Είναι από τις ερωτήσεις που πάντα έχουν ενδιαφέρον: ποιο είναι το σωστό μέγεθος για μία επιχείρηση; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι μία, καθώς εξαρτάται από μία σειρά από παράγοντες και από αυτούς ο πιο βασικός, ενδεχομένως, να είναι ο εξής: ποιος είναι ο σκοπός της δημιουργίας της συγκεκριμένης επιχείρησης.
Αφορμή για αυτό το σημείωμα, ήταν η συζήτηση που έγινε στο πλαίσιο του Digital Agencies Roundtable που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο πρόσφατο eCommerce & Digital Marketing Expo. Η συζήτηση «άναψε» με αφορμή τη διαπίστωση - βάσει των στοιχείων έρευνας που παρουσιάστηκε από τον Γιάννη Τζώρτζο, Αρχισυντάκτη του Web World News, σχετικά με την κατάσταση της ελληνικής αγοράς των digital agencies - ότι οι περισσότερες εγχώριες επιχειρήσεις είναι μικρές. Τόσο από πλευράς αριθμού εργαζομένων όσο και από πλευράς εσόδων. Και όταν έπεσε στη συζήτηση η πρόταση περί συγχώνευσης μικρών επιχειρήσεων, προκειμένου να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές, η αντίδραση από πολλά στελέχη από μικρές επιχειρήσεις ήταν έντονη.
Η προσωπική μου άποψη, είναι πως η εγχώρια αγορά των digital agencies δεν διαφοροποιείται από την υπόλοιπη ελληνική οικονομία στο συγκεκριμένο θέμα. Αν δει κανείς τους περισσότερους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, θα δει να δραστηριοποιούνται ένας τεράστιος αριθμός μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Επιχειρήσεις που έχουν μέχρι 10 ή 20 άτομα ως εργαζόμενους. Αυτή είναι άλλωστε και η περίφημη «ραχοκοκκαλιά» της ελληνικής οικονομίας.
Μάλιστα, ο τουρισμός, aka η «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδος, ίσως να είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αν προσέξει κανείς, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μεγάλες αλυσίδες ξενοδοχείων και γενικότερα ο κλάδος είναι εξαιρετικά κατακερματισμένος, με αποτέλεσμα να θεωρείται μεγάλη αλυσίδα ένας όμιλος που διαχειρίζεται 15 και 20 ξενοδοχεία, αριθμός που για τα διεθνή δεδομένα αποδίδεται σε μία μικρή αλυσίδα!
Το μικρό μέγεθος έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το πλεονέκτημα, είναι πως το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εξαιρετικής ποιότητας και υπάρχουν εταιρείες μικρού μεγέθους που πραγματικά κάνουν υψηλού επιπέδου δουλειές. Το μειονέκτημα, είναι πως το μικρό μέγεθος δεν βοηθά στην ταχεία ανάπτυξη και στην εξωστρέφεια.
Από την άλλη πλευρά, όμως, το βασικό είναι να ξέρει ο ιδιοκτήτης μίας επιχείρησης τι θέλει. Αν προτιμά να έχει μία μικρή επιχείρηση που βγάζει κάποια καλά κέρδη, αλλά όχι κάτι το φοβερό, τότε μπορεί να παραμείνει «μικρός», γνωρίζοντας βέβαια και τους κινδύνους που υπάρχουν. Αν θέλει, όμως, ανάπτυξη και δραστηριοποίηση εκτός συνόρων, τότε μάλλον θα πρέπει να κοιτάξει συνέργιες και συνεργασίες. Κάτι που επίσης ελλοχεύει κινδύνους και ρίσκα.
Στην ελληνική πραγματικότητα, πάντως, το μεγαλύτερο ρίσκο στις κινήσεις συνεργασίας μεταξύ μικρών επιχειρήσεων δεν είναι άλλο από τη νοοτροπία. Το πρόβλημα, είναι το πως μπορούν να συνεργαστούν δύο επιχειρηματίες κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να κάνουν από κοινού το επόμενο βήμα. Ποιος θα υποχωρήσει και ποιος θα συμβιβαστεί, όταν είναι απαραίτητο, προκειμένου να μπορέσει η κοινή επιχείρηση να πάει μπροστά. Αυτό, στην Ελλάδα είναι κάτι που βλέπουμε πολύ σπάνια και αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής επιχειρηματικής σκηνής.
[social_share googleplus="no" linkedin="yes" whatsapp="no" viber="no"]
