όλο το μεγαλείο του, είναι πλέον ή βέβαιο, ότι είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε την εκχώρηση πλήθους άλλων καθημερινών και μη αλλά πάντα χρήσιμων

(και πολύτιμων γι’ αυτούς που θα τα αναλύσουν) δεδομένων μας προς τους παρόχους μιας υπηρεσίας ή ακόμα και στους ιδιοκτήτες ενός καταστήματος στο οποίο ψωνίζουμε, προκειμένου να λάβουμε κάτι δωρεάν ή έστω να κερδίσουμε σημαντική έκπτωση. Πάρε, κόσμε!

Αν αξίζει (ή εμείς θεωρούμε ότι αξίζει) το αντάλλαγμα, προχωρούμε!

Για όλα υπάρχει μια τιμή – αν και, στην περίπτωση των Όρων & Συνθηκών, στα «ψιλά γράμματα» που συνήθως προσπερνάμε και δεν διαβάζουμε, υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί στο τι μπορεί να ζητήσει και τι όχι, ο πάροχος μιας υπηρεσίας, καθώς η ουσιαστική απουσία διαπραγμάτευσης μεταξύ των δυο μερών – όπως υποστηρίζουν αρκετοί ειδήμονες- παραβιάζει τις αρχές του κοινού (του αγγλοσαξονικού, στην περίπτωσή τους, σε αντίθεσή με το «δικό μας», ρωμαϊκό) δικαίου.

Είτε αυτό ισχύει, είτε όχι, πάντως, εμείς –ως χρήστες- είμαστε πάντοτε έτοιμοι να ανακράξουμε «Το Wi-Fi, το Wi-Fi…Ομέρ Βρυώνη!» διεκδικώντας την ελεύθερη πρόσβαση στο διαδικτυακό παράδεισο!